een pnbneit middel
teqen liieumntiek
RnEUMAsnri
REDE
RIJKSCOMMISSARIS.
C
Rheumasan is beproefd
in practijk en kliniek.
Rheumasan is by alle
apothekers en drogisten
verkrijgbaar. VLOEI
BAAR f 1.05; als ZALF
in normale tube f 0.58,
extra groote tube f 1.42.
i a
i oordat de vraag zóó
groot is, dat wij niet
voldoende kunnen produ-
ceeren, zijn TEELETTEN
dikwijls uitverkocht. -
Maar wanneer U ons
naam en adres van uw
winkelier opgeeft, zullen
wij trachten ze U toch
te bezorgen. -
Chefaro Katlaweg 8 Rotterdam
ontkennen. Ik hoorde dezer da
gen van een man op hoogen leef
tijd, die op sterven lag en die in
zijn laatste uren uitriep: ik wil
niet dood, ik wil niet dood. Ten
slotte stierf hij toch. Zijn hart
hield op te kloppen en hij was dood
En nu zijn er in Nederland men-
schen, die zeggen: „wat bolsje
wisme Ik wil geen bolsj ewisme
Ja, gij wilt geen bolsjewisme,
goed! En gij wilt ook geen na-
tionaal-socialismeWelnu, wat
zeggen wij Nederlanders tot
iemand, die zegt: ik wil geen
overstrooming, maar ik wil ook
geen dijk! Dan zeggen wij: gij
zijt een dwaas. Gij hebt te kie
zen: de overstrooming of den dijk
en wanneer gij zegt ik wil geen
overstrooming en geen dijk, kijk,
dan komt die overstrooming en
spoelt u weg. Daarom gaat het
in dezen tijd. Wij bouwen aan
dezen dijk. Wij, zooals wij hier
zitten en die millioenen ande
ren, die daar buiten staan méér
nog misschien dan wij. Wij bou
wen aan dezen dijk en daarom
past het ons zeker vanmiddag
om onze erkentelijkheid van hier
uit te betuigen aan allen, die
aan dezen dijk werken en wel in
de eerste plaats aan den ver
antwoordelijken dijkgraaf Adolf
Hitler, die naar onze meening,
ons Europeanen door God gege
ven is om Europa te behoeden
tegen de overstrooming. Onder
deze bekentenis zijn wij, Neder-
landsche en Duitsche nationaal-
socialisten, hier te "zamen geko
men dezen Zondagmiddag. Gij
weet het, de tijden zijn ernstig.
De Sovjets staan aan de Land
engte van de Krim. De Engel-
schen en Amerikanen zijn ge
land in Italië en staan tusschen
•Rome en Napels. Europa is een
belegerde vesting en in den ko
menden tijd wordt beslist over
ons aller lot. Wij oude nationaal-
socialisten staan jarenlang inde
branding. Golven zijn over ons
heengevallen en wij hebben daar
voor geen angst meer. Wij weten
hoe wij déze golven moeten op
vangen. Angst, schuchterheid
kennen wij op dit punt niet meer
Vastberaden staan wij daar en
wij hebben onzen plicht te doen
in onwrikbaar geloof en in vast
vertrouwen.
Nog een maand en dan viert
de Beweging haar twaalfjarig be
staan en in die twaalf jaren heb
ben wij koers gehouden, steeds
denzelfden koers Twaalf jaar lahg
is het ons vergund1, geweest de
groote historische lijn te mogen
volgen, te mogen voorzien, voor
dat anderen die lijn zagen. In
duizenden vergaderingen en in
inillioenen pamfletten en schrif
turen hebben wij ons volk gewezen
op datgene, wat komen moest.
Daaraan ontleenen wij het recht
nu om leiding te geven aan dit
volk. Slechts vier voorbeelden wil
ik geven uit een rij, die er wel
vierhonderd zouden kunnen zijn,
hoe wij in die jaren van ons be
staan den draad van de solida
riteit altijd voor oogen hebben
gehad. -
EEN VASTE LIJN GEVOLGD.
Het eerste voorbeeld uit mijn
rede, gehouden in Wageningen op
1 December 1932: „Er moet een
nationaal-socialistisch West- en
Midden-Europa komen, dat een
krachtige macht vormt tegen het
communisme, anders worden wij
door het bolsjewistisch Azië over
weldigd. Het gaat om de Euro-
peesche cultuur!" Dat is elf jaar
geleden, (applaus).
