BINNENLAND
HARDNEKKIGE HOEST? SütoepBcnttema!
82:<ï Jaargang LEIDSCH DAGBLAD, Dinsdag 30 December 1941 Tweede BladHo. 25079
De Komedianten
komen
De leider der N.S.B. naar
zijn soldaten
De „Dr. Goedewaagen-
prijs" uitgereikt
Nuchter denken
FEUILLETON
Over de met ijs bedekte straten trekken de Duitsche colonneslangs de zwij
gende getuigen van een in het Duitsche afweervuur ineengest-or-
ten tankaanval, waarvan de sporen langzamerhand door de sneeuw
met een wit lijkkleed worden bedekt.
Weltbild-Polygoon)
Een benzinevat als kachel.. Vindingrijke Duitsche pioniers hebben een oud ben-
zinevat als kachel ingericht, waarbij men zich* van tijd tot tijd lekker kan ver
warmen, (PK. Plenik-Hoffmann)
Inzameling voor W.H.N. te Amsterdam. Leerlingen
van de Electro Technische School. - (Stapf)
Aan het front voor Moskou. - Een onbeschadigd
buitgemaakte bolsjewistische tank.
(PK. Kustermann-Hoffmann)
Woensdagmiddag J.l. heeft een lazaret te Am
sterdam het Kerstfeest gevierd, waarbij ook
Rijkscommissaris dr. Seyss-Inquart aanwezig
was, de zwaargewonden, die niet in de feest
zaal aanwezig konden zijn, werden niet verge
ten. Rijkscommissaris dr. Seyss-Inquart bezoekt
een der patiënten.
(Stapf-Mol)
Kilometer na kilometer moeten de motoren
zich over de stuk gereden, met ijs en sneeuw
bedekte wegen in de Sovjet-Unie een weg
banen. Mannen en machines moeten alle
krachten inspannen.
(P.K. Ltithge-Hoffmann)
Een met roem overladen stuk Duitsch luchtafweergeschut. -
Vele successen werden behaald in den strijd tegen het Brit-
sche luchtwapen.
(Weltbild-Polygoon)
DRIE JOURNALISTEN ONDERSCHEIDEN.
Gistermiddag heeft in hotel „De Wittebrug"
te Den Haag in tegenwoordigheidvan eenige
hoofdambtenaren van het departement van
volksvoorlichting en tal van journalisten de uit
reiking plaats gehad van den Dr. Goedewaagen-
prijs, welke krachtens den wensch van een on
bekenden gever telkenjare omstreeks Kerstmis
moet worden uitgekeerd aan drie leden van het
Verbond van Nederlandsche Journalisten, die
in den zin van het Journalistenbeslult in
het afgeloopen jaar de beste journalistieke bij
dragen hebben geleverd in het belang der volks
gemeenschap.
De commissie, samengesteld door het depar
tement van V. en K., den raad van voorlichting
der Ned. Pers en het Verbond van Nederland
sche Journalisten, heeft dit jaar voor den prijs
in aanmerking doen' komen, in alphabetische
volgordeH. van den Broek, hoofdredacteur van
de Limburger Koerier, drs. W. Goedhuys, hoofd
redacteur van de Arbeiderspers en De Waag, en
A. A. L. Graumans, hoofdredacteur van de
Gooi- en Eemlander, beter bekend als den
schrijver der Brabantsche briefkes: D'n Dré.
Aangezien de secretaris-generaal van het de
partement niet aanwezig kon zijn, reikte de
voorzitter van' het Verbond van Ned. Journa
listen, de heer P. J. van Megchelen de prijzen
met een persoonlijk woord aan ieder der win
naars uit. Hij wees er daarbij op, dat de heer
Van den Broek als geloovig katholiek ondanks
miskenning in de eerste gelederen heeft gestre
den om ons volk uit zijn vereenzaming en ver
starring te halen, en deel te doen uitmaken van
öe groote gemeenschap van Germaansche vol
keren. s
Drs. Goedhuys schetste hij als een der man
nen, die het initiatief nam tot oprichting van
den raad van voorlichting en daarmee de Ned.
