HILDEBRAND
Vogels en Vlekken
R A»
EEN REUZENZAAK
Ns
WEKELIJKS BIJVOEGSEL van het LEIDSCH DAGBLAD - ZATERDAG U MAART 1953 - Pagina 2
IN ZIJN LEIDSE TIJD
Het is 1953: 50 jaar geleden, op 13 Maart 1903 stierf de
op 13 September 1814 te Haarlem geboren prozaïst-poëet
Nicolaas Beets, c as Hildebrand. schepper van de ..Camera
Obscura waarmee we allen op school zijn opgevoed en die
thans haar 50ste druk beleefd heeft.
Welke auteur, welk boek doet dit na?
Hildebrand leeft nog altijd onder ons: hoor ik, tijdens het
schri/ven van deze korte beschouwing met een gedramati-
seerde" uitbeelding ervan door de radio?
De humoristische, later zo eerbiedwaardige Nicolaas
Beets, na een predikantschap te Heemstede en Utrecht,
jarenlang von 1874 tot 13 September 1884 hoogleraar
in de Godgeleerdheid te Utrecht, heeft nooit kunnen dro
men. dat z'gn Jeugdzonde zoals hij de Camera beschouwde
in 1953 nog door de aether zou trillen!
Maar 't is een teken, dat zij nog altijd leeft"!
Ons hort verhaal
V_
door Aage V. Hovmand
-v- *-
Er zijn mensen, die er bij elke aankoop. Hij hield de Jas ln de hoogte, voelde
die se deen. van overtuigd Zijn, dat het gewicht, bekneep de stol en beaaiae
ze ..beetgenomen"' worden En tot deze de kraag, de zoom. de voering En mee-
categorie behoort ook myn vriend Ol- wang schudde hu zijn hoofd over zulke
sen. Maar lk vindt het niet mooi van armsgaten En hoe meer de jas
hem zo te denken, want heus. het komt duidelijk blijkbare afwijkingen onder-
toch dikwijls genoeg voor. dat je op bij- ging. hoe meer ik mi) met mijn figuur
zonder coulante wijze kunt krijgen, wat verlegen voelde worden, dat ik zoiets had
je hebben wilt. Zo ging het b v. met die kunnen kiezen Ik trachtte my te ver-
overjas. dedigen. ..Nou maar zo erg is het toch
- w O, 4m .p jsfartr
se?v0?e„n °m 8 HU hoorde mu aan met een itwesige
snert Ut had geen overja-, aan .Mapi Je bllt a]s; 0cB kom
tolt bevrleien tet OHen. toen ;e ygl m keuterboer nou van hors
minuten van huis waren ..Je hebt geen
idee hoe koud het ls. als Je in de boot
d'oeuvre! ..En kijk eens hier" zei hy als
of dat de deur dicht deed. terwijl hij
Ws
pANNEER ïk door Leiden wandel, denk lk
I menigmaal aan de jonge Bee's, die nog steeds
- met dit boek mijn hart gestolen heeft.
Erg conservatief misschien, maar 't is nu een-
Beet.?. trok op 12 September 1833 voor 't eerst naar
onze Universiteit, waarvan hi) later zingen zou:
t.de Leidse Pallas blijft mij lief,
al diende ik ook de Stichtsche.
Zij heeft voor mij den oudsten brief
en ligt aan 't hart mij 't dichtste".
19 jaar oud. kwam hij zich hier op het predik
ambt voorbereiden.
Lelden had immers de beste leermeesters: een
Slegenbeek, Peerlkamp, Bake. Clarisse, van Hen
gel, Kist, Jacob Geel en niet in de laat
ste plaats Van der Palm, die voor hem
een vaderlijk, later grootvaderlijk vriend
was en met wie hy veel vertrouwelijke
gesprekken voerde.
bijv op 8 Maart 1834 van 6 uur 's middags tot
2 uur 's nachts de 12 leden van dit dispuut op be
zoek.
