(lavans doelpunt was begin van Nederlands herstel
Steenbergen's hand redde Belgen van nederlaag
ONGESLAGEN RECORD HING AAN EEN ZIJDEN DRAAD j
kan je herstelde zich fraai na slechte eerste helft
Rode Duivels verzuimden doelpunten
te maken
^uniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!
Oude liefde roest niet
HOE DE STRIJD VERLIEP
Kraak keepte de ivedstrijd
van zijn leven
(file Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD n Maandag 14 Maart 1949
Tweede Blad No. 2664Ï
(Van onze Sportredacteur)
Abe Lenstra, de koele Fries, de man, die nooit uit de plooi raakt, rende
ïier minuten voor het einde van de wedstrijd tegen België, juichend als
een derwisch over het grastapijt van het Olympisch Stadion. Hij had zo
juist Nederland de leiding gegeven, toen de bal plotseling voor zijn voe
len terecht was gekomen, nadat eerst Wilkes had trachten door te breken.
Het ongelooflijke was geschied, daar had de Oranje-ploeg, die voor de rust
rolkomen gefaald had en met 20 had achtergestaan, toch nog een
voorsprong genomen. Duizenden mensen stormden opgewonden naar de
lijnen om straks, over enkele minuten, Us Abe in triomf naar de kleedka
mer te dragen. En de Belgen, ach onze Zuiderburen, zaten als door de
bliksem getroffen op hun plaatsen. Daar ging hun prachtige, als een
feed gesmeerde machine lopende ploeg toch nog verliezen, nadat zij
overwinning in hun zak had gehad. Zij zaten daar stil en triest,
leneergeslagen door dit voetbaldrama. Met nog drie minuten te spelen was
deze wedstrjjd immers gewonnen voor den Ollander? Maar wat niemand,
rel/s de meest optimistische Belg niet zal hebben durven dromen, gebeurde
loch. In een laatste vertwijfelde poging spurtte Lembercchts langs de
lijn, hoog plaatste hij de bal in de Nederlandse doelmond, maar voor de
aanstormende Mermans gevaarlijk kon worden, had Steenbergen, in be
nauwdheid gebracht, de bal met zijn hand weggeslagen. Onverbiddelijk
vees scheidsrechter Nilsson naar. de witte stip en meedogenloos voltrok
Mermans het vonnis, 33. En toen juichten de Belgen, dolgelukkig dat
zjj nog een gelijk spel uit het vuur hadden gesleept in een wedstrijd,
welke zij gemakkelijk met flinke cijfers hadden kunnen winnen.
zo heeft Nederland het ongesla-
2 record, om na de oorlog geen en-
wedstrijd van de Rode Duivels te
•Lezen, weten te handhaven. Maar
Èicht bij een gevoelige nederlaag als
éne ontmoeting zijn wij nog nooit
TM-it, Het is een bekend feit, dat
r, Nederlandse spel in de laatste wed-
njden tegen de Belgen zeer teleur -
iiend is geweest. Het peil beweegt
2 voortdurend in dalende lijn. Vorig
ui, In November te Antwerpen,
rieden wij, dat het dieptepunt be-
il was. Slechter dan m die wedstrijd
,5 onmogelijk, veronderstelden wij.
k-gissen ls evenwel menselijk, het kon
ij slechter, dat heeft gisteren de
zi!e helft bewezen. Geen voet kregen
Oranje-hemden in die periode aan
izrond. Ontstellend waren de tekort-
ï'insen over de gehele linie. Van
Ji ploegverband was geen sprake. Er
L'd maar raak getrapt. Het stopper-
pi-systeem, ach, trainer Kaufman zal
veel over verteld hebben; wij kregen
mwel de indruk dat de verdediging
k het Nederlandse elftal de finesses
a dit T.C.-stokpaardje nog niet hele-
al begrepen heeft. Wij hebben ten-
Èste niets van het z.g.n. „magische
riant", waarvan verondersteld wordt,
de twee teruggetrokken binnenspe
ls en de twee kanthalves, de vijande-
te binnenvoorwaartsen moeten dek-
-1 kunnen constateren. Op het mid-
steld bleek slechts een ontstellende
.;ing In de Nederlandse gelederen te
3, ivaar het Belgische binnentrio dan
i een ruim en dankbaar gebruik van
ükte. Bovendien hadden de onzen
tak aan snelheid, er werd veel te
:paam gestart, terwijl en dat is
erger het Nederlandse elftal
or de rust absoluut zonder overtui-
3 speelde. Wij misten gestdrift en
sllesoverwinnende wil.
