//Zie
de maan
schijnt door
de bomen"
„Een teugje maar, niet méér,
sis.;
SINTERKLAASVERHAAL
WEKELIJKS BIJVOEGSEL VAN HET LEIDSCH DAG BLAD - ZATERDAG 4 DECEMBER - PAGINA 4
Voor Marjoke was slechts het béste
goed genoeg, en sommige van zijn ge
dichten bevielen hem al lang niet
meer
Maarten Leeksma schroefde welge
moed zijn vulpen los en in zijn karak
teristieke handschrift schreef hü het
vérs van ziin leven:
De Sint kocht dit voor jou, Marjoke,
Hij ziet je vaak's roken.
Hij hoopt dat Je ervan geniet.
Want Sint is heus de kwAAdste nietl
Even streek zijn hand liefkozend over
het witte pakje met het gouden koordje.
Marjoke. een naam voor een gedicht,
een meisje voor een gedicht! Dan vatte
hij fluitend zijn hoed
Maarten Leeksma pelde, uitermate
verbaasd, een tinnetje Ramelli's uit een
smetteloos wit papiertje. Ietwat uilig
bestaarde hij een bekend gouden koordje.
Dan las hy belangstellend het rüm. Het
liep goed. Ze bezat gevoel voor rhythme,
Marjoke. Maar waarom? Als je het goed
bekeek, bestonden er twee mogelyk-
heden. Even systematisch rangschikken,
Maarten Leeksma! Ze dacht, dat het
van een Ander was en stuurde het tin
netje aan hem. Maarten, omdat ze ten
eerste rilde van die ander en zijn even
tuele attenties en(of) ten tweede, om
dat ze hem, Maarten, gewoon een plezier
wilde doen. Ja, ja. die laatste mogeiyk-
heid was zéér aantrekkelijk te noemen
Maarten glimlachte en zUn ogen glans
den. Maarre.... misschien wist ze wèl,
hoedzaam een elastiekje omh^ 6
Het goeden koordje aS.ÏÏI
by na teder in een mooi
houtsnywerk. Zie zo. dat. was aH
wederom schreef hy een vrolijk v*3
ogen straalden y ie«Zl
Marjo kreeg de bonte marset»!,!,
dat ook niet in dat SintSÏÏIN
Maarten grinnikte, o neen
haalde slechts van een 'tv
lekynl n
BEDUUSD opende Marjoke tm
getinte doos met llcht-m.B
Groene vogels knikten K
schitterden en oranje bloemen fig
hun kopjes scheef. Die ellendig.
door
Heieen Vollewens
ZEG MARJO. je raadt nooit met wie
ik gisteren naar de bios ben ge
weest. Met MAarten!
Yvonne van La er plaatste deze volzin
Uiterst voldaan, terwyl zy haar keurig
Verzorgde handjes huiverend uitstak
naar de vurige vlammetjes van het gas
haardje.
En was het een aardige film? in
formeerde Marjoke neutraal, verwoed
verder breiend aan het ingewikkelde
wijnrode jumpertje.
Een aardige film??? Yvonne's blau
we poppenogen staarden verbaasd naar
Marjo's effen gezichtje. Het was zéér
zonneklaar, dat zy een ietwat andere
reactie meende ontketend te hebben.
Oh, het ging wel, zei ze wat ach
teloos. Iets Italiaans geloof ik. Ik
heb er eeriyk gezegd niet zo op gelet,
besloot ze geheimzinnig, peinzend de
wazige wolkjes van haar sigaret na
ogend....
Marjo stond op en schoof het gordijn
wyd open. zy keek naar buiten, waar
het donker was en guur. De zware
v olken hingen laag en het zag er naar
Uit. alsof er sneeuw zou komen. Niet de
volle witte vlokken, die van het win
terlandschap een toverland kunnen ma
ken, maar de échte Novembersneeuw,
die, vermengd met mist en regen, on-
middeliyk aan het smelten slaat. Alles
zou dan nog grauwer worden, dan het al
was. NovemberBestond er nog een
maand, die zo hopeloos triest was? Mar
joke huiverde even.
Over een paar dagen is het al weer
Sinterklaas, babbelde Yvonne verge
noegd verder, coquet haar krullenkapsel
bevingerend.
