Vormingsdag N.S.D.A.P. en N.S.B. fe Leiden
Hauptdienstleiter Schmidt:
„Wij hebben de kracht en het geloof om
voorwaarts te stormen".
Van Geelkerken spoort
aan tot Germaansche
saamhoorigheid.
De aankomst van den nieuwen opperbevelhebber der Duitsche
oorlogsmarine. Groot-admiraal Dönitz, in de Rijkshoofdstad
PK Henichke-Atl-H-P m
Het woord „nauwere aaneen
sluiting", dat de Leiter des Ar-
beitsbereich dei- N.S.D.A.P.,
Hauptdienstleiter Schmidt, den
Duitschen en Nederland schen
nationaal-socialisten op den eer
sten gemeenschappelijken vor-
mingsdag van dezen winter had
toegeroepen, is voor allen, die
aan den wederopbouw van dit
land meewerken, een aanvurende
leus geworden. Zoo stond ook de
vormingsbijeenkomst, die de
ambtsdragers van N.S.D.A.P.' en
N.S.B. in de provincie Zuid-Hol
land gisteren te dezer plaatse bij
eenbracht, in het teeken der on
verbrekelijke kameraadschap, die,
gesmeed in de interneerings-
itampen, door weerstanden niet
kan worden losgemaakt doch nog
slechts verstevigd.
Dat geen offers te groot zijn om
de nationaal-socialistische ge
dachte ter overwinning te voeren,
demonstreerde de plaatsvervan
gende leider der N.S.B., Van Geel
kerken, aan den offerdood van
den commandant van het Neder -
laridsche Vrijwilligers Legioen,
luitenant-generaal Seyffardt, die
tot zijn laatsten ademtocht als
soldaat leefde en viel, in zijn
laatste oogenblikken slechts het
welzijn van zijn volk voor oogen
had, daar hij de laffe daad van
een sluipmoordenaar niet door het
bloed van zijn landslieden vergol
den wilde hebben. Dat evenwel de
sfeer, waaruit dei-gelijke laffe
- daden kunnen ontstaan, moet
worden gezuiverd, stelde v. Geel-
kerken als onvoorwaardeHjken
eisch, hetgeen allen nationaal-so
cialisten uit 't hart gegrepen was,
naar de stormachtige bijval be
wees. Deze taal van den ouden
volgeling van Mussert, waaruit
hardheid en strijdvaardigheid
sprrk. gaf op dit uur aan de bij
eenkomst van Duitsche en Ne-
derlandsche nationaal-socialisten
den bijzonderen stempel en mag
door het Nederlandsche volk niet
worden misverstaan.
HAUPTDIENSTLEITER
SCHMIDT SPREEKT.
Hauptdienstleiter Schmidt, har
telijk begroet door zijn Duitsche
en Nederlandsche strijdmakkers,
wees om te beginnen op het vele,
dat de nationaal-socialistische
volksleiding onderscheidt van de
gebruiken der democratie. Was
het de gewoonte der vroegere de-
mocratisch-marxistische partijen,
aldus spreker, slechts dan tot het
volk te spreken, als verkiezingen
voor de deur stonden of als zij
door een parlementair besluit
meenden iets bijzonders te heb
ben gedaan, de nationaal-socia
listen hebben het oude gebruik
te allen tijde tot het volk te
spreken niet verleerd, ook al is de
tijd hard en moeilijk. Zoo heeft
de Führer in October tot Duitsch-
land gesproken, ini November tot
zijn oude strijdmakkers en daar
mede tot de wereld. Ook 30 Jan.
heeft de Pührer in zijn procla
matie gezegd, wat hij te zeggen
had. Wij hullen ons dus niet in
•tilzwijgen, als de tijd moeilijk is.
De hardheid van den strijd in
het Oosten leert ons, dat de oi^ie
nationaal-socialistische strijdge-
dachte en strijdleus steeds dezelf
de is gebleven: de gevaarlijkste
tegenstander der menschheid en
daarmee van het avondland is het
communisme een tegenstander,
die door de nationaal-socialisten
nooit is onderschat.
