de VROUW
MEIMAAND 1954
en de lange broek
Het kostbare Miniatuur
WEKELIJKS BIJVOEGSEL VAN HET LEIDSCH DAGBLAD ZATERDAG 29 MEI - PAGINA
in een lange broek vertoont, doch dat
is daarom nog geen reden waarom
vriendin of buurvrouw zich ook in een
lange broek moet laten zien. Het gaat
hem niet om de pantalon, maar om
de combinatie van vrouw en pantalon.
En die laat helaas nog maar al to
vaak veel te wensen over. Kreeft is
een delicatesse, chocoladesaus een lek
kernij. maar bij elkaar passen ze nu
eenmaal niet. En bij elkaar passen ook
lang niet iedere vrouw (al is ze nog
zo aardig of nog zo mooi) en lang
niet elke broek al is die nog zo
vlot of nog zo modern!
WAAROM DRAAGT GE
EEN LANGE BROEK?
Draagt ge een lange broek omdat
het mode ls? Verliest die reden dan
geen ogenblik uit het oog en
draagt de lange broek alleen Indien
dit soort kledingstuk V honderd pro
cent flatteert! Een soortgelijke eis
6telt ge immers aan al uw andere
modieuze kleding, jurkjes, mantels,
pakjes, rokken enzovoort.
Bant ge. ten behoeve van de rechte
rok. de heel wijde rok niet uit uw
uitzet, als ge weet dat ge er te zwaar
of niet jeugdig genoeg voor bent?
Handelt dan evenzo, waar het de lange
broek betreft, als ge weet (en houdt U
door iets dat goed en mooi en onbe
rispelijk is. inplaats van door het
tegenovergestelde. Dwingt liever be
wondering dan verwondering af.
Draagt ge de lange broek omdat die
dracht modern is. kiest dan ook een
modern model, inplaats van U tevreden
te stellen met ien er noch modern,
noch aantrekkelijk uit te zien in) een
broek van vader, echtgenoot of zoon.
Draagt ge een pantalon omdat Mies
of Marianne er ook een draagt, durft
dan tenminste eerlijk met uzelf te zijn
en erkent dat dat alleen geen reden
ls. Hebt ge misschien niet moeten
constateren, dat de elegante voorover-
hoedjes, die Mies zo goed staan, od
uw lokken doodweg een mallc-Mi-
netjes-effect hebben? Of dat Marian
nes romantische organdi blouse, waar
U verrukt van bent. helemaal niet by
Uw type past?
PRACT1SCUE WENKEN.
Volhardt ge om welke geldige
reden dan ook in het dragen van
een pantalon, kiest dan altijd een zo
danig model en stelt er een zodanig
tenue mee samen, dat de lange broek
uw kleine foutjes len geen enkele fi
guur is Immers volmaakt11 niet mee
dogenloos in het licht stelt. Accepteert
daarom alleen de lange broek indien
Spiegeltje, spiegeltje aan de ivand....
Parijs, Mei '54
Ha, zomerjurkenweer is daar! De zon heeft de koude ver
jaagd en de zomergarderobe de winteruitzet! Het is definitief
katoentjes- en blotebenen-weer, en een groot deel der Eva's, die
er in frisse zomerjurkjes zo gezellig en vlot en aantrekkelijk
kunnen uitzien, steekt zich derhalve ineen pantalon! De
redenen waarom zij dat doen zijn verschillend. De modellen
waaraan zij de voorkeur geven ook. En voor het figuur dat zij er
mee maken, geldt al precies hetzelfde
1 Vraagt de broekendraagster eens
waarom ze zich in een dergelijke al
dan niet vervrouwelijkte herendracht
6teekt, dan heeft ze altijd wel een
reden bi) de hand of die reden ech
ter altijd steek houdt en het resultaat
de reden aanvaardbaar maakt, staat
weliswaar vaak nog te bezien. De meest
verbreide reden is: mode hetgeen
ln meer openhartige taal meestal sy
noniem is met ..Mies of Marianne
draagt immers ook een lange broek!"
Leuk voor de slanke dochter,
maar daarom nog niet automatisch
geschikt voor moeder of vriendin!
