Succesvolle afweer
in het Oosten.
overwegende deel zich er reeds
yan bewust zou zijn, dat het na
tionaal socialist is of - diende te
zijn, dan zouden de zaken <€r an
ders voorstaan. Maar op één ding
komt het niet aan, op de gelijk
schakeling. Wanneer een overi
gens zeer goede ambtenaar tot
mij komt met de verklaring dat
in zijn werkkring alles reeds pre
cies zoo is als Dij ons, dan klop ik
hem op den schouder en zeg hem,
dat hij het heel braaf, maar niet
verstandig gemeend heeft. Het is
onze taak ervoor te zorgen, dat
in dit land alles goed en voor ons
overzichtelijk verloopt, dat voorts
nergens bewegingen van verzet
ontstaan en dat wij adviezen uit
de door de zoo oneindig leed ver
kregen ervaringen aan de Neder
landers willen mededeelen. Maar
hetgeen dan gebeurt, moet van
Nederlandschen geest en leven
vervuld worden. Immers ook de
Nederlanders zijn een moedig
volk, dat zich niet laat buigen.
De Nederlanders moeten uit
eigen ervaring in volle vrijheid
het nationaal-socialisme binnen-
groeien (bijval)
DE STRIJD IN HET OOSTEN
Wij bevinden ons in een zwaren
strijd. Ik wil zonder meer toege
ven, dat het veel mooier zou zijn,
wanneer wij nog in Stalingrad
stonden, in El Alamein en in Tu
nis. Dat wij daar niet meer zijn,
vindt zijn oorzaak in de omstan
digheid, dat wij onze fronten
moeten inrichten volgens onze
militaire krachten en mogelijk
heden. Dat geldt speciaal thans
voor het Oostelijk front. Van de
bosjewisten kan erkend worden,-
dat zij over bepaalde resultaten
kunnen spreken. In militair op
zicht zijn ze allen anderen ver
vooruit en wanneer het Duitsche
zwaard de bolsjewisten niet te
genhoudt, dan bestaat er prac-
tisch geen militaire macht ter
wereld meer, die hen zou kun
nen tegenhouden.
Maar waar het thans om gaat,
is het volgende: wij moeten de
historische taak, die wij altijd
vervuld hebben, weer vervullen.
Het is niet onze eerste taak dit
of dat gebied te winnen, maar
de voornaamste historische taak
is den vloed uit het Oosten tegen
te houden en het essentieele is,
dat^het Duitsche front in het
Oosten stand houdt. Wij hebben
immers door de successen in de
jaren 1941 en 1942 het gebied
veroverd, dat ons de mogeiijKheid
geeft om deze eerste en belang
rijke taak te vervullen Deze taak
vervult ons front, vervullen onze
soldaten en de vrijwilligers uit
de Germaansche landen in hun
gelederen.
Kameraden: wellicht zult u dan
zeggen: ja, maar hoe staat het
thans met de voedselvoorziening?
In de eerste plaats zijn de gebie
den, die wij in het Oosten bezit
ten, het geheele Westelijke deel
van de Oekraine, nog zeer groot
en bij intensieve bewerking brengt
het zeer veel op. Wij hebben dit
jaar een goeden oogst gehad en
het volgend jaar' zal O. L. Heer
ook nog iets laten groeien. Wan
neer men dat bij elkaar legt, zijn
de volgende twee jaren van
dezen kant in ieder geval gewaar
borgd, dat wil zeggen onze tegen
standers kunnen niet hopen; dat
zij ons van hieruit gezien zullen
dwingen om in het jaar 1944 of
1945, dat zouden derhalve twee
volle jaren zijn, op de een of an
dere wijze toe te geven. Ik geloof,
dat het een vervloekt onaange
naam vooruitzicht voor onze te
genstanders is. wanneer zij tot
zichzelf moeten zeggen, dat zij
minstens nog twee jaar lang oor
log moeten voeren. Ons schrikt
dat niet af, wij voeren dezen oor
log ook nog zeven, en zoo noodig,
tien jaar omdat wij dezen oorlog
zullen voeren zoolang wij worden
aangevallen.