Op sarcastische Wijze schetste
spreker de gemoedsgesteldheid
van de Nederlandsche leringen,
welker oogen thans door de ge
weldige botsing in het Oosten
voor het bolsjewistische gevaar
opengaan. Bij het uitbreken van
den oorlog in het Oosten heeft
men in de kringen van onze
tegenstanders gesproken van de
„arme corrimunisteri", die door de
legers van Hitier werden over
vallen en onderdrukt. Thans ver
liezen deze lieden hun evenwicht,
daar hun rekening niet opgaat,
dat het bolsjewisme door Hitier
werd verzwakt om den weg voor
Engeland en Amerika en daar
mee voor de „goede, oude demo
cratie" vrij te maken. Misschien
rekenen de ouden erop. dat de
Engelschman en de Amerikaan
komt en in dit land voor orde
zorgt, als Hitler met zijn legers
in het Oosten niet standhoudt.
Wie evenwel jonger is en zich
nog geschikt voor den oorlog ge
voelt. denkt reeds heel anders,
want hij heeft beléefd, dat de
Engelschmaft en Amerikanen in
Noord-Afrika meedoogenloos alle
weerbare mannen hebben gemo
biliseerd. Zijn vraag luidt: Wat
zullen de Amerikanen en Engel-
schen met mij doen? Zoo komt
hij tot de logische gevolgtrekking,
dat hij dan terstond soldaat zou
moeten worden en onder En-
gelsch bevel zou worden gesteld.
Alleen reeds de gedachte tegen
Duitschland te moeten vechten,
drukt evenwel als een nachtmer
rie op zijn ziel. Als hij er evenwel
ook nog aan denkt, dat misschien
het bolsjewisme zijn tegenstander
zou kunnen worden, beseft hij
in weiken gevechtssector de na
tionaal-socialistische rev olutie
zich thans bevindt.
ZIJ OF WIJ!
Tegenover deze ruggegraatloos-
heid, ontstaan uit gebrek aan in
zicht, stelde spreker de doelbe
wustheid van het nationaal-socia-
lisme, dat sedert 20 jaar en lan
ger met het communisme gewor
steld en nooit deze barbaren on
derschat heeft. Voor de natio
naal-socialisten luidde de waag
sedert het begin van den strijd
„Zij of wij-". Opeens zien de ang
stige zieltjes, dat wij, natio
naal-socialisten. de eenige waar
borg voor hun burgerleven zijn.
Zij worden angstig en beginnen
te sidderen vanwege hun buikje
en hun sigaren.
Wij niet. kameraden, want voor
ons is dit de tijd, dien wij, na
tionaal-socialisten. steeds hebben
voorspeld. Des te nauwer moeten
wij ons aaneensluiten. In derge
lijke tijden blijkt, wie een be
proefd strijder is. Wie niet ge
ducht oefent, zakt af. Slechts wie
vast staat in het geloof en be
reid is alles op het spel te zetten,
is werkelijk vrij. Zoo zijn wij ook
het jaar 1943 ingetreden in het
besef: „Dit jaar zat moeilijk voor
ons zijn. het zal echter apk d£
krachtigen vrij en strijdvaardig
maken". Stalingrad heeft dé
krachtigen voor ons doen verrij
zen, zooals generaals en grena
diers zich aaneensluiten, vechten
en sterven, zooals in de burger
lijke wereld de opgestapelde roof
buit verschrompelt. Overgebleven
is de groote gemeenschap der
kameraadschap, die ook na den
dood blijft bestaan. Wat betee-
kenen derhalve de kleine dage-
lijksche zorgen? Wij staan onder
den ban der groote kameraad
schap en het komt er op aan, dat
ieder dit gevoel der groote ka
meraadschap heeft. Dengenen,
die den tijd begrijpen, roepen wij
toe: „Wij zijn sterk genoeg om
u mee te nemen. Wij zijn sterk
genoeg om met u voorwaarts te
stormen. De kracht en het ge
loof daartoe hebben wij!"
