Sprookjes-triomftocht
in Gouden Koets
Laaiend enthousiasme van
ontelbare duizenden
Dr. v. Mook spreekt tot voorlopige
Federale regering
DINSDAG 7 SEPTEMBER
wijl de hofhouding zich achter de troon
zetels schaarden.
Voor de troon op de z.g. credens-tafel
waren de symbolen van het Koninkrijk,
de Regalia uitgestald. Het waren de Ne
derlandse Kroon, de gouden bewerkte
feoofdband versierd met saffieren, ro
bijnen en smaragden, waaruit zich met
paarlen getooide gouden bandeaux ver
heffen. die naar het middelpunt der
Kroon buigen en samenkomen in een
gouden wereldbol met kruis.
Daarnaast de scepter, een vergulde
staf, welke eveneens in een in antiek
corintisch kapiteel' gevatte Rijksappel
eindt.
De Rijksappèl is een gladde vergulde
bal, gevat in een met gekleurde edel
stenen bewerkte gouden band, gekroond
door het Christelijk kruis.
En ten slotte de grondwet. De tekst
met de hand gezet uit een hiervoor ont
worpen lettei- door de grafische kunste-*
naar De Roost, was gedrukt op oud- f
Hollands papier.
ggmg
Toen H. M. de Koningin gezeten was, hield Zij Haar Indrukwekkende toe-
S]>raak, waarvoor wij naar elders verwijzen.
Bij de passage, die Zij regelrecht tot Haar Moeder richtte en waarbij Zy
in elk woord Haar ziel liet meeklinken, wendde Zij telkens opnieuw Haar
hoofd naar de plaats, waar Prinses Wilhelmina geconcentreerd, uiterlijk onbe
wogen, doch diep vervuld van de betekenis van dit ogenblik, naar Haar Ko
ninklijke Dochter luisterde.
Na deze toespraak verhief Koningin Juliana zich van Haar zetel en daar
stond Nederlands nieuwe vorstin in volle Koninklijke glorie voor Haar volk.
Zij hief de rechterhand met Haar twee voorste vingers omhoog en met enige
verheffing van Haar stem, in woord na woord, duidelijk bewijzend de hoge
ernst van dit ogenblik bewust te zijn, legde Koningin Juliana de eed op de
grondwet af
Een voik hield de adem In!
Koningin Juliana sprak met een senoor klinkende stem en diep onder de
indruk van dit plechtig gebeuren de volgende eedsformule uit:
„Ik zweer aan het Nederlandsche volk, dat ik de grondwet steeds zal onder
houden en handhaven.
Ik zweer dat ik de onafhankelijkheid en het grondgebied van den Staat met
al mijn vermogen zal verdedigen en bewaren; dat ik de algemeene en bijzon
dere vrijheid en de rechten van alle mijne onderdanen zal beschermen, en
tot instandhouding en bevordering van de algemeene en bijzondere welvaart
alle middelen zal aanwenden, welke de wetten te mijner beschikking stellen,
zooals een goed koning schuldig is te doen; zoo waarlijk helpc mij God Al
machtig".
H.M. Koningin Juliana nam hierop
haar plaats in en ook de aanwezigen,
die staande de eedsaflegging hadden
aangehoord, zetten zich.
Dan nam de voorzitter der Verenigde
Zitting van de Staten Generaal, prof.
Kranenburg, die reeds voor de komst
der vorstelijke personen de zitting had
geopend, het woord.
Na zijn rede men zie eveneens el
ders legde ook prof. Kranenburg,
staande „tussen" troonplatform en cre
denstafel, zijn plechtige verklaring af:
./Wij ontvangen en huldigen in naam
van het Nederlandse volk en krachtens
de Grondwet U als Koning".
„Wij zweren (beloven), dat wij Uwe
onschendbaarheid en de rechten Uwer
kroon zullen handhaven; wij zweren
(beloven) alles te zullen doen wat goede
en getrouwe Staten-Generaal schuldig
zijn te doen".
„Zo waarlijk helpe ons God almach
tig" („Dat beloven wij".)
