Heldengedenktag 1941 - Restauratie ruïne - Huwelijk per paardenbus
LEfDSCH
Iweede Blad
Moord op Kasteel
Entzberg
FEUILLETON
door
PETER PAUL BERTRAM.
(15
„De officier van justitie denkt dat we
heksen kunnen," bromde hij tegen Haber-
ler. „Zeilmoser! Is Jean daar? Goed, breng
hem binnén."
Jean trad binnen. Hij wees de uitnoodi-
ging van den commissaris om te gaan zit
ten af en bleef in afwachtende houding
voor de tafel staan.
„Vertelt u mij eerst eens, wie van de be
dienden vannacht mijnheer Feldmann war
me kruiken gebracht heeft," begon Busch-
roitner.
„Hij heet Sebastian Kriegler en wordt
Wastl genoemd," antwoordde Jean.
„En u wordt Jean genoemd, maar u heet?"
„Ferdinand Schweizer, commissaris."
„Prachtig, Schweizer. Is Kriegler in huis
op het oogenblik?"
„Neen commissaris. Hij en een andere be
diende zijn vanmorgen vroeg door mij naar
het dorp gestuurd om inkoopen te doen. Ze
zullen wel laat terug komen, want zooals
u weet is de brug weg."
„Denkt u eens na, Schweizer. Weet u iets
over den moord?"
„Neen, commissaris.''
„Wat heeft u gisteravond gedaan?"
„Ik heb aan tafel op de bediening toe
zicht gehouden, daarna likeur, sigaren en
sigaretten gepresenteerd. Terwijl mijnheer
de graaf den gasten zijn verzameling liet
zien, heb ik de likeur en het rookgerei weer
weggesloten. Toen heb ik op het weg
brengen van het zilver gelet en mij ter be
schikking van mijnheer de graaf ge
houden."
„Wanneer heeft u mijnheer Von Ghetaldi
het laatst gezien?''
„In de hall na het diner. Ik had h~t voor
recht den overledene een glas Cordial Me
doc te mogen inschenken."
„Weet u wat mijnheer Von Ghetaldi
daarna gedaan hëeft?''
„Neen, commissaris."
„In de biljartzaal hebben twee heeren ge
speeld. Weet u ook hoe lang de partij ge
duurd heeft?''
„Ik weet niet hoe lang ze gespeeld hebben
maar om half elf was de zaal weer leeg."
„Uitstekend. Maar hoe weet u dat?''
„Ik heb in de garderobekamer op mijn
heer de graaf gewacht. Toen mijnheer de
graaf zich kort na kwart voor elf in zijn
vertrekken terug trok, stuurde hij mij weg.
Mijnheer de graaf vond, dat het een zware
dag geweest was met al die gasten en ik
moest maar zorgen dat ik in bed kwam.
Mijnheer de graaf is altijd zeer welwillend."
Buschroitner knikte.
„Ik ben toen naar het souterrain gegaan
om te zien of alle vensters afgesloten waren
en de deur gegrendeld was. Daarbij ben ik
door de biljartzaal gekomen.''
„En toen?"
„Toen heb ik het personeel naar bed ge
stuurd en ben zelf ook naar mijn kamer
gegaan.''
„Wie bedient op de eerste verdieping?"
„Ook Sebastian Kriegler, voor zoover er
heeren wonen. In de kamer van de dames
dienen de kamermeisjes van mevrouw de
gravin en de freule.''
„Hoe heeten die twee?"
„Het meisje van mevrouw de gravin heet
Elise Fütterer, en van de freule Minna
Strachek.''
Buschroitner noteerde.
„Prachtig, Schweizer. Wees nu zoo goed
naar de gravin te gaan en te vragen, of zij
even bij mij zou willen komen."
„Zeker, commissaris.'' De oude bediende
ging heen.
Het duurde een poosje voor gravin Beate
in Ce bibliotheek verscheen.
„Het spijt me dat ik u moest laten wach
ten, commissaris", zeide zij, „maar ik was
juist bezig mij te verkleeden."
„Ik zou graag willen, mevrouw," begon
Buschroitner, „dat u mij eenige inlichtingen
gaf over mijnheer Von Ghetaldi. De graaf
heeft mij verteld, dat u hem reeds lang
kent of gekend heeft, zooals we helaas
moeten zeggen."
„Mijnheer Von Ghetaldi en ik waren
jeugdvrienden. Ook later, na den dood van
mijn vader, toen mijn moeder naar Weenen
verhuisde, kwam hij vaak, bij ons aan huis.
Een tijdlang zijn we zelfs verloofd geweest.
Toen ik trouwde en Weepen verliet we
wonen bij-na het heele jaar hier op het kas
teel hebben wij elkaar uit het oog ver
loren."
„Ik begrijp het," zei Buschroitner. „U
hebt zeker geen vermoeden, wie er belang
bij gehad kon hebben den heer Von Ghe
taldi te dooden?"
„Als die Duschinsky het niet gedaan
heeft, zou ik geen verklaring weten."
„Heeft u gisteren iets opgemerkt, dat mij
misschien op een spoor zou kunnen bren
gen?"
Gravin Beate schudde het hoofd. „Neen
commissaris. Ik heb mij dadelijk na het
diner teruggetrokken."
„Wanneer heeft u mijnheer Von Ghetaldi
het laatst gezien?"
„In de hall, bij de koffie. Ik zeide hem,
dat ik mij wilde terugtrekken, waarna ik
zonder afscheid te nemen van de andere
gasten weggegaan ben."
