PANDA EN DE MEESTER-DIEF
Zooals ik Duitschland terug sag
Fonkelnieuwe fietsen rijden tusschen de
puinhoopen van Hannover
De voorwaarden der grootste
Conversie-operatie
Voor de Jeugd
Russificeering van Oost-Pruisen
V.
(Van ohzen specialen verslaggever).
Keurig op den afgesproken tijd stond
de wagen voor de deur van het Press-
camp in Herford en begon onze tocht
naar Berlijn. Wij reden langs de zoo
als ik al eerder vertelde weinig be
schadigde autobahn en kwamen door de
totaal verwoeste Kantstrasse de stad bin
nen. Ik zal den aanblik niet beschrijven,
overal waar men komt is het hetzelfde.
Van de steden, die ik bezocht, was ex-
geen een, die niet was verwoest, overal
was de „binnenstad" volkomen tot puin
en gruis geslagen. Hannover bood een
al zeer deprimeerend beeld de stad
waar in den eersten wereldoorlog Von
Hindenburg de herfst van zijn leven in
een „dolce far nlente" een „zalig
nietsdoen" meende door te zullen bren
gen was schier niet te herkennen. Wij
baanden ons door het hoogopgeraste
puin een moeizamen weg naar een kel
der en troffen daar den bewoner, zijnde
een advocaat, die in dit hok, niet veel
grooter dan een niet al te kleinen var
kensstal, zijn beroep uitoefende. Het
bleek een fatsoenlijk en correct man te
zijn. Ieifland die zeer wel inzag dat ons
land allerminst reden had een spons over
het verleden te halen en die in fla
grante tegenstelling met den chauffeur
-van wien ik u al vertelde van meening
was dat er zoo hard mogelijk moest wor
den aangepakt. Ondertusschen zag ik het
„studeervertrek" eens rond. Het was er
niet alleen koud, maar ook vochtig, de
ramen waren niet dan nooddruftig dicht
geplakt en dicht gespijkerd en de be
zoekers die dit juridische paradijs bin
nentraden, hadden de keus tusschen
twee wankelende stoelen, met verscho
ten eh kapot rood pluche bedekt, en een
bankje dat toen ik er op ging zitten
oogenblikkelijk krakend in elkaar zak
te. Er stond een schrijfmachine, er
stonden twee tafels, die met allerlei stof
fige papieren waren overdekt en daar
mee was het meubilair bekeken. Door
een der muren priemde de pijp van een
afgrijselijk stinkend kacheltje. Men had
dit alles met eigenhandig afgebikte
steenen opgetrokken en aan materiaal
was tenminste geen gebrek, want ik zag
geen huis dat niet in elkaar gebombar
deerd of totaal uitgebrand was. De man
was over de Engelschen gelijk trou
wens vrijwel iedereen met wie ik sprak,
geenszins ontevreden. Volgens hem han
delden de Britten naar een vastgetrok-
ken lijn, in tegenstelling met de Ame
rikanen en de Russen, die zooals hij
het uitdrukte naar de grillen van het
oogenblik hun besluiten ten uitvoer leg
gen. Daarbij en dit scheen den ad
vocaat te imponeeren, maakten de En
gelschen het hem, wanneer hij voor zijn
„kantoor" bezig was het puin weg te
ruimen, geen oogenblik lastig,, niaar lie
pen netjes in een boog om hem heen. Ik
dacht toen ik dit hoorde, terug aan den
bekenden Engelschen sportsman -Lord
Burghley, dien ik eens tijdens de Olympi
sche Spelen, in Berlijn aan een groot
diner had ontmoet en die mij toen ik
hem vroeg hoe het hem hier bevallen
was en hoe hij al die dikdoenerige Mof
fen beschouwde, dit alleszeggende ant
woord gaf: „They are all snobs". Hij
was er heel koel en beleefd, tegen omdat
hij niet de moeite nam er vriendelijk
tegen te zijn. En daar bovendien te goe
de manieren voor had. Zij waren een
voudig .„lucht" voor hem en zeer waar
schijnlijk was deze advocaat voor de En
gelschen niets anders.
Toén wij verder reden ontdekte ik in
een volkomen uitgebranden winkel nog
een bordje dat den brand had weerstaan
en waarop nog de woorden te lezen wa
ren: „Bestattungsanstalt" Begrafenis
onderneming!„Hier kun je je geit
laten grazen" zei niet ongeestig een van
niijn collega's, wijzende op niets dan
puinhoopen waaruit het onkruid hóóg
opschoot.
En tusschen al dien rommel door
gierden dc trams meestal met plan
ken dicht gemaakt en reden de
menschen op fietsen zooals wij ze hier
in ons land maar al te graag zouden
hebben, Waar ze ze in vredesnaam van
daan halen heb ik niet gewaar kun
nen worden, van ons waren ze in elk ge
val niet gegapt. Want't waren typische
Duitsche vervoermiddelen, dikwijls van
kostelijke ballonbanden voorzien. Mfj
werd verteld dat er momenteel in
Bielefeld weer een goeie honderd fiet
sen per dag worden gemaakt, fietsen
die in dë allereerste plaats aan de
mijnwerkers ter beschikking worden
gesteld.