RIJVERS, STEENBERGEN EN
BRANDES FAALDEN.
Wanneer wij de Oranjemannen even
Vaderlijk onder de loupe nemen, ko-
ta wij tot de ontdekking, dat drie
$rs volkomen gefaald hebben: Rij-
sj, Steenbergen en Brandes, terwijl
"ff het sipel van Stoffelen, die voor
ie de Vroet meespeelde, Möring en
ivan evenmin reden tot juichen
Steenbergen paste zich in dit milieu
r moeite aan en de snelle Thirifays
de handige Coppens kon hij slechts
iele malen afhouden. Voorlopig zul-
wij de Schiedammer wel niet meer
het nationale elftal terugzien. Mid-
Brandes voldeed niet. Hij is op-
Ler.d traag en spelverdelen zagen wij
&lg van hem. Bovendien wist hij
A niet te onttrekken aan de bewa-
van spil Carré, terwijl hij in de
wedstrijd slechts twee schoten
sic gelost. Een van zijn beste eigen-
dippen is zijn doorzetten en daaraan
t het dan ook te danken, dat hij de
S;imaker scoorde, want terwijl hij
twee Belgen zwaar werd gehin
kt zag hij toch nog kans een ge-
'iirljjk schot te lossen. Dergelijke
tësye momenten komen bij de Rot-
*a.mmer echter te zelden voor. En
Kees Rijvers. Het spijt ons, van
isje valt niets goeds te vertellen. De
iC-speler ls de laatste wedstrijden
in zijn club ver beneden de mid-
•^Jnaat gebleven. Hij is geheel uit
era, en wat hij ook probeert, de wil
"aanwezig, niets lukt hem. Met Cla-
die zich later kranig herstelde,
"Knde Rijvers voor rust een linker-
'"jel, waar totaal niets van uitging.
mg, de man, die voorheen zo re-
&ut wist in te grijpen, is nog niet de
ta. De Enschedeër begon zeer zwak;
tóak om Mermans te bewaken,
Éi? hem tot even voor het einde
Prof, I. Snapper, eertijds een der
b&endste Nederlandse internisten,
^bonden aan het Wilhelmina-
Sasthuis te Amsterdam en 20 jaar
lang hoogleraar in de interne ge
neeskunde aan de Amsterdamse
Universiteit, thans hoofd van de
'*eede interne afdeling van het
grote Mount Sinad Hospital te New
York en clinical professor of me
dicine aan de Columbia University
•e New York, ls Vrijdag per vlleg-
tdg uit Amerika in ons land aan
komen ten einde de voetbalwed-
?-ri)d Nederland—België te zien.
Prof. Snapper is nl. de uitzon-
dering. die de regel bevestigt:
Norlands grootste medici konden
nimmer bogen op een zelfde grote
•"ham In de sportwereld, maar prof.
mepper was vroeger Internationaal
tös tbal- scheidsrech ter
Hy had zijn Intrek genomen in
k Victoria-Hotel en na de wed-
'•rjjd te hebben bijgewoond, is hij
ftsteravond weer per vliegtuig naar
York vertrokken.
slecht af. Zijn gehele optreden maakte
een aarzelende indruk.
Stoffelen, die in Ajax rechts-speelt, heeft
'zich op de linkshalf-plaats naar bes
te kunnen geweerd, maar groots zou
den wij ziin spel niet durven noemen
SCHIJVENAAR en VAN SCHIJNDEL
GOEDE VERDEDIGERS.
Uiterst betrouwbaar was ook in deze
wedstrijd weer aanvoerder Schijvenaar.
Aan hem en Kraak is het dan ook
voornameliik te danken, dat de kamp
niet in een Hollandse debacle is ge
ëindigd. Ook debutant Van Schijndel
mag op een goede wedstrijd terug zien.
