Schaatswedstrijden - Voetballers op de schaats - Finse he postzegels
3 Isie Jaargang
Tweede Blad
LEIDSCH DAGBLAD
FEUILLETON
Het Noodlot van de
Rahsome Rovers
NIEUWE ROODE KRUIS POSTZEGELS IN FINLAND. Ten
bate van het Roode Kruis is in Finland deze mooie serie post
zegels uitgegeven, waarvan de waarden zijn 50 plus 5 p. groen,
1.75 plus 15 p. geelbruin, 2.75 plus 25 p. wijnrood,
3.50 plus 35 p. blauw. (Stapf)
t OP DE BANEN VAN DE IJSCLUB AMSTERDAM NOORD werden Zon
dagmiddag wedstrijden gehouden in oud-Hollandsch schoonrijden.
Een paar zwiert over de baan. (Polygoon),
VOETBALLERS OP DE SCHAATS* In het Olympisch Stadion te Amster
dam werd Zondag een schaatstournooi voor voetballers gehouden om het kam
pioenschap van Amsterdam. Behalve individueele kampioenschappen was ook
een clubkampioenschap aan dit aardige tournooi verbonden. Dijkstra "van
D.W.S. (links) en Bergsma' van Ajax komen gelijk over de streep. (Polygoon)
ENGELSCHE GEVANGENEN IN EEN ITALIAANSCH GEVANGENEN.
KAMP. Een groep Engelsche gevangenen in een
Italiaansch kamp. (Scherl)
KRANSLEGGING DOOR DEN HONGAARSCHEN MINISTER VAN OOR
LOG BIJ HET GEDENKTEEKEN UNTER DEN LINDEN IN BERLIJN.
De als gast van generaal-veldmaarschalk Keitel in Berlijn vertoevende
minister van Oorlog Bartha legde 24 Jan. bij het gedenkteeken in Berlijn
een krans neer. Onze foto toont het défilé van de eerecompagnie voor den
Hongaarschen minister van Oorlog. (Holland)
DE WEDSTRIJDEN OP „KRALINGEN" IN .ROTTERDAM. DE WANDELSPORTVEREENIGING „DE HAAGSCHE VIERDAAGSCHE" heeft Zondag het wandel-
DE WINNAAR VAN DEN ELFSTEDENTOCHT, PIET KEYZËR, WINT VAN STRIJBIS OP DE 500 M. seizoen geopend met marschen door den Haag en omstreken. Ondanks den sneeuwval was de stemming
(Polygoon) opperbest. De deelnemers(neemsters) in de sneeuw. (Polygoon)
Een roman uit de voetbalwereld,
door J. WILMAN.
(33
Het staat Arthur in het geheel niet a"an,
dat zijn vader zoo op jou gesteld i£; hij
voelt drommels goed, dat dit nooit in zijn
belang kan wezen. Wade kijkt, je niet di
rect vriendelijk aan, want jij kreeg het
meisje dat hij wilde hebben. Dien avond
animeerden ze je tot kaarten; zij speelden
met Russell onder één hoedje en zoo ver
loor je grof. Onbewust bracht je Wade op
zijn idee door mij te verzekeren, dat je wel
aan drie honderd pond wist te komen. Je
zult zegden: niemand kon vermoeden, dat
ie juist die imitatie van den bracelet in
Londen zou laten taxeeren. Neen, dat
sspreekt. Wat zij als een ongedacht for
tuintje beschouwden, werd een strop voor
ze. Cyril, ik ben overtuigd, dat het bezit
van de imitatie je geluk is geweest. Anders
vas wellicht iets bedacht, waarvan je je
uiet' zoo gauw had kunnen zuiveren. Ik
ken Arthur en Wade ze zijn aan elkaar
gewaagd en-deugen voor geen haar. Rus-
ssb, die met zulke gluiperds meedoet, kan
uumogelijk beter wezen."
