De tijd van de Jaarbeurs nadert weer - Verkeersrijmpjes in Utrecht
Ülsie Jaargang
LEsDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
^ï,pcrê'Üe/ê^mci^c£^i^^ke(M tooi
FEUILLETON
Het Noodlot van de
Ransome Rovers
DE ,,DICHT""ADER DER UTRECHTSCHE VERKEERSPOLITIE.
Men is te Utrecht aangevangen met op verschillende plaatsen op rijm
gestelde verkeersvoorschriften op te stellen. Eén der borden
wordt geplaatst. (Polygoon),
IN JOEGO-SLAVIË IS DEZE FRAAIE SERIE POSTZEGELS VER
SCHENEN, waarvan de kleuren zijn 0.50 in groen, 1 Din. in
bruin, 1.50 in blauw-groen, 2 in paars-blauw. (Stapf)
BIJ DE DUITSCHE VLIEGERS IN ITALIË. Bommen van het zwaarste
kaliber dienen den vliegers tot zitplaatsen, terwijl ze hun kameraden
in de lucht, die terugkeeren van een vlucht, gadeslaan. (Holland)]
11 MAART A.S. WORDT TE UTRECHT DE VOORJAARSBEURS GE
OPEND. Men is thans druk bezig met den opbouw van de bijgebouwen.
(Polygoon)
EEN BOMMEN-KAMP ACHTER HET FRONT. ITALIAANSCHE TROEPEN
BEZIG MET HET MONTEEREN EN CAMOUFLEEREN
VAN DE BOMMEN. (Stapf)
HET NIEUWE STEDELIJKE GYMNASIUM AAN DE STATENLAAN TE
ARNHEM, dat onlangs in gebruik genomen is, nadert de algeheele
voltooiing. Het fraaie gebouw. (Polygoon)
Een roman nit de voetbalwereld,
door J. WILMAN.
(43
„Neen, Brooks. Jij wou meevaren. Ik val
je niet hard over de manier waarop je je
in het Rovers House draaide. Maar toen je
de baan had, was het je plicht geweest, de
voeten op het rechte pad te houden. Je ver
dient genoeg om je broer te kunnen bij
springen. In plaats daarvan konkel je met
schurken. Ze genieten Sullivan's volle ver
trouwen en misbruiken het op de laagste
wijze.
Jij weet hoe Sullivan aan zijn club hangt,
hoe geen offer hem te groot is. Jij eet zijn
brood en tot dank bijt je in de hand, die
je voert." Hanley keerde naar het bed te
rug. „Dat jij zóó'n man zoo gemeen kunt
behandelen!"
„Geef me een kans en ik zal bewijzen
wat ik voor hem over heb!" De trainer zat
rechtop Er was weer wat kleur op de wan-
gen, wat licht in de doffe oogen. „Sullivan
is de fijnste vent, dien ik ooit heb ontmoet.
Ik wil alles doen om het goed te maken!"
„Woorden, Brooks! Dikke woorden zon
der waarde!"
„Ik meen het. Als ik maar wist, hoe ik
het toonen kan!"
Hanley zei bedachtzaam: „Misschien
weet ik het. De kans bestaat, dat je Sulli
van een grooten dienst kunt bewijzen. Over
een paar uur heb ik zekerheid."
„Spreek op! Ik ben je man!"
„Bereid je er op voor, dat het geen klei
nigheid is." Steve zag den trainer strak
aan. „Blijken mijn vermoedens juist, dan
kun je in zijn belang een brandkast open
maken."
Brooks liet zich terugvallen. Het sprankje
hoop was gedoofd. „God, neen!" weerde hij
op schorren toon af. „Daar kan ik niet aan
denken!"
„Er staat een prijs tegenover, die het
overwegen waard is. De prijs van je vrij
heid."
„Ik zou de vrijheid aan den eenen kant
winnen, om ze aan den anderen te verspe
len."
„Het gaat niet om diefstal. Alleen om het
openen van een safe. Een „Reginal" uit de
Sheffieldsche fabriek waar jij gewerkt
hebt; een van het oudere type. Ik moet
alleen maar kijken of er iets in ligt. Iets
waar ik me bar voor interesseer. We gaan
met ons drieën, jij, Curtis èn ik. Voor jou
is het risico niets grooter dan voor ons."
Brooks antwoordde in een snauw: „Al
leen kijken, hè, of er iets in ligt? Denk je,
dat ik kindsch ben? Als het om niet méér
dan dat te doen is, bel dan aan en vraag
of je het ding mag zien, want dat je an
ders niet rustig kunt slapen."
„De bewoner zou het weigeren. En,
Brooks, ik moet me in Sullivan's belang
overtuigen. Het is me ernst."
De trainer staarde naar het plafond, de
oogen wijd open. Langzaam schudde hij
van neen.
„Weiger niet te gauw. Er is vanavond
niemand in het bewuste huis; je begrijpt,
dat ik me op de hoogte heb gesteld. Ik voel
er evenmin voor, tegen de lamp te loopen."
