in Helsinki
Olympisch vuur brandt niet meer
I 9TCte Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD Maandag 4 Augustus 1952
Tweede Blad No. 27677
Korte, maar indrukwekkende
sluitingsplechtigheid
Op elke Olympische opening volgi onherroepelijk de sluiting, want alle
igen hebben hun bestemde tijd, om de wijze prediker te citeren. Maar er
itoat verschil in omstandigheden en in sfeer. Twee weken geleden marcheer
de athleten van rond zeventig landen het overvolle stadion binnen onder
hanen van applaus die de openingsmars volkomen overstemde. Een drei
nde lucht welfde zich boven Helsinki, de motregen ging spoedig over in
■tbuien die de vijf- a zesduizend kolomsgewijs opgestelde deelnemers door-
dten, en ook de toeschouwers op de enorme, onoverdekte gaanderijen.
ip en triest hingen de vlaggen aan hun masten, modderplassen vormden zich
de steenrode loopbaan. Maar de atmosfeer was electrisch geladen, er
•rste de spanning die aan grote wedstrijden vooraf pleegt te gaan, men
ilde in gedachten in de allernaaste toekomst die de bekroning zou moeten
ingen van alle voorbereidingen, alle inspanningen, alle offers. En geen
n of stormachtige windvlagen konden een domper zetten op de vreugde
al de jonge mannen en vrouwen die naar de Finse hoofdstad waren ge-
men om te kampen voor de eer van hun land en de glorie van de sport.
Gisteren was de natuur in feeststemming. Aan de vrijwel wolkenloze hemel
aaide de hete Augustuszon, waaraan het te danken is dat zoveel Finnen
bruin-verbrande gezichten rondlopen, en dat in de stalletjes op de markt
rgen aardbeien liggen uitgestald, zo dieprood van kleur en zo doordringend
i geur als wij ze in Nederland niet kennen. De vlaggen wapperden vrolijk
een frisse zeebries. En weer stroomden de toeschouwers bij duizenden het
Hon binnen. Maar welk een verschil in sfeer met de opening. Want thans
het nabije afscheid zijn stempel gedrukt op alles wat op het middenter-
gebeurde en op ieder die daar van getuige was. Een sluiting moge
ichtig zijn, en zelfs indrukwekkend zoals altijd bij de Spelen, ze blijft door-
>nkt van weemoed omdat een tijdvak is geëindigd en al het schone dat het
ic/if wordt teruggedrongen naar het verleden.
Een tijdvak is geëindigd
dat het edele spel van behendig
er» gratie van ruiters en paarden,
:tief hoogtepunt van de laatste dag,
einde had genomen volgde al spoe-
de protocolaire ceremonie van de
Iting, kort maar indrukwekkend. De
was al weggezonken achter de Wes-
)ke tribune, alleen de hoogste gaan-
ien daartegenover vingen nog iets
haar gulden gloed,
iven het scoringbord, dat zo talrij-
grote verrichtingen trouw heeft ge
oreerd, verscheen in verlichte let-
een van de kernachtige spreuken
Pierre de Coubertin, in vier talen,
Zweeds, Frans en Engels:
Sc/ioon is de overwinning,
moor veel schoner de edele strijd.
voortreffelijke militaire kapel
een meeslepende mars in, en met
:enland voorop, en daarna de An-
'n en de overige landen, 71 in to-
I, in volgorde van de Finse bena-
len, marcheerden de vlaggedragers
de deelnemende landen door de
ïthonpoort het stadion binnen,
iderland liep op de 20e plaats, met
in de Wit als drager van het rood
blauw, en naast hem de zeiler Du-
van Heel.
inland sloot de rij. Er liepen drie
"elyke athleten of officials in de
mee: een Belgische, een Rus-
en een IJslandse,
a de vlaggedragers zich in een
g cirkelsegment voor de eretri-
40 20 17
22 30 16(4)
15 10 16
12 12
9(1)
3(1)
5(1)
1(3)
Goud, zilver en brons.
