LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Soncrte Pathétique
82ste Jaargang
FEUILLETON
DEZER DAGEN WERD DE „RONDE VAN VLIJMEN" VERREDEN.
Er waren 120 deelnemers en het publiek toonde veel belang-
stelling.-De renners op weg. (Het Zuiden)
VAN HET NOORDAFRIKAANSCHE STRIJDTOONEEL. Alle spieren
moeten gespannen worden, als in het moeilijke terrein in Noord-Afrika
een stuk zwaar geschut in stelling moet worden gebracht.
(Orbis-Holland)
HET KLEINSTE en tevens wel het merkwaardigste tuintje in Rotter
dam is door den bewoner van een woonschip aangelegd. Het is een
„drijvende" tuin met rondom water. Het tuinieren vereischt
een bijzondere handigheid. (Polygoon)'
DE OLIFANTEN VAN DE DIERGAARDE BLIJ-DORP TE ROTTERDAM hebben de beschikking over een
soort badkuip. „Willy" neemt als eerste een bad. Etenstijd Sonny draaft al weg, terwijl Willy, geholpen
door Aida, overhaast uit het bad klimt. (Polygoon)]
HIER IS REDDING ONMOGELIJK ÉÉN DER TALRIJKE KOOPVAARDIJSCHEPEN, WELKE IN DEN LAATSTEN TIJD DOOR DUITSCHE LANGE
AFSTANDSBOMMENWERPERS NAAR DEN BODEM VAN DE ZEE WERDEN GEZONDEN. (Atlantic-Holland),
BIJ DE DUITSCHE TROEPEN IN AFRIKA.
DE OPMARSCH VAN EEN TANK-REGIMENT DOOR DE WOESTIJN
(Orbis-Holland)
door OCTAVUS ROY.
•Ja. Carey zegt, dat het mogelijk is, in
dit stadium, en onder deze omstandigheden.
Hij zal het voor elkaar maken."
Lynn wendde zich impulsief tot mevrouw
Stuart en zei: Ik wilde dat hij het niet
deed. Gelóóft; TJ mijik heb al mijn best
Gedaan, Jièm hier buiten te houden."
Mevrouw Stuart glimlachte hartelijk.
..Wees toch niet zoo'n dwaas kind! Natuur
lik zal hij voor borgtocht zorgen, en na
tuurlijk kom je dadelijk weer bij ons terug."
..Maar ik denk niet
„Je mag niet denken, Lynn. Je mag al
leen maar precies doen wat we zeggen."
Lynn forceerde een flauw glimlachje. „U
dent allemaal zoo lief voor mij. Dat maakt
het voor mij nog het moeilijkst om me goed
te houden."
Gregg nam zijn moeder bij de hand en
tei: „Kom mee, oude dame. En ditmaal
naak ik geen grapjes."
Carol voegde er aan toe: „Gaat IJ met mij
thee naar huis, mevrouw Stuart."
ZÜ begrepen wat ze bedoelde: dat het on
aangenaam zou zijn, in het huis terug te
«eren, waar zoo juist een moord was ge-
Phegd. Lynn drong aan: „Doet U het toch,
mevrouw Stuart. Ik zal heusch gaan
rusten."
Gregg's moeder was moe; ze had krin-
pn om de oogen. „Zal je dadelijk terug
komen, Gregg?" vroeg ze.
'„Ik zal bij haar blijven, totdat alles gere
geld is, dat Lynn weer thuis kan komen."
Ljjnn verzette zich niet langer. Zy had
uren lang geprotesteerd tegen hun vriende
lijkheid, hun loyauteit; het had haar goed
gedaan, maar ze voelde dat ze niet zoo tot
last mocht zijn. En ze wist wel dat Gregg
in elk geval terug zou komen, dus daar
sprak ze ook niet meer over. Ze wilde alleen
met hem zijn. Er viel zoo veel te bepraten,
zoo veel dat misschien minder verward zou
zyn, als zij het onder woorden kon brengen.
Daarom hield ze ook aan, dat Carol en me
vrouw Stuart zouden vertrekken. Zy keek
hen na, toen ze In Gregg's auto het plein
afreden op weg naar Pineville, en ze bleef
langen tijd onbewegelyk door de tralies
naar buiten staren.
Toen Gregg eindelijk terugkwam, bracht
hij in een kartonnen doos een pot heete
koffie met twee kopjes mee. „Drink dat
eerst maar eens", zei hy. „Dat is een puik
middel tegen muizenissen."
Ze schudde moedeloos het hoofd, maar
ze liet zich overhalen. En het hielp werke
lijk. De koffie was niet al te best, maar ze
was heet, en het bracht haar ten minste
op andere gedachten. Daarna vroeg Gregg:
„Vind je het goed, als we een paar minuten
praten?"
„Ik heb al op de kans zitten wachten.."
„Voordat ik daarstraks moeder kwam
halen, heb ik nog enkele dingen gedaan."
Hij trachtte gewoon te praten, om haar de
omgeving te doen vergeten. „Ik heb New-
York opgebeld."
