Een zeldzame winlergasi
Glorie van de City herleeft
in oude en nieuwe vorm
Het aloude stadscentrum
kreunt in keurslijf
WEKELIJKS BIJVOEGSEL VAN HET LEIDSCH DAGBLAD - ZATERDAG 15 JANUARI - PAGINA 4
Londense wederopbouw in volle gang
Gedurfde plannen voor bouw van
wolkenkrabber
Londense correspondent)
De City, het historische hart van Londen, door Hitiers bommen zo
ernstig toegetakeld, ondergaat thans een grondige vernieuwing. Het
heeft lang geduurd en er waren reden om te wanhopen of er ooit nog
eens met bouwen zou worden begonnen. Want, terwijl overal op het
vasteland van Europa de door de oorlog geslagen wonden met spoed
werden hersteld, bleef de City. nog altijd het symbool van Engtlands
zij het getaande financiële en commericiële macht, een doods
woestijngebied. Overal troosteloze ruines, door weelderig onkruid
overwoekerd! Van bouwactiviteit welke in andere wereldsteden zo aan
stekelijk werkte, was in de City nauwelijks een spoor te ontdekken. Dit
was echter een gevolg van Engelands uiterst precaire financiële positie
van na de oorlog, toen de nieuwe bewapening zoveel verslond, en ook
doordat honderdtallen weggebombardeerde firma's de City voorgoed
de rug hadden toegekeerd.
Maar nu aanschouwt men dan toch
elndeUik het wonder van alom omhoog
schietende bouwstellingen. Er wordt
zelfs voor een bedrag van tien millioen
gulden per maand aanbesteed!
De City is het meest karakteristieke
en meest eigenaardige deel van Lon
den. Het is volgebouwd met massieve
banken en andere kantoorpaleizen. De
meeste straten zijn niet meer dan
sleuven. De bommen hebben er wel
gaten in geslagen, maar de kern van
de City toch onaangetast gelaten. Al
leen de buurt rond St Pauls Kathe
draal en het rommelige Noordooste
lijke deel van de City ziln volkomen
weggemaaid. Maar deze open vlakten
gaan thans verdwijnen, al moet dat
misschien in zekere zin worden be
treurd. Want thans zag men voor het
eerst het prachtige silhouet, niet al
leen van de kathedraal, maar ook van
de speelse witblinkende torentjesvan de
meer dan honderd Citykerkjes. Dank
zij de bombardementen kwamen tal
loze Romeinse en Middeleeuwse over
blijfselen aan het licht waarvan de
onlangs opgedolven Mithras-tempel
de belangrijkste vondst vormde.
Tradities onveranderd
Ondanks de bommen, die zoveel ver
nietigd hebben, is er in de typische
City-tradities weinig of niets veran
derd. Het stijlvolle gilde-leven bloeit
er ais vanouds. De effectenmakelaars
dragen nog steeds hoge zijden hoeden
als zjj naar de Beurs gaan. Ook ont
moet men nog wel eens iemand met
een bakkebaard en hij hoeft niet altijd
bejaard te zijn. Hier is het domein van
het zwarte jacquet met gestreepte
broek, de bolhoed en de parapluie!
Men ziet haastige advocaten een café
binnen rennen, de toga fladderend in
de wind en bedekt met de korte zilver
grijze, en van krulletjes voorziene,
pruik. Er is nog een bankfirma. waar
dc bedienden elke ochtend een tot over
de knieën reikende, deftige geklede
jas aantrekken, zoals die twee eeuwen
geleden, toen de zaak werd opgericht,
nog gedragen werd en die ook nog met
ganzenveren inboeken!!! Er is een
warenhuis waar ge uitsluitend door
smetteloos uitziende, eveneens geklede
jassen dragende, heren een blik dop
erwten krijgt overhandigd als ware het
een kunstvoorwerp, en waar kas
registers uit den boze zijn!
De City heeft haar eigen politie met
helmen, afwijkend van die der overige
bobby's en een Lord Mayor i burge
meester) die als een vorst wordt beje
gend en het middelpunt vormt van een
aloude en zinvolle folklore, welke er
vooral van wil getuigen, dat de City
politiek onafhankelijk is (of was).