Kameraden: een wereldoorlog
is een wereldgericht en wanneer
men in het vijfde jaar van een
zoodanig gericht staat, beginnen
de bekentenissen. Moskou is een
groote bekentenis. Vragen wij ons
eens *f wat onze tegenstanders in
Moskou toch willen bereiken. Wat
wilden de bolsjewieken? De pri
maire behoefte van de bolsjewie
ken is, dat Engeland en Amerika
eens werkelijk met den oorlog be
ginnen en militaire acties onder
nemen. Al het andere is den
bolsjewieken onverschillig. Wan
neer het hun mogelijk is met be
hulp van de Engelsche en Ameri-
kaansche soldaten Duitschland en
het nationaal-socialisme neer te
•lian, kunnen zij den anderen be
loven wat zij willen, de vrucht
valt toch vanzelf in hun schoot.
Het tweede is, dat de bolsjewie
ken zich er voor geïnteresseerd
hebben om overal te kunnen mee
praten, waar de andefen beraad
slagen. De onderscheidene ge
sprekken, die onder vier oogen
tusschen Churchill en Roosevelt
hebben plaats gehad, zijn hun
niet aangenaam- Daar willen zij
bij zijn. En wat willen de ande
ren? Dien gaat het er vooral om,
dat de bolsjewieken doorvechten-
Maar in hun eigen gelederen
wordt het dringen steeds grooter.
Ook hier in Nederland zijn er im
mers menschen, die hun hoop
stellen op de overwinning van de
anderen. Maar ook over hen komt
een zekere onrust. Waar zullen de
bolsjewieken blijven staan, wan
neer er eenmaal een opmarsch
naar het Westen zou ontstaan.
Voor dit dringen een afbakening
te vinden, dat was het primaire
dat voor den heer Roosevelt en
den heer Churchill aanleiding
was toe te stemmen in een zoo
groote deemoediging, die reeds
daarin gelegen Is, dat zij hun eer
ste medewerkers nl. hun ministers
van buitenlandsche zaken, naar
Moskou stuurden. Op zichzelf is
dit reeds zeer opmerkelijk. Daar
bij hadden zij nog een ander plan
In Italië is het wel niet heele-
maal zoo afgeloopen als zij wil
den. Integendeel, van onzen kant
uit gesden, wordt Italië langzaam
een activapost, in ieder geval ac
tiever dan het vroeger schijnbaar
actief was. Maar*zij hebben er op
gerekend, dat het wellicht moge
lijk zou zijn den een of an
der van onze bondgenooten uit
onze gelederen weg te halen.
Dat zou om met een op zich
zelf toch kanslooze propaganda
te kunnen beginnen echter
alleen kunnen op voorwaarde,
dat zij in een grootscheepsche
en plechtige verklaring die niet
alleen door Roosevelt en Chur
chill, maar ook door Stalin on
derteekend is, zouden kunnen
zeggen:
Ge hebt uw zelfstandigheid be
houden, ge wordt niet door de
bolsjewieken opgeslokt. Dat was
het politieke doel en de bedoe
ling waarmede de heeren daar
heen gegaan zijn. En nu kame
raden. u weet welk resultaat
daaruit is voortgevloeid. Waar
schijnlijk afspraken over militaire
ondernemingen. Dan hebben de
bolsjewieken dus reeds wat zij
hebben willen. Vooral zijn dê
bolsjewieken echter in de z.g.
commissie voor Europa te Londen
met een eigen man vertegenwoor
digd waardoor thans de bijzonder
heid ontstaan is, dat over Europa
een orgaan beslissen zou, waar
in in het geheel geen Europeanen
zitting hebben. Want de Engel-
schen kan ik thans niet meer als
Europeanen betitelen en de Ame-
rkanen en de bolsjewieken zijn
het niet. Maar in ieder geval zijn
de bolsjewieken daarin vertegen
woordigd en de uitwerking die de
deelneming van de bolsjewieken
aan een zoodanig orgaan met
zich meebrengt, zien wij reeds in
Italië en in de Middellandsche
Zee.
