Meer da
n een half
millioen
voor één enkele filmrol
KIJK ER MAAR EVEN NAAR!
w*
Italiaanse tilmschoonheden kunnen rustig
winkelen in de Eeuwige Stad
WEKELIJKS BIJVOEGSEL VAN HET LEIDSCH DAGBLAD - ZATERDAG 12 MAART - PAGINA 4
Sensatie in Rome
Sophia Loren
in de film
Handtekening van twee of
van drie kruisjes....
(Van onze correspondent in Home)
De filmster Gina Lollobrigida heeft dezer dagen het meest
opzienbarend contract afgesloten, dat tot nu toe in Rome tot
stand is gekomen: de jonge filmster die wij het meest hebben
bewonderd in „Pane, amore e fantasia" (brood, liefde en
spelen) waar zij zichzelf uitbeeldde - want zij is een boeren
meisje uit de omgeving van Rome - maar die ons heel wat
minder overtuigde in „La Romana" (Vrouw van Rome), waar
zij een rol moet spelen, een karakter uitbeelden, dat niet het
hare is, wordt gedragen door een golf van bewondering voor
haar wat koele schoonheid. Voor een film, waarvan de titel nog
niet vaststaat, krijgt zij, ditmaal van een Amerikaanse maat
schappij - maar de film zal in Rome worden opgenomen -
96 millioen lire (ruim f 600.000.waarvan 40 millioen belasting
vrij en daarnaast verschillende rechten zoals dat om in de tekst
wijzigingen aan te brengen, wanneer de dialoog haar niet
bevalt. Rekenend, dat zij gemakkelijk van drie tot vijf films per
jaar kan maken, is Gina waarschijnlijk de best betaalde film
actrice ter wereld.
Zowel zij, als de vier of vtif andere
Italiaanse schoonheidskoninginnen, die
tot filmsterren werden gepromoveerd,
worden overigens door een gevaar be.
dreigd. In Amerika waar men erva
ring heeft ln het lanceren van be
roemdheden, wordt er met zorg over
gewaakt de maat niet te overschrij
den. Het grote publiek moet voortdu
rend aan naam en roem van de ster
lndaohtlg blijven, maar mag niet over
voerd raken. In Italië zlln we op dit
gebied nog maar kinderen en het be
gint er op te lijken, dat voor enkele
dier Italiaanse filmschoonheden te
veel reclame wordt gemaakt. Onlangs
waren we er ln een Romeinse bioscoop
getuige van. dat toen het filmjournaal
al te lang stil stond bij de vele poses
van „La Lollo" voor 26 Milanese schil
ders. een echte Romeinse volksjongen
uitriep: „Mo cl hanno stufati". zo iets
van„ze hebben ons nou doorgezaagd".
En de zaal bleek het grotendeels met
de Jongen eens: een veeg teken! Vooral
in' Rome loopt het volk niet gauw warm
voor beroemdheden. Deze stad heeft
ln de tientallen eeuwen van haar ge
schiedenis al zoveel meegemaakt en
gezien, dat zij vaak onverschilligheid
toont voor wat elders wordt aanbeder
en vooral filmsterren zullen er nie:
gauw last van hebben dat ze dusdani
worden omsingeld en ln hun bewe
gingen belemmerd door de massa, da
het ophoudt prettig te zUn. Natuurlij'
hebben Gina en Sophia Loren en Si",
vano Mangano en al de anderen oo)
V Rome talloze aanbidders, maar zij
kunnen er toch rustig gaan winkelen
zonder het verkeer in de war te stu
ren. Zij worden herkend en de mensen
wijzen elkaar de sterren aan. wanneer
ze voorbijgaan maar daar blijft het
meestal wel bij.
Vanzelfsprekend eerbewijs
Rome Immers Is vol van filmsterren
en wij mogen gerust zeggen vol be
roemdheden: de grootste schrijvers,
schilders, beeldhouwers, acteurs, om
van politici en geleerden niet eens
te spreken, komen, onverschillig wat
hun nationaliteit ls. wel eens naar
Rome en de gemiddelde Romein vindt
dat een vanzelfsprekend eerbewijs
dat aan de stad toekomt. Niet
Rome en de Romeinen voelen zich ge-
eerd. maar veeleer vinden zij, dat de
voorbijgaande grootheden het zich
tot een eer moeten rekenen dat zij.
in heel beperkte mate. even de aan
dacht trekken van wie wonen in een
stad, die eeuwig, onvergankelijk en
daarom onbewogen ls.
