Transport üan een brug - Valproef met een nieuwe reddingboot
Sonate Pathétique
82sfe Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
door OCTAVUS ROY.
(26
„Routine, Ernie. Harrison heeft-verklaard
dat ze niet schuldig was; hetgeen nu niet
bepaald een verrassing was. De jury werd
geïnstalleerd, beschuldiging voorgelezen en
zoo? En toen was het alweer tijd voor de
boterham."
„Zijn er dan nog heelemaal geen getuigen
vóór geweest?"
„Het gewone recept. De sheriff en de lijk
schouwer. Die hebben nog eens deugdelijk
bewezen dat de vrouw van Andrews volko
men dood is,, en dat het feit binnen'de ju
risdictie van deze rechtbank is gepleegd.
Straks krijgen we pas wat te hooren. Die
chauffeur van de Stuarts
Ernie knikte begrijpend. „O ja, Frenzy
killings. Die heeft het lijk ontdekt."
Sue hief haar onschuldige blauwe oogen
naar Rudd's plechtige gezicht op. „Jij weet
heel wat, Ernie, is het niet?"
„Ik hoor wel eens wat."
„Vertel me dan eens hoe denkt de stad
hier eigenlijk over?"
Ernie dacht na over zijn antwoord. „Ja,
juffrouw ze zijn natuurlijk opgewonden,
omdat we hier niet zooveel aan moorden
doen
>,Nieuw beroep voor jullie, hè?"
„Zegt u dat wel. Maar ze zijn er niet
ftiet onverschillig onder."
„Nee?" Ze luisterden nu allen toe Sue
Manning had toch altijd een neus voor het
opsporen van interessante copie.
„Nee. Die mevrouw Andrews «en haar man
hebben hier altijd veel aan liefdadigheid
gedaan. De arme menschen hier in de buurt
weten er van mee te praten. Ze maakten
er nooit drukte van, maar je hoort het na
tuurlijk toch wel eens. Er zijn hier een hoop
menschen, die het voelen alsof ze een soort
familielid verloren hebben."
„Hmm.Met andere woorden: die offi
cier van Justitie mag Harrison te lijf gaan,
zonder vrees van zich impopulair te ma
ken?"
Nat Williams merkte op: „Winthrop? Dat
is een blaaskaak! Laat geen gelegenheid
voorbijgaan, om dat zilveren tongetje van
hem te laten klepperen."
„Dat doet-ie ook," brauwde Ernie. „Maar
vergis je daar niet in. Lee Winthrop is een
slimme rot. En hij kent wat, waar die
meneer Jason Marsh geen benul van heeft
En dat is een Karnaksche jury."
Sue knikte, „Dat had ik me ook al ge
dacht. Ik ben blij, dat ik Lynn Harrison
niet ben."
Spike vroeg: „Geef ons eens jouw vrou
welijke meening, Sue. Heeft zij het gedaan
of niet?"
Zij antwoordde ernstig: „Ik heb nog niet
zoozeer op Harrison gelet, dat komt nog
wel."
„Hoe komt dat?"
„Omdat ik meer aandacht voor Wally
Andrews gehad heb. Die man is om mede
lijden mee te krijgen..Ja, spot jullie
maar, maar er zit copiè in dien man". Ze
schudde medelijdend het hoofd. „Ik heb nog
nooit een man gezien die zoo door verdriet
wordt opgevreten, en die zich toch zoo kra
nig houdt."
Spike Warren merkte op: „Daar kan je
gelijk in hebben. Maar ik houd het voor-
loopig op meneer den officier: die vent
heeft ons al zooveel beloften gedaan
„En reken maar, dat hij met verrassingen
zal komen", merkte weer een ander op.
„Hij zit vol van de verrassingen.,.,.En
heeft hij even benul van de waarde van de
Pers!"
Zij betaalden hun rekeningen en drom
den naar het Hofplein terug: een zonder
ling troepje, oppervlakkig hard, maar zacht
en sentimenteel van binnen. De deurwaar
der verzocht stilte, en de rechter gaf het
woord aan den officier van justitie.
HOOFDSTUK XIII.
Lee Winthrop stond op, kucht-, en zei:
„Frenzy Gillings."
Frenzy rees op. Hij voelde zich tegelijk
gewichtig en beangst: „Jawel, m'neer Win
throp, hier ben ik."
„Ga maar naar de getuigenbank".
„Ja-ja-jawel, m'neerr." Hij keek rond
naar Gregg, die hem bemoedigend toe
knikte.
De heer Gillings legde den eed af en ging
zitten. Lee Winthrop begon vriendelijk en
geruststellend:
„Hoe is je naam?"
„Ikke Nou, m'neerr Lee, U weet toch
wel
„Ik moet het toch van je zelf hooren,
Frenzy."
Frenzy schudde het hoofd' al die gekke
formaliteiten hadden hem al van den kook
gebracht.Maar hij slaagde er toch in, te
antwoorden: „Frenzy Gillings".
„Waar woon je?"
„New-York!" op trotschen toon.
