Openbaar Parijs-muziekleven niet
interessant
r
Een Zoeklicht
ZATERDAG-BIJVOEGSEL VAN HET LEIDSCH DAGBLAD - 10 JANUARI 1953
Nederlandse orkesten zijn beter
Brandpunten in besloten kring
Bruisende activiteit rond jongere scholen
I EMAND, die voor het eerst in Parijs komt met het plan er a l'improviste
eens een aantal muzikale evenementen mee te maken, loopt een zware kans
na enkele dagen gedèsillusionneerd naar zijn land terug te keren.
Ik spreek uit eigen ondervinding en weet, dat vele anderen eenzelfde erva
ring hebben beleefd. Wat doet bij aankomst zon nieuweling in dit Jeruzalem,
dat hij (nog) als een muzikaal mekka beschouwt?
Hij koopt een blaadje in het genre „Une semaine a Paris'' (Een week in
Parijs), waarin alle Parijse uithuizigheden beschreven staan, ófwel hij werpt
een blik op de affiches in de Metrogangen of op de reclamezuilen, die overal
in de stad zijn opgericht. En hij ondergaat dan op slag al zijn eerste teleur
stelling. Hij had gemeend in Pari/s programma's te krijgen voorgezet, die nu
weer eens wat anders en belangwekkenders zouden bieden dan gewoonlijk
en hij treft er niets dan stokoude parade-paardjes op aan.
Beethoven-festivals, waarbij nooit de Eroica ontbreken zal, Wagner-festij-
nen, steevast met de ouvertures Tristan en Lohengrin, Brahms, Schuman,
Tschaikofsky en steeds maar weer met de onvermijdelijke en archi-bekende
nummers.
Weinig Franse muziek, of het moet Debussy's „Après-midi d'un faunezijn,
Ravel's Bolero, of ..Daphnis en Choe", ofwel Duka's Tovenaarsleerling.
Men mag gerust zeggen, dat de programma's der vier Parijse orkesten
Lamoureux, Pasdeloup, Colonne en Conservatoire, onder welke het laatste
dan nog de tamelijke heilzame uitzondering vormt qua samenstelling een
heel eind blijven beneden het niveau, dat we in Nederland de laatste tien
jaren als redeli/k zijn gaan aanvaarden. Die programma's zijn ontoelaatbaar
eenzijdig op het verleden gericht en uit dat verleden komen dan alleen nog
maar de algemeen erkende, gecatalogiseerde meesterwerken voor uitvoering
in aanmerking.
HDE dat komt?
Er zijn daarvoor verscheidene rede
nen te noemen In de eerste plaats
ls het Parijse concertpubliek angstwek
kend conservatief, om niet te zeggen
reactionnair. Men wil alleen werken ho
ren. die geen enkele geestelijke inspan
ning vereisen en waarvan het „emotio
nele effect" bij voorbaat gegarandeerd
is. Men ontbeert de zin voor het muzi
kale avontuur, mits elk spoor van
nieuwsgierigheid naar hetgeen er bulten
de platgetrapte wegen van de officiële
concertpraktijk valt te beleven Nu zal
men zeggen: goed. maar een dirigent,
die werkelijk zijn taak ook als een soort
roeping opvat, zal daarmee toch geen ge
noegen kunnen nemen. Die zal proberen
de muzikale gezichtseinder van zijn pu
bliek zo veel mogelijk te verbreden. Ac-
coord.
Het ongeluk is echter dat Parijs, sinds
Charles Munch naar Amerika vertrok,
weinig meer van zulke orkestleiders
van formaat bezit. Zodra een Parijse
dirigent een internationale faam heeft
verworven, wordt hij door het buiten
land. en in de eerste plaats Amerika,
weggekocht. Zo ging het met Straram.
Koussevitzky, Monteux en Munch en
de laatste jaren met een Cluytens en
een Albert Wolff.
En zo is Parijs nn dan vrijwel aan
gewezen op figuren van de tweede gar
nituur. gelijk dat tegenwoordig heet.
