Oproep van Hitier
Dagorder van den Führer
aan de weermacht
Van de oorlogsterreinen
82sfe Jaargang
VRIJDAG 2 JANUARI 1942
No. 25081
r
„Het komende jaar zal geweldige eischen stellen,
doch front en binnenland zullen daaraan voldoen"
Met Duitschland voor
een vrij Nederland
V.J
De rijkscommissaris op Oudejaars
avond bij de luchtdoel-artillerie
te Rotterdam
EERSTE BLAD
Gelukwensch van den
Führer aan den
rijkscommissaris
Duitschland strijdt voor De strijd in Oost-Azië
Europa
Duitsch
W eermachtsbericht
Nieuwjaarsreceptie bij
den rijkscommissaris
Duitsch overzicht
LEIDSCH
DAGBLAD
Directeur: J w Senny
Telef Directie eD Administratie
25041 C2 Ulnen)
DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN
Telel Redactie 21507
Hoofdredacteur: B W Menkhorst Lelden
Pl.vffv.K. Been, Lelden.
Ter gelegenheid van de jaarwisseling heeft de
Führer den volgenden oproep uitgevaardigd:
DÜITSCH VOLK, nationaal-socialistische
mannen en vrouwen, partijgenooten:
Toen op 3 September 1939 Engeland en
Frankrijk Duitschland den oorlog verklaarder-
geschiedde dat niet om op te treden tegen een
of anderen Duitschen eisch. welke het bestaan
of zelfs de toekomst dezer staten zou bedreiger-
Want het eenige verlangen, dat ik jaar na jaar
zoowel te Londen als te Parijs kenbaar maakte,
was dat naar een beperking der bewapening en
een toenadering tusschen de volken. Doch
iedere Duitsche poging om met de mannen, die
toen de leiding hadden, tot een verstandig en
vreedzaam vergelijk te komen mislukte, deels
door den haat dergenen, die in het nieuwe
Duitschland een boos voorbeeld van socialen
vooruitgang zagen, deels door de hebzucht der
genen, die grootere winsten verwachtten van de
oorlogswapening dan van den vredesarbeid. In
de landen, die verantwoordelijk waren voor het
uitbreken van den oorlog, is er geen enkeie
vooraanstaande staatsman, die niet als bezitter
van aandeelen in de wapenindustrie tegelijker
tijd groote belangen by den oorlog heeft. En
achter allen staat als drijvende kracht de Jood-
sche Ahasverus, die sedert duizenden jaren
steeds de onveranderlyke vyand is van iedere
menschelijke ordening en daardoor van een
ware maatschappeiyke gerechtigheid. Hoe wei
nig gerechtvaardigd de aanval op Duitschland
was, blijkt ook duidelijk lüt het ontbreken van
ieder duidelyk oorlogsmotief, dat zij zelf zouden
kunnen noemen. Want waarom hebben zij
Duitschland den oorlog verklaard?
Omdat zy niet willen leven in een wema.
zoals wy die wenschen, vertelde aan den haard
de grootste oorlogsdryver van onzen tijd Roose
velt. Nu heeft de Duitsche wereld met Amerika
even weinig uitstaande als de Amerikaansche
met ons. Het zou geen menscli in de gedachte
zijn gekomen byv. mevrouw Roosevelt uil; te
noodigen, op Duitsche wyze te leven, zooals ook
het Duitsche volk het nooit zal kunnen vinden
met Amerikaansche beginselen of levens-
Of is* mischien de bewering juist, dat Enge
land en Fiankrijk ons den oorlog moesten ver
klaren, omdat wy de wereld wilden veroveren.
