Hulpkruiser tot zinken gebracht - Melk-auto omgeslagen te Haarlem
lesd5(h mm$
Tweede Blad
Huwelijk met
modern comfort
81sfe Jaargang
FEUILLETON
DE LAATSTE OOGENBLIKKEN VAN EEN VIJANDELIJKEN
HULPKRUISER. Schuimend komt het water omhoog, terwijl
deze vijandelijke hulpkruiser in de diepte zinkt. Het schip werd
door een Duitsch oorlogsschip in samenwerking met een Arado 196-
vliegtuig opgespoord en door eenige welgerichte
salvo's vernield. (Scherl)
MODENIEUWTJE UIT DUITSCHLAND.
EEN CHIQUE NAMIDDAGTOILET VAN
BRUINE WOL.
(Scherl)
door
Mr. CORRY STOLZ—VAN DEN KTEBOOM.
52)
Lies kijkt naar de twee knikkebollende
oudjes aan weerskanten van het fornuis. Ze
zal zelf maar gaan, Bertus is zoo „rimme-
tiekerig" vandaag en Marie wordt altijd
nijdig, als ze uit haar middagdutje gewekt
wordt. Zuchtend staat ze op, draait met
een mechanische beweging de pit van de
petroleumlamp boven de keukentafel een
halven slag lager en loopt naar den salon.
Freule van Holck tot Schorenburgh zit
in haar armstoel bij het open houtvuur.
Juffrouw, wilt u even het theelichtje
uitblazen?
Zeker freule. Zal ik de gordijnen slui
ten, freule?
Hoe laat is het?
Kwart over vier, freule.
Wacht u dan tot half vijf. Ik schemer
£raag nog even.
Ja, freule.
Terug naar de keuken. Van de ouwe tang
in den salon naar de twee oude ..collega's"
bij het fornuis. Drie oude menschen bij el
kaar. En zij er tusschen. Op een Zondag
middag in November- Is er iets triestigers
te bedenken? De eerste dagen was ze dank
baar geweest voor -le rust. Zóó kapot en
ondersteboven als ze uit Den Haag was
aangekomen het had een veilig toe
vluchtsoord geleken, die oude kasteeltje
midden in de Geldersche bosschen. De za
lige stilte na het lawaai van Amsterdam.
De plechtige rust van de hooge beuken. De
dennengeur uit haar kinderjaren. Hier
had ze gedacht hier zou ze kunnen ver
geten. Hard werken, vreemde menschen,
die niets van haar afwisten. Die niet wis
ten, wat er met haar gebeurd was
Lies zit weer aan de keukentafel en buigt
zich over haar boek. Lezen nu niet den
ken. Niet denken aan Amsterdam. Dat kan
ze nog het makkelijst vermijden. Amster
dam is alleen maar een lawaaiige bar, waar
geschreeuwd wordt en gelachen en waar
iemand, die telefoneeren wil, moet roepen:
„zet die verduivelde radio toch af, ik ver
sta geen woord" iemand, die zich daar
goed genoeg thuis voelt om zoo'n toon te
mogen aanslaanEn een andere stem
zegt: ..hij is zeker weer plotseling verhin
derd, hè die mooie man van jou wacht
maar, mijn tijd komt nog welNee, het
is niet moeilijk om aan Amsterdam te
denken.
Maar dat andere verleden, dat hier zoo
ellendig dichtbij is. De keuken van „De
Waeldonck" en de keuken van „Klein-
Schorenburgh"
„Ting elingelingelinge ling eling"
alweer de bel. De gordijnen ze heeft
de gordijnen vergeten-
Juffrouw, het is vijf minuten over half
vijf.
- Jawel freule. Ik zal gauw licht maken.
De twee staande lampen naar de hall dra
gen. Ballonnen afnemen, aansteken dat
mag binnen niet gebeuren vanwege het
walmen. Wachten, tot ze goed doorbranden,
dan binnen brengen. Allemaal werk van
Bertus. Maar Bertus is een versleten ouwe
brompot. En zijn zuster dito dito.
Als u morgen de gordijnen optrekt,
wilt u dan zorgen, dat ze beter gelijk han
gen dan vandaag? Ik begrijp niet, dat u
dat zelf niet opmerkt.
Ja freule. Niets terug zeggen. Niet
schreeuwen: mensch, hoepel op met je
ouwe rommelVijf ramen met lancaster
rolgordijnen, met balletjesfranje nog wel.
En allemaal moeten ze tot op den millimeter
gelijk hangen.
Wat blieft u voor uw souper, freule?
Een taaltje van anno dazumal, maar dat
hoort er hier bij. Je raakt vanzelf in stijl.
Ik zal niet veel gebruiken, juffrouw.
Is er nog bouillon?
Zeker freule, zegt Lies met een stalen
gezicht. Tweede aftreksel van een dubbel-
tjes-soepbot volgens Klein-Schorenburgh-
sche begrippen is dat nog krachtige bouillon
Bouillon met een beschuit. En een
omelette van één ei. Dat is voldoende.
Uitstekend, freule.
Een beetje rammelen met pannen, dan
worden de twee anderen vanzelf wakker.
Hè-hè-hè, is het al zoo laat? Bertus,
die zich moeizaam uitrekt. Wat vliegt de
tijd toch voorbij, hè-hè-hè. Ik zeg maar,
d'r gaat toch niks boven zoo'n lekker tuk-
kie, wat u, juffrouw?
