wmn d*^ 'O Grossadmiral Raeder bezichtigt slagschip - Fabricage van zaklantaarns S-lsfe Jaargang Tweede Blad Huwelijk met modern comfort FEUILLETON BIJ DE KUSTBESCHERMING IN VLAANDEREN. BINNENKOMENDE MIJNENVEGERS. (Hoffmann), ZAKLANTAARNS AAN DEN LOOPENDEN BAND. Tienduizenden zaklantaarns, beantwoordend aan de keuringsvoorsehriften, moeten thans worden afgeleverd, teneinde te voldoen aan de vraag van het pu bliek. In een fabriek te Amsterdam, waar deze lantaarns aan den loopenden band worden vervaardigd. (Polygoon) HEDENAVOND ZAL CHARLOTTE KÖHLER in den Stads schouwburg te Amsterdam de première geven van een Spaan- ITALIAANSCHE ZEESTRIJDKRACHTEN IN GEVECHT MET VIJANDELIJKE sche novelle „Frasquita". Holland's eerste voordracht- SLAGSCHEPEN. (Hoffmann) kunstenares tijdens haar voordracht. (Polygoon) IN DE HOOFDSTAD GESCHIEDT HET POSTVERVOER GEDEELTELIJK MET PAARD EN WAGEN OF PER BAKFIETS. SLECHTS IN ENKELE GEVALLEN ZULLEN NOG AUTO'S WORDEN GEBRUIKT. DE POST PER PAARD EN WAGEN. Polygoon GROSSADMIRAL RAEDER BEZICHTIGT EEN MODERN SLAGSCHIP. Onze foto toont den opperbevelhebber van de Kriegsmarine, Gross admiral Raeder, bij het bezichtigen van een modern slagschip. Men ziet hem tijdens de ontvangst aan den valreep. De commandant van het slagschip meldt zich. Scherl door Mr. CORRY STOLZ—VAN DEN KTEBOOM. 55) Frank, In Nick's zitkamer wachtend, ter wijl ze zich verkleedt, neemt zichzelf nog eens onderhanden. Hij heeft óók zijn voor waarden gesteld, toen hij zichzelf dezen eenen avond na al die weken van eenzaam heid toestond: niets anders dan een rustige, prettige avond, een gezellig uitgangetje, een beetje praten. Met Nick, de eenige, die nog iets om hem geeft, de eenige op de heele wereld. "ick rukt de kleerkast open, zoekt ner veus tusschen haar jurken. Welke is ge schikt niet te mal gekleed voor zoo'n ge woon uitje en toch mooi genoeg voor hèm? Dat Schotsche tafzijdje maar, die roode ruit staat het leukst van al haar jurken. Ze vliegt heen en weer tusschen de toilet tafel en de spiegelkast, geagiteerd, bang één minuut te verliezen van den avond, den onverwacht-zaligen avond die komen gaat. O, waarom heeft hij dit nu weer gedaan, waarom heeft hij haar niet met rust ge laten? Juist nu. nu ze zich voor het eerst er werkelijk mee begon te verzoenen, dat het uit was, heelemaal uitVerdwenen is het veilige gevoel van blijdschap om het succes op kantoor, verdwenen de pasver- worven zekerheid, dat ze nu eens voor al haar eigen weg heeft afgebakend, haar weg alléénMaar ze kunnen immers best ge woon vrienden blijven, daar is toch niets op tegen. Gewone vrienden, die gezellig samen uitgaan, prettig kunnen praten. Die niet zulke krankzinnige dingen zeggen, als „ik hou van je" of dat soort nonsens. Die niet denken aanniet verlangen naar Niets, zegt ze hardop tot zichzelf in den spiegel. Je stelt je niet aan en je houdt je kalm. Anders kun je beter thuis blijven. Zoo, Schotsche Hooglander, zegt Frank als ze binnenkomt. Je lijkt wel een kleine page. Toe maar, zegt Nick. Vind jij nu ook al, dat ik er zoo jongensachtig uitzie? Ik heelemaal niet. Maar wie dan wel? Mijn nieuwe chef noemt me een halve jongen. O ja, dat moet ik je nog vertellen, ik heb promotie gemaakt. Er is nog zooveel, dat ik je vertellen moet. Laten we maar gauw ergens rustig neerstrijken. Nee maar, dat is schitterend, prijst Frank, als Nick vol trots het verhaal van de opschuiving en de kans op Stockholm heeft gedaan. Ik krijg respect voor je, Nick. Jij komt er wel. Gek, denkt Nick, dat ze daar nu heele maal niet blij mee is, met die vriendschap pelijke bewondering van Frank. Han in zijn plaats zou gezegd hebben: die onzin, wat doe je er mee, jij hoort bij mij en daarmee uit. En dan zou ze zijn opgestoven en het noodige fraais over zelfstandigheid en eigen werk hebben uitgekraamd. Terwijl nu als Frank maar één woord zou zeggen niet aan denken, verbiedt ze zichzelf. Ik heb nog meer nieuws voor je, zegt ze vlug. Ook van kantoor. Hier lees maar En ze geeft hem het extra overgetypte stukje uit het verslag van de commissarls- senvergadering. Wel, wel, zegt Frank. Slaat dat op mij? Geweldig, zeg. Mag ik het houden? Je begrijpt, dat ik dat Westhoven