Was Danzig de wereld? En wie_hee_ft nu eigen-
ïyk de wereld veroverd? Aan 85 millioen Duit-
schers heeft men zelfs geen levensgebied van
nuawelijks een half millioen vierkante kilometer
toegestaan. De koloniën, die door onze voor
vaderen waren verworven door verdragen, koop
en ruil. werden onder bedriegelijke voorwendsels
geroofd Maar 45 millioen Engelschen mogen 40
millioen vlerkante kilometer der wereld beheer-
schen en hebben daarmede het recht volken te
onderdrukker., van welke alleen al de Indische
volken zevenmaal zooveel zielen tellen als het
Engelsche moederland.
NEEN, deze oorlog is begonnen evenals die
van 25 jaar vroeger, door gelijke mannen
en uit gelijke motieven. De Joodsch-Angel-
saksische financieele samenzwering strijdt niet
voor een democratie, maar door de democratie
voor haar kapitalistische belangen. En Roose
velt streeft niet naar een nieuwe soort wereld,
maar naar een betere soort zaken, waardoor hy
in de eerste plaats hoopt, de critlek tot zwygen
te brengen op het mislukte economische beheer,
dat zyn regeering het Amerikaansche volk ge
bracht heeft.
En by allen was er de gemeenschappeiyke be
zorgdheid dat het nationaal-socialistische
Duitschland in den loop der jaren door zyn
succesvolle economische en sociale politiek wel
licht ook anderen volken de oogen voor de wer-
kelyke oorzaken hunner verarming kon openen.
Want terwyl het nieuwe Duitschland er in
slaagde in enkele jaren de werkloosheid, welke
onder de democratie en de daarmede gepaard
gaande algemeene verliederyking ontstaan was.
te doen verdwynen, deed zich in andere landen
het omgekeerde proces voor, het aantal million-
nairs steeg, doch dat der arbeidende menschen
daalde. Amerika had na eenige jaren van de
regeering van Roosevelt 13 millioen werkloozen
en een ontredderd financieel bestel. Te zelfder
tyd begon in dit rykste land ter wereld de eene
sociale crisis op de andere te volgen Toen had
Roosevelt tot God moeten bidden oni licht voor
zyn geest, opdat hij zyn eigen land beter en
nuttiger zou kunnen leiden.
Maar in deze jaren kenden de Roosevclts,
Churchills, Edens enz. nog geen volksidealen,
laat staan menschelykheidsidealen. Zy kenden
uitsluitend economische oogmerken. Eerst na
dat zy geloofden, dat zy hun vermolmd econo
mische stelsel door den opbloei van een nieuw-
wapen- en oorlogsindustrie weer op de been
konden helpen, begonnen zij te bidden; zij ba
den. dat het verbond tusschen het Joodsche
kapitalisme en het evenzoo Joodsche bolsje
wisme door de vernietiging der andere volk
mocht leiden tot de overwinning hunner oorlog
en daardoor winstgevende zaken.
Volksgenooten, dit is ook de oorzaak, dat al
mijn pogingen om met dit internationale, ijs
koude financieele gezelschap tot een vergelyk
betreffende volksbelangen te komen, moesten
misluken. Zy wilden den oorlog, omdat zy
daarin een winstgevende beleging van hun ka
pitaal zagen. En achter hen staat als een dry-
vende kracht de Jood, die als laatste resultaat
van dezen oorlog de Joodsche werelddictatuur
onder het mom van het bolsjewisme verwac1 t.
