Leidsch Dagblad | 1953 | 7 november 1953 | pagina 7

gev

allen

TERUG NAAR DE „VOLHEID

LEVENS!"

DES

MaLtE

DE WERELD ZINGT ALTIJD!

DE „MASSAMENS" HEEFT NOOIT BESTAAN

I H

Voor de lens

D™

EEN ZOEKLICHT

EERLIJKE DIALOGEN

WEKELIJKS BIJVOEGSEL VAN HET LEIDSCH DAGBLAD - ZATERDAG 7 NOVEMBER 1953 - PAGINA 1

Bewogen Leven XLV

Altijd weer zijn er mensen te vinden, die zich met grote belangstelling verdiepen in
de geschiedenis der mensheid Ook altijd weer maken zij de Historie nieuw.

Wij leerden op school dat men de Geschiedenis dient in te delen in tijdperken:
Oudheid, Middeleeuwen, Nieuwe Tijd, Nieuwste Tijd. Geleerden hebben deze indeling
gemaakt, op grond van het feit dat er momenten zijn waarin de wereld een ander aan
zien krijgt. Zo verdween in 476 na Christus de laatste Keizer van het West-Romeinse
Rijk. Een kind nog, afgezet door een Germanen koning. Verdween het West-Romeinse
Keizerrijk daarmee? Karei de Grote voelde zich opvolger van Augustus en de wereld
zag hem zo Keizer Napoleon deed pas het Heilige Roomse, d.i. Romeinse Rijk, verdwij
nen en zelfs Mussolini had de droom van Caesar in zich.

Berdjajev noemt dan ook de indeling die wij met zoveel enthousiasme hebben
gerepeteerd, alsof die werkelijk het fundament der Historie was, een zinloze inter
pretatie.

Er zijn, zo zegt hij, drie grote tijdperken te onderscheiden in de geschiedenis
der Mensheid.

Ie. De tijd waarin de Mens zich nog deel voelt van de natuur, waarin zelfs zijn
godsdienst een natuurlijke is.

2e. De tijd waarin de natuurmens cultuurmens is geworden en dus achter de
geheimen der natuur de waarheid zoekt.

3e. Het techno-dynamische tijdperk, dat is de tijd waarin de mens de baas wil
worden over de natuur.

veel tijd en moeite om namens
i het Comité Bevolkingsonder
zoek TBC. de mensen, huis aan
huis. te overtuigen van het nut en
de noodzakelijkheid zich te laten
„doorlichten".

Bij sommigen stuit hij op een
merkwaardige, hardnekkige tegen
stand. Na een lang en vurig plei
dooi krijgt hij te horen: „Neen.
meneer, wij beginnen er toch maar

niet aan

Anderen halen de schouders op:
..Waarom zou ik meedoen aan die
onzin ik voel me zo gezondals
een vis".

AFGEZIEN van domheid, ver
legenheid en onkunde, mag
achter deze antwoorden ook
een dieper verborgen motief wor
den gezocht.

Vergeet niet: bij het „doorlich
ten" kom je voor een „lens", waar
mee niet slechts zoals bij een
foto of filmopname de buiten
kant van ons .ik'' wordt bekeken.
In dit geval komt de binnenkant
van je uiterlijk, van je lichaam
binnen het gezichtsveld.

ET IS begrijpelijk, dat velen
huiverig worden of in een
zekere spanning geraken, wan

neer zij voor dit alles doordringen
de oog moeten verschijnen

Je laat dat niet openlijk blijken.
Je lacht natuurlijk mee, wanneer
een ander, die ook in de rij staat
om het apparaat straks te pas
seren. een grapje maakt.

