DE TROUWBREUK VAN ITALIË
DE STANDVASTIGHEID VAN EEN
OORLOGVOEREND VOLK
84ste Jaargang
Zaterdag 23 October 1943
No. 25634
Documentatie voortgezet
^Tegen het Bolsjewisme.
Meldt u voor de Waffen-
S.S. en de Landwacht.
DE STEM DER S.S.
VERDUISTEREN:
Dr.Göbbelsïn Das Reich
Geeft de koe schillen
dan geeft de koe melk.
Prins Cyril en Filof
bij den Führer.
LEIDSCH
DAGBLAD
DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN
De Völkischer Beobachter ver
volgt de publicatie der documen
ten over de onthulling van het
>?erraad van Badoglio. Daarin
wordt onder meer gezegd, dat met
elke daad, welke volgde op den
geraffineerden overval op den
Duce, het voor den opmerkzamen
toeschouwer duidelijker werd, dat
op het verraad jegens Mussolini
trouwbreuk jegens den bondgenoot
moest volgen. Een der eerste tee
kenen was het ontslag van den
onderstaatssecretaris van marine,
admiraal Riccardi, die er van ver
dacht werd met Duitschland te
sympathiseeren. Zijn opvolger was
admiraal De Courton, die de
nauwste samenwerking met de
Duitsche marine beloofde. In wer
kelijkheid nam met zijn ambtsaan
vaarding ook de Italiaansche ma
rine haar plaats in het kader van
het grootscheepsche verraad in.
Wel deed men alles om slagsche
pen en kruisers in gereedheid te
houden. Inderdaad waren alle
schepen in den loop van de ma
noeuvres van Augustus klaar. Bij
zonder verdacht was het, dat de
^Italiaansche marine steeds meer
Duitsche stookolie vroeg, terwijl
er geen controle op de Italiaan
sche voorraden mogelijk was.
De al te veelvuldige betuigingen
van trouw, gepaard gaande met
deze verzoeken om stookolie, wek
ten bij het Duitsche vlootcomman-
do begrijpelijkerwijze twijfel. Ter
wijl in de eerste dagen van Augus
tus gevolmachtigde lasthebbers
van Badoglio in Madrid en Lissa
bon in contact met de Britsche
diplomatieke commissies trachtten
te komen, legden tezelfder tijd
Badoglio en kroonprins Umberto
de plechtige verklaring af, dat
Italië geen vredesvoelhorens uit
strekte en dat het koninklijke huis
trouw aan het bondgenootschap
was. In denzelfden tijd echter lie
ten de verraders hun troepen reeds
in den rug der Duitschers opmar-
cheeren, vooral tegenover de Duit
sche grens. Zij voorzagen de Ita
liaansche vestingwerken op aan-
Het S.S.-Ersatzkummanao deelt
mede: Iedere gezonde Nederlan
der, in den leeftijd van 17-45 jaar.
kan zich vrijwillig bij de hier
onder vermelde adressen vervoe
gen, ten einde gekeurd te worden
voor de Waffeu-S.S of de Land
wacht
Tijdens de keuringen worden
alle inlichtingen verstrekt met be
trekking tot de verzorging van
familieleden, duur der opleiding,
extra levensmiddelen, etc.
Vrijwilligers die om bepaalde
redenen in Nederland moeten blij
ven, kunnen dienst nemen bij
ide Landwacht oi bij het S.S.-
IWachtbatalJon in Amersfoort.
Ook vrijwilligers voor de Duit-
he Krlegsmarlne kunnen zich
anmelden: -Zij, die tot de Ger-
^*iaansche SB. in Nederland toe-
reden willen, kunnen zich even-
ens aanmelden
Personen tusschen 1830 Jaar,
aanmeldingsplichtig zijn voor
e tewerkstelling, kannen zich
veneens aanmelden en worden
urende hun verbintenis van de
■werkstelling vrijgesteld.
Officier ln de Waffen-S.S. kan
der worden die na minstens een
Jaar diensttijd zijn geschiktheid
'oor de officiersopleiding heeft
"wezen. Zijn schoolopleiding ls
et doorslaggevend. Beslissend
bevordering zijn: karakter,
edrag, prestatie.
