SAMENSPEL
SPINNEN
IN UNIFORM
Brigadier Harry Ware heeft stalen
zenuwen en is lenig als een gems
(Bijzondere medewerking)
Enige kilometers buiten Sidney ligt een der mooiste en
schilderachtigste delen der Australische kust. Zware, door hoge
golven omspoelde rotsblokken, en prachtige, steil uit de tiental
len meters in de diepte liggende Pacific oprijzende zandsteen-
klippen doen u de adem inhouden, zo mooi is dit kustlandschap!
Maar de keerzijde der medaille is, dat d' b -Oe kust met recht
als .dodelijk' wordt gekenschetst.
De machtige golven spoelden menig ee,::aam visserman weg.
Wandelaars stortten omlaag en vielen te pletter op de rots
blokken beneden. Levensmoede mensen kozen die steile klippen
als décors van hun laatste tragische daad. Jongens, op zoek
naar vogeleieren, zagen achter zich de rotswand afbrokkelen en
moesten dan dagen en nachten wachten, alvorens hun een red
dende hand kon worden gereikt. De tol aan mensenlevens, die
die prachtige kust hief, werd zo hoog, dat de politie van Nieuw-
Zuid-Wales besloot om een speciale Klip-Reddingsbrigade te
vormen. Dat was in 1942.
Knopen leggen tot in het
oneindige
Alarmbellen rinkelen. Een
vrouw is omlaaggestort in een
afgrond van negentig meter.
Onmiddellijk trekt Harry Ware
er met enige van zijn mannen
op uit. Dank zij hun moed
en vaardigheid slagen zij er in,
de vrouw te redden.
Een nieuwe naam wordt toe
gevoegd aan de lange lijst van
hen, die hun leven te danken
hebben aan Harry Ware en zijn
dappere „Spinnen in Uniform".
HET IS steeds een feit om
zich over te verbazen, dat
twee of meer mensen op
verschillende Instrumenten mu
ziek kunnen maken die één
geheel vormt.
Niet zonder urenlange en
nauwgezette oefening wordt be
reikt, dat de oompositie, door
één kunstenaar tot stand ge
bracht. werkelijk zo klinkt, als
of een kwartet, een koor of or
kest door één gedachte, éen be
delende kracht wordt gedreven.
Voor een toneelgroep geldt
hetzelfde.
Goed samenspel van kunste
naars ls een geschenk voor de
luisteraars of de toeschouwers.
IN HET DAGELIJKS leven
gelukt het kleine of groie
groepen van mensen lang
niet altild om een hecht geheel
te vormen. Wil zlin niet afge-
WOORD
VAN
BEZINNING
je met elkaar verschilt dan de
weinige punten van overeen
komst te zoeken en dankbaar
te aanvaarden.
DE TENTOONSTELLING in
de ..Lakenhal" die vorige
week werd geopend en
sindsdien een stroom bezoekers
heeft getrokken, geeft een ver
rassende en verkwikkende aan
een eigen afkomst, maar twee
kunstenaars, die een samenspel
geven, dat haar bewonderaars
van toen en niet minder de on
derzoekers en de belangstellen
den van nu ln verbazing brengt.
Geen wonder, dat Nederland
hen eert. honderdvijftig jaar na
haar dood.
Zelfs ln haar sterven waren zij
ternauwernood gescheiden.
DE TUD van twee e
leden, het leven binnens
huis, de kleding, de boeken
en geschriften, de liefhebberijen
en problemen, die de tentoon
stelling zo levendig voor ons
uitstalt ziln voor ons een vreem
de. ouderwetse wereld.
Ook de godsdienstige uitingen,
in stichtelijke werken en ge
dichten. zijn niet de onze.
Maar de opdracht, in het da
gelijks leven, als maatschappij.
stemd op de ander Een harmo
nisch samengaan, in een be
drijf, op school tussen leraar en
leerlingen, ook in een huwelijk
in milieu's buiten of binnen de
kerk, blijft dikwijls een onver
vulde wens.
Ieder mens is nu eenmaal een
wereld van verlangens, van mo
gelijkheden en moeilijkheden op
zichzelf. Er ziin vele tegenge
stelde krachten. Het is gemak
kelijker te ontdekken waarin
blik van twee vrouwen, die el
kaar. ondanks of liever juist mèt
haar verschillende karakter
trekken. leerden waarderen en
een zó grote innerlykf eenheid
vormden dat haar namen en
werk in de Nederlandse letter
kunde voorgoed onafscheidelijk
bliiven.
Betje Wolff en Aagje Deken,
twee ..verwante zielen", maar
toch twee verschillende mensen.
Twee kunstenaars, ieder met
als gezin, als bedrijf of kerk, en
waar ook, samen te gaan, de
ander te erkennen en te waar
deren niet ondanks maar juist
mèt bepaalde eigenschappen, is
gebleven.
Zijn wij, ook als .gewone"
mensen, kunstenaars ln het
samenspel?