Zijn afnemen en afgeven van de bal is
soms voortreffelijk en zijn techniek ls
ruim voldoende. In het veld valt hij
niet bijzonder op en door zijn lengte
lijkt hij wat traag. De SW-er is zeker
een speler, die men voor een tweede
keer kan opstellen.
Lenstra verhuisde een kwartier voor
het einde naar de binnenplaats, waar
door de aanvalskracht van de voor
hoede aanzienlijk groter werd. Op de
binnenplaats voelt de Fries zich veel
beter thuis, zijn spel komt daar meer
tot ontplooiing, evenals zijn technische
en tactische kwaliteiten.
Wilkes was als gewoonlijk een speler
van formaat, al was hij naar onze me
ning ditmaal iets te individualistisch.
Al met al kon men het spel van het
Nederlandse elftal vergelijken met dat
van een zeer matige eerste klasser. Een
veelzeggend bewijs van de zwakte van
dit elftal is het feit, dat ondanks de
soms aardige individuele pogingen van
Lenstra en Wilkes, doelman Meert het
eerste goed gerichte schot van de
Oranje-voorhoede eerst drie minuten
voor de rust kreeg te verwerken,
illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
STEENBERGEN SCHROK.
De blonde reus. Steenbergen,
dronk na afloop in de kleedkamer
uit een flesje limonade. De bonds
voorzitter. Karei Lotsy vroeg hem:
kon je niet anders of ging het per
ongeluk? En met weinig woorden
en met meer gebaren legde de
S.V.V.'er uit. hoe dat in die laatste
minuut was gebeurd. Ik schrok van
die Belg. die plotseling bij mij op
dook Mermansen mijn hand
schoot toen uit voor ik liet wist.
Misschien had ik het teer kunnen
wegkoppen. maar ja. dat kan ik
achteraf nu wel zeggen. Ik vind het
vervelend, voor de jongens.
BELGEN ZONDER SCHOT.
Men kan zich slechts met verba
zing afvragen: waarom hebben die
Rode Duivels, die een klasse beter
waren, dan niet met flinke cijfers
gewonnen?
Wel, de zeker schijnende overwin
ning hebben zij teloor laten gaan
door te verzuimen in de eerste helft
nog een paar doelpunten meer te
maken. Als gewoonlijk hadden zjj him
schot beneden de Moerdijk gelaten.
Een stand met de rust van 40 of
50, dat zou niet eens geflatteerd
geweest zijn en had dit Nederlandse
elftal nooit meer in kunnen lopen.
Het gedeprimeerde en gedesillusio
neerde Nederlandse elftal, dat in de
rust de kleedkamer had opgezocht,
kwam'er in de tweede helft als her
boren uit. En toch had niemand van de
K.C. of T.C. tegen de spelers een don-
der-rede afgestoken of hen opgezocht.
Dat was immers niet nodig, zij wisten
zelf drommels goed, dat het zo hopeloos
slecht ging.
In het tweede gedeelte werd de geest
vaardig over de oranje-mannen, zij za
gen dat het ging, dat die 20 achter
stand nog weggewerkt kon worden. In
eens werd het tempo hoger en luid
Belgen teleurgesteld.
Het was stil in de Belgische kleed
kamer, toen wi,i ae officials van de Bel
gische voetbalbond hun mening vroe
gen over de wedstrijd. Ondanks de op
luchting over het in de laatste minuut
door een strafschop verkregen gelijke
spel, dat de Belgische spelers bij het
eindsignaal van de scheidsrechter jui
chend deed opspringen, was er tien
minuten later in de kleedkamer dui
delijk een gevoel van teleurstelling
merkbaar over het feit, dat het op
nieuw mislukt is het ongeslagen record
te breken
Kanunnik F. Dessain, voorzitter van
de K.B.V.B., sprak over een goede,
boeiende wedstrijd, waarin de Belgen
te veel kansen hadden gemist. Coppens
in het bijzonder had de score in de
eerste helft hoger kunnen opvoeren.
