Noorcl-Afrika voor Europa sleutel
van werelddeel
Yoorwaarde is: kans voor snelle
en doelbewuste politiek
Opening eerste rijdende school
FILMS
LEIDSCH DAGBLAD - ZATERDAG 5 FEBRUARI
(Van onze Reisredacteur)
Drie onder Frans beheer staande gebieden in Noord-Afrika vormen thans een
van de meest urgente problemen, waarvoor de vrije wereld zich gesteld ziet. Het
zijn de protectoraten Tunesië en Marokko en het „deel van Frankrijk" Algerije.
Twintig millioen Mohammedanen, anderhalf millioen Fransen en honderdduizend
Joden, Spanjaarden en Italianen leven hier tussen Tunis en Casablanca in steeds
groeiende spanning. De Mohammedanen zijn vrijwel de enigen van 's werelds 350
millioen Islamieten, die nog onder vreemd bestuur staan. Zij zijn de laatste jaren
in beweging gekomen: opstanden in Algerije, terrorisme in Marokko, onderhan
delingen in Tunesië na lange strijd, de krantenkoppen vertellen het. Maar er zijn
nog belangrijker factoren: de tijd waarin zo'n conflict als „binnenlandse aange
legenheid" kon worden bestempeld, is in feite voorbij.
Het probleem weegt zwaar op de houding van het Arabo-Aziatische blok, dat
vóór alles het koloniale tijdperk wil beëindigen, eer het partij wil kiezen in de
strijd tussen democratie en communisme. En de Noord-Afrikaanse affaire is van
beslissend belang voor de ontwikkeling in gans Afrika, donker werelddeel, dat
zich langzaam wakker schudt uit een lange slaap, Europa's aangewezen nieuw
expansie-gebied, waar nieuwe formules gevonden zullen moeten worden om over
kleur- en ontwikkellngsbarrières heen, een nieuw samengaan te bewerkstelligen.
Ook strategische motieven
Er zijn desgewenst nog meer argu
menten voor de dringendheid van het
probleem. Strategische: Amerikaanse
atoom-bommenwerpers staan op Ma
rokkaanse bases. Noord-Afrika vormt
een gordel, die in een onverhoopte
nieuwe wereldoorlog behouden zou kun
nen blijven. Dringend probleem dus, dat
een tijdige oplossing vraagt. Oplossing
die een blijvende samenwerking met het
Westen moet garanderen. Kan men die
samenwerking bereiken door het ont
kennen van de aspiraties der „lastige"
nationalisten, door een sterke-hand-po-
lltiek. wanneer de nationalisten naar
het geweld grijpen? De recente historie
India, Pakistan, Indonesië en Indo-
China zegt: neen. Frankrijk mag een
moderne strijdmacht naast de deur heb
ben, maar het enige min of meer doel
matige middel tegen een nationalistische
guerilla zou bestaan uit represailles op
grote schaal, uit officiële contra-terreur.
Welnu, de wereld van 1955 aanvaardt
zulke middelen niet meer.
In Frankrijk geschoold
Betekent dit dat men onder die dwang
deze gebieden van vandaag op morgen
aan zichzelf moet overleveren, ze prijs
geven aan chaos in een politiek klimaat,
vergiftigd door in de strijd geboren
verbittering? Herhaling dus van de
Indonesische kwestie? Het is niet nood
zakelijk, Frankrijk heeft nog andere
kansen, het alternatief is niet zo simpel.
Er kan nóg worden gepraat.
Maar met wie? Wel, met de Neo-Des-
toer in Tunesië, de Oedma in Algerije en
de Istiqlal en de PDI in Marokko, de
nationalistische partijen, met hun rede
lijk-gematigde leiders als Bourguiba,
Abbas en Balafredj. Haast alle nationa
listische leiders zijn door het Franse ge
nie zélf in de Westelijke democratie ge
schoold, sterker nog: zij zijn zozeer door
drenkt van de Franse geest, dat zij van
de vijanden van vandaag tot de vrienden
van morgen kunnen worden. Op één
voorwaarde echter: dat de zelfstandig
heid van hun landen duidelijk in het
uitzicht wordt gesteld. Zij vragen in feite
een kalender-politiek: via de interne
autonomie naar de algehele zelfstandig
heid en via die zelfstandigheid naar een
nieuwe samenwerking op gemenebest
basis met Frankrijk. Als gelijkgerechtig
de en vrijwillige partners, programma uit
de Britse school dus, die in India en Pa
kistan succes had.
