SANATOGEN
BINNENLAND
LEtDSCH DAGBLAD, Vrijdag 4 April f941
Darde Blad
No. 24855
„DE PIPA"
Avonturen
YISSCHERIJ-BERICHTEN
82ste laargang
vertelt-:
op den Kagerplpts!
Deze tijden verg er»
veel van
zenuwen
Ne3erlan3scfi Uitvoer
Controle Bureau
Inzameling van afval
Gemengd Nieuws
VRAGENRUBRIEK
Dagbladreclame
is niet te vervangen
"(Van een onzer redacteuren?
Met een dreunend gegrom, dat tegen de
houten wanden van het kantoortje weer
kaatst, springt de enorme hond tegen den
indringer op, legt z'n heide voorpooten op
diens schouder en neemt de hand, die de
binnendeur geopend heeft, in den ver
vaarlijken bek....!-
„Wolf", de machtige herdershond van
„den Pipa" kent den bezoeker wel zoo'n
beetje en doet hem geen pijn, maar toch is
het manuaal voldoende geweest om geen
verdere stappen voorwaarts te doen en om
te beseffen dat de goederen van de zeilver-
eeniging „De Kaag" daar in Warmond op
veilige wijze worden bewaakt.
Als vijf minuten daarna de vreem
deling opnieuw binnen komt, maar nu ver
gezeld van den baas van dit kantoor, ligt
onder de tafel een vriendelijke herder met
zijn zwaren staart een welkomstroffel te
slaan en er Is geen spoor in zijn blik dat
verraadt wat er zoo ijuist is gebeurd!
Dan zitten wij in een makkelijken stoel
naast het schrijfbureau en praten met
„Den Pipa,"
Gij belieft op te mer
ken, lezer, dat gij nooit
van „den Pipa" hoorde?
Maar mogen wij dan zoo
vrij zijn te antwoorden
dat gij ten onrechte!
niet de minste be
langstelling koestert, of
ooit gekoesterd hebt,
voor de zeilerij in het
onvolprezen waterland
rondom Leiden en dat gij
daardoor de gelegenheid
hebt laten voorbijgaan
kennis te maken met een
van de populairste man
nen van de roemruchte
zeilvereeniging„De Kaag"
die nu al ruim dertig ja
ren onder commando van
onzen oud-stadgenoot, 5r.
Van Hoolwerff, het wed
strijdwezen in deze con
treien regelt?
Naast het buffet ta de
Kaagsociëteit hangt zijn
bijna levensgroot portret:
geschenk van cursisten
bij zijn zeventigsten ver-
laardag. Dat prijkt daar
nu al weer meer dan zes
laar en het is een der
meest waardevolle deelen
van het meubilair.
Als in het prille voor
laar de eerste zeilerscon
tingenten de Kaag weer
gaan bevolken en de soos
binnen stappen, ontgaat
aan niemand die jolig
lachende kop. „Ha, die
Pipa," roepen de jongeren
als een uiting van blijde
herkenning en de ouderen drukken in ge
dachten even de hand van den man, die
sinds 1915 de belangen zijner vereeniging
als administrateur op onnavolgbare wijze
heeft gediend. En nog dient!
PIPA' bijgenaamd H. J. de Groot,"
schreef indertijd een der me
dewerkers aan het jubileumboek
va^L De Kaag. En zoo is het. De
Pipa zelf lacht er smakelijk om ais
wij daar over beginnen. Zijn stiefzoon gaf
hem, lang geleden, dien naam, vrienden
volgden dat voorbeeld: „en als ik bij een
wedstrijd over het startterrein liep met een
troep zeilers achter mij aan (want het was
toen nog niet zoo goed geregeld als tegen
woordig en iedereen had wat te vragen!)
dan riep al gauw een kennis om „den
Pipa"nou en dan sprak een oogenblik
later iederen „Pipa" tegen mij. D'er zijn
er tientallen, die mij al jaren als zoodanig
kennen, maar nog nooit mijn waren ngam
gehoord hebben," vertelt ons de Pipa en hij
vindt het best!
De Pipa heeft vroeger gevaren op de
groote vaart. Hij ging als jongen naar zee
en werkte zich op tot stuurman bij de
koopvaardij, maakte o.m. deel uit van de
bemannig van de bark „Noach", voer twee
maal rond „De Kaap" en eenmaal rond
Kaap Hoorn! Dan zwijgt de spreker even.