Daarop liet Prof. Kranenburg, als
eerste van de volksvertegenwoordiging,
met nadruk klinken: ,.Dat beloof lk".
Achtereenvolgens verhieven zich ver
volgens alle leden van de beide Kamers
der Staten-Generaal in de volgorde
door de griffier van de Eerste Kamer,
prof. De Blok, voorgelezen.
Honderd een en twintig maal klonk
de plechtige eedsformule door de dood
stille kerk, vijf en twintig leden beant
woordden de oproep met: „Dat beloof
ik". Nauwelijks had het laatste kamer
lid zijn plechtige verklaring afgelegd of
de oudste koning van wapenen, Kolonel
De Ruyter van Steveninck, staande
rechts voor het platform, zwaaide zijn
scepter en riep met luider stemme:
,.Hare Majesteit Koningin Juliana is
ingehuldigd" en liet daarop een luid
terwijl de tonen van Handels „Halle
luja" nog door de gewelven ruisten.
Nederlands nieuwe Koningin Juliana
van Oranje Nassau was ingehuldigd!
OVATIES VOOR KONINGIN
JULIANA.
Na de plechtigheid in de Nieuwe
Kerk gingen om kwart voor twaalf de
kerkdeuren open en de herauten ver
kondigden met luide stem, dat de Ko
ningin was ingehuldigd. Een luid ge
juich van de duizendkoppige menigte
beantwoordde deze aankondiging. Kort
daarna verlieten de gasten de kerk.
Langzaam schreden zij veer over de
loper naar het Paleis. De Konin
gin, die op de heenweg in diepe ernst
verzonken was, sprak thans onbevan
gen met Prins Bernhard, wiens arm zij
hield.
Herauten kondigden met luid trom
petgeschal de komst van het Koninklijk
gezelschap bij het Paleis aan.
Het gejuich barstte los toen de jonge
Koningin op het balcon van het
Palcis verscheen. Eerst lieten echter
de twee oudste prinsesjes, Beatrix en
Irene, beiden in het lichtblauw ge
kleed, zich schroomvallig op het bal
con zien. Weldra kwam ook Margriet
ln een rose jurkje by haar zusjes naar
bulten. De Koningin en de Prins
voegden zic^ bij hun kinderen en
luid weerklonk het gejubel van de
menigte, die eerst nü de Vorstin goed
kon zien. Weldra werd ook het jong
ste prinsesje, Marijke, op het balcon
gebracht en hoog hief de Koningin
Haar jongste telg op om ook haar
te doen delen in de warme ovatie,
die de tallozen hun Vorstin brachten
als slot van deze grootse historische
morgen!
H.M. Koningin Juliana legt de eed op dé grondwet at.
De pracht en praal, die de eedsaflegging en inhuldiging van Koningin Juli
ana in dc Nieuwe Kerk had omgeven, waren gistermiddag getransformeerd in
een stoel, waarvan alleen de oudsten van onze landgenoten kunnen uitmaken
of hij in luister achterbleef bij die, welke in 1898 door Amsterdams straten
trek.
Dit lijkt ons niet waarschijnlijk!
Het is stellig voor geen tegenspraak vatbaar, dat nooit tevoren een stoet
van zulk een schoonheid, een stoet, die een zo getrouwe verwezenlijking be
tekende van" wat de kinderfantasie zich voortovert bij het luisteren naar
sprookjes, in ons land is aanschouwd. Deze stoet behoefde geen zon, maar hij
kreeg haar evengoed.
Koninnin Jullaha verlaat met Prins Bernhard de Nieuwe Kerk om langs dezelfde weg onder de pergola naar het
Paleis terug te keren.
„Leve de Koningin" volgen, dat werd
overgenomen door alle drie duizend
aanwezigen.
Het kerkgebouw vulde zich met een
ontroerend, luid gejuich, dat enige
minuten aanhield. Dan werd de ban
gesloten en was de schoonste, meest
luisterrijke cn bovendien meest in-
houdvollc gebeurtenis sedert vijftig
jaar in ons Koninkrijk ten einde.