Deze beide pantalons, die naar
moderne trant nauwe pijpen heb
ben en waarvan de ene met een
korte blouse, de andere met een
groen fluwelen jak wordt aange
vuld zijn zeker aardig en flatteus
mits ze door het juiste type
worden gedragen!! De ene panta
is gemaakt van geruite katoe
nen stof ontwerpBoussac). de
andere van een wollen imprimé in
wit en zwart (Hermès).
Tegen de lange broek op zichzelf is
niets in te brengen. En ook niet tpgen
het feit dat mode mode is. Misschien
zelfs kan er geen enkele geldige aan
merking worden gemaakt op de om
standigheid. dat Mies of Marianne zich
zelf toch niet voor de gek!) dat ge er
niet het figuur of niet de allure voor
hebt!
Draagt ge een lange broek omdat
hij „zo praotisch" is? Gebruikt hem
dan ook uitsluitend daar en dan. wan
neer zijn doelmatigheid bil uw bezig
heden onmisbaar is! In de schouw
burg hebt ge heus geen panta nodig
om er mee over stoelen te klimmen.
En de noodzaak van een pantalon
tenue achter de kinderwagen is nog
lang niet bewezen.
Draagt ge een pantalon omdat ge
sportief bent. weest dan ook sportlef
genoeg om er U alleen daarmee te
vertonen, waar sportieve dracht geto
lereerd en in harmonie met de omge
ving is. Voor museunibezoek hebt ge
geen strandbroek nodig.
Hult ge U in een lange broek omdat
ge vlot wilt zijn of lijken, of misschien
wel coquet? Weest er dan zodanig
verzorgd mee dat ge er heel. heel zeke
van kunt zijn. dat ge het gewenste
resultaat ook metterdaad bereikt hebt.
Bent ge dat niet. verwisselt hem dar.
ijlings voor een rok!
Draagt ge de panta omdat ge op
wilt vallen (er zijn nu eenmaal men
sen die op willen vallen door te doen
wat anderen ook doen!), valt dan op
Kijkjes in de Natuur
Mei spreidt zijn bloesem ti'eer
Over veld en bomen.
Zonnestralen, lentegeur
Zijn opnieuw gekomen....
ACH JA. en we hebben de kachel
vanavond maar weer aangemaakt.
om tenminste ergens één plekje
te hebben, waar het warm is. behaaglijk
en veilig.
„Mei spreidt z'n bloesem weer'
het is nog waar ook. Maar wat kunnen
dè bloesems beginnen als er geen water
is en er dag aan dag een schrale droge
wind blaast door de opgedroogde tui
nen? Ze kunnen alleen maar verdorren
en voor hun tijd afvallen. Zo is het
segaan met ons morellenboompje. met
de prachtige rose rijkdom van onze
prunus, met de bloedrode overdaad
van de bloeiende malus. Zo zal het ook
gaan met de azalea mollis, dat juweel
der lentetulnen.
Onze rhododendron, die op het Noor
den staat en daardoor toch altijd al
een harde dobber heeft in z'n concur
rentiestrijd met de gelukkiger planten
en heesters uit de zonnige achtertuin,
deze schitterende voorjaarsheester met
z'n als dubbele rozen openbrekende
bloembouquetten vecht ook al wanho
pig tegen het watergebrek en tegen de
koude Noordenwind, die ons nu al
dagen lang dwars zit.
Alleen in oude tuinen en in parken,
waar de koninklijke struiken in de loop
der jaren zijn uitgedijd tot ware bos
sen met stammen als armen en takken
als taaie touwen, weten ze zich nog te
handhaven, evenals de zwaar bloese-
mende kastanjebomen, wie droogte en
koude blijkbaar niet deren, diep uit de
grond als zij hun water weten op te
trekken.
Maar voor de rest heeft de bloese-
mende Mei het verloren tegen de on
gunst van ons klimaat.
Ook buiten langs de wegen is de
verschroeide invloed van dat klimaat
duidelijk merkbaar. De sloten staan
nagenoeg droog, de plantengroei is op
vele plaatsen heel povertjes, het gras
in de weiden groeit onvoldoende, zodat
het vee in arren moede maar weer
naar stal wordt gehaald.