Hanley zweeg even, wachtend op een ant
woord dat niet kwam. Toen vervolgde hij:
„Het is voor het moment voldoende, dat
je je in principe bereid verklaart. Over een
paar uur heb ik zekerheid. Gaat de boel
door, dan verzeker ik je, dat je met het
openen van de safe Sullivan een dienst
bewijst, dien hij nooit vergeet. Je kunt je
leven lang geen trainer blijven. Brooks. En
de betaling is niet van dien aard, dat er
veel voor een ouden dag overschiet. Sulli
van zal het goed met je maken, ik garan
deer het je. Ten slotte dit: als Je wilt, krijgt
je zwart op wit van mij de verklaring, dat
ik je overhaalde om de safe te openen en
dat jouw werk daarmee afgeloopen was".
„Geloof je, dat ze me een medaille geven
als we gesnapt worden en ik laat die ver
klaring zien?"
Hanley glimlachte. „Allicht niet. Het is
meer een bewijs van fair play mijnerzijds.
Als je in aanmerking neemt, dat mijn va
der de hoogste ambtenaar van de Yard is,
dan snap je, dat ik er dolgraag zonder
kleerscheuren af kom."
Minuut na minuut verstreek. Niets op
Steve's gezicht verried, hoe groot de span
ning was waarmee hij de beslissing van
den trainer verbeidde. Eindelijk kwam zij.
„Ik houd je aan je woord, dat we met
ons drieën gaan. Alleen op die voorwaarde
ben ik van de partij."
„In orde. Ik verdwijn; tegen zevenen ben
ik terug. Bel over een paar minuten en
zeg, dat je Norton wilt spreken. Houd hem
een half uur aan de praat. Ik hoop in zijn
appartement iets te vinden waar ik graag
beslag op leg."
De inspectie vergde meer tijd dan Han
ley gedacht had noodig te hebben, maar
gelukkig bleek Brooks over voldoende
spraakwater te beschikken om het babbel
tje met den manager langer te rekken.
Steve moest stilzwijgend toegeven, dat het
forceeren van een stevigen lessenaar met
grooter moeilijkheden gepaard ging dan
vrijmoedige schrijvers den lezer willen doen
gelooven. Daarbij was zijn materiaal juist
niet van de kwaliteit, om er succesvol als
inbreker mee op stap te gaan. Ten slotte
lukte het hem, ten koste van een duur
zakmes, over het slot te triomfeeren. In zijn
ooren klonk de knal dien het gaf, als een
explosie en hij verwachtte niet anders of
van alle zijden zou men toesnellen om zich
te vergewissen, waar de ontploffing had
plaats gevonden. Steve herademde, toen
niets van dien aard geschiedde. De lesse
naar was lntusschen deerlijk gehavend;
Norton zou bij terugkomst niet in het on
zekere verkeeren, wat zich had afgespeeld.
De afgesloten laden boden geringen te
genstand. In de voorlaatste, welke Hanley
onderhanden nam, vond hij een kistje met
paperassen en op den bodem lag een
flesch, die het etiket „Oxo" droeg. Steve
betwijfelde sterk, of de manager aan
vleesch-extract zulk een veilige bergplaats
zou geven en een vluchtig onderzoek stelde
hem in het gelijk. Met zijn vondst wilde hij
opstappen, maar bedacht zich en nam ook
de paperassen mee. Bij lezing op zijn ka
mer bleek Hanley, dat hij er zeer verstan
dig aan had gedaan. Daarna kleedde hij
zich voor een wandeling. Grand Avenue 278
was het doei van den tocht.
De buttler beantwoordde de vraag, of
Arthur Sullivan thuis was bevestigend en
beloofde, hem te waarschuwen. Ruim tien
minuten verstreken eer het jongmensch
verscheen. Toen hij den wachtende zag,
trok hij de wenkbrauwen omhoog.
„De bediende zei, dat er iemand was om
me te spreken. Blijkbaar heeft hij zich
vergist. Het zal om den ouden heer te doen
zijn."
„Ditmaal om jou. Trek je jas aan, zet je
hoed op en loop mee."
„Met jou?" Het komt niet in me op!"
„Ik kan natuurlijk je vader te spreken
vragen en hèm zeggen, wat ik van de ver-,
houding tusschen Henline en jou weet. Het
lijkt me alleen minder in je belang."
Even kwam een onrustige blik in Arthur's
oogen. „Henline? Wat gaat jou onze ver
houding aan?"
„Een massa. Ik dacht wel, dat je naar
den bekenden weg zou vragen. Ik herhaal
de invitatie nog éénmaal. Weiger je, kook
dan in je sop gaar! Dan zal een Inspecteur
van de Yard je éenlge onaangename vra
gen stellen. Kies dus. en gauw!"
De jonge Sullivan maakte geen tegen
werpingen meer, kleedde zich en volgde
den ander met verongelijkt gezicht. Een
poosje liepen zij zwijgend, tot Hanley zon
der, inleiding constateerde:
„Jij stal den bracelet van keizerin Pop-
pea omdat je in de schulden zat en geen
anderen uitweg zag."
„Ben je dol?" Arthur bleef staan, om
direct de wandeling voort te zetten. „Alsof
iedereen niet weet, dat Curtis het deed! Het
is stil gehouden ter wille van Nora!"
.(Wordt vervolgd),
