Duitsche successen in
het Oosten
VRIJDAG 3 OCTOBER 1941
No. 25007
Duitsche vrouwen bijeen
te Amsterdam
Verduisteren:
82ste Jaargang
Toespraken door de Rijksvrouwenleidster
en den Rijkscommissaris
Megerle over de
Atlantische verklaring
EERSTE BLAD
Hitier spreekt heden bij opening
Winterhulpwerk
van
19.14 uur
7.45 uur
Luchtmacht in felle actie
Diplo over de
conferentie te Moskou
Engeland koestert
ïnvalsplannen
Doodvonnissen
LEIDSCH
DAGBLAD
Directeur: J.W.Henny
Telef. Directie en Administratie
25041 (2 lijnen)
DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN
Telef. Redactie 21507.
Hoofdredacteur: B. W. Menkhorst. Lelden
Pl.vcrv.: K. Been. Lelden
Honderden Duitsche vrouwen vulden gister-
middag het Concertgebouw te Amsterdam.
Honderden Duitsche vrouwen uit alle deelen
van het land naar de hoofdstad gekomen,
luisterden met intense aandacht naar de klare
scherpe uiteenzetingen van de Reichsfrauen-
führerin Gertrud Scholtz—Klink, die gedu
rende anderhalf uur een stampvolle zaal wist
gevangen te houden in den ban van haar
boeiend spreektalent en die een hartelijke
ovatie van een dankbaar publiek in ontvangst
moest nemen na de diep-menschelyke woor
den. welke evei^oovele uitingen waren van
oprechten realiteitszin.
Een vergadering, zooals men slechts zelden
meemaakt en en rede, die den Duitschen vrou
wen ongetwijfeld moed en sterkte zal hebben
gegeven. Want als ooit duidelijk kwam vast
te staan, dat de vrouw in het gezin en in het
maatschappelijk leven een rol van enorme be-
teekenis en daardoor voor haar volk en vader
land een heldhaftigen strijd voert en een be-
langwekkenden arbeid verricht, dan was het
wel nu.
Terwijl de mannen aan het front staan en
vechten voor den opbouw van een nieuw en
gelukkig Europa, werken de Duitsche vrouwen
met alle kracht, welke haar gegeven is. En het
ls waar, wat de rijksvrouwenleidster in haar
rede zeide: De mannen kunnen hun strijd voe
ren, omdat zij weten dat de vrouwen in het
vaderland haar taak op zoo prachtige wijze
vervullen.
Er was een sfeer van warmte en weder-
zijdsch begrijpen, van geestdrift en bereid
heid. Hier voelde men de eenheid en de zuivere
gebondenheid der Duitsche vrouwen.
In grooten getale waren zij gekomen naar het
Concertgebouw, zelfs in zoo grooten getale dat
vele de toegang geweigerd moest worden.
De zaal was tot in alle hoeken bezet en op
de balcons was geen plaatsje meer open. Bui
ten wachtten nog lange rijen vrouwen, maar
er was geen ruimte meer en men was ge
noodzaakt haar, die de reis van verre soms
hadden ondernomen, teleur te stellen.
Dat een zoo groote belangsteling de stem
ming wel moest verhoogen, is te begrijpen.
Maar ook de fraaie versiering van het podium
droeg tot die stemming bij.
Op het podium hadden de jeugdgroep der
NB. Frauenschaft en het orkest van de jeugd
groep Berlijn in stemmig zwart en helder wit
uniform plaats genomen.
Op de eerste rijen in de zaal waren de eere-
gasten. die men met hartelijk applaus ont
haald had, gezeten. Tot hen behoorden ojn.:
de Reichsfrauenfüherin, Gertrud Scholtz
Klink, de Rijkscommissaris Rijksminister dr.