Pers in dienst stelde van de nieuwe orde, die
zich baanbrak. Bovendien huldigde hij hem als
den hoofdredacteur, die onder moeilijke om
standigheden een grootscheepsch bedrijf heeft
weten te behouden voor de socialistische arbei
ders en onder hen het socialistisch ideaal heeft
doen herleven, thans echter niet in marxlsti-
schen doch in nationaal-socialistischen zijn.
In den heer Graumans waardeerde de heer
Van Megchelen vooral den steeds jeugdigen pu
blicist en toovenaar met het woord, spreker en
schrijver tegelijk, die in zijn sappig Brabantsch
dialect de conservatieven over den hekel haalde
en de kunst verstond zijn lezers op zulk een
zonnige wijze vriendelijke waarheden te zeggen.
Nadat spreker een terugblik had geworpen op
de journalistieke werkzaamheden var het afge
loopen jaar en op de resultaten daarvan, over
handigde hij de prijzen, bestaand uit een oor
konde met zegel en een enveloppe met inhoud.
Vervolgens wenschte de secretaris vanhet
departement jhr. mr. S. M. S. de Ranitz na
mens prof. Goedewaagen de prijswinnaars ge
luk en wees er op, dat zij vooral er in geslaagd
zijn de te behandelen stof waarheidsgetrouw
weer te geven op een wijze en in een eigen stijl,
dat het volk die stof bevatten kan.
Hierna dankten de prijswinnaars voor onder
scheiding en hulde. De heer Van den Broek be
trok daarin de collega's, van wier pennevruch-
ten hij in den loop der jaren veel mocht leeren,
en noemde zijn leidraad: de gedachte, dat ieder
naar de mate van.zijn mogelijken invloed zich
verantwoordelijk moet weten voor het welzijn
zijner volksgenooten. Tijdens mijn werkzaam
heid in Brussel, later in Amsterdam en ver
volgens in Maastricht, heeft men aldus spre
ker mijn werk steeds van een etiket trach
ten te voorzien. Het heette: nationalisme, acti
visme, solidarisme, nationaal-socialisme. Ik weet
echter niet beter dan dat ik steeds mezelf ben
gebleven en mij heb gehouden aan mijn devies.
Drs. Goedhuys betrok in den lof hem toege
zwaaid, de directie van het bedrijf en al die
medewerkers, die het socialisme stellend bo
ven de democratie trouw op hun post ble
ven. Spreker achtte het niet moeilijk vooi den
journalist, die midden in zijn volk staat-en een
levensbeschouwing heeft, waardoor hij vanbin-
nen-uit begrijpt wat er thans in de wereld ge
beurt, die gebeurtenissen in voor ztfn lezers be-
grijpelijken vorm te vertalen en weer te geven.
De heer Graumans tot slot dankte in het hem
zoo vertrouwde dialect en v/ees er op, dat wat
thans als leuze wordtaangeheven, reeds levend
was in het eenvoudige volk van Brabant. Want
dat volk kent den eerbied voor den arbeid,
heeft een natuurlijk Godsvertrouwen en leeft
in verbondenheid aan den bodem. Hij besloot
dan ook met een loflied op zijn „donkere"'
Zuiden.
Nadat de aanwezigen de prijswinnaars had
den gelukgewenscht, bleef men nog eenigen tijd
gezellig bijeen.
WAARNEMEND HOOFDCOMMISSARIS
TE AMSTERDAM.
Gerekend van 1 October j.l. af is benoemd tot
waarnemend hoofdcommissaris van politie te
Amsterdam, C. Bakker, commissaris van politie
aldaar.
AANMELDING VAN 17-JARÏGEN OOR
MILITAIREN DIENST IN NED-INDIË.