Het is om te gaan. krfjschen, denkt Lies
in wilde wanhoop. Om met je hoofd tegen
den muur te gaan bonzeh, om de deur uit
te rennen, de bosschen ih, waar je tenmin
ste alleen zou zijn, waar je misschien dat
gevoel zou kwijtraken, alsof je langzaam
aan verstijft en versteent, alsof je in dat
holle donkere huis bij die drie oude men
schen vanzelf ook oud wordt, ook voor niets
meer leeft, dan voor het eentonig rooster
van lederen dag: werken eten werken
eten .werken slapenMaar dat
heeft ze toch zelf gewild: werk en een nieu
we omgeving en al het andere vergeten. Ja,
maar dithierbij vergeleken was het op
„de Waeldonck" een gezellig onderonsje.
Ze zit aan de keukentafel Bertus en
Marie tegenover haar, mummelend en kof-
fieslurpend. En ze ziet die andere keuken
tafel, vroolijk gedekt met het .leuke bonte
keukenservies. De gekke opmerkingen van
Hendrik de lachende gezichten van An
nie en Toos, Frank in zijn chauffeursuni
form. Frank in zijn overall op klompen
Frank, zooals hij aan den arm van den
dokter de trappen van het bordes op komt
met zijn arm in een doek. Frank. Frank.
Frank. Kan ze er dan niet van loskomen?
Bijna drie weken is ze nu hier. Drie weken
van verdriet, van ellende. Van radelooze
nachten in het kale meidenkamertje boven
in het oude huis. Onder het dak, waar de
Novemberstormen omheen gieren en flui
ten. Drie weken van werk, onmogelijk
zwaar werk. Huishoudster-keukenmeisje,
jawel! Met twee aftandsche stumpers on
der nee naast nee bóven haar, die
driekwart van hun werk op haar afschui
ven. „Ting elingeling eling" maar
nu staat ze niet op, nu kan Bertus gaan.
De zilveren assiette met de eene beschuit
midden er op. De waterige bouillon zelfs
Maggi is een ongekende luxe hier. Bertus
komt terug.
Er moet hout zijn voor büuje, bromt;
bjjIk zal liièt'nia^van peme.
Lies ziet, hoe hij den heelen voorraad
naast het fornuis weghaalt.
O, maar Bertus,protesteert ze, nu
heb ik morgenochtend1 niets om het fornuis
aan te maken. Ik heb dit er extra voor ge
droogd.
Morgen komt er weer. een dag, zegt
Bertus laconiek. Ende hoützolder ligt
nog vol.
Lies zwijgt. Wat geeft het? Wat komt het
er op aan, dat ze nu.morgen om zes uur
in het pikkedonker naar den houtzolder
moet klimmen. Langs het wankele, ladder
tje. over den vermolmden vloer. Tusschen
de spinnewebben het hout. bijeenrapen, on
der liet lekkende dak vandaan.
Er zijn deze week weer vier pannen
afgewaaid, zegt ze gelaten. Al het hout
■Bóven is kletsnat.
Ja, zegt Bertus met wijsgeerige. kalmte,
het is een versleten boel hier. Niks ge
daan voor jou, juffie. Jij zal het. hier ook
wel niet lang uithouwe, net zoo min als de
anderen.
En waarom niet? komt zijn zuster
strijdlustig. De diensten liggen niet op
geschept op den dag van vandaag en je
moet maar denken, juffrouw, er mankeert
overal wat aan.
Wëlja, zegt Lies, zoo denk ik er ook
over. Er mankeert overal wat aan.
Bertus is ook zoo'n stuk saggerijn, die
zou het je compleet tegen maken hier. ru
ziet Marie verder.
Ja en jij bent zoo'n lievertje. Hoe is
het, zalle me een potje kaarte? vraagt Ber
tus verzoenend*. Ken u ook kaartspele
juffrouw?
SÈr mmmstèfr-
IN DE GILDEKAMER VAN „TYPISCH HOLLAND" AAN DEN HJEILIGENWEG TE AMSTERDAM
is "een tentoonstelling ingericht, gewijd aan de karpoets, het historische hoofddeksel van onze
visschers en zeelieden. Een Volendamsche schoone bezig met het optuigen van een bottermodel.
(Polygoon)
EEN MELK-TANKAUTO VAN „HOLLANDIA" TE VLAARDINGEN KWAM IN BOTSING MET
EEN TRAM OP DEN HOEK VAN DE TEMPELIERSSTRAAT EN KONINGINNEWEG TE HAAR
LEM, DE TANKAUTO KANTELDE. DE OMGESLAGEN AUTO. (Polygoon).
ITALIAANSCHE VLIEGERS EERDEN DUITSCHE, IN DEN WERELDOORLOG GEVALLEN SOLDATEN.
Een aantal van de aan de Vlaamsche kust liggende Italiaansche vliegers begaf zich naar een gedenkteeken
voor de Duitsche gevallenen in den wereldoorlog, om er een krans neer te leggen. Een overzicht van het
eerekerkhof tijdens de rede van generaal der vliegers Wimmer en van den bevelvoerenden Italiaanschen
generaal. Aan weerszijden de eerecompagnieën van het Duitsche en Italiaansche Luchtwapen. (Scherl)
HET VOLTALLIGE GEMEENTEBESTUUR VAN ROTTERDAM was de gast van de directfe. der. Rotter-
damscbe Diergaarde, waar het gedeelte van den tuin, dat Zaterdag a.s. wordt geopend, wètd bezich
tigd. Voor den hoofdingang rechts de burgemeester van Rotterdam, xnr.-P. J, Oud,- naast Kern
jhr. mr. dr. H. A. van Karnebeek. Polygoon