Beets noemde dit feest een .goede dag voor de
hospita, een ezelsdag voor de dienstmaagd" en
bleef d? volgende dag lang ln bed. om Juffrouw
van Duk gelegenheid te geven „den boel aan kant
te maken".
Aan de Maskerade van 1835 „Intocht van Fer
dinand en Isabella van Granada" heeft hij niet
deelgenomen.
Die Maskerade viel toen op de Diës in Februari
en niet in de zomer zoals nu zij begon pas
's avonds om 9 uur.
Beets vergenoegde zich ermee de Maskerade in
het bijzijn van de dames Bohn uit Haarlem vanuit
zijn raam aan de Breestraat te bezien en „naar de
ln sneeuw en hagel voortstappende, door rook van
flambouwen besmookte vrienden te kyken".
T» l. i- U* Uft b Ut UCUt U.1.111 Ut TT uiHIWUI uy
Zit te wachten op vis Heb je geen ouwe m vingers de gerafelde knoopsgaten
Jas. die tegen een stootje kan. of beter stak daar is ook niet veel meer aan
gezegd tegen een paar spatten?" Maar nu vond lk dat er genoeg op het
..Neen" zei ik maar al te duidelijk voor kledingstuk was afgegeven en bovend en
mij ziend, hoe de kapstok .vol" hing met zag ik Olsen ongeduldig voor de winkel
mijn spiksplinternieuwe, donkerblauwe, heen en weer ijsberen. Ik wilde korte
maar enige overjas Voor geen geld nam metten maken en begon daarom zakelyk
ik die mee ln een boot! Maar ja, warm tot het geldelijke van de transactie over
zou lk het zeker niet hebben op het wa- te gaan. „Wat moet ie opbrengen? Hm,
ter .Wacht eens even" zei lk op het- opnieuw werden kraag en manchetten
zelfde ogenblik terwijl lk stil bleef staan beduimeld Ik vrees... en mi) plotse-
vocr een „In- en Verkoop van gedragen ling van onder zijn oogharen fixerend:
kleding". Hier is precies, wat lk heb- Wat had U zelf gedacht
b"n moet: oude jassen bU de vleet". Een felle strijd woedde ln mijn bin-
„Ben Je wijs. man", schrok Olsen, „Je r.enste: aan de ene kant wilde ik de man
gaat toch niet lopen met Iets. dat e?n niet te kort doen. De Jas was. al had hij
ander gedragen heeft .Waarom haar allesbehalve aangeprezen heus
niet?" Geknipt voor in de boot en dat jo slecht niet. Maar aan de andere kant
b.yft dan m'n visjas. of dacht je soms. wilde lk mij de triomf niet laten ont-
dat ik daar ooit mijn nieuwe van twee gaan. mijn weddenschap met Olsen ge-
dan in de diligence te stappen. duizend francs aan zou wagen En wonnen te hebben. En daarbij verkneu-
Hard werd er in de vacantles gewerkt, om a'les een kapitaal zal zon uitdragersjas toch keide ik me al heimelijk, als ik aan het
in te halen, wat door litteratuur of gezelligheid wel niet kosten. Ik heb er zelf eens een gezicht van mijn stouw dacht, als lk
verwaarloosd was. oud ding verkocht: ik geloof dat ik er haar dit kon vertellen, omdat zij altijd
een riks voor gekregen heb. Hier vind beweerde, dat ik geen zakenman ben.
t NTUSSEN had Beets, die aanvankelijk met By- 1* zfkcr wel iets voor vijfhonderd^
ron en Walter Scott dweepte zyn .zwarte Ja als het, ee". Philantroplsche ln-
A tijd" al heel wat geschreven, voordat in 1S39 stelling was. misschien wel merkt oisen
zyn onvergelijkelijk humoristische „Camera Ob- droogjes op ..maar voor minder dan dui-
scura" verscheen, waarin hij de figuren en de sltua- zend neem Je van hier niets mee. wed-
ües van zijn tyd zo nauwkeurig en raak heelt ge- den?"
