Van bol tot koffiesurrogaat - De hoepelmakerij nog steeds handwerk
82sfe Jaargang
Moord op kasteel
Entzberg
FEUILLETON
door
PETER PAUL BERTRAM.
(10
De dokter keerde zich om. Achter hem
stond de kleine, zandkleurige Vahoda. „Er
mag niets aangeraakt en geen sporen uit-
gewischt worden," zei hij tegen dr. Muir.
„Een moord is een ernstige zaak."
Hij ging voorzichtig op zijn teenen den sa
lon binnen. Dr. Muir was zonder aarzelen
de slaapkamer binnengerend .Daar heersch-
te door de neergelaten jalouzieën een sche
merig halfduister. Dr. Muir zocht naar den
schakelaar
„Hier," zei Vahoda en gaf hem een zak
doek.
De dokter draalde het licht aan.
In het bed lag Felix von Ghetaldi, bijna
op zijn buik, het gezicht naar den muur
gekeerd. Zijn gezicht stond vredig, alsof
hij sliep. Tusschen zijn schouderbladen
stak het handvat van een dolk, blijkbaar
van exotische herkomst. De kling was diep
in het lichaam gedrongen. De rug van de
pyjama en het bed waren met een donker
bruine massa bedekt.
Dr. Muir hoefde Von Ghetaldi's lichaam
maar zacht aan te raken om te weten, dat
de reisleider vele uren dood was. Hier kwam
geneeskundige hulp te laat.
Zonder iets aan te raken, ging hij met
Vahoda de kamer uit. Op de gang stonden
de leden van het reisgezelschap en eenige
bedienden.
Vahoda sloot de deur, draalde den sleutel
om en nam dezen er uit.
„Dood. Vermoord," zei dr. Muira
Graaf Vestic—Falkenberg kwam de trap
op gesneld. „Wat ls er gebeurd?" vroeg hij
opgewonden. „Von Ghetaldi?" riep hij ver
baasd. „Maar om 'shemelswil! Hoe is dat
mogelijk? Wie kan dat gedaan hebben?"
Hij ging op de deur toe en wilde binnen
gaan.
„Ik heb de deur gesloten," zei Vahoda.
„Het is misschien beter, wanneer u den
sleutel in bewaring neemt en er voor zorgt,
dat niemand de kamer betreedt, vóór de
politie komt." Hij reikte den graaf den
sleutel. Het was duidelijk te zien dat hij al
zijn moed verzamelde toen hij zacht zei:
„Niemand, ook u niet!"
Graaf Vestlc-Falkenberg keek den kleinen
bibliotheekeigenaar een oogenblik verrast
aan. Toen knikte hij. „U hebt gelijk mijn
waarde." Hij schudde het hoofd, alsof hij
het nog steeds niet kon gelooven, dat er
op zijn kasteel een moord gepleegd was.
Van de trap kwamen haastige voetstap
pen naar beneden. Mathilde Fechner zag,
op weg naar de eetkamer, de gasten met
ontstelde gezichten bij elkaar staan.
„Moord?!" riep ze ontzet. „Maar wie is
er danZe werd doodsbleek, toen men
haar den naam noemde. „Von Ghetaldi..."
zei ze toonloos. ..Neen," schreeuwde ze toen.
„Dat kan niet "Ze brak in tranen uit
en zonk jammerend op een stoel neer.
Duschinsky naderde haar om haar te
troosten.
„Het is verschrikkelijkbegon hij.
Mevrouw Fechner keek op. Ze schrok voor
den fabrikant terug.
„Jij!" riep ze en op haar gezicht waren
angst en afgrijzen te lezen. „Jij! Jij hebt
hem gedood!"
Duschinsky bleef als verstijfd staan.
Een oogenblik heerschte er een ijzig
zwijgen. Duschinsky keek hulpeloos om zich
heen, niet in staat om te spreken. Hij zag
Vahoda, die hem door zijn brilleglazen als
met doode visschenoogen aankeek, de zus
ters Grabner, die daar met open monden
stonden en beschuldigend op hem wezen,
het echtpaar Pribram, dat verlegen op zij
keek, de familie De Jongh die hem even
min durfde aankijken.
Toen drongen flarden van zinnen tot hem
door.
„Herinner je je nog, wat hij gisteren in
Lienz gezegd heeftHij was jaloerschop
hemeen moordenaar.... Hij ontkent
het niet eens
„Neen!" schreeuwde Duschinsky. „Neen!
Ik heb hem niet gedood. Geloof me toch!"
smeekte hij. „Ik geef toe dat ik Von Ghe
taldi niet mooht. Maar daarom hoef lk hem
toch nog niet vermoord te hebben!"
Maxwell trad op hem toe. „Windt u zich
niet op, mijnheer Duschinsky", zei hij.
„Wanneer u onschuldig is zal dat stellig
blijken".
„Ik ben onschuldig," herhaalde Duschins
ky toonloos.
„Dames en heeren," zei graaf Vestic- Fal
kenberg met stemverheffing, „ik zal onmid
dellijk de autoriteiten van de tragische ge
beurtenis op de hoogte stellen. De politie
zal den schuldige vinden. Intusschen is u
allen mijn gasten en daarom moet lk u
verzoeken af te zien van beschuldigingen
en verdenkingen, die u onmogelijk kunt be
wijzen. De heer Duschinsky zal uw uitla
tingen als gedaan in een moment van op
winding beschouwen en gaarne uw veront
schuldigingen aanvaarden." Hij ging naast
Duschinsky staan en keek onderzoekend om
zich heen.