Spr. herinnerde in dit verband
aan het woord, dat de Pührer in
1939 eens in den intiemsten kring
heeft gezegd: „Veldslagen wor
den niet steeds gewonnen, veld
slagen worden ook verloren."
„Eens, als de tijd zal komen,
zal men constateeren, hoeveel
kracht het nationaal-socialisme
heeft ontwikkeld. In dezen groo-
ten tijd leven wij. Wij zijn bereid
offers te brengen. Wy weten ook.
dat er geen keus is en roepen
derhalve allen Nederlandschen en
Duitschen volks genoo ten toe
„Komt tot ons, slechts wy kun
nen gestalte geven aan dezen
tijd".
Als thans uit het internationale
kranten woud heel angstig de
vraag naai- de oogmerken van
Stalin weerklinkt, is dat voor ons
nationaal-socialisten, geen vraag.
Stalin heeft andere eischen té
stellen dan die hem bij voorkeur
door de plutocraten zouden wor
den toegestaan. Hij wil de we
reldrevolutie, zooals hij zijn leven
lang heeft verkondigd. Tusschen
den nationaal-socialistischen eisch
eisch „Werk en brood voor
Duitschland en alle volken, maar
vernietiging van Jodendom" en
den bolsjewistische!! eisch om
trent wereldrevolutie is geen
compromis mogelijk. De we
reld moet hieruit de consequentie
trekken en deze luidt: „Onder
gang van het avondland of over
winning voor het nationaal-so-
clalisfne!" Wat zou er thans al
niet gebeurd zijn. zoo riep spri
den benauwden lieden hier in
Nederland toe, als de Führer
geen kans had gezien 16 millioen
Duitsche communisten weer terug
te brengen tot het vaderland en
nun de eer der nationale vrijheid
te hergeven. In algeheele dui
delijkheid zette Hautpdienstlciter
Schmidt de consequenties uiteen,
die uit deze situatie ook voor
Nederland voortvloeien. „Als wij
op den lOden verjaardag der na
tionaal-socialistische revolutie,"
zoo zei hij nadrukkelijk, „tot den
totalen Oorlog zijn overgegaan,
dan spreekt het vanzelf, dat deze
maatregelen ook hier in Neder
land stuk voor stuk moeten wor
den uitgevoerd. Iedere plaats, die
in Duitschland vrij komt, door
dat de man die haar bezet hield,
het geweer ter hand neemt, moet
ook uit de gelederen der andere
Germanen worden aangevuld. Wij
maken ons geen illusies en wij
zullen steeds de gevolgtrekkingen
uit de noodzaak maken. Zoo zul
len wij machines en kanonnen
bouwen, evenals wij het Duitsche
volk in een tijd. dat in de Ger
maansche landen en in de geheele
wereld de markt met levensmid
delen werd overstroomd, hebben
toegeroepen: „Gij kunt kiezen,
boter of kanonnen". Destijds
reeds hebben wij de kanonnen
gekozen en eens zal de dag
komen, waarop onze maatregelen
ook door onze tegenstanders als
juist worden erkend.
Als thans allen, die vroeger het
weermachtsbericht niet wilden
hooren, nauwelijks den tijd kun
nen afwachten om te vernemen
van den zwaren strijd van
Duitschland, dan moesten zij om
billijk te zijn ook alle overwinnin
gen, die wij hebben bevochten, als
feit aanvaarden. Al doen zij dat
ook thans nog niet, eens zal hun
toch ook duidelijk worden, dat het
Duitsche leger, de luchtmacht en
de duikbooten den tegenstander
den strot dicht drukken. Eens
komt de dag, waarop steeds meer
volksgenooten, ook Nederlandsche,
zich by ons zullen aansluiten en
de juistheid van onze gedachte en
onzen strijd erkennen.