Maar hoe dat ook zij, het soort vehi
kels als waarop wij die d&n toch nog
altijd tot de overwinnaars schijnen te
behooren ons plegen voort te bewe
gen, was verwonderlijk gering.
DAT EEUWIGE „MENSCH".
Ik kwam een man tegen die vrijwel
geen kleeren aan het lijf had en bood
hem een cigaret aan. Oogenblikkelijk
ging zijn mond open, niet alleen om er
den felbegeerden rookstengel in te stop
pen, maar ook om mij antwoord op
mijn vragen te geven. Ik had hem al
was dat dan ook betrekkelijk spoedig
gedaan om zoo te zeggen „het hemd
van het lijf" kunnen vragen en toen
Ik hem ook nog een stuk koek gaf hield
hij heelemael niet meer op. „Ellendige
kerels hè" zei ikbarbaren die Ame
rikanen en Engelschen die al die prach
tige huizen iix elkaar hebben gesmeten".
De man hield een oogenblik met kau
wen op, peuterde met zijn tong wat in
zijn holle kiezen om zich verstaanbaar
te kunnen maken en antwoordde toen
lauw: Sagen Sie das nicht voortref
felijke soldaten en voor de rest ja,
wat verwacht u dan eigenlijk? Mensch
dat ellendige „mensch" ('menig on
zer zal het zich uit den /tijd dat hij ver
hoord werd nog wel herinneren
MenschKrieg ist KriegVrij
vertaald: Dat hoort er nu eenmaal zoo
bij
Doet me plezier, zei ikik vind
het óók reuzenkerels" Vertel me nou
eens, ben je ook lid van de Partei ge
weest? Neen, dat was hy natuurlijk niet.
En wat zeg je wel, vroeg ik verder, van
al die menschonteerende gruwelen in de
kampen waar zij de Nederlanders bij
duizenden hebben af geslacht, vergast,
laten verhongeren of op andere doel
treffende en cultureele manieren ter
dood hebben gebracht. Heb je daar wel
eens van gehóórd?
De door mij getracteerde slikte de
laatste hap koek naar binnen, veegde
de kruimels met den rug van zijn rech
terhand van zijn lippen, en antwoordde:
„Of ik wel eens van gruwelen tegenover
Nederlanders heb gehoord? Nee
nóóit. Wjj waren toch immers altijd
goeie vrienden, wat?"
„Die verleden tijd is niet slecht" zei
ik, „maar daar is iets veranderd". En
ik vertelde hem alles in geuren en kleu
ren. Tja zei hij.tja.dat ls erg
als dat zoo isdan is het heel erg,
ja jadan kan ik mij uw haat ook
wel begrijpenMaar iknee waar
achtig meneerIk heb daar nooit
wat mee te maken gehad.... Hij gaf
mij een hand en sukkelde verder.
Én ik dacht aan het woord, eens
gesproken door den grooten Goethe
die van dit Duitsche volk zoo^prach-
tig en zoo volkomen juist heeft ge
zegd: „lm einzeln achtungswert
im Ganzenmiserabel" Oftewel:
Stuk voor stuk heel geschikte men
schen, maar alles bij elkaar.een
zoodje.
Midden tusschen puin en gruis ont
waarde ik een in elkaar geschoten huls
en daar hing nog als 'n herinnering uit
tijden des lachenden vredes een heel
brok balkon naar beneden Echt
Duitsch u weet wel met een liee-
le hoop tirelantijnen en zwéAr verguld,
Zwaar verguld ja daar waren de
Duitschers gek op Denkt u maar
eens aan dat mooie cadeau dat de ex-
keizer ook nog „wijlen" eens aan
Hindenburg heeft gegeven zijn por
tret levensgroot met opdracht na
tuurlijk Wilhelm Imperator-Rex
eronder en het geheel in „zwaar-vergul-
de" lijst. Waarbij de spotter Chariva-
rius destijds een pracht van een rijm
heeft geschreven en waarin hij den ge
ver laat zeggen.
„En komt de tijde eens dat ik sterf"
Zelfs ikwie het hoort, die ijst,
Nooit sterft dit Hoofd in olieverf,
In zwaar vergulde lijst
OM MET UILENSPIEGEL
TE SPREKEN.
En ook dit brok zwaarvergulde bal-
konleuning had den oorlog overleefd...
Wij maakten nog even een slippertje
naar Brunswijk eveneens tot scher
ven geslagen en midden in deze adem
beklemmende opeenhooping van aarde,
st'eenen, gruis, puin, ijzer, balken, gaat-
u-maar-door ziet daar stond nog
die alleraardigste fontein. U hebt daar
waarschijnlijk wel eens van gehoord.