Ik ben allerminst van plan deze

zaak bijzonder gewichtig te ma
ken, Het is een doodgewoon onder
zoek. Gelukkig, dat het gebeurt!
Ga alstublieft. Maak het de ijve
rige bezoekers niet lastig. Ont
vang hen liever met een dankbaar
gezicht en een aanmoedigend
woord

Zou het niet beter zijn een der
gelijk onderzoek eenvoudig ver-

Woord van Bezinning

plicht te stellen? Niemand loopt
enig risico door zich op deze ma
nier vanbinnen te laten bekijken.
Eerder kan degene, die weigert, om
welke reden ook. de gezondheid
van zichzelf verwaarlozen en die
van anderen in gevaar brengen.

OVERIGENS, dit „Woord van
bezinning" is niet uitsluitend
bestemd voor de propaganda
van een heilzaam en niet genoeg te
waarderen onderzoek.

De spits van onze overwegingen
ncht zich op het diepere motief
van hen. die botweg weigeren en op
de spanning, de verlegenheid bij
velen, die wel komen

Schuilt hierachter de vrees, dat
een bedenkelijke afwijking ontdekt
zal worden?

Dat ls typisch menselijk. Ten
slotte lopen wij liever nog zo
lang mogelijk rond met een
verborgen ziekte. Schijn van valse
rust kiezen wij eerder dan de
waarheid, de harde werkelijkheid.

IK WIL NIET bekeken worden.
Goed, voor een vernuftig appa
raat. dat een eventuele ziekte
feilloos opspoort, maak ik mij
niet bevreesd.

Zelfs ben ik bereid mij in een
gesprek, onder tier ogen. of ten
overstaan van een examencommis
sie. te laten „doorlichten".

De „lens" van het Evangelie, het
„oog" van God echter wekt bij mij
de sterkste weerstanden. Geen
mens kan mijn bezwaren wegrede
neren.

Toch raad ik U en mijzelf:
„Ontloop dit diepste en meest In
grijpende onderzoek niet. Het gaat
om ons leven, in de hoogste bete
kenis".

Dit onderzoek mag en kan onder
geen voorwaarde verplicht gesteld
worden.

Juist in de vrijheid, die ons ge
laten wordt en de vrijwilligheid
waarmee gekozen mag worden, liet
een beslissende verantwoordelijk
heid tegenover onszelf en de wereld
rondom.

De uitnodiging voor deze lens te
verschijnen geschiedt in naam van
Jezus. Die alle uiterlijke en diep
verborgen ziekten kent. Hij roept
U, Hij doorziet U, Hij geneest U.

I dat tijdperk leven wij heden.

Met alle gevaren en voordelen van dien. Er zijn vele
dingen die onze tijd kenmerken, doch aangeziei wij
eden willen bezien of er in de toekomst een nieuwe
■tensstijl mogelijk is. gaan we aan het bijkomstige voorbij.
Ondanks de pogingen van een kleine, heldhaftige schare
ndingsmannen" voelt de mens van heden zich „los
slagen". De duizenden leiders in kleine kring, die de
'gemeenschap noodzakelijk móet hebben, hebben
van „de massa" afgewend, waardoor de massa alléén
Doch de duizenden die de leiders zouden kunnen
,i staan óók alleen, omdat ze zich niet uit kunnen leven.
- behooit een zekere moed toe om zich leider te durven
c^n. omdat het beschouwd kan worden als een zich
•ihtflen. Zodoende wordt de massa een prooi der techniek
j de intellectueel een prooi van verkeerde theorieën
D? mens van heden leeft in eenzaamheid. Maar Jaspers
gt dit wij slechts door de eenzaamheid heen tot de
iedergeboortc kunnen komen.

In de plaats van het Middeleeuwse schuldbesef zou ons
«•nzaamheidsbesef de katalisator kunnen worden voor
(fn nieuwe levenshouding. Geen mens hunkert méér
ir de Volheid des levens dan de eenzame. De eenzame
...i niet getroost worden of gesterkt door een platvloers
ideaal, doch slechts door de aanraking van het Godde
lijke én hel menselijke.