'•10.43, 9-13.00 uur, Utrecht,
N.V.-Huis, Oude Gracht 245.
'•10.43, 9-14.00 uur, Amersfoort,
PoL Durchgangslager. Leusder-
weg,
'10.43, 9-14.00 uur, Den Haag,
café Den Hout, Bezuidenhout-
scheweg.
zienlijke schaal van zware wape
nen en munitie en troffen voor
bereidingen voor het opblazen van
bruggen en wegen. In vier weken
tijds deden zich niet minder dan
35 deels ernstige gevalen van sa
botage aan Duitsche communica
tiemiddelen voor, en het herstel
werd zelfs door verboden verhin
derd. Op individueele Duitsche
soldaten of eenzame posten werd
het vuur reeds geopend.
De ontwikkeling der situatie
werd plotseling hel belicht door de
verklaring van generaal Roatta
tegenover den Kroatischen civielen
commissaris dr. Sicic: „De trouw-
betuigingen van Badoglio tegen
over Duitschland zijn slechts een
strijd om het winnen van tijd". Op
6 Augustus, terwijl bij de gevech
ten op Sicilië iedere man noodig
was, stelde Ambrosio generaal
Keitel voor, de Italiaansche divi
sies in Noord-Italië te versterken.
In denzelfden adem echter tracht
te hij de Duitsche troepen zoo ver
mogelijk naar het Zuiden te ver
schuiven. Op denzelfden dag ver
klaarde Badoglio, dat hij, indien
Italië en Duitschland niet samen
gingen en gemeenschappelijk den
moeilijken toestand meester wer
den, een der grootste rampen van
alle tijden voor Europa voorzag.
Luistert op Zondag 24 October
van 11.30 tot 11.45 uur over den
zender Hilversum I, op golflengte
415 meter, naar „De stem der
S.S.", onderwerp: De Edda.
Reeds den volgenden dag kwa
men bij het Duitsche opperbevel
nieuwe alarmberichten binnen. Op
bevel van Roatta werd weerstand
geboden tegen den opmarsch van
Duitsche formaties in het Etsch-
dal. Op slechts drie plaatsen werd
het den Duitschen bondgenoot toe
gestaan Italië binnen te komen of
te verlaten. Op 15 Augustus zond
Badoglio een lasthebber voorzien
van alle volmachten, naar Madrid
en Lissabon en liet daar mede-
deelen, dat men bereid was tot
den vijand over te gaan. Als huwe
lijksgeschenk werden de Duitsche
divisies aangeboden. Volkomen
zekerheid omtrent het voorgeno
men verraad kreeg de Duitsche
oorlogsleiding bij de op 15 Augus
tus te Boulonga gehouden bespre
kingen tusschen generaal-veld-
maarschalk Rommel, generaal
Jodel, generaal von Rintelen en
den chef van den Italiaanschen
staf, Roatta. Hier gaf Roatta op
nieuw de verzekering van de trouw
der Italianen en de oprechtheid
van het Italiaansche opperbevel,
dat allen twijfel in dit opzicht als
een beleediging moest gevoelen.
Met goed gespeelde verontwaardi
ging zeide hij: „Wij zijn toch geen
verraders, die midden in den slag
naar den vijand overloopen". Te
gelijkertijd echter legde hij het
Duitsche opperbevel een kaart
voor, met de verdeeling van Duit
sche en Italiaansche strijdkrach
ten ingeval van een vijandelijken
aanval op het Italiaansche vaste- I
land. Hieruit zag men op het eer- j
ste gezicht, dat de verraders in- j
derdaad de Duitsche divisies aan
den vijand wilden overleveren. De 1
Duitsche staf had de tegenwoor-
digheid van geest, niet te laten
merken, dat hij het verraad inzag
van heden- en
morgenavond 17.30 uur
tot morgen, en
Maandagochtend 7.15 uur
23 Oct.: maan op te 0.42 uur;
onder te 15.50 uur.
