mm dagdlaD
Het eerste werk aan den derden Zuiderz ee-polder - Jaarbeurs te Utrecht
8tsfe Jaargang
Ti;:ede Blad
FEUILLETON
Het Noodlot van de
Ransome Rovers
I Een roman nit de voétbalwereld.
door J. WILMAN.
(54
Gore zuchtte. „Een nalatigheid, om me
niet direct behoorlijk voor te stellen in
specteur Woodrow Gore van Scotland
Yard. Vergeef me het verzuim. Wanneer ik
van inbraak hoor, vlieg ik er op af als de
bok op de haverkist. Werd er niet Ingebro
ken, dan had ik weinig of geen reden van
bestaan. Geef me dus een tip."
.,Ik heb geen tip te geven. Als er wat
moet uitgepluisd worden, zijn we er zelf
mans genoeg voor."
.,Mag ik er bij gaan zitten?" Gore wacht
te geen permissie af, doch zat al vóór hij de
vraag beëindigd had. „Mijn belangstelling
ts gewekt. Ik wacht met evenveel smart op
de rest van uw verhaal als de krantenlezer
°P het vervolg van zijn boeiend feuilleton.
U beschuldigt Mr. Sullivan van inbraak.
Künt u het hem niet bewijzen, dan pakt u
zijn secretaris, want een inbreker moét en
zult u hebben. Waarom niet advocaat
Russell! Of dokter Ryan? Alle gekheid op
®en stokje! Zeg maar wat er aan het
bandje is."
Henline sprong op. „Het was maar uit
de grap!" snauwde hij. Hij nam tot snau
wen zijn toevlucht omdat hij zelf heel goed
Voelde, hoe stuntelig zijn repliek was.
»Uit de grap?" echode de inspecteur.
Steve Hanley gichelde. „Ja, dat kan best,
Gore. We zullen den humorist van Ransome
tegen het lijf zijn geloopen!"
Advocaat Russell wreef zich langs een
neusvleugel. „Niet beter te weten heeft
Scotland Yard hier geen bevoegdheid. Onze
politie is werkelijk wel in staat, haar zaak
jes zonder hulp, uit Londen op te knappen."
„De slag is aan u", bekende Gore glun
derend.
Henline liep naar de deur en wilde haar
open rukken. Zijn pogingen faalden.
„Ze is afgesloten," constateerde hij vrij
overbodig.
Inspecteur Gore knikte. „Komt uit. De
sleutel zit in mijn zak. Ik ben handig in
dat soort dingen; vandaar dat het u ont
ging. Ziet u, ik hield er rekening mee, dat
eenige heeren wel eens aanvechting konden
krijgen om overhaast te vertrekken. Maak
u overigens geen zorg over de kwestie van
bevoegdheid. De plaatselijke^ politie is vol
ledig op de hoogte en gunde mij het plezier
u een paar nieuwtjes te vertellen. We heb
ben elkaar al eerder ontmoet, heeren!"
Henline had zich bij de deur omgekeerd.
Zijn oogen zochten die van den politieman.
Hij maakte een nauwelijks merkbare bewe
ging met het hoofd en deed toen een
tweetal vlugge stappen in Gore's richting.
„Iets in u kwam me direct bekend voor."
Gore lachte. „Mr. James Jamison uit
Kimberly!"
Henline's mond bewoog, maar bracht geen
geen geluid voort. Met een punt van de
tong bevochtigde hij de lippen.
„We hebben Zondagavond in het Palace
gekaart, met advocaat Russell en dokter
Ryan. Ik was niet onfortuinlijk zooals de
heeren zich zullen herinneren. Maar ik zou
er zeer bekaaid af zijn gekomen indien ik
gebruik had gemaakt van uw hoffelijk aan
bod, om bij den maïtre-d'-hötel een paar
spellen kaart te gaan halen spellen die
al in uw zak zaten, Mr. Henline. Misschien
herinnert u zich óók, dat ik bij het heen
gaan uw jacquet afklopte omdat er asch op
zou zijn gemorst. Ik bemachtigde bij die
gelegenheid een van de door u meegebrach
te spellen. Hulde. De manier, waarop de
kaarten voor ingewijden kenbaar zijn ge
maakt, is in één woord ingenieus".
Henline's mondhoeken vertrokken. Met
een vlug gebaar gaf hij Russell te kennen,
zich er niet mee te bemoeien. Toen deed hij
een stap, die hem vlak bij Gore bracht. Zijn
rood gezicht was nu purper. Terwijl hij
sprak hield hij het hoofd gebogen, alsof hij
voornemens was, den inspecteur met een
kopstoot te vloeren.
„Houden die woorden de beschuldiging
in, dat wij met gemerkte kaarten zouden
manoeuvreeren? Durf je mannen als advo
caat Russell, dokter Ryan en mij daar van
betichten? Als je denkt, dat wij zooiets ne
men, ben je abuis. Trek de insinuatie in
en doe dan heel gauw de deur open!"
Gore antwoordde onbewogen: „Maak u
niet dik. We zijn pas aan de inleiding.
Tweemaal heb ik met de heeren boven de
„Gladstone" gespeeld en als ik niet drom
mels op mijn qui vive was geweest, had ik
heel wat meer dan zeven en twintig pond
verloren. U zult me niet euvel duiden, dat
ik mijn geld graag terugzag. Daartoe dien
de de revanchepartij in het Palace op
neutraal terrein. Ze maakte het geleden
verlies goed. Van de zes pond, die ik er
boven won, bleek niet veel over. Er werd
d or de heeren nogal slordig whisky inge
nomen."
