Van een Patrijs
PETER DE GROTE
Hij volbracht een taak
BETRAPT
WEKELIJKS BIJVOEGSEL VAN HET LEIDSCII DAGBLAD - ZATERDAG 26 SEPTEMBER 1953 - PAGINA 1
BEWOGEN LEVEN XXXIX
hoofdschuldigen ter dood laten brengen, waaronder zijn
eigen zoon.
Met ijzeren energie heeft hU de Turken teruggedreven
van de Krim en de Zweden van zijn westelijke grenzen.
Hij bereikte het warme water, de zee van Azov en de
Oostzee Op veroverd Zweeds gebied stichtte hij. terwijl
de oorlog nog gaande was. een nieuwe hoofdstad. Sint
Petersburg. naar het model vanAmsterdam. H" heeft
ons werkelijk bewonderd!
Zelf bouwde hl) mee aan zijn nieuwe hoofdstad. Vaak
ging zijn schaar ook hier: knip-knap. Maar nog vaker
moest een moujiek de reis aanvaarden naar de heilige
VELEN van ons glimlachen om Peter de Grote Men
zegt van hem. dat hij zijn omgeving slechts heeft
versierd met West-Europees verguldsel.
Misschien is dat wel waar
Zeker is waar. dat hij het grote belang van contact met
het Westen heeft doorzien en dat hem geen moeite teveel
geweest is om dit te leggen.
Hij heeft in de onoverkomelijke muur tussen Oost en
West een poort gebouwd waardoor mensen naar binnen
konden gaan en nieuwe ideeën. Achter deze poort ont-
Moscou aan het
het einde der 17e
eeuw (1691). Bij
tientallen worden
de Stralitzen ont
hoofd. opgehangen
of levend begra
ven...
BOUWDE EEN POORT:
Nikolaas. De moeraskoortsen ontnamen aan duizenden het
leven. Peter ging door ondanks dat: hu had nog meer
boeren, beweerde hij en de hoofdstad moest klaar voor
de vuand terugkwam
Dc- hoofdstad kwam klaar. Tot 1917 droeg zij een Hol
landse naam: „Pietjer".
Veel heeft Peter voor de Russische vrouw gedaan, die
in dubbele slavernij verkommerde. In die van de heer en
de echtgenoot. Huwelijken onder dwang mochten niet meer
plaats hebben en sinds 1702 moesten trouwlustigen min
stens zes weken verloofd zijn. omdat ze elkaar voor het
huwelijk leerden kennen. De vrouw moest meedoen aan
feestenen de upper ten zou voortaan moeten leren
dansen en op die danspartijen zou men moeten conver
serenzich moeten gcdiagen als mensen van de wereld.
Peter en zijn gemalin Katharina gaven zelf het voor
beeld, zij dansten tot ze er bijna PU neervielen. Een eeuw
later zou het in de voornaamste Russische kringen wer
kelijk beschaafd toegaan.
stond een grote mogendheid door hem
\chter deze poort kwam tenslotte ook de kuil waarin de
laatste Romanovs gesmeten z.ouden worden, niet eens
gelegd. Door deze poort kwamen nieuwe ideeen; die von
den de harten van enkele Westers geworden Russen.
In het Westen zegt men dat de mensen gelijk zijn in
wezen: slaaf en heer, allebei mens. De mens begint niet
bij de baron, de mens begint bij de laagste slaafof
bjj de slechtste vorst
Peter Romanov, in zijn tijd heeft hij voor zijn idealen
eestreden. Het was zo moeilijk voor hem. zo ingewikkeld.
Lr waren muren van misverstand en onverstand. Er
waren bergen van haat. Hij is er op uit getrokken, naar
die verre stranden waarvan zijn volk geloofde, dat zij
het einde der wereld waren, geregeerd door de boze.
Hij wist dat hfj naar Holland ging, hij heeft zjjn taak
volbracht!
REIN BROUWER.
CAMOUFLEREN is een kunst,
die vrijwel door ieder mens
met grote vindingrijkheid
wordt bedreven
Wij weten onze intieme gedachte-
zonden op een listige manier of
met een overrompelende brutalite.t
te verbergen Misschien merkt oen
ander uit een geforceerde houding
of vanwege een afwezige blik. dat
er iets met ons „is", maar het is
meestal een kans uit duizend te
raden welke oorzaak hierachter
schuilt.