Wij weten het: er is herinnering aan leed
en er zou menigeen zijn geweest, die toen
de ankerketting had laten slippen. De Pipa
Foto a.v NtKsN
n
DE „PIPA."
deed dat niet, zette opnieuw z'n bestek
uit, bewoonde een aardig villa'tje te Kor-
tenhoef, verhuisde vervolgens naar Oegst-
geest en tenslotte naar Warmond. Naar de
jachthaven van „De Kaag". En hier in deze
merenstreek voelt hij zich thuis en is h#
bekend als geen ander.
Veertig a vijf-en-veertig jaar geleden
zeilde ik al op de Kaag, vertelt hij. Wij
huurden dan een schuit bij iemand aan?
den Hoogen Rijndijk (een man, die het
ophalen van het Leidsche vuilnis gepacht
had) of bij Bojetto, een café'tje aan 6é
Boommarkt. Alleen visschers- en baggerlui
zag je in die dagen op de plassen. Maar il
was er weldra een bekende figuur. Latei
kocht ik een kleine tjotter en op een ge^
geven oogenblik een open vaartuigje, dat?
behoorde aan iemand uit Bussum en in de
buurt van het café bij het Warmonderhe'k
was gestrand. Het lag daar al veertien da-»
gen toen ik het zag en kocht. Ik knapté
het op en zat meer dan ooit op het waters
„En dat ding liep als de hel!" Ook van
Hoolwerff was er toen met een open vaar
tuig. Je zag er geleidelijk een paar tjotter-
tjes (o.a. van Timmermans, den man van
den „pettenwinkel" uit de Donkersteeg, d>i<
altijd te visschen zat) en een kieljacht vai
Kingma, maar zóó als de „Hanni", dïej
schuit van mij, liep, nee, dat hadden zé
nog nooit gezien, zegt de Pipa, en er tin
kelen sterretjes van voldoening in zijrï
oogen! Enfin: er kwam zoo langzamerJ
hand een clubje en het gevolg was dat in
1910 door toedoen van Van Hoolwerff, La
Rivière, e.a. ten slotte een vereeniging werd'
opgericht: „De Kaag"....
PIPA zit op zijn praatstoel, gaat geheel
op in z'n herinneringen, helpt even zijn
trouwe factotum Bernard, als die om
een bus olie of een Engelschen sleutel komt,
zinkt dan weer terug in zijn verhaal. En
geïnteresseerd luisteren wij, ietwat zuch
tend soms onder het zware gewicht van
„Wolf", die alles glad vergeten is, zdjn poo
ien over onze knieën strekt en zijn trouwe
kop ér vriendelijk knipoogend op neer vlijt!
Het was nog niet zoo als tegenwoordig
bij dien eersten Kaagwedstrijd, peinst de
Pipa. Wij startten tegenover den molen in
De Laek op het land van Van Rijn. De
meesten kenden niets van wedstrijd-zeilen
en onder ons ik ook niet. En ineens
buldert dan z'n lach wij gingen weg
(nou ja, niet precies gelijk, maar wij gin
gen in ieder geval weg)er stond een
aardige bries.... en al dadelijk zeilde er
een zijn mast over boord. Zoo maar plomp
verloren over boord! Ik had ook wat on
klaar. Ik ging den mast in, klom op de
zalingen waarachtig, ik vond het uit
zicht zoo mooi dat ik er geruimen tijd bleef
zitten ook! Ik vergat den wedstrijd eanvou-
c:ig. Bij de anderen werden echter ook nog
al wat bokken geschoten en ik kreeg per
slot van rekening nog een prijs ook.
's Avonds hadden wij een diner bij Moeder
Van Rijn. „Tjonge, jonge" steunt de Pipa
als hij er aan denkt! Daar kwam er een
met het zotte grapje om met een bord zoo
op je hoofd te slaan dat er een ster in
kwam (in het bord), maar dat het niet stuk
ging. Dat moesten wij allemaal probeeren
en Moeder Van Rijn mocht al roepen dat
ze geen servies meer had: er bleef per
saldo geen bord heel!
Gemoedelijk ging het toe in die
eerste jaren van -de wedstrijd-zeiler ij. Zoo
was een zesmetèrj'acht van Amsterdam
naar de Braasemèr gesleept om daar aan
wedstrijden deel té nemen en toen de wei
nig geroutineerde bemanning geen kans
zag het schip tijdig opgetuigd te krijgen,
werd de start eenvoudig telkens maar weel
een kwartier uitgesteld tot de zesmetcr
eindelijk gereed was. Maar toen had men
ook zeker al meer dan een uur gewacht!