typeer-1
Tevc
v- v- v-
ivoren had hij zich verloofd met jonkvrouwe
Aleida van Foreest uit Heiloo. die hij op 18 Januari
1836 ontmoette op een souper by haar grootvader
prof. Van der Palm. Na die eerste ontmoeting was
hy al zo onder haar indruk, dat hy met zUn vriend
Gewin na afloop van het avondje, al pratend de
Singels afliep, zelfs een „ommetje" maakte naai
de Haagse Schouw, om pas te drie uur
V xf. if. if. if.
Ik nam Jiet i
Aldus vuurde ik af. op goed geluk:
„Vyf honderd franc". De man veerde op
alsof lk op zijn likdoorns had getrapt.
„Vyf", stotterde hy. „voor die jas?" En
hy sloeg zijn blik radeloos ten hemel,
als zocht hy daar getuigenis voor het
-- en we kwamen over- onmogelijke van myn voorstel. „Zal ik
dat degene, die verloor, op de terug- bet, nu cens neggen? Ik zeg twee". „Twee
in de nacht moe'als eén" hönd"'">hÜK weg op zou nieten, draalen v°°r de honderd?" Myn vrouw heeft geiyk, lk
[2 u schade by de vishandelaar, die onze vis- ben geen zakenman. Hier heb lk vyf
Een laar later werd riin entratrement serseer zou moeten redden, als het nood- honderd staan bieden voor iets, dat lk
publiek engagement ,ot wilde_ dat wy nieU uit het water voor mlnder dan de helft kan krijgen.
Leiden zag hem al minder en minder, zo"den °Phalen' Jk d« Hr„y J£n en hoe gemakkelijk had de man tegen-
want steeds trok hy naar Heiloo. vooral gedra?en Jas£€n- ,dlc bVitc"«v^'over my misbruik kunnen maken van
toen daar een tweede Muiderkring, met kel hingen, een jas. die mij direct aan- miJn onvakkundlghcld. In zijn hart was
Hambroek, Kneppelhout. mevr. Bos- stond: van zware, gryze visgraatstof. die hy toch een echte gentleman, en hi)
boom—Toussaint, Potgieter e.a. gevormd Mn heerlijke en warme beschutting was mij welgezind! Te denken: twee
was. moest zijn cp hot koude water. En dat honderd frank. Een warm gevoel van
het een ..goede Jas" was geweest, een jas dankbaarheid welde ln mij op: dit was
'an goeden huize, dat kon men er. on- een reuzenzaak! Maar kon lk wel op het
danks de tand des tiids. nog aan zien. edelmoedige voorstel Ingaan? Was het
rworvAT »»n to, Ik nam de Jas van de baak en oveT de c!et myn plicht, hem te bewegen. Iets
T T SSK S was ar™ en c,apte het donkere «'nkeltjebin- meer te berekenen? „Is 't. ls 't sta-
V de nromotae ncmen' *as er nen Een roestige bel boven de deur kon- meide ik, wankelend tussen mijn twee-
Hn wilde trouwen' en haast maken' d:gde mÜn binnentreden aan en een slachtige gevoelens. ..niet wat weinig?"
Moet ze noe lana uitgesteld worden ,ucht van oudc kleren sl0*f „Goed. voor twee honderd vijftig dan.
dan wat het mooie er af en ook ik ver- tegen. Er was niemand in de winkel, maar geen centime meer" zei hy meteen
1 UC_T??. lane dat. heerliik eevoel in Levden ee- maar uit een heftige woordenvloed ach- daarop maar met een geste, die alle ver-
ovenveldigend. K hebben" zo schritft'hn aan 'er een gesloten deur begreep lk. dat de dere discussies absoluut uitsloot, Werke-
neooen zo scnryiv nij aan te'efnnerpn was.. Hit hing lltk pproprH tv m.» hnnH.rri vüf.