Eens vormde zii zeker een staat in
de staat, zonder welke absolute vor
sten. die steeds meer geld nodig had
den. niets konden uitrichten!
Na kantoortijdspookstad
In de City werken anderhalf mil
lioen mensen, maar na kantoortijd is
het een spookstad, waar alleen con
cierges en katten huizen. Men wil
thans de fout herstellen, welke in het
verleden werd gemaakt, toen men ver
gat in de City woningen te bouwen,
maar geheel kan het verzuim nl6t
meer worden goedgemaakt. Het zou dc
hopeloze verkeerssituatie aanmerkelijk
verlichten, indien de dagelijkse foren-
sengolf, welke over de City spoelt, al
thans enigermate kon worden be
dwongen door ter plaatse voor woon
ruimte te zorgen.
ESN notenkraker is zo'n rustige
vogel; hij is helemaal niet schuw
en laat de mens naderen tot op
enkele passen afstand. Dat is het ge
val mpt vele trekvogels, die van verre
streken komen, waar op de onafzien
bare vlakten de mens een onbekend
wezen voor hen is. waarvoor ze geen
vrees behoeven te hebben.
Ntfli notenkrakers! dat zullen jullie
dan in onze beschaafde Europese
wereld wel anders leren.
Gelukkig, lezers, is dit nare schut-
tersgeval een uitzondering. Ik heb
verscheidene mensen gesproken, oie
met hun kind"ren(!) bijzonder hebben
genoten van de soms langdurige aan
wezigheid van „deze Aziaat" in hun
tuin en die alle gelegenheid hebben
gehad, het dier in alle rust te bekijken.
De notenkraker is die aandacht
alleszins waard. Als ik hem zo zie rond
scharrelen moet ik telkens denken aan
een torenkraai, die ik vroeger had Hij
stapt alleen niet zo rond als deze
zwart jas. maar hij hipt meest op de
manier van een groene specht.
Maar de Wijze van graankorrels op
pikken (gerst en mais). het hakken
op een stuk vlees, dat lijkt toch wel
veel op kraaien- en ekstermanieren.
Het omwoelen en doorzoeken van dc
grond heeft wel weer met de spechten
gemeen, maar op één punt is hij een
unicum en wel in de manier waarop
hij alle soorten noten uit hun bolster
haalt en ze tussen zijn onmogelijk
sterke boven- en ondersnavel kraakt,
om. bij de zachte notenkern te kunnen
komen. Die bovensnavel is langer dan
de ondersnavel, hetgeen een kenmerk
is van de Siberisohe soort.
Merkwaardig is de sterke stippeling
van witte vlekken op een donkerbruine
ondergrond en de lichte wangen, waar
in de donkere ogen een bij-ondere
uitdrukking aan hst vogelgezicht ge
ven Deze zeer duidelijke vlekken en
vooral de witte staartrand. alsmede de
grote kop en forse snavel sluiten Iedere
verelsslng ten opzichte van andere
vogels uit. Geen sterveling, die zfin
ozen gebruikt 'en zijn hersens) zal de
notenkraker bijvoorbeeld voor een
Vlaim™ paai kunnen houden, al zijn
ze even groot.
Of het moest al zo'n rare schutter
zijn.
SJOUKE VAN DER ZEE.
Er is thans een gedurfd plan voor
de bouw van een enorm complex van
staal en glas. waar zowel kantoren als
woningen zullen worden ondergebracht
en bovendien eei. grote parkeer
ruimte zal worden uitgespaard.
Dit laatste is dringend noodzakelijk,
want de City, zoals de rest van Lon
den, kreunt ln haar keurslijf.
Het centrale blok wordt een wolken
krabber van 27 verdiepingen, het
hoogste gebouw in Londen, omgeveif
i door twee grote rechthoeken met
woon. en kantoorruimten van elk zes
verdiepingen. Het middengebouw doet
enigszins denken aan de zetel van de
Verenigde Naties in New-York. Het be
tekent, dat de nauwe City voor het
eerst licht en luohn krijgt.