SOMS kan je gecamoufleerde
innerlijk, met pijnlijke scherpte,
zichtbaar worden. Het weer
spiegelt zich bijvoorbeeld in slechte
daden of onaangename karakter
trekken van anderen.
Op zulke onvoorziene ogenblik
ken worden wij met feilloze zeker
heid betrapt. Niet, zoals men zegt,
op heterdaad Het bluft veelal bij
een gedachte, die niet ten uitvoer
wordt gebracht. Niettemin is de
daad in kiem aanwezig, sluimeren
de in mun ongebonden fantasie,
gekoesterd in de zorgvuldig geslo
ten ruimte van mijn innerlijk.
Niet bij de ander, maar bij me
zelf blijkt een donkere diepte vol
onberekenbare en verboden moge
lijkheden aanwezig te zijn. Schrik,
schaamte en afschuw, gemengd
met blijdschap dat deze ontdekking
plaats vond. zijn de gevolgen.
HET zou voor mij geen moei
lijke opgave zijn met enkele
bubelteksten of aan de hmd
van enkele bijbelverhalen te illu
streren cn te demonstreren, hoe de
camouflage bij U en mij in stuk
ken breekt.
Het laatste doet mij onwillekeu
rig denken aan kunstig uitgespan
nen herfstdraden tussen dé strui
ken van een tuinpad. Het geeft een
onbehaaglUk gevoel daarmee in
aanraking te komen Het uiterst
dunne netwerk scheurt uiteen Met
een afwerend gebaar wrijf je van
het gezicht of van de handen, de
resten weg Toch blijft het gevoel,
dat de onzichtbare draden je ge
vangen houden.
Woord van Bezinning
Of met een ander beeld: de
meeste mensen vinden het niet
prettig, nu de avond reeds vroeg
valt in een hel verlichte kamer
aan tafel te zitten, terwijl de gor
dijnen aan dc straatkant wijd ge
opend zijn Het hindert, dat ieder
een vru naar binnen kan kijken.
..Doe die gordijnen alstublieft zorg
vuldig dicht!"
Om terug te komen op de inzet
van dit onderdeel van onze bezin
ning: de Bijbel neemt ons. soms
geheel onverwachts, gevangen in
een net van vrijwel onzichtbare
draden of zet ons verborgen leven,
ondanks alle bescherming en ca
mouflage in de schijnwerper van
Gods licht
DEZE keer overkwam mij dit
echter bij het zien van de f.lm:
,.De zeven hoofdzonden". Hier
aan werd als „achtste zonde" een
reeks taferelen toegevoegd, die ee..
aantal gewone medemensen in een
bijzonder kwaad daglicht plaatsten.
Op het meest spannende moment,
wanneer je reeds een volledig ge-
interesseerde toeschouwer bent ge
worden. vooral omdat een aantal
snel passerende scènes sterk de ver
beelding prikkelt, keert zich de ver
denking zo bliksemsnel om naar je
zelf. dat geen ontkomen meer mo
gelijk is: „Ja, met je gedachte-zon
den. bent slechter dan wie ook uit
deze gehele film. Jij bent. in de
kern van je wezen, betrapt. Je ca
mouflage is stukgebroken. De bin
nenkamer van je leven ligt. met cn
zonder gordijnen, open, VOOR
GOD.
LANGS deze minder gewone weg
kom ik midden in het Evange
lie: GOD betrapt U en mij Hij
schuift de meest kunstige camou-
f.ase. ook d:e van verdacht chris
telijke of kerkelijke makelij zonder
moeite opzij HU heeft hiermee uit
sluitend de goede bedoeling U en
mij voor Zich te winnen en ons
tan onze eisen boosheid te hedden.
Zo geeft het my, behalve schaam
te en schrik, vooral blijdschap be
trapt te mogen worden, niet door
de 'misschien hier en daar aan
vechtbare' moraal van een film.
maar door de vrijwel onzichtbare
macht van het Evangelie, door het
aeschamende en bevrijdende licht
van Jezus Christus zelf.
P. L SCHOONHEïM
Herv. predikant voor het
buitenkerkelijk werk.
Hoge Runduk 14a.
Peter de Grote
TUSSEN MUREN VAN ONVERSTAND, BERGEN VAN HAAT
In onze dagen is er een ijzeren gordijn tussen de v/erelden in Europa. Zo nu
en dan laat het wat mensen door, gezanten, spionnen. Een enkele zakenman.
