DINSDAG 19 NOVEMBER 1940
No. 24741
Mussolini over het streven
van de spil
Siste Jaargang
Compromis of tijdelijke oplossing verworpen
Commentaren
EERSTE BLAD
Feiten van den dag
LEIDSCH
DAGBLAD
DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN
PRIJS DER ADVERTENTIES
30 ets. per regel voor advertenties uit Leiden en plaatsen waar agentschappen
van ons Blad gevestigd zijn. Voor alle andere advertenties 35 ets. per regel.
Voor zakenadvertenties belangrijk lager tarief. Kleine advertenties uitsluitend
bij vooruitbetaling 's Woensdags en 's Zaterdags 50 ets. bij maximum aantal
woorden van 30 stuks. - Incasso volgens postrecht. - Voor opzending van
brieven moet 10 ets. porto betaald worden. - Verplicht bewijsnummer 5 ets.
Bureau Witte Singel no. 1, hoek Noordeindsplein
Telef. nrs. Directie en Administratie 25041 (2 lijnen)
Redactie 21507
Postcheque- en Girodienst no. 57055 - Postbus no. 54
PRIJS DEZER COURANT
Voor Lelden en gemeenten, waar agentschappen gevestigd zijn:
per 3 maanden2.35
per weekƒ0.18
Franco per post ƒ2.35 per 3 maanden portokosten
(voor binnenland ƒ0.80 per 3 mnd.)
Ter gelegenheid van den vijfden ver
jaardag der Volkenbondssancties tegen
Italië heeft Mussolini de directoriën van de
provinciale federaties der fascistische partij
in het Palazzo Venezia bijeengeroepen. De
leden van den grooten fascistischen raad,
de regeering en het directorium der partij
waren aanwezig. De duce, die met groote
geestdrift verwelkomd werd, hield een
rede, waarin hij zeide:
Kameraden, gij zult begrijpen, dat ik
dezen dag niet willekeurig heb gekozen voor
het bijeenroepen van de provinciale hiërar-
ohie der partij. Dit is de dag van de over
winning voor het fascistische Italië, van de
nederlaag voor de volkenbondscoalitie der
52 belegerende staten.
De 18de November 1935 is een beslissen
de datum in de geschiedenis van
Europa. Het is de eerste poging tot het
ondernemen van een aanval op groote
schaal vanwege de oude wereld, die in
haar woeste zelfzucht en haar ver
ouderde ideologieën werd vertegenwoor
digd door den volkenbond op de jonge,
revolutionnaire krachten van Europa,
vertegenwoordigd door Italië en
Duitschland.
Op dien dag beginnen de scheiding, de
antithese en de strijd, die nadat de demo
cratieën het compromis van Munchen had
den aanvaard alleen om tijd te winnen,
moesten eindigen in den oorlog, dien
Frankrijk en Engeland Duitschland ver
klaard hebben. Men mag hooit vergeten,
dat het initiatief tot den oorlog is uitgegaan
van Londen en eenige uren later is gevolgd
door dat van Parijs.
„ENGELAND DE HOOFDSCHULDIGE"
Plechtig en zonder vrees, dat ik ooit
T tegengesproken zal worden, zeg ik, dat
de verantwoordelijkheid voor den oor
log uitsluitend op Engeland rust. Men
had den vrede kunnen handhaven als
niet Engeland met de volledige toe
stemming van Frankrijk in plaats van
de verdragen op constructieve wijze te
herzien, was begonnen met zijn omsin-
gelingspolitiek, die niet ten doel had
de Polen in het bezit van het volkomen
Duitsche Dantzig te laten, maar de
herrijzende politieke en militaire macht
van Duitschland neer te slaan.