24 Oct: maan op te 1.45 uur;
onder te 16.14 uur.
en te doen, alsof hij de verzeke
ring van onwrikbare trouw aan
vaardde.
Bij een bespreking op 21 Augus
tus werden de bedoelingen der
verraders nog duidelijker, toen zij
verlangden, dat nog een Duitsche
divisie naar Sardinië zou worden
verzonden. Tegelijkertijd werden
om de haven Spezia, waarin het
gros der Italiaansche vloot lag,
twee afsluitingslijnen met stralen
van 30 en 60 KM getrokken, welke
lijnen door de Duitsche soldaten
voor een deel slechts voorwaarde
lijk, voor een ander deel in het
geheel niet mochten worden over
schreden. Eiken dag werden de
Italiaansche formaties aan de
grens versterkt, nam de sabotage
aan Duitsche kabels, rails en elec-
trische centrales toe en kwam er
meer vertraging in den loop der
Duitsche ravitailleeringstreinen.
Inmiddels waren de onderhan
delingen der verraders met den
vijand zoover gevorderd, dat men
tot een onderteekening kon over
gaan. Daarom achtte Badoglio
het gewenscht, juist in deze dagen
tegenover den Duitschen bondge
noot nog eens in het bijzonder den
nadruk te leggen op de trouw
aan het bondgenootschap. Op 29
Augustus verklaarde hij tegenover
den Duitschen militairen attaché,
dat het wantrouwen, hem van
In een nieuw artikel in het
weekblad „Das Reich", met als
opschrift „De standvastigheid van
een oorlogvoerend volk", schrijft
Rijksminister dr. Göbbels o.a.:
Iedere groote oorlog is aan het
einde toch hoofdzakelijk altijd be
slist door taaiheid, die dr. Göbbels
het voornaamste element van de
overwinning noemt. Ons falen in
November 1918 heeft ons over de
geheele wereld, vooral bij onze
vijanden, den naam gegeven, dat
wij in onze moreele standvastig
heid bijzonder vatbaar zijn. Daar
om is het thans zoo moeilijk voor
ons om deze zelfde wereld, voor
namelijk echter onzen vijanden,
aan het verstand te brengen, dat
de ineenstorting van 1918 een een
maal voorkomende tragische ge
beurtenis in onze geschiedenis is
geweest, die zich niet herhalen
kan en ook niet herhaald zal
worden. Onze vijanden hopen hier
tevergeefs op.
Met beslistheid legt de minister
den nadruk er op, dat Duitsch
land niet het minste aan oorlogs
potentieel of aan strategische
waarde verloren heeft, van dat
gene wat het bij het begin van
den oorlog reeds bezat. De vijand,
zoo schrijft hij, heeft slechts een
fractie veroverd van datgene, wat
wij hem in den loop van de drie
eerste oorlogsjaren hebben afge
nomen, waaruit zonder meer de
conclusie kan worden getrokken,
dat wanneer wij in September 1939
den moed hebben bezeten om den
ons opgedrongen oorlog omons
leven te beginnen, wij thans des
te meer moed kunnen en moeten
hebben om den oorlog met alle
kracht en al het geloof in de over
winning voort te zetten.
Dr. Göbbels wijst er op, dat het
op zichzelf nog niet veel zegt, dat
het Duitsche volk aan menig
vuldige gevaren, ten deele zelfs
van ernstigen aard, blootstaat. Dit
zal, zoo verklaart hij, alleen dan
van tragische beteekenis zijn,
wanneer wij als leiding en als
volk niet de kracht zouden be
zitten om hierop op de juiste wjjze
te reageeren, doch dit is geheel
uitgesloten.
Wat ons Duitschers in Novem
ber 1918 ontbrak en aan welk ge
brek wij toentertijd ten onder
gingen, dat staat ons thans in
voldoenden omvang ter beschik
king politiek begrip voor de histo
rische grootheid van dezen oorlog,
moed, uithoudingsvermogen, stand"
vastigheid en taaiheid. Wij ken
nen zeer nauwkeurig de voorbij
gaande zwakten van onze positie,
maar wij zien daardoor niet onze
kracht en de hiermede gepaard
gaande kansen op de eindover
winning over het hoofd.
