I ien ciagen voor Pasen begon de 11ZZCX* rd j met Je«fniferh,Aan de^wand^naasf ^e jgeb^u"J''"
r
Mi
V!
V
D;
T
91ste Jaargang
LE1DSCH DAGBLAD
Zaterdag 12 April 1952
Tweede Blad No. 27582
/Tl J T~k f 1 1 T"NE kerels keken niet op, toen Henk terna Qp de achterbank zat de dokter.
S tapkast hine de oude haimonika. I .Spreek niet. Wécht. dat was h#
„Tien stierven er die twee mijl moesten afleggen en nog
geen neus voor het land hadden
door Lambert Tabak
TIEN DAGEN VOOR PASEN was het begonnen. Vreemd stil leek het
overal. Stil op de velden, stil tussen de bergen, waar het water door
I de canyons trager leek te stromen en de fijne nevel, welke een waterval ver-
I stoof, één werd met de laaghangende grauwe lucht. Soms braken de wolken
I even uiteen en raakte een vlaag zonlicht de grond. Dan bloeide het land
I plotseling open, een kerselaar schoot bloesem en vroege heesters geurden.
Maar dat waren slechts momenten in de eindeloosheid der dagen. De luchten
I werden zwaarder en grauwer, lichtflitsen schaarser.
Men meende dat de winter weerkeerde. De oude boeren keken somber:
I dit was de tijd, waarin de ion het moest doen, waarin de voorjaarsregens
welkom waren. Aarzelend deden ze hun werk en er hing argwaan om hen heen
als ze de wintertarwe betastten, de wintertarwe, die, bleekgroen, nog maar
1 een paar duim boven de grond stak.
En de sneeuw kwam tien dagen voor een late Paas. Ze viel als een
fijne regen tegen de heuvelruggen, eerst hing ze nog weifelend tussen het
bleke groen, maar gaandeweg werd het dek zwaarder tot het als een dichte
1 deken op de grond zakte en meeglooide met de heuvels naar de horizon. Een
scherpe ijzel mengde zich tussen de stofsneeuw, dreef het vee bijeen in de
beschuttende schuren.
Van de vloer tot de lage zoldering
I hing Fields schuur vol rook. De dikke
John leunde tegen z'n tapkast. Om een
En toen kwam het verhaal dat tal- J keutentefeltle «er mannen
lozen voor hem hadden moeten horen,McGuire en pokerden Jennifer hunt
het verhaal van een eenzame tocht door «I Enmo en Rojer die luste-
het verlaten land in de sneeuwstorm. lan,uit hingen op de banken by
het open vuur Henk zocht alléén een ze
tel. „Een whiskey".
„Natuurlijk1" John Fields had ver
der niets te zeggen Hij graaide tegelijk
al naar wLsselge.d. toen hu het glas naar
Henk bracht Aan een riem hing een
Een tocht, waarop Bill's oren waren be
vroren .een tocht, waardoor hij zijn twee
tenen moest missen en een van zijn
vingers a'.tijd stijf gebleven was.
Henk lachte zijn angstgevoelens vlot
weg „Wij in Soera ba jaen dan oude ]ang5 Zlm br4de heup te* bun-
kwam er het verhaal. hij liet het ge en
zichzelf be'even. maar hu had het van jn één slag had Henk het glas achter
anderen gehcord een overval op een over „nog een. Puur"
kampong Hij Henk. met zijn stengun al i Met de fles in de hand schommelde
schietend ver der trekkend, loerend naar Fields naar zijn klant. „Koud hé? Zal
sluipschutters. Het gevaar, dat aan alle je goed doen'"
kanten dreigde, zodat de bewondering „Beste blizzatd. Kan nu tenminste!
tapkast hing de oude harmonika
„Ah. da s niks voor jou", ketste de
oude Fields toen Henks vingers tastend
langs de toetsen gingen.
„Proberen".
„Wat Je stuk maakt betaal Je zelf",
bitste Fields
„Okay". Hij ging terug naar zijn
stoel. Hij maakte de
„Spreek
enige dat Pjotr zeggen kon.