'u de Olympische Spelen beëindigd
ziet de verdeling van de gouden,
?ren en bronzen medailles er als
8t uit:
Ver. Staten
Rusland
Hongarije
Zweden
Italië
Frankrijk
Tsj.-Slow.
Finland
Australië
Noorwegen
Zwitserland
Zuid Afrika
Jamaica
België
Denemarken
Turkije
Japan
Gr. Brittanië
Argentinië
Polen
Canada
India
Zuid Slavië
Roemenië
Nieuw Zeeland
Brazilië
Luxemburg
Duitsland
Nederland
Iran
Chili
Oostenrijk
Libanon
Spanje
Mexico
Trinidad
Korea
Venuzuela
Uruguay
Egypte
Portugal
1 Bulgarije
- - -(1)
tussen haakjes geplaatste cijfers
ae diploma's, die bij het bokstour-
werden uitgereikt in plaats van
zen medailles.
bune hadden opgesteld begaven de
president van het IOC, Sigfrid Ed-
stroem, die zijn laatste officiële Olym
pische handeling zou verrichten, de
president van het Finse organisatie
comité Erik von Frenckel en de bur
gemeester van Helsinki Eero Rydman,
zich naar het spreekgestoelte, waar
en na aan de president van de Finse
republiek, aan het Finse volk. aan
de overheid van de stad Helsinki en
aan de organisatoren van de Spelen
onze diepe dankbaarheid te hebben
betuigd, proclameer ik de sluiting
van de vijftiende Olympische Spelen.
Volgens de traditie nodigen wij de
jeugd van alle landen uit om over 4
jaar te Melbourne bijeen te komen,
om daar met ons de Spelen van de
zestiende Olympiade te vieren. Mogen
die Spelen gehouden worden in een
sfeer van vreugde en eendracht, en
moge daardoor de Olympische toorts
haar loop voortzetten door de tijden
heen tot welzijn van de mensheid,
steeds vuriger, steeds moediger en
steeds zuiverder".
Daarna werd de Olympische vlag
van geborduurd satijn, die m 1920 door
Belgie was aangeboden. binnenge
bracht en door de president van het
IOC overgedragen aan de burgemees
ter van Helsinki, die haar bewaren zal
tot aan de volgende Spelen. De Olym
pische Fanfare schetterde door het
stadion, alle aanwezigen verhieven
zich van hun plaatsen en zagen staan
de en zeer onder de indruk toe hoe
het vuur in de grote schaal aan de
Zuidelijke zijde van het stadion lang
zaam werd gedoofd, en de vlag met de
vijf ringen, die twee weken lang ge
wapperd heeft aan de mast bij de
schaal, werd neer gehaald. Kanonscho
ten daverden en ook op de top van de
hoge Marathon werd het Olympische
vuur geblust: de Spelen van de vijf
tiende Olympiade waren geëindigd.
Een groot koor van vrouwen in na
tionale klederdracht: witte blouses en
kleurige rokken, en mannen in schil
derachtige costumes, zong daarna met
begeleiding van de militaire kapel de
Olympische Hymne, waarin de compo
nist de ziel van zijn volk heeft gelegd
en die eindigt met een triomfantelijke
uiting van geloof in de toekomst.
Zes adelborsten droegen de Olympi
sche vlag, wijd uitgespreid, langs de
ere-tribune, en op de maat van pittige
marsmuziek volgden hen de vlaggedra
gers van de 71 landen die door de
Noord-Oostelijke uitgang het stadion
verlieten. Nog eenmaal zongen alle
toeschouwers, zo mogelijk met nog
ze zich keerden naar de drie masten
boven het scoringbord. De Griekse
vlag werd gehesen en het Griekse volks
lied schalde door het stadion. Toen
ging het blauwwit van de Finse vlag
omhoog aan de middelste mast. waar
na het Finse volkslied met gloed en
overtuiging werd meegezongen door de
zeventigduizend Finnen die deze plech
tigheid volgden. Tenslotte rees de Au
stralische vlag aan de linker mast, om
dat de Spelen in 1956 immers te Mel
bourne zullen worden gehouden, en
weerklonk eerst het God Save the King
en daarna het Australische volkslied.