R manifesteert zich nog iets in onze dagen dat zeer
belangrijk is: wij ondergaan het betrekkelijke van

vliegen elkaar niet meer in de haren als het blijkt
onze buurman van over de heg er een andere poli
tieke mening op na houdt dan wy. mits het maar een
democratische is. Vijf en twintig jaar geleden sjouwde
irmand, die zichzelf respecteerde, vóór een verkiezing
politieke sprekers af om hun beloften ên hun
principes op een goudschaaltje te wegen,
sommige mensen verontrust dit verschijnsel, deze lauw
heid. Zij denken dat ons volk politiek dood is. niet eens
meer warm te krijgen voor de democratie, doch deze
mening is pertinent onjuist.

En zoals het met de politiek is. is het met de godsdienst.
%or de oorlog is het leven min of nfecr opengegaan en
»adem van de andere godsdienst, van de godsdienst die
i; i et belijden dus. is naar ons toegestroomd, soms zelfs
tons gekomen. Alles is ook zo betrekkelijk. De mens kan
t Grote Waarheid nooit kennen omdat alles niet vanuit
en geschapen is. De mens kan slechts geloven, en hij
Hooit zo vaak wat zyn ouders hem hebben geleerd Het
'lenaardige proces van over en weer vloeien der gods-
•nstige sferen maakt altijd „slachtoffers". Ik ken een
ms-Katholiek geestelijke die dominé is geworden, en
een dominé in Nederland die met alle geweld inge-
ïjd ail worden. Kan het niet by de Roomsen, dan maar
de Anglicanen.

Het is gevaarlyk. en ook verkeerd de spot te drijven met
tze mensen, omdat hun leven zéér zwaar is. Zij zijn
nen. „Slachtoffers" van een pas begonnen proces
wereld vernieuwen wil. Immers dit overgaan naar
andere godsdienst, wélke die ook mag zijn. wijst op
i hunkering naar ,.de ware volheid des levens." Het is
aanvullen van een tekort, waartegen een bestaande
:e zich verzet.

0? alle teireinen van het leven openbaart zich dit
'itisme. dit betrekkelijke. De wetenschap heeft net
lang geboord tot ze sprakeloos staat voor de duizenden
uwe wonderen der schepping, die zich aan haar open
en Staat Einstein niet met zyn voeten op de aarde en
i schouders tussen de sterren? Voelt hij zich niet
pindiq klein bij de grootheid, die zich aan hem rr.ani-
'eert? Voelt hij zich geen deel van het mysterie? Is hu
sn heel ander soort wetenschapsman dan het type vóór
En voelt de hedendaagese wijsbegeerte zich niet
md in de nauwe bedding der wetenschap? Herinnert
0 t.ch niet dat ze eens. zoals de Nijl. de levensakkers van
'wenden overstroomde en vruchtbaar maakte? De heden-
15?se wijsbegeerte zou graag weer profetisch willen zyn
"lat zjj de betrekkelijkheid van de wetenschap heeft

G.ETREDFN' uit de eenzaamheid, waarin we de be
trekkelijkheid aller dingen hebben ervaren, zijn
we met stomheid geslagen als we naar de mensen
"en. De mens van heden legt dan ook wel een heel
wonderlijke weg af. Een zeer lange jeugd, een zeer kort
Jtuk volwassen zijn, een heel lange aftakelingslijd. De
"lm duurt meer dan twee keer zo lang als in de Middcl-
'ruwen.

H'l stuk van de levensweg waarbij wij het woord vol
wassen" zouden kunnen schrijven is aan alle kanten
trrejlementeerd; tot aan hot aantal werkuren toe. De
'"Iwassene is beschermd. Zó erg. dat het hem slechts
mp' de grootste inspanning gelukt om volwassen te zijn.
P* jeugd krijgt pas rust als zij alle vergif heeft opce-
Pji dat haar door volwassenen wordt toegediend Wi)
Len s"mlac'len als w,i aan de wet °P de Kinderarbeid