Moet je nu om komen
Slecht weer hadden wij helaas altijd met
de Kaagweek. Noodweer. Kaagweer! De
barometer kon zoo mooi staan als hij wou,
bij onze wedstrijden goot en stormde het.
Van de elf gestarte Scheldejollen gingen cr
eens in het Molengat negen tegelijk om.
En toen een volgenden keer het „klein
goed" onderweg was, kwam er een wind-
Het is de opbouwende kracht
van Sanatogen, die het won
der van een algeheele ge-
zondheidsverbecering teweeg-
brengj. Sanatogen zal Uw
prestatievermogen herstellen
en U zult ook na een wei-
besteden dag nog fit genoeg
zijn om van Uw vrijen tijd
te genieten.
Meer dan 25 000 doktoren bevelen
Sanatogen aan als middel ter
versterking van de zenuwen.
Het zenuwsterkende voedsel.
1251
(Ingez. Hed»)]
hoos. Van alle kanten hoorde je: flap,
floep, flap. floep, en de hèele vloot zat on
der water. Je wist warempel niet waar je
met de redding moest beginnen
Zoo vertelt de Pipa verder. Wij
hooren verhalen van wonderlijke tochten
met een zeker 150 jaar oude garnalen-vis-
scherszeilboot van Kortman, den toenma-
ligen directeur van de Zoutkeet. Ontzagge
lijk zwaar was de schuit: „niet vooruit te
branden!" En op de Kaag lieten wij haar
dan ook maar aan haar lot over, zetten het
roer vast, lieten de zeilen staan en gingen
naar beneden om een kaartje te leggen,
wij: d.w.z.: Kortman, Filbry, Van Omme-
ren/ikzelf en het kon je niet schelen waar
je heen dreef en kwaad kon je niet gebeu
ren met zoo'n schip. Kwaad had je het al
leen als je terug moest en je sleepen kon
iofc je er haast bij neerviel!
Met de „Hanni" heeft de Pipa de
meren honderden malen in alle richtingen
doorkruist. „En er is geen slootje of ik ben
er door geweest al ging het dikwijls aan
het lijntje." vertelt hij, „want ik wilde nu
eenmaal de heele omgeving leeren ken
nen."
Een vaste halte op de tochten was „het
kroegje van Bet", aan de Ringvaart even
voor De Leeghwat-er. Daar legden alle zei
lers aan en daar heeft Pipa al vroeg ge
leerd hoe praten en doen ook in de zeilerij
bij menigeen lang niet hetzelfde is. Wat al
bluffen kon men daar op zijn prestaties
en wat een sukkels waren het dan dikwijls
op het water! Voorbeelden krijgen wij er
van te hooren bij dozijnen. Wij luisteren,
maar dicht gaat ten slotte de blocnote.
Tijd vindt de hand om met „Wolf" te spe
len en de lange dot asch van den sigaar
te kloppen in den aardigen aschbak, die
indertijd werd vervaardigd uit een stuk
wortel van den befaamden en met pleeh-
tigen luister overgeplanten Jeneverboom,
die op zijn oude plaats aan de Kaag niet
meer aarden kon
Speurend gaat onze blik langs de met
foto's en platen rijkbehangen wanden van
het kantoortje. Schepen hangen er afge
beeld van allerlei soort en vorm, zooals
van de „Zonnetij H", die van 12 Juni4
Juli 1925 op een tocht over Noord- en
Oostzee, door Zweden en Denemarken, niet
minder dan 1083 zeemijlen aflegde met als
bemanning: Doedes, J. de Vries Lentsch
Jr., Freek van der Mey, B. Dekking1, H. C.
van Kampen, Bogaert en den Pipia (dë
laatste slechts voor een deel van het tra
ject)! En foto's zijn er bij tientallen van
bekende zeilers en lieftallige zeilsters, ja
vooral van zeilsters, want de Pipa is popu
lair en hij heeft zich niet alleen op het
water, maar ook in de 20 jaren dat hij met
ir. Van Hoolwerff geheel con amore zeil-
cursussen gaf (eerst in Leiden. Warmond
en Den Haag, later alleen in Den Haag),
honderden vriendinnen gemaakt. Geeft hij
nu trouwens op zijn 76ste jaar nog geen
extra-pluimpje aan het vrouwelijk geslacht
door te vertellen „dat de meisjes op die
cursussen over het algemeen veel gladder
waren dan de jongens"Maar die cur
sussen! Een volledige tuigage had de Pipa
er voor gemaakt. Dat bestond uit vier dee
len, waarbij de mast kon worden dubbel
geklapt. Met die vracht in zijn armen klom
de Pipa iedere week moeizaam dn de zij
span van Van Hoolwerff's motor en zoo
ging het dan, weer of geen weer, dikwerf
in de barste winterkou, van Leiden, waar
Van Hoolwerff indertijd woonde, naar War
mond of Den Haag!