Hi het begin zat de belangrijke rol, die
voor rekening van het toeval kwam, Curtis
dwars. Wanneer hij niet had gekaart, was
geen reis naar Londen noodig geweest en
had Wade hem niet kunnen zwart maken.
Toch bevredigde die gedachtengang Cyril
niet. Hij had zich voor de grove kaartpar-
tij laten vinden uit. En er werd met
geen andere bedoeling valsch gespeeld, dan
om hem in geldelijke ongelegenheid te
brengen. De Sullivan's wisten, dat hij al
lesbehalve gefortuneerd was; waarom zou
den hun intieme vrienden het dus niet
weten? Wade en Arthur bezaten reden te
over, hem kwalijk gezind te zijn. Nora's
conclusies werden ten slotte geheel de zijne.
Doch daarmee was hij met nummer drie
niet klaar advocaat Russell. Welk mo
tief had deze, hem bij de Syllivans onmo
gelijk te maken?
En dan drong altijd hetzelfde antwoord
zich aan Curtis op: het feit, dat hij we
derom voor de Rovers uitkwam. Het was
ondoenlijk, een ander te vinden; toch
snapte hij het verband niet. Op voorzich
tige wijze had hij informaties naar Russell
ingewonnen: de advocaat bezat een goede
practijk, stond als vrij vermogend bekend
en behoorde tot de vrienden van Benjamin
Sullivan een aanbeveling op zichzelf.
Hejj leek te absurd, dat zoo iemand zich
tot lage streken leende en enkel en alleen
om een hem onwelgevallig speler uit de
club te weren. Toch vond Cyril steeds daar
het aanknoopingspunt. Hij kon zijn eerste
bezoek aan de Eastern Meadows niet ver
geten, toen hij de Rovers met 82 door
Birmingham had zien inmaken. Voor die
smadelijke vertooning waren manager noch
trainer noch aanvoerder ter verantwoor
ding geroepen! Daar moest wat achter heb
ben gezeten. Doch al constateerde Cyril dit
feit duizendmaal 't bracht hem niet na
der tot de verklaring, waarom Russell hem
wilde wegkijken.
Eenige weken 'nadat Nora haar stand
punt had uiteengezet, kreeg Cyril het be
wijs, dat de diefstal van den bracelet, al
thans van Russell's zijde, werd aangewend
om hem bij de clubgenooten' in een on
gunstig licht te stellen. Na afloop van een
training haalde spil Mullin een oud hoef
ijzer te voorschijn en bood het Cyril met
een buiging aan.
„Voor jou," grijnsde hij.
Curtis stak geen hand uit. Buck Mullin
stond niet op de lijst van zijn vrienden en
hij begreep heel goed, dat de spil zich een
twijfelachtige aardigheid op zijn kosten
veroorloofde. Maar de bedoeling ontging
hem'op dat moment.
„Niet hebbén?" deed Mullin verwonderd.
„Ze zeiden me toch, dat je hoefijzers ver
zamelt!" Hij sloeg zich voor het voorhoofd.
„Ach,'dat is waar ook! Alleen gouden zijn
van je gading, met mooie glinsterende
steentjes er op!"
Zonder een woord wendde Cyril zich af.
Hij voelde niets voor ruzie. Evenmin kwam
het in hem op, zich tegenover een individu
als Mullin te rechtvaardigen. Uit het voor
val trok hij evenwel zijn conclusies. Het
was Sullivan's nadrukkelijke wensch ge
weest, dat van het gebeurde op „Dragon's
Castle" niets naar buiten uitlekte; hij had
het huisgenooten, gasten en dienstperso
neel onomwonden te verstaan gegeven.
Toch was via manager of trainer het ver
haal van den diefstal den clubgenooten be
kend geworden. Als overbrenger kon slechts
één in aanmerking komen: Russell.
Van de directie viel Luke Silvers buiten
verdenking een zwijgzaam man, die zijn
werk deed en zich met géroddel niet inliet.