Men had den vrede kunnen redden, aJs
Engeland niet alle toenaderingspogingen
had afgewezen, toenaderingspogingen, ge
daan door Duitschland, dat zelfs een vloot -
verdra ghad onderteekend, dat het op dit
gebied duidelijk en blijvend in de minder
heid zou hebben gebracht. Men had den
vrede kunnen redden, zelfs nog gedurende
de laatste uren van de Augustus-maand
1939, indien niet Engeland, onder druk van
den Poolschen ambassadeur, die zich op 1
September 's avonds te 11 uur naar het
Foreign Office begaf, voor deelneming aan
de door Italië voorgestelde conferentie een
voorwaarde had gesteld, die geheel onaan
vaardbaar was, omdat ze vernederend was
en inhield, dat de Duitsche troepen, die
reeds opmarcheerden, niet alleen niet ver
der zouden oprukken, maar zelfs naar de
uitgangsstellingen zouden terugtrekken.
Wat er gedurende de volgende maanden
gebeurde weten wij allen, daaraan behoef
ik niet te herinneren. In de geschiedenis
van het menschdom heeft men nog nooit
zoo een reusachtige golf van mystificaties
en leugens gezien als die, welke door de
regeeringsorganen en de couranten van
Engeland werd ontketend gedurende de
veldtochten in Polen, Noorwegen, België en
Nederland, die eindigden met de nederlaag
van het Engelsche en het Fransche leger.
Deze nederlaag zoekt haars gelijke wegens
de enorme afmetingen en het bijna onbe-
grijnelijke snelle tempo. Indien de leugen-
oraktijk het geschiktste stelsel is om den
ceest van een volk af te stomoen en te ver
aarden kan men rustig zeggen., dat het
Engelsche volk onbetwistbaar alles op dit
gebied heeft geslagen.
DE BESLISSENDE STRIJD TEGEN
FRANKRIJK.
Frankrijk wankelde, maar het lag nog
lang niet op de knieën en niemand kon
voorzien, dat het leger, dat als het sterkste
van Europa bekend stond, als sneeuw voor
de zon zou wegsmelten, toen op 10 Juni
Italië in den oorlog ging om letter en geest
van het bondgenootschapsverdrag na té
komen en de tralies van zijn gevangenis in
de Middellandsche Zee voor goed te ver
breken. Na twee weken werd de wapenstil
stand gesloten en Frankrijk staakte den
strijd, dien het van tijd tot tijd heeft her-
jat, doch uitsluitend om zich te verdedigen
tegen de verraderlijke aanvallen van zijn
vroegeren bondgenoot, zooals die werden
ondernomen bij Oran en Dakar.
Sedert 10 Juni zijn meer dan vijf oor
logsmaanden voorbijgegaan, maanden van
oorlog, die werd uitgevochten op verre en
vele gronden, te land, ter zee en in de
lucht, in Europa en in Afrika.
Staat mij toe uiting te geven aan mijn
bewondering voor de Italianen, die thans
het voorrecht hebben te strijden. Aan het
Alpenfront en het Afrikaansche front heeft
het leger getoond, dat zijn moreel zoogoed
is als wij maar kunnen wenschen.
De Engelsche nederlaag in Britsch So-
maliland was totaal. Evenals te Duinker
ken zijn de Engelschen uit Berbera ge
vlucht en ze hebben zich gewroken door
ons to verwijten, dat wij een onherstelbare
strategische fout hebben begaan door hen
te verslaan. De strijdkrachten in ons Afri-
kaansch imperium, dat volgens de ver
wachting van den vijand had moeten in
een storten, namen overal het initiatief,
terwijl de Engelsche pogingen tot het uit
lokken van binnenlandsche opstanden jam
merlijk mislukten. Ook in Libye hebben wij
aangevallen en de bliksemsnelle bezetting
van Sidi el Barrani moet niet als het eind
maar als het begin worden beschouwd. Het
volk kan terecht trotsch zijn op de helden
daden van Italiaansche officieren en man
schappen op het landfront.