„Wij speelden wankelbaar in de twee
de helft," zeide hij. „Meert had mijns
inziens de tweede Nederlandse goal, ge
scoord door Brandes, moeten houden."
De voorzitter noemde tenslotte Henriët,
Thirifays en Carré de uitblinkers in de
Belgische ploeg.
De voorzitter van de Belgische keu
zecommissie, dr De Falie, was de meest
teleurgestelde van allen. Hh was slecht
te spreken over de prestaties van zijn
Jongens en noemde de wedstrijd „geen
grote match".
De Belgische aanvoerder, linkshalf
Henriët, vond dat de 33 uitslag de
verhouding goed weer gaf. Hij roemde
ongevraagd het spel van zijn directe
tegenstanders uit de wedstrijd, Wilkes
en Lenstra.
„WilkeS blijft toch altyd Wilkes,"
verzuchtte hij, „en Lenstra speelt ver
bluffend gemakkelijk. Overigens vond
ik Lenstra iets minder dan de vorige
maal."
toegejuicht door de tienduizenden, die
voor de rust als muisjes zo stil de tri
bunes bevolkt hadden, werd het spel
langs de vleugels opengegooid. En toen
eerst Clavan en toen Brandes gescoord
hadden, toen raakten de Rode Dui
vels, die al zeker van de zege waren,
volkomen de kluts kwijt. Zij kregen door
die onverwachte successen een psycho
logische inzinking. En hadden daar
door ,de wedstrijd, nadat Lenstra met
een prachtig doelpunt Oranje een voor
sprong had gegeven, bijna nog verlo
ren ,als niet de „hand" van Steenber
gen ons noodlottig was geworden. Een
nederlaag zou Inderdaad te sneu voor
de Belgen zijn geweest en zou de ver
houding onjuist nu eigenlijk ook al,
want met dit gelijke spel kregen wij
meer dan wij verdienden hebben
weergegeven.
In het Belgische elftal vielen geen
directe uitblinkers te noemen. De ploeg
vormde een goed kloppend geheel en
speelde technisch een uitstekende wed
strijd.
(Van onze sportredacteur).
„Dan dieën Kraak toch", zuchtte een goedgevulde Belg achter ons op de
tribune, toen Coppens voor de zoveeelste maal alleen voor het Nederland
se heiligdom kwam en de Storm vogelsman met een fantastische duki het
leer nog net van de schoen van de Belgische linksbinnen wegplukte en
daarmede weer een zeker schijnend doelpunt voorkwam. Deze Belgische
verzuchting sprak boekdelen. Want dat Oranje deze 68e wedstrjjd tegen de
Rode Duivels niet met dikke cijfers heeft verloren, mag, het feit daarge
laten dat onze Zuiderburen hun schot hadden vergeten, voor een groot deel
op rekening van Kraak worden geschreven. Ontelbare keren zijn Mermans,
Coppens en Govard ongehinderd op het Oranje-doel afgestormd, maar dan
was daar steeds weer de in een wijnrode trui gestoken IJmuidenaar, die
met zijn knap doelmanswerk en resoluut uitlopen vriend en vijand bewon
dering afdwong. Driemaal moest hij zwichten, buiten zijn schuld. Voor
Kraak niets dan lof, hij was de ster van het veld!
Er hing een dikke grijze bewolking
boven het eivolle stadion toen even over
halfdrie beide elftallen door de tradi
tionele haag van Blauw-Wit-junioren
de Olympische 'grasmat betraden. Na
dat de volksliederen waren gespeeld en
de spelers voorgesteld aan de eerste
ministers van België en Nederland,
Paul Henri Spaak en dr W. Drees, 22
Benelux-ministers woonden de ontmoe
ting bij - werd door Schijvenaar en Hen
riet getost. De Belg bleek beter te kun
nen raden, maar veel maakte dat niet
uit, want hoewel de wind boven 't stadion
dwars over het veld stond, bleek op het
terrein zelf geen windrichting te bepa
len te zijn. Brandes mocht dus aftrap
pen, maar de Belgen namen meteen de
bal over; Lembrechts sprintte langs de
lijn, doch zijn voorzet was iets te hard,
waardoor Thirifays enige tijd nodig
had om de bal onder contróle te krijgen
en Möring op het nippertje kon ingrij
pen. Hiermede was het gevaar even be
zworen. heel even, want na vier minu
ten spelen veroorzaakt Stoffelen bij een
duel met Lembrechts een corner. Fraai
kwam de bal uit de door Torke geno
men hoekschop voor het Nederlandse
doel, Kraak liep uit, doch werd gehin
derd door de grote kluwe spelers, waar
door Govard eerder bij het leer was.