Wie echter geeft de garantie dat zij
het Westen na de tweede etappe niet
vaarwel zullen wuiven om aan boord te
BEROVING OP DE PRINSEGRACHT
Twee arrestaties.
Een inwoner vam Den Helder heeft
gisteren bil de Haagse politie aangifte
gedaan van het feit, dat men hem van
zjjn portemonnaie, inhoudende f.350.
had beroofd.
Uit een onderzoek is het volgende ge
bleken: de man had Woensdagavond
met twee Hagenaars café's bezocht en
het drietal had daama een taxi geno
men om naar het Hollandse spoor te
rilden. Op de Prinsegraoht werd echter
uitgestapt en men ging „een eindje uit
wandelen". In een zijstraatje van de
Prinsegracht sloeg het tweetal de man
op het hoofd en ontfermde zich over
zijn portemonnaie. Hij is toen terugge
lopen en riep op de hoek van de Jan
Hendrikstraat beroofd te zijn. Een pas
serende motorrijder heeft de man toen
op de duo genomen en naar een politie
post gereden. De Haagse politie heeft
reeds twee bekenden van haar aange
houden, verdacht van deze beroving.
verdere verweving van Algerije met
Frankrijk. De wettelijke fictie van de
„drie Franse departementen" in Algerije
ik citeer Francois Mauriac bindt
hem de handen, al is hy dan bereid die
wet loyaal toe te passen en in versneld
tempo naar politieke en economische ge
lijkschakeling te streven.
Mendcs-France ziet nóg een kernpunt:
de econonmische misère in de drie lan
den waar bijkans net zoveel werklozen
op IJq SupfjOMapaiu osucu||C)i uo osjjnQ
rondlopen als arbeiders. Hij vraagt
economische ontwikkeling van Noord-
Afrika. Voorlopig moet men zich hiervan
overigens niet te veel voorstellen; ten
eerste is deze invitatie ook een Europees
onderhandelingsobject en ten tweede
zijn de nationalisten bepaald niet dol op
internationalisering van het koloniaal
bewind. Dat Nederland hiervoor niet
is uitgenodigd, hoeft dan ook geen reden
tot treurnis te wezen. Maar wel duidt de
Franse premier met zjjn plan aan, dat
Frankrijk bereid is toe te geven dat de
economische ontwikkeling van Noord-
Afrika eigen kracht te boven gaat.
Laatste kansen?
Dat Mendès, die om zich heen op een
veld van 360 graden met allerlei pro
blemen slag moet leveren, reeds nu met
een kant-en-klaar-programma voor
Noord-Afrika uit de bus zou komen, was
trouwens niet te verwachten. Zyn voor
lopig minimum-programma wyst noch
tans op enige belangrijke punten de weg.
Rest nu de vraag of hij de kans zal kry-
klauteren van het schip der Arabische
Liga? Niemand. Een kans op die garan
tie zou het Westen zichzelf kunnen
scheppen. Men zou zich bijv. kunnen in
denken, dat Frankrijk tijdens de wel
omlijnde kalende-étappes deze landen
een administratieve stoomcursus zou
geven die, gekoppeld aan economische
investeringen en technische hulp ze in
staat zou stellen de eerste étappes op
eigen benen te doen staan. Zo zou het
Westen iets kunnen bieden, dat de Ara
bische Liga niet kan.