„Dan weet u dus ook niet wat mijnheer
von Ghetaldi later gedaan heeft?"
„Ik heb u toch al gezegd, dat ik naar mijn
slaapkamer gegaan ben?"
„Zeker, zeker," zei Buschroitner. „De in
lichtingen die ik krijg zijn mager, heel ma
ger, maar ja, dat is uw schuld niet. Maar ik
moet uitzoeken wie den armen heer Von
Ghetaldi omgebracht heeft en niemand
weet iets. Maar, niet waar, als u nog iets
mocht invallen dan hoor ik het van u?"
„Natuurlijk, commissaris. Heeft u mij nog
noodig?"
„Neen, neen, ik dank u zeer mevrouw".
Buschroitner keek op de klok. „Tien voor
zeven, dan heb ik nog een half uur. Zeil
moser! Roep c'.e freule bij me."
Terwijl hij op Angela wachtte, ging de
telefoon. „Ja, Buschroitner Dag dokter!
Weet u het al? Wat? Zoo vroeg? Tus-
schen elf en twaalf? Zoo, en hij had een
slaapmiddel ingenomen? Veronal! Hm.
Nee. ik heb nog niets gevonden. Ben nog
n- zoo wijs als ik in het begin was Zal
wel zoo wijs blijven? Mooie meening hebt
u over mij! Enfin, bedankt. Tot ziens,
dokter!"
Hij wendde zich tot den inspecteur. „Ha-
berler, schrijf op. De sectie heeft uitgewe
zen, dat de misdaad tusschen elf en twaalf
uur gepleegd moet zijn. In de maag van het
lijk werden sporen van een als Veronal be
kend staand slaapmiddel aangetroffen. De
ingenomen dosis was van de normale sa
menstelling. De door het middel opgeroe
pen diepe slaap kan de oorzaak zijn, dat de
vei oorde door den dader verrast is. Ha-
berler, kijk eens in de inventarislijst of je
veronal vindt."
De griffier nam de lijst en zocht.
„Ja, mijnheer. Hier staat: een buisje met
opschrift Veronal, inhoudende vier tablet
ten."
„Ren naar de kamer, Haberler, en haal
het buisje."
De inspecteur wilde juist de deur uit
gaan, toen freule Angela binnentrad. Ha
berler keek den commissaris vragend aan.
„ja maar," zei Buschroitner, „ik heb je
op het oogenblik niet noodig." En tot An
gela: „Ik moet u helaas een paar onaange
name vragen stellen, maar het moet. Ten
slotte gaat het om een moord."
Angela knikte. „Ga uw gang, commis
saris."
„Die mijnheer Von Ghetaldi," begon
Buschroitner langzaam, „was toch een
laten we zeggen Don Juan, niet waar,
een man die alle knappe vrouwen het hof
maakte?"
„Van dien kant heb ik hem niet leeren
kennen," antwoordde Angela ontwijkend.
„Maar?" Buschroitner's vraag kwam snel.
„Hij was als iedere andere man, ik heb
ïooit iets bijzonders aan hem gemerkt."
„Maar hij was toch met de gravin ver
loofd, met uw stiefmoeder."
„Heeft ze u dat verteld? Dan zal het zoo
wel geweest zijn."
.(Wordt vervolgd).
HELDENGEDENKTAG 1941.
DE FÜHRER SPREEKT MET GEWONDE KAMERADEN NA DE KRANS-
LEGGING IN HET EEREMONUMENT UNTER DEN LINDEN.
Hoffmann
DE SPEELWEIDE IN HET ZUIDERPARK te den Haag is
wederom door de jeugd' in gebruik genomen en deze geniet naar
hartelust. Tijdens een partijtje voetbal doet een mand van een
fietsjongen dienst als de eene „goalpaal" en een hoopje jassen
als de andere. (Polygoon)
BOVEN HAMBURG NEERGESCHOTEN BRITSCHE BOMMENWERPER.
Bij den Britschen luchtaanval op Hamburg in den nacht van Donderdag op
Vrijdag werd deze Engelsche bommenwerper, welke kort tevoren zijn bommen
op woonhuizen neergeworpen had, neergeschoten en stortte in het plantsoen
voor een blok woonhuizen. (Scherl)
DE CHARMANTE OPTIM1STE OP
HET SCHEVENINGSCHE STRAND.
Schimmelpenningh
VOORJAAR OP HET LAND. Alom is men aan den arbeid om de gronden klaar te maken voor het
zaaien of pooten van landbouwproducten. De moderne en oude tijd in actie. Een forsch span land-
bouwpaarden trekt de eg door den bodem en mechanisch worden de zaaivoren getrokken. (Polygoon)
OUDE GEBOUWEN GERESTAUREERD WORDEN behoort niet tot de zeldzaamheden de restauratie
een ruïne echter is uniek. De bekende kerkruïne in Bergen is echter zoo bouwvallig geworden, dat res-
atie dringend noodzakelijk werd. De kerk werd in 1574 tijdens het beleg van Alkmaar verwoest en in
werd zij gedeeltelijk herbouwd. Opname van de restauratie. (Polygoon)
HUWELIJK PER PAARDENBUS. Te Wassenaar vond het eerste huwelijk
per paardenbus plaats. Na de huwelijksvoltrekking vertrokken het bruids
paar en zijn gasten voor een ritje naar den Haag.
Schimmelpemüngh)
