Gevangengenomen Grieksche soldaten - Polderjongenscursus
82sfe Jaargang LEIDSCH DAGBLAD ïweede Blad
Moord op Kasteel
Erïtzberg
FEUILLETON
door
PETER PAUL BERTRAM.
(39
„Ik weet, dat mijn opvatting u volko
men dwaas moet schijnen, commissaris,
maar laat u mij verder verklaren, misschien
kan ik mijn verdenking begrijpelijker ma
ken," Hij haalde uit zijn zak het tijdschrift,
dat hij Angela had laten zien. „Hier," zei
hij, „heb ik vandaag tegen den avond, na
dat dat met Duschinsky gebeurd was, een
verhaal in gelezen. Ik zal het u, voor zoover
ik het ken, vertellen. Want het slot ont
breekt, dat heeft iemand er uit gescheurd."
Hij schraapte zijn keel. „In een warenhuis
te Londen, dat tamelijk slecht gaat, wil de
jonge compagnon, die pas toegetreden is,
door een in scène gezetten zelfmoord, dien
de verloofde van een der verkoopers, een
actrice zonder engagement, in het waren
huis zal opvoeren, zoogenaamd, omdat zij
zonder een of andere verrukkelijke pyjama
niet langer leven kan. de opmerkzaamheid
van het publiek op het warenhuis vesti
gen. Een detective van Scotland Yard, die
daags tevoren daar met zijn vrouw inkoo-
pen doet, hoort van den eigenaar "an het
plan. Op de een of andere wijze voelt hij
zich ongerust en hij gaat op den genoem
den tijd naar het warenhuis. De reclame
truck wordt uitgevoerd, gelijktijdig echter
schiet de verloofde van het meisje zich in
hetzelfde vertrek dood, in aanwezigheid
van alle klanten, de verkoopers, den detec
tive en de eigenaars. De inspecteur van
Scotland Yard leidt het onderzoek, de zaak
bevalt hem niet, en 's avonds, thuis, ver
klaart hij zijn vrouw, dat de verkooper zich
niet zelf gedood heeft, doch voor aller oogen
vermoord is." Vahoda keek Buschfoltner
vol verwachting aan.
„En toen?" vroeg deze.
„Hier eindigt de tekst van het verhaal.
Het slot op de bladzijden 127 tot 130 is uit
het blad gescheurd."
Buschroitner dacht na. „Goede hemel,"
zei hij toen, „op vier bladzijden kan zoo'n
schrijver heel wat samenflansen."
Vahoda schudde het hoofd. „Neen," zei
hij, „de verklaring moet betrekkelijk een
voudig zijn, want het vervolg staat achter
in het advertentiegedeelte, waar ze voor
den tekst slechts een halve pagina ge
bruiken."
„Ja.^en wegens dat verhaalzei
Buschroitner.
„Maar ziet u de overeenkomst dan niet?"
riep Vahoda verbaasd. „De voor de oogen
van alle aanwezigen in het warenhuis ge
pleegde zelfmoord blijkt moord te zijn. Dan
kon de voor twintig menschen gepleegde
zelfmoord van Duschinsky ook een moord
zijn! Precies op dezelfde wijze begaan als
in de vertelling." Vahoda verhief zijn stem.
.Want de moordenaar heeft zijn idee uit
het tijdschrift gehaald en opdat zijn daad
niet ondekt zou worden, heeft hij het slot
van het verhaal er uit gescheurd!"
Buschroitner dacht na. Steeds weer
schudde hij ongeloovig het hopfd. „Kijk
eens, mijnheer Vahoda," zei hij eindelijk
„uw meening is laten we zeggen rij
kelijk fantastisch. Precies zoo als uw theo
rie tegen Duschinsky op louter hypothesen
en vermoedens gebouwd was, die niet te be
wijzen zijn. Ik vrees, dat uw verbeelding u
te ver voert."