De dirigent, die zich op het ogenblik
nog de meeste moeite geeft nog eens
wat nieuw leven in de muzikale brou
werij te brengen, heet Jean Martinon.
die sedert twee jaar de scepter zwaait
bij Lamoureux, en van wie wij dan
ook al wel vrezen, dat ook hij binnen
kort over de grenzen zal verdwijnen.
MAAR zelfs zo'n goedwillende diri
gent, begaafd met een voldoende
dosis artistiek idealisme, kan in
Parijs vandaag toch maar betrekkelijk
weinig uitrichten. Als hfj te veel afwijkt
van het geijkte traject, blijft het publiek
eenvoudig weg. En dat risico kan geen
orkest hier meer nemen. Anders dan in
Holland, ls een Frans orkest voor zijn
bestaan namelijk bijna uitsluitend aan
gewezen op de recette, omdat subsidies
van hogerhand practisch niet gegeven
worden. Zo'n orkest is op coöperatieve
basis opgezet, evenals in Engeland, en
als een zaal eens een Zondag al te veel
lege plekken heeft vertoond, dan merkt
elk lid dat de volgende Zaterdag pijn
lijk in zijn loonzakje. Een loonzakje,
waarvan de Inhoud toch al uiterst karig
is, omdat een orkestmusicus hier slech
ter wordt betaald dan een werkvrouw
Die onvoldoende betaling is er trou
wens ook de oorzaak van, dat er maar
weinig kan worden gerepeteerd, aange
zien alle orkestmusici verplicht zijn te
trachten met nevenbaantjes in hun on
derhoud te voorzien. Nu kan men een
collectie van nog zo uitnemende musici
bijeengebracht hebben, wanneer ze niet
voldoende samen repeteren, dan zal
daaruit toch nooit een orkest van su
perieur gehalte ontstaan. Orkesten, die
met de beste Nederlandse formaties zijn
te vergelijken, bestaan er in Frankrijk
vandaag dan ook niet. Wanneer men re
gelmatig de Parijse concerten volgt, dan
groeit nog de trots over onze Neder
landse orkesten, ook dat mag wel eens
worden gezegd. Niet alleen zijn de pro
gramma's van die Parijse orkesten dus
doorgaans weinig interesant. ook de uit
voeringen geven maar al te vaak blijk
van onvoldoende voorbereiding. Er wordt
reals dat in het muzikantemjargon heet.
in de Parijse concertzalen veelal onge
geneerd „geschmiert".
WIL DAT ALLES nu zeggen, dat
de melomaan in Parijs onmoge
lijk aan zijn trekken kan komen?
Dat zou zeker te boud zijn gesproken.
Bij uitzondering bieden de tier orkesten
die merkwaardigerwijs hun uitvoerin
gen allen op hetzelfde uur van dezelfde
Zondagmiddag geven steil.g wel eens
een concert, dat de moeite van een
verplaatsing waard ls. Vooral wanneer
een gastdlrigent als Stokofsky, Furt-
wangler, Monteux of Munch een redelijk
aantal repetities kon bedingen, want
daar knelt voornamelijk wel de schoen.
En verder gaat er in het hoogseizoen
geen avond voortij of men kan een reci
tal horen van een virtuoos van wereld
reputatie bij wie men zijn tijd ook
meestal niet verdoet. Om dan nog maar
niet te spreken van de Opera en de
Opera Comique. die. ofschoon ze ook
wel wat aan het euvel van de routine
laboureren, toch zeker nog altijd met ere
mogen worden genoemd. Zo'n uitvoering
van Rameau's In des Gal antes in de
Opera bv., een succes dat de Faust of de
Melsterstnger in de schaduw stelt, zou
zelfs een verre pelgrimage gerust kun
nen rechtvaardigen.
Voor hem echter, die in Parijs, muzi
kaal gesproken, eens iets anders dan
anders wil beleven, liggen de kansen
toch vooral nog wel elders.
