De Italiaansche opmarsch in Griekenland - Kerkrestauratie in Alkmaar
ilifc JaargangLEIP5CH DAGB1AD Tweede Blad
Huwelijk met
modern comfort
FEUILLETON
MIDDAG-GOSTUUM. (Holland)
HOOGLAND (BIJ AMERSFOORT) WERKT AAN ZIJN WEDEROPBOUW. Vele boer
derijen, tijdens de oorlogsdagen vernield, worden herbouwd. Het vee gaat hier vóór de
mengchen een koe wordt in haar nieuwen stal gebracht. Daarna is de boerderij
pas aan de beurt. (Polygoon)
-■i
HET GRAVEN VAN EEN KANAAL NEEN, HET AANLEGGEN VAN EEN WEG.
Bij den aanleg van den weg AmsterdamUtrecht moet, daar de bodem zeer drassig is,
eerst een kanaal gegraven worden, dat later met zand wordt opgevuld. Hierdoor ontstaat
een stevige onderlaag voor den weg. (Polygoon)
door
Mr. CORRY STOLZ—VAN DEN KIEBOOM.
39)
Wat wil hij eigenlijk? Waarom heeft hij
haar na iedere „bespreking" uitgenoodigd
om te gaan theedrinken? In allerlei leuke
restaurants en tearooms heeft hij haar ge-
'uild op petit-fours en ijs en andere zalig
heden. En dat heeft ze allemaal goed ge-
ronden - zij - Nick, die in Utrecht van geen
'an haar vrienden ooit zelfs een kopje thee
vilde aannemen
Den heelen nacht woelt ze in haar bed
heen en weer en raakt niet uitgepiekerd.
Han Frank. Frank Han. Die ouwe
Heme was zoo stom niet, zei Boy. En Boy
verloofd. Ook zoo stom niet.
'sZaterdagmiddags om één uur staat er
altijd een eerewacht bij den kantooruit-
6ang: verloofden en vrienden van de kan
toormeisjes. Eén voor één zie je ze inha
ken Nick had het altijd leuk gevonden
naar te kijken, precies een gezelschaps
spelletje. En nu staat er voor haar ook
iemandHan, leuk, dat je me komt
halen, zegt ze.
Nikker. Hij haakt ook in. Ze laat. hem
maar begaan, ze kent hier toch niemand.
Han bekijkt haar „met doktersoogen",
denkt ze.
Je ziet er slecht uit, meisje. Niets voor
jou, dat leven hier.
Ik stel het bert, zegt ze. Uitstekend
zelfs. En ik ben zoo lekker als kip. Wat
doen we?
Vanavond is het galapremière van dat
nieuwe Engeische stuk, zegt Han. It
heb de kaarten al in het hotel liggen en
mijn smoking zit in mijn koffer.
Alsjeblieft, zegt Nick overweldigd.
Zalig zeg, naar den schouwburg- vanavond.
En eerst samen eten, zegt Han. Je
hebt je toch vrijgehouden? Ze proest even.
Waarvan? Ik beleef hier nooit iets. Maar
ik Jieb geen eten besteld vandaag en mor
gén.
Ja, morgen moet ik naar Holland-
Zwitserland, zegt Ean. Afgesproken met
een paar Beukbergers. Enfin, daar praten
we nog wel over. Eerst vandaag afwer
ken Koffiedrinken. Wandelen. Thee
drinken. Weer wandelen. Praten. Boomen.
Gezellig is het. Net als vroeger, denkt Nick.
Han is toch een schat. Als ze dien ander
nooit ontmoet hadAls ze toen in
Utrecht direct ja had gezegdOnzin,
het leven loopt zooals het looped moet, je
ontkomt er toch niet aan.
Dineeren in Carlton in avondjurk en
smoking. Wat een ijselljke weelde voor
een kantoorjuffie, zegt Nick.
Hans gezicht vertrekt even. Ik wou.
dat je jezelf niet zoo noemde, zegt hij
heftig.
Waarom niet? Wat ben ik anders? Eén
van de twaalf van de typekamer. En het
bevalt me best. Je moet niet zoo klein
steeds doen, Han, zegt ze met een airtje.
Han schatert ~Het meisje uit de groote
stad en de provinciale jongeling. Ja zeg,
geef me maar een paar tips, hoe ik me
hier meet gedragen.
Cm te beginnen moet je niet te laat
in den schouwburg komen, zegt Nick.
En als je van alles zoo onbehoorlijk veel
blijft eten, halen we het nooit.
En jij eet onbehoorlijk weinig, zegt
Han met zijn strengste doktersgezicht.
ik ken je niet meer, Nikker. Vroeger had
je altijd honger.
Ja, maar nu denk ik aan de lijn, zegt
ze. Dat hangt hier in de lucht. Tachtig
procent van de kantoorconversatie gaat er
over. Er circuleeren bij ons geregeld een
half dozijn vermageringskuren.
Hoe meer ik èr van hoor, des te meer
raak ik overtuigd, dat het leven hier voor
jou niet deugt, jonge dame, zegt Han.
Hoog tijd, dat je hier wegkomt.
O. ja? Laten we dan eerst maar zien,
Hier weg te komen. Het is over half acht,
ontwijkt ze.
Ze hebben prachtige plaatsen, geniet Nick.
