3 Jaren Drie-Mogendhedenpact
Br
84ste Jaargang
Dinsdag 28 September 1943
No. 25612
Rede van
Von Ribbentrop.
mi «slissend zal zijn.
ierar. Terwijl men in het Oosten Ja-
*>ulB >an in gebieden, waarin Enge-
masn aid en Amerika noch in geogra-
bch, noch in ethnisch opzicht
ets te zoeken hadden, de nood
le o« akelijke reorganisatie met geweld
dlden verhinderen, willen in onze
Bewaar Uw aardappel
schillen - de koe maakt
er melk van.
tot het uiterste
Boodschap
van Mussolini.
Rede van Sjigemitsoe.
LEIDSCH
DAGBLAD
DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREDEN
Naar aanleiding van den verjaar
dag der sluiting van het Driemo-
gendhedenpact heeft de rijksmi
nister van Buitenlandsche Zaken
von Ribbentrop via de radio het
woord gevoerd tot de volken van
dat pact. Zijn toespraak had den
volgenden tekst:
„De volken, die thans voor drie
jaar zich aaneensloten in het
Driemogendhedenpact, waren zich
ervan bewust, dat zij daarmede
een heilig bondgenootschap aan
gingen, dat de hoogste verplich
ting beteekent, en dat eens ook
van hen zal kunnen eischen, dat
de hoogste beproeving in den
strijd zou worden aanvaard. Het
doel van het pact, dat de volken
van Duitschland, Italië, Japan,
Hongarije, Roemenië, Slowakije,
Bulgarije en Kroatië bewoog tot
sluiting over te gaan, was dien
overeenkomstig ook hoog gesteld.
Het bestond in het naar voren
brengen van het levensrecht van
door de historische ontwikkeling
onrechtvaardig behandelde volken
en de beveiliging hunner levens
behoeften in de hun toekomende
ruimte tegenover de volken, die
het grootste deel van onze aarde
beheerschen en dienstbaar maak
ten aan him weelderig welzijn.
In Europa konden Duitschland
en Italië, opeen gedrongen in een
smalle ruimte, hun groeiende be
volking niet voldoende voeden en
in Oost-Azië gold hetzelfde voor
Japan, welks volk op zijn eilan
denrijk niet kon bestaan. Er is
geen twijfel aan, dat bij eenigen
goeden wil ten aanzien van deze
rechtvaardige aanspraken een
overeenstemming zou mogelijk zijn
geweest, maar alle stappen en po
gingen van de niet verzadigde vol
ken tot vreedzame oplossingen
jegens de bezittenden, welke in
den loop der jaren waren onder-
:en| nomen, waren vergeefsch. Steeds
ml waren het Engeland, Amerika en
vervolgens ook Rusland, die zich
in den weg stelden aan dit stre-
n Iven, dat wil dus zeggen, volken,
:nd|die meer dan rijkelijk gezegend
zijn met de materieele goederen
dezer aarde of tenminste beschik
ten over leefgebieden, die zij door
hun ontzaglijke uitgestrektheid
niet eens bij benadering konden
jkoloniseeren, bewerken en uitbui
ten en die zij daarom thans ten
^ideele nog braak laten liggen, zon-
""der eenigerlei voordeel daaruit te
.trekken. Egoïsme, afgunst en de
elnaakte drang naar beheersching
Ivan vreemde landen en volken,
dus het puurste imperialisme en
wel in den slechtsten zin zijn hier
bij de drijfveeren geweest.
DE GROOTE WORSTELING.
