Historisch gebouw krijgt andere bestemming - Een slagschip huiswaarts
lepch da**"a
8Isle jaargang
Tweede Blad
Huwelijk met
modern comfort
FEUILLETON
DE UIT HET JAAR 1600
DATEERENDE WAAG TE
MONNIKENDAM zal
een andere bestemming
krijgên en worden inge
richt als politiebureau.
IN PARIJS IS MEN SE-
DERT KORT OVERGE-
GAAN tot het laten-
rijden van trolleybussen.
Het nieuwe vervoermiddel
mag zjch reeds in een
groote populariteit ver
heugen. (Holland)
EEN DUITSCH SLAGSCHIP OP WEG NAAR HUIS. Na langen tijd buiten
tegen den vijand gestreden te hebben, keert het slagschip met de begeleidende
schepen naar huis terug. Maar ook nu nog bedreigen de kanonnen ieder
vijandelijk schip, dat het zou wagen naderbij te komen. (Polygoon)
DE EEUWENOUDE WINDMOLEN „DE LINDE" TE
STEIN (L.), welke sedert 20 jaar niet meer in gebruik
is geweest en in een vervallen toestand verkeerde, is
men bezig te restaureeren. (Het Zuiden)
DE KUNSTENAARS VAN DE ST. JAN TE 's-HERTOGENBOSCH zijn bezig
aan een grootsch werk. Diverse levensgroote beelden van de Hertogen van Brabant
staan in de werkplaatsen aan den voet van de St. Jans-Basiliek gereed om in'den
loop van het nieuwe jaar op de stoelen van de luchtbogen te worden geplaatst.
De beeldhouwer J. Goossens legt de laatste hand aan Godevaart I
op den voorgrond het gips-model. (Het Zuiden),
door
Mr CORRY STOLZ—VAN DEN KTEBOOM.
61)
Ticn minuten voor Nick opbelde, had Van
Dijk nog met zijn normaal-bedaarde be
leefdheid aan Mr. Van Westhove aange
kondigd De Officier van Justitie is voor
u aan de telefoon, meneer.
En toen was een oogenblik later Mr. Van
Westhove gejaagd zijn kantoor komen uit
schieten: Waar is meneer Robberts? Is
meneer Robberts er al? Zeg hem, dat hij
zich onmiddellijk klaar maakt. We moeten
op het Parket komen. Er is iets gebeurd-
Groote goden! Ik ga vast. En Van Dijk, die
verder niets te hooren heeft gekregen, dan
de haastige instructie: Iedereen, die
komt wegsturen. Terugbestellen op morgen
of overmorgen ja, kijk zelf de 'agenda
maar nais door de ongewone zenuw
achtigheid van zijn werkgever dermate ge
ïnfecteerd, dat hij na Nick, verschillende
anderen even kortaf en onvriendelijk te
woord staat.
Had ze ooit gemeend, dit te kunnen vol
houden, denkt Lies bij het begin van iede-
ren nieuwen dag. Op ,,de Waeldonck" was
ze cok dikwijls genoeg doodmoe geweest. Na
een groot diner of 's zomers in den in-
maaktijd. Maar dit is veel ergtr. Beenen,
die zoo zwaar zijn, dat iedere stap moeite
kost en het trappen loopen, twintig, dertig
keer per dag een onmenschelijk moeilijk
werk lijkt. Pijn in den rug. pijn in de
schouders het komt niet alleen van het
werk, weet ze. Ze hoest ook en ze kan niet
eten. En slapen nog veel minder. Ze zal
ook wel ziek worden, denkt ze. berustend.
Misschien gaat ze wel dood, dat zou nog
het beste zijn Hier moeten blijven, altijd
dit domme, ellendige werk moeten doen,
werk, waar de eerste de beste dorpsmeid
beter geschikt voor is dan zijEen huis
houdster, die goed kan koken o jawel.
Zelfs dat heeft ze niet eens, niet eens de
voldoening van een moeilijk gerecht, dat
goed uitvalt, van een lekker nieuw scho
teltje, van een in de puntjes verzorgd di
ner. De eeuwige bouillon en magere lapjes
voor de freule, de eeuwige bloedworst of
gebakken spek voor de keuken. Het gaat
niet, denkt Lies en ze begint avond aan
avond de advertentiekolommen van de
krant na te snuffelen, tot groote ongerust
heid van Bertus en Marie, die de sympto
men uit lange ervaring kennen. Maar ze
zeggen niets, zitten zwijgend toe te kijken
als Lies iederem avond opnieuw brieven
schrijft op de advertenties, die haar ge
schikt lijken.'Veel keus heeft ze niet, want
ze durft het alleen wagen, zich bij alleen
wonende dames of bij echtparen op leeftijd
aan te bieden. Een gewoon gezin: vader,
moeder en kinderen och, daar hoeft ze
immers niet aan te beginnen, daar zou ze
het nog minder uithouden dan hier. Het is
dan ook al heel gauw geen teleurstelling
meer, als ze 's morgens aan het van leed
vermaak grijnzende gezicht van Bertus
ziet, dat de post wéér niets voor haar heeft
gebracht.
Niks voor jou, juffie, zegt Bertus dan
nog ten overvloede. Waarop telkens weer
Marie's half voor zich heen gemompelde
commentaar volgt over „sommige men-
schen, die maar ieder oogenblik moeten
veranderen" en over „diensten, die vandaag
den dag niet opgeschept liggen".