De marine doet in stilte en vaak op held
haftige wijze haar plicht op verscheidene
zeeën en oceanen van den Indischen
oceaan af tot den Atlantischen toe. Ze ge
hoorzamen aan een streng wachtwoord en
hebben de vijandelijke vloot zeer zware
slagen toegebracht. De marine beschermt
onze verbindingswegen in Middellandsche
en Adriatische Zee op zoo doeltreffende
wijze, dat de vijandelijke vloot er niet in
geslaagd is deze lijnen te verbreken of
zelfs te storen. De Italiaansche luchtmacht
weet steeds wat haar te doen staat. Ze
heeft het luchtruim beheerscht en be-
heerscht het thans. Haar bommenwerpers
bereiken de meest verwijderde doelen, haar
jagers maken den vijandelijken jagers het
leven zeer moeilijk. Dit zijn waarlijk man
nen van onzen tijd, onverschrokkenheid
is hun overheerschendê karaktertrek. En
wat het materiaal betreft, elke maand ko
men uit onze fabrieken vijfmaal zooveel
toestellen als vóór den oorlog. Binnenkort
zullen wij, dank zij den massalen aanbouw
van nieuwe typen misschien aan de spits
staan en zeker de modernste machines van
de andere landen evenaren.
DE BEPERKINGEN KUNNEN VOOR
ITALIË NOG ZWAARDER WORDEN.
Vergunt mij ook hulde te brengen aan
de discipline, het plichtsbesef en de onwan
kelbare flinkheid van het Italiaansche volk.
Het aanvaardt rustig de beperkingen, die
uit den oorlogstoestand voortvloeien en die
nog te dragen zijn, maar die ernstiger
kunnen worden.
Geleid door zijn duizendjarige politieke
intuïtie, begrijpt het, dat dit een be
slissende oorlog is, een oorlog als de
derde Punische oorlog, die moet eindi
gen en zal eindigen met de vernieti
ging van het moderne Karthago: En
geland.
Een sterk volk als het Italiaansche vreest
de waarheid niet, maar eischte ze. Dat is
de reden, waarom onze weermachtsberich-
ten een weergave van de waarheid zijn. Wij
vermelden de slagen, die wij toebrengen en
die wij ontvangen, de vliegtuigen die wij
neerschieten en die de vijand neerhaalt,
de dagen die gunstig zijn en die, welke dat
weinig of niet zijn. Wij publiceeren elke
maand de verliezen aan menschen en ma
teriaal.
DE ITALIAANSCHE WEERMACHTSBE-
RICHTEN SPREKEN WAARHEID.
Ik zou mij voor het volk en voor mijzelf
kleiner voelen, als ik een andere methode
zou toepassen met het doel de goede of
slechte werkelijkheid te verbloemen of te
verzachten. Dat zou gelijk staan met het
volk aan het kwade te wennen en het te
vernederen. Ik zal dat nooit doen. Ik heb
den commandanten aan het front en den
burgerlijken autoriteiten reeds de strenge
order gegeven geen berichten naar Rome
te zenden, die niet nauwkeurig en per
soonlijk gecontroleerd zijn.
HET GEBEURDE IN DE HAVEN
VAN TARENTE.
In dit verband wil ik er aan herinneren,
dat in het Lagerhuis kreten van vreugde
zijn opgegaan, toen Churchill eindelijk een
goede tijding kon brengen, het bericht over
de actie der Britsche torpedovliegtuigen
in de haven van Tarente. Er zijn inderdaad
drie schepen getroffen, doch geen enkel
is tot zinken gebracht en aan slechts één
schip is, zooals in het weermachtsbericht
werd gemeld, schade toegebracht, die her
stelwerkzaamheden van vrij langen duur
vergt. Volgens de eenstemmige meening
der technici zullen de beide andere weldra
weer volgens hun oorspronkelijke bestem
ming dienst doen.