n Zoo kwam het tot de groote
worsteling van thans, die voor de
sci,( «ekomst der in het Pact van Drie
i del ij 'erbonden staten voor generaties
)Ude wereld Engeland en Ame-
ika aan den eenen en Rusland
an den anderen kant, gemeen-
chappelijk - en om zelfzuchtige
aarop ootieven - Europa veroveren. Hun
I «doeling is, ons werelddeel te
«heerschen en zijn bewoners tot
t lavernij te brengen. Hoe mee-
loogenloos en afgrondelijk ge-
/V i teen hun bedoelingen en metho-
«n zijn, heeft, naar ons uit een
d ocument bekend is geworden, een
«1. anerikaansch diplomaat in Zwit-
noo< a-land kort geleden op waar-
er ik cynische wijze onthuld. De
1 genwoordige oorlog biedt een
aiClui- ooit terugkeerende gelegenheid
link ii de Amerikaansche export-in-
vj-jjf. istrie van de Europeesche con-
irrentie op de wereldmarkten
'bevrijden. Men moet dus onder
and- et voorwendsel van militaire oor-
taS doering de Europeesche indus-
,n feele en havensteden door bom-
01 irdementsaanvallen zóó grondig
ogelijk kapot slaan en daarmede
rr-
l,
de concurrentie op langen ter
mijn uitschakelen. Op die wijze
zouden ook het best de werkloos
heid en sociale moeilijkheden,
waarin Amerika zich aan het ein
de van den oorlog zou bevinden,
opgeheven worden.
Met andere woorden: de Euro
peesche arbeiders moeten door
vernietiging hunner werkplaatsen
werkloos gemaakt en daarmede
loonslaven worden van Anglo-
Amerikaansch-kapitalistische of
bolsjewistische belangen.
Wanneer derhalve onze vijanden
hi hun propaganda den landen
van het Pact van Drie den drang
naar overheersching in de schoe
nen schuiven, wordt een derge
lijke propaganda weerlegd door de
feiten. Aan den eenen kant de
landen van het Pact van Drie
zonder voldoende ruimte in den
strijd om hun bestaan en aan den
anderen kant onze vijanden als
beheerschers van geweldige ruim
ten bij de poging, den landen van
het Pact van Drie hun onvol
doende leefgebied nog te ont
nemen en hun volken tot slavernij
te brengen.
STREVEN NAAR DE
WERELDHEERSCHAPPIJ.
De veronderstelling, dat de lan
den van het Pact van Drie de
wereld zouden willen beheerschen,
is dus een van de domste propa-
gandaleugens die ooit verzonnen
zijn. Niet de landen van het Pact
van Drie, maar alleen Engeland,
Amerika en Rusland streven naar
de wereldheerschappij.
Toen Stalin in den zomer van
1941 opmarcheerde voor den sedert
20 jaar voorbereiden veroverings
tocht naar Europa, was hem de
Pührer, naar wij toen reeds met
stelligheid wisten en naar sinds
dien door verklaringen van gevan
gen Russische officieren steeds
opnieuw bevestigd werd, slechts
enkele weken voor en sloeg de
bolsjewistische aanvalsgolf terug.
Hoe arglistig na de aangegane
Duitsch-Russische overeenkomsten
dit voornemen van Stalin tot ver
overing van Europa ook was, deze
gedachte was toch in zekeren zin
een consequente voortzetting van
oud pan-slavistische expansie-
droomen.
Met de bolsjewistische wereld
opvatting aan den eenen kant en
pantserdivisies aan den anderen,
moest ons oude werelddeel met het
brutaalste geweld ingelijfd worden
bij de unie der Sovjet-republieken.
De Duitsche weermacht heeft
daartegenover een muur van staal
en ijzer gezet en zal de wapens
niet eerder uit de hand leggen
voor het bolsjewistische gevaar
voor Europa definitief uit den weg
is geruimd.
Dat thans echter Amerika en
vooral Engeland deze bolsjewisti
sche aanvallen op Europa onder
steunen en zoodoende bij een
eventueel succes in Europa een
toestand zouden scheppen, die voor
henzelf gelijk zou staan met een
catastrofe, zal op zekeren dag als
een groteske in de wereldgeschie
denis worden opgenomen. Him
eigen volken zullen nog wel eens
tot het inzicht komen, dat alleen
Duitschland en zijn bondgenooten
Europa en daarmede henzelf voor
een dergelijke unieke catastrofe
bewaard hebben. Tegenover de
thans aan het bewind zijnde be
krompen regeeringen in Engeland
en Amerika echter geldt slechts
één parool, dat de Führer verkon
digd heeft: strijd en opnieuw
slechts strijd, tot een zeer duide
lijke beslissing.
DE GEBEURTENISSEN
IN ITALIË.