SLUITINGS PROCLAMATIE
Edstroem sprak toen de sluitings
proclamatie uit waarin hij het vol
gende zeide: „Uit naam van het IOC
De voorzitter van het I.O.C.. de
heer Edström. draagt de Olym
pische vlag over aan de burgemees
ter van Helsinki, die het satijnen
dundoek zal bewaren tot 1956.
wanneer de vlag met de vijf ringen
in Melbourne zal wapperen.
meer vuur en toewijding, het Finse
volkslied „Ons Land", toen stroomde
het stadion langzaam leeg.
Maar .boven het scoringbord bleef in
de traag vallende schemering het
Olympische devies nagloeien:
Citius, Fortlus, Altius.
„Deelnemen is belangrijker dan over
winnen". Dit is de uitspraak van wij
len baron de Coubertin en is de grond
slag van de Olympische Spelen en de
ze woorden stonden in vier talen op
het uitslagenbord bij de aanvang van
de sluitingsceremonie. Wij moesten
daaraan denken, toen we enkele ogen
blikken nadat het Finse volkslied nog
eenmaal in het grote Olympische sta
dion was verklonken het volgende
vernamen. Emil Zatopek. de Tsjech
ische athleet. die te Helsinki driemaal
Olympisch kampioen werd. heeft zijn
gouden medaille, welke hij op de 5000
meter won, aangeboden aan de Duitse
loper Herbert Schade. De Tsjech was
van mening, dat hij zonder de hero-
ische strijd met de Duitse kampioen
waarschijnlijk niet zou hebben geze
gevierd en daarbij het Olympische re
cord zou hebben verbeterd. Schade
werd in die wedstrijd derde achter de
Fransman Mimoun.
Dr Karl Ritter von Halt, president
van het West Duitse Olympisch Comi
té. heeft professor Crux, de Tsjechi
sche vertegenwoordiger in het Inter
nationaal Olympisch Comité mede
gedeeld, dat het ridderlijke aanbod
niet kan worden aanvaard, omdat de
medaille aan de werkelijke overwin
naar toekomt.
Zatopek heeft tijdens de atletiekwed
strijden te Helsinki bewezen de groot
ste loper van het ogenblik te zijn, al
dus Von Halt, is bewonderd door tien
duizenden toeschouwers, die hem heb
ben mogen gadeslaan. Maar door deze
geste heeft hij getoond, dat hy de
Olympische gedachte niet alleen op
het sportveld, maar ook daarbuiten
wil uitdragen.
iilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
De driedaagse samengestelde rui-
ter wedstrijden - de Military - was
uiterst zwaar. Daar kunnen niet
alleen de Nederlandse deelnemers
over meespreken, maar ook de Deen
Rusaek Nielson, die hier eerder dan
zijn paard een hindernis „neemt'.
Grand Prix des Nations
Jonqueres d'Oriola na barrage
winnaar van zwaar springconcours
De laatste gouden medaille van de Olympische Spelen 1952 bete
kende de eerste en enige gouden plak voor Groot Brittannië. Dit land
won namelijk de équipewedstrijd van de Grote Prijs der Naties. Het
Britse team, dat het goud voor Engeland veroverde, bestond uit D. N.
Stewart, W. H. White en H. M. Llewellyn, die respectievelijk met „Aher-
low", „Nizefella" en „Foxhunter" des trijd aanbonden. Voor hen werd
een totaal van 40.75 strafpunten genoteerd, waarvan Stewart er 16,
White 8 en Llewellyn er 16.75 kreeg aangetekend.
Individueel werd de Fransman B. Jonqueres d'Oriola Olympisch
kampioen met „Ali Baba".