Het
[■ET BRANDPUNT van wat men
muziekcultuur zou mogen noe-
ligt hier namelijk niet zo
zeer in de officiële theaters en con
certtempels dan wel In kleine zaaltjes
of In bepaalde salons, waar op onre
gelmatige tijden concerten In meer
of minder besloten kring, vaak ook
ten huize Tan een componist of deze
of gene vooraanstaande musicus, wor
den belegd. In datzelfde verband mo
gen ook de concerten worden ge
noemd van de C.D.M.I.. het centrum
van de Franse componisten, een
soort pendant van de Nederlandse
Donemus. en niet te vergeten de ma
nifestaties van de radio, die hier voor
de hedendaagse muziek onnoemelijk
veel presteert.
Alleen: je moet de adressen kennen
en die vind Je niet ui de „Sematne it
Paris" en evenmin op de reclamezuilen.
Je hebt practisoh dus een introductie
nodig. En dat betekent, dat je enigs
zins ln Parijs moet zijn ingeburgerd,
aleer je tot deze meer intieme gelegen
heden toegang kunt krijgen. Maar dan
kun Je ook ervaren, dat er ln de Franse
muziekwereld nog Iets meer omgaat dan
de programma's der gerenommeerde or
kestinstellingen deden vrezen of ver
moeden. Men hoort dan. de ene maal
een nieuw werk van Milhaud of Pou-
lenc, waarvan de inkt nog maar nauwe
lijks droog is. dan weer liederen van
Dutilleux en ook de jongste componis
ten-generatie komt bij zulke besloten
séances regelmatig aan het woord. Er
blijkt dan dat er onder de jongste lich
ting een bruisende activiteit gaande is
en dat er rond de SchOnberg-discipel
Lelbowitz en de merkwaardige profeten
figuur Me&siaen ach hele scholen hebben
geformeerd, waarvan de simpele concert
bezoeker eenvoudig geen flauwe notie
heeft.
In deze „chapelles". typische uitingen
van het Franse individualisme, roert
zich de Franse geest ln heel haar ver
metelheid èn haar zin voor harmonie
En degeen, die ln Parijs op speurtocht
wil gaan naar een muzikale belevenis,
die hij thuis vergeefs zou zoeken, die zij
dan ook aangeraden eerst contact te
legoen met iemand, die hem in zo'n
kring kan introduceren. Dat is nameüik
de prijs, die hij betalen moet. wil hij
zich voor een desillusie behoeden 1
Men heeft - omdat de bodem ge- in volle gang: jean. Jacques en Haul
heel u'fls bevroren - de paarden- doen hun best: zij houden hun paar-
Frank Onnen
rennen van Vincenncs (Fr.) moeten
uitstellen, maar die van het ..Bois
de Boulogne" hebben ondanks de
koude, plaats gehad.
De rennen in het Bois de Boulogne
den bij de teugels vast alsof het
echte zijn. en vuren ze met hun
schelle kinderstemmetjes tot top
prestaties aan. die echter van hen
zelf moeten komen, want hun benen
dom het werk. Wie het eerst aan
het eind van het laantje arriveert,
heeft de strijd gewonnen en sleept
de prijs, bewondering van vriendjes
en van vader en moeder, in de
wacht.
I OP DE BOEKENMARKT
Henrlette van Eyk. „De jacht op
de spiegel". N.V. De Arbeiders
pers. Amsterdam 1952.
Dat Henrlette van Eyk een unieke
figuur ln Nederland is, die school heeft
gemaakt en langzamerhand achter die
school verscholen dreigt te gaan, we
ten wij. maar dat zij met deze .Jacht
op de spiegel" een hoogte bereikt, die
„Gulliver" en „Allee in Wonderland"
begint te benaderen, Is iets dat met
nadruk verteld moet worden.
In het land Lobelia is de ware zelf
kennis het meest verbodene van alle
verboden artikelen.