Omtrent den moord op luite
nant-generaal Seyffardt wees
Hauptdienstleiter Schmidt op het
feit, dat wij geruimen tijd gele
den hebben verklaard, dat het
beter vifSs de active offigSg^êre
in DultsShe krijgsgevangelSchajS
over te brengen. Als déze heej
ren thans nog in fifct land wa"-
ren, zou wellicht de een of an
der in het belang1 van zijn eigen
leven inzien: als een generaal
valt, zou het rechtvaardig zijn
als daarvoor vijfhonderd officie
ren van de tegenpartij van het
leven worden beroofd. Wij, na
tionaal-socialisten. hebben even
wel als voorzorgsmaatregel deze
officieren in krijgsgevangenschap
gebracht, en hun daardoor be
let een verkeerden weg in te
slaan. Bovendien hebben wij hen
daardoor voor hun gezinnen ge
spaard. Als men destijds dit be
sluit van den Wehrmachtsbe-
fehlshaber, dat ik eens zeer wijs
heb genoemd, niet heeft begre
pen, zal men het thans beter
verstaan.
Voor de hardheid van den oor
log moet het particuliere leven
wijken. Meer dan driehonderddui
zend Nederlandsche arbeiders
werken thans in Duitschland. Zij
hebben het juiste besluit genomen
en zullen eens dankbaar denken
aan den tijd waarin zy werkten
voor de verplettering van het
communisme. Wy, Duitschers,
zyn hard génoeg om tegen het
communisme te vechten. Weest gy
zoo verstandig en zoo hard daar-
uit leering te trekken en het werk
over te nemen, dat de Duitsche
soldaat moet achterlaten. Slechts
als deze geheele Germaansche
lotsgemeenschap zich aaneensluit
blijft ons leven gespaard.
By deze gelegenheid gaf Haupt
dienstleiter Schmidt een nadere
verklaring van zijn recente aan
kondiging, dat de zoontjes der
plutocraten in dit laud ook eens
zouden moeten werken. Hij zeide:
„Thans zou men bemerken, dat
wy in den totalen oorlog aan de
driehonderdduizend Nederland
sche arbeiders in Duitschland en
aar de hier werkende Nederlan
ders verschuldigd zyn, dat ook zij
eens aan de beurt komen, die tot
dusver nog nooit iets hebben ge
daan. De fundamenteeie wet.,Wie
niet werkt zal ook niet eten", is
de harde consequentie, die wij
zullen trekken. Zoo zal ieder zich
moeten schikken naar de wetten
van1 -den oorlog Slechts zokomen
wij dezen tijd door. Laten wij ons
aa- deze noodzaak onderwerpen.
Hoeveel generaties hebben voor
ons hetzelfde gedaan en haar le
ven op het spel gezet!
Hoe dankbaar mogen wij het
lot zijn dat de Almachtige ons
den Pührer heeft gegeven, die
voor ons uit marcheert en ons
als stralend voorbeeld steeds voor
oogen staat. Die het lot van het
Duitsche Volk en van Europa in
handen houdt. Hoe dankbaar
kunnen wij, Nederlandsche en
Duitsche nationaal-socialisten,
zijn, dat ook een verhouding van
het grootste vertrouwen tusschen
den Pührer en uw Leider Mus
sert bestaat.
Hoe dankbaar kunnen wy zyn,
dat deze groote gemeenschap
groeit. Bij allen nood en zorg
zien wij toch, hoe Europa op
nieuw opstaat. Als wij onze ge
meenschappelijke jeugd aankij
ken weten wij, dat zij nooit meer
tegenover elkaar, doch steeds
slechts schouder aan schouder
zal staan. In den strijd der vol
keren moet alles door arbeid en
strijd worden verworven. Sluit u
derhalve in deze kameraadschap
aaneen, reikt elkander de hand
en roept den schroomvalligen en
zwakken toe: „Gij kunt zwak
zijn, omdat wij stérk zijn."
De stormachtige bijval, die uit
de gelederen der Duitsche en
Nederlandsche nationaal-socialis
ten volgde op deze woorden van
den spreker, vormde de gelofte
de dagelijks opnieuw beproefde
nationaal-socialistische strijd- en
lotsgemeenschap ook in de toe
komst tot richtsnoer van alle
handelingen te maken.
REDE VAN
VAN GEELKERKEN.
