DE TROUWBREUK VAN ITALIË DE STANDVASTIGHEID VAN EEN OORLOGVOEREND VOLK 84ste Jaargang Zaterdag 23 October 1943 No. 25634 Documentatie voortgezet ^Tegen het Bolsjewisme. Meldt u voor de Waffen- S.S. en de Landwacht. DE STEM DER S.S. VERDUISTEREN: Dr.Göbbelsïn Das Reich Geeft de koe schillen dan geeft de koe melk. Prins Cyril en Filof bij den Führer. LEIDSCH DAGBLAD DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN De Völkischer Beobachter ver volgt de publicatie der documen ten over de onthulling van het >?erraad van Badoglio. Daarin wordt onder meer gezegd, dat met elke daad, welke volgde op den geraffineerden overval op den Duce, het voor den opmerkzamen toeschouwer duidelijker werd, dat op het verraad jegens Mussolini trouwbreuk jegens den bondgenoot moest volgen. Een der eerste tee kenen was het ontslag van den onderstaatssecretaris van marine, admiraal Riccardi, die er van ver dacht werd met Duitschland te sympathiseeren. Zijn opvolger was admiraal De Courton, die de nauwste samenwerking met de Duitsche marine beloofde. In wer kelijkheid nam met zijn ambtsaan vaarding ook de Italiaansche ma rine haar plaats in het kader van het grootscheepsche verraad in. Wel deed men alles om slagsche pen en kruisers in gereedheid te houden. Inderdaad waren alle schepen in den loop van de ma noeuvres van Augustus klaar. Bij zonder verdacht was het, dat de ^Italiaansche marine steeds meer Duitsche stookolie vroeg, terwijl er geen controle op de Italiaan sche voorraden mogelijk was. De al te veelvuldige betuigingen van trouw, gepaard gaande met deze verzoeken om stookolie, wek ten bij het Duitsche vlootcomman- do begrijpelijkerwijze twijfel. Ter wijl in de eerste dagen van Augus tus gevolmachtigde lasthebbers van Badoglio in Madrid en Lissa bon in contact met de Britsche diplomatieke commissies trachtten te komen, legden tezelfder tijd Badoglio en kroonprins Umberto de plechtige verklaring af, dat Italië geen vredesvoelhorens uit strekte en dat het koninklijke huis trouw aan het bondgenootschap was. In denzelfden tijd echter lie ten de verraders hun troepen reeds in den rug der Duitschers opmar- cheeren, vooral tegenover de Duit sche grens. Zij voorzagen de Ita liaansche vestingwerken op aan- Het S.S.-Ersatzkummanao deelt mede: Iedere gezonde Nederlan der, in den leeftijd van 17-45 jaar. kan zich vrijwillig bij de hier onder vermelde adressen vervoe gen, ten einde gekeurd te worden voor de Waffeu-S.S of de Land wacht Tijdens de keuringen worden alle inlichtingen verstrekt met be trekking tot de verzorging van familieleden, duur der opleiding, extra levensmiddelen, etc. Vrijwilligers die om bepaalde redenen in Nederland moeten blij ven, kunnen dienst nemen bij ide Landwacht oi bij het S.S.- IWachtbatalJon in Amersfoort. Ook vrijwilligers voor de Duit- he Krlegsmarlne kunnen zich anmelden: -Zij, die tot de Ger- ^*iaansche SB. in Nederland toe- reden willen, kunnen zich even- ens aanmelden Personen tusschen 1830 Jaar, aanmeldingsplichtig zijn voor e tewerkstelling, kannen zich veneens aanmelden en worden urende hun verbintenis van de ■werkstelling vrijgesteld. Officier ln de Waffen-S.S. kan der worden die na minstens een Jaar diensttijd zijn geschiktheid 'oor de officiersopleiding heeft "wezen. Zijn schoolopleiding ls et doorslaggevend. Beslissend bevordering zijn: karakter, edrag, prestatie. '•10.43, 9-13.00 uur, Utrecht, N.V.-Huis, Oude Gracht 245. '•10.43, 9-14.00 uur, Amersfoort, PoL Durchgangslager. Leusder- weg, '10.43, 9-14.00 uur, Den Haag, café Den Hout, Bezuidenhout- scheweg. zienlijke schaal van zware wape nen en munitie en troffen voor bereidingen voor het opblazen van bruggen en wegen. In vier weken tijds deden zich niet minder dan 35 deels ernstige gevalen van sa botage aan Duitsche communica tiemiddelen voor, en het herstel werd zelfs door verboden verhin derd. Op individueele Duitsche soldaten of eenzame posten werd het vuur reeds geopend. De ontwikkeling der situatie werd plotseling hel belicht door de verklaring van generaal Roatta tegenover den Kroatischen civielen commissaris dr. Sicic: „De trouw- betuigingen van Badoglio tegen over Duitschland zijn slechts een strijd om het winnen van tijd". Op 6 Augustus, terwijl bij de gevech ten op Sicilië iedere man noodig was, stelde Ambrosio