Seyss Inquart, de leider van het Arbeitsbereich
der N.SJD.A.P. in Nederland. Oberdienstleiter
Schmidt, de General-Kommissar für das Sl-
cherheitswesen SS Obergruppenfilhrer Rauter,
de generaal der Schutzpolizei. Schumann, de
General-Stabsartz, dr. Wagner, de gemachtigde
van den Rijkscommissaris voor de provincie
Noord-Holland en voor de stad Amsterdam,
Oberdienstleiter Seidel en senator dr. Böhm-
cker, de plaatsvervangend leider der N.S.B., C.
van Geelkerken, de voorman der Nederlandsche
S.S., Feldmeyer. de landelijk-leidster der Na-
tionaal-Socialistische Vrouwen Organisatie, me
vrouw O. de Ruijter en de voorzitter van den
Cultuurkring, prof. dr. G. Snijder.
Ter inleiding speelde het Gaujugendgruppen-
orchester Berlin het Concerto grosso, g. dur
van Frledr. Handel. Een der meisjes van de
jeugdgroep droeg vervolgens een vers voor over
gemeenschap, waarna de jeugdgroep der N.S.
Frauenschaft het lied „Nichts kann uns rau-
ben" van Karl Broeger uitvoerde.
In ^en korte toespraak begroette Oberdienst
leiter Schmidt de eere-gasten en de talrijke
Duitsche en Nederlandsche vrouwen.
Frau de la Fontaine, leidster van de N.S.
Frauenschaft in Nederland, gaf een overzicht
van het werk, dat de Duitsche vrouwen in één
jaar in ons land hebben verricht en dat van
bijzondere beteekenis genoemd mag worden.
REDE VAN MEVROUW G. SCHOLTZ-
KLINK.
En daarna sprak de Reichsfrauenführerin
Gertrud ScholtzKlink. Zij schetste ln pak
kende bewoordingen de plichten van de Duit
sche vrouw in dezen tijd, plichten, welke zij
heeft als moeder, als echtgenoote. als werken
de vrouw en als kameraad; plichten, welke zij
gaarne wil doen kennen aan alle vrouwen, die
bereid zijn mee te werken aan de nieuwe orde
ning van Europa.
Een boeiend, vaak geestig, vaak ook aangrij
pend betoog. Hier sprak niet alleen de geniale
leidster van een groote, sterke organisatie,
maar ook de echte vrouw, die diepere snaren
weet te raken en tegelijk overtuigt door de
pakkende logica. Hier sprak de moeder, die de
natuurlijke bestemming der vrouw: het leven
brengen, kent evenals de consequentie van den
oorlog: vernietiging en dood.
En juist door deze eerlijke en hartelijke taal
werd heel de zaal volkomen overtuigd van de
noodzakelijkheid van dit prachtige werk der
Duitsche vrouwen.
REDE VAN DEN RIJKSCOMMISSARIS.
De Rijkscommissaris begon vervolgens in zijn
rede met de rijksvrouwenleidster, Frau Gertrud
ScholtzKlink, te danken, naar Nederland te
zijn gekomen. Spreker verklaarde te begrijpen,
welke verantwoording thans op haar schouders
rust en iedereen is zich bewust, welke beteekenis
de taak van de Duitsche vrouw in dezen oorlog
heeft.
Het zyn de Duitsche mannen en vrouwen,
die in dezen beslissenden strijd om dit con
tinent en geheel de wereld een vorm te
geven, de leiding hebben. Daarom dankte de
Rijkscommissaris spreekster ook voor haar
woorden en wenschen en sprak de hoop uit
dat zy spoedig wederom hierheen zal komen.
De Rijkscommissaris gaf vervolgens uit
drukking aan zijn voldoening, dat Neder
landsche en Duitsche vrouwen bijeen waren
gekomen, in een vergadering, als een bewijs,
dat in dit land menschen zijn, die zich vol
komen bewust zijn, waarom het gaat.
Dit is zeker de plaats en het tijdstip om er
aan te herinneren, welke taak de Duitsche vrouw
in deze generatie heeft en welke opgave zij helpt
voltooien, niet gezien van een grootsch en
heroïsch standpunt, doch gezien van mensche-
lijke innerlijkheid, welke een ieder met zich
draagt, in het bijzonder, wanneer hij zich eens
geheel alleen voelt. Deze Duitsche vrouwen,
welke thans wederom aan de zijde van de
Duitsche mannen haar lot dragen, zijn toch de
zelfde, die reeds eens haar vaders of broers en
toekomstige echtgenooten uit hebben zien trek
ken in een worsteling van vier jaren en die
den tijd hebben doorleefd waarin de veldslagen
in het Westen en het Oosten werden gestreden.