Het is onjuist, dat twee andere oorlogs
schepen en twee hulpschepen tot zinhen
gebracht of getroffen of zelfs maar licht
beschadigd zouden zijn. Het is een bewijs
van kwade trouw, indien men een succes,
dat door ons het eerst erkend werd, ver
groot en met' zes vermenigvuldigt.
Om het beeld volledig te maken zou
Churchill eenige mededeellngen hebben
kunnen doen over het lot van Liverpool
en Kent en het lot van de zeer groote sche
pen, die onlangs in het centrum van de
Middellandsche Zee of in de haven van
Alexandrië zijn getorpedeerd door duik-
booten of torpedovliegtuigen van de Ita
liaansche weermacht.
DE SPIL KRIJGT EEN DIEPEREN ZIN.
Onze deelneming aan den oorlog heeft
aangetoond, dat de spil geen ijdel woord
was óf is. Van Juni af tot heden is onze
samenwerking met Duitschland waar
lijk kameraadschappelijk en totaal. Wij
rukken schouder aan schouder op. Deze
alliantie tusschen beide volken wordt
steeds nauwer en breidt zich tot steeds
meer terreinen van militaire, economi
sche, politieke en geestelijke werk
zaamheid uit. Ten aanzien van heden
en de toekomst is de eenheid van in
zicht volkomen.
Mijn ontmoetingen met den Führer zijn
slechts de bekrachtiging van deze volledige
eenheid van opvatting. Wanneer ik den
Führer ontmoet, zie ik in hem niet alleen
het hoofd en den schepper van Groot-
Duitschland, den opperbevelhebber van de
legers, die in hun overwinningen de be
vestiging hebben gezien van zijn geniale
strategische plannen, welke vaak meer dan
stoutmoedig en wel vermetel zijn genoemd,
maar ik zie in hem vooral den bezieler van
de nationaal-socialistische beweging, den
revolutionnair, die het Duitsche volk heeft
wakker geroepen en het heeft gemaakt
tot den voorvechter van een nieuwe we
reldopvatting, die identiek is aan de opvat
ting van het Italiaansche fascisme. De ge
lijkheid van inzicht is het resultaat van
deze revolutionnaire gezindheid, zij is de
viucht van de ontmoeting van twee revo
luties, welke zoowel op internationaal als
op maatschappelijk gebied nauwelijks be
gonnen zijn. Alles wat betrekking heeft op
de ontwikkelingen van het driemogendhe-
denpact in het Westen, of in het Donau-
bekken, is in gemeenschappelijk overleg
gebeurd. Dit geldt o.m. voor hetgeen de
toekomstige positie van Frankrijk betreft.
DE A.S. VREDE.
Reeds thans is het duidelijk, dat de
spil geen represaille- of rancunevrede
wil vestigen, het ligt echter voor de
hand dat aan zekere eischen moet wor
den voldaan. Deze meer dan wettige
eischen hadden het voorwerp kunnen
uitmaken van besprekingen, zelfs vóór
den oorlog, als men ons niet gesteld
had tegenover een even belachelijk als
tragisch „nooit". Toen men toespelin
gen maakte op een opheffing van dit
„nooit" was het reeds te laat.
Italië had reeds in Mei 1939 zijn weg ge
kozen- De teerling was geworpen. Maar juist
op grond van hun wettigheid sluiten onze
eischen elk compromis of tijdelijke oplos
singen uit, want wij verwerpen die reeds
thans met stelligheid.
DE A.S. BETREKKINGEN TUSSCHEN
ITALIË EN FRANKRIJK.
Na deze algeheele opheldering zal
het echter mogelijk zijn om binnen het
kader van het nieuwe Europa, in het
leven geroepen door de spil, een nieuw
hoofdstuk te openen in de geschiedenis
der betrekkingen tusschen Italië en
Frankrijk, welks geschiedenis zoo be
wogen is geweest.