BEETS was met een aanbeveling op
zak naar prof. Hofman Peerikamp
gewandeld, las met hem een hoofd
stuk uit Linus en werd geschikt geacht
de academische lessen te volgen.
Leiden was toen maar een héél klein,
heel stil stadje, véél stiller zelfs dan op
de plaatjes onzer wekelijkse beelden
galerij van een halve eeuw geleden.
Toch was hem de drukte van de Bees
tenmarkt, Dommer 59, waar hy by van
Dyk zijn Intrek nam, door de vele lam
meren al spoedig te overweldigend
waarop hij verhuisde naar Breestraat
114. waar de rust tot in de late morgen
voortduurde, hij „vanuit rijn groene slulmertent
een alleraardigst uitzicht op de daken had" en by
het optrekken van het gordijn „het mooie doch
tertje van d overbuur" zag
Op 22 September was Beets definitief naar Lel
den gekomen, om groen te lopen. Weliswaar be
stond er toen nog geen L.S.C., dat pas ln 1839, even
voor Beets' promotie werd opgericht, maar er waren
verschillende corpsen oftewel senaten, o.a. het uit
sluitend uit theologen bestaande „Mlnervae sa
crum". waarvan ook Beets lid werd.
In zijn dagboek leest ge. dat hl) „wel zotheden
moest doen, maar tot geen laagheden werd gedwon
gen en slechts op zes bestellingen (by studenten)
heeft .gefigureerd".
Maar het Is Beets, die zowel om zijn wezen als
om zijn poëzie al gewaardeerd werd, toch zeker niet
meegevallen, toen hem aan 't verstand gebracht
werd. dat een groen voor een student een onwaar
dig. onbetekenend wezen is.
Weer leest men in zyn dagboek, dat getracht
werd de groenen te overtuigen, dat ze stommelin
gen waren, onwaardig om :n het corps opgenomen
te worden en dat hun ouders de treurige slacht
offers waren van hun pedante onkunde. Men ziet:
de wereld is nog niets veranderd!
BEETS was een vrolijk student, de humor en de
vryhe.d van dit leven waarderend, zonder be
paald „studentikoos" geweest te zijn.
Wel wat geposeerd, maar met pedant, zoals men
Boms beweerd peelt.
Hil maakte als lid van het letterkundig gezel-
Khap „Utllitatis ergo" de disputen mee en had
Waardeerde humor en vrijheid
van het studentenleven
Kijkend uit zijn stille kamer
aan de Breestraat
IN 1838 werd Beets praeses van de theologische
faculteit en orde-commissans by het reuniefeest
ln dat Jaar, voorts was hy Commissaris van de
Schouwburg, buitengewoon lid van Sempre Cres
cendo en voorzitter van de Rederijkerskamer
HU kon zich biykbaar de weelde veroorloven te-
gclükertyd student en dichter-litterator te zyn!
HU kon studeren ook!
Deed hU niet cum laude zUn mathesis, summa
cum laude zyn propaedeutisch en zyn candidaats
en hosplteerde hy met op colleges van professoren
van andere faculteiten? Om van de talloze gezel
lige en levendige gesprekken over uiteenlopende
onderwerpen op de studentenkamers, die tot diep
in de nacht duurden, maar niet te spreken!
En om de maat vol te maken, speelde hy met
zijn vriend en tijdgenoot R. C Bakhuizen v d.
Brink zó verwoed biljart, dat hij zich dikwijls voor
nam 't maar wat langzamer aan te doen, omdat
"t zoveel tyd in beslag nam.
's Morgens college lopen, 's middags litteratuur
of wandelen, 's avonds studie of by zUn vrienden,
zó was gemeenlijk zyn dagindeling
En heel wat poezie en proza hebben hun weg van
uit de stille kamer aan de Breestraat naar wUd en
zyd gevonden!