Men ziet op den rand van het bekken
den bekenden Tijl Uilenspiegel lachend
een verhaal vertellen en vijf kleine
aapjes luisteren met wljd-open mond
Wat Tijl vertelde wéét ik niet maar
ik dacht aan dat beeldje uit speksteen
met die drie apen er op en waaronder
te lezen staat:
Doe geen kwaad hoor géén kwaad
spréék geen kwaad
Eix toen ik dit alles nog eens goed
bekeek toen herinnerde ik mij opeens
ook weer hoe iemand eens tegen Tijl
Uilenspiegel moet hebben gezegd dat hij
zoo gehaat was. Waarop Tijl möet heb
ben gerepliceerd: Ja dat weet ik wel.
en toen In een bui van zeldzame
zelfkennis mè,ar ik heb het er dan
ook naar gemaakt
Hetgeen ik zoo vrij ben te beweren
dat van wel een paar Duitschers méér
kan wordpn getuigd
DE MAREES VAN SWINDEREN.
Opnieuw een
bolblocmsn-t en toonstelling te Lisse
Hollandsche bolgewassen
den vreemde nog steeds
populair.
Aangemoedigd door het groote succes,
dat de in de Kerstweek te Lisse gehou
den bolbloemententoonstelling heeft ge
had en welke een duidelijke demonstra
tie vormde voor deze zoo by uitstek Hol
landsche cultures, heeft het comité der
Stichting Bloemlust besloten om weder
om een tentoonstelling te houden.
Deze tentoonstelling, die ook nu in de
veiling H.B.G. aan den Haven te Lisse
zal worden gehouden, zal thans een dub
bele oppervlakte beslaan. As. Dinsdag
zal zij worden geopend, terwijl de slui
ting is bepaald op Zaterdag 18 Januari.
Was de eerste al een succes „waar
men over sprak", de nu ontworperie on
der leiding van den heer Van der Lee
(aberangeur der firma Koper, Benne-
broek) zal de eerste ver in de schaduw
stellen.
Het doel dezer tentoonstelling is ook
nu weer om het publiek te toonen over
welk rijk materiaal wij beschikken in
het artikel Hollandsche bloembollen.
Daarnaast om aanschouwelijk te de-
monstreeren hoe deze producten van
onzen tuinbouw in den meest aantrek-
kelyken vorm kunnen worden verwerkt
tot een schitterend geheel. Tevens is
het vanzelfsprekend de bedoeling, dat
de vakbeoefenaren onderling door het
beste en het nieuwste aan elkaar te
toonen op de hoogte zullen blijven van
wat er in „het vak" omgaat en zoo noo-
dig uitwisseling en verkoop van varië
teiten kan plaats vinden ten einde de
afnemers in het buitenland steeds het
allerbeste te kunnen aanbieden.
Wij kunnen u een bezoek in het tijd
vak van 14—18 Januari aan Lisse om,
midden van een baiTen winter met min-
van de Lente te gaan genieten, niet ge
noeg aanraden. U zult er geen oogen
blik spyt van hebben integendeel
er worden verwachtingen aan een zeker
terugkeerend voorjaar in u gewekt,
waardoor u in staat wordt gesteld le
mdden van een barren winter met min
der ongeduld de «werkelijke Lente te
verbeiden.
Gedurende de oorlogsjaren was de
export van onze bolgewassen naar
meerdere landen niet mogelijk. Vijftig
procent inkrimp van de toenmalige met
bolgewassen beplante oppervlakte werd
door den Duitschen bezetter bevolen.
Met name naar Amerika en Engeland
was vanzelfsprekend geen export meer
mogelijk. Daardoor liep het gebruik
van bloembollen in die landen sterk
terug met als gevolg dat het publiek
daar ook aan het gebruik onzer bollen
ontwende en in de plaats daarvan an
dere bloemen ging gebruiken. Met veel
energie en voortvarendheid maakte een
groot aantal reizigers, zoodra zich de
mogelijkheid daartoe bood, zich op, om
het verloren gegane terrein weer te
heroveren. Jammer genoeg stelt Enge
land tot nog toe, terwijl het tot aan
den oorlog onze grootste afnemer was.
een bepaald lnvoer-quota vast. Over het
algemeen kan geconstateerd worden
dat onze Hollandsche bolgewassen niet
aan populalriteit hebben ingeboet en
met open armen ontvangen worden. Er
zou een belangrijk grooter kwantum ge
ëxporteerd kunnen worden Indien geen
invoer-restrictle-maatregelen van som
mige landen den export in den
Actie en reactie op
Aandeelenmarkt
(Van onzen financieelen medewerker).
De grootste conversie-operatie in de
geschiedenis van ons land geschiedt
nagenoeg geruischloos.
Die zwijgt, stemt toe. Want elke hou
der van de op 15 Februari as, aflos
baar gestelde leeningen tot een totaal
bedrag van f. 2700 millioen, wordt ge
acht tot een overeenkomstig bedrag deel
te nemen in de nieuwe 3—314 Neder -
landsche Staatsleening 1947, tenzij hij
voor 27 Januari a.s. op een daarvoor
bestemd formulier verklaart van de
aangeboden conversiemogelijkheid geen
gebruik te willen maken.