Heden heb ik juist gelezen, dat
een communist benoemd is tot
commissaris van Algiers en ook
tot burgemeester van Napels werd
een communist benoemd. Uiter
aard zijn de bolsjewieken veel
actiever: zij zien de Engelschen en
Amerikanen gladweg over het
hoofd en zij zullen de volksmassa's
daar meesleepen.
Het is den bolsjewisten volko
men voldoende, dat zij daar de
handen in het spel hebben. Maar
juist de oplossing van de vraag,
die voor de anderen belangrijk is,
n.l. de afbakening der belangen-
gebieden hebben de anderen niet
bereikt. Daarom is Moskou een
volmaakte politieke nederlaag van
de Engelschen en Amerikanen.
GRUWELPROPAGANDA.
Altijd wanneer men zich iets
heeft voorgenomen én het lukt
niet, heeft men de behoefte dit
te camoufleeren en in een nevel
te hullen.
De nevel heet „gruwelen der Duit
sche soldaten" en „onafhankelijk
heid van Oostenrijk". Kameraden,
ik heb mij afgevraagd wat wil
men eigenlijk met deze gruwelpro
paganda bereiken? Met deze gru
welpropaganda is door de Engel
schen aangeduid, dat de 12.000
Poolsche officieren van Katyn z.g.
door de Duitschers zijn vermoord.
Deze verklaring is zoo dwaas,
dat Moskou daar niet aan mee
doet, maar beweert: neen, geen
Poolsche officieren, maar Itali-
aansche officieren zijn in Italië
vermoord. Waarschijnlijk zullen
dus de Engelschen en Amerika
nen thans er naar moeten stre
ven voldoende vermoorde Itali-
aansche officieren te leveren.
Maar wat is er op eens met dit
Katyn aan de hand? Waarom
komt dat plotseling in het debat?
In Moskou was ten slotte niet
alleen de mooie Engelsche minis
ter van buitenlandsche zaken
aanwezig, doch daar waren bo
vendien nog lieden, aan wie men
eenig verstand k an toekennen.
Daaruit concludeer ik het vol
gende:
1. Deze moord der bolsjewisten
te Katyn drukt de Engelschen
zóó zwaar, dat zij hun landge-
nooten op de een of andere wijze
willen voorspiegelen, dat het
niet de bolsjewieken zijn ge
weest, maar die slechte Duit
schers. En het tweede is: deze
gruwelpropaganda heeft geen'
uitwerking, waar de Duitsche
soldaat zich bevindt, want de be
volking kent den Duitschen sol
daat. Een bezetting is nooit aan
genaam, zij is altijd zwaar en
drukkend. Maar ik geloof, dat
het thans bepaald wereldhisto
risch bewezen is, dat van alle
bezettingen, die van den Duit
schen soldaat de humaanste en
de rechtvaardigste is. Dat kan
men gerust zeggen. Maar blijkbaar
is het nu zoo, dat de oor
logsmoeheid in Engeland reeds
zoo groot is, dat men weer de
afgehakte kinderhandjes moet te
voorschijn halen om daar weer
eenige nieuwe geestdrift voor de
zen oorlog te wekken. Dit is dus
de eerste nevel.
DE ONAFHANKELIJKHEID
VAN OOSTENRIJK.
De tweede nevel is de z.g. on
afhankelijkheid van Oostenrijk.
Het is voor mij eenigszins moei
lijk met ondeskundigen te spreken
over dit gebied en ik moet zoowel
den heer Eden als ook den heer
Molotof en den heer Hull in ver
houding tot mij en tot mijn ka
meraden ondeskundigen noemen.
Want zij weten immers heelemaal
niet, dat Oostenrijk en de Oost
mark in wezen slechts uit het
Duitsche volk en uit het Duitsche
Rijk zijn ontstaan en dat de mis
sie van Oostenrijk slechts bestaan
heeft in de functie van Oostmark
voor het Duitsche Rijk. Dat dit
Oostenrijk slechts in het korte
tijdsbestek van 1866 tot 1938 geen
bestanddeel van het Duitsche Rijk
of den Duitschen bond vormde,
dat weten zij natuurlijk ook niet.