Pannekoek wordt te groot
Het spreekt vanzelf dat dit plan,
dat zo n ingrijpende verandering be
tekent in de City. met gemengde ge
voelens is ontvangen. Men heeft er
misschien nog vrede mee. dat overal
aan de verre buitenrand van de wereld
stad wild geëxperimenteerd wordt op
het gebied van architectuur, maar men
huivert voor supermoderne bouwwer
ken a la Corbusier. welke het ver
trouwde beeld van de CLtv zullen aan
tasten. Vooral wolkenkrabbers acht
men een belediging voor de hier nu
eenmaal verheerlijkte lage bouw. Dit
is een andere fout van de vorige
eeuw. die lukraak overal eengezins
woningen neerzette waarbij men
trouwens nog altijd zweert waar
door het Londense woongebied een
chaotisohe en onmogelilk uitgerekte
stad is geworden, met vaak eindeloze
nerhaling van eentonige naargeestige
woonspelonken.
Tuinieren is de grote hartstocht van
de Londenaar Vandaar dat hjj ervan
gruwt om in een flatgebouw te wonen,
al is daar thans niet meer aan te
ontkomen, omdat het ondoenlijk is de
huizenpannekoek. welke Londen vormt,
nog verder uit te smeren. Er verrijzen
dan ook hoe langer hoe meer mense
lijke duivetillen. Overigens zijn er nog
de spiksplinternieuwe steden, welke in
een wijde boog om Londen groeien.
Guildhall herbouwd
Een symbool voor de nog altijd sterke
levenskracht van de Citv is het her
stel van de zwaar besdhadigde gilde-
hal. de Guildhall, waar het bestuurs
college van de City vergadert en waar
de Lord Mayor vele banketten, o.a. ter
ere van buitenlandse
staatshoofden, aan
richt.
Tijdens de „Blits"
ging de fijn bewerkte
betimmerde zolder.ng
verloren.
Op de middeleeuwse
pilaren rusten thanS
nieuwe stenen spits
bogen, waarvan het
cement opzettelijk met
roet is vermengd om
het de oude kleur te
geven! Er is een nieuwe betegelde
vloer, de vele monumenten zijn ge
restaureerd en ook de twee vrolijk be
schilderde houten City-reuzen. Gog en
Magog. legendarische figuren, die in
de vlammen waren omgekomen, staan
weer stram op hun plaats.
De glorie van de onvergankelijke
City herleeft In oude èn nieuwe vorm!
Luchtfoto van de beroemde St. Paul in het geteis
terde centrum van Londen, dat langzamerhand
herbouwd zal worden.
Kijkjes in de Natuur
EINDELIJK dan tceh! Daar heb ik
wel een maand lang de gelegen
heid gezocht, een zeer bijzondere
wintertrekker, die nota bene or ver
scheidene plaatsen in ons land rl was
gesignaleerd, te zien te krijgen, zonder
enig resultaat.
Maar heus. gooi dat onding, die ste
nenschieter in de kachel. Een kapotte
ruit kunt U zoonlief nog zelf laten
betalen, maar een kapotte vogel, daar
is weinig aan te doen, dat verlies is
gewoon onherstelbaar.
Maar goed, de notenkraker, waar
over ik U schrijf, leeft gelukkig nog en
hij wordt, zolang het nodig is. uitste
kend verzorgd.
Erger, neen! ergerlijk is het andere
geval. Ook een notenkraker, maar
daarop was met een geweer geschoten,
waarna hij was afgeleverd met de
boodschap erbij, dat het een vergis
sing was. Een vergissing!
Hier staat mijn verstand bij stil. Zijn
de volwassenen dan kleine kinderen,
als ze met een geweer, in de handen
rondlopen? Het is toch geen speelgoed!