Toen rolde het dronkemansleed ln
biggelende tranen langs de wangen van
Henk.
De sneeuwvlokken dansten in de koj>-
lampen van de auto. In Henks hooid
vast cn hing vochten ontnuchtering en beneveling.
bij d? oude Bill voor de jonge Hollander echte Canadese winter meemaken'
„Mocht je niet willen. Jaren geleden
zijn er zeker in één winter tien omge-
j komen, die de afstand van twee mijl in
i rip sneeuw moesten aflpcrcrpn
FT de koppen tussen de kragen
trokken ze er door, op de tractor,
twee van Fred O'Shea's jongens,
op weg naar Bill Stafford, die een mijl
of vijf verder bij het vee de wacht hield.
I Pjotr Antonowitsj, een Oekraïner, voor
I het vierde jaar in Canada, en Henk
Moerman, nauwelijks een Jaar weg uit
I het Hollandse polderland.
Ze spraken weinig, die twee. Mensen,
I die dagelijks met elkaar werken, wor
den zwijgzaam. Elk deed zijn taak. bijna
volgens een star schema. Alle twee
hadden ze soms heimwee, een vreemd
i verlangen naar de sfeer van het oude
land. dat Pjotr kon uiten in de wilde
melodie van een dans der steppenbewo-
ners, terwijl Henk zijn hart stilde in het
neuriën van de deuntjes, die vroeger
een draaiorgel door de buurt tingelde.
Zü gunden ziah echter weinig tijd
voor weemoed. In het nieuwe lantf gin
gen ze de weg van de pioniers, een
harde en moeilijke weg. Ze waren de
stad ontvluoht. omdat de maatslag van
hun hart gelijk op ging met het rtiyth-
me van het leven op het land. Pjotr.
de stevige, breedgeschouderde man uit
het vervreemde vaderland. Henk. de
lange, schrale Hollander.
Bij Johnny Fielcfe, die midden tussen
een groepje huizen in Waterloot in een
schuur een soort kroeg hield, hadden ze
elkaar hun levensgeschiedenis verteld.
Pjotr had zijn vader zien sterven door
Russisohe kogels. Hü stamde uit een
oud officieren-geslacht. Zü kregen de
communistische overheersing, daarna de
Duitse bezetting. Opgedreven werden
- beurtelings door de roden en nazis.
Toen de Duitse legers vluchtten naar de
Balkan, voerden ze grote gToepen sla
venarbeiders mee. Pjotr werd „bevrijd"
in Oostenrijk. Toen volgde drie jaar ln
een kamp voor ontheemden, aan de
rond van de Russische zone. Moedeloos
waren ze geworden, moedeloos van het
lange wachten, hoop op weerkeer naar
hun geboorteland was langzaam wegge
storven. Er was berustend aanvaarden
geweest, ln het begin het steeds-maar-
niets-doen had ze afgestompt tot apa-
thlsoh-orwersohilligen. Eindelijk kwam
de kans: Canada. Toen werd het wéér
weken, maanden wachten. Tenslotte:
toestemming. Duizend ontgoochelden
van vele nationaliteiten vertrokken
r.aar een ander land, naer een ander
leven.
een leeslamp, een theemeubel, een
stijgen en een verhitte Henk
wachtte op een uitbundige reactie
Pjotr was stil geweest.
„En jijhad Bill gezegd
„O. die vreemde Rus." zei de over-
moedise Henk. wetend, dat Pjotr het I
woord „Rus" als een scheldwoord be- [IFPN trnv Pintr
schouwde, omdat hij óqh ecu voelde met „oStZASfwSSSlS
paden near O'Shea's farm. Flar
den sneeuw wind joegen de klanken van
Ze hadden hun oude land geruild tegen een nieuw Vaderland. Henk en
Elly. Thuis lag geen toekomst. Hier begonnen ze als blije kinderen aan
de schone tocht door een wondere wereld, 's Zomers konden ze het werk
aan. Ze waren immers jong en sterk. Maar 's winters sloop de verveling
binnen en brak het geluk. Terwijl Henk eruit trok om met de kerels
van naburige farms de kroeg van John Fields op te zoeken, sprak Elly
met Pjotr Antonowitsj, de jongen uit de Oekraïne. Zo kreeg de wereld
weer ruimte door begrip voor elkaar. Zo kwam het Paasfeest, dat de
harten heelde
de sneeuw moesten afleggen en nog
geen neus voor het land hadden. Drink
eens uit."
