Dramatisch voetbalgevecht op Highbury
Spoltend met alle beginselen der sportiviteit
Slijkhuis het grote raadsel
Glansrijke zege van Nederlands hockey elftal
87ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Maandag 2 Augustus 1948
Tweede Blad No. 26453
De hel van Deurne overtroffen
(Van onze G.P.D.-redacteur)
In de loeiende heksenketel van Arsenal is de Olympische geest Zaterdag voor eens en voor goed ten grave
gedragen! Op de gewijde grond van Highbury, Engelands meest befaamde voetbalveld, heeft de voetbalwedstrijd tussen
Groot-Brittannië en Nederland elk spoor van sportiviteit, elk teken van onderlinge waardering helaas ten volle
moeten ontberen. Het heeft geen zin de waarheid te verbloemen en te ontkennen, dat hier ploegen tegenover elkaar
hebben gestaan, die na een behoorlijke eerste helft alles in het werk hebben gesteld om de zege te bevechten
ten koste van alles, ten ko6te, zo nodig, van het lijfsbehoud van zichzelf of van dat van de tegenpartij. De felheid,
waarmede na de hervatting gestreden werd, ging al spoedig alle perken volkomen te buiten en het was duidelijk, dat
vooral de Engelse toeschouwers, die door het beroepsvoetbal nogal het een en ander gewoon zijn, daarin groeiden.
Voor zover het aanvankelijk tegenover de prestaties der amateurs nog wat onverschillig, misschien zelfs ironisch ge
staan had, ging het publiek nu medeleven op een wijze, welke wij van het sportieve Engelse volk nauwelijks denk
baar hadden geacht!
Het zweepte door zijn oorverdovend gejoel de spelers, van beide partijen, tot daden op, die in elke wedstrijd
onduldbaar zijn, maar wel zeer teleurstellend moeten worden genoemd in een tournool, onder de auspiciën van het
Internationaal Olympisch Comité!
Dat Nederland de verliezende partij is geworden, heeft met dit alles niets te maken. Wfl zullen geen poging
doen de kwestie van de schuldvraag te onderzoeken. Wij constateren wel, dat een gooi- en smijtpartij, als die van
Zaterdag, eenvoudig niet had mogen voorkomen en b\j menig toeschouwer bange voorgevoelens heeft gewekt voor
het verdere verloop van dit toumooi.
Prins Bemhard aanwezig
Het liep alles zo anders dan men ge
hoopt had. Prins Bemhard was geko
men en onze ambassadeur te Londen,
Michiels van Verduynen. Er was een
22.000 man publiek, waaronder een be
langrijk Hollands contingent, en de
weergaloos mooie grasmat van het ge
heel door fabrieken en huizen afgeslo
ten terrein lag er zo verlokkelijk bij. dat
men zich met genoegen in het niet al
te warme zonnetje te kijken zette voor
deze strijd tussen twee elftallen, die tot
de sterkste van het Olympisch toumooi
werden geacht.
Er zijn in de eerste helft weinig te
kenen geweest die wezen op een nade
rend drama. Nadat midvoor Appel al
heel in de aanvang een fraaie scorings-
kans over open doel had gekopt van
dichtbij, had hij in de zesde minuut
bliksemsnel naar buiten switchend
met een keurig schot op kniehoogte de
Engelse keeper volkomen bij verrassing
geslagen. En het in de zestiende mi
nuut door de Britten gescoorde doel
punt (11) kon wel teleurstelling bij
de Hollanders brengen doch opwinding
bij niemand.
Keeper Kraak was zonder twijfel de
oorzaak van onze tegenslag. Er is een
tijd geweest waarin Kraak tijdens
elke wedstrijd een noodlottige fout
beging. Hij heeft er thans twee op
zijn geweten en de eerste heeft ge
leid tot de gelijkmaker der Britten.
Een door de rechtshalf McBain ge
nomen vrije schop van grote afstand
was uiterlijk van elk gevaar gespeende
Kraak dacht de bal echter met een
fraai gebaar over de lat te stompen.
Hij maakte zijn berekening iets ver
keerd en sloeg het leer in het eigen
doel!
FALENDE LEIDING.
De onverklaarbare onstuimigheid,
Waarmede na de pauze het spel van
weerszijden werd hervat, zomede de
wijze waarop de doelpunten elkaar op
volgden, gepaard met een helaas zeer
ondeskundige leiding, hebben de wed
strijd daarna geheel kapot gemaakt.