Leerzame geschiedenis
Het valt nochtans niet te ontkennen,
dat zo'n oplossing enige theoretische
kantjes bezit. En de praktijk stuit op
lastige psychologische factoren: in de
uitwerking het eeuwige Westelijke com
plex van wy-weten-het-allemaal-zo-ver-
schrikkehjk-veel-beter. En vóór dat sta
dium zelfs nog een ander. In haast elk
koloniaal probleem heeft men immers
met dubbele onrijpheid te maken: het
beheerde volk is niet rijp om de zelf
standigheid te krijgen, het beherende is
niet rijp om haar te verlenen! Ook op
dat punt is de Indonesische lydensge- i
schiedenis nogal leerzaam.
In hoeverre Frankrijk thans gereed is
voor de grote stap, zal de nabije toe
komst leren. Het heeft nu (nog) een re
gering, die bereid is iets te doen, bereid
om Tunesië thans en Marokko straks
interne autonomie te geven, hoewel zy
over toekomstige zelfstandigheid nog
niet wil spereken. Wat Algerije betreft,
dat op weg is het kernprobleem te wor
den, houdt zelfs Mendès-Frrn,r« -
der twijfel onder Invloed van zijn kabi
netschef Pelabon, zelf een ex-Algeryns
bestuursambtenaar nog vast aan de
feitelijk in de praktijk reeds mislukte as
similatie-politiek. Dat wil zeggen: de
Een van de duizenden bedelaars
van Algiers onder een wrang re
clame-opschrift: nieuwe formule,
zeer frisse geuren waarlijk
niet duur".
Een idyllisch symbool:
de gesluierde Islam
gaat door een wijd
open deur naar de ver
lichte twintigste eeuw.
gen zich in de Noord-Afrikaanse kwestie
te verdiepen, zijn programma te comple
teren en het met een appèl op de Franse
logica en de Franse grootmoedigheid te
lanceren. Een voorspellend antwoord op
deze vraag hangt af van het blote feit
of men optimist of pessimist is.
Als dit Mendès-France echter niet
lukt, is er voor optimisme geen reden
meer. Zonder te willen schermen met
„laatste kansen," moet men toch vast
stellen, dat Frankryks mogelijkheden in
Noord-Afrika dit stadium gevaarlijk na
deren. Er is bijna geen on.lnmaat in de
Maghreb zoals Noord-Afrika in het
Arabisch heet die niet aan zyn rege
ring rapporteert, dat men rekening zal
moeten houden met een komende onaf
hankelijkheid.
Het is niet zozeer de vraag óf Noord-
Afrika zelfstandig zal worden maar hoe
en wanneer! De vraag dus of dit sleutel-
gebied na bittere stryd totaal van het
Westen zal vervreemden, zelfs mogelyk
Jonge Tunesische werklozen, die
in een lokaal van de Neo-Destoer
de Tunesische vrijheids-hymne
zingen.
of het tot nu toe vrijwel vergeefs wroe
tende communisme tenslotte toch zjjn
kans zal krijgen, of dat er een nieuwe
brug geslagen kan worden tussen het
Westen enerzyds en de Islam in Afrika
anderzijds.
Voor kinderen van kermisexploitanten
De ingebruikneming van de eerste
rijdende school voor kinderen van ker
misexploitanten in Nederland en de
enige in Europa, heeft gistermiddag te
Groningen grote belangstelling getrok
ken. De school, die officieus al enige
tijd wordt gebruikt was door het hoofd
van de school, de heer D. C. van Lade-
steyn naar de Vismarkt gereden, waar
autoriteiten en genodigden in Huize
Maas bijeenkwamen.
De vertegenwoordger van de minister
van O. K. en W. de raadadviseur in
algemene dienst dr J. H. Wesselings. ver
richtte het openingsceremonieel door het
wegtrekken van de Nederlandse drie
kleur waardoor de ingang van de school
vrijkwam De genodigden bezichtigden
daarna in kleine groepen school en wo
ning van het hoofd. Onderwijl speelde
het draaiorgel „De Arabier" er rustig op
los.
Later in Huize Maas zette de heer J.