Advocaat Russell draaide zich half op zijn
stoel om, ten einde Henline in het gezicht
te zien en hem met een blik te kunnen
aanmoedigen. Hij besefte, er niets mee op
te schieten zoo de Yardman tegen den grond
werd geslagen, maar in zijn hart brandde
fel de begeerte, dat de dwarskijker er van
langs kreeg. Henline stond als een bokser
gereed om een stoot toe te brengen waar
in hij al zijn kracht zou leggen. Doch er
gebeurde niets van dien aard. De vuist ont
spande zich, de vingers maakten eenige
snelle nerveuze bewegingen en ten slotte
verdween de hand achter Henline's rug. Hij
haalde diep adem; daarna lachte hij met
een onaangenaam hoog keelgeluid.
Inspecteur Gore zei zoo zachtjes, dat het
slechts voor Henline verstaanbaar was:
„Verstandig." Luid vervolgde hij: „In mijn
oogen bent u als intrigant de gevaarlijkste
van het drietal helaas komt u er het
goedkoopste af. Aanvankelijk was ik zelfs
benauwd, dat u kans had den dans te ont
springen. Gedreven door zinneloozen haat
tegen Mr. Sullivan, die uw scheepswerf
naar den kelder concurreerde, trachtte u
hem te treffen in zijn club, omdat het u op
een andere manier niet lukte. Met uw geld
kocht u den manager en den aanvoerder
van de Rovers om. Zij hadden te zorgen,
dat er gesaboteerd werd ten einde de ver-
eeniging uit de eerste divisie te werken
een gemeene streek, waarbij de directiele
den Russell en Ryan bemiddeling verleen
den. Deze aangelegenheid ligt minder op
mijn weg; de Football Association krijgt het
varkentje wel schoon."
Henline gaf een verwoeden ruk aan zijn
boord. Op brutalen toon zei hij: „Ik zal je
bijlichten als het zoo ver is."
„Gelukkig, Mr. Henline. hebt u iets op
uw kerfstok, dat de justitie niet over haar
kant laat gaan. Bij huiszoeking in de so
ciëteit „Harmonla", waarvan u de eer hebt
bestuurslid te zijn, nam de politie een hoe
veelheid kaartspellen in beslag; ruim drie
kwart bleek op dezelfde wijze geprepareerd
te zijn als het spel, dat ik Zondagavond uit—
den binnenzak van uw Jacquet frommelde.
In de eerste plaats zult u zich te verant
woorden hebben voor uw functie in een so
ciëteit, die een bij de wet verboden speel-
gelegenheid is. Bovendien wordt het niet
als een verdienste aangerekend, dat de hee
ren van het bestuur met gemerkte kaarten
manoeuvreeren en zich aldus aan het grof
ste bedrog schuldig maken.
Daarvoor ontvangt u een duw Jammer
genoeg niet zoo'n stevige als ik u uit het
diepst van mijn hart toewensch. Toch weer
stevig genoeg om u na afloop van uw straf
tijd to doen inzien, dat het klimaat in Ran
some minder geschikt voor u is geworden.
Een inzicht, dat advocaat Russell ongetwij
feld deelen zal."
De advocaat kwam overeind. In twee
zware rimpels trokken zich zijn wenkbrau
wen samen. De linkerhand stak in een
broekzak de rechter hing slap langs het
lichaam. Hij hield het hoofd vooruit als
iemand, die scherp luistert. Russell wist,
dat hij poseerde. Wist, dat hij op het oogen-
blik tot niets anders dan poseeren instaat
was. Want angst vervulde zijn hart. Zoodra
de Yardman had gesproken over een huis
zoeking boven de „Gladstone" durfde hij er
haast niet meer aan te twijfelen, of de po
litie had iets ontdekt waardoor hij in veel
ernstiger ongelegenheid geraakte dan ge
merkte kaarten ooit konden doen. Om zich
een houding te geven wilde hij grinniken,
maar bracht het slechts tot een eigenaar
dig raspend geluid. In zijn gehoor klonk zijn
stem als die van een vreemde.
„Welzoo! Ben ik nu aan de beurt? Draal
af, Sherlock Holmes I"
(Wordt vervolgd).
BIJ DE ZUIDERZEE-VVERKEN wordt een grondboor-installatie ge
bruikt voor het zoeken naar gronden, geschikt voor den dijkbouwhet
eerste werk aan den derden polder, den Zuid-West-polder. (Polygoon)
IN DE ARBEIDSDIENSTKAMPEN, welke begin Maart een
aanvang nemen, zullen de bewoners bij den bouw van ba
rakken, den aanleg van wegen enz. veelal zelf een werkzaam
aandeel hebben. Landmeten speelt hierbij een belangrijke rol.
(Polygoon)]
DE NEDERLANDSCHE PADVINDERS hebben hun hoeden tegen
kampmutsen verwisseld. Men ziet reeds de vlotte kampmutsen hier en
daar verschijnen en geleidelijk zullen alle padvindershoeden door deze
mutsen worden vervangen. (Polygoon)
AAN HET GRIEKSCH—ALBANEESCHE FRONT.
EEN MACHINEGEWEER VAN EEN SNELLE AFDEELING IN GOEDE
VUURSTELLING. (Holland)
11 MAART A.S. WORDT OP HET TERREIN VAN HET JAARBEURSGEBOUW
TE UTRECHT DE JAARLIJKSCHE VOORJAARSBEURS GEOPEND. Een
kijkje in een der groote hallen, welke men aan het inrichten is
voor de vele exposanten. (Polygoon)
DAAR ZAL MOEDER BLIJ MEE ZIJNBretonsch kant
werk koopt men in de plaats van herkomst natuurlijk goed
koop. Thuis zal men er mee in zijn schik zijn.
(Associated Press)
