Dag der Duitsche Politie - Kampioenschappen kzurtumen - Voethal
81 sfe Jaargang LE1DSCH DAGBLAD Tweede 6iad
FEUILLETON
Het Noodlot van de
Ransome Rovers
Een roman uit de voetbalwereld,
door J. WILMAN.
(45
XVII.
Hanley was een paar minuten vóór aan
komst van den Londenschen trein op het
perron. Hij had dien morgen slechts enkele
woorden met zijn vriend gewisseld; Cyril's
guts stond verkeerd. Begrijpelijk in
Nora's gezelschap zou de Zondag heel wat
feestelijker zijn geweest! Het reisje naar
Londen bleek hem niet te hebben opge
monterd; zijn gezicht voorspelde nog al
toos regen en wind.
-Heb je de imitatie?" vroeg Hanley. om
ftiaar wat te vragen. Curtis scheen niet
yan plan, een mond open te doen.
..Waarom anders heb ik de reis ge
maakt?" was de stroeve wedervraag.
Steve grinnikte. „Je scharnieren moeten
geolied worden, ouwe paai! Zullen we heb
ben! De grootste hinderpaal Is genomen;
ik heb Brooks gelijmd!"
•■Sloof je niet uit!" Curtis voelde, dat hij
ach aanstelde als een bedorven kind, maai
bij kon er niets aan doen. „Je regelde tot
Ju toe den boel buiten mij, laat het zoo
blijven!"
..We gaan zitten in Royal," besliste Steve,
nam Cyril bij een arm en loodste hem
het restaurant in. Toen de thee was geser
veerd, stak hij van wal. „Ik had Brooks bar
noodig. Hij moet ons assisteeren bij een
inbraak je waarmee we ons vanavond gaan
vermaken."
Curtis zag den ander bedenkelijk aan.
„Inbraak? Loop je met molentjes?"
„Bedankt voor de belangstelling in mijn
bovenverdieping; de bewoners maken het
patent. Ja, een inbraak je. Eenig in zijn
soort. We gaan niemendal stelen, alleen wat
bekijken."
„Dat doel kan langs minder riskanten1
weg worden bereikt."
„In den regel wel, ditmaal niet. Volgens
mij stal de, jonge Sullivan den bracelet en
ik maak me sterk, dat zijn vader er precies
zoo over denkt. Arthur stikt in de schulden
en loopt de deur 'oij Henline plat. Mijn
hoofd er af als hij Arthur niet uit den
brand hielp tegen onderpand, wel te
verstaan. Wat kon de knaap van zichzelf
geven? Met den bracelet van keizerin Pop-
pea daarentegen was Henline méér dan
gedekt."
„Een veronderstelling. Ik geef toe; niet
zonder grond. Maar het blijft een veronder
stelling."
„Ik zal je uit den droom helpen. Eenige
jaren geleden gooide Henline er een bal
letje over op, met Sullivan een compag
nonschap aan te gaan en hun bedrijven te
vereenigen. Ondanks zijn vele geld weige
ren de betere kringen hem te ontvangen en
zóó hoopte hij er zich in te nestelen. Sulli
van sloeg het vierkant af. Voor Henline
echter geen reden om den moed te laten
zakken. In Arthur's totale ongeschiktheid,
zijn vader op te volgen, zag hij een moge
lijkheid om zijn hartewensch alsnog vervuld
te krijgen. Sullivan heeft Russell en Ryan
meer dan eens te kennen gegeven, dat hem
wel niets anders over zou blijven dan de.
zaak in een N.V. om te zetten, en je begrijpt
dat dezen niet nalieten, hun amice Henline
op de hoogte te houden. Vandaar dat zij
Sullivan in zijn voornemen aanmoedigden,
het als de beste oplossing aanprezen. Rus
sell wou er dolgraag al zijn geld in steken;
de rest was makkelijk te retourneeren. Sul
livan zou directeur worden, dat sprak van
zelf. Natuurlijk zat de bedoeling voor,
hem er dan op een slinksche manier uit te
werken en Henline was waar hij wezen
wilde."