Eeuwen geleden waakten de Polen en Lithauers ervoor dat geen Westerse
ingenieurs het Oosten zouden bereiken. En de massa van de grote vlakte luisterde
in vrees en afschuw naar de vreemde verhalen die over een denkbeeldige
muur de vlakte binnenkwamen vanuit het Westen. Verhalen over goddelozen
waren het, waarnaar eigenlijk niemand moest luisteren
Ruim een eeuw na Iwan de Verschrikkelijke regeerde Peter de Eerste in
Rusland. Hij had het avontuur in zijn bloed, doch ook het verlangen om zijn Staat
op Europese leest te schoeien.
Hij had veel met de Hollanders gesproken, die weldra de Engelsen verdron
gen hadden en na ieder gesprek raakte hij meer onder hun invloed Zijn land zou
aan het warme water moeten grenzen, aan de Oostzee en de Zwarte Zee. Voordat
hij de strijd begon trok hij naar het Westen. Niet als de vorst aller Russen zou hij
gaan, doch incognito, opdat hij aan alles deel kon hebben, aan het bouwen van
schepen, het- bestuderen van Kunsten en Wetenschappen. Met angst en wrevel
in het hart zag zijn volk hem gaan. Wat had hun Vadertje toch te zoeken in het
land der goddelozen' Wat zou hij doen als hij terugkwam' Misschien zouden,
tijdens zijn afwezigheid de Bojaren naar de macht grijpen, en dan' Wie moest
dan het volk beschermen?
OP de 9e Mei 1697 vertrok hij met zijn gezantschap
uit Moscou. Onderweg ontmoette hij enkele Duitse
vorsten en vorstinnen. Men vond dat hij heel slechte
tafelmanieren had. HU vond het zelf eensklaps ook en
werd er verlegen onder. Hf) had echter ook dingen waarop hij
trots kon zijn: een helder verstand, als het niet door drift
vertroebeld was, een sterk lichaam dat aan ontberingen
gewend was.
In Zaandam wist men al spoedig dat hU komen zou. Zy
zouden hem onmiddellijk herkennen. Hij was heel groot,
een reus bijna, en hu trok met zün hoofd en zijn rechter
arm. Deze kramp had hu overgehouden van een opstand
der Strelitzen, die in bloed was gesmoord toen hij nog
maar tien jaar was. De Strelitzen waren beroepssoldaten,
die het Rijk moesten verdedigen tegen de Tartaren, Muzel
mannen. Zu vormden een tegenwicht tegen de machtige
Bojaren en ontvingen van de Tsaren vaak landeryen als
loon.
In Zaandam ging htj naar Gerrit Kist. huurde een kamer
en een loods van hem en voelde zich weldra thuis.
Het Tsaar Peter-huisje is beroemd geworden. Vele vor
sten, waaronder Napoleon, hebben het in de loop der
eeuwen bezocht. Zü werden gezogen naar dc plek
waar een machtig vorst zich vernederd had om zfjn
volk welvaart te kunnen bezorgen. Zaandam lag in de
wereld der heidenen, der goddelozen, waaruit geen mens
ongestraft terug kon keren.
Dc mensen verdrongen zich om hem, alsof hij een dier
was uit onbekende streken.
Naar Russische gewoonte ranselde hij degenen af die
al te vrijpostig waren. Met een ijzeren wil legde hij zich
op duizend dingen loe die hij moest leren. Zijn volk had
immers geen kennis. Hij zou zoveel mogelijk meebrengen
in zijn hoofd cn in de hoofden van hen die hij bewoog
met hem mee te trekken. Weinigen voelden ervoor.
PfETERBAAS". zo moest men hem aanspreken,
schaafde en boorde, klopte en hamerde en in zijn
weinige vrije uren zat hij kinderen achterna die
hem met vuil hadden gegooid of hij voer in zijn boeier
door de binnenwateren van Holland. Hoe zou zün eigen
volk weldra naar hem smyten!
Gerrit Claeszoon Pool, een mr scheepstimmerman, heeft
hem een getuigschrift gegeven. Daarin heeft hu geschre
ven, dat Pieter Migaylof van 30 Augustus 1697 tot 15
Januari 1698 „zich als een neerstig en kloek timmerman
heeft gedragen". Ieder van ons die wel eens door een
examen is gerold zal nu zeker kui.nen begTUpen. waarom
Peter een Hollander wilde zijn. Hij leerde zoveel bu óns.