„Stelt u zich nu. toch eens voor," pleitte
Vahoda, „dat iemand anders de moorde
naar van mijnheer Von Ghetaldi is. Dan
moest hij toch voortdurend vreezen, dat hij
ten slotte ontdekt zou worden. Hij moest
dus een schuldige vinden. Of, beter gezegd,
een schijnbaar schuldige. Door den dood
van Duschinsky Is het geval gesloten. In
plaats van een bekentenis, die Duschinsky,
onschuldig als hij was, nooit, afgelegd zoh
hebben, .heeft de werkelijke moordenaar
dien schijnbaren zelfmoord in scène gezet.
Daarmede heeft hij inderdaad zijn doel be
reikt."
„Kloppen doet het," moest Buschroitner
toegeven, ofschoon nog steeds niet over
tuigd. „Maar voorstellen kan ik het me niet.
Hoe wilde de moordenaar dezen moord, die
er als een zelfmoord uitziet, dan begaan?
Dat zooiets in een verhaal kan, best, maar
in werkelijkheid? Neen, dat kan niet mo
gelijk zijn!"
„En als ik u verklaar, hoe het gedaan kan
zijn?" Vahoda's stem klonk opgewonden.
„Dat zou wat anders zijn, maar ik ge
loof dat dit zelfs voor uw fantasie een te
zware taak zou zijn."
„Toch heb ik een verklaring," riep Va
hoda, „posthypnotisch bevel!"
„Posthypnotisch bevel," herhaalde Busch
roitner sceptisch. „Daar heb je nu weer zoo
iets! Geen mensch weet, of dat werkelijk
bestaat. Ja, misschien dat iemand een an
der, die een goed medium is, kan bevelen
een glas water te drinken of zoo iets on
schuldigs. Maar zelfmoord plegen? Dan
moesten we eerst weten, dat Duschinsky
een geschikt medium was, ten tweede
dat de moordenaar over bijzondere hypno
tische kracht beschikte."
„Waarom niet?" vroeg Vahoda. „Ik zou
me kunnen voorstellen, dat er hier op het
kasteel menschen zijn, die dat kunnen."
„Wie dan?"
Vahoda laat zijn stem dalen tot een ge
heimzinnig gefluister. „De Chineezen.'
,De Chineezen? Hoe komt u daar aan?"
„Alle Oosterlingen beschikken over ge
heimzinnige magische krachten", verklaar
de V_hoda overtuigd. „Heeft u nooit dien
beroemden roman van Sax Rohmer gele
zen? „De geheimzinnige dr. Foe-Mandsjoe"?
U zult verbaasd zijn, wat die kan."
„Weer een romannetje!" bromde Busch
roitner ontevreden.
Vahoda wierp den commissaris een ge
kwetsten blik toe.
„Houdt u mij ten goede, mijnheer Va
hoda," haastte de commissaris zich te zeg
gen, „maar waarom zouden dan die Chi
neezen u kunt uitkiezen welke Von
Ghetaldi vermoord hebben?"
„Omdat," zei Vahoda, „de moordenaar,
die toch van vroeger met den graaf be
vriend is, vernomen heeft, dat Von Ghetal
di bezig was, den graaf zijn vrouw te ont
stelen. U weet niet, welke wonderlijke
vriendschapsbanden er in den Oost bestaan.
Toen de Chineesche vriend van den graaf
gehoord had, dat Von Ghetaldi de gravin
wilde trouwen, heeft hij er eenvoudig
met of zonde medeweten van den graaf
een einde aan gemaakt."
Buschroitner aarzelde. Hij dacht aan het
gesprek met den graaf, vlak na het diner.
Hij besloot het den verrasten Vahoda te
vertellen.
„Ziet u wel!" riep deze. „Ik wist wel dat
ik gelijk had!"
„Kalm aanl" remde Buschroitner de
geestdrift van zijn metgezel. „Zoo ver zijn
we nog lang niet. En hoe past Duschinsky
daartusschen?"