's Avonds zaten dan hij en z'n vrienden by el
kaar onder het genot van een glas punch en met
een lange pijp alleen Beets rookte met al.en
jonge, levendige, vernuftige mannen, die het
meestal .ver in de wereld gebracht hebben
De weekeinden toog Beets naar z'n familie in
Haarlem: ln de trekschuit of ook wel. met vrien
den wandelend tot Sassenheim en Hillegom, om
Kneppelhout baas a,n hct telefoneren was.. HU hing ujk geroerd viste lk tweehonderden vyf-
de haak op en kwam de winkel in. Op tig franc uit myn portefeuille en op het
,p,ra™ het eerste eezlch'. zae ik in hem de ogenblik, dat lk dat deed. zag lk hem
Maa. 1839y swuma1 cum laude. na ve.ded - man dle zlch 2eeft mPt huid en haar. een dito gebaar maken. Nu begreep lk
vE'r TT wU»f fn!dlp a"es opoffert voor ztin zaken; mis- er niets meer van. Kreeg lk nog een toe-
\ius, paus Pi us n, bewys van Beets verdraagzaam- schien wel zjJn nachtrust. Want hij gift op de koop toe? Of was dat een
ei„ Annr roc.nH. in hst in.n was ongewassen, ongekamd, ongeschoren, nieuw soort cadeaustelsel? Maar dat was
terind bekende P?aató l^yaaJ^bUgènaarnd De kleding was er blijkbaar op Inge- ai te ver doorgedreven edelmoedigheid,
g» aan het VoSSttaSl wSTS* Ull£e steld 7«n klant altl,d n0* de c" te 'aI -Neen- ze' gedecideerd, „neen. dat
donderden zlin Sen n e^n^romotie-na-tfi de bP,er «eklede man te zün Met neem ik niet aan. zo is het ln orde" En
in het huis den Dev? waar de ^aarlTfeè waard oogopslag schatte hij mij zoals ik lk legde myn twee honderd en vüftlg
de Wit znn coede TOreen ten t^n sDreldde 'oor hem stond Blijkbaar was de waar- frank op de toonbank en stapte de win-
Vele intieme vrienden - theologen, medici', li'.te- debepaling niet ongunstig want met te- kei uit met de jas over mijn arm Maar
ra toren en juristen Beets had ze in alle kringen eemoetkomlng ln zUn stem boog hij rich de verkoper moet er wel heel teleurge-
namen er aan deel naar mU toe: „Meneer wenst?" „Tja. steld over zUn geweest, dat ik zUn groots
Men amuseerde zich best, maar 't werd geen dez* fas" zo1 lk 20 onverschillig mogelijk, aanbod zo gedecideerd afsloeg, want hU
dolle boel" terwUl ik het kledingstuk, waar hy geen bleef als aan de grond genageld staan
acht op scheen geslagen te hebben, op de en staarde mU na met open mond, als
De volgende dag was bü het wakker worden toonbank legde. Want op hetzelfde ogen- begreep hy er nu helemaal niets meer
Beets' Leidse lüd afgelopen. blik trok er een schaduw over zUn ge- van, „Je laat wat vallen" zei Olsen, toen
Toen trok hij de „kille maatschappU" in. welke zicht en terwUl hij zUn stem op huütoon ik. op straat gekomen, hem de jas liet
Beets met zijn voortreffelijke eigenschappen nog overschakelde, klaagde hU: „Ach me- zien. Op de grond lag een papiertje,
zo lange jaren gediend heeft. neertje. een overjas; was het nog maar waarop geschreven stond: „als nieuw:
Maar dat is een apart hoofdstuk! een pak geweest of een smoking1250 frs". Hy trachtte my te overtuigen.
Leiden had weer eens een van de velen afge- daar ls meer belangstelling voordat dat op de jas had gezeten. Maar
staan, die in brede kring van zich zouden laten lk hield vol. dat het onmogelUk was.
spreken. ,Ja maar. brak ik zakelUk af. „dat ls „Besta3t niet" zei lk met het air van
Zoals dat door de eeuwen is gegaan en nog r.u niet het geval, het gaat om een Jas", iemand die op de hooate is". Als het nog
eeuuen duren zal! ,jk zie het. ik Die net", zuchtte hij gela- een pak of een smoking was geweest!