zijn volk, dat van de Oekraïne .een volk.
ra_ dat ook zelfstandig wilde zijn
„Je krijgt menu niet kwaad." weerde een oud Oekrains Paasïied langs zijn
•oor i Pjotr af „Ik dacht terug aan thuis, aan mond weg de wereld over. Hijgend ging
1 vul-I vroegerNog maar een dag of wat, z'n adem Hij kon niet kwaad zijn
len. Elly maakte kleertjes en in de kastdan is het Pasen Groots was het Paas- Henk. hij had zelfs geen tijd
groeide het stapeltje Henk timmerdi -
i meelij
feest, zoals we dat vroeger vierden. De te voelen met de eenzame Elly. die hü
's avonds aan een ledikantje. Hu keek klokken beierden ons bueen en in de 's avonds wel eens opzocht als ze in de
keuken \an de O'Shea's kousen
ii zo kwam de winter.
Iden we het feest van de verrijzenis. Dan Ze vertelden elkaar dan van de gewoon-
gloeiden er honderden olie'ampen voor ten van hun land, ze stilden eikaars
ie harmonika om de schouders. EersterwiJL ae to do keuken wachtten
een stel strompelende klanken. De man- dokter bl) Elly. Niemand
nen keken spottend. Toen een eamma J. M wachtte tot de ander
v*" «K»-
daaraan behoefte. Eenmaal kwam
uit de oude accordeon. Het meisje gie
chelde De warmte sloeg hem naar de
„Een whiskey". Fields vulde de fles.
Schuchter probeerde hij een melo
dietje: „Daar bü die molen Ah
dat kénden ze Er kwamen blüken van
begrip.
Toen voelden zun vingers houvast en
het dreunde uit de oude trekkast:
„Datte me toffe jongens zün"
..Daisy".
De jongens kwamen om hem heen
OOR Hènk was de boottocht tege
lijk huwelijksreis geweest. Hij liet
zijn ouders achter. Ze waren goed
terzongd, er waren énderen bhuis. Hij
liet zijn dorp aohter. maar er waren
méér dorpen waar hij gewerkt had. Hü
liet zijn land aohter zich. maar hü had
gevochten onder de tropenzon. Daar was
die onrust in hein gekomen. Als een
v ilde jacht had ze hem gegrepen. Hij I
kon niet langer in die enge besloten- i
heid van zün vroegere vertrouwde om
geving Wijven. Weg van die twintig
koeien, die voor hem een dagtaak
vormden. Elly. het meisje, waarmee hü I
vanuit Soerabaja correspondeerde, had
hem de weg gewezen: Canada, daar lag
toekomst Hü was van Elly gaan hou
den. Kort na zijn thuiskomst hadden
ze zich verloofd. Op een Maartse lente-
moigen trouwden ze in het kleine
kerkje van hun dorp. De dag daarop
trok een boot vol emigranten weg uit
de Rotterdamse haven. Tussen de men
sen Henk en Elly, op huwelüksrels naar
de toekomst.
De reis door Canada was die door
een wondere wereld geweest. Twee ge
lukkige kinderen waren het. die het
sprookje van de Sint Laurensrivier be
leefden. twee gelukkige mensen, wie de
eentonigheid van een daaropvolgende
driedaagse treinreis niet deerde, omdat
ze aan "elkaar genoeg hadden. Twintig
mül van Waterfoot lag de stad. Daar.
aan het station stond de wagen van
Fred O Shea, de baas. die op ze waohtte.
EHy kende wat sohool-Engels. Henk
had van „yes" en „no" gehoord, maar
wist niet. wanneer hij het moest ge
bruiken.