Ziehier, kort samengevat, de satirische
waarheid van dit boek. die de mens niet
voldoende onder de neus gehouden kan
worden. Daar dus gebrek aan zelfkennis
het hoogste goed in het land Lobelia is,
is de Spiegel en alles wat spiegelend ge-
Alleen voor de man
Trouwde ik de goede vrouw?
Enkele rekenkundigen en mathematici zijn er na vele jaren in geslaagd
;en methode te vinden, waardoor na enkele eenvoudige berekeningen in
korte tijd kan worden nagegaan of de man met de enige goede vrouw is
gehuwd. Deze berekeningen vonden wij oorspronkelijk in het personeels
blad van de N.V. Scheepswerf en Machinefabriek de Biesbosch.
De man moet het volgende doen:
1. Schrijf het getal op. dat volgens
onderstaande lijst behoort bij de
maand waarin u bent geboren:
Januari 80
Februari €0
Maart 70
April 90
Mei 50
Juni80
Juli 60
Augustus 80
September 80
October 70
November60
December 70
2. Tel hierbij het getal op, dat be
hoort bij het gerecht, dat u het
liefst eet van de hieronder ge
noemde:
Gebakken tong8
Patates frites6
Nasi goreng 4
Boerenkool met worst 7
Zuurkool met spek5
Chocoladepudding 3
Snert met kluiven 9
3. Na deze optelling moet u van het
gekregen getal aftrekken:
3. wanneer u een auto hebt,
2. wanneer u een motor- of brom
fiets bezit,
I. wanneer u een doodgewone
fiets hebt.
Indien u van verschillende, van
de genoemde vervoermiddelen
een exemplaar bezit, moet u al
leen rekening houden met de
hoogst genoteerde. Hebt u dus
een fiets en een auto, dan telt
alléén de auto mee.
5. Tel er 3 bij op als u ongetrouwd
bent. 2 als u getrouwd bent en
geen kinderen hebt en 1 als u
getrouwd bent en wel kinderen
hebt.
6. Nu even goed opletten! Schijf
het getal dat u nu hebt van ach
ter naar voren op en trek dit
„omgedraaide" getal af van het
„niet omgedraaide". Wij bedoe
len hiermede dit- Als u bijv. 432
hebt, moet u daar 234 van af
trekken en houdt u dus 198 over.
7. Draai het nu verkregen getal om
en tel dat omgedraaide getal bij
het niet omgedraaide op.
Bent u van al dat gedraai nog
niet draaierig geworden?
eerste letter van uw achternaam.
Bij namen als Van Puffelen en
Van der Hummes wordt „van"
en „van der" bij de achternaam
gerekend, dus geldt hier de V als
eerste letter.
20 N
62 Y
42 Z
86
Het cijfer dat volgens boven
staande lijst bij de eerste letter
van uw achternaam behoort, zet
u achter het tot dusver verkre
gen getal (had u bijvoorbeeld
het getal 127418 en u heet Jan
sen, dan krijgt u nu 12741880
want de J geld voor 80.
10. Doe dit ook met de volgende
letter van uw achternaam en ga
zo door tot u uw gehele achter
naam hebt gehad.
Als uw achternaam groot is, zult
u wel een behoorlijk lang getal
krijgen, maar laat dit u niet ont
moedigen. Het doel heiligt de
middelen
12. Verdeel nu dit getal in groepjes
van twee cijfers.
Laten we aannemen dat u het
getal 1033331211 hebt; U maakt
dan groepjes van 10 - 33 - 33 -
12 11).
13. U gaat nu met behulp van onder
staande lijst de cijfergroepjes
omzetten in letters en u vindt de
naam waarnaar u zo nieuwsgie
rig bent.
In bovenstaande voorbeeld wordt
10 - 33 - 33 - 12 - 11 dus ANNIE.
21 M 34
Bij grote namen kan een punt tus
sen de vierde en vijfde letter soms
verduidelijkend werken.
bruikt kan worden, ten strengste verbo
den. Een burger, die althans iets van zijn
uiterlijk wil weten, huurt voor veel geld
een „Kijker", een man die hem veel of
weinig op de mouw speldt. Bij de koning
heet zulk een beambte een kijkjonkcr.