K. Bakker, de voorzitter van de Stich
ting Rijdende School uiteen dat er twee
aanleidingen waren geweest tot de
Stichting van deze rijdende school, na
melijk de ontzegging van de toegang
van kinderen van kermis-exploitanten
tot de schippersscholen en een ontbre
ken van tegemoetkoming voor de kinde
ren van kermisexploitanten in de kosten
voor het onderwijs.
In het bestuur hebben zitting vier ker
misexploitanten, twee leerkrachten van
het onderwijs aan schipperskinderen,
twee burgemeesters en een door de ove
rige leden aangesteld lid. Het bestuur is
stichtingsbestuur, schoolbestuur en
oudercommissie tegelijk. Aan de school
wordt bijzonder neutraal onderwijs ge
geven.
Voorlopig zullen alleen de grote plaat
sen worden bezocht. Deze eerste school
is te beschouwen als een experiment, al
dus de heer Bakker, die de kermisexploi
tanten aanspoorde de kinderen zo veel
mogelijk naar de school te sturen.
Dr J. H Wesselings zei, dat deze
school met recht een buitengewone
school kan worden genoemd. Vrijwel
geen bepalingen van de Lager Onder
wijswet hebben betrekking op deze
school. Spreker bracht tenslotte hulde
aan de initiatiefnemers.
De heer P Taselaar, inspecteur van
het L.O., bracht daarna de gelukwensen
over aan het bestuur en gaf een uiteen
zetting over het onderwijssysteem.
Ook de wethouder van Onderwijs,
mevr. A. J. AarsenJasen, bracht na
mens het gemeentebestuur van Gronin
gen aan het Stichtingsbestuur gelukwen
sen over; voorts werd het woord ge
voerd door de heer H. Piening, vertegen
woordiger van de kermis exploitanten,
de heer H. Lamerus namens de Bond
van kermisbedrijfshouders, de heren M.
Kappers en C. V. Sipkema namens de
vereniging van kermisexploitanten „Ons
Belang", de heer F Strobos namens het
hoofdbestuur van het Schoolfonds voor
schippers en kramerskinderen en de heer
D. C. van Ladensteyn, hoofd van de
school.
PIA BECK VOOR TELEVISIE
De jazz-pianiste Pia Beck ls dezer da
gen in Londen voor de televisie opgetre
den. Dit experiment is zo geslaagd, dat
or.z? landgenote dia ar verschillende
•piaonen voor de herfat heeft kunnen
maken.
Binnenkort -begint Pta. Beck met haar
tournee door Duitsland, waarbij zij al-
fereerst in Düsseldiortf zal optreden.
De „Van Kinsbergen"
terug uit Nieuw Guinea
Hr Ms fregat „Van Kinsbergen" is
na een 3-jarig verblijf in Nieuw-
Guinea gistermiddag ln de haven
van Nieuwediep teruggekeerd, waar
de Marinierskapel en een groot aan
tal familieleden en vrienden van de
164 opvarenden het schip verwel
komden. Gistermorgen om negen uur
was het schip, dat in Nieuw Guinea
is afgelost door de torpedoboot jager
„Piet Hein", op de rede van Den
Helder voor anker gegaan.
De commandant, kapitein-luitenant
ter zee F. Bruyn, die in Juli 1953 naar
Nleuw-Guinea vertrok om het com
mando over te nemen vertelde over de
verrichte werkzaamheden om., dat be
halve patrouilletodhten in de territo
riale wateren, ook in verband met de
aflossing van de landmacht door ma
riniers, deze laats ten met het schip
naar de verschillende posten waren
overgebracht. Ook heeft de „Van Kins
bergen" vaak tochten naar Australië
gemaakt.
In Nieuw-Guinea bracht de minister
van Overzeese Rijksdelen, prof. dr W. J.
A. Kernkamp, met de Gouverneur dr
J. van Baal een bezoek aan de tor
pedoboot jager. Ook de Staatssecretaris
van Marine, vice-admiraal H. C. M.