Gezellig al die geheimzinnige pak
jes aan je deurknop. Vorig jaar kreeg
ik nog die dure fles parfum van Luuk.
Arme LuukIk geloof heus. dat ik
Maarten veel aardiger vind. Marjo. Luuk
is zo gewoon, maar Maarten denkt na
over de dingen, eh.... ik bedoel
Yvonne raakte verward in haar ziel
kundige ontleding. Meestal was haar
psychologisch inzicht niet zo formidabel
te'noemen en haar terminologie betref
fende het manneiyk geslacht- varieerde
slechts van „enorm vlot. zeg1' tot „intens
melig, werkelijk".
Luuk is een beste kerel. Yvonne,
constateerde Marjoke kort. en wat
Maarten betreft
Marjo nam peinzend een slokje warme
thee. In gedachten beleefde zy de
avond opnieuw, toen Maarten plotseling
binnenviel als vriend van Arnold, haar
oudste broer, die zyn verjaanlag vierde.
Groot-, stoer en blond was hü. Maarten
Leeksma, en er ging een geweldige rust
van hem uit. Alle meisjes kakelden al
ras als een troepje bedrijvige kippen
om hem heen. maar zyn ogen bleven
tijdens het vlotte gesprek ernstig en wat
afwezig. Marjoke had zich een beetje
izydig gehouden van het drukke ge
doe. maar telkens w'erd haar blik ge
trokken naar een paar felblauwe ogen
Maarten Leeksma had pas een gedich
tenbundel gepubliceerd, en nu werkte
hij aan een roman. Rustig rookte hy
zijn pijp en hij leek onverstoorbaar. Van
al het lawaai rondom ziin leunstoel
scheen hy niets op te merken.
Yvonne en Daisv kwinkeleerden om
het hardst ziin oren rood. en Luuk Ver
heul, Yvonne's vriend, zat vergeten in
een hoekje
Toen plotseling had Albert, de nuch
tere zakenman, een felle aanval gedaan
op de moderne dichtkunst.
Volslagen wAAnzln, als je het mij
vraagt, had hy betoogd, zijn wysvlnger
bezwerend opgeheven. Alleen wat uit
gestoten klanken zonder enige glans of
schoonheid. Dat durft men tegenwoordig
een vérs te noemen! Van rym of
rhythme is niets meer te besjaeuren. Kun
jy dat nu appreciëren. Maarten? Jy
schrijft tenminste gedichten, waar een
normaal mens by kan.
Och, Albert, was Maartens reactie
geweest. Wat zal ik je zeggen, kerel?
Ik houd bv. helemaal niet van snybo-
nen, maar daarom zyn snybonen op
zichzelf een best voedsel. Dat ik ze niet
mag, hgt aan m y en niet aan die
arme bonen! Zo is het ook met de mo
derne dichtkunst. Als 1e in staat bent
om die verzen aan te voelen, dan kun
je er werkelijk véél In vinden.
Snybonen en gedichten zijn na
tuurlijk niet te vergelyken, had Albert
Bwaarwichtig betoogd.
Waarom niet? Voor sommigen gaat
het geestelyk genot, dat zy uit gedichten
puren, uit boven het voedsel, dat zy
uit snybonen halen, en voor anderen
voor de meesten. dat geef ik toe is
het precies andersom. Dus Albert, er
bestaat wel degelijk verband.
Maarten knipoogde eens vrlendeiyk
naar Albert, die werkelijk volkomen
verstoken was van enig artistiek gevoel.
Ach rare snijboon, lachte deze, en
bet gesprek werd weer algemeen.
Maar Maartens ogen. die bij de snij
bonen vroiyk getinteld hadden, waren
weer dromerig en afwezig geworden
en daarom geloof ik. dat ik
ewArte pumps koop. keuvelde Yvonne
ondertussen onversaagd door. Die
staan tenslotte overal bil. Hemeltje, is
bet al zó laat! Ik vlieg!
Haastig haalde zij een gifgroen kam
metje door haar rossige haren en dan
verdween ze, vlot en elegant. Terwyl
Marjo haar uitliet begon het te sneeu
wen, zacht en vredig.
Maarten en Yvonne, overpeinsde
Marjo verdrietig, haar breiwerk zorg
vuldig oprollend. Ik dacht heus. dat
Maarten het wat dieper zou zoeken.