De „Grand Prix des Nations" bestond, zoals de reglementen voor
schrijven. uit twee manches. De eerste manche was in de zonnige
morgenuren gehouden voor een handjevol toeschouwers, bij wie zich
Prins Bemhard en de Prinsessen Beatrix en Irene bevonden. Toen
stond als nummer een geklasseerd de Duitser Thiedemann met „Me
teor", die als enige van de 51 deelnemers foutloos was rondgekomen.
Bij zijn start in de tweede manche
had hij dus een goede kans op de gou
den medaille en met spanning volgde het
publiek zijn verrichtingen. In het begin
ging hij rustig en beheerst over de hin
dernissen. en zag het er naar uit dat hy
als Olympisch kampioen zou eindigen.
Bij de dubbelsprong wierp hij de balken
af. maar nog stond hy op de eerste
plaats. Toen hij echter bij de elfde hin
dernis. de sloot, die 4 meter 50 breed
was. andermaal een fout maakte, was de
zekerheid van een gouden medaille voor
hem te loor gegaan. Want doordat voor
hem 8 fouten werden genoteerd stond
hy gelijk met nog 4 andere ruitere, voor
wie een zelfde aantal fouten was opge
tekend- Thiedemann behoorde nu ook
tot de combinaties, die door barrage
moesten bewijzen, wie recht had op de
eerste, de bweede en de derde plaats.
In de barrage ontging hem niet al
leen de gouden, maar ook de zilveren
medaille doordat hij twee van de zes
hindernissen omwierp. De enige, die
foutloos eindigde, was de bekende
Fransman Jonqueres d'Oriola. een
ruiter van superklasse. Met geweldig 1
clan en lenigheid sprong hij met zijn j
vosruin in vloeiende stijl over de hin- j
dernissen. In de sprong ging de ruiter I
prachtig met het bovenlichaam mee
en hy gaf het paard volkomen vrij
heid van hoofd en hals.
De grote Britse favoriet kol. Harry
Llewellyn, die met Foxhunter startte,
was in de eerste manche volkomen uit
vorm. Hjj wierp de vijfde hindernis af.
raakte na de dubbelsprong zijn balans
fcwUt en gleed aan één kant uit de styg-
beugel. Met Inspanning van alle krach
ten wist hy zich aan het paard vast te
houden en zich voor de val op de grond
te behoeden. Dit kostte hem wel enige
kostbare seconden aan tijd. maarhy
won hierdoor 8 punten. De tweede man
che legde hij foutloos af. In weerwil van
zU-n meesterlyk rijden kon hy zich ech
ter niet meer onder de prijswinnaars
scharen, want zijn totaal aantal fouten
bedroeg 16%.
Een tweede grote favoriet, die in deze
„Grote PrUs" faalde, was de Fransman
Ohevaiier d'Orgeix, van wie men met
„Arlequin" hoge verwachtingen had. In
de eerste ronde maakte hij 16 fouten en
in de bweede zelfs 19. De Italiaanse
crack P. d'Inzeo was oorzaak dat zyn
land uitgeschakeld werd voor het équipe
klassement, doordat hy niet op tyd m
ie ring
iistawali
lificeerd werd.
Typisch Midden-Europees voetbal
Hongaars doelpunt in tweede helft
brak moreel van Zuid-Slavie
De voetbalfinale tussen Hongarije en Zuid-Slavië heeft er geen
twijfel over gelaten, wie de titel van Olympisch voetbalkampioen heeft
verdiend. Dat waren de Hongaren, die ten slotte over de langste adem
bleken te beschikken en ook technisch net een tikje beter waren dan
hun tegenstanders. Zij, die gekomen waren om een sensationele eind
strijd te zien, zijn waarschijnlijk teleurgesteld naar huis gegaan. Maar
de ware voetbalkenner is, althans voor de rust, aan zijn trekken ge
komen, toen beide ploegen een meesterschap over de bal en een
combinatievermogen vertoonden, dat men in Nederland niet ziet.