De heer Vald Laursen uit Denemar
ken heeft een zware schuld op zich ge
laden! Deze man kende vermoedelijk de
spelregels wel. maar hij liet helaas na
ze goed toe te passen waardoor de ene
ongerechtigheid op de andere kon vol
gen. Hij kende bovendien zeer stellig de
geest niet waarin die regels moeten
worden aangewend om conflicten te
voorkomen. En hij lokte daarbij bij
voortduring protesten en gejoel uit van
de duizenden die het op de staantri-
bunes (Arsenal heeft bijna uitsluitend
De Engelse keeper Simpson plukt de bal
van het hoofd van Appel.
(Foto ANP—R.)
staanplaatsen) in de middagzon ge
leidelijk warmer begonnen te krijgen:
uiterlijk zowel als inwendig!
DE BRITTEN KREGEN GELIJK.
Van krachtsverschil in het veld was
niet veel sprake. Dit Britse elftal was
bepaald sterker dan dat op de Olym-
pische dag onze ploeg partij heeft ge
diend en toen met 21 werd geslagen.
Alle kranten in Londen waren het er
over eens dat er voor de Britten een
redelijke kans op succes was als zij er
in slagen zouden gedurende het eerste
half uur de felle aanvalsstoten van
Oranje te weerstaan. Die verwachting
is uiteindelijk bewaarheid. Maar welk
Het derde Britse doelpunt. Kelleker heeft vrij spel, nadat Kraak de bal verlo
ren heeft. Krijgh doet nog een vertwij felde poging. (Foto ANP—R.)
een bijkans tragische worsteling is er
aan vooraf gegaan!
Zij, die na de hervatting meen
den, dat het eerstkomende doelpunt
de beslissing zou brengen, zijn bedro
gen uitgekomen. Waarschijnlijk wa
ren de gemoederen daar te fel voor
opgezweept. Men wilde eenvoudig niet
verliezen en liep desnoods een aantal
tegenstanders plompverloren omver
om tjjdig bij de bal te kunnen komen.
Twee gelijke systemen stonden hier
tegenover elkaar. Twee groepen ook, clie
het best de punten hadden kunnen de
len als dat mogelijk ware geweest. Het
cupsysteem van dit toumooi staat zulks
helaas niet toe. Een gelijk spel bete
kende een half uur verlenging met
daarna eventueel een reprise op het
zelfde terrein. Men was vastbesloten
ten eerste om dat te voorkomen en ten
tweede om zich op te werken naar de
volgende ronde.
Naar weerszijden golfden de attaques
met geleidelijk meer verrassend gevolg.
Lenstra, de helaas weer wat te zelf
zuchtige Wilkes en de bepaald verdien
stelijk spelende en goed schietende
nieuwe midvoor Appel uit Sittard
stichtten herhaaldelijk verwarring in
de overigens goed sluitende Britse de
fensie. waarin de Schotse keeper Simp
son zich na een zwak begin, geheel her
steld had. En bij de tegenpartij waren
het voornamelijk de veteraan rechts
binnen Hardistry (de uitblinker van de
Olympische dag) de nooit versagende
lange midvoor Mc Hvenny en voor al
les linksbuiten Kippax, die het onze
spelers heel moeilijk maakten.
Hardistry toonde zich ook nu weer
een voetballer van formaat met een
zeer groot tactisch inzicht. Hij maakte
helaas, misschien onbewust, bij zijn at
taqueren de vreemdste gebaren met ar
men en hoofd en sloeg niet minder dan
driemaal een oranjeman knock out!
Kippax was de speler van de verfijn
de techniek. Een amateur, die als links
buiten staat opgesteld in 't profteam van
Preston North End. kent de knepen van
het voetbalvak tot in de perfectie. Men
zag dat telkens weer aan zijn specta
culaire rennen langs de lijn en aan de
listige schijnbewegingen, waarmede hij
onze defensie herhaaldelijk uit positie
speelde! Het rechterdeel van onze ver
dediging: Krijgh en Van Bun, heeft een
verre van degelijke indruk gemaakt.
Maar is het zo'n wonder, dat iemand
als de BV V-er Krijgh. die in dit ge
zelschap toch al bij voorbaat de zwakste
moest worden genoemd, tegen een der
gelijke technische vaardigheid en tegen
die wonderlijk mooie dribbels niet op
gewassen vermocht te zijn?