„Dat is waar," zei Vahoda, die zijn voor
hoofd rimpelde. „Duschinsky, ja." Hij dacht
ingespannen na. „Er zijn verschillende mo
gelijkheden. Of de moordenaar heeft hem
opgeofferd, omdat hij al verdacht was en
als medium geschikt was, of Duschinsky
heeft den moord op hypnotisch bevel van
een der Chineezen bedreven."
„Steeds weer de hypnose," zei Busch-
rjitner, „daaraan kan ik maar niet ge-
looven."
„Ik heb het!" riep Vahoda na een poosje
nadenken uit. „Dat ik daar niet vroeger
aan gedacht hebDat moet kloppen. Daar
om was Duschinksy in zoo'n goed humeur
dien morgen na den moord!"
Buschroitner keek hem verbaasd aan.
„Kijk eens," ging Vahoda voort, „Du
schinsky was toch in een onmogelijke fi-
nancieele positie. Schulden. En mevrouw
Fechner moest niets van hem hebben. Eerst
om Von Ghetaldi en toen wegens den moord
Zij was de eerste, die hem de schuld gaf.
Hij had dus reden genoeg, om wanhopig
te zijn. Maar hij was goed geluimd!"
„Maar hij was toch opgewekt, eer de
moord ontdekt was, toen wist mevrouw
Fechner toch nog niet, dat Von Ghetaldi
dood was," wierp Buschroitner tegen.
„Dat speelt geen rol. Duschinsky wist
toen al, dat Von Ghetaldi vermoord was,
maar daarom was hij niet zoo opgewekt.
_L .(Wordt vervolgd).
IN HET FRIESCHE OLDEBOORN hebben de dorpséenden goed overwinterd. Iedere bewoner van
het plaatsje heeft het recht, een of meerdere korven uit te zetten en een eendenei is niet te ver
smaden. Met een bootje inspecteert men de korven in „De Hoorn". (Polygoon)
IN DE OMGEVING VAN WANNEPERVEEN volgt een twintigtal jonge
boerenzoons een „polderjongenscursus", om na het beeindjgen van dezen
cursus den polder in te gaan. Zij zullen de pioniers in den Noord-
Oostelijken Polder worden en met hen nog een 160 jongemannen, die
in verschillende andere plaatsen een cursus volgen, om straks mee te
kunnen helpen ons land een vruchtbaar gebied er bij te kunnen geven.
De theoretische les. Het grondonderzoek is een van de groote vereischten
waaraan zij in de toekomst zullen'moeten voldoen. (Polygoon)
DE ZEGEVIERENDE DUITSCHE TROEPEN OP DEN BAL
KAN. Dertig kilometer voor het eerste Zuidslavische pantser-
werk vloog de brug de lucht in, welke door de Zuid-Slaven op
geblazen werd. Snel werd echter door de Duitsche pioniers
een bruikbare:weggemaakt, zoodat de tocht van de zegevie
rende Duitscfi'é pantserwagens ongehinderd naar Saloniki
kon plaats hebben. (Atlantic-Holland)
ZEGEVIERENDE DUITSCHE TROEPEN OP DEN BALKAN.
De marsch in gevangenschap. Op hun gezichten komt het on
begrijpelijke nog duidelijk tot uitdrukking. Het zijn gevan
genen, die zich na harden strijd in de Metaxas-linie overgaven.
(Atlantic-Holland)
UIT DE HANDEN VAN DEN SLOOPER GERED. De Schermer tooneelvereeniging
„Aurora" is in het bezit'gekomen van een f raaien Oud-Hollandschen boerenwagen. Deze
fraaie wagen was op een verkooping in handen van een opkooper gekomen en zou naar alle
waarschijnlijkheid gesloopt worden. Doch leden van de tooneelvereeniging „Aurora" wisten
er na veel moeite beslag op te leggen en nu zal de wagen, nadat hij gerestaureerd is,
gebruikt worden voor folkloristische doeleinden. (Polygoon)]
DE NIEU
WE POLI
TIE-UNI
FORMEN
TE AM
STERDAM.
Een eer
ste luitenant
van de
A'damsche
politie, voor
heen inspec
teur eerste
Jdasse.
(Polygoon)