Overigens was dit combinatievermogen
de oorzaak, dat er voor rust geen doel
punten zUn gevallen. Het goed gevulde,
maar niet uitverkochte stadion te Hel
sinki werd vergast op een typisch Mid
den-Europees spel. waarbU de vaak ver
nuftige en brillante combinaties in
schoonheid stierven in een wirwar van
spelers, die telkens weer tyd gelaten
werd zich naar de bedreigde punten voor
het doel te reppen. En mocht het al
eens tot een schot komen (en dit kwam
dan veelal van Hongaarse zyde) dan
stond in beide goals een keeper, die
daar. zy het een enkele maal met moei
te. wel raad mee wist.
Hoe zwak de schutterscapaciteiten
waren, bleek wel, toen Hongarije on
geveer een half uur na het begin een
strafschop werd toegewezen. Mldvoor
Palotas nam met een sarcastisch ex
cuserend gebaar de bal van de uitste
kende Zuid-Slavische linkshalf Laj-
kofski in ontvangst en deponeerde
hem rustig óp de witte stip. Even rus
tig nam hU zyn aanloop, maar zyn
slecht geplaatste schuiver werd door
doelman Beara gehouden. En terwyl
Palotas in wanhoop naar zijn hoofd
greep, revancheerde Lajkovski zich
met een even sarcastisch bedankje,
als hij even tevoren had gekregen.
De in dit tournooi zo productieve Zuid
Slavische voorhoede had in deze finale
haar meester gevonden. Want hoe snel
en handig de mannen uit het land van
Tito ook dribbelden, de Hongaarse ach
terspelers waren net iets feller en mocht
er al eens gevaar dreigen, dan hanteer
den 7Jj veelal met succes de buitenspel-
val. waarvan vooral midvoor Vukasnog
al eens de dupe werd.
Ook de Hongaren kwamen er echter
niet door en zo hielden beide partijen
elkaar tot de rust volkomen in even
wicht.
In de tweede helft is het grotere
uithoudingsvermogen van de Honga
ren beslissend geworden. Want naar
mate de tyd verstreek, werden de
rushes van de Zuidslaven minder snel
en nauwkeurig en het fyne borduur
werk uit de eerste helft maakte bU hen
plaats voor lange trappen. Toen bleek
echter ook, dat dit lange spel de Mid-
den-Europese ploegen slecht Ugt. Want
aan dit long-passing ontbrak alle zui
verheid en steeds was er weer een
Hongaars hoofd, dat de hoog gespeelde
bal naar een medespeler dirigeerde.
De Hongaarse spelers konden hun in
dividuele snelheid, een der noodzakelyke
factoren voor succes met kort spel. beter
op peil houden dan hun tegenstanders
en dit werd dan ook de oorzaak, van het
eerste doelpunt. Tijdens een kort Zuid-
slavisch offensief werd de bal met een
lange trap uit de Hongaarse verdediging
naar voren gespeeld. Palotas en Horvat
liepen er alle twee op. maar Palotas was
iets sneller en wist struikelend Horvat
voorbij te komen. Lajkovski snelde te
hulp, doch speelde de bal tegen Palotas
aan. Het leer stuitte in de richting van
het doel, keeper Beara liep uit. doch de
Hongaar was net iets eerder bij de bal.
draaide om Beara heen en had toen geen
moeite meer om in het verlaten doel
te schieten.
Daarmee was Zuid-Slavië een gesla
gen ploeg. De kans op de overwinning
had de Zuid-Slaven tot dat moment
staande gehouden, maar het morele ef
fect van het doelpunt was zo groot,
dat HongarUe het spel in handen kon
nemen. En het tweede doelpunt, dat
linksbuiten Czibor met een min of
meer gelukkig schot via de binnenkant
van de paal scoorde, bracht tenslotte
drie minuten voor tijd. de juiste ver
houding op het Olympisch scoringbord
en practisch het einde vari de wed
strijd. die in alle vriendschap werd
gespeeld en waarin de uitstekend lei
dende Engelse scheidsrechter Ellis de
teugels niet strak heeft hoeven aan te
trekken.
Nederlanders onderscheiden.