Daarom' werden myn ntwapenings- en verzoe
ningsvoorstellen van 1933 tot 1939 steeds meer
afgewezen. Daarom schrok Chamberlain, toen
^k na den veldtocht in P len onmiddellyk weer
Torir?anc* van den vrede reikte. En om dezelfde
werd ik in 1940 na het einde van den
het w esten eenvoudig voor lafaard
SÏ ?en' toen ik voor de derde maal
°nzhmipheid van dezen oorlog aan
Si ?s geven aan Duitschlands
z-j allen zagen in den man
die naar viede streef de. den vijand van hun in
-ef 5elegd kapitaal. Daarom
ook konden zy niet den waren erond van -den
Si*ll^h?enke"d T?en' maar knoesten zi? hun
toevlucht nemen tot een wolk van nevel en ee-
zwets, van phrases en schynheilige leugens die
alle ten doel hadden iets tr omscfnijven dat zh
niet openly., konden uitspreken, deze heèren be-
wapeningsindustrieehn en bezitters van bewa-
peningsaandeelen, Chamberlain, Churchill
Eden en vooral Roosevelt enz., n.l. het woord
„zaken". Als nu in 1940 Churchill op een oogen-
blik, dat het geheele westelyke front ineenge
stort was. niettemin nog geloofde, in een voort
zetting van den oorlog een mogelijk zakenvoor-
deel te kunnen zien, dan deed hy dit niet in de
verwachting, dat deze oorlog mogelijk door En
gelsche kracht kon worden gewonnen, maar uit
sluitend met de wetenschap van de Amerikaan
sche hulp en vooral van de reeds tot stand ge
komen overeenkomsten met de Sovjet-Unie.
PARTIJGENOOTEN. ik heb jarenlang het
marxisme, bestreden, niet omdat het
socialistisch was, maar omdat een socia
lisme, dat door de „Frankfurter Zeitung" en
daarmede door de geheele Joodsche en niet
Joodsche geldaristocratie gefinancierd werd.
slechts een leugen kon zyn. Of myn bewering,
dat het marxisme slechts tot een afschuwelyke
ellende der volken moet leiden, juist was, kun
nen allen onderzoeken en beantwoorden, die
intusschen het paradys van het bolsjewistische
experiment zelf hebben leeren kennen. Zoo be
streden wy tientallr i jaren het Joodsche bond
genootschap van financieele belangen en
marxisme reeds in het binnenland. Wat zich
toen in ons eigen volk aaneensloot tegen de na
tionaal-socialistische beweging, zweert thans
in den grootsten wereldomvcng tegen Duitsch
land samen; de reactionnairste kapitalisten
van Churchill en Roosevelt met den leider van
het bolsjewistische paradys van arbeiders en
boeren. Stalin. Toen Churchill in Juli en Augus
tus 1940 myn vredeshand met een verontwaar
digd geschreeuw en alle teekenen van afschuw
afwees, werd hij tot het uiterste gesteund door
Roosevelt. Maar het beslissende element voor
Churchill waren niet de toegezegde Amerikaan
sche oorlogsleveranteis, maar de belofte van
deelneming der Sovjet-Unie aan den oorlog.
Zoo moest het jaar 1941 komen en daarmede
het begin van het grootste conflict, dat de we
reld beleefd had. Ik behoef aan het einde van
dit jaar niet alle gebeurtenissen op te sommen,
die ons zoo geweldig in de betoovering van haar
historische grootte hebben gebracht. Dat zich
op 22 Juni vrijwel geheel Europa verhief, is het
bewys voor het beseffen van een gevaar, zoo
groot als ons continent vroeger nauwelijks had
bedreigd. Toen deze coalitie tot den oorlog te
gen Duitschland had besloten, meende ik het
aan de veiligheid van ons Ryk, het behoud van
ons volk en in den ruimsten zin aan de toekomst
van geheel Europa verschuldigd te zyn, dat ik
geen uur meer verloor om in het onvermydelyk
conflict althans door zeer snel handelen de of
fers te voorkomen, welke de stryd anders in
veel grootere mate van ons geëischt zou hebb-n.
Het Duitsche volk zal my geloovcn,
wanneer ik zeg, dat ik liever den vrede
dan den oorlog had verkozen, want de
vrede omvat voor my een overvloed van
gelukkigen arbeid. Wat ik dank zy de
voorzienigheid en door den steun van tal-
ryke voortreffelijke medewerkers in de wei
nige jaren van 1933 tot 1939 voor het Duit
sche volk heb kunnen doen aan cultureelen
arbeid, aan opvoeding, maar ook aan eco-
nomischen opbouw en vooral aan maat
schappelijke vorming van ons leven, zalmen
eenmaal gerust kunnen vergelijken met
datgene, wat myn tegenstanders in denzelf
den tijd gedaan hebben.