Doch de maanbewoners, die zich vol
gens Henriette van Eyk zorgen maken
over de oneerlijke toestand op onze pla
neet. sturen van tijd tot tijd een kind
met een „verhelderende" opdracht naar
beneden en zo komt er op een avond in
de Boendertjessteeg een knaap Jock ge
naamd van de maan met een spiegel en de
opdracht de Lobelianen daarin te laten
kijken. Het tumult en de opstand, die
ontstaan door de aanwezigheid van die
spiegel is even fantastisch als onbeschrij
felijk. De koning wenst geen rustversto-
rend gcspiegel; de kristallen godin van
het kwade, die domhouden de beste
taktiek vindt, ook niet. Het gilde van
de kijkers ziet zijn beroep ln gevaar en
ten slotte is cr nog de roverhoofdman
Dolle Dorus, die de spiegel alleen maar
aan de meestbiedende wil verkopen. En
ondertussen zouden de Lobelianen hun
rechterhand geven voor één blik in dat
wondervoorwerp, ofschoon Jock gezegd
heeft dat „het helemaal niet mooi is".
De spiegel wordt gestolen van Jock, ge
stolen van Dorus, gestolen vanvan
letterlijk iedereen en wordt tot slot uit
de handen van het kristallen spook ge
red door Jock en zijn oude vriendin Mar-
lotje. De aanvoerder van de dieren de
giraf, stelt voor de spiegel te plaatsen op
de bank bij de goudvissen, die de hele
dag liggen te pruttelen omdat de klots-
pompjes het water nooit eens met rust
laten u begrijpt wel waarom opdat
iedereen daar kan défileren en zichzelf
zien voor de eerste maal in zijn leven.
Maar het loopt treurig af. De dieren zijn
teleurgesteld en wat beschaamd, vele
mensen zijn triest omdat zij lang niet zo
fraai zijn als zij wel dachten. Maar de
koning gelooft het nog niet als hij met
zijn eigen ogen ziet dat hij een dom. dik
mannetje is. Hij geeft het bevel de spie
gel te vermorzelen. Edoch, de waarheid
is op weg en Jock zal naar de maan
teruggaan en opnieuw komen en dan
niet zo opvallend „met zijn roeping in
een roze kartonnen doos", maar in be
scheiden vorm.
De kostelijke manier waarop Hen
riette van Eyk alles bij elkaar weet te
gebruiken, koffie en amethist en spie
ring en de maan en broodjes, houten
mensen en roofridders, vliegende
paarden en egels, met de uitspraken
van de dieren „met grote algemene
ontwikkeling", waaronder een koe
koek die de zaak psychotechnisch
onder het mes neemt; dit hele conglo
meraat van satire en humor, van fan
tasie en toespelingen maakt, dat iemand
het alleen maar betreuren kan dat de
schrijfster deze jacht op haar gemak
niet tweemaal zolang heeft gemaakt.
CLARA EGGINK.
A. H. van der Feen f
1873—1953)
Vrijdag. 2 Januari is overleden de
prozaschrijver A. H. van der Feen in de
leeftijd van negen en zeventig jaar. On
getwijfeld zullen slechts de ouderen
onder de lezers door dit bericht getrof
fen worden en zelfs onder hen zullen er
mogelijk-nog niet velen zijn wie de naam
Van der Feen werkelijk betekenis heeft.
Eerder zal de herinnering wakker wor
den wanneer wordt medegedeeld dat de
schrijver F. de Sinclair overleden is.
want het is onder dat pseudoniem dat
hij zich mocht verheugen in de belang
stelling van een groot publiek en wel
door zijn talrijke humoristische verha
len, die zeer ongelijk van kwaliteit zijn.