Kome zelf heeft vrijwel geen grote
mannen voortgebracht. Zelfs de Ro
meinse keizers en de belangrijkste Pau-
en. om van de dichters en kunstenaar
van het Romeinse Rijk of van de Re
naissance niet eens te spreken, waren
niet uit de stad geboortig. Maar de
rrootheden uit de ganse wereld komen
hierheen en zetten luister bij aan deze
stad, die hen genadiglijk maar met
mate bewierookt. En nu Rome na
Hollywood het belangrijkste filmcen
trum ter wereld is geworden, is niets
hier goedkoper dan de roem van het
celluloid. Wanneer die roem. zoals met
sommige der laatste ontdekkingen van
het witte scherm het geval is, meer
'-amenhangt met overdadige natuur
lijke gaven dan met uitblikkend talent,
is Rome gauw geneigd sarcastisch te
reageeren, of wat nog erger is: er geen
nota meer van te nemen.
Dezer dagen toonde het publiek in
de Romeinse Opera (en we geven toe.
dat dit een wat ouderwets publick is.
dat zijn eigen ideeën heeft en gesteld
is op de goede vormen) zich beslist
verontwaardigd, omdat in het pro,-
gramma een foto voorkwam van een
dier welgebouwde filmdames, een foto,
die bovendien in het boekie voorafging
aan die van de componist van de
opera, van de dirigent en van de zan
geressen en zangers. ..Weet U soms
wie die juffrouw is en waarom ze in
het programma staat?" vroeg men el
kaar honend.
Typerend verhaal!
Het gevaar, dat binnenkort de film
sterren. die in het buitenland en in
de Italiaanse provincie worden aan
beden. in Rome niet meer ernstig wor.
den genomen, is verre van denkbeel
dig. Sedert kort doet hier een verhaal
de ronde, dat. al is het waarschijnlijk
niet helemaal waar. toch te typerend
en te grappig is om het niet te ver
tellen. Om het te begrijpen moet men
twee dingen weten: ten eerste dat Ita
lianen erg op titels en vooral op aca
demische titels gesteld zijn, en ten
tweede, dat heel wat van de lieden, die
ongehoorde fortuinen verdienen in de
filmindustrie, niet of nauwelijks het
..einddiploma van de lagere sohool" be
zitten. De vermaarde sterren spreken
vaak dialect en in de bioscoop hoort
men niet hun stem. maar die van an
deren met verzorgder uitspraak en een
beter timbre, die. wat zij zeggen of
zingen, in goed Italiaans herhalen. En
nu de anecdote.
In het weelderige kantoor van een
der grote „producers" zitten tientallen
aaspirant-sterren te wachten en er is
een bedrijvig heen en weer lopen van
opzichtige jongelieden, die in enig ver
verband met de filmwereld te maken
hebben. Het loopt tegen twaalf uur
en men verwacht binnenkort de „dot-
tore", de doctor, de producer in eigen
persoon. Een bejaarde notaris komt te
zamen met een vermaarde ster de
wachtkamer binnen, waar anderen al
uren hebben gezeten. Eien kwartier
later grote opwinding: de geweldige is
in aantocht. In grijs fluweel gehulde
knapen, rood afzetsel op hun korte
vestjasjes, ijlen naar de geweldige kris
tallen deuren, die met grote vaart
worden opengesmeten, lakeien rennen
de straat op om het autoportier open
te houden. Een enorme Amerikaanse
wagen, paars met gele biezen, komt
met honderd-kilometer-vaart aanrij
den en stopt vlak voor de deur op het
trottoir. Een ogenblik later komt de
„dottore" binnen. Twee negers in rood
livrei schieten toe om hem uit zjjn
zware pels te wikkelen. Zonder op. of
omzien verdwijnt hij door de marme
ren ingangshall in zijn .studio" en
neemt plaats achter zün onbesmet en
kolossale schrijfbureau. Drie minuten
later klinkt een bel. De filmster en de
notaris, al zijn zij het laatst gekomen,
worden het eerst ontboden. Een be
langrijk contract moet worden onder
tekend. De notaris heeft het bij zioh.