Vrouwen, die het ineenstorten van het Rijk heb
ben meegemaakt en toen niet hebben gewan
hoopt, doch toen, te zamen met de mannen, die
eveneens uit deze moeilijkheden omhoog zijn
gekomen, begonnen zijn het leven van het Rijk
nieuw op te bouwen. «Eigenlijk kan men niet
zeggen opnieuw, doch integendeel moet men
spreken over een opbouwen in meer positieven
zin. Door de moeilijke tijden na den oorlog is
de Duitsche vrouw gegaan als de levensgezellin
van den Duitschen man. Zij heeft de jaren,
waarin de Führer riep, en de verrijzenis van h£t
Rijk medegemaakt en is niet juichend, doch met
ernstige vastberadenheid in den oorlog getreden,
welke tljans haar broeders, echtgenooten en zo
nen strijden tot het beslissend einde. De Duitsche
vrouw van deze generatie is de levensgezellin
van mannen, die steeds en onder alle omstan
digheden strijders zyn geweest en in den strijd
hebben gestaan. Niet iedere generatie treft dit
lot, doch men kan zeggen, dat de Duitsche vrouw
van deze generatie de vuurproef heeft doorstaan.
Zij staat recht met een houding, welke den
man het gelukkige gevoel geeft een lotgenoote
en kameraad te hebben, welke men noodig
heeft om het lot vorm te geven. Dit wil niet
zeggen, dat men kan beweren, dat de Duitsche
vrouw hard is. zeker niet, wanneer men onder
hardheid verstaat de uiting van het gevoel en
de uiterlijke levensvorm. Harde dingen geschie
den en zijn noodzakelijk, dat is geen karakter
eigenschap. Doch dat ls slechts het voltrekken
van het lot. Hoe moeilijker de weg is, des te
minder mag men laten afhangen van het toe
val en des te meer is het noodzakelijk recht
op het doel af te gaan.
Wanneer ik hier spreek van hardheid, aldus
ging de Rijkscommissaris verder, welke wij ook
hier- dikwijls moeten toepassen, dan moet men
hieronder niet verstaan de uiterlijke handelin
gen. Wij moeten hard zijn tegen ons zelf, aan
gezien wij de verantwoording dragen, opdat wij
de groote taak kunnen vervullen, welke ons is
opgedragen.
Gy vrouwen evenwel, kent deze hardheid
niet en bij u is het de uiterlijke houding, en
I de waardigheid, waarmede gij steeds weer uw
j lot draagt. De tijd van 19141918 waarin wij
in de loopgraven stonden, storm hebben geloo-
pen en overwonnen hebben, is niet een tijd,
waaraan wij niet meer willen denken. Integen
deel, ik geloof, dat de meesten van mijn kame
raden uit dien tijd. eerst toen weer het hoog
tepunt voor zich zagen, toen de Führer ons op
riep en wij opnieuw aantraden ten strijde en
konden zegevieren over onze vijanden. Dat is
het heroïsche front. Het inwendige front der
vrouw is niet gemakkelijker, het front van het
altaar, waar alle kommer wordt opgedragen en
Antoon Molkenboer heeft een Maria-Vrede
mozaïek vervaardigd, dat door een Haagsch
kunstbewonderaar aan de kathedraal te Haar
lem is geschonken.
(Polygoon-v. Bilsen)
-150 Spoorwegty tuigen benevens de spoorbaan vernield", zoo luidde het bericht over den
aanval van een kleine groep Duitsche gevechtsvliegtuigen op een station nabij Charkof.
(Orbis-Holland)
het is zaak, dat de vroüw deze dingen men-
schelyk aanvoelt, zich er niet door laat over
weldigen, doch draagt in de overtuiging, dat het
gaat om de grootheid van het volk en de toe
komst.