Voorbeeld 2, uit mijn rede ge
houden te Utrecht, van deze plaats
af, op 1 Februari 1934: „Staande
op de basis van dezelfde wereld
beschouwing' zullen de Europee-
sche nationaal-socialisten leeren
begrijpen en verstaan en leeren
inzien, dat wij, Europeesche naties,
elkander noodig hebben om met
vereende krachten de Europeesche
cultuur tot nieuwen opbloei te
brengen en af te rekenen met de
defaitistische leuze over den on
dergang van het Avondland, welke
aanstaande zou zijn".
Voorbeeld 3, op 12 Mei 1936:
„In het nieuwe Europa zal de sta
biliteit op den eenigen vasten
grondslag berusten, die mogelijk
is, namelijk de eer, de vrijheid en
de gelijkwaardigheid van de Euro
peesche volken".
Voorbeeld 4, uit „Volk en Vader
land" van 13 October 1939: „De
politiek der. verzoening, die alle
nationaal-socialisten van Europa
voorstaan is niet een gevolg
van de vrees om den oorlog te
zullen verliezen, want het einde
van den Europeeschen oorlog zal
onherroepelijk de overwinning van
het nationaal-socialisme en het
fascisme in geheel Europa zijn".
En voortgaande: „maar het is ons
gevoel van Europeesche solidari
teit, het is onze erkenning van de
verantwoordelijkheid voor het be
houd van het Europeesche bloed
en voor het behoud van de Euro
peesche positie in de wereld, die
daarbij voorzit".
Deze vier citaten heb ik aan u
voorgelegd om te doen zien hoe
al deze jaren door ons steeds weer
voor oogen heeft gestaan de soli
dariteit. Ons geheele twaalfjarig
bestaan is een voortdurend getui
genis ten overstaan van ons volk
van solidariteit en wie kan nu
ontkennen dat deze gedragslijn
juist was.'Wanneer in 1939 een
solidair Europa bestaan had. zou
dan Engeland een oorlog hebben
durven verklaren? Uw antwoord is
met mij: neen! Indien Europa op
dit moment solidair was. zou dan
Amerika kunnen probeeren om
Europa binnen te dringen? Nee»!
De solidariteit beheerscht onze
toekomst en bij deze woorden is
het niet gebleven. Daden hebben
gesproken. Iedere week staat in
„Volk en Vaderland" een korte of
langere lijst van hen, die hun
jonge leven gaven daar in het
Oosten opdat hun volk zou leven.
Schouder aan schouder hebben zij
met hun Duitsche kameraden ge
staan en wanneer de vijand kwam
aanstormen, dan werd niet ge
vraagd of het een Duitscher was
of een Nederlander, die daar stond.
Samen stonden zij en samen zijn
zij ook gevallen, indien dit noodig
waS. De lotsverbondenheid van de
Germaansche volken is met bloed
bezegeld: die lotsverbondenheid,
die gestalte zal krijgen straks, die
de Fiihrer gestalte zal geven: hoe,
weet ik nog niet, maar gestalte in
een Germaanschen statenbond, in
een Germaansch rijk, hoe het óok
zijn zal. Het is een historische
noodzaak, zich te bekennen tot de
grootere eenheid. Wij hebben de
zer dagen kunnen lezen da~t daar
in het Oosten een Groot Aziatisch
blok gevormd wordt van volkeren
en staten.
U weet ook dat in het Westen
een Amerikaansch continent ge
vormd wordt van volkeren en
staten. En dat er nu reeds zulk
een sterk Oost-Europeesch-Azia-
tisch-Sowjetisch blok bestaat.
Daartegenover kan alleen staan
een solidair Europa. Hoe kunnen
wij nu spreken over solidariteit
tusschen de Europeesche volkeren
wanneer wij niet aanvangen met
de solidariteit tusschen de volke
ren van netzelfde ras en van het
zelfde bloed, dus tusschen de
Germaansche volkeren? En hoe
kunnen wij daarover spreken, in
dien wij niet weten, dat de na
tionaal-socialisten de dragende
kem in die volkeren, solidair met
elkander zijn? Zijn wij Nederlan
ders bang daarvoor, bang voor dC
GeriAansche solidariteit? Zijn
wij kleinmoedig daarvoor?
Eens heb ik gezegd en dat blijft
gezegd, dat wie het Nederland-
sche volk Zou willen aantasten,
natuurlijk in het Nederlandsch
nationaal-socialisme zijn groot
sten vijand zou vinden. Maar is
dat een aantasting? Integendeel!