Ik kon het in de lange jaren van den
strijd om de macht zelfs betreuren, dat ik
op mijn weg naar de verwezenlijking mijner
plannen werd gestoord door verschijnselen,
die niet alleen minderwaardig, maar vooral
zoo zonder beteekenis waren.
Ik betreur dezen oorlog dan ook niet al
leen om de offers, die hij van mijn Duit
sche en ook van andere volkeren vraagt,
maar ook om den tyd, dien hy ontneemt
aan degenen die zich hebben voorgenomen
een groot werk van socialen en beschaven-
den arbeid te vervullen en het ook te ver
wezenlijken.
Want wat Roosevelt eigenlyk presteert, heeft
hy bewezen. Wat Churchill heeft gepresteerd
weet geen mensch. De prestaties echter, die my
en de geheele nationaal-socialistische bewe
ging door dezen oorlog onmogelyk gemaakt
worden, kunnen my slechts met het grootste
leedwezen vervullen. Het is ellendig, dat er niets
aan te veranderen valt, dat een stumper of een
luiaard den kostbaren tijd steelt, dien men had
willen wijden aan den cultureelen, socialen en
economischen arbeid van zijn volk. Hetzelfde
geldt voor het fascistische Italië, waar eveneens
een man voor alle tijden zyn naam heeft ver
eeuwigd door een beschavende en nationale
revolutie, die voor eeuwen van beteekenis is,
en die evenmin vergeleken kan worden met het
democratisch-politieke gestumper dezer dagdie
ven en dividendjagers, die bijv. in de Angel
saksische landen het vermogen hunner vaders
verteren of door smerige zaken een nieuw ver
mogen verwerven.
Maar juist omdat dit jonge Europa werkt
aan de vervulling van waarlyk groote taken,
zal het zich niet door de vertegenwoordi
gers van een groep mogendheden, die zich
op tactvolle wijze de staten der bezittenden
noemen, laten berooven van het laatste, dat
voor een mensch het leven waard maakt
om geleefd te worden, nl. de waarde der
eigen volken, hun vryheid, het sociale en
algemeen menschclyk bestaan.
WIJ begrijpen daarom, dat eindelijk ook
Japan, de eeuwige afpersingen en brutale
bedreigingen moede, tot noodweer is over
gegaan tegenover den grootsten oorlogsdryver
van alle tyden. Zoo staat thans een geweldig
front van nationale staten, dat zich uitstrekt
van Het Kanaal tot Oost-Azië, in den strijd tegen
de Joodsch-kapialistische wereldsamenzwering.
Het eerste jaar van dezen strijd ligt achter ons.
Het is het jaar van de grootste overwinningen
in de geschiedenis der menschheid. Wat de
Duitsche soldaat en de soldaten der met ons
verbonden volken daarby hebben gepresteerd, is
historisch en onvergankelijk. Duizenden jaren
zal men van deze slagen en overwinningen spre
ken en ze bewonderen als de grootste daden
van den drang naar zelfbehoud der volken die
zich van hun eer bewust zyn. Hoe groot echter
de offers en de ontberingen zyn en vooral de
doodsverachting, die deze overwinning mogehjk
maken, kan slechts hij beoordeelen, die zelf. in
dezen oorlog of in den vorigen wereldoorlog,
soldaat en stryder voor zijn volk was.