Wat overigens Europa van de
Engelschen en Amerikanen te ver
wachten zou hebben, daarvoor
kan Italië als voorbeeld worden
aangehaald. In weerwil van het
historisch weergalooze gemeene
aanbod van de Italiaansche ver
raders, van den ex-koning, van
den ex-kroonprins, van Badoglio
en consorten, om de Italiaansche
geweren plotseling aan de zijde
van Engeland en Amerika tegen
de eigen bondgenooten te laten
keeren, in weerwil van het aanbod
te helpen bij het afsnijden van de
Duitsche troepen in Zuid-Italië, in
weerwil van het aanbod om den
Duce uit te leveren en andere eer-
looze voorstellen, werd den verra
ders door de vijanden de eisch
„onvoorwaardelijke capitulatie"
voorgehouden. Nadat echter deze
laffe verraderskliek zelfs dat ac
cepteerde, wordt nu door de vijan
den geheel openlijk de confiscatie
van het Italiaansche bezit in
Afrika en in deels openlijken, deels
achterbakschen vorm, de vermin
king van Italië zelf geproclameerd.
De verraders echter worden ge
vangen gehouden op een wijze,
waarvan de vernederende omstan
digheden wel nauwelijks overtrof
fen kunnen worden. Dit is het
klassieke lot van verraders en
toont tegelijk welke gevolgen een
volk te verwachten heeft, dat ge
looft in dezen oorlog om het zijn
of niet zijn op iets anders te kun
nen vertrouwen dan op eigen
kracht en die van zijn bondgenoo
ten.
Intusschen heeft nu de Duce
van Italië, na zijn bevrijding, het
lot van zijn land weer in zijn ster
ke handen genomen. De verbon
den regeeringen van het Driemo-
genhedenpact hebben deze geluk
kige wending met geestdrift en de
grootste voldoening toegejuicht.
Als een van zijn eerste handelin
gen heeft Mussolini verklaard, dat
het Driemogenhedenpact, evenals
voorheen, ook voor Italië van
kracht blijft en dat het fascisti
sche republikeinsche Italië weer
schouder aan schouder met de an
dere bondgenooten in den strijd
tegen de gemeenschappelijke vij
anden zal staan. Ik ben van mee
ning, dat het feit, dat juist van
daag, op den verjaardag van ons
pact, de Duce naar Italië is terug
gekeerd en de eerste vergadering
van de fascistische republikeinsche
regeering van Italië houdt, een
gunstig omen voor de toekomst
zal zijn.
DE VUURPROEF
DOORSTAAN.
Vandaag, op den derden ver
jaardag van de sluiting van het
Driemogendhedenpact, kunnen
wy vaststellen, dat dit pact in elk
opzicht de vuurproef heeft door
staan.
Het bondgenootschap, dat oor
spronkelijk gedacht was als een
waarschuwing aan president Roo
sevelt om zich niet te plaatsen
tegenover de levensrechten van de
niet verzadigde naties, werd door
de oorlogsverklaring van Amerika
tot een symbool van dezen bevrij
dingsoorlog van onze volken. On
der zijn symbool werden alle door
dit pact verbonden volken tot een
strijdgemeenschap op leven en
dood aaneengesmeed. Zoo was het
in het verleden, zoo zal het ook in
de toekomst zijn. Een hard oor
logsjaar ligt achter ons, een jaar
van zware gevechten, waarbij be
langrijke successen behaald wer
den, doch ook tegenslagen niet zijn
uitgebleven, zooals in een zoo
gigantischen strijd in wereldom
spannende gebieden geheel van
zelfsprekend is. Dergelijke parti-
eele successen hebben onzen vijan
den nu sedert eenigen tijd aanlei
ding gegeven er toe over te gaan
om met alle middelen van de pro
paganda hun zoogenaamde ko
mende overwinning te proclamee-
ren. Men stelt het voor alsof deze
reeds behaald is. Men spreekt van
een wandeling naar Europa, van
een opmarsch naar Berlijn. Men
spreekt van het terzijde stellen
van het nationaal-socialisme en
het fascisme, van de uitroeiing
van het Duitsche volk en zijn
bondgenooten. Men spreekt van
een concentrischen aanval op
Japan, van het in atomen verdee-
len van het Japansche keizerrijk,
van de bestraffing van de zooge
naamde schuldigen aan den oor
log, van de vorming van de te ver
overen gebieden, van een als straf
opgelegde opvoeding der overwon
nen volken en van velen anderen
onzin meer.