Het wordt hem dus wel gemakkelijk
gemaakt. Converteert hy niet, dan
wordt zijn geld maximaal 5 jaar ge
blokkeerd k 214 rente, welk geld
uiterlijk op 31 Dec. 1951 uit de opbrengst
van een zoonoodig gedwongen leening
zal worden „afgelost".
Ziedaar in een notedop de heele pro
cedure, die den Staat van een deel
zijner verplichtingen tot betaling van
rente en aflossing moet ontlasten.
Men weet hoe wij er over denken-
Het had anders en beter gekund»
want hoe men de zaak ook wendt of
keert en hoezeer men ook de bijzon
dere omstandigheden, waarin de Staat
verkeert, in aanmerking moet nemen,
vast staat toch wel dat de Staat te
genover een bepaalde categorie der
bevolking, welker bestaan en streven
(spaarzin) hij zegt hoogclijk te waar-
deeren, misbruik maakt van zijn
machtspositie en zich niet integraal
houdt aan de leeningsvoorwaarden,
welke er tusschen hem en zijn geld
schieters bestaan.
Gedane zaken nemen geen keer, maar
als een symptoom van het financieel
beleid der regeeriixg dient het boven
staande toch uitdrukkelijk te worden
vastgelegd, ware het slechts om te voor
komen, dat dit slechte voorbeeld in de
toekomst al te gemakkelijk zal worden
nagevolgd.
Het Nederlandsche staatscrediet in
binnen- en buitenland was steeds een
onzer belangrijkste activa en dit tot
schier eiken prijs te handhaven moet
elke Minister van Financiën als zijn
voornaamste taak zien.
En hoezeer wy overtuigd zijn dat
Minister Lieftinck dat ook doet en naar
den besten weg heeft gezocht om die
taak te vervullen, er behoedt niet aan
te worden getwijfeld, dat de houders
van staatsfondsen voor zijn financieel
beleid op dit punt géén waardeering
hebben en dat ons staatscrediet er niet
mee gediend is.
Het bleek reeds aanstonds bij het be
kend worden der conversieplannen,
toen vrij spoedig daarna de koersen van
314 en 4 staatsobligaties tot be
neden pari daalden en het is deze en
de vorige week opnieuw tot uitdrukking
gekomen in een groot aanbod van
staatspapier, zoodat alleen door steun-
aankoopen van de regeering de koersen
op c.a. 9914 konden worden gehand
haafd.
Konden de nieuwe 3—314 obligaties
1947 niet voor de betaling van de Ver-
mogensaanwasbelastmg en de Vermo
gensheffing worden gebruikt, dan zou
het aanbod in de oude leeningen na
tuurlijk nog veel grooter geweest zijn.
want dat velen hun geld voor vijf jaar
214 willen vastleggen, valt niet aan
te nemen, al heeft men daardoor het
voordeel in dien tijd althans de hoofd
som intact te houden, een voordeel dat
aan beteekenis gewonnen heeft door de
mededeeling, welke de Minister onlangs
heeft gedaan, dat ,de eventueele ge
dwongen leening t.z.t. niet uitsluitend
de houders van bij den Staat geblok-
stonden. Niettemin werd voor ruim vijf
tig millioen gulden in het zoojuist be
ëindigde jaar verzonden aan bolbloem-
gewassen in den ruimsten zin genomen.
Voorwaar een schitterende, zeer belang
rijke en uiterst welkome bijdrage in de
voor ons land zoo zeer noodige bulten-
landsche deviezen-behoefte. Dé&rom
ook zoo belangrijk, omdat deze tak van
onzen nationalen export, en dat in te
genstelling met zooveel andere artike
len, die wij exporteeren, bijna uitslui
tend gepresteerd wordt zonder dat daar
tegenoverstaat een import van eenige
beteekenis van welke grondstof ook, om
deze gewassen „van eigen bodem" ex-
weg port-klaar te maken.
keerde gelden zal treffen, maar dat
voor de deelneming in die leening an
dere normen zullen worden aangelegd.
Wat nu de voorwaarden van de nieu
we Conversieleening betreft, ze zijn he
laas allerminst aantrekkelijk. De re
geering „behoudt zich alle rechten
voor". Van jaariyksche aflossing k pari
is geen sprake. Alleen Ingeval en voor
zoover de koei's beneden 97 daalt,
wordt jaarlijks ter beurze tot 2% van
het op 1 Jan- van elk jaar uitstaand
bedrag ingekocht. Ook mag de leening
vóór den uitersten termijn van aflos
sing (1987) gedeel of gedeeltelijk k pari
worden aflosbaar gesteld, wat dus wil
zeggen dat, blijft deze regeering aan en
slaagt zij er in haar goedkoopgeld-
politiek voort te zetten, de houders der
nieuwe obligaties zich geen illusies be
hoeven te maken over de verhooging
van den rentevoet van 3 tot 3 li op
15 Februari 1957, Immers kan de regee
ring dan. bijv. via een gedwongen lee
ning, de 33 li leening 1947 aflos
baar stellen, hetgeen trouwens ook mo
gelijk is ten aanzien van de buiten de
conversie gebléven 3—314 leening
1958, waarvan de rente op 1 Maart 1948
volgens de leeningsovereenkomst tot
314 moet worden verhoogd.