P. L. SCHOONHETM,
Predikant Biiz. Kerkewerk
Herv. Gemeente Leiden.
naar beneden takelen, ging zelf om
laag en bracht toen met hulp van
enkre vissers de bewusteloze man door
de zware golven naar de touwen. Toen
gold het ..hijsen" en wederom was een
mensenleven gered. Eens viel een veer
tienjarige knaap twaalf meter omlaag.
Hij kwam op zijn hoofd terecht in een
rotskloof. Het was donker, toen de
redders opdaagden. Ware en twee zij
ner makkers klommen omlaag en zoch
ten tastend en struikelend hun weg
door de chaos van rotsblokken en gol
ven. De vloed dreigde hen weg te spoe
len. maar zy brachten de knaap van
rotsblok tot rotsblok en vervolgens, be
licht door schijnwerpers, naar boven.
TRAINING
De meeste ongelukken gebeuren na
zonsondergang of bij sleoht weer. Echt
„nachtwerk" dus. meent Harry. Wel
beschikt de Brigade over alle bruik
bare technische hulpmiddelen, maar
dit neemt niet weg. dat iedere redding
levensgevaar voor de redders met zich
brengen kan. Belangrijk zijn dus de
opleiding en training der mannen Op
dit punt (zegt Ware) ben ik onver
murwbaar We beginnen met zware
oefeningen in de politie-kazeme. Ik
zoek mijn mannen uit op dapperheid
en ondernemingslust, maar ook op hun
gewioht. Net als voor touwtrekken ge
nieten voor het Klip-Reddingswerk
zware mannen de voorkeur.
En ik heb ze knopen laten leggen
(ging Ware voort) tot in het onein
dige. Nu kunnen zij ze zelfs slapende
maken Dat moet ook, want een goed
gelegde knoop kan een mensenleven
redden Een verkeerde knoop dat
komt bij ons niet voor! Ook moeten
de mannen leren de touwen op en in
te halen Vakkundig, steeds soepel
en nóóit hun greep op het touw laten
verslappen. Ongevaarlijk is ons werk
niet. We moeten zorgen, dat redders
en geredden niet met hun gezichten
tegen de rotswanden slaan. We moeten
zorgen, dat de touwen niet gaan
zwaaien en blijven haken We moeten
voorkomen, dat we al dalende of klim
mende steenval veroorzaken, want die
zou dodelijk kunnen zyn voor mensen
beneden. Kortom, het is niet altijd
voor de poes. dit reddingswerk.
OOK IN DE BERGEN
De faam van de „Spinnen in Uni
form" verbreidde zich snel in Nleuw-
Zuid-Wales. Tegenwoordig ls het reeds
zover, dat Harry en zijn Brigade her
haaldelijk worden opgeroepen om red
dingspogingen te ondernemen in de
ongeveer tachtig kilometer landin
waarts gelegen „Blauwe Bergen" Deze
bergen zijn beroemd en berucht om
hun diepe ravijnen met steile wanden,
hun torenhoge loodrechte rotsmuren
en hun moeilijke begaanbaarheid. De
diöhte begroeiing en de dunne bevol
king zijn er mede oorzaak van, dat
telkens weer mensen dagen lang zoek
raken in die diepe dalen.
Onlangs moest Harry met de groot
ste spoed naar de Blauwe Bergen.
Niet afdalen, maar omhoog klimmen
moest hij daar om iemand te redden.
Wat was het geval? Een Jongen van
een jaar of zeventien was afgeweken
van het bergspoor om sneller zijn doel
te bereiken. Ruim tweehonderd meter
boven de bodem van het dal 'was hij
blijven steken. Naar boven kon hij
niet. De weg teru<j had hij al klim
mende afgebrokkeld Hij kon noch
voor- noch achteruit. Een gelukkig
toeval wilde, dat een ruiter hem van
ver weg door zijn kijker zag. Deze rui
ter riep zo snel mogelijk de politie te
hulp. doch toen Harry en zijn mannen
aankwamen, was de ..gevangen" Jon
gen genuld in een dichte nnst. V.a
luidsprekers gaf men hem de raad,
niete te doen. geen voet te verzetten.
Hulp was op komst!
Die hulp kwam inderdaad, maar
pas na dertien jaar. Tot twee keer
twee maal toe poogden Harry en
twee helpers tevergeefs tegen de
steile rotswand op te klimmen. Zoek
lichten speelden over de rotsen. Een
fantastisch gericht! Pas de vijfde be
klimming slaagde. Dat was by zons
opgang.
Vorig jaar waren er drie honden
blijven steken op een der klippen
langs de kust. Een politieman uit het
naastbijzijnde stadje hield hen enige
dagen in leven door vlees aan een lang
touw te laten zakken. Toen kwamen
Harry en zijn „Sponnen" er aan te pas.
Gebogen over de diepte slaagden zij er
na vele vergeefse worpen in om twee
der honden met de lasso te vangen
en boven te brengen. De derde hond,
zenuwachtig geworden, sprong van de
klip en vond de dood in de golven.