Ze hadden er wat voor over deze
mannen van de zeilerij en al kregen zij
dan niet steeds den dank, welke zij verdien
den, zij verheugen er zich nü tooh over dat
er thans zooveel vooruitgang valt te con-
stateeren, dat er nu veel -meer geschoolde
jongelui op het water zijn dan vroeger" en
dat zij daartoe hebben meegewerkt!
De Pipa, wat witjes nog na een ziekte van
eenige weken, die hem nogal heeft aange
pakt, fleurt gansch en al op bij al die herin
neringen, die hemzelf evenveel deugd doen
als ons. „Ja", zegt hij peinzend, als wij ein
delijk het gesprek wat abrupt afbreken om
dat er nu eenmaal een eind aan moet ko
men, en de hoop uiten hem bij de Kaag-
week weer te ontmoeten„ja. bij de
vorige Kaagweek (de eenige, die ik gemist
heb) mankeerde er wat aan de tuigage.
Maar nog pas in het dok hebben zij mij
gezegd dat de romp ijzersterk is. En dus
hoop ik weer gauw onder vol tuig te zeilen
en bij de wedstrijden niet te mankeeren
Groet ze van mij. „Ouwe jongen", tot
ziens.
CONTROLE OP HET PRODUCT
BLIJFT NOODIG.
Het NederlancLscih Uitvoer Bureau op
Aardappelen, Groenten en Fruit heeft gis
teren de jaarvergadering gehouden te Rot
terdam, waarvoor veel belangstelling be
stond van de zijde van de exporteurs en
veilingbesturen.
De voorzitter van het bureau, ir. v. d.
Plassche, Inspecteur van het Tuinbouw-
onderwijs, hield de openingsrede, waarin
hij mededeelde, dat ook na den oorlog het
U.C.B. zijn taak kon blijven uitoefenen.
De vraag of het U.C.B. in het jaar 1941
dus onder deze oorlogs-omstandigheden een
taak heeft te vervullen, moet zeer zeker
bevestigend beantwoord worden, verklaar
de spr. De vraag naar groenten en fruit is
groot, zoowel in het eigen land als daar
buiten, en zoo gemakkelijk wordt de ge
dachte gewekt, als zou de kwaliteit nu
minder ter zake doen, omdat men desnoods
ook wel eens slechter kwaliteit wil aan
vaarden. Dit standpunt is onjuist, en het
zou te betreuren zijn, wanneer de huidige
omstandigheden er de aanleiding toe zou
den zijn dat de kwaliteit van het product
wegens onvoldoende zorg milider werd.
Daarom zal het nog meer dan vroeger
noodzakelijk zijn hierop toe te zien en lei
ding te geven. Voorts is er gebrek aan ver
pakkingsmateriaal zooals hout, papier,
touw enz., waarom naar de grootst moge
lijke zuinigheid gestreefd moet worden. Dit
alles maakt daarom controle nog noodza
kelijker dan vroeger, al zullen dan ook de
eischen anders moeten zijn, en men reke
ning moeten houden met hetgeen mogelijk
is. Men zal echter moeten waken dat zekere
minimum-grenzen niet worden overschre
den. want het heeft immers geen zin om
producten te verzenden waarvan men op
grond van de wijze van verpakking reeds
bij voorbaat zou kunnen vaststellen dat zij
niet in een zoodanigen toestand zullen aan
komen, dat zij voor menschelijk gebruik
geschikt zijn. Door een nauwe samenwer
king tusschen veilingen, exporteurs en leve
ranciers van verpakkingsmateriaal en het
U.C.B. moet worden getracht met de be
perkte hulpmiddelen zooveel mogelijk te
bereiken.
Spr. wees voorts op de moeilijkheden bij
het transport, die ook controle noodig
maakt. We moeten ons ook in 1941 inspan
nen om een zoo goed mogelijk product af
te leveren en het is de taak van het U.C.B.
hierop toe te zien. Dit zal hooge eischen
stellen bij de uitvoering in de practijk.