Intusschcn mag men zich er over ver
heugen, dat door de uitvoering van
het conversieplan althans aan de pe
riode van onzekerheid een einde ge
komen is, want niets is voor de ont
wikkeling van den beurshandel fnui
kender dan de vrees voor nadeelige
regeeringsmaatregelen. Moge daarom
ook spoedig over de Vermogenshef
fing worden beslist!
Evenals de vorige week hebben ook
ditmaal weer velen hun staatsfondsen
in aandeelen omgèzet, waarbij aanvan
kelijk in hoofdzaak Nederlandsche In-
dustrieele aandeelen, later ook Scheep
vaart en Indische waarden tegen sterk
stijgende koersen koopers vonden.
Dat de aandeelenmarkt niet geheel
vrij is van inflatoire tendenzen, behoeft
geen verwondering te wekken.
En evenmin, dat er tegen het midden
der week een reactie intrad, welke aan
begrijpelijke winstnemingen kan worden
toegeschreven.
SCHEEPSBERICHTEN.
Abinla, 3/1 van Batavia te Singapore:
Agathe, 2/1 vati Balik Papan te Batavia;
Amstolstad, Amsterdam—Perzische Golf,
8/1 te Port Said; Baralt, 6/1 van Port
au Prince naar Curacao: Ceronla. 1/1 van
Balik Papan te Mlri; Cleodora, 0/1 van
Abo te Rotterdam; Edam, HavanaRot
terdam (R'dam), 7/1 te Tampico; Gordlas,
6/1 van New York naar Demerara; Govert
Fllnck, 5/1 van Belra naar Mozambique;
Ino, 6/1 van Port au Prince naar Curasao;
Kota Baroe, JavaRotterdam. 9/1 om
15.30 van Napels en wordt 10/1 te South
ampton verwacht; Limburg, Vancouver
Colombo, 8/1 te Lorenzo Marquez cn
vertrekt vermoedelijk 10/1 vandaar; Ma-
coma, 5/1 van Cura?ao naar Puerto la
Cruz; Malvlna, HaifaRotterdam, pass.
7/1 Gibraltar; Melampus, JavaNew York,.
7/1 van Port Said; Rembrandt, Sj'dney
Rotterdam, 8/1 van' Aden; Saroena, 1/1
van Abadan te Manilla; Sloterdljk, Rotter
damBatavia 8/1 te Port Said; Stad
Haarlem, 10/1 van IJmulden te Rotter
dam; Svolder, 5/1 van Barranquilla naar
CrlBtaibal: Tarakan, New YorkJava, 8/1
van Colombo; Titus, 7/1 van Trinidad n,
Paramaribo: TJlbadak. 6/1 van Hongkong
te Singapore; Tjlkampek, 5/1 van Seattle
te Portland (or.) (Grays Harbour—Neder
land); TJlmanoek, 4/1 van Hollandla naar
Macassar en Java; Trajanus, La gualra—
Paramaribo, 7/1 van Trinidad; Van Ruls-
dael, JavaNew York, 8/1 van Gibraltar;
Zaan, 9/1 van Setubal te Rotterdam;
Zaanstroom, 6/1 van Antwerpen te Reyk
javik,
MIJ. Nederland'; Tablan, 6/1 te Penang;
Bengkalls, 7/1 van Makassar naar Los
Angeles.
K.N.S.M.: Nada, 8/1 Madeira gepasseerd;
Stal, 7/1 te Istanboel; Pericles, 8/1 van
Belem naar Trinidad; Gudrun 9/1 te
RAADSELS
voor allen om uit te kiezen; 4)
groteren (1116 Jaar) vijf,
kleineren (711 Jaar) drie goede
oplossingen.
Naam, leeftijd en adres onder de raadsels.
Inzenden naar Bureau Leldsch Dagblad,
of naar Wasstraat 38. tot uiterlijk Dins
dagmorgen 9 uur.
I. (Ingezonden door Jan Hakemulder).
Mijn geheel van 9 letters ls een plaats ln
Noord-Holland. 4, 1, 2, 3 ls een verkorte
Jongensnaam, 3. 8. 6 ls een grote steen.
5, 6 een bolgewas, 7, 8. 1 een grote plas,
4. 8. 9 loopt in het kippenhok.
II. (Ingezonden door Corrie Zandber
gen) Wat zit éénmaal ln een peer,
In een appel tweemaal meer?
in. (Ingezonden door Truusje v. Leeu
wen) Maak van de hierondervolgende
lettergrepen een 4-regelige spreuk: moot
Jong wijs is kalm. wie
oud vra moetl is men
gen ver is wie dra men
le gen dwaas is wie
e men wie ren ren moet.
IV. (Ingezonden door Bep Brouwer)
Mijn le deel ls een Jongensnaam, mijn
tweede gebruikt men ln de winkels, mijn
geheel is de naam van een matroos.
V. (Ingezonden door Mla Bekooy)
Wat ls klein ln Parijs, maar heel groot
ln Schiedam? Een vraag ls 't. waarop lk
graag antwoord bekwam.