Ik neem het hun ook niet kwa
lijk. Ik neem alleen kwalijk, dat
zij in deze aangelegenheid willen
meespreken. Hoe zouden deze
heeren 'dan ook weten, dat Oos
tenrijk reeds- een belangrijk func
tiegedeelte, ja zelfs het centrum
en den drager der kroon van het
Duitsche Rijk geherbergd heeft
in een tijd, toen aan gene zijde
in Amerika de roodhuiden nog
vreedzaam rondtrokken op hun
prairiën, en nog geen idee bestond
van de tegenwoordige Amerika
nen, toen iy Moskou nog de be
ren en wolven rondliepen, maar
toen er nog geen menschen wa
ren en toen aan de overzijde in
Engeland de grooten elkander
wederkeerig in de wreedste ge
vechten afslachtten en juist be
gonnen hun koningen te onthoof
den, toen Duitschland reeds een
geordend rijk was, dat voor de
geheele wereld een orde en een
kracht en een sterkte-beteekende.
DUITSCHLAND BLIJFT ÊÈN.
Eeii" ding zou ik willen zeggen:
Laat niemand aan de Duitsche
eenheid raken. De Duitsche een
heid is het resultaat van een hon-
derd-veelhonderdjarige smartelij
ke geschiedenis. Millioenen men
schen zijn er voor gevallen. Voor
millioenen menschen was het de
laatste troost te sterven voor de
Duitsche eenheid. Die leveren wij
niet uit. Wy vechten ons door
iedere hel heen, ook al is het het
bolsjewisme, maar Duitschland
blijft één.
Kameraden, men spreekt er
vaak over, dat het jaar 1943 een
parallel zal vormen met het jaar
1918. Ik wil u geheel openhartig
iets zeggen: wanneer het Duitschë
volk thans in de situatie geweest
zou zijn van 1918, weet ik niet,
hoe de zaak met Italië zou zijn
afgeloopen. Vooral zou die mili
taire energie ontbroken hebben
om de zaak terstond een omme
keer te doen ondergaan. Wellicht
zou ook een zekere innerlijke ge
schoktheid ontstaan zijn. Maar
dat is nu juist het verschil, dat
het tegenwoordige Duitsche volk
niet meer het volk van 1918 is,
omdat het sindsdien een ijzeren
vastberaden leiding heeft gekre
gen. Er zijn immers thans in het
geheel geen bezwaren, geen rem
mingen, geen weerstand voor de
leiding en voor het Duitsche volk
om dezen strijd tot het laatste te
doorstaan, want het is volkomen
onverschillig, wat na ons komt,
wanneer wij er niet meer zijn.
Het is alleen belangrijk, dat wij
volhouden en da^wij overwinnen.
Dat is het eenige, wat ons leidt.
Maar, kameraden, wij hebben
voor de geschiedenis van het Duit
sche volk iets goed te maken, dat
is November 1918 en wij zijn ge
lukkig dat dezelfde generatie dat
nog^.goedmaken kan. Ziet gij, of
schoon de toestand toch geenszins
gemakkelijker is geworden, is toch
de houding rustig, beheerschter en
sterker geworden. Het wordt het
Duitsche volk thans bewust, dat
het juist ook een situatie van 1918
kan overwinnen en meester wor
den en dit innerlijke bewustzijn
is het groote politieke keerpunt
in dezen oorlog. November 1943 is
het keerpunt waarop wij tot ons
zelf zeggen: neen, ons kan nie
mand er onder krijgen. Wat in
1918 bestond, was een situatie, die
wij thans in 1943 meester kunnen
worden.