Zij wachtte, en hy ging voort: „Heb je
wel eens van Jason Marsh gehoord?"
„Ik herinner me vaag den naam."
„Ze zeggen dat hy een specialiteit in
strafzaken is. Hy komt morgenochtend
hierheen vliegen, en zal je verdediging op
zich nemen."
Haar oogen schoten vol tranen. „Gregg,
ik had je toch zóó gevraagd
„Me er niet. mee te bemoeien. Ik schyn
er nu eenmaal toe voorbestemd te zyn. En
Marsh zal hier blijven, bij jou, tot na
„Tot na de rechtszitting?"
„Juist. Hij zal met Carey Marshal samen
werken hij zegt trouwens, dat het noodig
is, er een advocaat uit de plaats zelf by te
hebben. Voor het uitkiezen van de jury, en
de procedure en zoo. Maar maak je nu
maar niet langer zorgen, lieverd. Jason
Marsh is een handige oude rot."
„Wat heb je hem verteld?"
„Precies wat er vanavond gebeurd is,
voor zoover ik het wist. En verder heb ik
hem gezegd, dat ik in jouw onschuld ge
loofde."
„Heb je hem over onze eerste ontmoeting
verteld?"
„Dat durfde ik niet per telefoon. Ik
heb eenvoudig gezegd: onder heel ongewone
omstandigheden. Ik heb hem gezegd, dat
er hier nog veel meer achter stak, waar ik
nog niets van afwist; en hy vroeg mij, of ik
niet wilde trachten, er achter te komen,
voordat hy gelegenheid gehad had, met je
te praten. Maar hy zei ook, dat ik natuur-
ïyk wel dingen met je mocht bespreken,
waarover ik wèl ingelicht was."
Zij schudde het hoofd. „Ik weet niet of
ik teleurgesteld moet zyn of opgelucht.
Na vannacht zou ik in staat geweest zyn,
je alles te vertellen en toch voel ik nog
steeds, dat ik beter zou doen te zwygen."
„Best; maar nu weet je dan dat je niet
moet spreken. Maar wat de dingen betreft,
die wy beiden weten
„Ja
Hy keek rond, om er zeker van te zyn,
dat ze niet beluisterd konden worden. Toen
vroeg hy: „jy denkt, dat Rick het gedaan
heeft?"
„Ja."
„Waarom?"
„Hij wist, dat ik die juweelen had, en hy
wist, dat ze heel kostbaar waren. Ik veron
derstel, dat hij hierheen gekomen is, om die
in handen te krygen."
„De juweelen die van Andrews geroofd
waren?"
zy bleef hem recht in de oogen kyken.
J a."
„Maar hoe kon hy weten
„Hy moet in de kranten iets gelezen heb
ben over de barbecue. Anders kan ik het
me niet begrypen. Hij zal verondersteld
hebben, dat het huis leeg was. En toen
Madge alleen binnenkwam
Gregg aarzelde. „Mogeiyk zou ik je dit
niet mogen vragen, maar ik geloof, dat het
niet zal hinderen. Hoe kwam het, dat
Madge met jou mee liep?"
„Ik had haar verteld, dat ik de juweelen
had, en dat ik ze aan haar wilde terug
geven."
„Wanneer heb je haar dat verteld?"
„Vanavond."
„Waarom juist vanavond?"
„Omdat jy me gezegd had, dat Rick in
Karnak was, en omdat ik meende, dat het
hem om de juweelen te doen was."
„En dus
„Ik heb alles aan haar uitgelegd. Madge
geloofde my. Ik vroeg haar, mee naar myn
kamer te gaan, dan kon ik ze aan haar
teruggeven."
„Ik zag jullie samen wegwandelen. Maar
wat gebeurde er toen?"
„Toby hield me onderweg aan."
„TobyHij zette groote oogen op.
„Wel sapperloot, dat is waar ook. Waar is
Toby toch?"
Lynn zei: „Ik ben bang, dat ze er met
Rick vandoor is."
Gregg floot. „Nu wordt het ingewikkeld.
En Jason Marsh zei me, je niet te vragen
over de dingen, die gebeurd waren, voordat
we elkaar ontmoetten."
„Ik weet ook niet, of ik Je dat zelfs nu
wel verteld zou hebben."
„Je bedoelt, dat er zooveel meer aan
vast zit?"
„Ja. Het is een vry vuile geschiedenis.
Er zyn speciale redenen
„En er zyn zoovéél dingen, die ik niet
begryp. Maar om op Toby terug te komen;
wat wilde ze van je?"
„Niets byzondersdat was juist het
vreemde. Ze bleef maar een poosje over
koetjes en kalfjes praten."
„En Madge?"
„Madge liep vooruit. Zy zei, dat ze op
mijn kamer op mij zou wachten."
„Heeft Toby gehoord, dat ze dat zei?"
„Dat geloof ik niet. Waarom vraag Je
dat?"
"sdruk verboden) (Wordt vervolgd)