Dacht ge werkelijk, dat de dwaasheid van heden nog
»an blijven bestaan? Éénmaal zullen de ouders toch
begrijpen, dat zc een kind vermoorden wanneer
nem naar een school zenden waar hij het programma
volgen kan? Éénmaal zullen ze toch moeten begrypen
een verkeerde schoolkeus gelijk staat met een ver
eng tot dwangarbeid?

ae opvoeders? Zij hebben in hun jeugd zó meegeleefd
y'ejfus. die onschuldig veroordeeld weid tot deze
J -'b het Duivelseiland. Wanneer zij eindelijk begrvj-
-v er. terwiiie van het Leven, een harmonie moet
'ursen onderbouw en bovenbouw zullen zij het roer
enden Zelden heeft het de Nederlandse school-
r 'ViT °?tbr°krii aan zedelijke moed Hij is immers ook
en io k °P8ev<>ed. We' heeft het nem tengevolge van
te biirgprliike instelling, ontbroken aan inzicht In de

Hirm n5raadselen

c-L u Le ,ussen onder- en bovenbouw. Bij ons. die
C» m hebben op de mens uit de natuurlnke periode
i»eVT en ?eelimlacht om de mens fit de culturele
i v. l Wanneer er harmonie is tussen onderbouw
ov-n fn Zl*n wij wakker naar beide kanten, naar
cn naar beneden. WH hebben ons van onderen
aisterven. niet becrypend dat het diepste punt van
en het hoogste punt van boven elkaar roken
11 ton het? De techniek beweegt ons Immers
Nu heieven we wat piof. Febcr noemt: de
- van de Geest.

n IT uit elkaar gegroeid zijn van de moderne mens.
waarbij de harmonie dus verbroken is doordat het
accent veel te veel is komen te liggen op het intellect
in engere zin. is prachtig getypeerd door de psycholoog
Jung in de volgende zin:

„Het is ook maar een oneindig klein deeltje van de
mensheid, dat hoofdzakelijk op het dichtstbevolkte
schiereiland van Aziè" leeft, dat in de Atlantische
Oceaan naar voren steekt en dat zich „de ontwikkelden"
noemt en dat tengevolge van een slecht contact met
de natuur (le per.i op de gedachte is gekomen dat
godsdienst (2e per.» een soort vreemde afwyking i-, met
een onbegrijpelijk doel."

De groten zijn ons reeds voorgegaan. De weg naar de
nieuwe levenshouding is reeds uitgebakend. Wij zullen
hem echter zélf moeten aanleggen: de weg die ons zal
voeren naar DE VOLHEID DES LEVENS.

ALS U luistert naar dat wat zingt om ons heen zult U
begrypen dat de nieuwe levenshouding niet by een
kleine groep voortrekkers blijft. De mens wil leven.
En wij leven slechts waarlijk als wy ons kinderen van de
natuur voelen èn kinderen van het Bovennatuurlyke. In
het besef dat geen enkel papier, noch een acte, noch een
polls, noch een diploma ons veiligheid kan schenken,
zullen we naar buiten moeten treden, tussen de mensen.
Want er kan geen levenshouding ontstaan zonder de
anderen.

Als wij tot hen gaan zullen wc met verbazing ontdekken
dat de massamens verdwenen is. De massamens heeft
nooit bestaan, alleen in ons zélf. Weldra zal de tijd
aanbreken dat de wereld uitverkoop houdt van over
wonnen standpunten. Eén daarvan zal het huidige oor
deel zijn van de massamens over de massamens. Dit
woord massamens, dat zal weldra blijken, is uitgevonden
door de liefdeloosheid.

DWARS door de massa heen zal het nieuwe leven slaan,
een leven waarin de mens waarlyk mens kan zyn!
Ik wil geen voorspellingen doen omtrent het con
crete in de nieuwe stijl. Beleef met my eerst opnieuw de
Natuur en de Cultuur. Dan worden we gemakkelyk de
techniek de baas. Zij is immers onze dienares?