Het nachtegaalskruid echter heeft
blijkbaar niet veel last van de droogte.
Het heft z'n kalkwitte schermen ten
minste omhoog en handhaaft zich. De
paardenstaarten, dat onuitroeibare
onkruid, hebben 't evenzeer goed naar
hun zin. Op de uitgedroogde greppel
bodem en op de wallekanten der sloten
staan ze bij tien bij honderdtallen,
hele legers van stijve lichtgroene sten
gels, zonder bloemen, zonder kraak of
smaak. Ze groeien tegen de verdruk
king in!
..Zonnestralen, lentegeur zijn op
nieuw gekomen!" Het eerste is ronduit
een leugen vandaag (dat is de 17e Mei
1954i en gisteren begon de dag grauw
en koud. hetgeen nog zou duren tot een
uur of tien. toen de eerste schaarse
zonnestralen eindelijk door het wol
kendek wisten te breken.
Maar we zeiden: „Toe maar. laat 't
maar bewolkt zijn. des te eerder komt
de regen". De regen voor het gras, voor
de pas geplante slaplantjes, de regen
voor de vers gezaaide zonnepitten. Wat
er echter komt, géén regen! Maar de
sering geurt als van ouds en onze
lelletjes van dalen weten van geen
ophouden.
OVER de vogels kun je je echt ver
bazen. Het is. of hun die hele
koudegolf geen zier kan schelen
en of ze zich niets aantrekken van
droogte en schraalheid. Toch moeten
zU, beter dan welke andere dieren,
terdege aan de weet komen, dat deze
situatie, en met name hun voedsel
positie. ernstig kan worden. Maar daar
moet Je nu net een vogel voor wezen.
Wat bekommert zich een kwikstaart
om een droge lentemaand! Hy heeft
immers de wegen, waar de paarden-
mest is te vinden met de zoemende
insecten en hun aanhang, allemaal
begeerlijke dingen voor zo'n kwikkend-
wikkend watervlug ding!
En de zwaluwen op de telefoondra
den. Ze zitten zich in de vroege och
tend te pluizen, ze vliegen laag over
de landen, vangen er hun vliegen en
muggen en glippen geruisloos door het
open raampje van de boerdery, waar
op een zware zolderbalk het kroost ligt
te vragen of waar het broedend wyfje
zit te wachten.
Overal langs de wegen klinken de
stemmen van de pas" teruggekeerde
zangertjes. Het is prettig, in deze
nieuwe voorjaarszang de bekenden van
vorige jaren weer te herkennen, het is
een gezellige bezigheid, dót hernieuwde
kennismaken.
Kijk. daar zit de geelgors al weer. en
hè. dat moet de wielewaal zyn! Zo zo.
boorpleper, ben Jij er ook? De fitis
zingt al bijna een maand, de koekoek
roept als vanouds, de geitenmelker is
begin Mei reeds gesignaleerd, kortom,
wie oren heeft en ogen en daarbij nog
een goed boekje gebruikt, hü kan dit
nieuwe seizoen z'n hart weer
De beek, waar we ieder
stekeltjes voor het aquarium
ten. is teruggedrongen naar het
den van zijn modder-zandige
Hebben we hier. in dat smalle,
diepe watertje, onze stekelvisjes
vangen?
De vogelkers staat op 't punt
uitlopen, de berken met hun
groen, zijn doorzichtig en
maar de wortels van de oude
wilgen, watermlnnaars als zt
staan als droge knoedels ineengeé
gen boven de waterspiegel.
Het water vloeit traag. Het is In
en kabbelt en krinkelt om en lang
stenen en oude boomstobben. 0'
is gefladder in de struiken, on
leven en beweging van klein
doe. Een winterkoning slaat en
en rolt haast van z'n tak van zan
De wielewaal, die gele prachtvo
dichterbygekomen, nu ik stil tee
boom zitte huiveren san
lenteweelde. Hij scharrelt nu
boven m'n hoofd in de toppen
paar hoge populieren. Hij roept er,
en geeft antwoord op de uitdaging j
twee, drie andere wielewanimar
ook in de bomen langs de beek.