Nooit zal het vaderland kunnen vergelden wat
zyn zonen deden. Want het vaderland kent
slechts de gevolgen der overwinningen, namelijk
de ondanks alle luchtaanvallen behouden vei-
De Führer en opperste bevelhebber heeft bij
de jaarwisseling den volgenden dagorder tot de
weermacht gericht, die tegelykertyd den groet
van den Führer als opperbevelhebber van het
leger bevat:
„Soldaten, evenals na den veldtocht in Polen
heb ik in weerwil van bittere ervaringen ook
in Juli 1940 na het glorieryke einde van den
oorlog in het Westen besloten den vijanden, die
ons op 3 September 1939 den oorlog verklaard
hadden, de vredeshand toe te steken. Zij werd
teruggestooten en mijn aanbod werd uitgelegd
als het teeken van onze zwakte. De mannen,
die reeds voor 1914 tot den eersten wereldoorlog
hebben aangezet, meenden stellig door nieuwe
coalities het Duitsche volk en de verbonden
staten in 1941 voorgoed te kunnen neerslaan,
doen ontbinden en doen verdwynen. Zoo bleef
ons niets anders over dan den helm vaster te
binden en het oog te vestigen op den verderen
strijd. De reden voor het besluit dezer inter
nationale oorlogsdrijvers, die onder geen omstan
digheden vrede wilden sluiten, lag, behalve in
hun economisch-kapitalistische belangen, in de
overtuiging, dat zij het Duitsche ryk definitief
zouden kunnen vernietigen door de deelneming
van de Sovjet Unie aan den stryd tegen Europa,
welke in het geheim was voorbereid voor den
zomer van 1941.
Nu ligt dat jaar 1941 achter ons. Het was een
jaar van de belangrykste besluiten en van de
bloedigste gevechten. Het zal in de geschiedenis
worden geboekstaafd als het jaar van de groot
ste overwinningen aller tyden. Zonen van alle
Duitsche gouwen hebben schouder aan schou
der met de soldaten onzer bondgenooten roem
rijk gestreden op den Balkan en Kreta, in Afri
ka, in de Middellandsche Zee en op den Atlan-
tischen Oceaan. Sedert 22 Juni hebt gy. myn
soldaten, op de oorlogstooneelen van het Oos
ten, van het hooge Noorden tot aan de Zwarte
Zee, gevechten geleverd, die door hun omvang
en hun hevigheid ongehoorde eischen aan u
stelden, doch door hun successen de glorierijkste
wapenfeiten der geschiedenis zyn. Door u, sol
daten, is de strijd tot behoud van ons bestaan,
die ons volk zoo vaak is opgedrongen, bekroond
met overwinningen, die alles overtreffen, wat
de geschiedenis der volken kende.
Soldaten van het Oostelyke front, in 1941
hebt gy in tallooze slagen den vyand, die
voor den aanvalssprong gereed was, niet al
leen verwijderd van de grenzen van Fin
land. Duitschland, Slowakyc, Hongarije en
Roemenië, maar gij hebt hem meer dan
duizend kilometer in zijn eigen land terug
geworpen. Zijn poging om in den winter
van 1941 op 1942 het lot te doen keeren,
om weer tegen ons op te trekken, moet en
zal mislukken. Ja, integendeel, in 1942 wil
len wy met alle voorbereidingen, die zyn
getroffen, dezen vyand der menschheid op
nieuw aanpakken en zoo lang slaan, tot de
vernietigingswil der joodsch-kapitalistische
en bolsjewistische wereld gebroken is.
Duitschland wil en kan niet om de 25 jaar
door dezelfde misdadigers in een nieuwen
oorlog om het zyn of niet zyn worden ge
worpen. Europa kan en wil zich ook niet
eeuwig inspannen alleen daarvoor, dat een
bende Angelsaksische en joodsche samen
zweerders in de twisten der volken bevredi
ging voor haar zakenmanoeuvres vindt. Het
bloed, dat in dezen oorlog vergoten wordt,
moet dat is onze hoop in Europa voor
generaties lang het laatste zyn. Moge God
ons daarby in het komende jaar helpen."