Ik spreek thans heel openhartig, want
het zou volkomen onoprecht zyn, wanneer
ik zou beloven, dat de komende winter bij
zonder aangenaam of beter zou zijn, dan
wat wc tot nu toe hebben gehad. Daarvoor
zorgt de vyand, omdat hij ons militair niet
kan overwinnen. Nog steeds tracht hij ons
door economische vernietiging ook moreel
te treffen en daardoor militair te overwin
nen. Wij weten echter beter en deze poging
kan thans reeds mislukt genoemd worden.
Wel kunnen we zeggen, dat in den komen
den winter niemand van honger of koude om
zal komen. In het algemeen kunnen we,
dat kan nu reeds worden gezegd, het le
venspeil van thans handhaven en we zullen
kunnen putten uit dc groote reserves.
Alles, wat onze mijnwerkers in Limburg se
dert September van dit jaar aan steenkool heb
ben gewonnen, kan ter beschikking worden ge
steld van de Nederlandsche verzorging en we
kunnen dus zeggen, dat wij, in dit gebied, er
doorheen zullen kunnen komen, doch even dui
delijk is. en dat zag ik openhartig, dat we de
zen zwaren tijd door zullen moeten maken, een
tijd, waarin niet alles vanzelfsprekend zal zijn
en waarin de vrouw hier als belangrijke strijd-
genoote moet mede helpen, opdat alle krach
ten bijeen blijven en zich op de beste wijze ont
wikkelen en zich vinden in een gemeenschap
pelijk front om den strijd voor ons en de ko
mende geslachten tot een goed einde te voeren.
Dit wordt van de vrouwen verwacht en zoo
zien we de vrouw als lotgenoote en zoo is zij
ons door de voorzienigheid geschonken. Dat is
haar innerlijke houding, haar standvastigheid,
waarin zij zich niet terneer laat drukken, dooi
de uiterlijke gebeurtenissen in de zekere ge
wisheid, dat thans alles zoo doordacht is, dat
het nog slechts van onze organisatiekracht
en flinkheid en hier meen ik met flinkheid
al onze Germaansche deugden afhangt,
wanneer en in welken omvang wij onze volle
dige vrijheid terug krijgen.
De vrouwenschap werkt thans reeds jaren en
de vrouwenschap is een wezenlijk bestanddeel
bij het vervullen van de taak, welke de Führer
ons gegeven heeft. Wat dit jaar moest ge
schieden is reeds in wezen vervuld: Het was
eenvoudig niet anders, dan als nationaal socia
listische vrouwen in dit gebied te staan en tc
handelen als nationaal socialistische vrouwen,
dat wil zeggen, dat we bereid moeten zijn alles
te doen, wat noodig is om ons ideaal te ver
wezenlijken. Dat was een taak en wat tot nu toe
op dit gebied tot stand is gebracht, is veel voor
een jaar en het is mij een voldoening, U hier
voor te kunnen danken en ik wil hier tegelijk
den wensch en het verzoek te kennen geven, dat
hier op gelijke wijze als tot nu toe ons werk zal
worden gesteund. Het is. zooals de rijksvrouwen
leidster heeft gezegd: Wij staan hier niet om te
bevelen of om te zeggen, dat dit of dat het beste
is, wat kan geschieden. Het is slechts de som van
ervaringen, welke wij, nationaal-socialisten, ons
tot levensvorm hebben gemaakt en deze ervarin
gen willen wy ter beschikking stellen. Het Duit
sche volk stond in een wereld, waar het van alle
zijden kon worden aangevallen en heeft zijn weg
moeten zoeken. Hierbij heeft het vele ervaringen
opgedaan en deze rijke schat aan ervaringen
willen wij thans aan die menschen geven, die
volgens ons gevoel ons bloed zoo na staan en
die wij thans zoo gaarne tot onze kameraden en
medeweker* aan een gemeenschappelijk doel
zouden hebben. Wij wenschen niet anders, dan
dat wij hier spoedig medewerkers zullen hebben
en dat deze kameraden spoedig met ons zullen
aantreden, dat zij met ons mee zullen werken
voor zich zelf en hun toekomst, dat zij mee zul
len vormen aan de toekomst van hun kinderen,
zooals wij thans doen volgens den wil van onzen
Führer.