Dc stuurmanskunst, r.cheepstekenen. wis- en sterrenkun
deanatomieEn hu vond ons zo gewoon, hij voelde
zich thuis bu de burgers van dit land met wie hu op voet
van gelijkheid omgaan kon. Hy wilde alles zien e.i met
iedere belangrUke Nederlander spieken. Met Jan van der
Helden die de brandspuit aanzienlijk had verbeterd en een
spultnummertje weggaf, waarvan Peter intens genoot.
Bovendien waren al zijn steden en dorpen Immers van
hout. Hij praatte met Antonie van Leeuwenhoek die hem
door het sterkste microscoop liet kijken, dat hU bezat
Voor het eerst na zun tiende jaar hield Peter zun hoofd
doodstil. Zó verbaasd was hij!
Peter ging naar de kermis en was daar vroly Hij
genoot van de goochelaars, dacht er werkelijk over een
paar naar zijn land te goochelen, doch het meest bewon
derde hij de kiezentrekker-heelmeester, die onder trompet
geschal de boeren kiezen trok. Hu gaf het verlangen te
kennen dit ook te leren. Kon men er geen paar boeren aan
wagen? In Rusland zou men het zeker doen!
En te midden van al zijn drukke werkzaamheden vergat
hu de politiek niet. Hij wilde de Staten-Generaal bewegen
de oorlog tegen Frankrijk opnieuw te beginnen. De ..aller-
christeiykste Koning" van dit land had zich immers ver
bonden met hen die het Christendom wilden uitroeien,
de Turken, en deze Turken waren doodsvijanden van het
nieuwe Rusland. Hu. de vader aller Grieks-Katholieken,
zou eens de Turken verslaan. Dat wist hu heel zeker
De „Petrus en Paulus", waaraan hu niet vele anderen
werkte op de werf. werd snel voltooid, doch zUn pogingen
om de Staten-Generaal op zijn hand te rijgen in politiek
opzicht, leden schipbreuk. Men sprak veel liever met hem
over zaken, over de toekomstige handel van zijn Ruk met
deze lage landen.
In Engeland stond hü paf van de vlootmanoeuvrts. Doch
de Engelse scheepsbouw, ofschoon die hem beter voldeed
dan de Hollandse, omdat zu minder empirisch was, viel
hem ook tegen. Engelsen noch Hollanders waren in staat
hem goede galeien te bouwen die hij nodig had om de
Bosporus te rammen.
OP de 25ste Augustus 1698 is hü behouden in Moscou
teruggekeerd, in gezelschap van nieuwe vrienden,
en van een zak post die bestemd was voor de vreem
delingen in zijn Rijk.
Velen, die hem trouw wilden betuigen, kwamen naar
hem toe en knielden voor hem. Hij beurt ze heel vriendelijk
op, en danknip-knap, de-baard-er-af. Voordat ze
eigeniyk begrepen wat er gebeurd was, zagen zr hun sier.
raad waarop ze zo trots waren, waaraan men kon zien
welk geloof ze hadden, het geloof der aartsvaders, ir. de
handen van hun vorst.
Peter zei hun heel vriendelijk, dat men in het verlichte
Westen die ondingen al lang had afgeschaft en dat men
daar veel reiner was op zijn lichaai... Zij zouden er spoedig
meer van horen.
Terwijl Pcler in de grote Noorse oorlog gewikkeld was
en de geweldige aanvallen van het machtige Zweden
te verduren had. dat de Oostzee tot een Zweedse binnen
zee wilde maken, ging Peter, al strijdende, door. met de
..beschaving" van zijn Rijk. Dc beschaving en dc" oorlog
voering gingen hand in hand. Or aan geld voor de
oorlog te komen voerde hij een haardbelasting in. Wie
zijn baard wilde houden moest betalen. Honderd roebel
voor een Russische baard, dat is in onze munt van heden
veel meer dan duizend gulden!
De geschoren Russen voelden zich nog veel miserabeler
dan een student in de groentijd. Zij hadden immers het
gevoel, dat er met hun baard een deel van hun geloof
verloren ging!
Er wordt verteld, dat er eenvoudige mensen waren, die
hun afgeknipte haard altijd bij zich droegen in een zak.
Zij hadden gelast dat men die in de kist zou leggen, als
ze gestorven waren. Zij wilden niet zonder dit sieraad
voor dc Heilige Nikolaas verschijnen aan de hemelpoort.