Een heggemus snort voorbij mei
snavel vol voer en duikt weg in
bocht. Twee fitisjes. grijsgroene v
tjes, licht als veertjes zitten elkaar!
met zachte loktoontjes.
Bijna de hele vogelstand is a:
vertegenwoordigd. Ondanks cie re?
die niet wil komen, ondanks ce
Want koud is het er. daar boven
die beek. koud en ongenoegli.ik.
Zo onplezierig, dat ik m'n ven-
onderdanen maar weer strek cn
beek de beek laat. een beetje uil i
hum, napiekerend over een zoel t
derliedje, dat nodig moest werf
herzien en aangepast aan onze wint
se Meimaand.
S. VAN DER ZB
hij van goede snit is. Begaat niet de
fout bij dergelijke sportieve dracht
hooggehakte schoenen of schoeisel met
driekwart hak te dragen en comple
teert de broek niet met een lange man
tel (maar integendeel met een vlot
toppertje of een gezellig jak', noch
met een geklede blouse. Draagt geen
kniebroek als ge korte benen hebt of
te zware kuiten, doe afstand van de
moderne nauwpijpige pantalon als ge
groot en te mager bent of te klein
en te zwaar. Vult de lange broek al
leen dan met een korte blouse aan, in
dien ge uitstekend geproportionneerd
bent, verbergt het euvel van te zware
of lelijke heupen onder een lange
blouse of een lang Jak. En vindt ge
de moderne felle kleuren, de bonte zo-
merimprimé's. de ruiten en de strepen
en de gedekte tweelüeurenpatroontjes
verleideliik. bedenkt dan. voordat de
verleiding te sterk wordt, dat wat
Vrouw Mode haar discipelen voorzet
geen wet. maar een voorstel is. dat dat
wat uw buurmeisje of uw dochter
staat, daarom nog niet voor U geschikt
is. dat dat wat aan het strand fleurig
en kleurig is in de stad schreeuwend
en smakeloos kan zijn, dat avant-garde
modellen alleen voor avant-garde ty
pes zijn en dat de mooiste plaatjes
uit het modeboek nog geen toegepaste
mode zijn! J. V.
Ons kort verhaal
door Peter Stafford
Een brandend-hete zon stond aan
een wolkenloze hemel boven Budapest
en in de grote veilingzaal, waar een
oude. beroemde prlvé-collectie verkocht
werd. was 't byna niet om uit te hou
den. De felle strijd om een miniatuur
van een Frans schilder een portret
van een vrouw, rag-fyn gepenseeld op
Ivoor en gevat in een gouden lijst
deed de ondraaglijke temperatuur nóg
meer stygen.
Drie mannen namen aan het ge
vecht deel: een robuste Amerikaan,
een Franse kunsthandelaar met een
Napoleon III-baardje en de bekende
Hongaarse antiquair Alexander Barna
Tachtig duizend, schreeuwde de
Amerikaan.
Tachtig duizendeenmaal.
andermaalDe hamer ging reeds de
lucht ln. maar toen riep de Fransman
met overslaande stem:
Eén en tachtig duizend!
Eén en tachtig duizend geboden,
herhaalde de veilingmeester. Nie
mand meer? Eén en tachtig duizend.,
eenmaalandermaalver....
Twee en tachtig duizend!
Het was Barna.
Twee paar ogen richtten zich op
hem, twee dodelyke blikken, maar
Barna had geen last van zyn zenu
wen; hij glimlachte.
vyf en tachtig duizend, brulde de
Amerikaan woedend.
Zes en tachtig duizend, riep de
Fransman schril.
Zeven en tachtig duizend, zei
Barna kalm.
De Amerikaan veegde de transpira
tie van z'n voorhoofd; de Fransman
vloekte zachtjes.
Barna was omringd door collega's en
vrienden, die hem smeekten er mee op
te houden. Géén miniatuur kon zóveel
waard zijn
Acht en tachtig duizend, bood de
Amerikaan opgewonden.