En waarop onze ganse stad ook de burger ten. „Een winterjas en dan nog wel zo n Daar is meer belangstelling voor. Deze
trots is! H. lichte kleur". HU schudde het hoofd, jas kost maar 250— Een reuzenzaak!
n j waa het nu nog maar een donkere ge- En denk er om. ik heb de weddenschap
'Literatuur oa student Beets door Weestals U eens wist hoe moellük gewonnen!
mr H. Ph. 't Hooft (1914), bet ls." even raa'-'~ -
Erven Bohn, Haarlem), lichte goed
a raakte hU de stof aan, „dat
Is de wereld werkelUk niet veel beter
dan mUn vriend Olsen denkt?
3f
Kijkjes in de Natuur
DE SPREEUWEN hebben sinds een
paar weken hun koffers uitgepakt
en gedragen zich reeds als gas
ten, die zich volkomen in hun zomer-
pension thuis voelen. Ze zitten op de
dakvorsten, op de schoorstenen en de
randen der dakgoten en hebben hun
verblUf nu al weer gemarkeerd met
witte kalkstrepen. Wil het zonnetje
maar even schijnen, dan zUn ze op
hun post. Ze kwetteren en krassen, ze
6jorren en klepperen met hun vlerken
en dat gaai alles zo onbekommerd en
zo blymoedig, dat Je er zelf plezier ln
krygt. ook te gaan fluiten '6 morgens
in de vroegte, als de zon op de daken
schynt en op de bomen, die er na de
vochtige nacht, nat glimmend bij
staan.
Het zijn echt gezellige kerels, die
spreeuwen. Ze storen cr zich weinig
aan of de ochtend koud is. evenmin of
de rup op de daken en tuinen ligt.
Is er mets te zingen, dan dribbelen ze
in het gras heen en weer, wijdbeens
en kopknikkend. Ze horen zo echt by
het voorjaar, bij bengelende hazelaars-
katjes en voor laars-erica, dat vroeg
bloeiende plantje, waaruit de pas ver
schenen bijen hun eerste honing we
ten te halen.
Toch zUn er mensen, die een hart
grondige hekel hebben aan deze op
gewekte genieters van het voorjaars
licht. Dat zUn de eigenaren van ker
senboomgaarden, die zich in hun
broodwinning bedreigd voelen als de
spreeuwen onvermoeibaar en ln grote
troepen hun domein binnenvallen.
Een SOORT officiële broodnijd
dus. Op dezelfde wyze verfoeien
de beroepsvissers de reiger en de
aalscholver en kan de merel geen ge
nade vinden ln de ogen van de aard-
beienkwekers. Deze houding ten op
zichte van de bessensnoepers. kersen
dieven. erwtenplukkers en vlsgrUpers
is verklaarbaar en begrijpelijk.
Als kwekers, tuinders en vissers ech
ter hun zin zouden krUgen. wat zou
het in de wereld om ons heen dan een
saaie boel worden! Stel Je voor. dat
we bU het op de fiets stappen 's mor
gens de spreeuwen zouden moeten
missen en hun fUne fluittonen, dte ze
als sierlijke pyltjes de lucht ln schie
ten. En hoe moeten we ons een lauwe
lenteavond denken zonder de verlan
gende. melodieuze roep van de merel
op zUn vaste plaatsje op dak of boom
tak.
■L N n
r U IK het over spreeuwen heb.
schiet me een mededeling te bin
nen van een lezer en een vraag,
waarop ik nog moet antwoorden. Deze
vraag betrof een merel, die hU ln zUn
tuin had opgemerkt, een donkerge
kleurde vogel dus, die echter een witte
borst had en witte vlekken op de rug.
dit verschijnsel.