Hoe naief, hoe vreselük ver af lloe dichtbij ook, nog
is in het huidige, volkomen westerse Nederland het er-
band tussen haartooi en godsdienst bij lange na niet
verbroken.
IN het jaar 1700 wilde in de stad Romanov een glad
geschoren soldaat aan het Heilige avondmaal deelne
men. De priester heeft hem een heiden genoemd: daar
na heeft de soldaat zich beroepen op de Tsaar en de
machtigen in het Rijk Toen heeft de pope dc Tsaar een
.zinneloze" genoemd. Er is een opstand der baardmannen
geweest, een opstand van de streng-oithodoxen tegen al
deze nieuwlichterij. Vele geestelijken hebben verkondigd,
dat de duivel zelf op de troon van Rusland zat. Met bloe
dig geweld heeft Peter de opstand neergeslagen en de
Kijkjes in de natuur....
Ukent v/el een patrijs? In het duin, in het heideveld of in de
polder hebt U deze vogel wel eens zien opvliegen en is
U natuurlijk geschrokken van het plotselinge, het verrassende
van zijn snorrende lawaaiende vlucht? Ol wel, u hebt, op enige
afstand natuurlijk, in het wagenspoor van een landweg of op
een stoppel veld eens een famihetroepje gezien van deze bruin-
arijze vogels, de halzen, waakzaam gerekt, in afwachting; op
de grens tussen blijven rondscharrelen en wild er vandoor gaan.
NIET? Hebt u nooit zo'n zeldzaam
mooi tafereeltje gezien, een kop
pel van die vluchtende dieren
's morgens vroeg in het zonlicht of te
gen de avond, als de dauw zich reeds
legde op het land?
Dan kent u deze vogels, die zo echt
horen bü ons Hollandse landschap,
misschien uit -e winkel? Netjes naast
elkaar geschikt op het marmer, de
slappe koppen afhangend, op de ste
nen vloer een rtjtje bloedplasjes? M3ar
u hebt gelijk, dat zün eigeniyk geen
patrijzen meer.
Ik had altlid gemeend dat ik een
patrijs aardie goed kende. Ontelbare
malen had ik ze gezien in het veld.
had :k hun karakteristieke vluchthou-
dine waargenomen en hun razend
snelle sprint over het gevaarlijke open
welland En al was me dit alles zeer
vertrouwd, toch genoot ik telkens weer
van deze dieren in hun omgeving, een
bosrand in de nerfst. met het licht op
roestrode onderbeeroetlne of In ie zo
mer een bedauwde morgenweide
Toch. toen me onlangs een patrijs
werd gebracht, ondervond lk. dat mijn
waarnemingen en mijn kennis van dit
dier nog maar zeer onvolledig waren
geweest. Twee longemannen kwamen
er op een avond mee aan Een doods
benauwde, van angst ver-stijfde vogel,
die. (de patrijzenjacht was pas ge
O
opend) pardoes een slaapkamer van
een woning aan de stadsrand was bin
nengevlogen. Mag ik die jongelui hier-
bu even een pluim op de hoed steken?
Zij wisten best. hoe het er met de pa
trus als jachtvogel voor staat, maar
ZU vonden dat je zo'n dier toch nog
een kleine kans moest geven, ook al
was het een vogel die door het gros
van dc mensen nuchterweg als een
handels-' iect wordt beschouwd.
NDERTUSSEN stond lk voor een
merkwaardige keuze: het dier
houden had geen zin, het vrijla
ten betekende een zo goed als zekere
dood.
In afwachting van de beslissing heb
ik de \ogel ln een hok gezet allereerst
om aan de weet te komen of hem iets
mankeerde, verder om de gelegenheid
te hebben zijn toen cn laten te bestu
deren. Menig lezer zal denken: wat
een omslag voor een patrijs. die toch
bU de poelier terecht komt lede: mens
doet echter wel eens iets tegen beter
weten in.
Myn patrijsje dan wandelde ln zün
nieuwe verblyfplaats rond Wandelen?