VI. (Ingezonden door Jannie en Cobic
Leuering) Mijn geheel ls een spreek
woord van 29 letters. 25, 26. 27, 28 ls
een Jongensnaam. 19. 17. 18, 25 een gat
in de grond. 21, 10. 11, 12. 6 draag Je
liefst bil nat weer. 2. 5. 17. 23 is een
tijdperk, 29, 22. 10, 11, 16. 15 een
lichaamsdeel van een dier. 1, 11, 10. 16.
13 dient voor verwarming, 9, 8, 7 ls een
hoofddeksel), 3. 24, 20, 28 een lichaams
deel, 4, 11. 10, 12, 13 draagt Slnt-Nlco-
laas, 14. 22, 24. 28. 26, 28 ls straatbedek
king.
VII. (Ingezonden door LI esje Eichihorn)
Voor welke tijd ls men het meest be
zig?
VHI.
maas).
(Ingezonden door Bopple West-
Hoor toe waar gij mil vindt;
Bil man, bil vrouw of kind.
Bii rad, viool en haan.
Treft gil mil altijd aan.
Zo gil miln naam nu weet.
Zeg dan maar. hoe lk heet.
OPLOSSINGEN
der raadsels uit het vorige nummer.
1. Assen; 1, slak. 2. kast. 3, mast, 4.
slee, 5. eend,
2. Hobbelpaarden,
3. Het Leldsch Dagblad, de krant voor
ledereen. Leiden, toren, lood. Adrl-
aan, schol, kever. blad. elk. eg. he
den. tillen.
4. Hoofddorp; hoofd. dorp.
5. a. Krantenbezorger; b. Reisleider.
6. De straatmakers.
7. Voorn, Hoorn, doorn, toorn.
8. Neger, regen
Beste raadselnichtjes en -neefjes,
Heel hartelijk dank lk Jullie allen weer
voor de vele goede wensen bil do aan
vang van het Nieuwe Jaar. ln de brieven,
per kaartje, en in het bilzonder voor de
mooie ansichten. Elke dag na Nieuw
jaar vond lk verrassingen ln miln brie
venbus. Ik kan nu door de beperkte
plaatsruimte niet de namen opnoemen
van allen, die me een Nieuwjaarswens
deden toekomen, zoals lk dat vroeger
deed. Hopelijk het volgend jaar weer.
Maar lk kan Jullie verzekeren, dat ik blij
was met zoveel goede wensen.
Alle nieuwelingen hartelilk welkom. Ik
hoop, dat het Jullie bevalt lnonze raad-
selkrlng. Daar twijfel lk eigenlijk niet
aan. Sommigen sturen eerst een briefje,
om te vragen, of zij mee mogen doen. Dat
hoeft niet: Je kunt direct de oplossingen
er bl| inzenden.
Ook bedankt voor de vele nieuwe raad
sels.
Greet Je Doi-repaaL Natuurlijk iedere
week de oplossingen Inzenden naar mij.
Dan loot Je om de 4 weken mee voor een
prijs.
Tot volgende keer. Veel hartelijke groe
ten voor allen. Jullie Raadseltante.
Mevr. RL J. BOTERENBROOD.
Amsterdam: Hermes, 10/1 te Amsterdam;
Iris, io/l te Rotterdam; Ariadne, 9/1 van
Amsterdam naar Rotterdam; Euterpe, 0/1
te Lissabon; jan, 9/1 te Amsterdam; Rlta,
9/1 van Rotterdam naar New Port; Bos
koop. 4/1 van Tocopllla naar Millendo.
Stroom van Russen wordt
aangevoerd.
Berichten uit Russische bron duiden
aan, dat groote voortgang wordt ge
maakt in de „Russificeering" van een
deel der vroegere Duitsche provincie
FEUILLETON
Roman door Winston Graham.
17)
Ik weet nu wel niet, of ik er goed
aan gedaan heb. u hierheen te laten
komen, maar majoor Dwight is in Mi
laan en mr. Andrews is naar Verona ge
gaan. Zij hoestte nerveus. Ik moest
eenvoudig naar mijn beste weten han
delen. Het was zoo veiliger dan dat ik
meer had gezegd aan de telefoon.
Is er iets niet in orde?
Daar ben ik niet zeker van. Toch
moest ik u waarschuwen, U bent name
lijk vandaag den geheelen dag gevolgd.
Er kwam een onaangenaam gevoel in
mijn maagkuiltje.
Ik zou wel eens willen weten, wat
dat kan beteekenen. Ik deed mijn best
de zaak en bagatelle te bëhandelen.
Zij zat op den rand van een stoel en
strekte afwezig haar hand naar een ge
dreven zilveren sigarettendoos uit. Ik
stak een cigaret voor haar aan en nam
er zelf ook een.
Waarschijnlijk wil kapitein Bonini
u gedurende het week-end een beetje
laten bewaken, zei ze langzaam. Of mis
schien is de gewone politie ingevallen,
dat ze uw schreden wel eens kon laten
nagaan, omdat u pas hier aangekomen
bent. Dat is zelfs zeer waarschijnlijk.