generaal Keitel voor, de Italiaansche divi sies in Noord-Italië te versterken. In denzelfden adem echter tracht te hij de Duitsche troepen zoo ver mogelijk naar het Zuiden te ver schuiven. Op denzelfden dag ver klaarde Badoglio, dat hij, indien Italië en Duitschland niet samen gingen en gemeenschappelijk den moeilijken toestand meester wer den, een der grootste rampen van alle tijden voor Europa voorzag. Luistert op Zondag 24 October van 11.30 tot 11.45 uur over den zender Hilversum I, op golflengte 415 meter, naar „De stem der S.S.", onderwerp: De Edda. Reeds den volgenden dag kwa men bij het Duitsche opperbevel nieuwe alarmberichten binnen. Op bevel van Roatta werd weerstand geboden tegen den opmarsch van Duitsche formaties in het Etsch- dal. Op slechts drie plaatsen werd het den Duitschen bondgenoot toe gestaan Italië binnen te komen of te verlaten. Op 15 Augustus zond Badoglio een lasthebber voorzien van alle volmachten, naar Madrid en Lissabon en liet daar mede- deelen, dat men bereid was tot den vijand over te gaan. Als huwe lijksgeschenk werden de Duitsche divisies aangeboden. Volkomen zekerheid omtrent het voorgeno men verraad kreeg de Duitsche oorlogsleiding bij de op 15 Augus tus te Boulonga gehouden bespre kingen tusschen generaal-veld- maarschalk Rommel, generaal Jodel, generaal von Rintelen en den chef van den Italiaanschen staf, Roatta. Hier gaf Roatta op nieuw de verzekering van de trouw der Italianen en de oprechtheid van het Italiaansche opperbevel, dat allen twijfel in dit opzicht als een beleediging moest gevoelen. Met goed gespeelde verontwaardi ging zeide hij: „Wij zijn toch geen verraders, die midden in den slag naar den vijand overloopen". Te gelijkertijd echter legde hij het Duitsche opperbevel een kaart voor, met de verdeeling van Duit sche en Italiaansche strijdkrach ten ingeval van een vijandelijken aanval op het Italiaansche vaste- I land. Hieruit zag men op het eer- j ste gezicht, dat de verraders in- j derdaad de Duitsche divisies aan den vijand wilden overleveren. De 1 Duitsche staf had de tegenwoor- digheid van geest, niet te laten merken, dat hij het verraad inzag van heden- en morgenavond 17.30 uur tot morgen, en Maandagochtend 7.15 uur 23 Oct.: maan op te 0.42 uur; onder te 15.50 uur. 24 Oct: maan op te 1.45 uur; onder te 16.14 uur. en te doen, alsof hij de verzeke ring van onwrikbare trouw aan vaardde. Bij een bespreking op 21 Augus tus werden de bedoelingen der verraders nog duidelijker, toen zij verlangden, dat nog een Duitsche divisie naar Sardinië zou worden verzonden. Tegelijkertijd werden om de haven Spezia, waarin het gros der Italiaansche vloot lag, twee afsluitingslijnen met stralen van 30 en 60 KM getrokken, welke lijnen door de Duitsche soldaten voor een deel slechts voorwaarde lijk, voor een ander deel in het geheel niet mochten worden over schreden. Eiken dag werden de Italiaansche formaties aan de grens versterkt, nam de sabotage aan Duitsche kabels, rails en elec- trische centrales toe en kwam er meer vertraging in den loop der Duitsche ravitailleeringstreinen. Inmiddels waren de onderhan delingen der verraders met den vijand zoover gevorderd, dat men tot een onderteekening kon over gaan. Daarom achtte Badoglio het gewenscht, juist in deze dagen tegenover den Duitschen bondge noot nog eens in het bijzonder den nadruk te leggen op de trouw aan het bondgenootschap. Op 29 Augustus verklaarde hij tegenover den Duitschen militairen attaché, dat het wantrouwen, hem van In een nieuw artikel in het weekblad „Das Reich", met als opschrift „De standvastigheid van een oorlogvoerend volk", schrijft Rijksminister dr. Göbbels o.a.: Iedere groote oorlog is aan het einde toch hoofdzakelijk altijd be slist door taaiheid, die dr. Göbbels het voornaamste element van de overwinning noemt. Ons falen in November 1918 heeft ons over de geheele wereld, vooral bij onze vijanden, den naam gegeven, dat wij in onze moreele standvastig heid bijzonder vatbaar zijn. Daar om is het thans zoo moeilijk voor ons om deze zelfde wereld, voor namelijk echter onzen vijanden, aan het verstand te brengen, dat de ineenstorting van 1918 een een maal voorkomende tragische ge beurtenis in onze geschiedenis is geweest, die zich niet herhalen kan en ook niet herhaald zal worden. Onze