Eenerzij ds zal men niet op starre wijze de
eenmaal opgestelde voorschriften moeten
toepassen en hebben te bedenken dat in
dezen tijd, waarin de behoefte van den
mensch aan voedings-gewassen groot is,
er wel iets van de kwaliteit moet worden
opgeofferd aan de hoeveelheid. Anderzijds
zal men toch steeds hebben te bedenken
dat de wijze waarop een product wordt ge
oogst, bewaard en verhandeld, van grooten
invloed op zijn verdere voedingswaarde is.
Alle krachten hebben we in te spannen
om den goeden naam welken het Neder-
landsche product heeft, te handhaven.
Het is gelukkig dat men in tuinbouw-
kringen hiervoor een open oog heeft en
dat vooral ook de jonge menschen een groo
te belangstelling aan den dag leggen voor
de technische en economische vraagstuk
ken welke den tuinbouw betreffen. De be
langstelling en waardeering welke aan den
dag worden gelegd voor onderwijs, voor
lichting en onderzoek zijn de laatste jaren
sterk gestegen en wel van de zijde van de
practici, dus van het bedrijfsleven zelve.
Ir. v. d. Plassche zette ten slotte uiteen,
dat het bedrijfs-economisch inzicht moet
worden ontwikkeld, omdat meer dan ooit er
straks eischen gesteld zullen worden om
teelt en afzet der producten volgens goed
technische en economische begrippen te
regelen, waarvoor het kwaliteitsbeginsel
den nadruk moet behouden.
Na de rede van den heer v. d Plassche,
werden besprekingen gevoerd omtrent den
export. Naar aanleiding van een desbetref
fende vraag werd medegedeeld, dat te ver
wachten is, dat knolrapen ook onder de
controle van hét U.C.B. gesteld zullen wor
den, waarbij voor Friesland als gewicht
voor export gesteld zal worden een kilo en
en de overige provincies, halve kilo. In ver
band met een vraag in hoeverre de taak
van het U.CB. thans wordt uitgeoefend bij
de gewijzigde export-regelingen werd mede
gedeeld, dat normaal de eischen in den
prijs gesteld gehandhaafd worden en an
der die van het U.B.C. worden gehandhaafd
Nadat nog enkele regelingen aan de vei
lingen besproken waren, werd de vergade
ring gesloten, waarbij ir. v. d. Plassche den
wensch uitsprak, dat ook dit jaar het U.C.B.
aan den export zal kunnen medewerken
voor een goed product.
THANS DOOR HET RIJKSBUREAU
VOOR AFVALSTOFFEN ZELF
GEORGANISEERD.
Zooals bekend heeft op 10 October van
het vorige jaar de secretaris-generaal van
het departement van handel, nijverheid en
scheepvaart een verbod uitgevaardigd om
oude materialen en afvalstoffen te vernie
tigen. weg te werpen of zoodanig te bewa
ren, dat dit stoffen niet meer gebruikt kun
nen worden als grondstof voor de indu
strie. Tegelijkertijd is toen bepaald, dat de
aflevering van deze oude materialen en
afvalstoffen slechts mocht geschieden aan
den erkenden vakhandeï.
De meeste huisvrouwen, winkeliers en
kleine bedrijven moesten echter constatee-
ren, dat de door hen bewaarde afvalstoffen
niet of zeer onregelmatig werden ingeza
meld.
Het rijksbureau voor oude materialen en
afvalstoffen heeft thans de organisatie van
aie inzameling zelf ter hand genomen.
De gemeente Utrecht zal de eerste ge
meente boven de 20.000 inwoners in Ne
derland zijn, waar met ingang van heden
deze georganiseerde inzameling zal begin
nen.
In overleg met den directeur van den ge-
meentereinigings-, markt- en havendienst
te Utrecht is er een wijkophaaldienst inge
steld, waarbij Utrecht verdeeld is in 24 wij
ken. Voor iedere wijk heeft het rijksbureau
een kleinhandelaar aangewezen, die ver
plicht is ieder huis, iederen winkel en ieder
bedrijf in zijn wijk eenmaal per week op
een bepaalden dag te bezoeken, ten einde
de daar aanwezige lompen, oud papier, enz.
bijeen te garen.
EXTRA TOESLAG VOOR SPITTINGSTURF
Krachtens het reglement, gevoegd bij de
crisis-steunbeschikking 1940 voor fabrieks-
turf is voor ten hoogste 4000 dagwerken
spittingsturf een extra toeslag beschikbaar
gesteld van f. 10.per dagwerk. Deze extra
toelage is thans verhoogd tot f. 12.50.