Het is de normaalste en de nood
zakelijkste zaak van de wereld.
Het zich bekennen tot 'n grootere
gemeenschap is niet de ondergang
maar de opgang van een volk,
dat zichzelf bewust is en dat een
groote traditie heeft en dat zoo
veel goede eigenschappen van
geest en lichaam heeft.
Geen ondergang maar een op
gang is de Germaansche solidari
teit, gegrond op de tassengemeen-
schap, gegrond op de gemeen
schappelijke wereldbeschouwing
met een zeer vasten wil, tot een
gemeenschappelijke verdediging
van levensruimte en levensbe
langen.
Dit is noodzakelijk voor het
voortbestaan van ieder Ger
maansch volk, ook van hel sterk
ste, het Duitsche volk. Want wan
neer zich groote continenten vor
men, kan niet in Europa één volk
alles doen, maar zullen de volkén
samen moeten werken en dus in
de eerste plaats volken van het
zelfde ras.
GEEN SPEELBAL VAN
GROOTE MACHTEN.
Daardoor wordt niets prijsge
geven van eigen aard: Voor ons
Nederlanders komt daardoor de
bevrijding van ons gevoel van
machteloosheid, van het vernede
rende, neerdrukkende besef, dat
wij niets dan een speelbal zijn van
groote machten. Wij komen daar
door op een hooger plan, zooals
ik zooeven reeds zeide en wij wor
den ten volle een zich zelf respec-
teerend deel van een grooter ge
heel, dat ook door anderen ge
waardeerd wordt.
Een deel- van het Germanen-
dom, dat als eenheid alle Neder
landers omvat, welke volksche
eenheid in zich bergt de ont
plooiing van plaatselijke variaties,
zie, dit is ons ideaal. En dit zal
verwezenlijkt moeten worden op
straffe van een totalen onder
gang. De draagsters van deze ge
dachte zijn de NSB in het Neder -
landsche volk en de NSDAP in
het Duitsche volk. In deze jaren
is er tusschen ons gegroeid een
kameraadschappelijke band, be
vrijd van het Nederlandsche se
paratisme, bevrijd van het Duit
sche imperialisme, een band, die
ons vereenigd houdt en steeds
sterker wordt. De overleden
Dienstleiter Schmidt heeft daar
aan gewerkt tot zijn laatsten
ademtocht en zijn opvolger,
Dienstleiter Ritterbusch, doet pre
cies hetzelfde. Hij heeft kans ge
zien in enkele maanden niet al
leen het vertrouwen te winnen
van de Duitsche kameraden, maar
ook dat van de Nederlandsche ka
meraden. De NSB en de NSDAP
hier in de Nederlanden willen een
voorbeeld zijn van solidariteit.
Het nationaal-socialisme is een
eenheid in de verscheidenheid in
tegenstelling tot het communisme
en het kapitalisme, dat geestdoo-
dend en eenvormig is.
Kameraden, ik ken uw zorgen
en bekommernissen en ik weet
hoe dikwijls het u moeilijk wordt
gemaakt om uw werk voort te
zetten. Maar ik ken ook uw sterk
te en al deze jaren heeft niemand
ons kunnen doen wankelen. Wij
hebben in deze jaren tijden _van
opgang gekend en tijden van
neergang. Den wind in de zeilen
hadden wij practisch nooit. Eens
op den dag toen de Führer Mus
solini had bevrijd, toen hadden
wij den wind in de zeilen. Anders
was het altijd moeilijk en zwaar.
En dat is ook noodig. Het maakt
u sterk. Zeilen met den wind mee
is geen kunst, maar zeilen tegen
den wind in! En niet korten tijd,
maar jaar in jaar uit! Dat is
onze taak en daarom moeten wij
sterk g.emaakt worden, omdat wij
een roeping te volbrengen heb
ben. Het is geen kinderwerk om
een volk op te voeren naar een
toekomst, die beter is. Dat eischt
alle gaven van hoofd, van hart
en verstand. En daarom reken ik
op u kameraden. Wij gaan door
met deze zaak in de vaste over
tuiging, dat wij deze taak tot een
goed einde zullen brengen. Dat
ik dit kan zeggen, dank ik aan
u, omdat gij onder alle omstan
digheden trouw en eerlijk op uw
post blijft staan. Dat is nu uw
verdienste en daarvoor dank ik u.