Ik ben slechts nieuwsgierig, wat
onze tegenstanders nu met 1944
zullen aanvangen. Zij moeten dan
aan het jaar 1919 denken, maar
daar zijn zoo heelemaal geen
parallellen te vinden. Wij echter
zullen hun thans dagelijks bewij
zen en onzen landslieden duidelijk
maken, welk een afschuwelijk ver
raad in 1919 heeft plaats gevon
den, hoe het Duitsche volk goed-
geloovig is ingegaan op de 14
punten van den heer Wilson en
hoe 'een smadelijke vernietigings-
vrede daaruit is voortgekomen.
Dagelijks zullen wij hun zeggen
hoe deze communisten, joden en
vrijmetselaars bij ons gewoed heb
ben en dan steeds zeggen; nu,
Duitsch volk, wilt gij dit nog
maals hebben? Of gij daar aan
de overzij, gij Amerikanen en
Engelschen, gelooft ge, dat wij
jullie nogmaals geloof zullen
schenken? Voor ons is er maar
één ding, dat is de beslissing van
het gevaar. Wat gij daar in Mos-
kou doet. dat is ons onverschil
lig dat interesseert ons he*ie-
maal niet. Ons heeft het veeleer
geïnteresseerd, dat wij Kief heb
ben moeten opgeven, ofschoon dat
ook nog niet gevaarlijk en be
slissend is, dat is voor ons echter
interessanter, want dat is de mi-
ltare zijde van dit conflict. Wy
zullen militair met de wapenen
tegenover elkaar staan. Politiek
zijn wij onaantastbaar, wij heb
ben,. het nat. socialisme in ons.
Wij weten, wat het beteekent, een
volksgemeenschap te zijn. Wij
weten wat het beteekent tot het
uiterste in te staan voor deze
volksgemeenschap.
Kameraden! De overwinmng
zal zijn bij hen, wier wil harder
is en de wil van hen, die weten
gelijk te hebben, zal harder zijn
en hij, die het goede wil, weet ge
lik te hebben. En nu vragen wij
ons eens af, willen wij het goede,
of willen de anderen het goede?
Ziet gij, daarin ligt de laatste be
slissing voor de kracht van het
volk, dat ieder individu op het
beslissende oogenblik, waarop de
benardheid tot hem komt en
in het vijfde oorlogsjaar mag
ieder wel eens uren van twijfel
hebben anders zou hij immers
een steen zijn tot zich zelf zegt
ja, wij willen het goede. Dan zal
een ieder tot zichzelf zeggen: ja,
onze stryd gaat daar om.
En ziet gij, kameraden, wij wil
len het goede. Wanneer wij over
winnen, zal er in heel Europa
geen mensch zijn, die geen kans
heeft op een betere toekomst.
Dat is volkomen zeker. Wanneer
wij al de krachten, die wij thans
in den oorlog moeten steken, dan
zullen gebruiken voor onzen so
cialen opbouw, dan zal dit Euro
pa een goed geordend werelddeel
worden. Dan zal in ieder volk een
nieuwe bloei ontstaan, dan zal
niet het lot van Europa door een
jodencentrale in Moskou of Wa
shington bepaald worden. Dan
zal ieder Europeesch volk in de
vrijheid van zijn eigen aard be
ginnen zich te ontwikkelen en te
bloeien en wij allen willen dan
onze handen ineenslaan voorden
opbouw van een nieuw fraaier
huis.
Wij willen al onze krachten ver-
eendgen opdat dit Europa een wel
geordende en schoone levens
ruimte met een waarachtig so-
Duitsch Weermachtbericht.
Het opperbevel der Duitsche
weermacht maakt bekend:
Op de landéhgte van Kertsj
hadden ook gisteren de met ster-
ke strydkrachten ondernomen
aanvallen der bolsejwisten slechts
geringe plaatselijke successen. Al
dagen lang gedragen zich in dezen
frontsector op bijzondere wijze het
Brandenburgsche pionierbataillon
71, welks commandant, majoor
Schneider, in de laatste gevechten
is gesneuveld, en de in den strijd
op den grond gebruikte deelen
van de negende luchtafweerdivisie.