Het is overbodig te bevestigen, dat de
vrede evenals de wapenstilstand voor de
spil gemeenschappelijk zal zijn. Om de
broederschap der Duitsch-Italiaansche wa
penen te bekrachtigen heb ik den Führer
verlof gevraagd tot een rechtstreeksche
deelneming van onze vliegtuigen en duik-
booten aan den slag tegen Groot-Brittan-
nië en daarin is toegestemd. Ik voeg hier
aan onmiddellijk toe, dat Duitschland onze
medewerking niet noodig had. De moed van
zijn strijders te land, ter zee en in de
lucht, zijn industrieele vermogens, zijn or
ganisatorische en technische bekwaamheid,
het rendement van zijn arbeid zijn wel be
kende feiten. De cijfers der door Duitsch
land bereikte productie van vliegtuigen en
duikbooten zijn uitzonderlijk en stijgen nog
steeds. Intusschen ben ik den Führer dank
baar, dat hij mijn aanbod heeft aanvaard:
niets stevigt meer dan het gemeenschappe
lijk vergoten bloed of het te zamen ge
brachte offer de banden tusschen volkeren
als ze worden bezield door een volstrekte
trouw en door gelijkheid van belangen en
idealen. Ik ben er zeker van, dat onze vlie
gers en duikbootbemanningen onze vlag
zullen eeren.
EEN FELLE AANKLACHT TEGEN
GRIEKENLAND.
Na langen tijd geduld te hebben ge
oefend hebben wij het masker afgerukt
van een land. welks veiligheid gewaar
borgd werd door Groot Brittannië, een
geniepigen vijand: Griekenland- Dat is
een rekening, die er op wachtte veref
fend te worden. Een ding, dat zonder
twijfel sommige Italiaansche classicis-
ten, die bij hun tijd ten achter zijn, zal
verbazen, moet worden gezegd. De
Grieken haten Italië als geen ander
volk. Het is een haat, die op het eerste
gezicht onverklaarbaar lijkt, maar hij
is algemeen, diep en ongeneeslijk in alle
klassen, in steden en dorpen, hoog en
lag, overal.
Is het misschien, omdat Santo Rosa, uit
Piemont geboortig, heldhaftig voor Grie
kenland ging sterven? Misschien, omdat de
Garibaldiaan, Antonia Fratti ditzelfde ge
baar van sublieme naïveteit zeventig jaar
later herhaalde, toen hij sneuvelde bij Do-
mokos?
Het is een mysterie, maar het feit be
staat. Op dezen haat, dien men grotesk
kan noemen, was de Grieksche politiek
van deze laatste jaren gegrondvest. Een
politiek van volstrekte medeplichtigheid
met Groot-Brittannië. Dit kon niet anders,
gezien het feit dat de koning een Engelsch-
man is, de politieke klasse Engelsch en de
beurs in letterlijken en figuurlijken zin
Engelsch is. De medeplichtigheid, die op
verscheidene manieren aan den dag trad,
waarvan t.z.t. bewijzen zullen worden ge
publiceerd, die onweerlegbaar zijn, vormdc-
een daad van voortdurende vijandigheid
tegen Italië. Uit de documenten, die de
Duitsche generale staf in Frankrijk te
Vitry la Charité heeft gevonden, blijkt, dat
Griekenland sedert Mei al zijn lucht- en
vlootbases aan de Franschen en Engelschen
had aangeboden. Aan dezen toestand moest
een einde worden gemaakt.
EPIRUS LEENT ZICH NIET VOOR
EEN BLIKSEMOORLOG.
Dit is gebeurd op 28 October, toen onze
troepen de Grieksch-Albaansche grens
overtrokken. De bergen van Epirus en hun
modderige dalen leenen zich niet tot een
bliksemoorlog, zooals zij. die onverbeterlijk
trouw zijn aan de strategie, welke vlagge
tjes op kaarten prikt, zouden willen. Geen
enkele daad, geen enkel woord van mij
zelf of de regeering noch van een enkel
verantwoordelijk element had een bliksem
oorlog laten verwachten.
