Oud betonijzer is waardevol - De geweldige brand te Santander PÉÉillSÊ 82sfe Jaargang FEUILLETON Het Noodlot van de Ransome Rovers Een roman uit de voetbalwereld, door J. WILMAN. (56 Inspecteur Gore lachte zachtjes. „Neen, in het gewone eten of drinken werd het goedje niet toegediend, Mr. Russell! Het is een attentie van Mr. Sullivan, den spe lers vóór het begin van een wedstrijd een kop bouillon te verstrekken. Met dat ge bruik deed de dokter zijn voordeel. Hij liet telkens in een paar koppen tusschen de dertig en veertig druppels van zijn prae- paraat gieten." Ryan sprong op en duwde Russel weg. ..Dat kan niemand anders dan „Nor.ton meegedeeld hebben". Gore voltooide den zin,, waartoe Ryan niet in staat was geweest ten gevolge van den klap, hem door Henline op den mond toe gediend. „De manager komt direct aan de beurt. Intusschen bedankt voor uw loslip pigheid, doktertje!" .Het laatste restje van zijn toch al ge ringen weerstand ontzonk Ryan. Hij viel op zijn stoel neer, sloeg de handen voor de oogen en zette het op een grienen. ..Allemaal de schuld van Henline, dat.." begon hij tusschen een paar snikken door. „Schei uit met dat gezeur!" interrum peerde Gore barsch. „Het maakt niet den minsten indruk op me. Henline bracht u er toe, hè? Henline, die. manager en aan voerder van de Rovers met zyn geld be werkte! Henline, die voor de noodige pon den u er toe kreeg het spelletje, dat hun het vorig seizoen mislukte, op heel wat ge raffineerder manier voort te zetten! Hen line, die van u en uw vriend Russell tegen vergoeding van idem zooveel eischte, dat jullie den weg voor hem effenden om zich in Mr. Sullivan's zaak te kunnen draaien! Henline, hè? Hij verleidde een braven broe der als u tot de laagst denkbare streek te genover een man, die u ten volle vertrouw de, u meermalen uit de misère hielp en als vriend behandelde. Henline, Henline, altijd Henline! Ach, kerel, je maakt me misse lijk!" Henline schokschouderde en zei op be- leedigenden toon: „Jij wordt zeker per woord betaald, dat je zoo redelijk bent! Maar ik wed, dat je met den mond vol tan den staat wanneer het op bewijzen aan .komt." „Ja? Die weddenschap hebt u bij voor baat verloren. Dan moest de politie zich niet over den manager van de Rovers heb ben ontfermd! Norton werd bereid gevon den, zich door Russell en Ryan de woestijn in te laten jagen als de bok, die tegelijker tijd hun zonden zou dragen, tegen den troostprijs van 500 pond. Norton heeft zich als kroongetuige aangeboden. Wan neer hij wordt geaccepteerd, kan voor het trio Henline-Russell-Ryan de verwachte bries wel eens in een stormpje verkeeren!" De advocaat lachte. Het was een kakelend geluid, dat hij voortbracht. „Als je toch aan het uitdeelen bent, vergeet dan den trainer niet! Die heeft óók het een en an der op zijn kerfstok!" „Best mogelijk. Wanneer Brooks even eens een portie te goed heeft, zal hij ze on getwijfeld ontvangen. Het gaat buiten mij om. Ik kwam de hand leggen op Henry Russell, den pseudo Slater. Hem heb ik. Hij vergezelt me naar Londen; daarmee is voor mij de zaak afgeloopen. Ik wilde echter de gelegenheid niet verzuimen, drie gentlemen uit Ransome onder den neus te wrijven, hoe ik over hen denk." Inspecteur Gore stapte op de deur toe en ontsloot haar. „De heeren kunnen gaan. Alleen vrees ik voor hen, dat het niet ver zal zijn. Zij vinden aan den uit gang een eere-escorte van de plaatselijke politie gereed staan." In het privé kantoor verstreek, nadat ten, doch in de verbeelding van hen, die Henline, Russell en Ryan het hadden ver laten, een stilte van slechts enkele minu- waren achtergebleven, leek de tijd wel tien maal zoo lang. Het wachten was op Sulli van wat deze in het midden zou brengen Hij teekende groteske figuren met een pot lood op het vloeiblad, zonder zich reken schap te geven van hetgeen hij deed en zei geen woord. Curtis betrapte zich op de zotte gedachte, dat niemand de stilte zou durven verbreken zoo zij nog langer aanhield; hij besloot den knoop door te hakken. Maar terwijl hij nog piekerde, waarover hij zou beginnen, nam inspecteur Gore den draad op. „U hebt vandaag nog niet zoo'n kwaden ruil gedaan, Mr. Sullivan. Voor twee scha vuiten, die uw vriendschap zochten om eigen belangen te. dienen, krijgt