Maar dat beteekent, voor zoover ik de
zaak beoordeelen kan, dat u geen con
tact meer met ons kunt hebben. Ik be
doel daarmee niet terwille van ons, maa
ook terwille van uzelf. Dus dan mag
mr. Andrews in geen geval meer bezoc
ken, voordat u naar Milaan vertrekt
Dat was ook afgesproken.
Zij keek op. O.dat wist ik niet.
Anders had ik u misschien heelemaal
niet lastig gevallenZij schudde het
hoofd met het bruine, glanzende, prach
tig gekapte haar. Maar mijn gezond
verstand zei me, dat ik u op een of an
dere manier moest waarschuwen. Het
zou in elk geval een nieuwe opstelling
van .onze plannen na de conferentie ten
gevolge kunnen hebben.
Ongetwijfeld, gaf ik toe, als ik zelfs
zoo ver kom. dat ik de conferentie heel
huids bereik.
Ik wou, dat Andrews hier was, zei
hij is altyd zoo zeker van zichzelf.
Hij weet meestal wel een manier om uit
de moeilijkheden te komen. Mij ligt dat
niet zoo.
Er viel een zwijgen. Zij rookte nerveus
en met snelle trekken. Ik keek naar den
muur tegenover mij, die versierd was met
oud-Italiaansch leer-behang. Het met de
hand geschilderde motief teekende zich
duidelijk af op den gelen ondergrond.
Het was prachtig werk. maar ik kon mij
niet zóó concentreeren, dat lk het be
wonderen kon. Het feit, dat ik bespied
werd, scheen iedere hoop, dat ik zonder
kleerscheuren en met succes mijn zen
ding ten einde kon brengen, den bodem
ln te slaan. De onderneming had al ge
noeg ongeziene moeilijkheden zónder
deze complicatie.
Bent u er zeker van, dat men mij
gevolgd is?, vroeg ik.
Het bericht werd mij overgebracht
door Glacomo. Hy is over het algemeen
volkomen betrouwbaar. Als alles gewoon
was geweest, zou hij het aan mr. An
drews hebben gemeld.
Heeft hy ook gezegd, wie mij
volgde?
Nee. Het bericht kwam mondeling
en was over drie of vier meitschen ge
gaan,
Het zou wel goed zijn als we wisten,
of het iemand van de gewone politie is
of mogelijk van de O.VR.A.
Het is mogelijk, dat we dat later
nog. ontdekken. Maar ik geloof niet, dat
ze iets weten van onze zaken.
Dat hing er van af, hoeveel menschen
het wisten, dacht ik. Maar het had geen
zin om dit alweer een medewerker onder
den neus te wrijven.
Wat raad u mij aan?
Zij raakte een beetje in de war. Ik
kan u op geen enkele manier raad geven,
dr. Mencken. Maar er schynt niet veel
anders over te blijven dan eenvoudig
maar door te gaan. Natuurlijk zal ik An
drews dadelijk op de hoogte brengen, als
hij terug komt.
Als men mij gevolgd is, piekerde ik,
dan is Andrews naar alle waarschynlyk-
heid daar ook, al bij betrokken. Ik ben
immers tweemaal bij hem thuis ge
weest! En denk eens aan: ik heb u
zelfs vei-gezeld tot aan de kade!
Giacomo zegt dat u pas sinds van
morgen vroeg achtervolgd wordt toen u
uitgegaan bent. Maar ik weet natuui'lijk
niet, of dat klopt,
Neen, ik kan er alleen ook niet
heelemaal uitkomen.
Er viel een nieuw stilzwijgen. Ik wist
niet, wat ik nog moest zeggen, wy za-
15). Even later stond Joris Goedbloed
voor de gevangenis en. belde aan. Lang
en luid.
„Komaan, vriend!" sprak hij tot den
toesnellenden portier. „Haast UI Ik
wens een der gevangenen te verhoren.
Welaan, wat kijkt ge suf! Ik ben de
president van de Hoge Raad, hier is
mijn machtiging!" Hy greep een kaart
uit de portefeuille van den rechter en
zwaaide daarmee voor de neus van den
portier.
„Zeker, meneer de president! Zeker"
zei de brave bewaker zenuwachtig.
„Wie wilt U verhoren, excellentie? Neem
me niet kwaiyk. ik herkende U niet, Ik
heb U hier nog nooit gezien!"
„Dat klopt! Ahum! Dat komt uti
Ik wens een zekeren beklaagden Panda
te zien. Een belangrijk en gevaarvol
misdadiger! Voer my tot nem! Haast
U vriend! Haast U!
De portier haastte zich en stak be
vend van de zenuwen een sleutel in
een slot.
„Hier zit hij!" zei hy. „Gaat U bin
nen, meneer de president 1"
gen geen uitweg, omdat wy onze leiding
kwyt waren. Het was met een zekeren
tegenzin dat my dit duideiyk werd. De
eerst schok van angst en schrik was
voor by. Een oogenblik kon myn voor
oordeel, dat opnieuw opgedoken was,
mijn gedachten weer geheel in beslag
nemen.