Door uw dapperheid, uw doodsverachting en
uw offervaardigheid, werd niet alleen ons Duit
sche vaderland, maar geheel Europa gered en
bewaard voor een lot. waaraan wij slechts met
huivering kunnen denken. Vrouwen en kinde
ren en alle anderen in het vaderland kunnen
u, soldaten van het Oostelijke front, niet genoeg
danken voor hetgeen gij voor hen gedaan hebt.
Gijzelf ziet sedert 22 Juni met eigen oogen den
aard van het „paradys", waarin de gemeen
schappelijke samenzwering van joodsche kapita
listen en joodsche bolsjewisten ook ons Duitsch
land wilde veranderen.
Soldaten, als Führer en woordvoerder van de
millioenen van ons volk en als opperste bevel
hebber der weermacht, dank ik alle dappere
mannen van ganscher harte voor hun zoo vaak
betoonde heldhaftigheid U. soldaten van het
leger en van de Waffen S.S.. in het bijzonder
aan het Oostelyke front, groet ik met de trot-
sche blijdschap, dat ik thans het onmiddellyke
opperbevel voer over het deel der weermacht
dat. zooals overal en altijd, den zwaarsten last
van den strijd heeft te dragen Het geheele
Duitsche vaderland ziet met grenzenloos vertroü-
gen tegen zijn weermacht op en zou ieder van
u gaarne helpen, waar dat mogelyk is. Wij allen
front en volk. gedenken gemeenschappelijk en
eerbiedig de kameraden, die hun liefde en trouw
voor Duitschland met den dood moesten bcze-
gelen, alsmede de slachtoffers onder de solda- I
ten der bondgenooten. die in onze rijen hebben
gestreden voor hun landen en voor geheel i
Europa. (D.N.B.)
De rykscommissaris heeft op den laatsten
avond van het oude jaar stellingen van de
Duitsche luchtdoelartillerie in de Maasstad
bezocht.
Rijksminister Seyss-Inquart werd hierbij,
toen hij zich onder leiding van majoor
Pöttker en in gezelschap van den gemach
tigde voor de stad Rotterdam, dr. Völckers
in de kwartieren en stellingen der lucht-
doclbatterycn bevond, door de soldaten
overal levendig en hartelijk verwelkomd.
Hy maakte van deze gelegenheid gebruik
om de officieren en manschappen te dan
ken voor hun optreden tot bescherming van
Rotterdam en voor hun zwaren dienst, be
nevens om uiting te geven aan zyn vreugde,
dat hij de laatste uren van het jaar 1941,
dat een jaar van groote cn voor Duitsch
land gunstige beslissingen op het gebied
der wereldpolitiek is geweest, kon doorbren
gen by een der jongste en belangrijkste
wapens van de roemrijke Duitsche weer
macht.
Dit Nummei bevat TWEE Bladen
ligheid van 't volk, van zyn bestaan en van het
komende leven zyner kinderen. Het vaderland
kan zich echter geen voorstelling maken van
het ontzettende ongeluk, dat over Duitschland
en geheel Europa zou zyn gekomen, wanneer
het joodsche bolsjewisme als bondgenoot van
Churchill en Roosevelt de overwinning zou heb
ben behaald. Want Churchill en Roosevelt heb
ben Europa aan Stalin uitgeleverd. En ik
spreek thans in het geloof aan een hoogere ge
rechtigheid het bolsjewistische monster,
waaraan zy de Europeesche volken wilden over
leveren. zal hen en hun volken zelf verscheu
ren. De jood zal niet de Europeesche volken
uitroeien, hy zal het slachtoffer van zyn eigen
aanslag worden. Engeland en de Ver. Staten
kunnen Europa niet door het bolsjewisme ver
nietigen, maar hun eigen volken zullen vroeg of
laat aan deze pest ten offer vallen.