Na een korte aarzeling mompelden de
aanwezigen Iets dat op een verontschuldi
ging kon lijken en begaven zich naar de
eetzaal. Slechts graaf Vestlc-Falkenberg,
Maxwell en Duschinsky bleven achter.
„Ik dank u," zei Duschinsky tegen den
graaf. „U hebt.
„U is mijn gast. mijnheer Duschinsky,"
zei graaf Vestic-Falkenberg, „en zoo lang
niet bewezen is, dat u werkelijk de
ehschuldige bent, is het mijn plicht te
zorgen, dat u van dergelijke beschuldigin
gen verschoond blijft. En nu verzoek ik u
beiden mij te verontschuldigen." Hij
keerde zich om en snelde de trap af.
In de eetzaal werd de moord druk be
sproken. Vahoda had een notitieboekje te
voorschijn gehaald en maakte haastig aan-
teekeningen. Daisy Grabner vertelde hem
uitvoerig, wat ze daags tevoren in Lienz
opgemerkt had.
„Gelooft u, dat hij hem gedood heeft?"
vroeg ze sensatiebelust.
„Een onderzoek naar een misdaad," zei
Vahoda gewichtig, „is een moeilijke taak.
Daar zijn omvangrijke navorschingen voor
noodig. Ofschoon ik mij vlei van zulke din
gen meer te weten dan anderen, wil ik mij
toch niet tot een voorbarige conclusie laten
verleiden." Hij had zijn schuchterheid ver
loren en sprak luid en zelfbewust.
„De heer Duschinsky is in zooverre ver
dacht, dat er voor zijn daad een grondig
motief schijnt te zijn. Er moet eerst onder
zocht worden, of hij voor het tijdstip een
alibi heeft. Overigens, wanneer ls de moord
gepleegd? Misschien kan de dokter ons
daar over inlichten." Hij wendde zich tot
den Amerikaan.
„Dat kan ik helaas niet zeggen. De heer
Von Ghetaldi was, toen ik hem zag, stellig
reeds uren dood, want de verstijving v/as
reeds eenigen tijd ingetreden. De daad
moet derhalve beslist gedurende den nacht
gepleegd zijn. Om het tijdstip precies vast
te stellen zou een nauwkeurig onderzoek
noodig zijn."
Mevrouw Fechner, die inmiddels wat tot
kalmte gekomen was en zat te ontbijten zei
met treurige stem, dat het een walgelijk
misdrijf was. „Het ls afschuwelijk in zoo
iets gemengd te worden," meende ze. „Alles
zal in de kranten komen. Ik hoop dat het
de politie zal lukken den moordenaar spoe
dig te ontmaskeren."
Vahoda keek op van zijn aanteekenlngen.
„De politie hoeft slechts hier in het kas
teel te zoeken. Een vlucht zou den dader
sle-'rts belasten. Neen, als de moordenaar
niet bekent, of als er geen getuige gevonden
wordt, zal het een tijd duren voor hij ge
vonden wordt, als hij gevonden wordt."
De vertegenwoordigers van de autoritei
ten kwamen pas tegen vier uur. Een agent
in uniform en eenige heeren ln burger
Zonder zich voorloopig om de gasten te be
kommeren, begaven zij zich naar de eerste
verdieping, waar zij geruimen tijd in de
kamer waar de moord gepleegd was door
brachten. Tenslotte kwam graaf Vestic-
Falkenberg, vergezeld van een grooten
blonden man, in de hal! terug.
(Wordt vervolgd), j
DE HOEPELMAKERIJ IN HET LAND VAN MAAS EN WAAL IS NOG
STEEDS UITSLUITEND HANDWERK. Nadat in de wintermaanden
het griendhout gesneden en gedroogd is, wordt het hout gepeld, daarna
gesplitst en vervolgens met zgn. handschaafbeitels op. de vereischte
dikte gebracht (voorgrond). (Polygoon)'
DE DUITSCHE TROEPEN WORDEN'OVERAL IN BOELGARIJE HARTE
LIJK DOOR DE BEVOLKING BEGROET. (Holland)
DE FÜHRER WENSCHT GENERA AL-VELDMAARSCHALK WIL- HET ATHLETIEK-SEIZOEN NADERT. Eenige athleten zijn op het Sche-
HELM KEITEL GELUK MET ZIJN VEERTIG-JARIG veningsche strand aan het trainen, om zoo goed mogelijk voor den dag
MILITAIR-DIENST JUBILEUM. (Hoffmann) te kunnen komen. (Polygoon)
ONDER DE TORENS, WELKE IN EN OM DEN HAAG GERESTAU
REERD ZULLEN WORDEN, BEHOORT OOK DE TOREN VAN DE
OUDE KERK TE SCHEVENINGEN. (Polygoon)
NIET VAN BOL TOT BLOEM, maarvan bol tot koffie
surrogaat. De bloembollen uit de trekkassen, welke vroeger in den
regel waardeloos waren, blijken nu waarde te hebben, daar zij ver-
werkt kunnen worden tot koffiesurrogaat. De bollen worden
gereinigd en uitgezocht. (Polygoon)