Yvonne Is erg mooi, dat is waar, maar
zal ze ooit lets van zyn gedichten be
grijpen?
Marjoke reikte naar een klein blauw"
boekje In haar kast. Even bladerde zy
er In. dan zette ze het. weer resoluut
tussen haar andere boeken....
OP SINTERKLAASAVOND pakte
Maarten Leeksma uiterst behoed
zaam een tinnetje dure sigaretten
in. In gedachten hoorde hy een lieve
stem: Rook jy Ramelli's. Maarten?
Ik ook. Ja. dat- was goed beschouwd het
enige, wat ze ooit tegen hem gezegd
had. Marjoke. Een paar keer had hy
haar nu ontmoet, maar zii bleef op een
afstand, wat trouwens heel wat aan-
trekkelyker was dan die andere kin
deren. die zich zo aan hem opdrongen,
zoals Daisy en Yvonne. Yvonne werd
helemaal een penibele kwestie. Stond hy
laatst in de rij voor die Italiaanse film
van Rossellni. die zo meesterlijk moest
zyn, toen hy plotseling haar kraalstem
hoorde
Oh Maarten, wil je voor mij mis
schien ook even een kaartje nemen?
Ja, zo was ze. Yvonne, ten voeten
uit. Hy meende eigenlijk dat ze zo goed
als verloofd was met Verheul, die zee
officier. Enfin, de hele avond had ze
naast hem zitten coquetteren in de
6talles en op de meest ongelegen ogen
blikken was ze gaan converseren over
de meest oninteressante zaken.
De prachtigste natuuropnamen lieten
het lieve kind hóórbaar ijskoud, want
dan zanikte ze juist steevast over iets
zeer onbenulligs. Brrrr. neen. dan Mar
joke! Zeldzaam apart gezichtje had dat
meisje, lief en gevoelig, dat zag je zo.
Toen hy laatst even bij Arnold aanliep,
zat ze In „Grenzen" te lezen van An-
thonie Donker. Ze hield dus van ge
dichten
Dadelijk zou hy het tinnetje Ramelli's
aan haar deurknop gaan hangen. Even
had hy nog aan zyn eigen dichtbundel
gedacht, maar dat was te opzichtig en
ook te zelfbewust, als je het goed bekeek.
DrE VERVELENDE Hendrik!
Marjoke tuurde duister naar een
tinnetje Ramelli's en las met een
boze rimpel boven haar grappig neusje
het fraaie rym. Die jongen altyd met
zyn dure cadeautjes! Hij wilde het
maar niet afleren. En hi) wist best. dat
ze niets om hem gaf. helemaal niets.
Nu weer die dure sigarettenHendrik
wist natuurlyk precies, wat zy rookte. Hy
hoorde Rob. haar jongste broer, ge
woon uit.
Hendrik met ziin knetterende motor
fiets en zyn conversatie, die zich slechts
bewoog op het gebied van de bokssport,
waar zy van walgde. Ze stuurde de siga
retten rustig weer terug. Maar och, wat
gaf het?
Hendrik gaf de moed niet op hoor,
hij bezat de huid van een olifant
Maarrezijn handschrift viel haar
mee. Die kleine, bilna artistiek ge
vormde letters hoorden helemaal niet
by hem.
Dan kleurde ze diep. Zou ze Maarten
die sigaretten sturen? Hii zat tenslotte
ook maar alleen op ziin kamer op Sin
terklaasavond, de gezinsavond by uitne
mendheid. zyn ouders waren jaren ge
leden gestorven. Per slot van rekening
hadden zijn prachtige gedichten haar
veel gegeven.... Enne.... hy hoefde
immers niet te weten, dat het van
hAar kwam. Tegenwoordig rookten alle
meisjes uit haar kringetje Ramelli's,
vanwege de interessante jonge dichter!
Marjoke vatte haar ballpoint en
wrochtte het volgende rym:
De Sint kocht dit in Spanje's dreven
voor een dichter uit het lage land.
Moge dit wéér Inspiratie geven
voor verzen van des dichters hand!
Zie zo, zo ging het wel. Tevreden
haalde ze een smetteloos papiertje uit
haar kastje en peuterde voorzichtig de
knopen uit het goudem koordje. Dan
pakte ze neuriënd haar Teddy-toppertje
van de kapstok....
