Hitier viert Kerstmis bij zijn soldaten - Spijkers slaan voorde Winterhulp
81sie Jaargang DM AD Tweede Blad
FEUILLETON
Het Noodlot van de
Ransome Rovers
EENVOUDIGE VILTHOEDEN doen
dezen winter opgeld. Een iets meer gekleed
model in donkergrijs met veer.
(Holland)
IN VERBAND met het in werking treden
van de nieuwe IJkwet, heerscht op de
ijkkantoren groote drukte.
(Polygoon)
IN HAMBURG STAAT EEN GETROUWE NABOOTSING VAN EEN STUKA JU 87, VAN
HOUT VERVAARDIGD. Ieder, die iets voor de Winterhulp offert, mag een spijker in het
toestel slaan. Men hoopt hiermede door te gaan, tot het houten vliegtuig
in een ijzeren veranderd is. (Associated Press),
SOLDATEN-KERSTFEEST MET DEN FÜHRER. Evenals hetvorige jaar
bracht de Führer de Kerstdagen met zijn soldaten door. Hier ziet men hem
temidden der mannen van een infanterieregiment, dat sedert September 1939
het grootste aantal onderscheidingen heeft ontvangen. (Hoffmann)
ALLEEN OP DE FIETS.
DAT DE BEURSMENSCHEN ZICH WONDERLIJK SNEL AAN DE OMSTANDIGHEDEN HEBBEN AANGE
PAST, BEWIJST DIT PLAATJE, GEMAAKT OP EEN BEURSDAG TE AMSTERDAM. (Polygoon)
WINTERGEZICHT IN EEN STADJE ERGENS IN DE DUITSCHE BERGEN.
(Holland)
Een roman uit de voetbalwereld,
door J. WILMAN.
(5
In diverse kranten had hij per adver
tentie N. G. verzocht, haar adres mee te
deelen aan Cyril Curtis, Devonshire Street
70, doch het leverde geen resultaat op. Om
dat hij haar bij geen mogelijkheid uit zijn
gedachten kon zetten en de reden van haar
zoo plotseling gewijzigde houding wilde
kennen, had hij ten slotte de hulp van een
informatiebureau ingeroepen. Aan de in
lichtingen van de firma Benson en Raider
dankte hij het, dat hij nu stond voor het
huis waar zij woonde, in het onaantrekke
lijk geheeten Ransome, voor hem echter de
aantrekkelijkste stad ter wereld, want hier
zou hij weer met Nora Grasham in contact
kunnen komen. Cyril weigerde te aanvaar
den, dat het meisje in leven was ver
schenen om er na èenige maanden voor
goed uit te verdwijnen.
Minuut na minuut verstreek zonder dat
hij in staat was zich te realiseeren, wat hij
eigenlijk verwachtte. In huis bleef alles
stil, niemand ging in of uit. Ten slotte
stapte hij op en liep denzelfden weg te
rug Op Hereford Road, een breede zijstraat
van de Grand Avenue, vond hij wat hij
zocht: een niet al te prijzig hotel, het Ca
ledonian. Na zich op zijn kamer te hebben
verfrïscht, nam hij plaats in de eenzame
hall en liet een whisky-soda aanrukken. De
kellner, die de bestelling uitvoerde, leek
Cyril van het type, dat niet afkeerig is van
een praatje. Hij besloot bij hem zijn licht
op te steken; iemand van de positie als
Benjamin Sullivan zou in Ransome zonder
twijfel algemeene bekendheid genieten.
Zij hadden een poosje over het weer en
de slechte tijden gesproken, toen Cyril tot
zijn eigenlijk chapiter kwam.
„Ik ben voor het eerst van mijn leven
in Ransome", zei hij met een flauwen glim
lach. „De mogelijkheid is niet uitgesloten,
dat ik al heel gauw een bezoek moet afste
ken bij Mr. Benjamin Sullivan, den in
dustrieel, die op de Grand Avenue woont.
Het zou geen kwaad kunnen als ik vooraf
wist, wat voor soort man hij is."
„Benjamin Sullivan? Nooit anders ge
hoord, of hij moet een heel geschikte baas
zijn. Hij is eigenaar van de grootste scheeps
werf in de stad- je kunt gerust zeggen de
eenige, die hier wat beteekent. Maar zijn
kantoren heeft hij niet op de Grand Ave
nue. Daa^ moet u voor op Docks Quay
wezen".
„Het is niet te bedoeling, hem over za
ken te spreken. Tenminste niet over zaken
dieCyril moest even nadenken hoe
hij het in zou kleeden zonder dingen aan
te roeren waar een derde niet mee te maken
had.
De kellner was hem vóór met de vraag
„Voetbalt u soms?"
Curtis keek verbluft ..Of ik voetbal? Het
?rband ontgaat me"
„Mr. Sullivan stel; namelijk juitengéwoor.
groot belang in de voetbalsport."
„Je bedoelt, dat hij geregeld wedstrijden
bezoekt? Wel, dat doen de meeste Engel-
schen, onverschillig van welken rang en
stand. Voor een industrieel dus niets bij
zonders. In het dagelij ksche leven hebben
ze daarentegen wel andere zorgen aan hun
hoofd, dan hoe ze een bal zullen zien
trappen-"
„Een bewijs, dat u Mr. Sullivan niet kent.