Negen en tachtig duizend! De
Fransman gaf nog geen krimp.
Negentig duizend, pareerde Barna
Het leek er op alsof de ogen van de
Amerikaan uit de kassen zouden rol
len; de Fransman worstelde hijsend
om z'n adem enigszins ln bedwang te
houden.
Negentig duizend.eenmaal
andermaal, de veilingmeester zweeg
even .doch niemand durfde meer een
bod te doen. Negentig duizend
verkocht! En met een luide klap kwam
de hamer neer.
Barna had de overwinning behaald!
En toen begrepen zyn collega's Barna's
vasthoudendheid: hi) moest het mi
niatuur wel in commissie gekocht heb
ben Barna liet echter niets biyken,
betaalde met een cheque en verliet
met het miniatuur de veilingzaal.
Een klein half uur later kreeg Olga.
een van Barna's assistenten, opdracht
naar Zwitserland te gaan, naar St.
Moritz. om het miniatuur aan een
Jonge Engelsman. Reynolds genaamd,
ter hand te stellen, en daar hij in een
uitstekend humeur was waarschijn-
lyk omdat hij een précht commissie
zou ontvangen vond hij 't goed dat
Olga. nadat ze zich van haar taak
gekweten zou hebben, twee Feken
vaeantie nam.
De volgende dag stond Olga met
een spiksplinternieuwe koffer op het
zevende perron van het Centraal Sta
tion Oost.
Ze installeerde zich ln een dames
compartiment dat leek haar veiliger
met 't oog op het miniatuur en
korte tyd later vertrok de expresse,
precies op tyd.
Olga was al gauw zó in een boek
verdiept, dat ze niet merkte dat in de
gang een jonge man stond, die net
besluit had genomen met haar op de
een of andere manier in contact te
komen. Maar hoe dient men dit aan te
leggen als de vrouw ln kwestie ln een
dames-compartiment reist? De jonge
man pijnigde zyn hersens af. maar
hy vond geen oplossing voor het pro
bleem.
Op dat moment luidde de bel voo
de lunch en in het einde van de smalle
gang verscheen de wit-gejaste bedien
de. De jonge man keek hem even aa-
en hèt idee was er!
Snel liep hy op hem toe, fluister
enkele woorden en verdween toen me'
hem in een eerste klasse coupé. En
kele ogenblikken later kwam hy terug,
gekleed in het witte Jasje en met de
Wagon Lits pet op 't hoofd. Zo uitge
rust stapte hy by Olga naar binnen.
Hij bood haar een plaats aan in het
restauratierytuigmet de prijzens
waardige bedoeling echter dat hy aan
't zelfde tafeltje zou komen te zitten.
Olga wilde er echter niet van horen.
Het speet haar erg, maar ze wilde haar
coupé liever niet verlaten. Tenslotte
vond ze het goed dat de lunch haar
gebracht zou worden.
De Jonge man vertrok, ging de eerste
klasse coupé weer binnen en korte tyd
later, toen de echte bediende de lunch
gehaald had. verscheen hy weer.
En zo gebeurde het dat Richard
Reynolds, jongste directeur van John
Reynolds cY.. scheepsbouwers, zich
verwaardigde een onbekende jonge
vrouw, die haar coupé niet wilde ver
laten. de lunch te serveren. En Rey
nolds Jr., enige zoon van Engelands
meest bekende scheepsbouwer, die
reeds zo vele kruisers en torpedojagers
voor „Her Majesty's Navy" had ge
bouwd. deed z'n werk zó voortreffelijk,
dat Olga tot een praatje te verleiden
was. Reynolds had z'n doel bereikt.
Z'n secretaris, een al wat oudere man
met een grijzende haardos, had hem
wel gezegd dat hy 't niet passend vond
dat z'n werkgever zich zo dwaas aan
stelde. alleen maar omdat hij in de
dames-coupé een aardig meisje had
gezien, maar Reynolds had geant
woord dat het bouwen van kruisers
een uitermate saaie bezigheid was en
dat hy zich in z'n vaeantie nu eens
van niets en niemand iets zou aan
trekken.