„DE HEER IS MIJN HERDER".
De Commissie van Ontvangst, nu
fungerend als commissie van uitgeleide,
trad voor de Troon en Koningin Juliana
en Prins Bernhard schaarden zich in
de stoet, die intussen weer geformeerd
was om het kerkgebouw te verlaten.
Van achter het koperen koorhek
klonk inmiddels Gezang 184: ;.,De heer
is mijn Herder", gezongen door het
Toonkunstkoor. Dan begaven zich ook
Prinses Wilhelmina, Prinses Armgard,
de beide Prinsesjes, de vorstelijke
gasten, de speciale missies en alle aan
wezigen naar de drie uitgangen aan de
Dam, de Voorburgwal en Paleisstraat,
„Onder Oranje zullen
wij slagen!"
In een speciale zitting van de voor
lopige Federale regering met vele ge
nodigden werd te Batavia gisteren de
heruitzending beluisterd van de
plechtigheid der inhuldiging. Na af
loop dezer plechtigheid zeide de Lt.
G.G., dr Van Mook, o.m.:
„Nog staan wij in dit land, dat van
overmorgen af, ook officieel, de naam
van Intloncsië zal dragen, temidden
van een conflicht."
(Dr Van Mook doelde hierbij op de
afkondiging van de grondwetswijzi
ging, welke geschiedt in een speciale
zitting van het Hoge Gerechtshof te
Batavia en afgelezen wordt op het
bordes van het Paleis Rijswijk, op
hetzelfde ogenblik als dit in Neder
land geschiedt.
In volle oprechtheid en zo spoedig
mogelijk willen wij dit land zien wor
den tot een vrije natie, die als gelijke
naast Nederland en andere naties der
wereld optreedt; maar beiden, Indone
siërs en Nederlanders, willen dat deze
natie zal rusten op de goede eigen
schappen van haar burgers, dat zij een
rechtstaat zal zijn, die aan haar inwo
ners van iedere landaard vrijheid en
veiligheid biedt en waarborgt: „Wij
streven daarbij naar innige samenwer
king, die ons beiden sterker en recht
vaardiger maken kan en die misschien
een betere f&se in de verhouding tus
sen Europa en Azië kan inleiden."
Dt- Van Mook besloot: „Ook wij wil
len de ernst van de tijd vandaag
nog even vergeten en in volle vreug
de deel hebben aan dit nationale
feest. Want in onze verhouding tot
het Huis van Oranje is geen wan
klank cn onder zijn leiding zullen wij
slagen. God geve het en bescherme
Koningin Juliana."
Voorts sprak Raden A'odoelkadir in
het Indonesisch woorden van hulde
aan Koningin Juliana.
Op het moment, dat de stoet het
Paleis verliet, brak de bewolking en
kwam de zon door!
DE STOET IN BEWEGING.
Om precies drie uur verliet het Ko
ninklijk gezin het Paleis in dezelfde
schone tooi als 's morgens in de Nieuwe
Kerk werd gedragen. Slechts de rode
Kroningsmantel ontbrak.
Het jongste prinsesje Marijke zat tus
sen de belde oudste prinsesjes, Prinses
Margriet tussen haar ouders.
Terstond nadat het Koninklijk gezin
gezeten was, zette de stoet zich in be
weging.
Na de politieruiters, de hoofdcommis
saris en daarachter de burgemeester van
Amsterdam, passeerden o.a, prachtig
marcherend, voorafgegaan door een
vaandelwacht' met het regimentsvaan
del. een compagnie KNIL. een der Ma
riniers. een der matrozen en een der
grenadiers, deze laatste in de bii uit
stek fraaie ceremoniële tenue. De diepe
trommels, die in 1938 aan hèt regiment
door tie gemeente Den Haag waren ge
schonken en die in de bezetting veilig
^ngeborgen waren, gaven het tempo van
de stoet aan en het passeren van deze
mannen ontlokte een luid gejuich!
Voorafgegaan door twee koningen van
wapehen volgde daarop de Gouden
Koets.