„Ik heb maar drie kamers voor jullie",
dat had 0"Shea gezegd. Drie kamers
maaren ze hadden vüf koffers bü
zich!
DRIE kamers: langzaam maar zeker
raakten ze gemeubeld. Aan de
wand de prenten, die aan thuis
herinnerden: een hofje ln Haarlem,
graohten van Amsterdam, een Hollandse
molen en links van de krantenbak de
kalender, die kort na de jaarwisseling
uit Nederland was gekomen en elke
maand iets vertelde van een of andere
brug in het waterland. Ze hadden hun
thuis, daar trokken ze zich terug als
het werk van Henk op het land er op
zat Daaraan hadden ze hun steun en
zo konden ze wennen, Henk aan Pjo'r
de Oekraïner, die op een eigenaardige
manier binnensmonds sprak, aan En
rico, de jongen uit Napels, die als ke
reltje van twaali al met z'n familie was
weggetrokken. EUy kon wennen aan
Mrs O'Shea. die op haar manier thee
schonk: eerst melk ln het kopje, een
flinke plens, dan sterke thee. ..'t LeeK
wel vié als je het dronk". Ze had het
eerst niet door haar keel kunnen
krügen.
Drie kamers: elke maand, na elk sa
laris kwamen er nieuwe meubelstukken.
Eerst een stevige tafel en een stel stoe
ien. een eigen bed. in ruil voor het ge
leende. Toen de „luxe" :een rookstoel,
dokter uit de kamer. Ze keken vragend
en bezorgd. Henk zat met het hoofd
tussen de handen Een halfuur. De dok
ter was klaar. „Hersenschudding".
„Mogen we er büfluisterde
mrs O'Shea.
„Alleen kijken," zei de dokter.
„Ga maar", er was een hand. aie
en Henk bü de schouder vatte. Schoorvoe
tend ging hü de gang in.
Er brandde gedempt licht in de slaap
kamer van de O'Shea's. Stil Lag ze in
bed, Elly. Er was iets pijnhjks en tege-
lijk een glimlach om haar mond. Ze
opende even haar ogen om ze snel weer
te sluiten Haar hand bewoog traag
langs de lakens.
.Je kunt nu beter gaan," zei mrs
O'Shea.
Want Hij is
opgewekt
,,Laat na den sabbat, tegen het
aanbreken van den eersten dag
der week. ging Maria van Mag-
dala en de andere Maria het graf
bezien. En zié er kwam een grote
aardbeving, want een engel des
Heren daalde uit den hemel neder
en kwam nader, en hij wentelde
den steen weg en zette zich
daarop. Zijn uiterlijk was als een
bliksem en zijn kleding wit als
sneeuw. En de bewakers werden
door vrees voor hem bevangen en
zij werden als doden. Doch de
engel antwoordde en zeide tot de
vrouwen Weest gij niet bevreesd;
want ik weet, dat gij zoekt Jezus,
den gekruisigde. Hij is hier niet,
want Hij is opgewekt
Matth. 28 1 - 6a
(Nieuwe Bübelvertaling).
RIE DAGEN duurde het voor de
kentering kwam. Dagelijks kwam
de dokter twee keer. De bizzard
bleef woeden. Hoog lag de sneeuw te
gen de muren. De vensters waren tot
manshoogte bedekt. Uren kon Henk bin
nen zitten, starend naar het bleke ge
laat in de fel-wltte kussens. Als de
nacht kwam ging hij heen. Hü wasvoor
het eerst op de kamer van Pjotr ge
weest. De wat vreemde Jongen uit de
wijde steppen had hem meegenomen.
Het was er schemerdonker. Tegen een
van de wanden hing een grote ikon. Er
voor brandde 'n olielampje. Pjotrs trots
vas ze, deze afbeelding. De oude schil
dering had een verre reis gemaakt uit
het land om de Don. Bij een kunsthan
delaar had hij ze gekocht van zijn
salaris, langzaam bijeengespaard.