Nog duurt in het Oosten van Europa de stryd
met een gewetenloos opofferen van Sovjet-sla
ven voort om langzaam te verstarren, doch in
Oost-Azië is de stryd begonnen. En terwyl twee
godslasteraars voor hun zaken bidden, bevryden
de volken zich van hun ketenen.
Het komende jaar zal ons daarom geweldige
eischen stellen, doch front en binnenland
zullen daaraan voldoen.
Het vaderland zal als nationaal-socialisti-
De Führer heeft op Oudejaarsdag aan
den rykscommissaris voor het bezette Ne-
derlandsche gebied het volgende telegram
gericht:
„Aan rykscommissaris Seyss-Inquart, Den
Haag.
Met oprechten dank voor den tot dusver
verrichten waardevollen arbeid zend ik u
ra(jn harteiyke wenschen voor u persooniyk
en voor de voortzetting van uw succesvolle
werkzaamheden in het komende jaar.
„Adolf Hitier".
sche volksgemeenschap zoo noodig ieder of
fer, ook het laatste, brengen. Mannen en
vrouwen zullen werken voor de voeding van
ons volk en voor de beveiliging en verster
king van onze bewapening. Voor het front
zal het uur komen, waarop weer wordt aan
getreden om te voleindigen wat begonnen
werd.
Wy kunnen aan het einde van dit jaar
den Almachtige slechts bidden, dat hy het
Duitsche volk en zyn soldaten de kracht
moge geven om viytig en dapper te ver
dragen wat noodig is, om vrijheid en toe
komst te beveiligen.
Wanneer wy allen gemeenschappelijk en
trouw onzen plicht doen, zal het lot in ver
vulling gaan, zooals de Voorzienigheid be
paald heeft. Wie strijdt voor het leven van
zifn volk, voor het dagclyksche brood en de
toekomst van zyn volk, zal overwinnen,
doch wie in dezen oorlog met zyn joodschen
haat de volkeren tracht te vernietigen, zal
vallen. Het jaar 1942 zal, daarom willen wy
allen God bidden, de beslissing brengen voor
de redding van ons volk en de met ons ver
bonden volken." (D.N.B.)
Het opperbevel der weermacht
deelde gisteren mede:
De in Feodosia aan land gezette
Sovjet-strijdkrachten en haai* ravitail
leer ingswegen over de Zwarte Zee zyn
door sterke afdeelingen der lucht
macht aangevallen. De vyand leed
aanzienlyke verliezen aan menschen
en materieel.
In den middensector van het Ooste
lijk front duurden de hevige gevechten
ook gisteren voort. De luchtmacht
zette de stelselmatige storing der vy-
andelyke aanvalsbewegingen voort.
Verscheiden plaatsen werden in brand
gebombardeerd, spoorlijnen verbroken
en rollend materieel vernield.
Aan het Ilmenmeer is een vry groot
aantal Sovjet-vliegtuigen door bom
aanvallen op den grond vernietigd.
In Noord-Afrika hadden de gevech
ten der Duitsch-Italiaansche stryd-
krachten in het gebied om Agedabia
ook de laatste dagen een gunstig ver
loop. Opnieuw werden 48 pantserwa
gens en talrijke gepantserde verken
ningswagens vernietigd. By luchtge
vechten werden drie Britsche jagers
neergeschoten.
Overdag en des nachts zijn vyande-
lijke vliegvelden op Malta door de
nichtmacht aangevallen.
In den ochtend van den nieuwjaarsdag
heeft Rijkscommissaris-Rijksminister Seyss-
Inquart een delegatie ontvangen van leden
van den staf van het Rijkscommissariaat,
ils woordvoerder waarvan commissaris-gene
taal Schmidt den Rykscommissaris de beste
menschen voor het nieuwe jaar overbracht.
De Rykscommissaris dankte met hartelijke
oorden en sprak de hoop uit, dat de ge
meenschappelijke arbeid ook in het jaar 1942
tot heil .-noge strekken van het Duitsche en
het Nederlandsche volk.
