De Maastunnelhouw - Een dorschtrein
Heinrich George in Parijs
82'jfe iaaror q lODSCH DACWAD Tv wil» Bled
Moord op kasteel
Entzberg
FEUILLETON
door
PETER PAUL BERTRAM.
(4
Toen Vahoda achttien jaar geleden door een
dronken automobilist overreden was en
met een gecompliceerde beenbreuk zes we
ken in het ziekenhuis gelegen had, was hij
het slachtoffer van dezen hartstocht ge
worden. Hij had, nadat hem eenige maan
den later schadevergoeding en^ onkosten
uitbetaald waren, overlegd hoe hij het moest
inrichten om zijn nieuwen hartstocht in
zijn leven in te schakelen. Als boekhouder
met achthonderd kronen salaris per maand
kon hij het zich niet veroorloven alle boe
ken te lezen, die hij wilde lezen. Ook zou hij
er niet voldoenden tijd voor hebben Zoo gaf
hij na rijp beraad zijn betrekking op en
nam een kleine uitleen bibliotheek en boek
handel over. Hij breidde in den loop der
Jaren zijn voorraad boeken, hoofdzakelijk
detective- en avonturenromans, sterk uit en
sloeg daarmee twee vliegen in één klap. Hij
kon nu niet alleen alle boeken koopen die
hij wilde lezen, maar verdiende er bovendien
zijn levensonderhoud mede.
Wat Vahoda in een detective-roman voor
al boeide was de merkwaardige omstandig
heid, dat er dingen in gebeurden, die in het
werkelijke leven weliswaar konden gebeu
ren, maar om de een of andere reden niet
geschiedden. Zoo groot als zijn geestdrift
voor de misdadigers-romans was, zoo groot
was zijn teleurstelling bij het lezen van het
politie- en rechtzaalnieuws in de dagbladen
De misdaden welke hij hierin las waren on
gecompliceerd, dom en bruut. De arbeid
van de politie mechanisch en zonder fan
tasie.
Maar al te vaak was een arrestatie niet
het geval van schrander deduceeren en
combineeren, doch van verraad of een
anonyme aanklacht. De commissaris, die
het onderzoek leidde, geraakte .nooit in ge
vaar, noch werd hij verliefd op de dochter
van den vermoorde, maar hij had thuis een
dikke vrouw en drie schreeuwende kinde
ren. Hij dronk bovendien geen whisky, doch
bier en zag er uit als een postbode in bur
ger. Misschien was dat in Londen of New
York anders. Daar hadden de gangsters
pantserwagens met ingebouwde machine
geweren. En de politie beschikte over eeni
ge honderden patrouillewagens met radio
installaties, in plaats van fietsen, zooals in
Teplitz-Schönau.
Ja, "Vahoda had geduld. Hij had nog hon
derd vier en dertig bladzijden voor zich
en als hij daarmede klaar was zou er wel
weer wat te bezichtigen zijn, of een moge
lijkheid om een nieuw boek uit zijn koffer
te halen. Uit zijn handkoffer, over het ge
wicht waarvan Wieninger zich lederen dag
weer verwonderde.
Op dat oogenblik stopte de touringcar
A 13.513 met een schok.
HOOFDSTUK III.
Een koude windstoot joeg de nevelflarden
uiteen en maakte het mogeiijk een blik in
de verte te slaan. De bus stond op een
steile berghelling, waarlangs de weg om
hoog leidde. Nauwelijks drie meter voor
den wagen was de weg bedekt met een me-
tershooge laag steenen en rotsblokken, zoo
ver het oog reikte. Uit de steenmassa staken
ontwortelde bergdennen en sparren en hun
omhoogstekende kromme wortels accentu
eerden de troosteloosheid van het schouw
spel.
„Een lawine," zei Wieninger. Hij zette de
handrem vast en zette den motor af. De
plotselinge stilte werkte een oogenblik be
klemmend. Toen bereikten opgewonden vra
gen Von Ghetaldi's oor.
De reisleider stond op en keerde zich om.
„Dames en heeren," zei hij, „Ik verzoek
een oogenblik stilte. De weg voor ons is
versperd. Een lawine of bergstorting heeft
hem voor het oogenblik onpasseerbaar ge
maakt. De chauffeur zal kijken of er een
mogelijkheid is de hindernis uit den weg
te ruimen. Als dat niet kan, rijden we terug
naar het dichtstbijzijnde dorp. Als u wilt
kunt u zich een oogenblik vertreden, doch
ik raad u niet te ver weg te gaan en vooral
niet van den straatweg af te wijken."
Wieninger had zijn plaats achter het stuur
verlaten en ging op het steenenveld toe.
Pieter de Jongh steeg als eerste van de
passagiers uit. Op hem volgden dr. Muir,
de zusters Grabner, Von Ghetaldi en het
echtpaar Pribram. Ten slotte bleven alleen
mevrouw De Jongh en Vahoda over.
Duschinsky scharrelde met een belich
tingsmeter rond en maakte foto's. Mevrouw
-De Jongh had het druk met Pieter tot voor
zichtigheid te manen.
Wieninger kwam al spoedig terug.
„Niets te beginnen, kapitein," meldde hij.
„De weg ls minstens over twee honderd me
ter versperd. En manshooge rotsblokken.
We moeten terug.
„Vooruit dan!" Felix von Ghetaldi zette
zich weer in den wagen en drukte lang en
herhaalde malen op den hoorn.
„Ik kan hier niet keeren," zei Wieninger.
„Het zal het beste zijn als u voor het ach
terraam gaat zitten en mij de richting aan
geeft. Ik zal natuurlijk heel langzaam rij
den."