u er twee terug op wie u huizen kunt bouwen. Ik weet niet precies, hoeveel u aan de heeren Hanley en Curtis hebt te danken, maar ik ben een boon als het niet méér is dan Steve mij wilde bekennen." „Véél meer, inspecteur," gaf Sulliban toe. „Ja, nietwaar?" Gore zette zijn inne mendste gezicht. „U hebt gehoord, dat,de Yard in Ransome geen bevoegdheid bezit, althans niet zonder toestemming van de plaatselijke politie. Beschouw me dus als iemand, die uit pure belangstelling hier aanwezig is. Zoudt u niet een half uurtje van uw tijd Tillen nemen en mij de ge schiedenis in haar geheel vertellen?" „Loop er niet in, Mr. Sullivan!" waar schuwde Steve lachend. „Wanneer een po litieman pure belangstelling huichelt is het dubbel uitkijken!" Hij legde een hand op Gores arm. „Ga naar het Old White House, drink er ettelijke borresls „Op jouw kosten?" „Op mijn kosten. Maar weer niet zoo veel dat het uitgelezen dinertje, waar ik je op fuif, een fiasco wordt. Over een uurtje ben ik bij je en dan vertel ik je datgene, wat je als politicman kunt aanhooren zon der te blozen." „Ik betwijfel sterk, Steve, of het in mijn oo?ren de moeite waard zal wezen. Ik ben wat wijzer geworden dan toen ik kwam. Henline's bewering, dat hij wel kon ver moeden wie Zondagavond bij hem inbrak, was alleen er naast voor wat Mr. Sullivan betrof. Voor jou daarentegen zou ik niet graag een vingertop in het vuur houden, laat staan er de heele hand in leggen, en voor dien vriend van je evenmin. Daérom moest Henline dus bij Mr. James Jamison gaan kaarten en niet omdatjij hem van de vlakte wou hebben ten einde zijn butler' dronken te' voeren en zóó uit te hooren." Steve repliceerde onbevangen; „Wat fan tasie kan voor een detective geen kwaad. Te véél er van maakt een fantast van hem. Jij levert het bewijs, Gore." De inspecteur schudde het hoofd. „Wees blij, jongeman, dat ik geen bewijzen moet leveren Toevallig heb je vier factoren in je voordeel. De eerste is bekend; de kwes tie van bevoegdheid. Ten tweede genoot ik feitelijk van een uitgestelde vacantie, wat me niet belette, een aartszwendelaar aan het hart te drukken, toen hij me in de ar men liep. Ten derde doet een ongemoti veerde sentimentaliteit mij in jou onder alle omstandigheden den zoon zien van den bes ten chef, dien de Yard ooit heeft gehad en ooit zal hebben. Vierdens was ik een uils kuiken om open kaart met je te spelen, voor weetgierigheid aan te nemen wat niet anders was dan een weloverwogen taktiek van je, ten einde eigen slinksche wegen te kunnen volgen. Ik zou aan dit alles een ten vijfde willen toevoegen en dat is. Dat jij al -, de weerlicht naar het Old White House gaat!" Steve pakte Gore bij een arm en loodste hem naar de deur. (Wordt vervolgd). NU HET IJSSELMEER VOOR HET GROOTSTE GEDEELTE DE REUSACHTIGE BRAND IN SANTANDER, welke gedurende den laatsten storm woedde, verwoestte een derde gedeelte van de stad. Meer dan 30.000 personen zijn -dakloos geworden. De Mendez Nunezstraat na den brand. (Scherl) IN DE WATERRIJKE STREEK IN DE OMGEVING VAN LOENERSLOOT verhuist men niet, zooals in de groote steden, per as, doch per schuit. Het laden van een „verhuisschuit" in den Amstel. (Polygoon) TROUWE HELPERS. Onvermoeid zorgt het grondpersoneel voor zijn beschermelingen een foto gemaakt op een vliegveld in Italië. (Hoffmann), ZUINIGHEID MET MATERIALEN. Het bij het puinruimen te Rotterdam gevonden betonijzer wórdt op een terrein aan de Merwedehaven op geïmprovi seerde aambeelden recHt geslagen, daarna naar dikte en lengte gesorteerd, om bij den wegenbouw gebruikt te worden. (Polygoon) IJSVRIJ IS, TREKKEN DE VOLENDAMMER-VISSCHERS ER WEER OP UIT. DAAR DE NETTEN DOOR HET IJS NOGAL' SCHADE HEBBEN OPGELOOPEN, MOETEN ZIJ EENS EXTRA NAGEZIEN WORDEN. (Polygoon), HET GOEDGEKEURDE UNIFORM VOOR DE NEDERLANDSCHE POLITIE. Het nieuwe uniform, d^t in de toekomst door de Nederlandsche politie sal worden gedragen, is vervaardigd van blauw laken of blauw whipcord. Op de platte pet zal het gemeentewapen aangebracht worden, terwijl daar op een blauwe cocarde met de kleuren rood, wit en blauw zal komen. Eenige agenten met het nieuwe uniform, anderen met lange overjassen. (Polygoon)

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1941 | | pagina 5