ONGELUKKIG BEGIN.
Van het hoofd van Möring, die met
Schijvenaar Kraak's plaats had inge-
We troffen de vriendelijke Zweed
Nilsson onder de douche. Onze
eerste vraag betrof het spelpeil,
maar daarover wilde hij zich in geen
geval uitlaten. Hij zei dit op een
hoffelijke manier. De Zweed was
kennelijk bang ons met de waarheid
te kwetsen.
Wat hij wel wilde vertellen, was.
dal het een erg prettige wedstrijd
was geweest om te leiden. De sfeer
waarin gespeeld werd was voorbeel
dig. uiterst sportief. „Dat is in Zwe
den nogal eens anders", klonk het.
Wat de uitslag betreft, vond de
heer Nilsson dat het 3-3 gelijke
spel de verhouding het beste weer
gaf
Uitblinkers? was onze vraag.
..Die zou ik ook liever niet willen
noemen, maar de Nederlandse
goalie was wel zeer goed" en daar
mee verdween de Zweed weer in
zijn stoomwolk.
Duel voor het Oranje-doel. V.l.n.r.:
Van Schijndel en Möring (koppend).
Coppens, Mermans, Schijvenaar,
nomen, stuitte de kopbal van de Bel
gische rechtsbinnen in de Nederland
se touwen. Een ongelukkig begin voor
Oranje en speciaal voor Möring, wiens
bedoeling het was om het leer over
de lat te koppen.
Hoewel enigszins onder de indruk van
deze zo spoedig opgelopen achterstand,
trachtte Oranje onmiddellijk tot een
tegenoffensief over te gaan. Wij zagen
enkele aardige dingen van Lenstra en
Wilkes, echter zonder dat doelman
Meert in actie behoefde te komen.
De Belgen waren evenwel ontegenzeg
gelijk sterker; met lange trappen wer
den de vleugelspelers aan het werk ge
zet en daar de Nederlandse verdediging
nergens was Schijvenaar uitgezon
derd ontstonden er voor Kraak's
veste de gevaarlijkse situaties. Van enig
spelsysteem was er bij de Oranje-ploeg
toen nog geen sprake, de achterhoede
en middenlinie stonden soms zo raar
te schutteren, dat indien men niet be
ter wist, men het idee kreeg met dilet
tanten te doen te hebben. In de voor
hoede, waarvan de linkervleugel een
voudig niet meetelde, werd veel te kort
gespeeld en slechts de verrassend goede
combinaties tussen Wilkes en Lenstra
vermochten ons af en toe verkwikken.
Maar ook zij wisten niet tot het Belgi
sche doel door te dringen, want door
het falen van de linkervleugel, konden
de Belgische verdedigers al hun aan
dacht besteden aan deze twee gevaar
lijke heerschappen, waardoor hun ren
nen steeds op het beslissende moment
een halt werden toegeroepen. De Rode
Duivels-aanval was onderwijl bijzonder
Kraak brengt redding in een moeilijke situatie voor het Nederlandse doel. Na
een hard Belgisch schot stompt hij de bal corner, ondanks het kluwen spelers
in zijn heiligdom. V.l.n.r.: Van Schijndel Steenbergen (half zichtbaar), Schijve
naar (die zich aan de paal vastklampt), Kraak, Möring (gedeeltelijk zichtbaar)
en de Belg Govard.
actief; Nederland kroop meermalen
dank zij het uitstekend werk van Kraak
door het oog van een naald. Een
doelpunt kón echter niet uitblijven en
toen Govard en Mermans na 22 minu
ten spelen weer eens rustig door de Ne
derlandse defensie heenwandelden, kwam
dit dan ook ter wereld.