Het D.N.B. meldt uit Sjanghai:
De regeering van Nederlandsch-Indlë heeft
gelast, dat alls Jt-Jarige mannen zich in Januari
moeten aanmelden voor den militairen dienst.
OUDEJAARSAVOND TEMIDDEN VAN HET
W.A.-LEGIOEN.
De persdienst van de N.S.B. meldt:
Gisteravond is de leider van de N.S.B. met
zijn gevolg met den nachttrein naar Oost-
Pruisen vertrokken om aldaar de jaarwisseling
temidden van de soldaten- van het WA.-legioen
te vieren. <-•
Van Duitsche zijde wordt de leider vergezeld
door SS-Gruppenführer Rauter en diens adju
dant SS-Untersturmführer Exner.
Behalve de bijwoning van de oude j aars viering
van zijn soldaten ligt het in de bedoeling van
den leider in den loop van de daarop volgende
dagen een aantal bezoeken te brengen aan
Duitsche autoriteiten. Op 3 Januari zal Mussert
voor de Nederlanders in Berlijn het woord
voeren.
OPROEP AAN DE IMKERS TOT INLEVERING
VAN WAS.
Door den slechten korfhoningoogst is slechts
een gedeelte van de bijenwas, die noodig is om
alle kastimkers van kunstraat te voorzien, in
den handel gekomen. Om de zeer ernstige, ge
volgen van een niet volledig kunnen verstrekken
van de benoodigde kunstraat zooveel mogelijk op
te vangen, doet het rijksbureau voor chemische
producten in samenwerking met het rijksbureau
voor de voedselvoorziening in oorlogstijd, de
Nederlandsche vereen mr-
bijenteelt, den R.K. bijenbond van den Noord-
Brabantschen christelijken boerenbond en den
bijenbond van den Limburgschen land- en tuin-
bouwbond een beroep op alle imkers.
Teneinde in het belang van de bijenteelt in
ons land de kunstraatvoorziening voor het vol
gende seizoen, die thans nog niet is gewaar
borgd, te kunnen verzekeren, wordt een dringend
beroep op alle imkers gedaan om elke hoeveel
heid was of ruwe raat, hoe gering ook, aan de
kunstraatfabrikanten ten verkoop aan te bieden.
Blijven deze kleine hoeveelheden bijde imkers
liggen, dan bestaat groote kans, dat zij aan de
wasmot ten offer vallen. Hierdoor gaat, geheel
onnoodig, bij elkaar genomen een aanzienlijke
hoeveelheid verloren van een product, dat voor
de kunstraatfabricatie, dus voor den bijenstand
en dientengevolge ook voor landbouw en fruit
teelt, dringend noodzakelijk is. Om dezen ver
koop op een zoo economisch en voor de imkers
zoo gemakkelijk mogelijke manier te regelen, is
onder goedkeuring van overheidswege tusschen
de kunstraatfabrikanten en de bovengenoemde
bijenbonden een regeling getroffen^ die in een
officieele publicatie in de dagbladen is opge
nomen.
Aha, dat klinkt goed. Nuchter denken, dat is
juist in uw lijn. waarde .landgenoot.
Onze nuchterheid, daar gaan wij prat op;
daarachter verschuilen wij ons. Op rekening van
deze hooggeroemde nuchterheid schuiven wi]
onze afwijzende houding ten opzichte van den
nieuwen tijd,
Inderdaad, wij zijn altijd een nuchter volk
geweest, maar deze nuchterheid ontaardde in
een levensbeschouwing zonder idealen, in een
geestelijke gemakzucht zonder weerga, in het
uitsluitend leveren van afbrekende critiek, in
een bemoeizucht met dingen die ons in het
geheel niet aangaan.
Nuchterheid, hierop baseert een groot aantal
Nederlanders hun schampere opmerkingen en
hatelijke glimlachjes, wanneer zij zeer tegen
hun zin natuurlijk in aanraking komen met
natiohaal-socialisten.