BEREID.
Wanneer dergelijke stemmen niet
inderdaad dagelijks in de vijan-
délijke propaganda te hooren zou
den zijn, zou men niet gelooven,
dat onze vijanden het aandurven
met een dergelijkendwazenzwendel
te werken. In elk geval zou ik
hier voor het Duitsche volk, dat
den voornaamsten last van dezen
grooten strijd te dragen heeft, één
ding willen vaststellen en wel, dat
datgene op gelijke wijze ook voor
de andere bij het Driemogendhe
denpact aangesloten volken geldt,
n.l., dat deze even zelf verheerlij
kende als domdrieste propaganda
van de vijanden bij ons op een
totaal onvruchtbaren bodem valt.
Onze volken weten thans, waarom
het in dezen oorlog gaat en wat
zij bij een eventueele nederlaag
te verwachten hebben. Zij zijn
derhalve hard en steeds harder
geworden in den strijd.
Elk succes is voor de soldaten
van de verbonden mogendheden
slechts een mijlpaal op weg naar
de eindoverwinning en hoe zwaar,
der en wisselvalliger de strijd, des
te harder en vastberadener zijn
zjj, om ook het allerlaatste voor
deze eindoverwinning in den strijd
te werpen.
Bijna een kwart milliard men-
schen van de tot het Driemogend
hedenpact behoorende naties
staan thans, evenals voorheen, in
Europa en Oost-Azië tot het
uiterste bereid om hun vaderland-
schen grond te verdedigen en voor
de vrijheid en toekomst van hun
land en volken ook het laatste
offer te brengen.
Ik geloof, dat onze vijanden er
nog steeds geen idee van hebben,
waartoe het Duitsche volk en de
volken van zijn bondgenooten in
staat zijn en met welk een taai
heid en vastberadenheid en on
wrikbaar vertrouwen in de over
winning zij de komende gevechten
tegemoet zien. Ook al moge ons
nog menige harde slag te wachten
staan, van één ding kunnen wij
overtuigd zijn: onze soldaten zul
len in het bewustzijn van hun
kracht en van hun indivldueele
superioriteit op den vijand op de
beschermende wallen rondom
Europa strijden met een fana
tisme zonder weerga.
Noch bolsjewisten, noch Anglo-
Amerikanen zullen ooit Europa
veroveren, en Oost-Azië zal men
Japan nooit meer kunnen ontruk
ken. De dappere aanvalsgeest van
onze soldaten te land, ter zee en
in de lucht, zal veeleer, ook voor
de komende gevechten, beslissend
zijn.
Onze troepen zullen den vijand
steeds opnieuw aanvallen, waar zij
hem te pakken krijgen en hem
zulke vernietigende nederlagen
bezorgen, dat hij op zekeren dag
van den door hem ontketenden
oorlog definitief genoeg zal heb
ben. Dan zal het einde van dezen
harden en zwaren lotsstrijd ko
men en de mogendheden van het
Pact van Drie zullen dan in staat
zijn de nieuwe orde te vestigen,
die recht zal laten wedervaren
aan de op de slagvelden en aan
het heroïeke thuisfront gebrachte
bloedoffers en die hun volken een
toekomst in vrijheid en geluk
waarborgt. Dat deze overwinning
aan onze wapens beschoren zij is
ons diepe geloof.
Vandaag, op den derden ver
jaardag van het Driemogendhe
denpact echter, kijken wij vol
trots naar de onvergelijkelijke hel
dendaden van onze troepen te
land, ter zee en in de lucht, scha
ren wij ons opnieuw dapper en
trouw rondom onzen Führer en
werpen wij alles in den strijd voor
de overwinning en de toekomst
van onze volken.
Ten slotte zou ik nog in het bij
zonder mijn groote vreugde en vol
doening tot uiting willen brengen
over de radioboodschappen van
de ministers van Buitenlandsche
Zaken der mogendheden van het
Pact van Drie, die zooeven uit
Europa en Oost-Azië via den
aether ons bereikt hebben. Alle
hierin vervatte vriendschappelijke
gevoelens, boodschappen en groe
ten voor den Führer en het Duit
sche volk beantwoord ik hiermede
op de hartelijkste wijze."