„Jawel!" Curtis lachte een tikje gering
schattend. „Dacht je, dat een gewiekst za
kenman als Sullivan zich zóó liet beetne
men? Ze zouden leelijlcop hun neus gekeken
hebben!"
„Die gewiekste zakenman was toch maar
onbegrijpelijk goed van vertrouwen, waar
het twee zulke schavuiten betrof. Vooral
tegen iemand als Russell bleek hij niet op
gewassen. Het is mijn stellige overtuiging,
dat de toeleg gelukt zou zijn, als jij niet
toevallig naar Ransome gekomen was. Je
verloofde je met Nora Grasham en haar
oom maakte andere plannen met betrekking
tot zijn zaak. Voor de heeren een geduchte
tegenvaller. Je snapt nu zeker wel, dat Rus
sell een afdoende reden had om jou van
de baan te knikkeren al was deze de
eenige niet.
Henline gaf intusschen den compagnons-
droom niet op. Het kostte hem geen moeite,
Arthur Sullivan in zijn net te vangen; de
jeugdige doordraaier zal niet hebben ge
weten hoe hij het had, toen zich spontaan
een geldschieter aanbood! Tot hem het mes
op de keel werd gezet. Henline eischte het
geleende geld terug; Arthur kon niet over
de brug komen. Waar zou hij ook de duiten
vandaan halen om l^et onderpand in te
lossen? Daar was het Henline om te doen
geweest; door den zoon hoopt hij nu den
vader klein te krijgen. De vorige week ont
ving Sullivan een brief waarvan de korte
inhoud is: denk nog eens ernstig over een
compagnonschap na, of ik maak iets pu
bliek, waardoor je naam een onherstelbaren
deuk oploopt."
Curtis keek verbeten naar buiten. Het
stormde in hem. Geruimen tijd verstreek
er hij zich zoover in bedwang had, dat hij
uiterlijk kalm kon zeggen: „Zes maanden
kom ik bij Sullivan aan huis. Ik ben met
zijn nichtje verloofd. Hij bood me een ver
trouwenspositie in zijn zaak aan. En van
dat alles, wat jij vertelt, geen woord tegen
mij! Wel tegen iemand, dien hij een blau
wen Maandag kent!" Ondanks zijn zeifoe-
heersching was Cyril niet in staat de bit
terheid, die zijn hart had volgezet, te ver
heimelijken.
Hanley legde hem een hand op den arm.
„Je doet Sullivan onrecht. Met ons vieren
hij, Nora, Gore en ik hebben we be
raadslaagd. We vonden het raadzamer, jou
er voorloopig buiten te houden voorloo-
pig, hoor je? Geen sprake van, dat wij je
niet vertrouwden, brave makker! Zie je, jij
onderzoc" t op eigen gelegenheid wat de
oorzaak van het telkens uitvallen vap spe
lers was. Eiken dag kon je in conta-.t
komen met Russell, Norton, Brooks, drie
geslepen rakkers. Hoe licht had je Iets los
gelaten, dat ze op hun quivive deed zijn,
indien ze geslaagd waren, je op stang te
iagen!"
„Ik ben geen kind", mokte Cyril.
„Neen. En nu wéét je trouwens alles.
Vanavond gaan we met Brooks naar Hen-
line's woning, Park Avenue. We zullen niet
worden gestoord. Het dienstpersoneel heeft
vrijaf; Henline zelf hoopt in het Palace
Hotel, geassisteerd door Russel en Ryan, een
Mr. James Jamison, die in Zuid-Afrika grof
geld heeft verdiend, vóór Lijn terugkeer
naar warmer oorden te plukken. Ik denk
niet, dat het hun glad zit. Ze hebben boven
de „Gladstone" geprobeerd hem tuk te ne
men, maar James Jamison bleek gaar ge
noeg voor het drietal te zijn, al wer.'. hij een
pond of wat lichter. Nu krijgt hij een
afscheidsrevanche in het Palace; daarmee
zijn Russell en Ryan van de baan. Gore is
een meester in de vermommingskunst; ik
wou dat je zijn Zuid-Afrikaander creatie
had gezien! Hij bezit méér bijzondere ga
ven; was Gore geen detective geworden,
dan geloof ik dat hij als zakkenroller dik de
boterham had opgehaald."