Wie echter met deze inleiding niet tevreden is en een
meer gedetailleerde beschrijving wenst van het te ver
wachten nieuwe, of duidelyker voor zich wil zien hoe hij
zelf deel kan hebben aan de VOLHEID DES LEVENS,
schryve mij.

De wereld zingt altijd!

Als wy de volheid des Levens niet bereiken ligt het aan
ons zélf. Laten wij ons dan inspannen!

REIN BROUWER.

Op de

h BOEKENMARKT

Arnold Schipper. „Varend Volk".
Strengholts uitgeversmaatschap
pij. Amsterdam 1952.

„Varend Volk" is een roman zoals er
duizenden in omloop moeten zyn. Of
het huiselyke drama zich nu afspeelt
op een beurtschip of in een boerderij,
dat doet weinig ter zake. Men neemt
niet eens de moeite om het tot op de
botten afgekloven gegeven in een nieuw
jasje te steken.

Altijd weer wordt de lezer geconfron
teerd met de simpele wezens, die zich
zo moeilyk kunnen uitspreken, met
hun strydje om het bestaan, hun gie
righeid en hun onvriendelijkheid tegen
hun naar tederheid hunkerende vrouw
mensen. met tot slot een diep berouw
als het te laat is. Ook hier is een
vreemdsoortig halfdialect weer de voer
taal. dat de besohaafde lezer kriegel
maakt en de onbeschaafde moeiiykhe-
den oplevert Men leeft onder de druk
van die afschuwelijke geloofsvariëteit.
die speciaal voor dit soort boeken uit
gevonden schijnt te zijn en waarbij er
geen glimlachje af kan.

Wie zich wenst te verdiepen ineen
kleinzielig en naargeestig eindje be
staan leze „Varend Volk" en bekijke
de lelijke illustraties.

Ignazio Silone. „Het Zaad onder
de Sneeuw". N.V. De Arbeiders
pers Amsterdam 1953.

Vul een dorp met wat men „typen"
pleegt te noemen, registreer enige
maanden lang alle gesprekken die deze
typen onderling voeren en gij hebt de
roman „Het Zaad onder de Sneeuw"
van Ignazio Silone.

Dat het dorp in de Abruzzen ligt.
dat de typen Italianen zijn van alle
rangen èn standen, grondeigenaars,
rechters, timmerlieden, boeren, politici.

vluchtelingen, sjacheraars en wat men
verder maar bedenken kan maakt deze
gesprekken van een curieuze levendig
heid, van een voor ons Nederlanders
ongewone „esprit" en van een logika,
die ons op het eerste gezicht wel eens
ontgaan wil.

Door deze ontelbare portretten en
talloze gesprekken loopt de dunne
draad van intrige, die zeer moeilyk
vast te houden is. met een strekking
die als ik het wel begrepen heb
daar op neerkomt, dat de mensen van
goeden wille zich onderling moeten
aaneensluiten en met de Charitas in
het vaan moeten streven naar een be
tere wereld Pietro. een politieke vluch
teling. is een van de voormannen en
toont aan het einde van het boek hoe
zeer zyn liefde voor de mensheid hem
ernst is. door zich op te offeren voor
zyn achterlijke vriend, die een moord
heeft begaan en die ontvlucht is.

Er is veel ontroerends in dit boek.
veel vermakelijks, veel pienters, veel
satire, veel leed. veel wijn. veel va
riatie, veel goed en veel kwaad. Ik
vraag mij alleen af of er van dit
alles niet te veel Is om de aandacht
geboeid te houden.

P. L. SCHOONHEIM.

Ernest Bebler. .Dageraad der
Vryheid". N.V. Servire en Heine-
mann/Nederland, 's-Graven-
hage z. j.

In 1620 voer een aantal Engelsen om
der w ille van hun geloof zij hadden
zich afgescheiden van de Kerk van
Engeland op een zeilschip van 180
ton de oceaan over om zich te gaan
vestigen in New England, in de latere
staat Massachusetts Het schip, de
Mayflower, had behalve de bemanning
ongeveer honderd passagiers aan boord.