De plaatsvervangende leider
der N.S.B., van Geelkerken, stel
de aan alle Nederlandsche man
nen en vrouwen, die trouw heb
ben gezworen aan de nieuwe we
reldbeschouwing, den eisch een
voorbeeld van nationaal-socialis
tische houding ook in het dage-
lijksch leven te zijn. Een onwrik
baar geloof en vast vertrouwen
moet dén nationaal-socialist ken
merken, want in dezen geweldi
gen stryd komt het er slechts op
VRAAG UW WINKELIER
'•PRIMA TE ROOKEH
ZACHT VOOR DE KEEL
GEGARANDEERD ZUIVER
aan wie tot op het laatste oogen-
blik zijn zenuwen meester blijft.
Het gaat er niet om het appa
raat van den «taat in handen te
krijgen, maar veeleer daarom, dat
de staat het volk dient. In moei
lijke tijden moet slechts over één
vraag beslist worden: staat ge of
valt ge?
Als voorbeeldstelde van Geel
kerken luitenant-generaal Seyf
fardt, door laffe moordenaars
hand gevallen; hij aarzelde geen
oogenblik, toen hy in het late
avonduur arglistig naar de voor
deur werd gelokt, op de vraag
van zijn moordenaar: „Bent u
luitenant-generaal Seyffardt?"
met een onverschrokken „ja" te
antwoorden. Zyn soldateske hou
ding komt tot uiting in de woor
den die hij kort voor zijn dood
sprak: „Dus zal ik toch nog als
soldaat sterven". De edele ge^
zindheid, die dezen waarachfrt
gen man bezielde, kwam tot
uiting in het verzoek, terwille
van zijn dood geen bloed te ver
gieten. Dat Seyffardt tot zijn
laatsten dag met zijn jongens
aan het front bleef verbonden,
is het schoonste getuigenis voor
zijn soldateske opvatting en hou
ding. Als thans zekere maatrege
len worden genomen, beoogen
die niet den offerdood van Seyf
fardt te doen boeten, doch aan
een zeker deel van het Neder
landsche volk gelegenheid te ge
ven zich door zware offers vry
te maken van den geest, waar
mee zij zich door de geweten-
looze propaganda van vijandelij
ke zijde hebben laten besmetten.
Als in deze dagen de W.A. als
hulppolitie werd opgeroepen,
moge men ook daaruit begrijpen,
dat de weg der Nederlandsche
nationaal-socialisten recht
onverbiddelijk is. Met zwakke
hand kan men geen volk van
den ondergang redden. Het gaat
niet meer om het leven van een
enkeling, het gaat er om, dat het
volk op den goeden weg wordt
gebracht.
Onvermoeibaar moet ieder na
tionaal-socialist meewerken aan
het aaneensmeden van het volk
en aan het wekken van het Ger
maansche saamhoorigheiasgevoel
fie Germaansche stammen zyn
thans voor de bestaansvraag ge
steld: als zy zich niet aaneen
sluiten, ais zy niet gemeenschap-
pelyk in het Oosten met Ger-
maansch bloed een muur opwer
pen tegen de Aziatische horden,
is het lot van het Germaansche
ras bezegeld. Als het gelukt de
goede krachten in het Neder
landsche volk te mobiliseeren,
behoeven wij geen vrees te koes
teren voor de toekomst van dit
volk. Stalingrad beteekent een
vermaning voor de volken van
Europa.
Het onwrikbare vertrouwen, dat
sprak uit de woorden van Van
Geelkerken, gaf aan zyn laatste
woorden een meeslepende kracht
toen hij den Pührer namens de
Nederlandsche nationaal-socia
listen onveranderlijke trouw be
loofde voor den marsch naar een
betere toekomst. Toen hij ein-
(Agde met den groet aan Adolf
Hitler den Pührer van alle Ger
manen, weerklonk het „Sieg
heil" als eenige eed der gemeen
schap van Duitsche en Neder
landsche nationaal-socialisten. In
de volksliederen vond de bijeen
komst, die een mijlpaal in een
bewogen tijd vormde, haar ver-I
heffend slot.
Doet Uw volkschen
plicht. Geeft voorranf
aan houdsters van voor-
11 rangsk aarten van den
Nederlandscben Volks-
dienst.