Moorman, bezocht het schip
Aan boord bevonden zich. ingeblikt
en op sterk water een hamerhaai en
twee zaagvissen, vangsten van dr L. D.
Brongersma van het Rijksmuseum van
Natuurlijke Historie te Leiden, die met
de „Piet Hein" naar Nieuw-Guinea reis
de voor biologische onderzoekingen. Hr
Ms „Van Kinsbergen" vertrok 20 De
cember uit Sorong en maakte de thuis
reis via Singapore, Colombo. Aden,
Athene en Lissabon.
Vragen over „split-ups"
Het Tweede Kamerlid, de heer Van
Leeuwen, heeft aan de Minister van Fi
nanciën schriftelijk de volgende vragen
gesteld:
1 Is de minister zich er vam bewust,
dat in verba-nd met de thans veelvuldig
voorkomende zg. „split-ups" van Ame
rikaanse shares ter vermijding van be
zwaarlijke en als onbillijk gevoélde be
lastingheffing verdere afstoting wordt
bevorderd van Amerikaans effectenbezit,
dat nog in Nederlandse handen ls?
2. Aoht de minister het geen nadeel
voor de financiële positie van ons land,
dat wegens fiscaal-tedhnisohe motieven
het bezit juist vam de beste Ameri
kaanse waarden wordt ingekrompen?
3. Acht de minister het niet wenselijk,
dat de beleggers niet verder genoopt
worden tot afstoting van hun Ameri
kaanse waarden, bv. door aanpassing
van de interpretatie omtrent hetgeen
b-'ustin?phöhtig inkomen is aan de
opvatting, zoals die geldt in het land
van vestiging van de betreffende maat
schappijen, of door het treffen van een
andere maatregel op grond van artikel
59, 1, 4e, van het besluit inkomstenbe
lasting?
VAN DEZE WEEK:
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll.'lllllllllllllllllllllllllllllllllll
Stalag 17
Aan ontspanning
aangepaste realiteit
Luxor Oorlogsfilms houden zich
over het algemeen bezig met de heroï
sche daden of tragische ervaringen en
beproevingen van de strijdkrachten of
burgerbevolking. Tot voor de jongste
wereldoorlog was dat begrijpelijk, nadien
echter, toen de oorlog niet alleen ten
aanzien van de burgerbevolking maar
ten opzichte van de gehele leefwijze van
de menselijke maatschappij en de mas
saliteit der oorlogservaringen waarlijk
totalitair werd, behoorden ook andere
aspecten op de voorgrond te toornen. Die
aspecten zijn er in de filmwereld op
voortreffelijke uitzonderingen na over
het algemeen kaal afgekomen. We kun
nen ons slechts een enkele film her
inneren over de millioenen herbergende
gevangenkampen, burgerlijk of militair.
De film „Stala-g 17". welke deze week
in Luxor draait, behandelt een van die
minderbedeelde gebieden van de oorlogs
film, het leven, de intriges en de bitter
heid van de krijgsgevangenkampen. Met
een clichéterm zou men kunnen zeggen,
dat hierin een beeld gegeven werd van
het „lief en leed" in deze kampen, maar
het eerste woord van deze terminologie
ls volkomen ln strijd met de realiteit.
Aan gevangenschap is nu eenmaal
Iedere lieflijke hoedanigheid vreemd, al
kan wrange en vaak onmenselijke humor
een sterk wapen zijn tegen onmenselijke
druk.
Van de problemen, welke zich voordoen
in een krijgsgevangenkamp geeft deze
film een goed beeld, zij het dan ook dat
dit beeld geheel is aangepast aan het
doel, dat door de filmindustrie over het
algemeen nagestreefd wordt: het bieden
van ontspanning.