En tenslotte, wil ik éen enkel
woord tot u zeggen, mijnheer de
Rijkscommissaris. Het zij mij
-veroorloofd dit op dezen dag te
doen. Ik weet, gij zijt hier als
vertegenwoordiger van den Füh
rer, van den man, die verant
woordelijk is voor de toekomst,
niet alleen van zijn eigen volk,
maar van Europa. En wij Neder
landsche nationaal-socialisten
hebben te dien aanzien maar één
wensch, namelijk hem te steunen
in zijn strijd met alle middelen,
waarover wij beschikken. En ik
vraag u, mijnheer de Rijkscom
missaris, als zijn vertegenwoor
diger, wil hem dat overbrengen.
(Zeer langdurig applaus).
Ik weet het, mijnheer de Rijks
commissaris, gij verwacht van mij
zeker niet op dezen dag woorden
van lof. Het ligt ook niet in ons
terughoudend wezen dat te doen.
Maar ik ben nu eenmaal de Ne
derlander die meer dan alle an
dere Nederlanders' ook weet, wel
ke inspanningen gij u getroost,
welke moeilijkheden gij hebt te
overwinnen en dat gij u best doet
uit plichtsgevoel en verantwoor
delijkheidsbesef en uit toewijding
voor ons volk, maar daarboven
uit principe, omdat gij overtuigd
zijt, dat èii het Duitsche en het
Nederlandsche belang ons voor
lichten, ons voorgaan eischt.
Doelbewust hebt gij steeds naar
deze solidariteit gestreefd. Ik mag
u daarvan wel pionier noemen.
En op dezen dag van de solida
riteit mag ik daarvan, getuigen
en u daarvoor mijn diepe erken
telijkheid betuigen. Hou zee!
(langdurig applaus)
Na Mussert voerde de Rijks
commissaris het woord, die met
een langdurig „Heil" werd begroet
Zijn toespraak luidde:
Mijnheer Mussert! Nederland
sche en Duitsche kameraden!
Wij zijn hier bijeengekomen om
twee gebeurtenissen in de geschie
denis van het Duitsche volk te
herdenken en de heer Mussert
heeft de beteekenis van deze her
innering en deze herdenking sa
mengevat door onze samenkomst
en dezen dag te bestempelen als
den dag der solidariteit. Ik neem
dit woord volkomen over. Ook
voor mij is juist deze dag, die ge
wijd is aan twee tragische oogen-
blikken in het Duitsche volk, de
dag der solidariteit. Want ik vat
deze kenmerking zoo op, dat deze
dag ons in de eerste plaats dui
delijk bijbrengt het belang van de
saamhoorlgheid en het belang
van het aaneengesloten blijven
van een volk en in de tweede
plaats, dat deze dag een soortge
lijke vermaning is voor de om
standigheid. dat wij allen, of wij
nu in een volksgemeenschap zijn
bijeengebracht of meen dan dat
in een gemeenschap van gezind
heid, altijd en in alle omstandig
heden bereid moeten zijn voor
deze gemeenschap tot het uiterste
op te komen.
Kameraden, November 1918 be
wijst ons juist het tegendeel. Toen
heeft het Duitsche volk deze soli
dariteit vergeten. Daaruit ont
stond de verschrikkelijkste ineen
storting van zijn geschiedenis. Die
ineenstorting blijft een- eeuwige
vermaning voor ons allen om
nooit de solidariteit, deze door
God gewilde saamhoorigheid van
een volk te vergeten. November
1923 echter, die toen bij den af
loop der gebeurtenissen niet tot
succes heeft geleid, maar die doo-
den zag liggen op de straten en
pleinen, bewijst ons, dat het tij
delijk mislukken van een daad, die
gesteld werd uit de diepste volk
sche verantwoordelijkheid, nooit
vergeefsch is. Want van dezen dag
af, van dezen offergang der party
uit, stroomt geleid en altyd
waakzaam gehouden door onzen
Führer de oneindige kracht
door het geheele Duitsche volk,
die dit volk heeft opgeroepen,
heeft wakker geroepen en capa
bel, groot en sterk heeft gemaakt
tot deze enorme prestatie, die het
thans noodig heeft om het tegen
zijn vijanden vol te houden.
Ziet u, kameraden, zoo bewijst
November 1918, dat elk optreden
tegen de solidariteit, dood, ver
nietiging en einde beteekent en
zoo bewijst November 1923, dat elk
optreden uit volksche verantwoor.
delijkheid, ook wanneer het niet
terstond tót het succes leidt, toch
tenslotte de overwinning voor volt
en gemeenschap zal beteekenen.
EEN GERMAANSCH VOLK
BUIGT NIET.