vijanden hopen hier tevergeefs op. Met beslistheid legt de minister den nadruk er op, dat Duitsch land niet het minste aan oorlogs potentieel of aan strategische waarde verloren heeft, van dat gene wat het bij het begin van den oorlog reeds bezat. De vijand, zoo schrijft hij, heeft slechts een fractie veroverd van datgene, wat wij hem in den loop van de drie eerste oorlogsjaren hebben afge nomen, waaruit zonder meer de conclusie kan worden getrokken, dat wanneer wij in September 1939 den moed hebben bezeten om den ons opgedrongen oorlog omons leven te beginnen, wij thans des te meer moed kunnen en moeten hebben om den oorlog met alle kracht en al het geloof in de over winning voort te zetten. Dr. Göbbels wijst er op, dat het op zichzelf nog niet veel zegt, dat het Duitsche volk aan menig vuldige gevaren, ten deele zelfs van ernstigen aard, blootstaat. Dit zal, zoo verklaart hij, alleen dan van tragische beteekenis zijn, wanneer wij als leiding en als volk niet de kracht zouden be zitten om hierop op de juiste wjjze te reageeren, doch dit is geheel uitgesloten. Wat ons Duitschers in Novem ber 1918 ontbrak en aan welk ge brek wij toentertijd ten onder gingen, dat staat ons thans in voldoenden omvang ter beschik king politiek begrip voor de histo rische grootheid van dezen oorlog, moed, uithoudingsvermogen, stand" vastigheid en taaiheid. Wij ken nen zeer nauwkeurig de voorbij gaande zwakten van onze positie, maar wij zien daardoor niet onze kracht en de hiermede gepaard gaande kansen op de eindover winning over het hoofd. Wij hadden in den afgeloopen zomer, zoo gaat de minister ver der, enkele militaire tegenslagen te verduren, die in hoofdzaak ver oorzaakt zijn door het verraad van het Italiaansche koningshuis. Ook onze distancieeringsbewegin- gen aan het Oostelijke front heb ben daarin haar oorsprong, daar wij voor de beveiliging van het Zuiden divisies uit het Oosten moesten terugtrekken, waardoor een verkorting van ons Oostelijke front noodzakelijk werd. Deze ge beurtenis staat echter in geen ver houding tot het gevaar, dat het afvallen van het aan Badoglio onderhoorige Italië naar den wil van onze vijanden voor ons had moeten medebrengen. Het is on rechtvaardig alleen datgene te zien, wat gebeurd is. Men moet ook hier tegenover stellen datgene, wat zou hebben kunnen gebeuren. De genoemde operaties hebben onze oorlogvoering voor een bui tengewone belastingproef ge plaatst, doch onze vijanden heb ben weer een kleine fractie be reikt van datgene, wat zij wilden bereiken. Wij weten precies welke groote eischen in de afgeloopen vier maanden aan ons Oostelijk leger zijn gesteld en thans nog gesteld wórden. Wanneer een zoo grootscheepsch opgezette terug trekkende beweging desondanks met de grootste discipline en in de grootste orde uitgevoerd wordt en hierbij troepen en materiaal in een omvang worden teruggebracht dat de vijand het in het geheel niet wagen kan cijfers over het aantal gevangenen en den buitte publiceeren, dan beteekent dit ten overvloede nog eens te meer, dat de Duitsche weermacht in het vijfde oorlogsjaar zich in een staat bevindt, die alleen maar be wonderenswaardig genoemd kan worden. Dit geeft ook de vijand onvoorwaardelijk toe. De woorden succesvolle terugtocht wijst de minister hierbij uitdrukkelijk van de hand, omdat zij, naar hij zegt, slechts een betrekkelijke geldig heid bezitten. Want vanzelfspre kend is elk opgeven van veroverd gebied absoluut gezien een ver lies, doch wanneer dit onvermij delijk geworden is, beteekent het een relatieve winst voor zoover dit over het geheel genomen zon der ernstige verliezen kan wor den uitgevoerd. En dat is ge beurd. De vijand is er niet in ge slaagd belangrijke deelen van de Duitsche strijdkrachten af te snijden of te omsingelen of een buit te verdeelen, die in een be langrijke verhouding staat tot zijn krachtsinspanningen en verliezen. Hierin moet de winst van deze operaties voor Duitschland wor den gezien. Ten slotte herinnert de minister er nog eens aan, dat deze oorlog het rijk werd opgedrongen door zijn vijanden, dus dat hij voor Duitschland in den waarsten zin van het woord een verdedigings oorlog is. Wij zijn, zoo zeide hij, in het strijdperk getreden om ons leven te beschermen en elk mid del moet ons recht zijn om