Wanneer wij bedenken dat passa-
giervervoer in die tijd een uitzonde
ring was. dat de bemanning van een
zeilschip bestond uit woeste klanten,
dat de begrippen hygiëne en gezond
voedsel onbekend waren, maar dat in
trige en geldzucht reeds even welig
tierden als heden, dan zal men begry
pen dat een dergelijke reis met de wil
dernis in het vooruitzicht geen opwek
kend bedrijf was. Men moet dan ook
eerbied en bewondering hebben voor
mensen, wier idealisme zo krachtig
was. dat zij om hun geloof en hun ze
delijke overtuiging deze ontberingen
doorstonden. Terecht dragen zy in tie
geschiedenis de erenaam van de Pil-
grim-fathers en zij waren de stichters
van de eerste permanente kolonie in
New England.

De roman „Dageraad der Vryheid"
is gebaseerd op dit historisch gege
ven en ongetwijfeld een onderhou
dend en leesbaar boek, met een be
weeglijke en levendige tafercel-en fi
guur beschrijving.

CLARA EGGINK

De vrolijk gekleurde kolibrie van
de Bristol Dierentuin in Engeland
is een echt ..flesscnkind"Hij
it'cigert iets anders te eten dan
vloeibare honing en gecondenseer
de melk. die liij met zijn lange
spitse snavel pikt uit de speciaal
voor hem vervaardigde flesjes.
Men neemt aan. dat de kolibrie ae
enige vogel ter wereld is. die eet
lei wijl hij vliegtHij maakt kleine
bliksemsnelle stootjes in het tuitje
van het flesje. Hei is dan ook te
danken aan liet moderne fotogra
fische materiaal, dat liet mogelijk
maakt een zo snelle actie als van
de kolibrie te fotograferen. De
fotograaf werkte met een supcr-
elcclronisch flitslicht.

Over pech hebben de erfgenamen van
Christian Peter Petersen, een in
1900 overleden makelaar uit de
Noord-Duitse stad Flensburg, niet
te klagen. Deze erfgenamen kregen
geregeld uitkeringen uit de erfenis.
Maar die was niet onuitputtelyk en
nu is het zover: de boel is opge
snoept Er waren maar liefst hon
derd tien erfgenamen. Het waren
allemaal vroegere schoolmeisjes, die
de heer Petersen zijn „lievelinge
tjes" noemde. Toen hij nog leefde
wandelde genoemde heer altijd door
de stad. gekleed In een eigenaardig
groen oud-Duits wambuis. Flens-
burgs mannelijke jeugd blijkbaar
even spotziek als haar Nederlandse
evenknie, lachte hem altiid uit. De
meisjes echter waren veel liever
voor de heer Petersen. Als zy hem
vriendelijk goeden dag zeiden, dan
haalde hij een knoestig oud pot
loodje uit de zak en schreef de
naam van het lieve meisje zorg
vuldig op in een zakboekje, wat
zijn bet-overgrootvader nog van
zijn oud-oom gekregen had Met
een vriendelijke glimlach beloofde
hy de meisjes dan iets moois. Zij
werden allen in zyn testament tot
erfgenamen benoemd. Maar nu is
het afgelopen. De 110 „lievelin
getjes'' hebben overigens geen spijt
gehad van hun vriendelijke woor
den.

Een van onze Amerikaanse collega's
tals wij het zo mogen uitdrukkeni.
Arthur Hays Sulzberger, hoofdre-

12.15 uur.

In de kamer van Els Wa
tering >24 jaar, hoogblond,
slank en op vuurrode pan
toffeltjes) rinkelt de tele
foon.