Hemel wat een onmogelijke vogel is
dat voor iemand, die hem met de bes
te bedoelingen nog wel, een poosje ir
observatie houdt. Schrikachtiger, ang
stiger en wilder dier dan een patrijs
(en een fasant is al net zo!) heb ik
zelden gezien. Ik moest mU al zeer
verdekt opstellen en zorgen ook het
kleinste geluid achterwege te laien,
wilde ik iets van zijn normale gedrag
leren kennen Dat gedrag is anders
interessant genoeg De verwantschap
me; onze huishoenders treedt daarbij
sterk op dc voorgrond Datzelfde drif
tige achteruit krabben in de grond,
het snelle rondpikken in de opgewor
pen aarde, het zich schudden met
wijd uitstaande veren, alles wat we
van onze gewone kippen zo goed ken
nen, vinden we bij de patrijs te'ug.
Het kopknikkend gaan, het stappen op
de zware ganzepoten, die voor 't krab
ben zo geschikt zun. de sterke hoen
dersnavel. alles herinnert aan ons
pluimvee
De kelurenmengeline van de veren
is bijzonder fraai Een patrijs n>ag
dan in het veld een bruingruze indruk
maken, als men hem van nabij bc-
kykt, biyken de veren fün gepareld te
zün en voorzien van een duidelijke
zwarte dwarstekenmg met lichte veer-
schachten. De iris is bruin gekleurd
en het oog is fraai rood omrand
Daarbij draagt de patrijsman een
bruinrode hoefüzervormlge borstvlek
MAAR veel hersens heeft een pa-
trUs vast en zeker niet! Na 5 da
gen van büna onafgebroken te
gen het gaas opspringen bleek het vo
gelverstand er nog niet achter te zijn.
dat het onbegonnen werk was ®n de
geringste verande-ing in z'n omgeving
reen fiets, een stuk wasgoed aan de
lijn. dingen, waaraan de meeste vogels
heel gauw wennen' was voldoende, om
zün plotselinge vluchtdnft op te wek
ken en hem radeloos zwoegend door
zijn ren te Jagen Gelukkig was hij ge-
makkelijk in de menage Vogelzaad,
maïskorrels, bessen van lysterbes en
vuurdoorn vogelmuu: als" groente
slakken, wormen. Insecten, een ze ei
gevarieerd menu werd hem voorgezet
en met goed gevolg De kleine iritze
langwerpige patriizenbolletjes ver
meerderden zich zienderogen in z'n hok
OP een prachtige herfstdag htb-
ben we hem weggebrach' laar
een terrein, waar hij, naar mijn
mening, wel enige kans had het leven
een tijdje te rekken, Het was een na
tuurreservaat, een prachtig terrein
met heide, ruige jeneverbessen en ge
boomte Met een oud onbevvoon-d boer-
aerijtje en een standaard molen bij
een veenplasje. d.t alles hc-t eigendom
van ae \er. tot Behoud van Natuur
monumenten. Daar deed de pa tins
zijn wilde sprong in de vrnheid Met
een snorrende roffel van zijn korte
vlerken stoof hü door de ruigte met
wydgespreide roestrode staartpennen
en. de ronde vleugels laag gehouden
zo verdween hU ln zweefvlucht in het
be-kenopslag Dat was een heel mooi
moment Bij dc oude molen op zich
zelf al een monument m een onge
woon mooie omgeving, hebben we nóg
wat staan kijken naar dc libellen die
over het water schoten. Het was er
zeer stil,
Er stond een grote papiermand bij
een boom met een bord: Men .vordt
vriendeiyk verzochtde rest is u
welbekend! Rondom op het terrein
tussen de prachtige struiken en aan
de oever van hot meertje, lagen dan
ook de bekende papieren, de zakjes,
de chocoladereephulzen, waarschijn uk
weer uit de mand omhooggevv aaid Het
kan ook zijn. dat het bordje naar de
smaak van het publiek niet beleefd
genoeg was.
Dat het oude zware hout van de mo
len stompzinnig stond volgekerfd met
namen. och. laten we ook daar ni3ar
aan voorby gaan
Enige dagen later ben lk nog eens
wezen kyken in het na'uurrere.-v vat.
Het was er toen niet zo stil Er wd
nogal druk gebromfietst, gemotorn, ja
zelfs automobilisten bleken er vrij tt e-
gang te hebben Bij een der vennetjes
vva:en drie jagers en een kastanje
bruine hond in actie en het kraakte
er dat het daverde
Ik dacht" al *cer een illusie minder,
wat betreft mijn naïeve voorstelling
van natuurreservaat en van een na
tuurmonument
En wat die patrüs betreft dat
had ik toch wel op m'n vingers Kun
nen narekenen!
S .VAN DER ZEE.