Wij hadden in den afgeloopen
zomer, zoo gaat de minister ver
der, enkele militaire tegenslagen
te verduren, die in hoofdzaak ver
oorzaakt zijn door het verraad
van het Italiaansche koningshuis.
Ook onze distancieeringsbewegin-
gen aan het Oostelijke front heb
ben daarin haar oorsprong, daar
wij voor de beveiliging van het
Zuiden divisies uit het Oosten
moesten terugtrekken, waardoor
een verkorting van ons Oostelijke
front noodzakelijk werd. Deze ge
beurtenis staat echter in geen ver
houding tot het gevaar, dat het
afvallen van het aan Badoglio
onderhoorige Italië naar den wil
van onze vijanden voor ons had
moeten medebrengen. Het is on
rechtvaardig alleen datgene te
zien, wat gebeurd is. Men moet
ook hier tegenover stellen datgene,
wat zou hebben kunnen gebeuren.
De genoemde operaties hebben
onze oorlogvoering voor een bui
tengewone belastingproef ge
plaatst, doch onze vijanden heb
ben weer een kleine fractie be
reikt van datgene, wat zij wilden
bereiken. Wij weten precies welke
groote eischen in de afgeloopen
vier maanden aan ons Oostelijk
leger zijn gesteld en thans nog
gesteld wórden. Wanneer een zoo
grootscheepsch opgezette terug
trekkende beweging desondanks
met de grootste discipline en in
de grootste orde uitgevoerd wordt
en hierbij troepen en materiaal in
een omvang worden teruggebracht
dat de vijand het in het geheel
niet wagen kan cijfers over het
aantal gevangenen en den buitte
publiceeren, dan beteekent dit
ten overvloede nog eens te meer,
dat de Duitsche weermacht in
het vijfde oorlogsjaar zich in een
staat bevindt, die alleen maar be
wonderenswaardig genoemd kan
worden. Dit geeft ook de vijand
onvoorwaardelijk toe. De woorden
succesvolle terugtocht wijst de
minister hierbij uitdrukkelijk van
de hand, omdat zij, naar hij zegt,
slechts een betrekkelijke geldig
heid bezitten. Want vanzelfspre
kend is elk opgeven van veroverd
gebied absoluut gezien een ver
lies, doch wanneer dit onvermij
delijk geworden is, beteekent het
een relatieve winst voor zoover
dit over het geheel genomen zon
der ernstige verliezen kan wor
den uitgevoerd. En dat is ge
beurd. De vijand is er niet in ge
slaagd belangrijke deelen van de
Duitsche strijdkrachten af te
snijden of te omsingelen of een
buit te verdeelen, die in een be
langrijke verhouding staat tot zijn
krachtsinspanningen en verliezen.
Hierin moet de winst van deze
operaties voor Duitschland wor
den gezien.
Ten slotte herinnert de minister
er nog eens aan, dat deze oorlog
het rijk werd opgedrongen door
zijn vijanden, dus dat hij voor
Duitschland in den waarsten zin
van het woord een verdedigings
oorlog is. Wij zijn, zoo zeide hij,
in het strijdperk getreden om ons
leven te beschermen en elk mid
del moet ons recht zijn om deze
bescherming doeltreffend te waar
borgen. Zooals wij zoo dikwijls
offensieve successen behaald heb
ben, zoo moeten wij tijdelijk ge
noegen nemen ook met defensieve
successen. Het zal onze taak moe
ten zijn, deze als uitgangsbasis
van een nieuwe, belangrijke ver
sterking van onze algemeene oor
logspositie uit te breiden.
Dat ls mogelijk en zal ook ge
beuren. In den eeuwigen op- en
neergang van den oorlog moet
steeds één ding bestendig en on
veranderlijk blijven: dat is de
taaiheid der oorlogvoering en de
vastbeslotenheid om te overwin
nen. Boven de wisselvalligheid
van de krijgskansen staat de
standvastigheid van een oorlog
voerend volk. (DJNJB.).