—Hallo, met Juffiouw Wa
Nee maar. Willy, jj) aan dc
telefoon? Dat is lang gele
den.. zegWat? Gisteren

nog? O ja. dat is waar ook
gisteren Ik had net groente
gehaald Ja. Jammer hè. die

regenZég 't maar

Willy. natuurlijk kan ik
een geheim bewaren, je
kent me toch niet?.. Heus?
Werkelijk? Met wie?
Henk Vandewcg. Vandeweg.
Vanis dat niet die ma
gere vent met dat malle
snorretje? Hoe komt ze
daar aan? Ja. hij was in
derdaad op die cocktailfuif,
hij at aan één stuk door van
de zoutjes, ongegeneerd ge
woon gut Annie en hij.
nou Ik beklaag 'r hooi1
Voor geen geld. zeg ik

maarNee. heus niet.

Erewoord. Willy. met
geen mens. Als een gesloten

boek. vertrouw meik

keek er werkelijk van op.
en óf. Dag Wil

12.28 uur.

In de kamer van Lies
Voorthuysen (27 jaar. zwart,

door JAN LOUWEN.

slank, bezig een sigaret ie
zoeken) rinkelt de telefoon.
Ze pakt de hoorn en hooi t:
Dag kind, Lieseke Ik
moet je nou toch eens wat
vei tellen! Hou Je vast. zeg.
want Je slaat prompt ach
terover Henk Vandewcg.

zégt je dat iets1Nee.

dacht ik wel. 't Zei mij
eerst ook niets en dat ligt
voor de hand. want je hebt
nog nooit zo'n slome gezien,
een stuk lucht, meer niet
Maar je kent hem. heus
wel.. Juist, met datsnoi-
retje. ze zeggen, dat-ie rijk

isW4t zeg? O. ik dacht

werkt-ie op een verze
keringsbank'.Jongste
bediende dan zeker. Nou
luister. Lieseke: Annie gaat
zich met die vent verloven
Sta je niet paf? Aha. 't
zelfde heb ik gedaan: me
vastgegrepen en 'n sigaret
gepakt Wat An in hem ziet.
hè? Zouden we. nee. dat
kan niet. Nou. hoe vind je
't nieuwtje, daverend, is 't
niet? 'k Kom vandaag of
morgen nog even langs, dan

kunnen we 't eens kalm be
spreken. Dag Lieseke!
12.45 uur.

In de kamer van Greet
Boerman (26 jaar pikzwart,
rode trui en geel sjaaltje)
gaat de telefoon; ze luis
tert:

Met Els. Greet weet je
't al?Op wat voor we
reld leef je eigenlijk, ze we
ten 't allemaal! Luister, ik
zal 't heel langzaam en dui
delijk zeggen: Annie gaat
zich verloven met Henk.
Kyk je van óp. waar of
niet? Die niksnut van dë

verzekeringsbankJa,

die' Annie kan zeker niets

anders krijgenhoewel,

ze heeft toch wel een be
hoorlijk gezichtjenee,
niets bijzonders, dat is waar.
En een figuur, enfin laten
we 't daar maar niet over
hebben. Snap jij wat hy in
haar ziet?Is-le al eer
der verloofd geweestin
Amsterdam, o ja? 'k Had 't
wel gedacht, 'k zei al tegen
mezelf: er is iets met 'm!
Morgen wip ik even bij je

binnen Greet, dan kan ik
meteen die breipa tronen
meenemen. Dag hoor!
12.57 uur.

Lies belt Willy:

O. komt het van jou?
Ik hoorde 't van Els.
Geheim? Ben je nou he
lemaal. Wil? We hebben
toch zeker geen geheimen
voor elkaar?Nee. eer-
lyk. dat vind ik grote onzin.
Els begrijpt onze verstand
houding veel beter. Zeg Wil.
wat zou een bediende in een
bank verdienen?., 'n Gul
den of dertig hoogstens,
dacht je? Maar daar kun
nen ze toch niet van lé
ven?

13.08 uur.

Els belt Saartje de Jong,
die Sartre leest en een lan
ge broek draagt Saartje is
totaal niet geschokt door
Els' onthulling.