De Belgische middenvoor loste van
dichtbij zo'n hard schot, dat Kraak
de bal alleen maar hoorde (2-^-0).
Een 20 achterstand en dat in het
Olympisch stadion, waar Oranje altijd
zo gelukkig speelt. De zaak leek redde
loos verloren!
56.000 Nederlanders zagen met grote
ontzetting hoe het trotse Oranje naar
een gevoelige nederlaag scheen te mar
cheren. Wel deden zich ook voor onze
jongens af en toe kansen voor, bij name
toen Clavan zich een keer goed vrij had
gespeeld en zijn scherpe voorzet recht
op de kuif van Abe afvloog, maar de
Friese crack bekeek de bal verkeerd, zo
dat deze in zijn gezicht in plaats van op
zijn hoofd belandde.
In de laatste minuten voor de rust
vlotte het Iets beter in de Nederlandse
gelederen. Van Schijndel en Stoffelen
kregen iets meer vat op de Belgische
binnenspelers, waardoor het Oranje-doel
niet meer onder zó'n grote druk kwam
te staan, In de voorhoede bleef het ech
ter rommelig; Clavan en Rijvers speel
den ver beneden de maat en midvoor
Brandes. die danig op zijn huid werd
gezeten door Carré, liep er voor spek en
bonen bij, want de Feyenoord-speler
kreeg geen kans om in de eerste helft
ook maar één schot te lossen. Dit er
gerde Schijvenaar blijkbaar geweldig,
want enkele ogenblikken voor tijd zagen
wij hem als een volleerde vleugelspeler
langs de lijn snörren .Hij passeerde drie
Belgen en vanaf de cornervlag plaatste
hjj de bal zo gevaarlijk voor het doel,
dat de Belgische back Gillard het ge
vaar slechts met grote moeite kon be
zweren.
TWEEDE HELFT
Na de trieste vertoning in de eerste
helft, was de stemming in het Neder
landse kamp nu niet direct rooskleurig
te noemen. Niemand geloofde meer in
een Oranje-zege; men hield zich in de
pauze slechts bezig met de vraag hoe
veel doelpunten de Belgen straks weer
zouden scoren.
De spelers bleken er gelukkig anders
over te denken. Met élan wierpen zij
zich in de strijd. Eerst volgden echter
enkele gevaarlijke Belgische aanvallen,
waarbij Kraak tweemaal achter elkaar
schoten van Mermans en Thirifays
voortreffelijk stopte.
Maar daarna kwam het moment dat
een definitieve ommekeer in de strijd
zou brengen. Na negen minuten spe
len plaatste Wilkes een scherpe pass
naar de vrijstaande Clavan. De ADO-
spelcr schoot enorm hard in. maar zijn
schot werd door Meert gestopt, on
voldoende, want de bal kwam bij de
Hagenaar terug. Weer schoot hij, nog
harder en nu onhoudbaar! 21.
Een ieder voelde plotseling, dat met
noe 34 minuten spelen, alles nog moge
lijk was. Ook de Belgen. Zij begonnen
zich minder zeker te voelen, werden ner
veus, Bijna was het 22, toen Clavan
de bal uit een afgemeten voorzet zeer
fraai hoog in de hoek kopte, maar Meert
redde op even fraaie wijze. Onmiddellijk
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllll
hierop fkwam het Nederlandse doel in
groot gevaar. Lemberecht-s stormde in
vrije positie alleen op Kraak af en schoot
toen plotseling in volle ren. De IJmui
denaar reageerde echter bliksemsnel en
stompte de bal corner.
Weer was het de beurt aan de
oranje-hemden, begeesterd als zij waren
üoor het geweldige enthousiasme, waar
mee zij door de juichende Nederlandse
supporters werden aangevuurd.
Een Kzaakje.
Het was in de tweede helft, toen
Torke Lemberechts een kogel af
vuurde zo scherp en hard, dat
Kraak de bal slechts tot hoekschop
kon verwerken. Maar „krak" zei een
middenhandsbeentje van Kraak en
gewond zette de doelman het spel
voort. Een foto zal moeten aanto
nen of de verwonding ernstig is.