deze bescherming doeltreffend te waar borgen. Zooals wij zoo dikwijls offensieve successen behaald heb ben, zoo moeten wij tijdelijk ge noegen nemen ook met defensieve successen. Het zal onze taak moe ten zijn, deze als uitgangsbasis van een nieuwe, belangrijke ver sterking van onze algemeene oor logspositie uit te breiden. Dat ls mogelijk en zal ook ge beuren. In den eeuwigen op- en neergang van den oorlog moet steeds één ding bestendig en on veranderlijk blijven: dat is de taaiheid der oorlogvoering en de vastbeslotenheid om te overwin nen. Boven de wisselvalligheid van de krijgskansen staat de standvastigheid van een oorlog voerend volk. (DJNJB.). Duitsche zijde betoond, zeer kwet ste, omdat hij als oudsoldaat nooit zijn woord had gebroken en van den koning opdracht had gekregen den oorlog voort te zetten. Op I September kreeg de Italiaansche minister van buitenlandsche zaken Guariglia opdracht, den Duitschen zaakgelastigde te Rome op de meest plechtige wijze te verzeke ren: „Wij zullen vechten en nooit capituleeren. Op 3 September her haalde Badoglio zelf deze plech tige verzekering. Het was dezelfde dag en bijna hetzelfde uur, waarop generaal Castellano, de gevol machtigde van Badoglio in het hoofdkwartier van Eisenhower in Syracuse het capitulateidocument onderteekende. Dit grootste verraad der ge schiedenis echter zou zijn vol tooiing vinden in een door het huis Savoye op touw gezetten aan slag op den Führer. Badoglio ge lastte den Italiaanschen militairen attaché te Berlijn, den Führer na mens den koning te verzoeken, on verwijld naar Italië te komen, om met den koning en de regeering Badoglio de maatregelen tot ver sterking van den tegenstand tegen den gemeenschappelijken vijand te bespreken. Een uitnoodiging werd van de hand gewezen. Zij werd gedaan, op een oogenblik. dat tot de uitlevering van den Duce reeds was besloten. Thans staat vast. dat de verra ders met den vijand hadden afge sproken, hem behalve den Duce ook den Führer over te leveren. (D.N.B.), De Führer heeft op 18 October de leden van den Bulgaarschen regentschapsraad Prins Cyril van Bulgarije en prof. Filof ontvan gen. De Führer voerde met prins Cyril en prof. Füof bespre kingen over den algemeenen toe stand en over de vraagstukken van wederkeerig belang. Aan de bijeenkomst namen van Duitsche zijde deel de rijksminis ter van buitenlandsche zaken Von R.ibbentrop, generaal-veldmaar- schalk Keitel en generaal Jodl. De besprekingen bij den Führer verliepen in een geest van harte lijke overeenstemming en werden gedragen door de beproefde tra- ditioneele vriendschap tusschen het Duitsche rijk en Bulgarije. Op 19 October brachten prins Cyril en prof. Filof een bezoek aan den rijksminister van buiten landsche zaken en hadden met dezen een vriendschappelijk on derhoud. (D.NJB.) De bolsjewistische terreur - Er vergaat geen dag zonder dat uit de door de Duitschers ontruimde gebieden in het Oosten nieuwe afschrikwekkende berichten wor den ontvangen over de bolsje wistische terreur. De zwaar be proefde bevolking leeft in een voortdurenden doodsangst en pro beert met achterlating van alles voor de bolsjewistische beulen te vluchten. Duizenden leven sedert weken met hun kinderen in de bosschen verborgen, doch slechts weinigen slagen erin om zich ach ter de Unies der Duitsche troepen in veiligheid te stellen. Intus- schen plunderen de bolsjewistische horden de woningen en laten zij geheele plaatsen in vlammen op gaan. Na een marsch van vijf dagen, waarbij hij zich overdag moest schuilhouden, is de uit Rosslawl gevluchte sovjet-bestuursinspec- teur Wladimir Woykof erin ge slaagd de Duitsche linies te be reiken. Hij had gelegenheid om op zijn vlucht het moorden en liet vernietigingswerk van de speciale bolsjewistische commando's te zien. Alleen tusschen Smolensk en Rosslawl werden "volgens zijn rapport in de laatste 14 dagen 54 plaatsen in de asch gelegd. Bij de massa-executies zijn minstens 6000 personen vermoord. 1800 mannen, onder wie 14-jarigen en grijsaards werden in strafcompagnieën op genomen en onmiddellijk naar het front gestuurd. De rest van de bevolking werd door de bols jewisten voor het verrichten van dwangarbeid naar het Oosten weggevoerd. (D.NJB.).

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1943 | | pagina 1