MENSENKINDEREN, wat een ge
vaarte! Van wie zou dat zyn?!
Maarten Leeksma staarde vol af
grijzen naar een felkleurige doos marse.
pein met lila linten, vol met groene
vogels en oranje-witte bloemen, opge
doft met rose en zilveren sterren. Wat
een kleurengamma! Wie stuurde nu zo
iets vrouwelijks aan hém? En natuur
lijk geen gedicht erbij. Iemand met
zo'n artistieke wansmaak was trouwens
niet in staat zelfs een kreupelrijm te
scheppen. Brrr, afschuwelijk! Hij stopte
wat onthutst zyn pijp en gaf de zoete
doos een duwtje. De groene vogels bib
berden bedeesd en de oranje-witte bloe
men wiegelden. Verdraaid, daar ging
alweer de bel!
dat die Ramelli's van hem. Maarten,
waren, en stuurde ze ze rustig terug,
omdat ze rilde van zijn attenties. Die
mogelijkheid zou zéér onaantrekkelyk
zyn. Maar hij grynsde plotseling breed
dan zou ze er niet zo'n opvallend
aardig gedichtje bij sturen. O zo, Maar
ten Leeksma. deduceren en combineren.
Sherlock Holmes zou het je niet ver
beterd hebben, jongeman!
Hij stond op en schoof de gordijnen
wyd open. Zie de maan schijnt door
de bomen, zong een kinderkoortje zacht.
Jes door de radio. Maar dat deed Moe
der Maan blijkbaar alleen maar in over-
drachtelyke zin, want het was pikdon
ker en er viel geen ster te bekennen.
Wat nu? Natuurlyk, hii wist het al. En
terwijl hij tevreden een geurige Ramelli
opstak uit zyn eigen tinnetje, pakte de
dichter uit het lage land voorzichtig de
doos marsepein in. terwyl hy er be-
Moet je nu zo'n doos zien.
rig en protserig, net zoals
En natuurlijk hield hy het
cadeau, zoals ieder
Nee, hoor, de
zyn geld smeet
was ook gaf er
jaardag was hij er zelfs
komen zetten, waaronder een
bons van drie pond. Er was n
dicht bij ook Eigenlijk had
wel een beetje medelyden
want hy had zich terdege
Dit is nóg iets voor
wat vast veel vreugd
De Sint houdt niet
maar de inhoud is
De Sint houdt niet van
Stuurt jou daarom de
Hy weet dat het jou best ;a
ALS U vanavond of morgen
avond het grote feest van
de Sint viert - ik raad U
„doe t vanavond", dan kunt U
morgen uitslapen en rustig ge
nieten van wat U zult krygen -
moet U er goed aan denken.dat
Sint ieder ogenblik by U kan
b.nnen vallen
Misschien door de voor-, mis
schien door de achterdeur, maar
hoogstwaarschynlyk door de
schoorsteen. Die route kent hy
vanouds 't best en Sint is. on
danks z'n hoge leeftyd, nog een
deksels goede gymnast.
Dat hoorde ik van Piet. toen
hy net even de hoek om kwam
rennen op zoek naar enkele sur
prises, die hy beslist nog voor
z'n chef moest Inslaan.
tE staat verbaasd over wat
I Sint nog presteert", zei
J Piet.
„Zelfs met z'n mijter op en z'n
tabberd om. slingert hy zich van
dakgoot naar dakgoot, zonder er
spit van in z'n rug te krygen. In
de kou voelt hy zich bést. Dat
is-ie gewend en 't is ook een
kwestie van oefening. Wie 't over
z'n ouwe botten heeft, loopt
kans tot de orde geroepen te
worden. Hy zal U voor een klau-
terpartytje uitnodigen en ik
weet wel, wie er dan naar bene
den komt tuimelen.
Hy beslist niet!
„U hebt er geen notie van", zo
ging Piet verder, „hóe handig
Sint met z'n schimmel manoeu
vreert. Die schimmel is natuur
lyk niet een gewone schimmel,
maar een, die van jongsaf in al
le knepen van ons vak door
kneed is.
Sint hoeft maar even door z'n
baard te fluiten en z'n „wit
te" komt al om de hoek van
de schoorsteen gluren in de
hoop op een klontje.