Nee, denkt Lies, als ze voor den zooveel-
sten keer het avondblad heeft nagesnuf
feld. Opgeschept liggen de diensten niet te
genwoordig, zelfs niet voor een bekwame
huishoudster-keukenmeid. Wéér niets van
avond. Zou ze zelf niet eens een adver-.
tentie plaatsen? Hoeveel zou dat kosten?
Ze moet zuinig zijn. Ze bladert de krant
door op zoek naar het advertentie-tarief..
Kerstboomen, Kerstartikelen, Kerstdiners.
Een heel rijtje restaurants -kondigt triom
fantelijk de Kerstmenu's aan. Gek, dat die
wereld nog bestaat, die gewone wereld,
waar menschen Kerstfeest vieren, plezier
hebben en uitgaan. De wereld van Kerst
boomen en Kerstcadeautjes, van Kerst
programma's in de bioscopen en matinée's
in de schouwburgen. Je kunt het je bijna
niet meer voorstellen, je moet er de krant
voor lezen, om te beseffen, dat dat er alle
maal nog is, dat alles gewoon doorgaat. Al
les.... niet alleen de pretjes, ook de nare
dingen van andere menschen gaan door in
die wereld daar achter de bosschen van
„Klein-Schorenburgh". De oorlog, de on
gelukken, de branden, de aanrijdingen, de.
deHaar oogen hebben zich vastge
haakt lezen lezen, nog eens- Een be
richtje. een klein berichtje maar, tusschen
de branden en de aanrijdingen. Uit Am
sterdam.
Verduistering door een Advocaat.
Hiér ter stede werd hedenmorgen gear
resteerd de 32-jarige Mr. F. R., advocaat en
procureur alhier, als verdacht van verduis
tering van onder zijn berusting zijnde gel
den. Na een voorloopig verhoor werd hij in
het Huis van-Bewaring ingesloten. Omtrent
het totaal-bedrag der verduisterde gelden
wordt een nader onderzoek ingesteld.
Dit is de keuken op „Klein-Schorenburgh".
Dat zijn Bertus en Marie, die aan tafel zit
ten. Alles precies als vijf minuten geleden.
En intusschenintusschenVerstijfd
zit Lies. Haar oogen, haar gedachten gaan
telkens naar die paar regels in de krant,
langzamerhand niets meer ziend, niets meer
voelend, niets meer wetend, dan dit ééne:
Frank gearresteerd. Frank in de gevange
nis- „De twee-en-dertigjarlge Mr. F. R..."
Tegenover haar aan tafel suffen de twee
oudjes. Marie, knikkebollend/ boven haar
breikous, Bertus boven zijn pluimveekran-
tje. De twee, die niet weten. Die niet weten,
dat zij, tegenover hen, hoopt, dat ze nu
maar dood mag gaan.
Omdat ze dit niet kan dragen. Frank, die
zijn hoofd zoo hoog gedragen heeft. Frank,
die de eerlijkheid en de correctheid zelf is
geweest. Die nooit één cent meer heeft ver
teerd, dan zijn inkomen toeliet. En nu dit...
Gespeculeerd? Met met vrouwen?
Frank?.Frank zou de eerste man niet
zijn, die door de koppigheid van zijn vrouw
den verkeerden weg opging...."
Wie heeft dat gezegd? Jimmy. Jimmy, die
wist, dat er tegenwoordig ieder oogenblik
menschen financieel in het nauw zitten
„Je neemt een groote verantwoordelijkheid
op je, LiesLies voelt, hoe hetf bloed uit
haar hoofd wegtrekt, hoe haar beenen on
willige, logge dingen worden, waarop ze met
geen mogelijkheid zou kunnen staan. En
dat moet toch. Ze moet nu immers opstaan
en weg gaan, naar Amsterdam. Onmiddel
lijk. Naar Frank toe. Hem zeggen, dat ze bij
hem blijft. Dat ze hem helpen zal. Hoe,
dat weet ze nog niet. Maar dat komt er niet
op aan. Niets komt er verder meer op aan.
De twee trappen opTen slotte is ze
toch boven gekomen. Wat nu ook weer? O
ja, inpakken en verkleeden en en geld
meenemen en dan weg, stilletjes weg,
zonder iets te zeggen. Anders houden ze
haar nog tegen. Bertus en Marie zullen het
werk wel niet afkunnen,, nu de freule maar
ziek blijft. Jammer, maar daar kan zij niets
aan doen. Zij moet naar Frank. Naar Am
sterdam. Eerst loopen naar het dorp, drie
kwartier door het bosch. Donker zal het er
zijn. En ze is zoo moe. Ze is in haar heele
leven nog niet zoo moe geweest. Even uit
rusten even op bed gaan liggen vijf
minuten maar.
Gelukkig, dat ze nu tenminste in den
trein zit. De trein naar Amsterdam. En hij
rijdt flink hard, griezelig hard. En als maar
bergop, bergaf. Naar beneden heelemaal
de diepte in, huuuEn dan weer een
nieuwen berg op Weer naar beneden ziek
word je daarvan. En ze kan toch niet ziek
bij Frank aankomen.Zijn ze er nu nog
niet? De trein rijdt maar door, uren lang.
bergop bergaf en hard genoeg. Je
hoort het gebonk van de wielen op de rails.
Naar beneden harder harder har
der de diepte in vallen vallen
conducteur!! Help Help!
i Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