Dokter Ryan hield zich steeds zoowel van
manager en trainer als van spelers afzijdig-
Daarentegen ging haast geen dag voorbij,
of RusSeli verscheen op Eastern Meadows.
Het leed dan ook voor Cyril geen twijfel,
langs welke kanalen Mullin de gelegenheid
was gesteld, zijn geestigheid omtrent hoef
ijzers te luchten.
Toen hij 's middags de eetzaal binnen
trad, bleek hem, dat de verdachtmaking
als inzet van een weloverwogen campagne
moest worden beschouwd. H was niet in
Curtis opgekomen, van tafel te veranderen,
al had zich in de gezindheid van den trai
ner jegens hem een radicale wijziging vol
trokken. Zooiets zou capitulatie hebben be-
teekend en daar paste hij voor. Zij begroet
ten elkaar met een hoofdknik, meer niet.
De derde man, rechtsbuiten Woodley,
bracht ook hier de spraak aan. Dien mid
dag echter had Curtis zijn stoel nog niet
bijgeschoven, of Brooks verrees demonstra
tief van zijn zetel, pakte zijn eetgerei bij
een en nam aan een andere tafel plaats.
Indien de trainer had verwacht, dat zijn
manifestatie, eenigen indruk zou maken op
den jongeman aan wieTis adres ze gericht
was, dan vergiste hij zich deerlijk. Cyril
schokschouderde; daarmee achtte hij het
incident gesloten. Hij pikte de lamscotelet'
van zijn plateau, besausde haar en begon
ze te snijden. Toch kon hij niet nalaten te
informeeren:
„Om wat heeft Brooks het nu weer op de
heupen?"
Tot zijn verbazing hield de rechtsbuiten
zich Oost-Indisch doof.
Cyril zei hem, geprikkelder dan in de be
doeling lag: „Ik vroeg je iets, Woodley!"
Ik ben niet verplicht te antwoorden,
wel?"
„O! Neen, natuurlijk niet! Hou je mond
dan maar toel"
„Daar heb jij meer reden voor dan ik. Je
deed of je Mullin niet begreep, hè? Wel zoo
verstandig
„Aha!" Cyril lachte zachtjes. „Is dat het
eieren eten? Ze hebben over me geroddeld
en jij gelooft een vent als Mullin op zijn
onbetrouwbare gezicht? Je valt me tegen,
Woodley!"
„Mij een zorg. Je hoeft Mullin er niet
scheel op aan te zien. Hij flapte er uit, wat
ieder weet. Wanneer je den zegsman wilt
hebben, ga dan naar Norton en heet het
hèm liegen!"
Cyril schudde het hoofd. „Dat zal ik niet
doen. Als ik met den baas wat te vereffenen
heb, trek ik niet eerst den knecht aan de
ooren. Norton voerde uit wat Russell voor
schreef."
„Nou dan! Je bekent het zelf!"
„Ik beken, dat Russell een aartslasteraar
is. Hij weet, beter dan wie ook, dat ik aan
den diefstal op „Dragon's Castle" part noch
deel heb."
„Neen, Curtis! Geen praatjes in de ruim
te! Jij noemt advocaat Russell een aarts
lasteraar. Bewijs het, en ik timmer ieder,
die één woord in je nadeel zegt, op zijn
snuit!"
„Mijn verzekering moet je voldoende zijn.
Ik heb reden om te handelen zooals ik
handel. Ik kon op ditzelfde oogenhlik op
staan, stilte verzoeken en de ware toedracht
vertellen. Waarom ik het niet doe? Om geen
slapende honden wakker te maken. Russell
haalde een gemeene streek uit; vandaag of
morgen reken ik met hem af. Maar eerst zal
ik hebben uitgevischt, welke plannen hij
met de club voorheeft. Dat vind ik van
meer belang dan een persoonlijke oeleedi-
ging."
.(Wordt vervolgd).