Wat mezelf betreft: ik heb de
grootste moeite om hem by te
benen, want voor een zwartje,
gewend aan de zon, valt de kou
niet mee en die slaat wel eens
op m'n spieren.
U zult me niet geloven, maar
Sint is me altijd de baas als 't
er om gaat het vlugst by die
kindertjes te komen, die 't
hardst om hem roepen".
ENFIN, kykt U straks zélf
maar.
Vanavond al gaan we
met ons drietjes op pad. Het
pad over de daken, wel te ver
staan. Kyk dan naar boven, en
U zult zien, hóe handig Sint is.
denk een beetje
Neen maar, die Maarten,
hyOm haar die
ogen een grote
vogels staarden
en gouden sterren straalc
delyk tegemoet. Razend
gels en bloemen, linten en
haar divan. Denk een
lyn! Yvonne streek nerveus
inderdaad iets te ronde heupt
als je het goed bekeek nas
aardiger
::de
hulj
Hy staat eenvoudig voor niets!
Dat móet ook. want er zyn
zóveel kinderen en zóveel oude
ren die naar hem uitzien, dat
we voor een „langzaam-aan-ac-
tle" geen tyd hebben.
„Snel, snel" luidt het parool.
De avond duurt kort en ie
dereen moet aan de beurt ko
men.
Daarom lopen we bij U maar
éven binnen.
Grsfag klinkt Sint dan op z'n
eigen gezondheid.
Eén teugje maar, niet meer.
Want hy moet hoofd en hart
koel houden, om niet van de
daken te vallen.
Dat zou z'n reputatie van be
hendig klimmer schaden en bo-
dien blyft hy graag jong, om
nog jaren kinderen en grote
mensen bly te maken.
Dat éne teugje kan er altyd
wel af, als hy bij U binnenwipt!
Als hij weer wég is, kunt U -
wat my betreft - Uw gang
Aldus de zorgzame Piet, zon
der wie Sint niet graag op stap
gaat.
FANTASIO
EEN paar weken later J-.
en Yvonne hun verloving
niets-vermoedende dicht
lage land zyn hartelijke r
aanbood aan het jonge p;
zyn felblauwe ogen zo'n hauta
uit Yvonne's ronde dito, dat
zijwaarts zwenkte en een weina
meld plaats maakte voor
feliciterende tante. Wat
hy zyn troost bii een verse
ontdekte naast hem plots no|
ret, die echter een beetle bib
aanschouwde Marjoke. geklew
wazig cocktailjurkje. Maar 21]
naar hem, neen, ztl staarde al
raar een breedgeschouderde
die met een klein rond meii
kielzog, recht op haar af ste
Marjoke mag het 't ee
schalde een luide ba-s. Kiik
jo. dAt is nu Betsy! De jongi H
het lachende meisje trots bij «1uu
schouder, en toonde haar. al^
byzonders aan de onthutste 1
Zy is dol op motorrijder!
en haar broer is bokser, hè!
Ja Hendrik, sprak h|
meisje zoet. en haar blcekbl|
staarden aanbiddend op ni
jongeman aan haar zlide.
Op Sinterklaasavond
officieus, besloot Hendrik te«
tirade. Hè Betsy? 1
Ja Hendrik, beaamde
lieftallig, haar hoofdje schu^™
En met Kerstmis
cieel. hè Hendrik?
Dan verdwenen zii innigl
de warrelende mensenmenietl
Een Ramelli smaakt toci
beste, als je ergens niet uit
hè Mario? klonk een diepeM
haar. Het was Maarten Hu
recht aan. Marjoke bloosde
Maarten schoof de
open. De maan scheen gondel
zend naar binnen en vele sm
keiden aan het zwarte nuvn
f hemel. H
Op Sinterklaas scheenM
niet door de bomen.
Maarten zacht. Maar
zy vanavond terdege haari
haalt. Gaan we samen de
het lifkt mij de moeite ---1
dat wy elkaar heel veel tj
hebben, meiske
Op een asbakje in de "'TJL-
bank lagen stil en vereetei]
opgerookte Ramelli's.
Zond» van die dl'.- -
Hendrik? lispelde Betsy zui
even later weer raannvs*^^
-"n™ cn of. M.amde »d<»
mondig. Sommige f
woon met geld. hè Betsj