Hij is de man van de Ransome Rovers."
„Ik kan hem er niet mee feliciteereh,"
grinnikte Curtis. „Zijn club bengelt onder
aan en je behoeft geen profeet te wezen
om te voorspellen, dat ze met muziek de
eerste divisie uit danst."
„Hebt u de Rovers wel eens zien spelen?"
,,Neen, en ik weet zeker dat ik er niets
door heb gemist. Naar wat de sportbladen
schrijven, is het een slechte ploeg."
„Gelijk hebt u. Niet één Ransomei wedt
op de Rovers, dat ze zullen winnen. Wel,
met hoeveel ze nu weer zullen verliezen.
Morgen hebben ze een thuiswedstrijd tegen
Birmingham. Natuurlijk gaan ze er dik in.
Als u wilt zien, hoe niet gevoetbald moet
worden, mag u de vertooning niet verzui
men. Lui, die er verstand van hebben, la
chen zich gewoon een kriek. Behalve Mr
Sullivan. Zijn lip hangt altijd op het .onder
ste knoopsgat van zijn vest als hij ''an de
Eastern Meadows komt. Geen wonder Ck
wou, dat ik op de spaarbank had wat de
club hem dit seizoen kost. Dan nam ik een
bar in de buurt van de haven over en werd
mijn eigen baas."
„Mr. Sullivan zai rijk genoeg zijn ^m zich
de luxe te kunnen veroorlooven."
„Dat wel Maar als ik in zijn schoener
stond, zou de grap me al knapjes hebber
verveeld. Je zou zeggen, dat zoo wat het
heele elftal er met de pet naar gooit. Toch
bestaat het uit dezelfde spelers, die het het
vorig seizoen tot in de middelmoot schop
ten. Onbegrijpelijk. En koren op den molen
van de Ransome Wanderers, die pas zijn
gepromoveerd. Ze slaan een heel wat beter
figuur. Het volgend jaar hebben ze voor
Ransome het rijk alléén in de eerste di
visie".
„Vermoedelijk een inzinking," veronder
stelde Curtis. „Misschien toonen de Rovers
in de eindspurt wat ze waard zijn. Zooiets
is meer gebeurd." Hij zweeg even. Toen
vervolgde hij bedachtzaam: ,,Ja, ik zal
morgen den wedstrijd tegen Birmingham
bijwonen. Zonder op te hakken ik ben
zelf een meer dan middelmatig voetballer
en heb kijk op het spel. Mogelijk kan ik
een paar aanwijzingen geven waarmee de
Rovers hun voordeel weten te doen. Het
zou een niet ongunstige introductie bij Mr
Sullivan zijn. De moeilijkheid is alleen, hoj
ik hem tusschen al die duizenden toeschou
wers uitpik. Hij is een vreemde voor me
Wel heb ik in Londen een nichtje van hem
mtrnoet, dat kort geleden weer naar Ran-
ome is verhuisd. Ze heeft me nooit ver
teld, dat haar oom zoo voor zijn club in de
bus blaast." Curtis was er in geslaagd, zijn
toon ongeïnteresseerd te doen klinken-
De kellner trok een gezicht „Tusschen
al lie duizenden toeschouwers, zei u! Dat
zal alleen iemand zeggen, die een onbeken
de in Ransome is! De Rovers trekken niet
meer dan een' handjevol publiek Geef het
een- ongelijk! Als u Mr. Sullivan wilt heb
ben die is makkelijk genoeg te vinden
Hij zit altijd op het voor de directie gere
serveerde gedeelte van de eeretribune.
Eeretribune! Ze wordt door de Ransomers
de folterplaats genoemd. Over het alge
meen een tamelijk ruw volkje, maar niet
zonder gevoel voor humor. Wat u zei
over een nichtje van Mr. Sullivan: den
laatsten tijd zie je hem nogal druk met een
heel knap meisje. Zijn dochter is het niet.
Die stelt geen Delang in voetbal, evenmin
als zijn vrouw. Sullivan's zoon behoort tot
de aanhangers van de Wanderers. Niet het
eenige waarin hij met den ouden heer moet
verschillen."
Curtis raadpleegde zijn horloge, dronk
zijn whiskey-soda leeg en gaf den spraak-
zamen kellner te kennen, dat hij het tijd
vond om naar bed te gaan. Nog zeventien
uur en hij zou naar alle waarschijn
lijkheid het meisje terugzien, dat sinds de
ontmoeting onder zoo eigenaardige om-
stand' eden geen moment uit zijn ge
dachten was geweest.
IV.
De kellner van het Caledonian Hotel had
geen kwaad woord te veel over het spel van
de Ransome Rovers gezegd: het was een
voudig het aankijken niet waard. Toch
moest er een tijd zijn geweest, dat de,club
i heel wat betere conditie had verkeerd en
door de sympathie van ee groot deel der
bevolking werd gedragen. Curtis kon zich
anders niet voorstellen waarom overdekte
en open tribunes waren gebouwd, die zeker
tusschen de veertig en vijftig duizend toe
schouwers plaats boden. Nu zaten en ston
den er misschien een zes, zeven duizend.
Maar zij maakten spektakel voor minstens
viermaal dit aantal. Niet uit enthousiasme.
(Wordt vervolgd).