GEEN TECHNISCHE KNOCK OUT.
Toen het, veertien minuten na de
pauze, door een keurige kopbal van
Hardistry, 21 voor de Britten gewor
den was, heeft het er even naar uit ge
zien dat zij het pleit hadden gewonnen.
De Nederlandse ploeg was echter al
lerminst knock out en vocht voor haar
leven.
Vier minuten later zorgden Van der
Tuyn, Lenstra en Appel in fraaie sa
menwerking voor de gelijkmaker (22).
Dit doelpunt bracht de lont bij het
vuur der opwinding en er werd ge
smeten dat het een aard had. De on
zen waren daarbij even schuldig als
de Britten. Iedere actie lokte reactie
uit en een betere arbiter dan de heer
Vald Laursen zou vermoedelijk twee
maal een strafschop tegen Terlouw
hebben gegeven. Hij zou bij ons geen
woord van critiek hebben gevonden.
Tcrlouw, hoewel wat traag star
tend, is een uitstekende stopperspil,
maar hij moet weten dat hij zijn vuis
ten thuis moet laten als hij tegelijk
met een tegenstander naar de bal
springt!
Het was nog steeds 2—2 toen Ter-
louw eenmaal zijn gerechtvaardigde
straf leek te zullen krijgen. Merkwaar
dig genoeg gaf de arbiter een vrije
Voor wie de vlag in top
ging.
Athletiek:
100 meter heren:
Gouden medaille: Dillard (V.S.)
10.3 sec.
Zilveren medaille: Ewell (V.S.)
10.4 sec.
Bronzen medaille: Labeach (Pa
nama) 10,6 sec.
400 meter horden heren:
Gouden medailleCochran (V.S.)
51.1 sec. (nieuw Ol. record).
Zilveren medaille: White (Cey
lon) 51,8 sec.
Bronzen medaille: Larsson (Zwe
den) 52,2 sec.
Vèrspringen heren
Gouden medaille: Steele (V^3.)
7,825 meter.
Zilveren medaille: Bruce
(Australië) 7,555 meter.
Bronzen medaille: Douglas (V.S)
7.545 meter.
50 km. snelwandelen:
Gouden medaille: Lundgren
(Zweden) 4 uur 41 min. 52 sec.
Zilveren medaille: Godel (Zwit
serland) 4 uur 48 min. 17 sec.
Bronzen medaille: Johnson (En
geland) 4 uur 48 min. 31 sec.
Speerwerpen dames:
Gouden medaille: Baume (Oos
tenrijk) 45.57 meter (nieuw Ol.
record).
Zilveren medailleParviainen
(Finland) 43,79 meter.
Bronzen medaille: Carlstadt
(Denemarken) 42,08 meter.
Zwemmen:
Schoonspringen heren:
Gouden medaille: Harlan (V.S.)
163,64 pnt.
Zilveren medaille: Anderson (V.
S.) 157.29 pnt.
Bronzen medaille: Lee (V.S.)
145.52 pnt.
100 meter borstcrawl heren:
Gouden medaille: Ris (V.S.) 57,3
sec.
Zilveren medaille: Alan Ford
(V.S.) 57,8 sec.
"Bronzen medaille: Kadas (Hon
garije) 58,1 sec.
Schermen
Floret-équipe heren
Gouden medaille: Frankrijk 3
overw.
Zilveren medaille: Italië, 2 overw.
Bronzen medailleBelgië, 1
overw.
schop buiten het penaltygebied me
ters van de plaats der overtreding!
en drie drukgebarende en protesteren
de Engelsen, bijna wild van opwinding,
vermochten er niet in te slagen de
scheidsrechter van de onjuistheid zij
ner decisie te overtuigen.
Op zichzelf kan men dit laatste geen
fout noemen omdat de arbiter heeft te
beslissen naar eigen inzicht. Het was
echter wel typerend voor zijn „leiding",
dat hij „discussie" toestond, nu en ook
later telkens weer
Zestien minuten voor het einde wis
selden Lenstra en Rijvers van plaats.
Kees Rijvers was ten slotte tot op dat
ogenblik een vrijwel onbetekende fac
tor geweest en met het genie Lenstra
voor doel was er wellicht een kans op
de overwinning.