Zij beschouwen zichzelf als zoo nuchter, maar
zijn in werkelijkheid zoo aartsdom, dat zij
meenen iets te kunnen afwijzen, waarvan zij
niets begrijpen en waarover zij zelfs nimmer de
moeite namen, na te denken.
Indien zij werkelijk nuchter waren, dan zouden
zij de feiten zien zooals deze zijn. Dan zouden
zij de nationaal-socialistische revolutie begroeten
als de eenige mogelijkheid om de toekomst van
ons volk en land zeker te stellen.
Als zij nuchter zouden denken, en indien zij
ook maar een greintje waarachtige vaderlands
liefde zouden bezitten, dan zouden hun gedach
ten uitgaan naar die duizenden Nederlanders, die
daar in het Oosten hun leven wagen terwille
van ons volk en land.
Dan zouden zij, indien zij daarvoor den leeftijd
hebben, niet langer wachten, maar naar de
wapens grijpen, den vijand van Europa helpen
vernietigen. Dan zouden zij hun plicht doen als
Nederlander en zich aanmelden bij het Vrijwil
ligerslegioen „Nederland", Koninginnegracht 22,
's Gravenhage,
RECHTERLIJKE MACHT.
Bij besluit van den secretaris-generaal van het
departement van justitie:
is benoemd tot rechter in de arrondissements
rechtbank te Amsterdam, mr. J. P, de Prez,
werkzaam bij het departement van landbouw en
vlsscherij
tot substituut-griffier bij de genoemde arron
dissementsrechtbank, mr. L. H. Smitt, waar
nemend-griffier bij de arrondissements-recht-
bank aldaar.
Verder zijn met ingang van 1 Januari op hun
verzoek, eervol ontslagen:
Mr, K. C. J. M Sassen, als rechter in de
arrondissements-rechtbank te. 's Hertogenbosch
en mr. J. S. L. Aghina, als kantonrechter-plaats-
vervanger in het kanton 's Hertogenbosch.
GEWELDIGE GEVANGENKAMPEN.
Ver achter het front zijn in het Oosten ge
weldige gevangenkampen opgericht, waar duizen
den sovjetgevangenen zijn ondergebracht. Hier
maken zij voor het eerst in hun leven kennis
met de Westersche wereld.
Hier worden de woorden van hun commissaris
sen, die altijd beweerd hebben, dat de Duitschers
hun gevangenen doodschoten, gelogenstraft.
Hier worden him gewonden verzorgd, hier ar
beiden ook mannen en vrouwen onder de witte
vlag met het roode kruis.
In deze kampen wordt getoond, dat een over
wonnen vijand, die de wapens heeft neergelegd,
behandeld wordt, zooals het volkerenrecht dat
eischt.
De Nederlandsche Ambulance wil mede aan de
vervulling van deze taak werken.
Zij verdient daarom uw steun. Stort uw bij
drage op girorekening 87600, Nederlandsche
Ambulance, Koninginnegracht 22, 's Gravenhage.
BROCHURE „IN UW BELANG".
Namens den persdienst van de departemen
ten van handel, nijverheid en scheepvaart en
van landbouw en visscherij is een brochure „In
uw belang" in het licht gegeven.
Zij bevat een overzicht van het Nederland
sche distributie-systeem en van alles, wat daar
mede samenhangt.
Algemeen wordt erkend dat ons land over
een distributie-apparaat beschikt, dat den toets
der vergelijking met het stelsel in andere lan
den glansrijk kan doorstaan. Als ieder ander
menschelijk werk is het niet feilloos, in zijn
sociale strekking is het er echter op gericht om
de gevolgen van de onvermijdelijke schaarschte
voor onze volksgemeenschap zooveel mogelijk te
verzachten.