„Je beweert toch niet, dat Gore van de
voorgenomen inbraak weet en er zijn zegen
op heeft gegeven?"
Steve grijnsde. „O, neen! Stel je voor! En
bij 'at inbraakje blijft het niet! Na afloop
gaan we samen naar Shields, waar Thomas
Bowser een knusse villa bewoont, „Carpe
Diem" heet het ding. Het zou wel een mira
kel wezen als Thomas bij het doopen van
zijn landhuis de symboliek van het plukken
over het hoofd had gezien. (1). Die visite
Is een tweede reden waarom ik Russell van
avond onder dak wilde weten."
„Houd nu eens eindelijk op met voor sfinx
te spelen! Wat heeft Russell met Bowser
uit te staan?"
„Niet zoo'n klein beetje! Mijn eerste ver
moedens, dat de advocaat allesbehalve zui
ver op de graat was, kreeg ik toen het tele
foontje waarvan ik op Slater's werkkamer
het een en ander opving, me werd opgehel
derd. Je weet. dat hij met een Bill in Ran
some sprak. De voornaam van den advocaat
is William. Natuurlijk noemen ze hem bij
verkorting Bill." (Wordt vervolgd),
DE „JAN VAN DER HEYDEN" IN DIENST VAN WINTERHULP NEDER
LAND. Zaterdagmiddag gaf op den Amstel te Amsterdam de „Jan van
der Heyden" van de Amsterdamsche brandweer een demonstratie, een
attractie van de Winterhulp Nederland-collecte. (Polygoon)
DE GEZANT V. KILLINGER NA ZIJN ONTVANGST BIJ DEN
ROEMEENSCHEN KONING. Eenige dagen geleden overhandigde
de Duitsche gezant in Roemenië, Manfred v- Killinger, aan Koning
Michaël I in Boekarest zijn geloofsbrieven. Onze foto toont den
gezant na het verlaten van het paleis. (Scherl)
DE MINISTER VAN BUITENLANDSCHE ZAKEN SUNER OP DE MA-
ROKKAANSCHE TENTOONSTELLING. In Madrid werd dezer dagen
een 'tentoonstelling van Marokkaansche kunst geopend. De minister van
Buitenlandsche Zaken, Serrano Suner, woonde de openingsplechtigheid bij.
Onze foto toont hem tijdens zijn bezoek, waarbij hem de op Marokkaansche
wijze toebereide thee wordt aangeboden. (Scherl)
NA WEKENLANGE RUST rolde het bruine monster Zondag weer
lustig over het terrein van het Feijenoord-stadion te Rotterdam^ waar
Feijenoord een vreedzamen strijd streed tegen A.D.O. Onder luid gejuich
der A.D.O.-supporters wist A.D.O. het eerste doelpunt te maken.
(Polygoon))
DE KAMPIOENSCHAPPEN KEURTURNEN van het N.G.V., district
Zuid-Holland, werden Zondag in het Lyceum aan de Bildersstraat in den
Haag gehouden. De turners A. Bagijn, F. Schonk en H. G. van Driel
aan het rek. (Polygoon))
HET EERSTE LUSTRUM van het Sportfondsenbad te Delft. De Delft-
sche Reddingsbrigade gaf demonstraties ten beste, o.a. hoe men het in
een te water geraakte auto' langen tijd kan uithouden. De chef-bad
meester zakt in een nagemaakte auto onder water en verblijft daar
circa 5 minuten. (Polygoon))
DAG DER DUITSCHE POLITIE.
ZONDAG VOND IN DEN HAAG EEN PARADE PLAATS VAN DE
DUITSCHE POLITIETROEPEN VOOR HUN
BATALJONSCOMMANDANT. (Schimmelpenningh)