Hoewel ik het bewuste dier niet heb
gezien, geloof ik toch wel met zeker
heid te kunnen zeggen, dat het hier
een van de gevallen betreft, waarover
lezers en lezeressen mij hebben ge
schreven en getelefoneerd. Bonte lijs
ters, bonte spreeuwen en mussen, ja
zelfs een zwaluw en een dito kievit!
Hoewel lk het verschijnsel reeda
lang ken, zit ik een beetje met
de verklaring er van. Veel lec
tuur op dit gebied heb ik niet kunnen
vinden, maar toch ben ik door infor
meren en zoeken er wel achter geko
men, waar de oorzaak van de witte
vlekken kan worden gezocht, volgen»
de huidige wetenschappeiyke opvat
ting.
Allereerst moet echter dit worden
vastgesteld: het verschUnsel van de
witte vleugels, witte staartpennen ecL
is niet hetzelfde als het z.g. alblnisme,
dat we bij de bekende witte muizen,
ratten en konUnen waarnemen en bU
fretten, zelfs bij mollen. Bij deze al
bino's heeft de huid niet het vermo
gen. kleurstof te vormen, hetgeen
normaal bU dc dieren wel het geval is.
Het rood van hun ogen ls de bloed
kleur. dlc door de weefsels heen
schynt en die ook aan de huid onder
de vacht de eigenaardige tint geeft,
die aan albino's eigen ls.
Met dz bonte merels en mussen ls
het anders gesteld. De witte plekken
in de veren of de haren van door
gaans donkergekleurde dieren moe
ten worden beschouwd als het gevolg
van een storing in de aanvoer van de
kleurstoffen. Die storing kan weer
zUn ontstaan door een wond, die
weliswaar ls genezen, maar die toch
'P'- J
''.mA
s'-'ëÊki;
Nu ls er nog iets anders, maar dat
kost me meer hoofdbrekens.
Iemand bracht my verleden jaar een
dode spreeuw, die volkomen wit was.
Terwille van de merkwaardigheid
heb Ik het dier laten opzetten en nu
pry kt het op een kast in myn werk
kamer en kan het vandaag dienen
voor myn illustratie.
W"
in zUn gevolgen duidelyk zichtbaar ls.
Bij rUpaarden bv. kunnen witte
vlekken optreden, waar het zadel de
huid heeft gedrukt. Ook is bekend,
dat eenzydlg voedsel op de aanvoer
van kleurstoffen remmend kan wer
ken. Kooliysters vertonen na het
tweede of derde Jaar hetzelfde ver-
schynscl van vlekken of zelfs van ge
heel wit worden.
r at ls er met deze „protter" aan
de hand? Een albino is hij
niet, want zUn donkere oog
heeft wèl kleur en zyn wit zweemt
meer naar het lichte beige. Ik kan het
niet verklaren, ln geen enkel studie
boek heb ik een opheldering kunnen
vinden Waarschyniyk heb lk het
goede boek nog niet ln handen gekre
gen.
Hoe mijn witle vogel aan zyn eind
ls gekomen, weet ik niet. Het ligt wel
voor de hand, dat zo"n ongewoon ge
kleurd en dus opvallend die een hele
toer zal hebben zich in de hem vij
andige natuur staande te houden.
Immers, het mist Juist datgene wat
zyn soortgenoten zo uitstekend be
schermt. namelijk het vermogen, zich
door de kleur by de omgeving aan te
passen, zich te camoufleren.
Ziezo, myn opgezette beestje met
- starende glazen ogen verhuist
weer naar zUn laatste rustplaats op
de kast en zelf ga ik nog een straa' e
om. want nu wil ik ook de levende
spreeuwen weer eens zien en horen
De jodelende imiterende grapjassen
op het dak van de buren.
Naschrift:
Voor sommige lezers, die mU schrij
ven: een Ingesloten postzegel voor
antwoord wordt nog steeds gewaar
deerd.
S. VAN DER ZEE.
z'n