Ik geloof niet, dat het de moeite waard
is alle berichten tegen te spreken, die in
omloop gebracht zijn door de Grieksche
propaganda of haar Engelsche luidsprekers.
De befaamde divisie Alpenjagers Julia zou
enorme verliezen hebben geleden, zou ge
vlucht en in de pan gehakt zijn door de
Grieken. Maar deze divisie heeft een be
zoek gehad van generaal Soddu, die mij
na zijn bezoek op 12 November een tele
gram van den volgenden inhoud zond:
„Ik heb vanochtend de divisie Alpenja
gers Julia bezocht Ik moet u, Duce, mel
ding maken van den schitterenden indruk,
dien ik heb gekregen van deze prachtige,
trotsche eenheid, die hechter is dan ooit
in de gelederen van zijn granieten Alpen
jagers."
„WIJ ZULLEN DEN GRIEKEN DE
LENDENEN BREKEN."
Is er onder u, kameraden, iemand, die
zich de niet gepubliceerde redevoering
herinnert, welke ik heb uitgesproken
in Juli 1935 te Eboli vóór den aanvang
van den Abessijnschen oorlog? Ik zeide,
dat wij den negus de lendenen zouden
breken. Thans met dezelfde volstrekte
zekerheid, ik herhaal, volstrekte zeker
heid, zeg ik u, dat wij Griekenland de
lendenen zullen breken. In twee of
twaalf maanden, dat is van weinig be
lang. De oorlog begint pas, wij hebben
voldoende mannen en middelen om el-
ken Griekschen weerstand te vernieti
gen.
De Engelsche hulp zal niet kunnen ver
hinderen, dat dit vastberaden besluit ten
uitvoer wordt gelegd en zal den Hellenen
de ramp niet besparen, die ze hebben ge
wild en die ze bewezen hebben te verdie
nen. Iets anders denken of twijfelen, be-
teekent mij niet te kennen.
Eenmaal begonnen, laat ik pas los bij
het einde. Ik heb het reeds bewezen
en wat er ook gebeuren zal, wat er ook
gebeuren kan, ik zal het nogmaals be
wijzen. De 372 dooden, de 1081 gewon
den, de 650 vermisten der eerste tien
dagen strijd aan het front van Epirus
zullen gewroken worden.
Kameraden. Op dit historische, waarlijk
plechtige oogenblik, dat de vaste landen
tegenover elkaar plaatst of naast elkander
stelt, moet de partij, die revolutie verdedigt
en voortzet, alle vormen van haar activiteit
tot het hoogste peil opvoeren. In het be
gin van den oorlog stond een zekere ver
traging der activiteit der partij in verband
met het vertrek van alle chefs. Nu zal het
niet meer noodig zijn.
GEEN ALGEMEENE MOBILISATIE.
Er is geen algemeene mobilisatie en die
zal niet komen. Er zijn slechts twee lich
tingen onder de wapenen geroepen en er
zijn er nog een dertig beschikbaar. Wij
hébben een millioen mannen onder de wa
penen. Zoo noodig kunnen wij nog acht
millioen mannen oproepen. Onder deze
omstandigheden moet de partij haar functie
met ongewijzigde en toenemende kracht
hervatten door moedig haar strijd aan het
binnenlandsche front aan te binden op
politiek,, economisch en geestelijk terrein.
De partij moet zichzelf en de natie be
vrijden) aan wat nog kleinburgerlijke bal
last kan blijken in de ruimste beteeke-
nis, die wij aan dit woord kunnen geven.
De partij moet het klimaat der harde
tijden handhaven en accentueeren.