onder zijn neus wil duwen. Natuurlijk, zegt Nick, ik heb het expres voor jou overgetypt- Ik vond het toch zoo zalig, toen ze op de vergadering met die pluim voor jou voor den dag kwa men. Het was echt een goeie beurt voor je, zegt ze bewonderend. Frank grinnikt. Ik moet lachen om die adoration mutuelle. We zitten elkaar precies op te kammen, alsof we een paar juridische genieën zijn. Dat is tenminste een ongevaarlijk ter rein voor adoration, flapt Nick er uit. Frank kijkt haar aan. Wou je liever iets anders hporen, Nick? Hangt er van af, zegt ze. Wat wou je beweren? Dat je er gevaarlijk lief uitziet van avond, zegt Frank prompt. En dat ik niet begrijp, hoe ik het al die weken heb uitge houden zonder jou te zien. Spaar me, smeekte ze. Maak het nu niet aandoenlijk. Daar kan ik niet tegen Ze spant zich in om den ouden, genoeglijk flirtenden toon vast te houden. Zullen we eens dansen? vraagt ze- Ik heb nog nooit met jou gedanst. Frank kijkt even aarzelend rond, staat dan op en volgt haar naar den dansvloer. De zaligheid van met hem te dansen. Niet denken alleen genieten, zegt Nick tot zichzelf. Maar midden onder den dans slaat opeens de schrik als een schok door haar heen: die daar die grijze kuif en die uilebril is dat Wessels? Meteen ont dekt ze, dat ze zich vergist. t Wat is er? vraagt Frank. Je kijkt in eens zoo verschrikt. Ikik dacht, dat ik iemand van kantoor zag, hakkelt ze. Wessels, je weet wel, mijn vroegere chef. Maar het is hem niet. Eigenlijk bespottelijk van me om zoo te schrikken. Jeje bent er toch niet boos om? voegt ze er verlegen bij. Ze houden er bij ons op kantoor zoo van die stelregels op naHoe moet ze hem dat allemaal uitleggen? Och, kindje, zegt Frank, je hoeft je tegenover mij toch niet te verontschuldi gen. Ik vond het zelf een beetje gewaagd om hier samen te gaan dansen. We kun nen hier allebei zoo licht kennissen zien. Ik had je al willen voorstellen om ergens an ders heen te gaan. Er is een heel genoeg lijk nieuw ding geopend, hier dichtbij. Maar het is meer eh een tweederangs ge legenheid, ik was bang, dat je dat verve lend zou vinden. We zijn vroeger, vanuit Utrecht, hier wel in zesde rangs gelegenheden geweest- Dikwijls genoeg, bluft Nick Als er maar een behoorlijke band is, kan de rest me niet schelen. Een stampvolle zaal, zelfs op een avond als deze. Een show-band. die verjazzte Sin terklaasliedjes doet hooren. Ja als stu denten zijn ze nog wel in heel andere ten ten geweest, denkt Nick. Maar dit is toch iets anders. Vroeger was je met je club uit zocht je expres de minder „deftige" ge legenheden op, om ongestoord er pan te kunnen schoppen. Maar nu met Frank zoo met je tweeën het lijkt iets stiekems. iets, dat eigenlijk niet mag. Onzin. Ze lacht zichzelf uit. Dansen, plezier hebben. Genie ten van deze uren, dat hij bij haar is, zijn oogen, zijn stem, zijn arm om haar heen als ze dansen. Ze houdt van hem ze is nog nooit in haar leven zoo gelukkig ge weest. Ik vind het toch zoo dol. zegt ze. Een prachtidee van je. Wat zou ik anders een beestachtig vervelenden Sinterklaasavond gehad hebben. En ik dan, lacht Frank. Weet je waar ik de laatste weken mijn avonden doorbreng? Bij. Westhove thuis. Ja, hij is buitengewoon aardig en hij doet wat hij kan om me er een beetje doorheen te hel pen. Zie je, hij weet, datnou ja, hij denkt niet zóó slecht over me alsals andere menschen. Het is de eerste keer, dat Frank het gebeurde aanroert en Nick weet niet, wat te antwoorden. Ze weet im mers niet. wat er is voorgevallen het raakt haar ook niet. Want ze weet zoo vast en zeker, alsof hij het haar zelf verteld had. dat Frank nu toch niet meer voor haar voelt, dan tevoren. Een aardig kindeen lief meisje ja, toen in Doornenburg heeft ze al gemerkt, dat hij haar graag mocht. En al hebben de omstandigheden hem nu dichter naar haar toegedrevenmaak je geen illusies, Nick, houdt ze zich voor den zooveeisten keer voor. Zeg, maar dan zul je wel heelemaal tot over je ooren in de juristerij zitten, rraat ze over het onbehaaglijke onderwerp heen. Of heeft meneer Westhove nog andere hobbies? (Nadruk verboden), (Wordt vervolgd).

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1940 | | pagina 5