Balcon nog wel. Han doet alles in stijl. En
hij is zelf ook in stijl, zijn smoking staat
hem toch eenig. Tevreden kijkt ze de zaal
in. Het loopt vol. Leuk, al die avondtoiletten.
Zeg, je kunt hier in Amsterdam toch
nergens komen, zonder bekenden te zien,
zegt Han.
O ja? Wie zie je dan? Ik ken hier geen
kip.
Twee collega's. Kijk daar, ze schuiven
juist naar hun plaatsen. Derde rij stalles.
Zie je die dame met dien rossigen krullebol?
Die meneer daarnaast, dat is Scholten, een
heel bekend oogarts hier. En die ouwe baas,
die er bij is, dat is nog een intimus van den
ouden heer. Een jaargenoot, ik ken hem
heel goed hoe heet hij ook weer? O Ja,
Ringelhorst.
Nick had gekeken en had gezien. Niet den
bekenden oogarts en niet den ouwen baas.die
een jaargenoot is van Han's vader. Maar den
derden man in het clubje van zes.even
draaide alles om haar heen. Een Jcng, een
niet meer jong en een oud echtpaar. Mij
lenver weg is hij nu, daar in die formatie.
Drie deftige Amsterdamsche heeren met
hun even deftige echtgenoöten In den Stads
schouwburgEen jolig kind lijkt dat
vrouwtje van hem. Vast niet veel ouder dan
zij. En veel knapper en elegaiiter, denkt
Nick met schrijnende Jalouzie, als ze haar
in de pauze voor zich uit ziet loopen. Schat
tig, die helblauwe jurk bij dat rossige haar.
Ineens mist ze Han naast zich. O, die is
natuurlijk door zijn vaders studievriend
aangeschoten. Ze drentelt er langzaam ach
teraan.
Nick ben je alléén hier? Frank staat
achter haar. Nick voelt zich bleek worden,
duizelig, door het onverwachte, dat hij in
eens tóch nog bij haar is.
Nee, met een vriend. Maar de nestor
van jouw gezelschap heeft hem in de wacht
gesleept. Daar, wijst ze. Twee medici bij
elkaar, dat duurt nog even.
Wat een gezegend toeval! Dan sleep
ik jou mee.
Néé, schrikt ze, dat kun Je toch niet
doen.
En waarom niet? Collega's zoeken
elkaar altijd en overal, dat zie je. Vooruit,
kom gauw mee. Jullie krijgt toch geen ta
feitje meer.
Vijf minuten later zijn ze allebei voorge
steld, zitten mee in den kring. Nick voelt
zich beurtelings zalig en diep ongelukkig en
bovendien nog onrustig om Han, die kijkt
alsof hij het réar vindt. En dan heb je me
vrouw Robberts nog. En die twee andere
mevrouwen, zeker van het Doornenburgsche
soort, die een vrouwelijke meester in de
rechten rddr vinden. En Frank aan den over
kant, die haar telkens aankijkt met dat
half spottende, half lieve lachje, dat ze nu
al zoo goed kent en dat haar altijd verlegen
en verward maakt. Ze zit op spelden en is
blij, als het belletje gaat.
Komt u eens een avond theedrinken,
juffrouw Lenswaerdt? vraagt dan mevrouw
Robberts onverwachts. Ik hoor van
Frank, dat u hier zoo weinig kennissen
hebt.
Graag, zegt Nick. Dat lastige, akelige
blozen toch. Ja, ik kom erg graag eens.
Laten we dan meteen een avond af
spreken. Volgende week Vrijdag, schikt u
dat?
Ja, graag. Waar woont u? vraagt ze,
zoo hard, dat Han het ook moet hooren.
Generaal Noordhoutstraat achtender
tig, driehoog. Ze kan het adres wel droo-
men, is er op een Zondag zelfs langs ge-
fiets, oga te zien, waar hÖ woonde. En nu
zal ze üinnen mogen komen
Is die meneer Rqbberts een vriend van
je? begint Han direct als ze weer op hun
plaatsen zijn aangeland.
Nee gewoon een kennis. Nog van uit
Doornenburg. Een relatie van Oom Victor,
zegt Nick vlug. Waarom?
Oridat ik graag weet, met wie je hier
omgaat zegt hij effen. Je begrijpt toch,
dat zooiets me interesseert.
'Nadrujj verboden). (Wordt vervolgd).
DE RESTAURATIE VAN DE GROOTE OF ST. LAURENSKERK TE
ALKMAAR „STIJGT TEN TOP".
(Polygoon)
MODENIEUWTJE UIT MÜN-
CHEN. EEN ELEGANT NA-
ITALIAANSCHE TROEPEN BIJ DEN OPMARSCH ÏN GRIEKENLAND.
(Scherl)
HET VISCHSEIZOEN TE VOLENDAM IS TEN EINDE
Den rusttijd benut de Volendamsche visscher om
zijn botter van „top tot teen" op te knappen.
(Polygoon)
TWAALF NEDERLANDSCHE VAKVEREENIGINGSLEIDERS hebben op uitnoodiging van
het Duitsche Arbeidsfront een studiereis gemaakt door Duitschland, waarbij achtereenvol
gens Berlijn, Nürnbefg, München, Keulen en Düsseldorf werden bezocht.
Tijdens het bezoek aan Berlijn. (Polygoon)