Wederom, nog meer en beter dan te
voren tot het volk gaan om zijn moreele
gezondheid en materieele bestaan te
beschermen. Een zeker pacifisme, dat
de pseudo-vcrstandelijk en pseudo-
universeel karakter aanneemt, moet
aandachtig nagegaan en bestreden wor
den. Daar is geen plaats voor in een
tijdvak van ijzer en kanonnen. Niets
bestaat en niets anders mag bestaan
dan het hoogste doel, waarvoor wij de
wapens hebben opgenomen.
Duitschers en Italianen tezamen vormen
een blok van 150 millioen vastberaden en
eensgezinde menschen die met beide voeten
op den grond staan, van Noorwegen af tot
Libye en het hart van Europa. Dit blok
heeft de overwinning reeds in handen.
IN ITALIË.
In zijn commentaar schrijft de „Popoio di
Roma" o.a., dat de Duce alle valsche voor
stellingen heeft weggenomen, waarmede de
Britsche propaganda de wereld sinds
Augustus 1939 heeft overstroomd, en dat hij
duidelijk heeft aangetoond, hoe zeer Enge
land volkomen de schuld draagt aan den
oorlog.
Van de Noordzee tot de Middellandsche
Zee, van West tot Oost, is Europa bezig
zich te scharen rondom de as in een nieuwe
organisatie, overeenkomstig de behoeften
en aspiraties der verschillende volkeren.
Terwijl die nieuwe Europeesche organisatie
steeds hechter wordt, blijven de wapenen
van de as beuken op het verzet dat Enge
land nog biedt. Na er op gewezen te heb
ben, dat een vrede door compromis niet
mogelijk zal zijn en dat den vijand geen
respijt verleend zal worden zoo lang hij
niet volkomen ter neer ligt, onderstreept
het blad de volledige samenwerking der
beide asmogendheden, die verbonden zijn
door de banden van twee roemvolle revolu
ties.
De „Messaggero" wijst er op, dat de op
rechtheid waarmede de Duce de werkelijke
draagwijdte zoowel van de gunstige als de
ongunstige gebeurtenissen aangaf een de
monstratie is voor het feit, dat Italië niet
behoeft te liegen om zich sterk te gevoelen.
De leugen laat het over aan zijn vijan
den, die haar noodig hebebn, want alleen
de leugen kan een volk tot verzet brengen,
dat reeds sinds maanden zich tevergeefs
weert. Vervolgens herinnert het blad aan
de door Mussolini aangegane verplichting.
Griekenland „den nek te breken" en wijst
er op, dat welke natuurlijke hinderpalen
Italië op zijn marschroute ook zal ontmoe
ten, de Grieken verslagen zullen worden, en
Griekenland onschadelijk gemaakt. Ten
slotte betoogt het blad, dat ook de Engel
schen verslagen zullen worden en dat
Groot-Brittannië zal ineenstorten, in zijn
val meesleepend de oude orde en de hege
monie der plutocratieën. Indien de Duce
zegt, dat de as de overwinning in de hand
heeft, beteekent dat, dat niemand ter we
reld in staat is haar die te ontrukken.
De Corriere della Sera schrijft, dat de
rede van Mussolini een speciale beteekenis
heeft, want dat zij opnieuw bevestigt, dat
de militaire en politieke overwinning reeds
stevig in handen is van de as. Een vijand
Dit Nummei bevat DRIE Bladen
Binnenland
Het bezoek der Nederlandsche Vakvereeni-
gingsleiders aan Duitschland (3e Blad)
Belangstelling voor de actie van Winter
hulp Nederland (Binnenland, 3e Blad).
Buitenland
Rede van den Duce (Ie Blad)
Ook Göbbels spreekt (le Blad)
De Fuehrer ontvangt Ciano, Suner en
koning Boris (le Blad).
ZIE VOORTS „LAATSTE BERICHTEN"
EERSTE BLAD.
MEN ZIE VOOR ONS KORT VERHAAL
PAG. 1 VAN HET DERDE BLAD.