Nationaal-socialisten! Een be
schouwing over deze historische
gebeurtenissen bewijst ons, dat
moedige volkeren niets verdragen
dat van nadeeligen invloed is op
hun vrijheid. Het is uitgesloten,
dat men een Germaansch volk op
den duur doet buigen. Het ver
weert zich en laat zich liever ver-
nietigen, alvorens zich te laten
buigen en zijn vrijheid en inner
lijke kracht prijs te geven. Ook
dit inzicht brengt ons de beschou
wing van November 1918, die
scheen te bewijzen, alsof wij Duit-
schers ons wilden buigen, wvi
echter leidde tot November 1923,
die het eerste verzet beteekende
tegen een schijnbaar hópeloozen
toestand.
Wat konden die paar manner
toen tegen de overmachtige En
tente, tegen het nog heel groot*
en sterke Frankrijk en de almach
tige tegenstanders onder het eigei
volk feitelijk willen? Wat konder
zij hopen? Die hebben Vniet ge
vraagd, maar zij zijn aangetreden
omdat zij wisten en omdat hun
inneriyke stem hun heeft toege
roepen: jullie moet thans vooi
Duitschland's eer en vrijheid aan
treden.
DE ZIN DER BEIDI
GEBEURTENISSEN.
Thans verstaan wy den diepei
zin van beide gebeurtenissen. Toen
wij in November 1918 de ineen
storting beleefden, viel het niet ti
verwonderen, dat velen van on:
aan den zin van het gebeuren be
gonnen te wanhopen. Vier j are-
en meer van de zwaarste offe
werden gebracht. Heldendade
die haars gelijken in de geschie
denis nog nauwelijks gehad heb
ben, werden volbracht. En da'
alles zou tevergeefsch geweest zün
En toen kwam November 1923 ei
weer trad een vastberaden schar
aan en werd neergeworpen ei
neergeslagen en weer kon bi
iemand de gedachte opkomen
waartoe? Het is zinloos! Neer
kameraden uit het gebeuren va:
de laatste jaren zien wij in da—
alles een diepen zin heeft geha<
en voorbestemd was in de Voor
zienigheid, dat de ineenstorting
van 1918 gekomen is- opda
met het oogenblik van de diepst*
geschoktheid, ook het oogenblii
■aanwezig was van in zichzelf ti
keeren om het Duitsche volk ii
staat te stellen tot de groote taak
die het te wachten stond, toen d^
bolsjewisten in Juni 1941 met hon
derden divisies naar onze Oost
grens waren opgetrokken. Op da
oogenblik heeft het Duitsche voft
dat weet wat lijden beteekent, oor
de kracht gevonden dit gevaar t
boven te komen. Hetzelfde geldi
voor November 1923. Het is nie
een rechtstreeksche zegetocht naa
de macht geweest en hoe zwaarde
een zoodanige strijd Js, hoe mee
offers er gebracht zullen moete-1
worden, des te sterker wordt ee:
volk voor de laatste beproeving.
Kameraden! Alles is een dui
delijke weg naar de laatste groo
te beslissing, waarin wij than
geplaatst zijn en die het aan
schijn van Europa, doch daar
naast ook van de geheele werelc x
voor generaties, waarschijnlijP-
voor eeuwen zal bepalen. Wan
het beeld van de wereld, zooal
wij het in het jaar 1914 en te
voren gehad hebben, is volledi;
veranderd. Watmen toen ko
bestempelen als overheerschin
van Europa en van het Euro
peesche ras is voorbij.' Nieuw
machtsgroepeeringen vormei
thans de wereld. De machtsgroep,
peering Oost-Europa en Azië
de Slavisch-Orientaalsch-I,
goólachtige volkeren, voortgeko
men uit de steppe, is het, di
altijd weer om de zooveel eeuwei1,
op Europa toestormt. Eens wa
hetDzjinghis Khan, daarna wa
ren het andere. Thans is lw
het bolsjewisme van Stalii
En aan den anderen kar.
over den Atlantischen Oceaa
vormt zich iets nieuws. HetAme
rikaansche continent wordt to
het Westelijk halfrond van Roo
sevelt samengevat en verheft zac!
met een machtige en onbeperk
te aanspraak op heerschappij
en daarginds in Oost-Azië vorm
zich eveneens een nieuwe groe
peering. Dan blijven wy, Euro
peanen, nog over. Dat zijn d'
vier groote machtsgroepen, di'
thans de wereld beginnen t