De Duce heeft ter gelegenheid
van den verjaardag van het Drie
mogendhedenpact de volgende
boodschap tot het Italiaansche
volk gericht:
„Ik houd het voor een goed
teeken, dat mijn terugkeer naar
Italië samenvalt met den verjaar
dag van de onderteekening van
het pact, dat het fascistische
Italië, het nationaal-socialistische
Duitschland en het Rijk van den
Tenno onverbrekelijk met elkan
der heeft verbonden. De republU
keinsche-fascistische regeering ia
vastbesloten in het teeken van den
lictorenbundel met alle krachten
en in het geloof, dat Italië steeds
vervuld heeft, tot de eindover
winning verdér te strijden. De
door een internationale kliek, die
samengezworen had met eenige
verraders, op touw gezette episode
heeft gevolgen opgeroepen, welke
voor den afloop van den oorlog
beslissend zullen zijn, want Italië
kon zich nu van de ruïne, die
het bedreigde, een beeld vormen.
Het republikeinsch-fascistische
Italië zal deze dagen der dee-
moediging uit zijn geschiedenis
wisschen en met zijn bloed de
schande opheffen, die een ont
aard monarch wilde brengen
over de tradities en het roemrijke
verleden van zijn land. De Ita
liaansche troepen zullen, te zamen
met de Duitsche en Japansche
troepen, de wereld bevrijden van
een intern, kliek, die geen middel,
vooral echter het verraad niet
schuwt, om onder de volken ver
warring te stichten.De Duitsche en
Japansche kameraden kunnen er
zeker van zijn, dat het Driemo
gendhedenpact. door het republi
keinsch-fascistische Italië met
(jenzelfden ijver en hetzelfde ge
loof gehouden zal worden, welke
Italië in de verstreken drie jaar
hebben bezield. Dat is de wil der
frontstrijders, die op zoo vele slag
velden hun bloed voor het ge
meenschappelijke ideaal der drie
naties hebben vergoten".
De Japansche minister van Bui
tenlandsche Zaken Sjigemitsoe
heeft gisteren in uitwisseling met
de rede van zijn Duitschen ambt
genoot Von Ribbentrop, een radio
rede tot Duitschland gericht. Hij
zeide, dat, wat er ook moge ge
beuren, het bondgenootschap der
Spil onwrikbaar blijft. Voor de
Spilmogendheden is deze oorlog
niets anders dan een oorlog van
zelfverdediging. Japan ziet in de
openlijk medegedeelde oorlogsdoe
len der vijanden een bevestiging
van hun doel, een wereldstructuur
tot stand te brengen, die hen in
staat stelt, de andere volken
naar goeddunken te regeeren en te
beheerschen en de Spilmogendhe
den, die zich tegenover hun plan
plaatsten, te vernietigen.
„Deze gedenkwaardige dag - al
dus Sjigemitsoe - biedt de gele
genheid om opnieuw te verklaren,
dat Japan vastbesloten is den
gemeenschappelijken strijd tot het
zegevierende einde voort te zet
ten. Japan streeft naar de ver
wezenlijking der gerechtigheid in
Oost-Azië, die allen landen en
volken van Groot-Oost-Azië vrede
en welstand kan brengen. Als
Japan zijn levensrecht verdedigt,
beteekent dat ook, dat Oost-Azië
van de beheersching en uitbuiting
door Engeland en Amerika wordt
bevrijd. China moet van het En-
gelsch-Amerikaansche juk bevrijd
worden. Thailand moet zich blij
ven ontplooien als een sterke, sou-
vereine en onafhankelijke staat.
Ook Birma, de Philippijnen en
Indië hebben recht onafhankelijk
te zijn".
Sjigemitsoe zeide ten slotte, dat
hij er niet genoeg den nadruk op
kon leggen, hoe onvoorwaardelijk
noodzakelijk het voor alle Oost-
Aziatische volken is, dat deze oor
log gewonnen en daardoor hun
levensrecht verzekerd wordt".
Ook in Hongarije en elders ia
deze verjaardag in gelijken geest
herdacht. Kroatië verbrak de be
trekkingen met de Badog'
ring.