DE BORREL GERANTSOENEERD.
Beperking nog vrij.
Alle café- hotel- en restauranthouders,
benevens de slijters in gedistilleerd, hebben
van de Vereeniging van Distillateurs <le
mededeeling ontvangen, dat Over de maand
April slechts 55 procent van hun verbruik
over 1939 kan worden toegestaan.
In verband hiermede hebben wij, aldus
de „Tel.", bij enkele vooraanstaande leden
van de „Horecaf" geïnformeerd, welken in
vloed deze rantsoeneering zal hebben op de
cafébezoekers, die gewend zijn dagelijks
hun glaasje te drinken.
Op den duur zal dit stellig moeten lei
den tot een sterke beperking van het ge
not van alcoholische dranken, werd ons
gezegd, tengevolge waarvan de caféhouders
het nog moeilijker zullen krijgen dan zij
het thans reeds hebben. Immers de prijzen
der borrels mogen niet verhoogd worden en
de omzet zal ongeveer worden gehalveerd,
hetgeen meebrengt, dat de ontvangsten be
langrijk zullen dalen. Er zullen verschil
lende zaken zijn, die misschien nog voor
raden hebben en zullen schenken zoolang
de voorraad strekt, maar er zijn in Den
Haag reeds café's waar men alleen op be
paalde uren sommige hebben ingevoerd
van 12 tot 2 en 5 tot 7 een'borrel kan
krijgen.
Het is ook mogelijk, dat men in de café's
weer tot den maatregel overgaat, die in
den vorigen mobilisatietijd werd toege
past. Toen was het aantal borrels, dat
ieder bezoeker kon krijgen, tot inaximaal
twee teruggebracht en later zelfs tot één,
Dr. H. H. T. BEKENKAMP OVERLEDEN.
In den ouderdom van ruim 75 jaar is
heden te Groningen plotseling overleden
dr. H. H. T. Bekenkamp oud-inspecteur van
de volksgezondheid. De overledene, die in
stad en gewest een zeer bekende persoon
lijkheid was, heeft gestudeerd aan de uni
versiteit te Groningen en na aldaar te zijn
gepromoveerd, gedurende een lange reeks
van jaren 'gepraktiseerd in Nieuw Wolda.
Na zijn vestiging te Groningen bewoog
hij zich zeer veel in het openbare leven.
Hij was vele jaren tot aan zijn dood voor
zitter van de provinciale vereeniging „Het
Groene Kruis". Vooral voor het overbren
gen van Rotterdamsche kinderen naar het
Noorden heeft dr. Bekenkamp zich zeer ge
ïnteresseerd en hij heeft hiertoe veel bij
gedragen. De overledene was officier in de
orde van Oranje Nassau-
ONTVOERD MEISJE TERUGGEVONDEN.
Het 5-jarig meisje Wietske Piersma, dat
Dinsdag door haar moeder en haar groot
moeder werd ontvoerd, is teruggevonden bij
familie te Zuid-Laren.
De Groningsche recherche heeft het kind
naar den vader, wien het bij de rechterlijke
uitspraak in het echtscheidingsproces is
toegewezen, teruggebracht. Moeder en
grootmoeder zijn op vrije voeten gesteld.
VISCHPRIJZEN.
IJMUIDEN, 4 April.
Tong 5.10—3.10 per k.g.; Kabeljauw 13—8 p.
st.; Kleine Schol 66—45; Pufschol 40—18;
Groote Bot 6654; Kleine Bot 50—37; Wijting
47—44; Groote Schar 49.5044; Kleine Schar
26.5011.50Pufschar 9—4.80; Kleine Gul 78
(alles per 50 k.g.).
Zoetwatervisch: Spiering 69: Karper 90 p. k.g.
Besomming logger: KW. 52 f.1224.
K. te K. Bij de vaststelling van het jaar-
lijksch bedrag van de invaliditeitsrente wordt
o.a. rekening gehouden met het gezamenlijk be
drag van de betaalde premiën en het aantal
weken, dat de verzekering heeft geduurd.
De schadeloosstelling uit hoofde van de Onge
vallenwet bedraagt in geval van geheele onge
schiktheid tot werken 70 pet. van het dagloon
van den verzekerde.
J. de B. te B. Of aan vestigingseischen
moet worden voldaan, hangt af van den aard
van het bedrijf.
Wend U tot de Kamer van Koophandel,