Dit zijn over het algemeen vlotte ge
schiedenissen. waarin de maatschappu.
weerspiegeld in het doen en laten van
de burgerij, goedaardig gehekeld wordt,
en waarbij het voornaamste doel is de
lachspieren het een en ander te doen te
?n. Wij vinden bij hem de aan de
kaak gestelde kwakzalver, die in zijn
sanatorium een aantal ingebeelde zieke
dames laat leven op een dieet van goed
kope vruchten, de dwaze bewondering
en provincieplaatsje voor de mens
een hogere stand of met een acade
mische titel. Zaken, die voor zover zij
nog niet tot het verleden behoren, dan
toch met de horren en de balletjesfranje
in de kamfer gelegd zijn.
Indien dit alles was wat Van der Feen
geschreven had. dan zou dit werk niet
meer aandacht behoeven dan als tijds-
curiociteit. Maar het merkwaardige ge
val doet zich voor dat Van der Feen
zich zo bewust moet zijn geweest van
zijn twee verschillende mogelijkheden
van uiting, dat hij zijn andere en laat
ons zeggen zijn „echte" werk heeft
gepubliceerd onder zijn eigen naam en
het is om dit werk, dat wij zijn nage
dachtenis in ere moeten houden. Dit
werk. hoofdzakelijk bestaande uit korte
verhalen, behoort zonder twijfel tot het
beste van de realistische periode. Het
zijn navrante vertellingen, van een fijne
psychologie, uitstekend geschreven. De
novelle Herstleugen, de late liefdesge
schiedenis van een Middelburgse celi
batair, spant wel de kroon, ofschoon het
verhaal van de twee oude broers die
samen de derde, waar zij nooit veel van
geweten hebben, gaan begraven, maar
met wiens kleine zonden zij na de be
grafenis geconfronteerd worden, er niet
voor onder doet. Het zijn de bundels
genaamd Kassian, De Idealist. Een gunst
en het reeds genoemde Herstleugen
waar dit proza in te vinden is en waar
van het jammer zou zijn wanneer zij in
de vergetelheid raakten.
CLARA EGGINK.
Marilyn Monroe, de atoomblondine
van Hollywood
Grootste seusatie sinds Jean Harlow
Er zijn nog altijd mensen te over die menen, dat carrières van filmsterren
een soort bliksem-karaktcr hebben. Vandaag een arm zielig meisje, morgen
zomaar Ineens vanwege een aardig gezichtje en door een toevallige aanrijding
door een regisseur of producer een heldere ster aan het rijkbezaalde firmament.
De werkelijkheid ls anders en heel wat harder.
Toch zijn er voorbeelden van dergelijke komeetachtige verschijnselen aan
de llollywoodhemeJ. Sinds enige tijd wervelt door de toch aan stormen niet zo
arme filmwereld een tornado, die met een dergelijke snelheid is aangewakkerd:
Marilyn Monroe de „atoom-blondine" die zich in korte tijd meer aanbidders
veroverd heeft dan haar bijna naamgenoot Mariene in deze contreien ooit heeft
weten te verwerven.
Sinds Hirosjlma ten offer viel aan het
meest duivelse wapen.dat de mens z ch tot
nu toe verschaft heeft, worden associa
ties met atoombommen gebezigd als
krachtigste superlat.even die er ie vin
den zijn. Het meest bekende voorbeeld
ls wel het Bikini-badpakje, zoiets als
het badpak waar net zoveel van over ls
gebleven als van Bikini, toen er een
paar atoombommetjes op waren neer ge
regend. Marilyns bijnaam ..atoom-blon
dine" is een ander ondubbelzinnig voor
beeld van dit moderne jargon.
Een stralend blonde schoonheid, wel
voorzien van alle charmes van een
pin-up girl, een paar brutale heldere
ogen en een lachende uitdagende
mond,-waarin een snelle, vaak scherpe
tong schuil gaat, een durf-al met een
zelfs voor Holly-uood ongekende flair,
ziedaar een beeld van de Jongste „ont
dekking" in het filmparadijs, een ont
dekking, die meer opzien baarde door
de charme, die zjj in deze kring intro
duceerde dan door de spelcapaciteiten,
die redelijk zijn, maar zeker niet bo
venmatig tot dusverre.