„Zou ik met u van plaats mogen verwis
selen," vroeg Vpn Ghetaldi aan mevrouw
De Jongh. „Ik moet den chauffeur de rich
ting aangeven, want we kunnen hier niet
draaien. En graag stilte, opdat hij mij ver
staan kan."
Enkele minuten later zette de wagen
zich weer in beweging, ditmaal in tegen
overgestelde richting. Hij reed langzaam,
nauwelijks sneller dan een voetganger zich
voortbeweegt. Ghetaldi gaf de richting aan.
„Een beetje links, nog wat meer..zoo..
nu iets naar rechts, terugnu komt een
recht stukiets meer naar links
Zoo ging het verder, langzaam en zenuw-
sloopend. Op angstige vragen, of het zoo
niet gevaarlijk was, gaf Von Ghetaldi een
bijna grof antwoord. Hij bekommerde zich
niet om de beleedigde protesten en ging
voort met de richting aan te geven. Toen
hij na eenigen tijd moe werd, nam dr. Muir
zijn plaats1 over.
„Kan ik u hoe zegt men dat? oh.
dp*'-* it! Can I relieve you?"
„Ja. graag," antwoordde Von Ghetaldi.
„Links. more links.... rekszoo
goedklonk de stem van den Ameri
kaan. Hij moest luid roepen om boven den
zwa-ren dreun van den achteruit loopenden
motor uit te komen.
Eindelijk kwam de wagen op eeji breedere
plaats. Wieninger kon draalen en van toen
af ging de rit weer vlot. Op de gezichten
van de passagiers teekenden zich hoop en
opluchting af.
„Kijk eens kapitein," riep Wieninger uit
en trapte hard op de rem.
Ze waren bij de brug aangekomen, maar
de brug was weg. Slechts een verwrongen
massa ijzer en beton hing aan beide oevers
in de diepte. De kleine beek, waarin boom
stammen, steenen en geweldige waterma-
sa's dalwaarts donderden, had de brug
weggeveegd, als ware het kinderspeelgoed
geweest en niet het werk van knappe inge
nieurs en bruggenbouwers.
Op den anderen oever stonden eenige
auto's en boeren. Ze gesticuleerden en be
keken de schade. Een paar riepen iets tegen
Von Ghetaldi, doch deze kon hen niet
verstaan door het lawaai van den donde
renden waterstroom.
Ook uit de autobus klonk opgewonden
geroep. Eenige leden van het reisgezelschap
hadden den wagen verlaten en staarden
wanhopig naar de plaats, waar eenige uren
tevoren nog de brug de verbinding met de
overige wereld gevormd had. Er ontbraken
slechts vijf meter, doch zij beteekenden het
verschil tusschen onderdak en verzorging
in een hotel en honger en dakloosheid.
„Afschuwelijke pech," zei de heer Feld-
manr
„I!" had het kunnen weten," zei Daisy
Grabner.
„Kijk alleen maar eens naar^het nummer
van den auto."
„A 13.513," las Mclitta geschrokken.
„Twee maal dertien!"
(Wordt vervolgd).
HET SCHILLER-THEATER GEEFT EEN GASTVOORSTELLING
IN PARIJS. Staatstooneelspeler Heinrich George bevindt zich
met het ensemble van het Schiller-Theater in Parijs, waar zij als
gast optreden. Onze foto toont Heinrich George tijdens een ont
vangst, welke de Comédie Frangaise in den foyer van den schouwburg
organiseerde. Men ziet hem hier' met Fransche kunstenaars. Links
Lise Delamarre en rechts André Brunet. (Scherl)
SPANJE SEDERT 17 JAAR VOOR HET EERST WEER IN LEIPZIG. GEITEIVIELK IS UITERMATE GEZOND EN VOEDZAAM. Het
Op de Leipziger Voorjaarsmesse 1941 ziet men voor het eerst sinds 17 jaar *s ^an 00^ n*e* *e verwonderen, dat vele bezitters van kleine gras-
velden en boomgaarden zich op de geiten teelt gaan toeleggen. De
Spanje weer vertegenwoordigd. O.a. toont Spanje de producten van zijn eerste jonge geitjes yan dit seizoen zijn reeds t£ 0pme£r geboren
land, sinaasappelen, citroenen, wijn, enz. (Scherl) (Polygoon)
DE „DORSCHTREIN" rijdt over de wegen van de Wieringermeer. In
den Wieringermeerpolder is nog veel graan, dat gedorscht moet worden.
Een complete installatie, bestaande uit tractor, dorschkas, stroopers en
gereedschapswagen, trekt van boerderij naar boerderij, om het nog te
dorschen graan te behandelen. De „dorschtrein" onderweg. (Polygoon)]
PASCHEN NADERTAls elk jaar heerscht er op de groote chocolade
fabrieken in de Zaanstreek een groote drukte met de vervaardiging van
Paasch-eieren. Wat zegt u van zoo'n heerlijk gevuld Paaschei
(Polygoon)]
ALS DE MAASTUNNEL GEREED ZAL ZIJN, moet de z.g. tunnel
traverse, een snelverkeersweg zonder kruisingen, ep zijstraten, dwars door
Rotterdam, eveneens gereed zijn. Op den 's-Gravendijkwal is een omvang
rijk onderdeel van deze tunneltraverse in aanbouw. Het betreft een lange
tunnel, welke in de lengte-richting van den 's-Gravendijkwal is gegraven
en onder den Nieuwe Binnenweg doorgaat. Overzicht van het werk.
(Polygoon)