De derde dag kwam langzaam het le
ven terug Elly had gekeken naar Henk
aan het bed. Gekeken met begrip: ze
zég hem. Er kw amen een paar woorden.
Ze greep zijn hand alsof ze steun zocht.
„Zou alles goed komen, dokter?'
had ze gevraagd.
..Alles? Ja!"had de dokter gezegd.
En ze had blü gekeken.
schilder P
>2). voorstellende de ..Op,landing
m het stadie Borg,, San Sepolero
De afbeelding is welwillend algeslaan door hel Prentenkabinet der
ancesca (pint I 116-IK
I Palazzo del Commune
DE kou golfde over de zongebruinde
kerels, die langzaam bleker werden.
De bomen schudden hun bladeren
af. Het vee trok naar de stallen, de wind
gierde langs de ramen en regen rloeg te
gen de ruiten De beken zwollen aan tot
rivieren. De natuur was baas aan de
pralrierand. De mensen kregen hun kans
om te rusten, tot in het voorjaar op
nieuw de strül zou beginnen cm de
oogst. Toen kwam de verveling 's Mor
gens een paar uur. en 's middags een
paar'uur. daarmee was het werk beke
ken. Hii werd stugger, die Henk
Alle attenties voor Elly verdwenen in de
sleur. Ach. die vrouwen, zü kor.den zich
immers met elkaar best vermaken. Ke
rels zochten eikaars gezelschap voor een
spelletje poker John Field-, schonk een
goed glas bier en een st?*ige borrel.
Daar hing de harmonica aan de wand
en spuiden ze hun plezier in luid dron
kemansvertier. Billy Banks, die met ne
ring langs de farms ging Audy Jenkins,
de oude. die alleen od z'n kleine farm
zat en later hu was immers toch ook
een kerel Hènk
Kerels onder elkaar hadden hun ver
zetje nodig, 's Zomers zwoegen tot de
oogst binnen was. tot tractor na tractor
lading na lading binnenbracht, tot de
schuren tot de nok gevuld waren. Nu was
het met werken gedaan. Nu had de
knecht ziin rechten op een stevige bor
rel. En die schonk John Fields.
ZE hadden moeite om de weg te vin
den. Pjotr en Henk. op hun terug
weg van Bill Stafford Twee uur
hadden ze nodig gehad om Bil! te hel
pen het vee naar binnen te loodsen. Ze
hadden hem een goed maal gebracht,
eten voor de volgende dag. Toen waren
ze bijeen kropen, rond het vuur. tussen
asemende dieren
.Ai Henkie. jü bent nog maar een
groentje", had BUI gezezd: .Je zult
zien. dit wordt een echte blizzard."
de oude ikonenwand en dan zongen de
monniken de eeuwenoude liturgie van de
opstanding".
t-\ ill begreep er niets van. „Wij had-
Bden hier vorig jaar een best Paas-' werd de mens getes
feest. Volop gin onder de kurk en we Pjotr voelde zich een man. Hü voelde
op gin
kregen elk een fles whiskey van de baas.
We aten gans. Een goed maal. Wat wou
je meer' Ach Hemkie, je zult eens zien
hoe de baas zioh straks uitslooft".
„Maar zou die blizzard komen? Zou
hij lang durenaarzelend kwam
Henk terug in de realiteit
„Ik heb het meegemaakt dat we pre
cies 25 dagen in de dichte sneeuw lagen.
Dat de temperatuur eind April nog een
graad of twintig onder nul kwam te lig
gen en dat je met Pasen een pad moest
graven om bij de schuur van John Fields
te komen
„Bah, jü oude dwaas, weet jü dan he
lemaal niets anders bij een Paasfeest dan
eten en drinken?" barstte Pjotr uit
„Wij gaén. Blijf jü alleen en vertel je
bllzzard-verhalen tegen de koelen, mis
schien kunnen ze ie na blèren'
Buiten stond de tractor. Tussen de
schuurdeur en het vehikel Joeg de
heimwee met die verhalen. De een wist
dat de ander meevoelde. Nu dacht hü
uit zijn wereld, de wereld waarin hü
thuis hooiden. Een land. even wüds als
het Canadese, even groots, met een even
felle winter, met jaohtende sneeuw.