Koningin Juliana, getooid met de
brede sjerp, behorende bij het Groot
kruis van de Orde van de Ncd. Leeuw,
wuifde gelukkig lachend Haar onder
danen toe, die bij honderdduizenden
naar de hoofdstad waren gekomen om
dit schouwspel, dat zich eerst nu na
een halve eeuw herhaalt, niet te mis
sen.
Na de Gouden Koets volgden drie ad
judanten te paard dan in hun fraaie
gala-uniformen 16 officieren van de
rode en 24 officieren van de blauwe ca
valerie te paard. Vervolgens een drietal
gala Berliners en een galacoupé, waar
in de kamerheren Jhr Van.Lennep en
jhr Röell waren gezeten, in hofrok met
steek ea degen sloten zich hierop 21 Am-
j sterdamsc burgers te paard aan.
j En tot slot een compagnie jagers, een
compagnie regiment Prinses Irene en
«en compagnie Luchtstrijdkrachten, met
bun vaandel, waarin fier de Militaire
I Willemsorde, in de oorlogsdagen van Mei
11940 verworven, prijkte.
NIETS BLEEF ONBEZET!
De tocht is een zegetocht geworden,
die iedere verwachting overtrof. Over
al stonden de mensen rpendik, geen
raam, geen balcon, geen dakgoot was
onbezet.
''IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIII
Koningin van ruim
70 millioen onderdanen
Toen Wilhelmina de troon Harer
vaderen besteeg, telde Nederland 5
millioen inwoners èn de overzeese
delen des Rijks bevatten er 34 mil
lioen. Onder haar zegenrijk bestuur
zag Zij het aantal harer onderda
nen nagenoeg verdubbelen. Zodat
Haar dochter Koningin Juliana
thans de scepter zwaait over meer
- dan 70 millioen mensen, dat is het
-dertigste deel der hele mensheid.
gevormd van 65 dragers van de Militaire
Willemsorde.
Het enthousiasme van het publiek was
soms niet te houden en het verbrak de
afzetting Met de uiterste mpeite en
door het aanvoeren van versterking luk
te het de politie de orde te herstellen.
Bij het passeren van het Leidsplein
luidden de klokken ten teken van de
vreugde, die heerste over deze schone
dag!
De vorstelijke gasten sloegen het pas
seren van de Gouden Koets gade op een
speciale tribune die gebouwd was op de
brug van de Doelenstraat bii het Munt
plein.
Van het Leidseplein ging de tocht
terug naar het Koninklijk Paleis. Overal
Op het balcon van het Paleis op de Dam neemt H.M. Koningin Jullnana met
Prins Bernhard en de drie oudste prinsesjes de toejuichingen van het duizend
koppige publiek op de Dam in ontvangst.
Maar velen, die reeds vroeg een plaats
je hadden bemachtigd en uren hadden
gestaan, hadden hei ongeluk, dat zij
kort voordat de stoet passeerde, aan
het eind van hun krachten waren n
door de GGD weggedragen moesten
worden.
Langs het Rokin op het gedempte ge
deelte, hadden alle genodigden, die deze
ochtend de plechtigheid in de kerk had
den bijgewoond, een ereplaats gekregen,
zodat zi1 ten tweede male van een on
vergetelijk schouwspel konden genieten.
Langs het water van het Rokin stond
een erefront van de Landstrijdkrachten.
Op de Vijzelgracht was een erefront
langs de route stonden tienduizenden
juichende en diep ontroerde mensen!
EEN HUISELIJK TAFREELTJE.
De kleine Beatrix werd niet moede
door het linkerraam van dc Gouden
Koets haar kleinste zusje. Prinses
Marijke, te tonen en Margrietje lag
heel huiselijk op haar knieën tuss n
haar belde ouders in en keek geamu
seerd door het achterraam naar d9
bonte stoet van paarden en dc juichen
de mensen achter en lanes de ko°tïfc
Even nog kwam de Koninklijke fa
milie op het balcon, waar zii storm*
acht'g werd toe«'®hs,"**+