Er zijn weinig onderwerpen, welke zoo de al-
gemeene belangstelling hebben als de distribu
tie. Maar evenzeer is het waar, dat er weinig
onderwerpen zijn, waarover zooveel misverstand
soms hardnekkig misverstand bestaat. Ten ein
de dit zooveel mogelijk weg te nemen, en in de
hoop de overtuiging te wekken, dat goede dis
tributie een eminent belang voor onze volks
huishouding is, werd dit geschrift samengesteld.
De kringloop der distributie wordt in een aan
tal korte, pakkende hoofdstukjes beschreven.
VERSPREIDE BERICHTEN.
Met ingang van 1 Januari is eervol ont
slagen uit den dienst als districts-commandant
der rijksveldwacht en als grenscommissaris van
rijkspolitie, C D. H. den Hartog.
Korte bevelen - oprukkende troe
pen - zware gevechten.
Steunt de Nederlandsche Ambu
lance v. h. Oostfront.
Koninginnegracht 22, giro: 87600,
's-Gravenhage.
Een blijmoedige roman
dooi
WILHELM LICHTENBERG
(Vertaling van Mas vaD Straten).
Copyright l e O (Q L Welsz) A'dam
(44
Signora Campagna was heel treurig „Celes-
tino! Je lievelingsgerecht!"
,Kan me niet scheler! Door de film laat ik
me niet onthalen. Dp rundertong gaat terug."
Soldati werd een beetje woedend. „Dat heeft
die onbeschaamde bengel me geleverd! Met dat
mensch, dat heelemaal niet in het kader van
uw gezelschap past."
Campagna schrok-en vroeg toen plechtig:
„Hoe? Wat heeft u.gezegd, signor?"
„Ik zei, dat die Vecchi eenvoudig onmogelijk
is."
Campagna ging rechtop zitten. In zijn stem
klonk toorn en terechtwijzing. „Signor! Ik
wensch van critiek op mijn gezelschap ver
schoond te blijven. Wel heb ik signoria Vecchi
vandaag ontslagen..
„Nou dan, dan bent u het toch met mij eens!"
viel de manageropgelucht in de rede.
„Maar wat onmogelijk is bepaal ik- en nie
mand anders. Het kan zijn, dat signorina Vecchi
niet aan mijn hooge eischen voldoet, maar als
zij bij mij gezongen heeft, draagt zij reeds het
stempel van het mogelijke op het voorhoofd."
Signora Campagna trachtte de situatie te red
den. „Celestino" bracht ze voorzichtig in het
midden, ,hoe is het nu met die rundertong? Je
kunt toch nog niet verzadigd zijn, Celestino."
„Geloof jij, dat ik te koop ben voor een run
dertong?" protesteerde Campagna waardig. „Al
bied je me alle runder tongen van de wereld aan
van mijn doodsvijanden neem ik niets. Dit
godvergeten publiek kan de film naloopen. Celes
tino Campagna blijft evenwel wat hij is en
steeds was: een kunstenaar, een idealist, een
dienaar van de reine, ware kunst."
Soldati wilde den directeur geruststellen
„Signor Campagna wees toch verstandig!"
„Ja zeker! Verstandig zijn!" wond de -direc
teur zich steeds meer op.
„U moet met deze nieuwe kunst toch tot een
overeenkost komen, signor Campagna!" sprak
Soldati hem nog steeds goedig toe.
„Kunst?" Campagnaboog zich diep naar
hem over. „Kunt noemt u dat kinderachtige
schaduwspel?"
Nu verloor Soldati eindelijk zijn geduld en
snauwde den directeur toe: „Ach, maak toch
niet zoo'n drukte met uw schmieretheater!"
Eerst heerschte een lange, onheilszwangere
stilte. Toen echter verhief Celestina Campagna
zich in zijn volle kleinheid. Zijn oogen fonkelden,
zijn handen grepen in het niets; en hij ver
wachtte dat nu de wereld vergaan zou. Toen dit
merkwaardigerwijs niet gebeurde, begon Cam
pagna, eerst aarzelend, heesch: „Schmierethea
ter heeft u gezegd? Signor! Schmieretheater?