Niet zoals andere sterren, heeft zij het
zover geschopt na een serieuze studie,
na een moeizaam opklimmen langs een
gevaarlijke en glibberige ladder, maar
met ee i f .guuriijke V-2
Natuurlijk gaan ook over haar levens
geschiedenis i filmsterren hebben die nu
eenmaal ook al zijn ze pas. zoals Mari
lyn thans. 26 Jaan allerlei verhalen rond.
die ln geen enkel opzicht met de wer
kelijkheid ln overeenstemming zijn. Ze
zou al Jon? wees zijn geweest, opgevoed
in een streng gesticht en later bij een
zo mogelijk nog strengere en hardvoch
tiger tante
De waarheid ziet er Iets anders uit.
Ze had een betrekkelijk gelukkige Jeugd,
waar echter een einde aan kwam, toen
zij op 16-Jarige leeftijd ln het huwe
lijksbootje stapte, aan welks roer een
jonge arbeider van een vliegtuigfabriek
zat. Dat huwelijk vlotte niet erg en er
kwam al spoedig een einde aan. Ze
stond toen voor de noodzaak, een eigen
bestaan op te bouwen. Ze kwam in
Hollywood tereoht, maar niet als film
ster, doch als secretaresse en foto-model.
Uit die laatste bezigheid vloeide on
langs het Jongste ..schandaal'' rond de
atoom-blondine voort.
John Huston gaf haar een eerste film
kans. zonder dat zij entge opleiding als
actrice genoten had: een bijrolletje in
de film ..Asphalt Jungle".
En toen gebeurde, wat meestal een
sprookje ls maar ditmaal werkelijkheid
Darryl F Zanuck zag haar ln dit rol
letje. maakte een figuurlijke sprong te
gen het plafond en Het haar komen. De
bliksemcarrière begon en thans, twee
jaar later, heeft zij reeds acht films
op haar naam staan. Haar laatste film
Is „Niagara", die voor een groot deel bü
de beroemde watervallen werd opge
nomen
Uiteraard heeft ze zich met haar
brutaliteit en charmes even zovele aan
bidders als vijanden gemaakt. Misschien
ls aanbidders en vijandinnen beter uit
gedrukt
Ze knam onlangs sterk in opspraak,
toen er een kalender verscheen met
als frontr laat Marilyn In Eva-costuum:
een handige uitgever gebruikte daar
toe een foto. gemaakt in de tijd. dat
zij als fotomodel haar kost verdiende.
Ze weigerde de foto als een imitatie
te erkennen, lot schrik van de groten
In de filmwereld, die d i t zelfs voor
Hollywood, waar men met vrouwelijke
schoonheid nogal gul is. wel wat bar
vonden.
„Ik begrijp niet, waarom Ik die foto
niet mocht laten maken", protesteerde
ze. „Het was in die tijd mijn boter
ham en er zat niets onbehoorlijks In-
De vrouw van de fotograaf was er bij
en bovendien had ik wèl iets aan
de radio!"
Critici en aanbidders werden het
tenslotte eens op basis van het com
promis „het ceval heef; toch ook e>g n-
lijK erg weinig om het lijf". Wat na
tuurlijk een zeer juiste liasis voor het
compromis en de verzoening lijkt.
Enfin, de kalender heeft een record
oplage geboekt. Zelfs voor Amerika,
waar hi) thans ln Iedere garage, ln tal
loze zaken en in ontelbare hulzen prijkt.
Naar men vertelt staan de televisie
maatschappijen de atoom-blondine naar
het leven. Zil haalt de Amerikanen
weer bij hun televisie-apparaten van
daan en trekt ze de allengs minder
bloeiende bioscopen weer binnen Dat
ls misschien wel het sterkste bewijs, dat
Marilyn Monroe de grootste ftlmsemsa-
tle is sinds Jean Harlow in 1938 defini
tief uit Hollywood verdween....