Pjotr, sterke Pjotr kon er tegen. Nu
op z'n krachten
staan. Jennifer hing aan zijn lippen.
Hij zong, de anders zo stille Hollander
zóng in zün éigen taal.
OOR HE7T LICHT van zün tractor-
Drie
keni
de
in de lucht. Een warme zon stond
boven de onafzienbare sneeuwvelden.
Het dooiwater gutste van de daken en
overal lekte het. Op Goede Vrijdag wa
ren de eerste plekken van de weg te
zien. Het dooide door, de hele Zaterdag
en op Paasmorgen hadden de akkers
het laatste leed van zich afgeschud. De
zon straalde als overwinnaar. Nieuw
land had het nieuwe leven gulzig in zich
opgenomen. Die dag werd het kind ge
boren. In het houten ledikantje. dat
Henk zelf gemaakt had. lag het. naast
het hoge bed. waarin zijn moeder
rustte. Ze stonden er allemaal onhandig
bij. Henk zat op de rand van het bed.
Mrs O'Shea schoof de gordünen wat
open.
Pjotr gTeep de hand van Henk, de
hand van Elly.
„Gefeliciteerd!" zei hü slechts.
Hij wees naar de kleine in het ledi
kantje. Hü gaf een klein voorwerp, zil
ver en blauw. Een kruisje, zoals de
Oosterse kerken dat kennen, met twee
dwarsarmen.
.Ze hadden het boven mijn wieg. toen
ik er pas was. Zo heeft mijn moeder
het verteld."
Ze keken met bewondering naar het)
lichtspel over het blauw en zilver.
„Voor hem. omdat het Nieuwe Leven
met Pasen gekomen is."
zich al6 de kozakken van Don. die op
hun kleine snelle paarden over ce step
pen raasden, op weg naar huis. op weg
door een winterse jachtop weg ln
hun edgen land.
Elly had het eten klaar voor Henk
en haar zelf. Ze zou de cake gaan
halen, die bij de O'Shea's in de oven
stond. Hun onderkomen lag boven een
van de grote schuren, een honderd
yards van het huis van de boer Het
scheen of de wind de wereld had weg
gebroken tussen haar en de woning
van de farmer. Elly liep moeilijk. Het
zou niet meer zo lang duren, voor het
kindje kwam. Als het maar eenmaal zo
ver was. Ach en daarna kwam de lente:
ze waren dan met z'n drieën ln hun
een sneeuwgordijn Ze hadden moeite om eigen huis. Daar was de ,and van de
te kijken. Ze hadden moeite om de trac- schuur Nu zes stappen naar rechts
tor aan te slaan. Ze hadden moeite om de sneeuw lag hier haast een halve me
et? weg te vinden Ze hadden moeite om ter hoog dan de rand van de afvoer-
op de we2 te blijven Halverwegeput. daarlangs neen, zover was ze nog
UITBREIDING VERPLICHT
VERZEKERDEN ZIEKENFONDSEN
De Ziekenfondsraad deelt mede. dat
ingevolge een algemene maatregel van
bestuur van 5 Maart, te rekenen van
1 April af. bij een Algemeen Ziekenfonds
verzekeringspllchtig worden weduwen en
«j.. «.-„vv. wezen, aan wie een rente krachtens de
lamp zag Pjotr iets vreemds, iets invaliditeitswet is toegekend, welke ten-
kleurigs in de sneeuw. Hü stopte minste f. 125 per jaar zou hebben be-
«-peen De dragen, wanneer deze rente niet inge
volge artikel 81 f van deze wet was ver
minderd.