Mijn kunstinstelling? Is het u bekend, dat bij
ons levende menschen optreden? Menschen van
vleesch en bloed? Menschen, die niet als scha
duwen over een doek vliegen, maar menschen
die kiespijn kunnen krijgen en likdoorns hebben
en een blinde darm en alles, alles. Wat is uw
film daarbij? Antwoordt u mij. signor! U stuurl
uw conserven overal heen, en dat loopt dan af
viermaal, tienmaal, honderdmaal per dag het
zelfde. zonder storing, zonder dat er iets gebeurt
Alles loopt gesmeerdOmdat het immers een
levenlooze machine is Noemt u dat kunst?
Wat? Maar bij mij! In mijn „schmieretheater"-
Heeft u er een flauw idee van, wat daar alle- i
maal gebeuren kan? Daar kan Grobetty een
beschonken Rigoletto spelen. En hij is me dui
zend maal liever dan een geheelonthouder-
schaduw. Daar kan de oude Leopardi midden
in de „Troubadour" zijn geheugen verliezen,
omdat hij maar een oude sufferd is. Maar 'n
levende sufferd, Godzijdank! En daar kan zelfs
mijn lieve dochter Angela midden in een op
voering van „Bal M^sqli" een gezonden knaap
ter wereld brengen." En met nog meer stemver
heffing ging Campagna voort: „U zult zeggen,
dat dit niet hoort. Accoord! Maar kan dat bij
voorbeeld uw Raffaela Cellini op het doek?
Neen! Want zij ls maar een schaduw. En daar
om, signor, is mij een „schmieretheater" nog al
tijd duizendmaal liever dan uw mooiste bio
scoop. Ik ruil niet, al gaf u mij alle gages van
alle filmsterren van Hollywood bij elkaar. Dat
wilde ik u alleen maar zeggen, signor. Ik, de
schmieredirecteur Celestino Campagna." Hij
richtte een suggestieven blik op het gezelschap
en riep- „Medewerkers van de staglone Cam
pagna! Wie van u nog =en vonkje eergevoel in
zijn lijl heeft, verlaat nu met mfi als teeken
van protest den tuin
Riccardo was als eerste opgestaan en schudde
Campagna de hand; „Mijnheer de directeur, ik
dank u! Voor het eerst heeft u mij naar het
hart gesproken."
Ook de oude Leopardi strompelde op Cam
pagna toe. „Eveneens naar het hart gesproken,
mijnheer de directeur! Ook al heeft u mij een
ouden sufferd genoemd."
Dusolina veegde zich een traan van ontroering
uit het oog „Heerlijk, o wat heerlijk!" Ze nam
Dino's hand. „Kom, mijn jongen, het was een
groot oogenblik Van Directeur Campagna kun
je leeren, hoe Je de kunst hoog moet houden."
Allen, allen stonden op het punt om weg te
gaan. Slechts Grobetty lalde van zijn' stoel uit:
„Halt, jongens... Halt! Ik wil ook gaan... Als
teeken van protest Jullie kunt me toch niet
alleen laten..."
Dusolina Labrlola keerde om en probeerde
Grobetty op te helpen. „Nou, kom maar, kom
maar...
Grobetty staarde haar met verglaasde oogen
aan „Ik kan niet.." Plotseling begon hij te
huilen. „Ik wil jullie een geheim verraden, jon
gens... Mijn beenen zijn gaan wandelen... Om
dat ze me niet meer mogen... En mijn hoofd
is onder de tafel gerold... Omdat het te zwaar
was Iemand moet me dragen, jongens... Hoe
'«■an Ik nou zonder beenen loopen..."
Ook Dino probeerde den jammerenden Gro
betty te helpen .Kom maar! Het zal wel
aaan..."
(Nadruk verboden) (Wordt vervolgd)