Laten ze! Ik mag Henk
niet en ik mag Annie niet.
Ze is venijnig, net een boze
poes met klauwen en als ik
haar avondjapon morgen
niet mocht lenen, zou ik 't

haar zeggen óók! Ronduit
In 't gezicht. En spreek me
niet van Henk, die heeft al
meer meisjes gehad dan er
vingers aan m'n handen
zijn!

13.14 uur.

Els belt Katie Stegeman
op.

Om met de deur ln
huis te vallen: Henk Van-
deweg heeft Annie gestrikt.
Ze gaan zich verloven, be-
gryp jij er wat van?.
Nee. natuurlyk niet. Katic.
seen cent om van te leven!
Maar dat daargelaten, die
keuz,e van haar! Al was-ie
millionnair, dan zou ik nóg

niet nee, nooitAch.

welnee, meid. een vent van
niks Postzegels plakken op
?en bank voor een honger
loon En zo dóm, Katie, zo
/erschrlkkelyk onintelli
gent. Is-ie. Brrrr. ik moet
?r niet aan denken. Zeg.
wat denk Jij, zou het een
grote fuif worden met de
verloving?

13.27 uur.

En tenslotte belt Els

dacteur van het belangrijke dag
blad „New York Times" was on
langs in Londen. Iemand vroeg hem
daar hoe het toch wel ging met de
GATT «een of andere tariefcom
missie i. „Wat is dat?", vroeg Sulz
berger. „Ik heb een hekel aan al
die afkortingen". Wij moesten
hieraan denken toen we van die
diplomaat hoorden, die aan een me
depassagier op een schip vertelde,
dat hij de Navo ging bezoeken.
(Noord-Atlantische Verdrags Org.i.
„Waar ligt dat", vroeg dc dame,
„dragen de inboorlingen daar
kleren?"

Het lekt bij de Verenigde Naties. In
het gebouw althans. Dat is nieuw,
zoals u weet. De muren zijn vrijwel
helemaal van glas. maar de kleren
zyn niet erg waterdicht. Wanneer
er een flinke regenbui valt. krijgen
de secretaressen en de typistes
natte voeten.

De vroegere Amerikaanse cowboy Walt
Williams, wordt volgende maand 111
jaar. Onlangs bezocht hij samen
met zyn vrouw (80 jaar» de kennis
van de staat Texas. Ze gingen er
per vliegtuig heen. „Dat vind ik
prettiger dan paardniden tegen
woordig". zei Walt Williams Toen
men hem vroeg wat hij nog graag
zou willen doen in zyn resterende
leven antwoordde de oude heer:
„Net zo oud worden als opa. Die is
119 jaar geworden".

Annie:

Annie, lieve kind. laat
ik nou horen van jou en
Henk' Nee. ik zeg niet
van wie. Och schat, 't ge
luk straalt van Je gezicht
af. ik zie 't door de telefoon.
Ik ben zó bly voor je. lieve
kind. ik kan 't niet zeggen.
Vooral ook omdat 't Henk
is. We hadden allemaal een
oogje op hem. wist je dat?

Hy heeft ietsik weet

niet hoe ik 't zeggen zal:
Greet zegt gewoon char
mant. Greet heeft nu een
maal niet veel woordkeus,
maar 't is méér: Henk
heeft geloof ik alles wat Je

Je kunt wensenIs 't

volgende maand al? Heer
lijk voor je. An- kind. Henk

werkt op een bank hè?

Procuratiehouder? Ja, dat
meende ik al. Nee. An. ik
zal 't heus niet verder ver
tellen, we wachten netjes
op de kaartjes, echt zoals
't behoort, hè? O. kind. ik
leef zo met Je mee Ze
nuwachtig? Dat zal wel
goed. ik kom morgenmiddag
by Je. Dan kun je me alles
vertellen. Dag lieve An. tot
morgen en als je Henk nog
ziet wens hem dan --

luk met ziin keuze! Doe jê
t? Daaóg! 3