Duitsche zijde betoond, zeer kwet
ste, omdat hij als oudsoldaat nooit
zijn woord had gebroken en van
den koning opdracht had gekregen
den oorlog voort te zetten. Op I
September kreeg de Italiaansche
minister van buitenlandsche zaken
Guariglia opdracht, den Duitschen
zaakgelastigde te Rome op de
meest plechtige wijze te verzeke
ren: „Wij zullen vechten en nooit
capituleeren. Op 3 September her
haalde Badoglio zelf deze plech
tige verzekering. Het was dezelfde
dag en bijna hetzelfde uur, waarop
generaal Castellano, de gevol
machtigde van Badoglio in het
hoofdkwartier van Eisenhower in
Syracuse het capitulateidocument
onderteekende.
Dit grootste verraad der ge
schiedenis echter zou zijn vol
tooiing vinden in een door het
huis Savoye op touw gezetten aan
slag op den Führer. Badoglio ge
lastte den Italiaanschen militairen
attaché te Berlijn, den Führer na
mens den koning te verzoeken, on
verwijld naar Italië te komen, om
met den koning en de regeering
Badoglio de maatregelen tot ver
sterking van den tegenstand tegen
den gemeenschappelijken vijand te
bespreken. Een uitnoodiging werd
van de hand gewezen. Zij werd
gedaan, op een oogenblik. dat tot
de uitlevering van den Duce
reeds was besloten.
Thans staat vast. dat de verra
ders met den vijand hadden afge
sproken, hem behalve den Duce
ook den Führer over te leveren.
(D.N.B.),
De Führer heeft op 18 October
de leden van den Bulgaarschen
regentschapsraad Prins Cyril van
Bulgarije en prof. Filof ontvan
gen. De Führer voerde met prins
Cyril en prof. Füof bespre
kingen over den algemeenen toe
stand en over de vraagstukken
van wederkeerig belang.
Aan de bijeenkomst namen van
Duitsche zijde deel de rijksminis
ter van buitenlandsche zaken Von
R.ibbentrop, generaal-veldmaar-
schalk Keitel en generaal Jodl.
De besprekingen bij den Führer
verliepen in een geest van harte
lijke overeenstemming en werden
gedragen door de beproefde tra-
ditioneele vriendschap tusschen
het Duitsche rijk en Bulgarije.
Op 19 October brachten prins
Cyril en prof. Filof een bezoek
aan den rijksminister van buiten
landsche zaken en hadden met
dezen een vriendschappelijk on
derhoud. (D.NJB.)
De bolsjewistische terreur - Er
vergaat geen dag zonder dat uit
de door de Duitschers ontruimde
gebieden in het Oosten nieuwe
afschrikwekkende berichten wor
den ontvangen over de bolsje
wistische terreur. De zwaar be
proefde bevolking leeft in een
voortdurenden doodsangst en pro
beert met achterlating van alles
voor de bolsjewistische beulen te
vluchten. Duizenden leven sedert
weken met hun kinderen in de
bosschen verborgen, doch slechts
weinigen slagen erin om zich ach
ter de Unies der Duitsche troepen
in veiligheid te stellen. Intus-
schen plunderen de bolsjewistische
horden de woningen en laten zij
geheele plaatsen in vlammen op
gaan.
Na een marsch van vijf dagen,
waarbij hij zich overdag moest
schuilhouden, is de uit Rosslawl
gevluchte sovjet-bestuursinspec-
teur Wladimir Woykof erin ge
slaagd de Duitsche linies te be
reiken. Hij had gelegenheid om
op zijn vlucht het moorden en liet
vernietigingswerk van de speciale
bolsjewistische commando's te
zien. Alleen tusschen Smolensk
en Rosslawl werden "volgens zijn
rapport in de laatste 14 dagen 54
plaatsen in de asch gelegd. Bij de
massa-executies zijn minstens 6000
personen vermoord. 1800 mannen,
onder wie 14-jarigen en grijsaards
werden in strafcompagnieën op
genomen en onmiddellijk naar
het front gestuurd. De rest van
de bevolking werd door de bols
jewisten voor het verrichten van
dwangarbeid naar het Oosten
weggevoerd. (D.NJB.).