Mil dunkt, als je een geweer bij je
riraari waarmee je aoar e:n enxeie
vingeroewegmg Kunt neschixsen over
leven en aoud. aan draag Je toch ook
verantwoordelijkheid bij JeDan knal
Je toch maar niet een vogel neer. enkel
en alleen omdat je hem niet kent.
iets door te breken bij het grote
publiek, dat zich in het algemeen zo
bitter weinig aantrekt \an de natuur,
de vogelbescherming en dergelijxe
ideële zaken?
Ik moet vooral niet vergeten dat
telefoontje op een Zondagochtend, kort
geleden. „Ja komt maar gauw!
We hebben 'm in de tuin!"
En voortmaken! En hard fietsen!
Maarhet was 'm niet! Toch
vloog ik er zelf eerst even in, want de
spreeuw, die druk pikkend tussen een
stal merels op het grasveld heen en
weer exerceerde, leek in mün kijker zo
groot, dat ik hem, al was het ^an ook
met groeiend argwaan, inderdaad voor
een notenkraker versleet. Dat was
dom, natuurlijk, maar ja, de wonder
vogel uit Siberië, waarover al zoveel
was geschreven en gesproken, zat vlak
vooraan in mijn gedachten.
Al gauw zag ik de vergissing Wel
nee! een spreeuw en een notenkraser
verschillen zoveel, ook in de tekening
van hun vlekken, dat niemand ze met
elkaar kan verwarren, als hij ze beide
eerst maar heeft gezien.
En, zoals uit mp aanhef blijkt, ik
heb de notenkraker inderdaad gezien,
ik zie hem dagelijks, zo vaak a!s ik
maar wil. Nu moei ik lol niijii spijt :n
mineur overgaan en dat nog wel na
mijn aanvankelijke vreugde over de
vooruitgang, die 'laten we voorzichtig
zeggen) het Nederlandse publiek 'en
opzichte van de dierenwereld toont.
Want de notenkraker, waar ik net
over heb, was gewond door de steen
van een catapult. U weet wel, dat
speeltuig, waarmee vervelende knapen
zich bezighouden.
Loopt uw zoontje met zo'n ding In
z'n zak rond? Van een vrindje afge
keken? 't Vrindje mag van thuis?
Jawel, dat zeggen onze zoontjes altijd.
..Atlantic House", een prachtig voorbeeld van een nieuw groot gebouw in een verwoeste
i»ijk i an Londen: Holborn.
Het vervelende voor mij was. dat ik
van verschillende zijden, schriftelijk
zowel als telefonisch, op de hoogte was
gebracht van het phenomeen, dat zelfs
al in een enkele krant was beschreven,
zodat ik het voor mezelf haast als een
soort erezaak ging beschouwen: ik
moest en zou de notenkraker zien!
Gelukkig, de kring werd al kleiner,
al nauwer. Eerst kwamen de berich
ten van ver buiten de stad waar ik
woon. toen werd de vogel het eerst
opgemerkt in een der buitenwijken, in
een laan, waar oude notenbomen waren
gespaard gebleven, totdat een lezer mü
ln een briefje een zeer gedetailleerde
en zeer duidelijke beschrijving gaf van
een hem totaal onbekende vogel, die
zijn tuin, gelegen meer naar het cen
trum van de bewoonde wereld, al enige
dagen geregeld bezocht. Zo goed was
die beschrijving, dat ik onmiddellijk
kon vaststellen, zonder het dier te
hebben gezien: „dat moet dan onze
notenkraker, onze Siberische noten
kraker zijn geweest!
Hulde voor het scherpe waarnemen,
lezer! En ook hulde voor de juiste
houding, die U als goed vogelvriend
hebt getoond.
Het is toch wel verheugend. Jat ln
alle delen van ons land de belang
stelling van de mensen voor zo'n
bijzonderheid in onze Nederlandse
vogelwereld (en het is werkelijk Iers
bijzonders) zo opmerkelijk en zo dui
delijk is.
Dat men de moeite neemt, er over
te schrijven, er met elkaar over te
spreken en elkaar te waarschuwen!
Zouden we er werkelijk een beetje op
vooruit zyn gegaan? Begint er heus