„Abe Abe Abe!" riep telkens weer de
Nederlandse toeschouwersschare in
spreekkoor. Het succes kwam aan de
andere kant! Weer stompte Kraak een
bal onvoldoende weg en het was dit
maal de Ier Kelleher, die de score ver
hoogde (32). Doch Holland hield vol
en toen Lenstra een fraaie pass naar
links gaf, loste Faas Wilkes een der
mate venijnige kogel dat Simpson reeds
lang was geslagen, voordat hij wist wat
er gebeurde. (3—3).
DE CLIMAX.
In de verlenging van een half uur
hebben de gevechten hun hoogtepunt
bereikt. Het was of men van weerskan
ten zijn bezinning verloren had. Via het
omringende rode gravelpad duikelde
Kippax hals over kop in de een halve
meter lager beginnende betonnen staan-
tribune! Rechtsbuiten Hopper kwam zo
danig in botsing, dat hij volkomen
groggy bulten de lijn kwam te liggen.
Doch ondanks de adviezen van zijn ver
zorgers, die een hersenschudding vrees
den, stormde hü zich losrukkend*
al waggelend de arena weer in
Olympische glorie gaat per saldo bo
ven 'smensen lichamelijke welstand!
Nog bij de laatste wisseling van speel-
helft was de slag onbeslist.
Voor de definitieve afrekening moes
ten alle reserves der manschappen wor
den verzameld. Trainers en soigneurs
en allerlei vreemde persoonlijkheden
snelden het veld op tijdens de korte
pauze. Overal lagen spelers op de grond.
Er werd gewrongen en getrokken en ge
wreven aan benen en armen, natte
sponzen werden over de gezichten ge
haald. adviezen gegevenEen won
derlijke. maar ook bepaald tragische
vertoning, voetbal onwaardig! Mc II-
venny, de Britse midvoor .genoot" ten
slotte de „eer" om met een fraai lang
schot aan de Engelse ploeg de zege te
bezorgen (43). Op dal' moment heeft
rechtsbuiten Hopper zich uit het veld
moeten laten wegvoeren, omstuimig be
jubeld door een niet tot bedaren te
brengen publiek.
Wat baatte het nog dat Holland haar
opstelling weer wijzigde en zelfs Ter
louw mee ten aanval stuurde? Het voet
balspel had immers afgedaan!
Groot-Brittannië stond voor en er
waren nuttige middelen om de reste
rende vijf minuten vol te maken. Bij
een doeltrap kun je de bal altijd bij
vergissing aan de verkeerde kant van
de goal leggen om hem daarna kalmp
jes naar de andere zijde te transporte
ren. Keiharde trappen tot ver in de tri
bunes geven prachtig oponthoud en wat
Is wijzer beleid onder dergelijke om
standigheden dan het leer bij een
vrije schop tevoren een eind weg te Ja
gen om het daarna onder je arm over
éen afstand van tientallen meters heel
voorzichtig naar de plaats van de over
treding te dragen
„De profs doen het ook" zei vergoe
lijkend een Engels journalist.
Het zij zo. Wij zullen in ieder geval
moeten vaststellen dat de gebeurtenis
sen van deze Zaterdagavond voor ons
en voor ieder, die van de sport nog
enige goede invloed op de internatio
nale samenwerking heeft menen te mo
gen verwachten, tot een diepe teleur
stelling hebben geleid.
Laten onze spelers ten slotte blij zijn,
dat zij voor verdere beproevingen zijn
gespaard. Dit was nog slechts het be
gin. Wij vrezen helaas dat het hierbij
niet zal blijven.
Drie Nederlandse dames in halve eindstrijd 100 M.
De Ruyter liep weinig tactisch
en Houtzager faalde
Zaterdag stonden de drie series 5.000
meter, waarin ook onze landgenoot
Slijkhuis aan de start verscheen, op
het programma, maar welk een ver
schil in stijl werd daarin gedemon
streerd. In de tweede serie een Zato-
pek en een Ahlden, die vochten om
elke meter grond, die elkaar in een
felle eindspurt de overwinning be
twistten, terwijl zij wisten, dat niet
alleen de nummers 1 en 2, maar zelfs
de nummers drie en vier in de finale
zouden worden geplaatst.
Maar hier toonden Zatopek en Ahlden
hun karakter als wedstryd-athlcet.