Aan het front van de Dnjepr
verliep de dag, afgezien van suc
cesvolle eigen aanvallen, rustig.
Bij de voortzetting van onze aan-
valsactie ten Zuiden van Nikopol
werd een ingesloten vijandelijke
groep strijdkrachten uiteengesla
gen en nieuwe gevangenen en buit
binnengebracht.
In het gevechtsgebied van Kiew
bieden onze troepen op breed front
aan bolsjewisten, die met verre
superieure strijdkrachten opruk
ken, verbitterden tegenstand. In
deze met onverminderde felheid
voortdurende afweergevechten
hebben zich de Frankisch-Sude-
tenduitsche 183ste infanterie di
visie, onder leiding van lt.-gene-
raal Dettling en de Oost-Pruisi
sche 217e infanterie divisie onder
leiding van lt.-generaal Poppel
bijzonder onderscheiden.
In het onoverzichtelijke meren-
en moerassenterrein van het pe
netra tiegebied van JJewel staan
eigen gevechtsgroepen in afweer-
strijd,. tegenover vrij sterke vijan
delijke strijdkrachten. Pogingen
van de bolsjewisten om het pene-
tratiegebied naar de kanten uit f
te breiden, mislukten.
Uit de overige sectoren van het
centrale en Noordelijke Oostelijke
front wordt ook gisteren slechts
plaatselijke verkennings- en
stoottroepen activiteit gemeld.
Aan het Zuid-Italiaansche front
blijft de vijand met geconcen
treerde strijdkrachten hardnekkig
onze stellingen ten Noordwesten
van den Volturno aanvallen.
Daarbij is het vooral bij Venafro
tot felle en voor de Britten en
Amerikanen uiterst verliesrijke
gevechten gekomen. Snelle Duit
sche gevechtsvliegtuigen hebben
doeltreffende aanvallen in scheer
vlucht gericht op vijandelijke con
centraties van auto's.
Formaties vijandelijke vliegers
zijn gisteren overdag de bezette
Westelijke gebieden binnengevlo
gen en zijn bij weersomstandig
heden, die slecht zicht boden,
doorgedrongen tot in West-
Duitsch gebied. Ook storingsaan-
vallen in den afgeloopen nacht r
hadden slechts gering effect. Vijf
Britsch-Amerikaansche vliegtui-
gen werden neergeschoten.
Duitsche vliegtuigen hebben I
ook in den nacht van 7 op 8
November afzonderlijke doelen in
het stedelijk gebied van Londen
met bommen van zwaar kaliber
bestookt.
ciale orde voor zijn volkeren
wordt. Dat kunnen wij met rus
tig hart, met zuiver geweten be
loven, want dat zullen wij door
zetten. Daarvoor staat de Führer
borg. Onze Führer, die als een
fanatiek strijder voor de sociale
gerechtigheid, als een fanatiek
zoeker haar de waarheid is aan- i
getreden, en als mensch precies
gebleven is wat hij was: de een
voudige man van het volk, die
zich op geen enkele wijze van zijn 1
volk verwijderd heeft, maar er
midden in staat en die evenals i
vroeger als fanatiek strijder op
komt voor de waarheid en voorB
de vrijheid en sociale gerechtig-"
heid.
In dezen wil van hem omsluit
hij heden niet alleen het Duitsche
volk, in dezen wil van hem om-
sluit hy ook de Germaansche vol
keren en ook jullie, myn Neder
landers, ook al moet hij menig
maal hard zyn. Wat hy wil, is
niets anders dan de vryheid en
de bloei van het Nederlandsche
volk als een lot- en strydgenoot
van het Duitsche volk voor onze
toekomst. Daarom, kameraden,
kan er voor ons geen twijfel be
staan, wanneer wy de vraag stel- i
len, hoe zal deze oorlog eindigen. I
Kameraden, wy weten ''hoe hy
eindigen moet. Vanuit onze volk-
sche gemeenschap, met de over-
wlnnig voor onze toekomst, uit
naam van onzen Führer: Heil
Hitier! JM
