De nieuwe stadsschouwburg in Utrecht - Grassilo's - Garenspinners
Sonate Pathétique
82iie JaargangIEIDSCH DAGBLADTweede Blad
FEUILLETON
OP EEN DER TALRIJKE KOLENSCHUITEN'in de grachten van Amster
dam heeft een wilde eend bezit genomen van een kolenzifter en daar haar
eieren gelegd. De eigenaar der schuit komt haar eiken dag
een boterham brengen. Polygoon
OVERAL IN DEN LANDE wordt met kracht gewerkt aan den bouw van
grassilo's, nu van overheidswege de veehouders in de gelegenheid worden
gesteld tegen aannemelijke voorwaarden deze grassilo'6, bestemd voor het
insileeren van kuilgras, te laten bouwen. (Polygoon)
DE NEDERLANDSCHE SPOORWEGEN hebben thans op
de terreinen van het Ufrechtsche stations-emplacement een
leslokaal ingericht', waar cfé machinisten der N. S. zich verder
in hun vak kunnen bekwamen. De leeraar, de heer Hinte, zelf
oud-hoofdmachinist, legt zijn leerlingen de ingewikkelde in
strumenten van hun machine uit. (Polygoon)
DE GEBROEDERS HENS EN TIN DEKKERS zijn in het bezit gekomen
van een nieuw renpaard, hetwelk uit België is geïmporteerd. Het is de
beroemde volbloedhcngst „Scotch Fox". Het paard heeft in tal van inter
nationale wedstrijden prijzen gewonnen en zal voor het eerst op Hemel
vaartsdag in Nederland loopen. Tin Dekkers met de nieuwe aanwinst.
(Polygoon)
DE NIEUWE UTRECHTSCHE STADSSCHOUWBURG op het Lucas Bol
werk is van zijn schutting ontdaan, zoodat men nu een goeden indruk krijgt
van het nieuwe gebouw. (Polygoon)
IRAK. GARENSPINNERS AAN DEN ARBEID.
OP DE STREKDAMMEN AAN HET STRAND HEBBEN DE VISS CHERS HUN PLAATS WEER INGENOMEN OM TE TRACHTEN
EEN VISCHJE TE VERSCHALKEN. (Polygoon)
(Weltbild-Polygoon)
„Hef spijt me, Gregg. Ik heb mijn best
gedaan jou buiten deze vuiligheid te
houden. Ik ben stom geweest, dat ik me
heb laten overhalen, met je mee te gaan.
Ik kon natuurlijk niet denken
„Dat je de Andrews hier zou ontmoeten?"
„Ja; zooiets dergelijks."
Hij nam haar ijskoude hand in. de zijne
en zei eenvoudig: „Lynn, ik houd nu een
maal van je. Kun je mij niets zeggen?".
Zij staarde hem aan. Toen rukte ze haar
hand los en zei scherp: „Niet doen! Nu
niet!"
„Maar je kunt mij toch vertrouwen."
Zij keek hem gespannen aan. „Natuurlijk
kan ik je vertrouwen. Maar ik kan geen
woord zeggen. Je begrijpt toch, dat ik het
je allang verteld zou hebben, als dit moge
lijk was? Denk je dan, dat ik voor mijn
plezier zoo zwijgzaam ben? Maar ik kan
niets zeggen, Gregg aan jou, noch aan
iemand anders!"
Gregg zag, dat zij moeite had, zich goed
te houden. Hij deed een stap naar voren en
sloeg zijn arm om haar heen. Zij klemde
zich aan hem vast en snikte zachtjes. Toen
maakte zij zich los en droogde haar oogen
met een belachelijk klein zakdoekje. Ze
zei: „Sorry, Gregg. Ik zal voortaan een zoet
meisje zijn.''
Hij trachtte haar op te beuren: „Het was
goed zoo."
Zij liepen verder, en na langen tijd zei ze
met vermoeide stem: „Ik moet hier dadelijk
vandaan gaan, Gregg."
Hij schudde het hoofd. „Nee, dat kan je
niet doen."
„Waarom niet?''
„Het zou te veel opzien wekken, Lynn."
Zijn gedachten dwarrelden door zijn
hoofd. „Het is belachelijk. Zij is bij dien
overval geweest. Het is geen toevallige ge
lijkenis. Zij was die vrouw." En dan kwam
hij weer op zijn uitgangspunt terug. „Het is
onzinnig. Het is waar en het is toch een
leugen."
Zij had niets ontkend. Zij wist, dat hij het
begrepen had. En toch wilde ze niets zeg
gen; dat bracht hem nog het meest van
alles in verwarring. Het was een onzinnige,
groteske situatie. Er was geen touw aan
vast te knoopenen daarbij hielp geen
ontkennen, dat hij van haar hield.
Zij zei voorzichtig: „Je bedoelt, dat de
Andrews nu overtuigd zijn dat het enkel
een gelijkenis is; maar dat, als ik wegloop,
ze opnieuw me zouden verdenken?'»
„Ja, zooiets."
„Ik begrijp hetZe liep langzaam
met gebogen hoofd verder. „Maar ik vraag
me af, Gregg, of ik wel het recht heb, hier
te blijven."
„Laat mij dat beslissen", zei hij barsch.
„Je begrijpt, dat Toby hier niets van ver
moedt," zei ze plotseling.
„Ik weet het."
„Hoe weet je dat?"
„Ik heb haar gepeild toen ik daar
straks een eindje met haar omgereden ben.''