Beiden wilden geen genoegen nemen
met plaatsing in de finale. Zij beiden
zouden het nu al uitvechten wie de
sterkste was.
Zatopek had steeds het tempo aange
geven met Ahlden op de tweede en de
Fin Makela op de derde plaats. In de
laatste ronde ging de Zweed' Zatopek
voorbij, nam vijf meter voorsprong, maar
met een schitterende eindspurt tracht
te Zatopek het verloren terrein te her
winnen. Bijna gelukte het hem. met
slechts 0 2 sec. verschil werd hy op de
streep geslagen.
En lachend trok hij daarna zijn trai
ningspak aan alsof hij wilde zeggen:
och dat was maar een spelletje, een duel
met een concurrent, die ik in de finale
toch wel te pakken krijg. Maar intus
sen had men een tijd gelopen van iets
meer dan 14 min. en 35 sec. In de beide
andere series ging het wat kalmer toe.
Hier streed men inderdaad voor de
plaatsing en niet voor de overwinning,
want waarom zou men onnodig energie
versDirer> zoals Ahlden en Zatopek had
den gedaan?
Slijkhuis liep een race, welke hem
zo goed ligt. Afwachten, in de voorste
gelederen. Op de tweede of derde
plaats trachten het tempo te drukken
om dan in de voorlaatste ronde met
een machtige versnelling van het tem
po de strijd in'zijn voordeel te kun
nen beëindigen.
En zo ging het ook in deze serie,
waarin hem krachtige tegenstand werd
geboden door zijn oude rivaal Gaston
Reiff (België), door de Zweed Alberts-
son, die op de 10.000 meter zo schit
terend had gelopen en door de Fin
Perala.
Slijkhuis won in 15 min. 6,8 sec., een
tijd, welke niets zegt omtrent zijn vorm
en zijn eventuele kansen in de finale.
Slijkhuis is voor ons en niet alleen voor
ons, maar voor alle buitenlandse jour
nalisten. een raadsel gebleven. Wellicht
camoufleert hij zijn vorm, maar menig
een heeft de indruk gekregen, dat hij
of verrassend goed in de eindstrijd voor
de dag zal komen ofsterk zal
teleurstellen. De derde serie werd ge
wonnen door de Zweed Nijberg (14,582).
In de 800 meter halve eindstrijden
waren de meeste deelnemers te sterk
voor De Ruyter, die bovendien weinig
tactisch liep door een gehele ronde al
leen te leiden in plaats van een wat
rustiger positie in te nemen. Alleen heel
groten, overtuigd van hun buitengewo
ne krachten, kunnen zich die weelde
permitteren.
ONZE DAMES
Drie athletes wisten zich te klasseren
voor de halve eindstrijd op de 100 me
ter. Weinig fraais viel er in dit num
mer te zien. Alleen Fanny Blankers—
Koen viel natuurlijk op en de Britse
Manley. Onze landgenote noteerde 12 sec.
de Engelse athlete 12.1 sec.
De tijden waren niet snel en men
giste algemeen naar de oorzaak hier
van. Nerveusiteit en onbekendheid met
de Olympische baan en sfeer?
Xenia StadtDe Jong werd tweede in
haar serie, (12,9), maar over de plaat
sing van Gre de Jongh in de laatste se
rie op de tweede plaats begrepen wij
niet veel..Want een elkeen had haar
duidelijk als derde zien eindigen. Zij
zelf maakte een wanhopig gebaar: uit
geschakeld. Hoe groot was dan ook haar
verbazing toen de spreker mededeelde,
dat zij tweede was geworden.
Een vijfde en een zesde plaats bij het
landgenoten onderdoet,
speerwerpen moge niet onverdienstelijk
heten, zowel Jo Teunissen als Ans Ko
ning hebben dit seizoen al betere pres
taties verricht dan resp. 40.92 en 40.33
meter. Het viel ons op, dat de aanloop
van beide landgenoten technisch veel te
wensen over liet. Laten wij hopen, dat
zij op dit punt iets hpbben geleerd van
de Olympische kampioene Baume en
vooral ook van de Finse Parviainen. die
op dit punt niet voor haar mannelijke
Houtzager faalde op het beslissende
moment, in de finale kogelslingeren vol
komen, nadat hij in de ochtenduren bij
de kwalificatie met de eerste worp bo
ven de 50 meter was gekomen, de tweede
al in dit seizoen. De teleurstelling voor
hem zal wel buitengewoon groot zijn ge
weest, maar zolang hij nog niet geleerd
heeft zich in belangrijke ogenblikken te
beheersen en te concentreren, zal hij het
niet tot topprestaties brengen.