De film vertelt over een krijgsgevan
genkamp in Duitsland tijdens de Jong
ste wereldoorlog, geeft daarbij een
scherpe, sterk geaccentueerde typering
van de reacties van mensen van uit
eenlopende omstandigheden en indivi
duele instelling, en geeft daarenboven
een grote mate van spanning, gegrond
op de pogingen der gevangenen, om een
verrader in eigen midden te ontmaske
ren. Een zekere gechargeerdheid van
situaties en typen kan niet worden mis
kend, doch deze aanpassing aan het
doel van de film wordt goedgemaakt
door een voortreffelijk spel van vrijwel
alle hoofd- en bijrolspelers.
Een film die zeker royaal publiek zal
trekken en in brede kring iets te over
denken zal geven.
IJselijke avonturen
Spanning
Rex Het is een zeer spannende film,
vol avonturen, die deze week in Rex
draait. Het verhaal gaat over een meisje
dat naar de Zuidelijke IJszee trekt om
aan boord van de walvisvaarders uit te
zoeken hoe haar Vader, die kapitein op
het fabrieksschip was om het leven ls
gekomen. Zij krijgt daarbij hulp van de
scheepsdokter en iemand, die zij toe
vallig ontmoet in het vliegtuig, waarmee
zij naar Kaapstad reist, en op wie zy
natuurlijk verliefd wordt. De tegenwer
king aan boord van de schepen is echter
zeer groot en de moordenaar ontziet niet
een getuige eveneens te doden, opdat
hij zelf mogelyk gered zal worden.
Er zijn bijzonder spannende momen
ten in deze film, bijv. wanneer een schip
in het ijs ten onder gaat en de beman
ning zyn tenten moet opslaan op de
onmetelyke ijsvlakte. Gevechten op
leven en dood en achtervolgingen maken
het geheel nog spannender.
De kleuren zijn goed en daardoor
wordt het effect van de film nog ver
hoogd: men voelt als het ware de koude
van de Zuidelijke IJszee de zaal bin
nendringen!
Wie van avonturen en van spanning
houdt de spanning blijft tot het laat
ste moment kan deze week in Rex
terecht en hij zal niet teleurgesteld
worden.
Het grote spel
Sylvi
ia
Trianon „Le grand Jeu" is een
romantische liefdes- en avonturenfilm,
waarin een sergeant van het Vreemde
lingenlegioen de hoofdrol speelt. Aan
vankelijk is deze sergeant een veelbe
lovend advocaat, die ruim in zijn geld
zit, maar door minder nette practijken
raakt htf in moeilijkheden en vlucht
naar Noord-Afrika. In Parijs had hij een
beeldschone vriendin Sylvia, doch die
moet hij achterlaten. Zy zal hem echter
zeer spoedig volgen, maar als zij niet
komt, meldt hy zich voor het legioen
Na jaren ontmoet hij haar weer, doch
dan is zij haar geheugen verloren en
kent hem niet terug. Desondanks leven
zij enige tyd gelukkig met elkaar, tot
datHet zou alle spanning wegne
men. wanneer wij U de afloop van dit
verhaal vertelden en daarom zwijgen
wij er verder maar over.
Het is altijd interessant een blik te
kunnen slaan in het leven van een
legionnair; het ls een hard leven, dat
het uiterste van de man vergt. Na een
lang verblijf onder de gloeiend-hete zon
ls het enige waar hij aan denkt vrouwen
en drank.
Anderzijds kan men ook een blik wer
pen op het leven van de vrouwen, die
met deze legionnairs omgaan. Uiteinde
lijk willen toch ook zij een rustig en
gelukkig leven lelden aan de zijde van
een man die zij liefhebben.
Zo is deze film enerzijds interessant,
anderzijds spannend, omdat het verhaal
knap is opgebouwd, met een onver
wachte wending aan het slot.
De kleuren zijn buitengewoon mooi en
verhogen uiteraard het uiterlijk effect
van deze film; door kleuren kan men
veelal een beter idee geven van de
situatie en in deze film is dat zeker het
geval Een goede film. die een bezoek
aan Trianon zeker rechtvaardigt.
„De dood vloog mee
(The High and the Mighty)
Groot spel
Lido Het boek onder bovenstaande
titel kreeg enorme bekendheid. Ook als
hoorspel maakten velen er kennis mee.