Een ding zien we duidclyk, in dit gebied zyn
wU allen vereenigd als nationaal-socialisten,
dat wil zeggen, wij zien een wereldorde, aan
welker spits de lotsgemeenschap staat van
Duitschland en Nederland, bepaald door het
bloed der germaansche afstamming. Dat is
nationaal-socialisme en dit is op Nederland
sche wyze precies hetzelfde als op Duitsche.
Er is slechts sprake van één ding, nj. of
wy beiden willen bouwen aan on2;c toekomst
volgens de grondbeginselen van het natio-
naal-socialismc dat wil zeggen, dat we ons
volk, ons Nederlandsche cn Duitsche volk,
ons Germaansche wezen op den voor
grond stellen en alle andere eischen hier
achter stellen. Daartoe hebt Gij besloten.
Aan het ^inde van de prachtig geslaagde
bijeenkomst dankte Oberdienstleiter Schmidt
de rijksvrouwenleidster en den Rijkscommissa
ris in een kernachtig slotwoord.
Met een eerbetuiging aan den Führer en het
zingen van de Duitsche volksliederen, werd de
'vergadering beëindigd.
DE POSITIE VAN BRITSCH-INDIE.
Onder het opschrift „Geldt niet voor India"
schrijft dr. Karl Megerle in de Berliner Börsen
Zeitung: toen Churchill en Roosevelt in punt 3
van hun Atlantische verklaring brutaal en
huichelachtig verkondigden, het recht van alle
volkeren te ontzien om zich den regeeringsvorm
te kiezen, waaronder ze willen leven, kwam in
de heele behoorlijk denkende wereld de vraag
op: geldt dit punt ook voor Britsch-Indië?
Churchill gaf in het Lagerhuis het volgende
antwoord: „De gemeenschappelijke verklaring
maakt in geen enkel opzicht een nadere bepa
ling van de reeds gedane uiteenzettingen over
de politiek uit in verband met de ontwikkeling
der constitutioneele regeeringen van Indië, Bir
ma en andere deelen. van het Britsche Rijk. Wij
hebben ons wel door de verklaring van Augustus
1941 verplicht Indië te helpen een vrij deelge
noot met gelijke rechten van het Britsche we
reldrijk te worden, doch natuurlijk slechts bin
nen de perken van de verplichtingen, die uit ons
contact van vele jaren met Indië voortvloeien."
De vermeende magna charta der vrijheid voor
allen geldt dus niet voor Indië. Indië heeft dit
..neen" ter kennis genomen, het wijst de Atlan
tische verklaring als Angelsaksische huichelarij
van de hand. Zelfs Gandhi, de apostel van de
goede verstandhouding, verklaarde ten aanzien
van den uitleg van Churchill: „Hierover kan
men slechts zwijgen". Een ander Indisch leider
verklaarde: „Deze z.g. Atlantische charta is
slechts een vodje papier. Indië moet in Britsche
boeien blijven geklonken." In vele deelen van
Indië zyn protestvergaderingen gehouden. Steeds
meer komt het tot het besef, dat de methoden
van Gandhi falen en nieuwe middelen moeten
worden gevonden om het doel te bereiken. In de
hoop de aandacht van president Roosevelt op de
positie van Britsch-Indië te vestigen had de
voorzitter van de Hindoesche Gemeenschap een
telegram aan Roosevelt gezonden, waarin hij
hem vroeg, of hy bereid is een vrij Indië binnen
een jaar na afloop van den oorlog te waarbor
gen. Hierop werd niets vernomen. Aan dat oor ls
Roosevelt doof, want reeds tref^ hij toebereidse
len om ook in Indië van de Engelsche nalaten
schap gebruik te maken. (D.N.B.)