Hij leest het voor. Partijen zijn het
eens. ..Wilt U dan hier tekenen?" zegt
de notaris met een diepe buiging tegen
de schone. „Maar ik ken toch nie
schraive", is het antwoord. „Dan graag
twee kruisjes, een voor uw naam en
een voor uw voornaam". Met moeit?
zet de veelaanbedene twee kruisjes. En
uw handtekening alstublieft hier. dot
tore". en de notaris schuift de ge
wichtige acte naar de „producer", die
een machtige geheel gouden vulp-n
uit zijn zak haalt. Zwijgend en om
slachtig tekent hij drie kruisjes. „Oh
zegt de notaris, „maar twee is genoeg:
een voor de naam en een voor de
voornaam". „En mijn doctorstitel
dan"..
IK houd van ijs en sneeuw als
het goed ijs en goede sneeuw
ls.
IJs waarop je rijden kunt,
sneeuw, waarop je wandelen
kunt.
Geen borstplaat en geen vie
zigheid
Zo'n wintertje als nu met ijs.
waar de schaatsenrijder niets
aan heeft, zonder Elfsteden- of
Merentocht, met sneeuw, waar
in een mens loopt te soppen, die
tussen je schoenen door kruipt
en 's avonds bevriest, zodat je
op een glijbaan naar huis moet
rijden, dat is niets gedaan-
Dat is tussen hangen en wur
gen in, het maakt je sikkeneu
rig en er ls niemand, die er zich
gelukkig bij voelt.
Nee: het moet gauw lente wor
den, want als het zó doorgaat,
zien we er straks met z'n allen
nóg bleker en pafferiger uit dan
nu. Nóg zorgelijker ook, want de
brandstoffen zien hun eindje
naderen
WIE zal 't de mensen kwa
lijk nen\en, dat ze élders
de zon opzoeken?
De zon heeft iedereen nodig als
brood. Niet alleen om in leven
te blijven, maar ook om nieuwe
energie in te zamelen.
Nu mogen er nóg zoveel lie
den zijn met hoogtezonnen ach
ter de hand, het wére ls dat niet
De échte zon vindt Je pas boven
op een noge berg. of aan de Ri-
vièra. waar ze 't Hollandse kli
maat uitlachen en onder de
tralen bakken, alsof het volop
omer ls,
„Holland, Holland, wat bén je
toch mooi".
Toch is er ook het Holland
van de Genestet. het land van
de mest, de mist en de regen,
waar de mensen lopen te bag
geren en te kliederen en waar ze
niet meer weten hoe ze 't heb
ben. als er eindelijk eens wat
warmte, échte behagelijke warm
te uit de hemel komt vallen.
Dan zijn we de Koning te rijk,
dan lopen we met z'n allen te
hoop en zijn we van verrukking
compleet in de war.
j ANNEER komen de gulden
dagen, dat we weer de
eerste zoele lentewind op-
snulven?
Wanneer het ogenblik om het
lichaam te doorstoven en alle
rheumatiek- of ischiasaanval-
len af te slaan?
Het is een bitter gelag te we
ten. dat pas op 21 Maart de
lente officieel ingaat en de zon
die datum misschien pas veel
later in de gaten krijgt.
We zullfen nog even de tanden
op elkaar moeten zetten, ons
Intussen tevreden stellen met dit
plaatje van charmante meisjes
in zomerkledij, temidden van
een weelde van bloemen tijdens
het Carnaval aan de Azuren
kust, waar de ramen wijd open
staan, de bloemengeur U tege
moet zweeft en de zon blakert
op velden, wegen en strand.
WIE zou niet graag met deze
schone dames meerijden?
Wie zou de nieuwe dag
niet willen ingaan, gezeten in
zulk een bebloemde auto. met
een stralend blauwe hemel bo
ven zich en verder zorgeloos ge
nieten tot de late avond toe?
Wij zullen onze dromen onze
dromen laten
Wie uitziet naar het onbereik
bare. komt altijd ongelukkig uit.
Kijk er dus maar even naar
;n dan naar buiten.
Misschien komt de zon tóch nog
eerder dan ge denkt!