Toen de lunch afgelopen was. wist
Reynolds al heel veel over Olga. Niet
dat zy nu alles met zoveel woorden
verteld had. maar voor een goed ver
staander
Een goedkoop hotel had ze gevraagd.
Ja. daar zou hij wel voor kunnen zor-
den. Dit was z'n laatste reis. In St.
Moritz had hij een betrekking gekre
gen in het Grand Hotel, zodat hy haar
wel zou helpen.
Toen ze in St Moritz aankwamen
begeleidde Richard haar naar het
Grand Hotel. HU zei dat hy niet door
de hooidinzang naar binnen mocht,
maar dat hU op haar zou wachten tn
't café'tje aan de overkant, als hij
met de manager had gesproken. bU
wie hy zich moest melden.
Olga werd naar de suite 117120
begeleid, waar een heer met grijze
haardos haar ontving. HU stelde zich
voor als de secretaris van mijnheer
Reynolds en betuigde zUn spijt dat de
heer Reynolds pas over veertien dagen
zou arriveren. Zaken hadden hem op
gehouden. Olga was een en al wanhoop!
maar daar wilde Olga niets van horen.
De secretaris zei wel dat hU het
miniatuur in ontvangst kon nemen.
Ze voelde zich helemaal niet op haar
gemak, dat ze nu veertien dagen lang
het kostbare kleinood onder zich moest
houden. Van alle vacantieplannen zou
wel niets terechtkomen!
Een uurtje later vertelde ze Richard,
dat de mynheer, die ze iets moest
overhandigen, pas over twee weken zou
komen. Ze moest dus wel in St. Moritz
blijven omdat ze 't moeiiyk steeds met
zich mee kon nemen. Weg vaeantie!
Richard had echter een pracht idee!
Waarom dat pakje niet opgeborgen in
éen van de hotel-safe's? En zo ge
schiedde. Daarna vertelde Richard,
dat hy pas over twee weken in dienst
moest treden. Ze hadden dus ruim
schoots de tijd om iets van Zwitser
land te gaan zien
Olga vond alles goed: de jonge man
was vriendelyk en voorkomend en ze
ging zijn gezelschap steeds meer op
pry's stellen.
Samen zouden ze dus veertien dagen
vaeantie houden, maarieder zou
voor zichzelf betalen. Daar stond
Olga op. want niet alleen was zy vry
slecht by kas. ook Richard kon zich
vast en zeker niet al te veel veroor
lovenGelukkig stelde hy haar op
dit punt enigszins gerust. Zwitserland
was een fantastisch goedkoop land en
hy had door z'n beroep van kellner
overal uitstekende relaties.
De volgende dag verlieten ze als twee
goede kameraden St. Moritz.
Oiga had nooit kunnen dromen dat
Zwitserland zó goekoop was! Alles
kostte slechts enkele francs.... zelfs
omgerekend in haar slechte Hongaarse
geld! Ze logeerde steeds in prachtige
hotels met een eigen badkamer
en ze behoefde slechts enkele francs
te betalen. Letteriyk èlles was goed
koop: maaltyden kostten niet meer
dan een croquet uit een goedkoop
cafétaria in Budapest en de mensen
bedienden haar alsof zy een millio
naire was! Natuuriyk, ze had er geen
notie van dat Richard achter haar rug
steeds duchtig bypaste. en ze verbaas
de zich dus keer op keer.
In Genéve huurde Richard zelfs een
compleet Jacht met een heuse kapitein
en een bemanning van zes koppen
voor ongeveer tien franc!
Alles scheen rozengeur en mane
schijn, totdat
Op een zon-overgoten middag liepen
ze door een drukke winkelstraat. In
één van de étalages zag Olga een sjaal,
die ze graag zou willen hebben. Als ze
maar wist hoe duur 't ding zou zyn.
Vast niet meer dan vijf franc, zei
Richard.
De sjaal wérd gekocht, doch later
op de dag wilde ze de sjaal toch maar
liever ruilen voor een andere. Ze ging
dus alleen naar de winkel terug en
toen begon haar iets duideiyk te wor
den: de sjaal had niet vyf franc ge
kost. maar vyf tig!