In volgend kort bericht is de situatie samen
te vatten:
Het Japansche hoofdkwartier deelt mede, dat
de ring om Manilla steeds nauwer wordt aan
gehaald. Op Malakka zyn de Japansche troe
pen meer dan 400 K.M. in Zuldelyke richting
gevorderd, terwyl op Britsch Borneo de resten
der vUanaelyke troepen vernietigd zijn. De En
gelsche troepen zijn naar West-Borneo uitge
weken.
Met den val van Manilla wordt ernstig reke
ning gehouden te Washington. De Japansche
voorhoede staat al 15 KM. voor de stad.
Naar Domei meldde, zyn de Japansche afdee
lingen de vesting Singapore tot op ongeveer 250
K.M. genaderd. Zij zyn reeds de grens tusschen
de sultanaten Perak en Selangor overgetrokken.
De havenstad Kwantar, 300 K.M. ten N. van
Singapore is bezet.
Het Japansche hoofdkwartier meldt verder,
dat opnieuw zeer zware luchtaanvallen op de
haven, de vliegvelden, kazernes en commando
posten van Singapore zyn gedaan.
Naar de opvatting van welingelichte kringen
te Berly'n wordt de militaire ontwikkeling van
het afgeloopen jaar getypeerd door vier hoofd
kenmerken, en wel:
1. De beveiliging van de zuidoosteiyke flank
van Europa door den veldtocht op den Balkan
en de bezetting van Kreta, alsmede de onmoge
lijkheid van een belangryke vyandeiyk initia
tief in het Oosten der Middellandsche Zee.
2. De bescherming van de geheele Oostflank
van Europa tegen het dreigende gevaar eener
massale bolsjewistische invasie. Daarmede is
voor den vyand iedere hoop, dat hy op het
vasteland de beslissing nog zou kunnen beïn
vloeden ten gunste van Engeland, de bodem
ingeslagen.
3 De opheffing der bedreiging van de Zuide-
ïyke flank, doordat het Engelsche offensief in
Libye is biyven steken, terwyl de zware Engel
sche verliezen, meer dan 1200 pantserwagens en
ruim 10.000 van ^e best-uitgeruste soldaten,
reeds catastrofale gevolgen op alle oorlogstoo
neelen beginnen te krygen.
4. De doodeiyke bedreiging van het Britsche
ryk tengevolge van de door Roosevelt en Chur
chill gewenschte uitbreiding van het conflict en
de vernietiging der offensieve kracht van Enge
land en Amerika in de Zuidzee.
Hieruit vloeien voor 1942 drie factoren van
zeer groote beteekenis voort:
1 Engeland bevindt zich in dezelfde positie als
de centralen in 1918. Het moet op vele fronten
der aarde militair optreden. Daaruit vloeit een
versnippering zyner krachten voort. Om het
deficit in Afrika te dekken, moest Engeland in
het Verre Oosten schulden maken.
2 Het gaat den Engelschen generalen staf by
het begin van dit jaar als Ludendorff in 1918.
Door de vele fronten tegen Engeland en door
dat het niet overal even krachtig kan optreden,
is voor Engeland iedere offensieve mogelykheid
verdwenen Het is overal in het defensief en
kan nergens een militair zwaartepunt vormen.
3. Doordat Engelnad zich in een oorlog heeft
gewerkt, welke zich over de geheele wereld uit
strekt, is de strijd steeds meer een transport-
kweste geworden En hier berust de kans op de
overwinning uitsluitend by degenen, die het
voordeel van de binnenlinie hebben. Duitsch
land, Italië en Japan. Het transportprobleem is
het doodsprobleem van Engeland geworden. De
Vereenigde Staten, dl*» zelf door de Japansche
slagen tot de uiterste krachtslnpanning ten
aanzien van de transportmiddelen worden ge-