Het is nog niet zeker, aldus dr Jan
Thomee, dat het beentje gebroken
is Maar of Piet Kraak Zondag
tégen het Gooi In de competitie
zal kunnen uitkomen voor de be
slissing, welke club degradatiewed
strijden zal moeten spelen, is nog
zeer de vraag.
Illlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Tip voor de K.C.
Abe Lenstra stond in de kleed
kamer zijn zwarte pruik te kam
men. „Eindelijk een doelpunt van
jou", zeiden wij. Hij knikte, hi) is
geen man van reel woorden, maar
zijn gezicht drukte voldoening uit.
Hij was op het veld uitgelaten van
blijdschap geweest, toen hij ge
scoord had. Hier, aangekleed en
wel, was hij weer de rustige Fries.
Toch zegt h4J enkele woorden, welke
wij hier herhalen, maar misschien
meer voor de officials zijn bestemd,
„Op een binnenplaats presteer lk
meer dan op de vleugel", zegt Abe,
„ik moet me vrijer kunnen bewe
gen, niet aan een lijn vastzitten en
ik moet op een plaats staan, waar
je betere scoringskansen Ifrijgt".
BRANDES SCOORT!
Keer op keer trokken zij ten aanval.
En de gelijkmaker kwam, een kwar
tier na de hervatting. Brandes kreeg
de bal in zijn bezit uit een pass van
Clavan, en op zijn hielen gezeten door
twee Belgen trok de Rotterdammer
op Meert af. Toen loste Brandes zijn
eerste werkelijke schot ln deze wed
strijd en het was de gelijkmaker!
De Belgen raakten nu volkomen van
de kook. Nederland werd overtuigend
sterker. In alle linies vlotte het thans
plotseling veel beter. In de voorhoede
werden nu ook Clavan en Brandes actief
en gevaarlijk. En Van Schijndel en
Wilkes vormden eensklaps een prima
schakel tussen verdediging en aanval.
Vooral Clavan was ln deze periode goed
op dreef; keer op keer glipte hij langs
Mae^en Aernaudts en was hij éénmaal
nietT5p het critieke moment, toen hij een
scherpe pass van Lenstra kreeg toege
speeld, over zijn eigen benen gestrui
keld, Meert had zich vast en zeker voor
de derde maal om moeten draaien.
Een kwartier voor het einde verwis
selden Lenstra en Rijvers van plaais.
Voor Rijvers geen gunstige ruil, maar
Abe kreeg nu gelegenheid om zich op
zijn geliefde en vertrouwde binnen
plaats uit te leven.
Beide ploegen vochten nu een ener
verende strijd om de zege. Elke oranje
man vocht als een leeuw. Wilkes en
Lenstra combineerden met een uiterst
raffinement. Möring kwam er ook beter
in en bijna voortdurend was hij Mer
mans de baas. En dan was daar ook nog
Kraak, die de wedstrijd van zijn leven
keepte.
SENSATIONEEL SLOT.
Het hoogtepunt van de wedstrijd
kwam vier minuten voor het einde. Wij
beschreven dit zeer sensationele einde
reeds elders op deze pagina. Het schit
terende doelpunt van Abe, dat Neder
land voor enkele ogenblikken in het
bezit van de leiding stelde en de grote
teleurstelling in het Oranje-kamp, toen
Steenbergen door een reflexbeweging
in het strafschopgebied hands maakte
en Mermans de hiervoor toegestane pe
nalty feilloos benutte. Het was een
enerverend*, slot van een spannende,
sportlef gespeelde wedstrijd, die uit
stekend geleid werd door de Zweedse
arbiter Nilsson.
HAARLEMS ELFTAL KWAM IN
2c HELFT OP TOEREN.
Zaterdagmiddag speelden verschei
dene vertegenwoordigende elftallen en
daarom kon ook niet verwacht worden,
dat een sterk Westelijk bondsteam aan
zou treden tegen het Haarlems elftal
op het terrein van „Haarlem". Met 40
wonnen de Haarlemmers, die vooral in
de tweede helft goed op dreef waren in
tegenstelling met de Westelijke combi
natie.