Een glimp van een glimlach gleed over
haar gelaat. „Die eerlijkheid van jou zal nog
eens je ongeluk worden. Heusch, het is een
slechte gewoonte."
„Ik heb gezegd
„Ik heb het gehoord en je bent lief.
Maar dit is er niet de tijd voor. Ik weet
niet, of die tijd ooit zal komen. Je kunt me
gelooven of niet. Gregg, maar mijn gedach
ten zijn al even verward als de jouwe."
„Die andere man Rick?"
„Ik ben bang van hem, anders niet."
dat jij zooveel op die andere vrouw leek,
dat je wel haar tweelingzuster kon zijn.
Raar, hè."
„Heel zonderling.'»
Hij zag, dat zij wachtte, dat hij verder
zou gaan, en dat alles aan haar gespannen
stond. Hij ging meedoogenloos verder: „Zij
maakten duizend excuses en ze vonden
het ook grappig, die gelijkenis. We hebben
er samen om gelachen, en ik heb nog ge
zegd, dat het misschien niet tactvol zou
zijn, als ik aan jou vertelde, dat je er uitzag
als een bandiet."
„Heel attent van je.''
„We hebben er een grap van gemaakt. Ik
heb ze zelfs verzekerd, dat ze geen verden
king behoefden te hebben, omdat ik dien
heelen avond met je uit geweest was ik
weet niet precies meer wat ik gezegd heb.
Maar het klonk volkomen geloofwaardig."
„Wat nog meer, Gregg?'»
„Verder weinig bizonders. De Andrews
hebben geen reden, zich zorgen te maken.
Ze zijn schatrijk, en de juweelen waren
bovendien verzekerd." Hij stak een sigaret
aan en zei nonchalant: „Ik dacht dat het
je misschien interesseerde, Lynn. Laten we
nu over wat anders praten."
„Nee,'» zei ze met toonlooze stem, „laten
we hierover verder praten."
„Zooals je wilt.''
„,Je probeert me te waarschuwen, is het
niet, Gregg?"
„Doe ik dat?"
„Ik had toch op dat uur van den nacht
op Long Island kunnen zijn. Ik was met een
langen jongen man in smoking, die een
revolver had. En ik had een witte japon
aan met een donkeren mantel. Gregg, dat
heb je toch zeker niet allemaal vergeten?"
„Nee, natuurlijk niet.'»
„Maar de politie
„Ik heb je al gezegd, dat ik niets zou
kunnen zeggen. En ik kan het nóg niet."
Hij haalde de schouders op en keek een
anderen kant uit. Toen vroeg hij kalm:
,„Zou het helpen als we trouwden?"
Zij keek hem aan, en er sprongen tranen
in haar oogen. „Nee, Gregg! zeg dat niet!
Dan kan ik het heelemaal niet verdragen."
„SorryMaar hij begreep wat zij be
doelde en vroeg: „Maar zal je verstandig
zijn en blijven?"'
Zij dacht er over na en knikte toen. „Ik
zal nog een poosje blijven." Zij wrong ze
nuwachtig de handen. „Ik moet eerst nog
iets doen iets heel belangrijks voordat
ik hier weg kan."
door OCTAVUS ROY.
..Fijne menschen". Hij aarzelde een
oogenblik. Toen ging hij voort: „Gewoon
lijk komen ze hier al eerder, maar ze wer
den een paar dagen in New York opgehou
den.... Donderdag voor een week zijn ze
jn de wildernissen van Long Island aange
houden en beroofd. Een mooie vangst trou
wens. Een heel beroemde smaragden broche
die Madge droeg, en een snoer parels. Meer
dan honderdduizend waarde, geloof ik."
Lynn was bleek geworden en zei hijgend:
„Oh!"
„Interesseert het je?" informeerde Gregg.
..Jawel. Heel erg."
..Gisteravond is er iets heel geks gebeurd,
Lynn. Misschien heb je gemerkt, dat ze
naar jou staarden en dat ze over je
praaten?"
„Jawel ik heb een oogenblik ge
dacht
„Ik had het ook gemerkt. Ik vroeg hur.
Wat er was, en zij hebben mij een aller
vreemdst verhaal gedaan een van die
Sekke toevalligheden
Zij zei gespannen: „Ga verder, Gregg:
asjeblieft.'»
„Nu dan: zij zijn omstreeks middernacht
aangehouden door een langen jongen man
*n smoking, en een knap meisje, die een
witte avondjajon met donkeren mantel
droeg. En zij moesten lachen over het feit,
Frenzy Gillings zat leelijk in de knel, en
hij wist niet hoe hij zich daaruit moest
draaien. Hij was geboren en getogen in
Karnak, waar hij een persoon van matige
afmetingen en ambities geweest was. Maar
zijn verkiezing tot bediende van Gregg
Stuart hacj zijn levensloop, zoowel als zijn
geestesgesteldheid gewijzigd.
Nu hij na een jaar met Gregg uit New
York in Karnak was teruggekomen, was
hij in dingen verwikkeld geraakt, die eerst
heel plezierig leken, maar die op den duur
tot een ramp dreigden te worden. Dat was
gedeeltelijk zijn eigen schuld omdat hij
zich had laten meesleepen door zijn ijdele
neiging tot geurmaken. En verder had hij
nog niet van Joe Herring afgeweten, toen
hij begon, mejuffrouw Fauna Jones het hof
te maken.
(Nadruk verboden)
(Wordt vervolgd)