Dit Nummei bevat TWEE Bladen
De Führer zal heden in het bestek eener
bijeenkomst ter opening van het Winter
hulpwerk tot het Duitsche volk spreken.
Zyn rede wordt ingeleid door het verslag over
het winterhulpwerk van het jaar 1940/41, dat
wordt uitgebracht door rijksminister dr.
Goebbels. De betooging wordt vanmiddag om
5 uur door alle Duitsche zenders uitgezonden.
De eerste collectedag voor de „Wintcrhilfe"
1941/42 op Zondag 14 Sept. heeft 28.902.793 rijks
mark opgebracht, tegen 23.171.365 rijksmark op
den eersten collectedag van het vorige jaar.
van hedenavond
tot jnorgenochtend
Dc maan komt heden op te
18,37 uur en gaat morgenochtend
te 6,34 uur onder.
Het DNB geeft ter aanvulling van het Duit
sche Weermachtsbericht o.m. nog de volgende
bijzonderheden: Leningrad is uit de .lucht be
stookt.
Een bijzonder doel vormden de Kiroffabrieken.
Deze behooren tot de belangrijkste bewape-
ningsbedryven der Sovjetunie. Reeds vóór den
oorlog waren deze fabrieken van groote betee
kenis en werden zij de Russische Kruppfabrie
ken genoemd. Thans worden er stukken geschut,
deelen van pantserwagens en munitie van aller
lei soort vervaardigd. In normale tijden werk
ten er 23.000 man, thans is dit aantal tot veertig
vijftig duizend gestegen. Door waarnemingen
kon worden vastgesteld, dat de Duitsche grana
ten in de gebouwen reeds groote schade hadden
veroorzaakt.
Naar van militaire zyde wordt medegedeeld,
hebben de sovjets in het gevechtsgebied van
een voor Leningrad in den strijd geworpen Duit
sche divisie in den loop van den eersten Octo
ber verschillende malen de Duitsche stellingen
aangevallen.
De bolsjewistische aanvallen, die door een
pantsertrein werden ondersteund, werden door
de Duitsche troepen met zware verliezen voor
den vijand afgeslagen. De pantsertrein werd
door het welgerichte Duitsche artillerievuur
gedwongen het vuren te staken en te vertrek
ken.
Op het slagveld in de bocht van Djepr en
Desna werden, volgens de tot nu toe gehouden
tellingen meer dan 15.000 Sovjetauto's door de
Duitsche troepen buitgemaakt of vernield. In
dit getal zijn niet begrepen de vele kapotgescho
ten voertuigen der bolsjewisten, die in het on
overzichtelijke bosch- en moerasgebied zijn blij
ven liggen. Bovendien werden 8000 Sovjetpaar-
den opgevangen en naar de verzamelplaatsen
overgebracht.
Naar het Hongaarsche nieuwsagentschap
meldt, hebben de tusschen Dnjepr en Donets
oprukkende strijdkrachten der verbonden mo
gendheden een belangrijk spoorwegknooppunt
van de Donetslijn bereikt.
Voorts heeft het Duitsche luchtwapen op 1
October in den zuidelijken sector weer met
sterke formaties gevechtsvliegtuigen en duik
bommenwerpers ingegrepen in den strijd op den
grond in het kustgebied van de Zwarte Zee. In
onvermoeide aanvallen vernielden zij bunkers,
veldversterkingen, spoorweginstalalties, pantser-
treinen, transportmiddelen en depots. Concen
traties vechtwagens en troepen der sovjets wer
den uiteengedreven en vele stukken geschut van
allerlei kaliber werden buiten gevecht gesteld.
De opeenvolgende aanvallen van het Duitsche
luchtwapen hebben de laatste dagen, overeen
komstig de sterkte van de in den strijd gewor
pen strijdkrachten, een buitengewoon effect ge
had. De verliezen der bolsjewisten aan men
schen en materiaal waren zeer zwaar, aangezien
de opeengedrongen Sovjetformaties op de kust
strook van dc Zwarte Zee slechts weinig ruimte
hadden om uit te wijken.