Alles was trouwens verdacht goed
koop geweest!
En toen begreep Olga het Richard
moest op een of andere manier ont
dekt hebben dat ze in de hotel-safé
een kostbaar miniatuur had opgebor
gen en hy was er nu vast en zeker op
uit zich meester te maken van het
sleuteltje, dat ze steeds by zich droeg.
Hy was een diefeen avonturier
een
Juist toen ze hierover Richard eens
wilde ondervragen, kwam een ge
distingeerde heer op hem toelopen en
zei:
Allemachtig! Kapiteinik wist
niet dat U hier was!
Richard, die inderdééd kapitein was.
verbleekte. Hy stond direct op en
praatte even op gedempte toon met de
onbekende. Deze vertrok daarop.
Toen Richard weer ging zitten,
borstte Olga los:
Ik wéét wat Je benteen
diefeen oplichterJe bent al
leen maar met me mee gegaan omdat
Je wist dat ik iets kostbaars by me
hebJe wilt het stelenJe wilt
me voor m'n hele leven ongelukkig
makenIk zou Je kunnen aangeven
by de politie.maar dat doe lk
nieten maak nu dat je wegkomt.
Richard glimlachte. Er kon géén
duidelijker liefdesverklaring bestaan..
Maar toen hy alles wilde gaan uit
leggen. sprong Olga op en rende naar
haar kamer. Ze moest direct terug
naar St. Moritz: met de bus zou 't
wel 't goedkoopste zlln.
Richard bleek echter alle plaatsen
in de bus opgekocht te hebben, zodat
ze alléén met hem zou moeten reizen.
Dat nooit. Op 't laatste nippertje
sprong ze de bus uit en rende naar 't
station
Toen Olga het Grand Hotel binnen
kwam vertelde de manager dat myn
heer Reynolds was gearriveerd. HU
verwachtte haar in zijn suiie. Ze
echter nog geen twee stappen
kamer gezet, of haar hart ston
angst bijna stil.
Richard ontving haar en h
notabene:
Komt U van mijuheer Barna, ij
frouw? Waar is het miniatuur?
Olga kon geen woord uitbrengen,
Nu, waar is het miniatuur? 'tl
U toch niet ontstolen?
Dèt was voor Olga echter te veel.
schreeuwde:
Richard, ga er vandoor i
de politie komt!
Waarom bent U zo bezorgd
mij?, vroeg hy echter lachend -
ben maar een diefen oplichter
Gé toch alsjeblieft! Munt
Reynolds kan leder ogenblit
komen.... De manager vertelde!
dat hy in 't hotel is.... schiet tij
op....
Ik ga niet zonder Jou!
En zeker ook niet zonder
miniatuur?
Richard lachte.
Je zult me 't miniatuur tóch
te.i geven. Ik ben toevallig RW
Reynolds!
Ik ken Je trucjes nu wel
zal daar niet nóg een keer intrappe
Richard belde hierop, zyn secret!
kwam binnen.
Wilt U de juffrouw even vertell
wie lk ben?
De secretaris keek naar 't meis|e]|
herinnerde zich toen z'n opdrach'
hij in de trein had gekregen:
geen voorwaarde my herkennen - UI
in gezelschap van dit meisje ben-
antwoordde dan ook:
Daar heb ik geen idee van! 't
zUn dat ik U eens in een restaura»
wagen heb gezien.
Zie je nu wel, riep Olga tri
fanteiyk uit.
Richard werd echter woedenc
greep de telefoon en belde dc pol»le j
Korte tijd later arriveerde een
specteur, die al heel gauw aan dc liJ
van Richards paspoort had vastgest
dat hij inderdééd Richard RW"
was
En ben ik nu nog steeds een
vroeg Richard het volkomen onto?
meisje.
Ja. antwoordde ze koppig
Goen dan. zoals je wilt.
Richard lachend, Ik ben t
boete te doen voor m'n zonden
levenslang. J
En toen ontdekte Olga dat ze n.*
meer zeggen kón. 't was beter nu«
zwygend in z'n armen te liggen..