Slijkhuis, in Londen „de Vliegende Hol
lander" genoemd, wint de derde serie
in de 5.000 meter voor de Belg G. Reiff
en de Zweed Albertsson.
(Foto ANPR.)
Bromberg scoorde driemaal.
Rode Duivels met 4-1 geslagen
(Speciale reportage).
Met een overwinning, die aan duide
lijkheid niets te wensen overliet, heeft
de Nederlandse hockeyploeg Zater
dagmiddag het Belgische elftal met
41 geslagen. Deze wedstrijd was te
vens de opening van het hockeytour-
nooi der Olympische Spelen.
Sedert de bevrijding is ons nationale
team sterk vooruit gegaan. Nog nimmer
is het verschil in techniek zo duidelijk
naar voren gekomen als deze middag.
Na een wat aarzelend begin, waarvan
de Belgen dankbaar profiteerden door
reeds in de eerste minuut, in feite bij
de eerste aanval een doelpunt te scoren,
legden de Nederlanders hen volkomen
hun wil op en moesten de Rode Duivels
zich er toe beperken het samenspel der
Oranjehemden zoveel mogelijk af te
breken.
Het was Niemegeerts, de linksbinnen
in de Belgische aanval die in de eerste
minuut van dichtbij Richter passeerde
01. Geleidelik kwam daarna de Ne
derlandse machine op toeren. Zonder
de Belgen terug te dringen kwamen on
ze landgenoten in het offensief en na
dat Bromberg een keer fraai was door
gebroken, maar hoog over schoot, Esser
op de linkervleugel herhaalde malen
schitterend met listige, aalvlugge han
digheid Mechelynck en Dubois in de
luren had gelegd, legde Kruize in de
3e minuut de grondslag voor de gelijk
maker. Temidden van drie tegenstan
ders wist hij de bal te behouden, bijna
door te breken, waarop hij vlak voor de
strafcirkel het balletje afgaf aan
rechtsbinnen Boerstra
Het HHIJC midden trio gaf toen een
fraai staaltje van samenspel te zien,
want Boerstra sloeg de bal onmiddellijk
terug naaf links, waar midvoor Brom
berg juist binnen de cirkel hard en
onhoudbaar inschoot (11).
Na de rust scoorde Kruize na tien
minuten uit een scrimmage (21) en
weer tien minuten later gaf Esser fraai
af aan Bromberg, die langs linksback
Cayman gleed en langs de uitlopende
Boekmans in het verlaten doel schoot
(3—1). Ten slotte had ook rechtsbuiten
Van Heel nog een aandeel in een der
doelpunten. Een zijner goede voorzetten
schoot Bromberg zonder stoppen langs
de Belgische doelman (41).
Bromberg verrichtte daarmede de
hattrick.
DRIJVER EN KRUIZE DE
UITBLINKERS.
Deze Hagenaar blonk wonderlijk ge
noeg tijdens de wedstrijd in technisch
opzicht zeker niet uit (dat deden Drij
ver en Kruize), maar het gaat om de
doelpunten en in productiviteit had hij
geen concurrenten. Boerstra en Van
Heel op de rechtervleugel waren de
zwaksten in de voorhoede en bleven
iets onder de maat. De middenlinie
was voldoende met Langhout als uit
blinker en Loggere, die wat minder
actief was dan gewoonlijk. Tiel was hier
de zwakste.
Met Drijver van de L.M.H.C. heeft ons
land een back, die onbetaalbaar is
wegens zijn bijzonder rustige maar
niettemin uiterst snelle en accurate
ingrijpen.
Derckx, hoewel goed kon niet in zijn
schaduw staan. Keeper Richter ging
wellicht niet geheel vrij uit bij het Bel
gische doelpunt maar verrichtte in de
tweede helft enkele zeer fraaie saves.
Bij de Belgen was nog steeds spil
Enderle de beste. De ploeg als geheel
bleef onder de maat. Het vertoonde spel
was rommelig terwijl de Belgische voor
hoede in het bijzonder zeer weinig
stickvastheid demonstreerde.
De defensie van het Nederland^ hocke y-elftal ln actie.
(Foto ANP—R.)