De Rüksverzekenngsbank zal de ver
schuldigde ziekenfondspremie «f. 1.50
per maand! op de renten van bovenbe
doelde weduwen en wezen inhouden en
aan de belanghebbenden een verklaring
doe.i toekomen, onder overlegging waar
van de inschrijving als verplichtverze-
kerde bij het Ziekenfonds kan plaats
vinden.
plotseling, hü zag een arm bewegen. De
tractor stond stil. Met een sprong stond
hü naast de gedaante, die in de schemer
van het lamplicht lag: Elly! Met een
iuk was zün Jas uit en over Henks
vrouw heengelegd. Twee stappen en hij
stond bij O'Shea's deur. Zijn forse vuist
beukte tegen het houtwerk. Licht ging
aan en een onthutste O'Shea en zijn
vrouw stonden in de opening.
„Elly, daar." Dat was het enige, dat
hü uiten kon.
Met elkaar brachten ze haar binnen.
Op het füne witte bed in de hoge.
ruime kamer van de O'Shea's werd ze
neergelegd. Mrs O'Shea schudde de
sneeuw van Elly's mantel. Ze trok de
schoenen uit. De sneeuw op haar lippen
smolt en de adem kwam in wasem
kringen uit de mond van de roerloze
Elly.
„Een dokter, gauw," zei mrs O'Shea.
Neem de car.
Weg was Pjotr Antonowitsj. Op weg
naar Waterfoot. op weg naar de dokter,
op weg naar Henk.
Waterfoot en nog eens tweeëneenihalve
mül verder lag O'Shea's farm.
„Laten we afstappen bij Fields voor
een hartversterking".
Pjotr zweeg
„Ik kan niet meer MTn vingers val
len af"
„Nog tweeëneenhalve mijl
„Laat je niet kennen .Werktijd zit er
op O'Shea zal het ons niet kwalijk ne
men. dat we er eentje pikken."
..Ga mee kerel. Je zult er Jennifer vin
den. Het nichtje van de oude John. 't
Kind is uit Toronto weggelopen, omdat
niet. Ze stapte verdei, haar voet gleed
weg Ze sloeg haar handen uit. Ze voel-
de niets meer. Ze verloor haar even-
OEN HIJ DE DEUR van de
schuur opende, zag hij twee man
nen wilde danspassen uitvoeren.
voelde ze zich ineens midden in een felle I passen was hij bij de man die hij heb-
vneswind Toen kwam een koesterende
warmte haar tegemoet een felle pün.
Ze wilde roepen, maar het leek of ze
langzaam wegzakte ln een diepe tunnel,
die maar steeds smaller werd. Haar
klanken weerkaatsten tegen de hoge
wanden. In de verte hoorde ze het ge
grom van een groot wreed monster.
ben moest
„Doe dat ding af. Ongeluk met je
vrouw. Mee, gauw!"
Hü rukte bijkans de accordeon uit
Henks armen Willoos volgde deze. De
overigen keken stomverbaasd.
Pjotr drukte de verdwaasde Henk in
de wagen. Hij smeet hem z'n jas acn-
VERPLICHTE ZIEKENFONDS
VERZEKERING VOOR MILITAIREN.
Onder de verplichte ziekenfondsver
zekering zijn gebracht de militairen
kostwinners, die langer dan 45 dagen
onafgebroken ln militaire dienst zün.
Deze termün van 45 dagen is vastgesteld
om te voorkomen, dat zü. die uitsluitend
voor herhalingsoefeningen in militaire
dienst komen, gedurende de korte perio
de van deze oefeningen verplicht ver
zekerd zouden worden.
De voorzitter van de Ziekenfondsraad
heeft thans aan de Algemene Zieken
fondsen medegedeeld, dat het ln de be
doeling ligt, ln verband met de verlen
ging van de duur van de herhalings
oefeningen. de termijn van 45 dagen, te
rekenen van 1 Januari 1952 af, te wüzi-
gen in 100 dagen.
Aan de Ziekenfondsen is verzocht,
hiermede reeds nu rekening te houden.
DE ÉERSTE DRUIVEN.
Donderdag werden op de veiling te
Huissen door de heer P. van Dorth van
de kwekerij Madoka uit Huissen. de
eerste druiven aangevoerd (Franken-
thalers). De prys bedroeg f. 9.60 per kilo.