Ik had u eigenlyk dit al eerder wil
len vragen, zei ik. Nu we toch hier sa
men zijn, hoe bent u tot dit beroep ge
komen?
Zy keek naar haar roode sandalen en
zei alleen:
Tja.
Ik ken al de spelregels nog niet, zei
ik. Ik geloof vast en zeker, dat dergeiyke
vragen bij onzen dienst eigenlyk niet ge
steld behooren te worden.
Ik heb toevalligerwyze niets te ver
bergen, zei ze en glimlachte wat zonder
op te zien. Ik ben Australische. An
drews heeft u dat al verteld, nietwaar?
In Juli negen en dertig ben ik naar
Europa gekomen om het graf van myn
vader te bezoeken, die in den vorigen
oorlog gesneuveld is, Myn moeder is
weer getrouwd met Paul Knox, een
Amerikaan, die in Sydney woonde, vyf
jaren later zyn zy echter gescheiden en
daarna ging mijn stiefvader terug naar
Boston.
Zy had haar sigaret opgerookt en ik
begreep, dat zy een nieuwe wilde heb
ben. Ik bood er haar een van mij aan,
die zij zonder meer accepteerde. Behaag-
lyk zoog zy den rook naar binnen.
Toen den oorlog uitbrak, was ik in
Parys. Eerst dacht ik er ovèr naar Syd
ney terug te keeren, waar myn drie
broers de bezitting van myn vader be-
heeren. Maar toen hoorde ik, dat twee
van hen by de RAP. waren gegaan en
ik besloot, in Europa te bUjven en te
zien of ik my ook niet op een of andere
wyze nuttig kon maken. Ik kan als het
moet twee talen spreken en hoopte,, dat
ik ergens als verpleegster kon helpen,
of iets dergelijks. Toen hoorde ik toeval
lig door iemand, dat Paul Knox in Ita
lië een of ander consulaat had gekregen,
en men raadde my aan. hem op te zoe
ken en hem op een of andere manier
van dienst te zyn.
(Wordt vervolgd)
Oost-Pruisen, thans door de Sovjetunie
geannexeerd, aldus United Press
Dit Russische Oost-Pruisen is welis
waar nog altyd dun bevolkt, maar een
voortdurende stroom van Russische ko
lonisten komt er aan. Sommige hunner
komen uit het aangrenzende deel der
Wit-Russlsche republiek, andere ook uit
de westelyke districten van het eigen-
ïyke Rusland, uit de verwoeste gebie
den van Smolensk, Pskov en Bransk.
Weer andere kolonisten worden per spe
cialen trein overgebracht uit midden-
Rusland. uit de districten van Vladimir
en Yaroslavl en zelfs van dorpen aan de
rand van Moskou.
Volgens berichten uit het Russische
tijdschrift „Ogonek" zyn er onder hen
boeren zoowel als onderwyzers, dokto
ren, landbouwkundigen en tractor
chauffeurs. In vele gevallen sloten de
voorzitters van collectieve boerderijen
zich by den „trek" van hun boeren aan.
De kolonisten brengen hun vee. hun
kippen en landbouwwerktuigen mee. Er
werden reeds veertien nieuwe tractor
stations opgericht om de nieuwe collec
tieve boeren te helpen. Ook worden zy
by gestaan in den bouw van huizen Zij
krijgen een aanzieniyke belastingver
mindering.
De naam „Oost-Pruisen" zelf Is ver
dwenen. Het Poolsche deel ervan is in
gelijfd by de provincie Plaztyn (Allen-
stein) en het Russische deel heet thans
„gebied van Kaliningrad" sinds Ko
ningsbergen van naam veranderd is. Al
le Duitschers zyn nu uit deze streken
verdwenen. De plaatsnamen zy'n ont
leend aan de naméfi van verschillende
Russische oorlogshelden. Zoo heet het
spoorwegknooppunt Insterburg tegen
woordig „Chernyakhovsk". naargeneraal
Cherniakhavsky, die in het begin van
het Sovjet-offensief tegen de Duitsche
legers in Oost-Pruisen is gesneuveld.
De op een na grootste stad Tilsit heet
thans Sovietsk, en Frledland werd her
doopt in Pravdinsk.
De Russische regeering sthynt de ln-
dustrieele ontwikkeling van het gebied
van Kaliningrad met alle macht te wil
len bevorderen. 140 groote industrieën
en 100 plaatseiyke industrieele coöpe
raties zijn reeds in werking.
In het byzonder de haven van Kali
ningrad. de grootste ysvrye haven van
Rusland aan de Baltlsche zee, zal van
belang worden en met succes kunnen
gaan concurreeren tegen de havens van
Riga, Ventspila en Liepaja. De Izwestia
berichtte onlangs dat Kaliningrad's ha
ven geheel is hersteld en voorzien van
een moderne installatie.
Op 9 Februari zullen de kolonisten
van dit gebied vier afgevaardigden naar
de opperste Sovjet kiezen, waar zy op
het oogenblik slechts over één vertegen
woordiger beschikken.