Mensen in nood, dlieren in nood,
brand, overefcromlngsteeds staan
Harry en zyn „Spinnen in Uniform"
gereed om met inzet van eigen leven
te pogen dat van anderen te redden.
Met recht en met reden gelden zij dan
ook als een der verdienstelijkste poli-
tie-eenheden van het Vijlde Wereld
deel.
(Nadruk verboden)
Zaterdag 22 Januari 1955
Levensgevaar is iets. waaraan Harry Ware en zijn mannen voor zichzelf niet denken.
REDDEN HONDERDEN MENSENLEVENS
Geen werk voor lieden met last van duizeligheid
HARRY WARE.
I Aan het hoofd dezer brigade staat
fsadier Harry Ware. Harry heeft
HPn zenuwen en gevoelt zich bij
pmweer aan de uiterste rand van
p 150 meter diepe afgrond evenzeer
gemak als by pracht zomerweer
ps in zyn luie stoel. Gebogen over
F griezelige diepte geeft hij dan in-
pcties aan een zijner mannen, die
tussen hemel en aarde aan een
Pijl de ruimte bungelt of langs de
FPPen zyn weg omhoog of omlaag
r*jt. Als Harry zelf klautert (en dat
peurt veel), zijn zelfs zijn medewer-
P5 steeds weer vol bewondering. Met
Poden en voeten klautert hil zo vaar-
B langs de klippen, dat zijn bijnaam
PJenselyke Gems" volkomen begrype-
•n 1950 gebeurde het. dat een
"onw. die langs de kllprand wan-
j dflde. door een plotselinge windstoot
de rand werd geslingerd. Zy
jjortte ruim 90 meter omlaag. Dr
1 kUp-Reddingsbrigade fcor geen punt
j jtoden om het reddingsmaterieel op
I stellen. Toen ging Ware (slecht»
ttbondcn aan een touwi zelf naar
woeden Hand voor hand en voetje
i 'oor voetje daalde hij af. Regenvla-
I'n doorweekten hem. Stukken rots
'«Iden omlaag. Eens viel hij zelf vier
meter en hing toen in de ruimte.
Maar Harry hield vol! Toen hy be
neden was. spoelden de zware bre
kers steeds weer over hem heen.
Toch bereikte hij het lichaam van
de vrouw. Hy slaagde er in. de on
gelukkige aan zijn eigen lichaam
vast te binden. Hand voor hand.
voetje voor voetje begon toen de
terugreis. De vrouw was gered. Har
ry kreeg de George Medaille.
Soortgelijke karweitjes zijn er vele
op te knappen Een keer of twintig per
jaar komt er een alarmmelding Dan
trekt Harry's Brigade er op uit met
touwen, lampen, brancard en wat
verder nodig is Behalve Harry en zijn
assistent Ray Tyson, voor wie de Bri
gade „hoofdberoep" ls. doen alle ove
rige leden tevens gewone politiedienst
in en nabii Sidney Maar by eerste op
roep moeten zy gereed staan Ongeveer
150 man zijn opgeleid voor dit red
dingswerk Harry's Brigade is streng
gedisciplineerd, hoewel Harry van
huis uit geen politieman is Vóór hij
bij de Brigade kwam. wa: hij eerst
reeman en later bruggenbouwer ge
weest Hij had halsbrekende avonturen
beleefd en meer dan eens had zijn
even zoal niet aan een zijden draad
dan toch aan een stuk touw gehangen
Harry's koelbloedigheid en onderne
mingslust waren vóór 1942 spreekwoor
delijk in Sydney. Daarom werd hij de
chef van de Klip-Reddingsbrigade.
Harry is nu de vyfUg al gepas
seerd, maar nog steeds neemt hij
iedere hoogte, iedere rotswand met
het gemak van eenspin! Hy
drinkt niet. Hy rookt niet. Hy is
een prima zwemmer. Al het mate
riaal beproeft hy zelf alvorens e
zijn mannen mee te laten werken
Hij is steeds de eerste om naar be
neden te gaan en de laatste om
boven te komen. Hy is een aanvoer
der
SENSATIONELE REDDINGEN
Harry Ware en zijn „Spinnen ir
Uniform" ..spinnen" omdat zij zc
goed tegen steile wanden „oplopen" er
met hun touwen iets van spinner
hebben verriohtten menige opwin
dend' redding Daar was de man, dit
welgemoed tegen een klip van 80 me
ter opklauterde en toen bleef steken op
een smalle richel. Hy kon niet naai
boven en niet naar beneden, niet naa;
voren en niet naar achteren. Harr\
laaide af. nam een extra-touw medt
en bracht de klauteraar in veiligheid
Dan was er de man. die over de rand
van een klip twintig meter naar be
neden viel Hy brak "een been en kreeg
ernstige hoofd- en borstwonden. Geen
noodl, zei Harry. Hij liet een brancard