De burgemeester van Helsinki, de
heer Rvdman, heeft Zaterdag namens
de Finse staatspresident Olympische
Kruizen le en 2e klasse uitgereikt aan
officials van verschillende lanaelijke
sportfederaties. Bij hen waren de he
ren K. J. J. Lotsy en Jules PereL on
derscheidenlijk chef de mission van de
Nederlandse delegatie en voorzitter van
de Nederlandse Krachtsportbond, die
beiden het Kruis le klasse ontvingen.
Aan Prins Bernhard was deze onder
scheiding reeds toegekend bU zijn aan
komst te Helsinki, terwyl de heren mr
J. Linthorst Homan. voorzitter van het
NOC. jhr L. J. Quarles van Ufford, secr -
penningmeester van de Kon. Ned. Hoc-
keybond en Kol. P. W Seharroo, lid van
het I.O.C het Kruis le klasse een week
geleden hebben ontvangen. Dr J. N. van
den Houten, secretaris van het N.O.C.
kreeg toen het Kruis 2e klasse.
Het Kruis voor Olympische verdien
sten is ingesteld door de president van
Finland, de heer Paasikivi. en kan be
schouwd worden als een officiële deco
ratie.
HENGELSPORT.
„De Gulden Voorn" organiseerde een
wedstrijd in het Aarkanaal. De vangst
was matig, er werd 3.451 gram vis aan
de schaal gebracht. Uitslag:
1. J v d Linden (wiss. beker en extra
pr. gr. bliek»; 2. J. Dubbelaar; 3 Jac.
Azier Sr4. H. J. Vogelenzang Sr.; 5. C.
v d. Zwan; 6. D. Petit; 7. H. J. Vogelen
zang Jr; 8. Frerik (extra pr. gr. voorn);
9. W. v. d. Linden; 10. J. Azier Jr.
Wedloop
De Zweed Johanssen had in de
halve finale van het bokstournooi
voortreffelijk gebokst tegen de Fin
se favoriet Koski. Maar hij kwam
Zaterdag in de finale tegenover de
geweldige neger Sanders te staan,
tegen wie, naar hy zelf besefte,
slechts een outsiders kansje had.
Zo bevangen was de Zweed door de
vrees voor een k.o., dat hy volko
men vergat waarvoor hij in de ring
gekomen was: namelijk boksen en
vechten voor dat kleine kansje. Hy
deed niet anders dan terugwijken en
toonde slechts één verlangen, uit
de buurt te blijven van de steeds
dreigend opdringende Amerikaan.
Gebrek aan moed? We zouden het
toch niet gTaag zo noemen, nadat
we Johanssen in zijn vorige party
en aan het werk hebben gezien.
Laten we liever spreken van een al
te grote mate van voorzichtigheid.
Maar door zyn tactiek werd er he
lemaal niet gebokst, de partij werd
een soort van wedloop, die een or
kaan van protesten uitlokte en .jo
hanssen twee openbare waarschu
wingen van de scheidsrechter, de
Fransman Vaisberg, kostte. Toen
hy in de tweede ronde nog steeds
retireren bleef, elke slagwisseling
vermijdend, paste Vaisberg een
drastische maatregel toe, hij dis
kwalificeerde de Zweed. En dit
betekende, dat Johanssen niet in
aanmerking kwam voor de zilve
ren medaille, welke hem ten deel
gevallen zou zyn als hij zyn kans
je had verdedigd, desnoods met
een noodlottig resultaat. By de ce
remonie protocolaire mocht hy
dus niet op het erepodium verschij
nen, en toen aan de middelste mast
de Stars and Stripes omhoog ging,
en aan de rechtse stok de vlaggen
van Finland en Zuid Afrika de
Fin Kosti en de Zuid Afrikaan
Nieman werden immers als verlie
zers van de halve finales ex aequo
derde geplaatst werden gehesen,
bleef de linkse mast zonder vlag.
een aangrijpend moment. Voor de
eerste maal in myn leven schaam
de ik my, dat ik een Zweed ben,
verzuchtte later een troosteloze
supporter van Johanssen.