En nu de film: een van begin tot eind
spannende film, waarin men meeleeft
met de reacties van een groep van 17
vliegtuigpassagiers, die weten, dat leder
ogenblik de dood hen overvallen kan.
Het vliegtuig maakt de reis over zee van
Honolulu naar Californié.
DAn gebeurt er iets, wat misschien maar
èèn op de millioenen mijlen voorkomt:
èèn van de vier motoren raakt in brand
en er gaat daardoor een macht benzine
verloren.
De bemanning beseft het doodsgevaar:
zal men San Francisco nog kunnen be
reiken of niet?
De tweede piloot Dan Roman, een oude
rot in het vak, prepareert de passagiers,
vogels van sterk uiteenlopende pluimage,
op hetgeen misschien te wachten staat:
een landing op het water met de moge
lijkheid van verschrikkelijke gevolgen.
Aan een terugkeer valt niet meer te den
ken, de eerste helft van de route heeft
men reeds achter zich.
En nu volgen de spanningen elkaar
op. Nu wordt ge met de psychologische
gesteldheid der passagiers geconfron
teerd. Nu ziet ge, wat de één in zulke
omstandigheden waard is en de ander
niet. Er is moed tegenover lafheid, goed
tegenover kwaad. Intussen raast het
vliegtuig voort, terwyl alle inzittenden
de dood voor ogen hebben.
Een indringend, maar tevens beang
stigend thema voor een boek, voor een
film óók, mits de figuren en hun karak
ters zo meesterlijk uitgebeeld worden als
hier.
Men hè< San Francisco. Men moet
niet vragen hóe. Men vrage niet hoeveel
„bloed, zweet en tranen" deze reis de
dappere, doch beheerste bemanning kost.
Ook niet, wat er zich onder de passagiers
aan vertwijfeling, angst of „berusting"
afspeelt.
Doch men make deze enerverende,
maar tevens imposante reis zélf mee en
bewondere de daden van de „oude rot",
aan wiens beleid het te danken is, dat
men tenslotte tóch nog veilig over komt.
Met, na de landing, nog slechts een
snippertje benzine in de tank. Het was
dan ook op het nippertje
Groot spel en treffende typering!
„Kinderen van de Liefde
Vrouwenleed
CASINO Wie deze week behoefte
heeft om door het aanschouwen van
een uitstekend gespeelde film scherp
geconfronteerd te worden met de wer
kelijke tragiek van het dikwijls zo kei
harde leven, kunnen wij een gang naar
het Hogewoerd-theater van harte aan
bevelen.
Ontelbare malen ls het probleem van
de ongehuwde moeder een dankbaar on
derwerp voor verschillende filmfabri
kanten geweest en ook in deze typisch
Franse film ls het aan de orde gesteld.
Of men hiermede tot een oplossing is
gekomen, betwijfelen wij zeer, maar het
filmwerk laat wél een Indruk achter van
veel vrouwenleed, die bij de één langer
bewaard zal blijven dan bij de ander.
We maken allereerst kennis met de
jonge Anne Marie, die in haar wanhoop
een toevlucht zoekt in een grote kraam
kliniek voor ongehuwde moeders. Hoe
wel aanvankelijk van kindermoord ver
dacht, weet zy later haar onschuld te
bewijzen. Voor het zover is, komt zij
met vele andere meisjes in conflict en
hierdoor zal de bioscoopbezoeker zich
een beeld kunnen vormen van de men
taliteit van diverse meisjes die allen
echter in een ogenblik van veronderstel
de levensvreugde te veel vertrouwen
hebben gesteld in de man harer dro
men. Hoewel ook de komische noot niet
ontbreekt, is en blijft de achtergrond
van dit filmverhaal diep tragisch. Het
spel van Jean-Claude Pascal als de ver
loskundige is voortreffelijk, terwyl de
scherpe dialogen eveneens bijzonder
knap zijn opgebouwd. Een precair on
derwerp wordt hier op verantwoorde
wijze behandeld.