Dc Diplo schrijft: de conferentie tc Moskoi
werd gesloten met redevoeringen waarin Molo-
tof, Beaverbrook en Harriman elkander compli
menten maakten en uitdrukking gaven aan dc
hoop, dat hun landen niet elk afzonderlijk zou
den worden overwonnen. Het is opvallend, aldus
de Diplo verder, dat Molotof slechts van leve
ringen der Angelsakse:-s aan de Sovjets sprak,
terwijl Harriman als voorwaarde voor deze
transacties den nadruk legde op de exploitatie
der Sovjet-Russische grondstofbronnen door
Amerikanen en Engelschen. De Diplo conclu
deert daaruit, dat de hulp aan de Sovjets niet
voor niets wordt gegeven en neemt aan. dat
Engeland en de Vereenigde Staten zich voor de
inlossing van hun beloften aan Moskou tijd
zullen gunnen» De opvallende nadruk, die op
transportmoeilijkheden voor oorlogsmateriaal
naar de Sovjetunie wordt gelegd, wijst erop.
Omtrent de rede van den Amerikaanschen mi
nister van marine, Knox .constateert de Diplo,
dat deze het begrip vrijheid ter zee op de vol
gende wijze definieert: de zeëen zijn vrij, als zij
door de Vereenigde Staten en Groot-Brittannië
worden gecontroleerd. Haar vrijheid wordt ln
gevaar gebracht, wanneer iemand twijfelt aan
de rechtmatigheid dezer controle.
Evenzeer maakte Knox, volgens de Diplo, on
derscheid tusschen onzelfzuchtige uitbreiding,
in het bijzonder naar Middel- en Zuid-Amerika
cn zelfzuchtige uitbreiding, als b.v. de bezetting
van Frankrijk door Duitschland ln oorlogstijd.
Verder is het naar de Diplo schrijft opmerke
lijk, dat de Japanners tot diegenen behooren, die
Knox tot eiken prijs voor de kanonnen der vloot
van de Vereenigde Staten wil brengen, terwijl
de diplomatie van het Witte Huis op het oogen-
blik de Japanners tegemoet treedt met elegan
ter voorstellen. Blijkbaar weet Roosevelts lin
kerhand niet wat de rechter doet, aldus da
Diplo (DNB).
Sinclair, de Britsche minister van luchtvaart,
heeft in een te Middlesborough gehouden rede
gewaarschuwd, dat Engeland in den winter met
bomaanvallen rekening dient te houden, welke
even hard of nog harder kunnen zijn dan in
het afgeloopen jaar evenals tegen de verwachting
dat de oorlog voor Engeland in het Oosten wordt
gewonnen. Engeland dient op zich zelf te ver
trouwen. Wanneer „het uur is gekomen zal het
den oorlog naar het vijandelijke gebied over
brengen". Dit is echter eerst mogelijk, wanneer
dc Britsche bommenwerpers de Duitsche ver
keerswegen en de belangrijke Duitsche oorlogs
industrieën vernield en den strijdlust van het
Duitsche volk gebroken hebben. De strijd is
echter hard, want de Duitschers hebben hun
beste vliegtuigen en hun beste piloten voor den
strijd tegen Engeland bewaard. (D.N.B.).
Paul Colette, de dader van den aanslag op
Laval en Déat, is door het speciale Fransche
gerechtshof te Parijs ter dood veroordeeld. Naar
verluidt, heeft Colette bij maarschalk Pétain een
verzoek om gratie ingediend. (D.N.B.).
In de groote zaal van den Haagschen Dieren
tuin heeft gisteravond de bekende wereldrei
ziger Dr. Colin Ross een lezing gehouden over
„Het Europeesche-Aziatische steppencontinent
van Dzjingis Khan tot Stalin". Onder de tal
rijke aanwezigen bevond zich de Rijkscommis
saris. Na de lezing deelt Dr. Colin Ross hand-
teekeningen uit. Dr. Cclin Ross zal deze zeer
belangrijke voordracht in 16 steden van Neder
land houden.
Poly goon-Mey er)