„Heb je altijd in New-York „ewoond?"
„Je zou het haast denken, m'neerr Lee.
Maar ik ben hier van Karnak; vroeger al
tijd hier gewoond."
„Wanneer ben je nu naar Karnak ge
komen?"
„Drie vier dagen voor Dankdag."
„Ben je alleen gekomen?"
„Nee, m'neerr. Ik moest den auto van
m'neer Gregg rijden."
„Wie waren daar nog meer bij?"
„Nou, m'neerr; daar was m'neerr Gregg
en juffrouw Toby en juffrouw Lynn."
„Juffrouw Lynn Harrison?"
„Ja m'neerr. Hier juffrouw Lynn".
„Hmm, hmm". Lee Winthrop wierp een
blik naar de jury, alsof hij zeggen wilde:
„Let op: daar komt wat interessants.". Toen
vroeg hij aan Frenzy: „Je hebt immers al
langen tijd bij mijnheer Stuart' gewerkt in
New-York?"
„Jawel, m'neerr; jazeker. Bijna twee
jaar al."
„Wat heb je daar voor hem te doen?"
„Nou, m'neer Lee ik ben daar chauf
feur, en kok, en huisbediende."
„Heb je ooit juffrouw Lynn Harrison in
de woning van mijnheer Stuart gezien?"
Jason Marsh stond langzaam op en zei:
„Ik maak bezwaar, Edelachtbare."
„Op welken grond, mijnheer Marsh?"
„Ik kan niet inzien, welk verband
„Neemt u mij niet kwalijk", kwam Win
throp honingzoet. „Ik wensch langs deze
v ijze de aanwezigheid van béktangrie in
Karnak te verklaren. Het ls mijn doel, te
bewijzen, dat haar reis naar Karnak een
deel van het vooropgezet overleg was, dat
haar ten laste is gelegd."
„Gaat u door, mijnheer Winthrop. Pro
test afgewezen."
„Ik herhaal, Frenzy: heb je ooit juffrouw
Harrison aan de woning van mijnheer
Stuart gezien?"
„Jawel, m'neer."
„Hoeveel maal dan?"
„Niet meer dan éénmaal, m'neerr."
„Wanneer was dat?"
„Den morgen dat we naar Karnak ver
trokken."
„Dat was dus de eerste en eenige maal?"
„Jawel, m'neerr Lee. ï'ct m'n hand op
m'n hart
„Ziet was dus 's morgens, zeg Je?"
„Ja, m'neerr. Bij het ontbijt."
„Zoo, zoo!" Winthrop maakte een aan
dachtspauze. „Kwam ze dus ontbijten?"
„Nee, m'neerr. Ze was er al."
Er ging eenig gefluister onder de toe
schouwers op en Sue Manning fluisterde
tegen haar buurman: „Die zit! Wat zeg je
nu wel van meneer Winthrop, Spike?"
„Dat hangt er van af, waar hij heen wil."
„Allemachtig, wat zijn jullie mannen toch
sufferds. Hij wil bewijzen, dat er een steekje
aan haar reputatie los is. Let eens op
haar."
Lynn had een kleur gekregen en keek
recht voor zich uit. Zij klemde de lippen
stijf opeen, en zij hield zich kennelijk
slechts met moeite in bedwang.
Nadruk verboden) (Wordt vervolgd)
eb—:=z=
MAANDAGMIDDAG HEEFT MEN EEN YALPROEF GENOMEN met de GENERAALVELDMAARSCHALK LIST BIJ EEN BERGJAGERSFORMATIE. GEVANGEN GENOMEN BRITSCH-INDIËRS WACHTEN
nieuwe reddingboot „Dudok de Wit", welke bestemd is voor de N.Z.H.R.M. Generaalveldmaarschalk List bracht dezer dageneen bezoek aan een berg- Qp pjjjN OVERBRENGING
Boven: de reddingboot wordt pl.m. 1.50 m. boven het water geheschen, om jagersformatie. Hier is hij in gesprek met een der bergjagers.
dan met een klap op het water terug te vallen (onder). (Polygoon) (Scherl)
DE FILMOPERATEURS BIJ HET LUCHT WAPEN.
IN DE GROOTE jELECAMERA WORDT DE TELELENS INGESCHROEFD.
(Weltbild-Polygoon)
MAANDAG VOND EEN BUITENGEWOON INTERESSANT VERVOER
PLAATS van een-18 ton zware ijzeren brug, welke dienst heeft gedaan over
'het Zuider-Amstelkanaal en vervangen wordt door een nieuwe brug. De brug
tijdens het vervoer op den Stadionweg te Amsterdam. (Polygoon)
IN HET GEBOUW FLUWEELEN BURGWAL 22 in den
Haag is Maandagmiddag een tentoonstelling geopend over
vrijmetselarij. Het openingswoord werd uitgesproken door
den secretaris-generaal van het departement van Volks
voorlichting en Kunsten, Dr. T. Goedewaagen. Dr. W.
Schwier en Dr. T. Goedewaagen bij een vitrine
met documenten. (Polygoon)'
