Dieren van Artis naar hun winterverblijf - Koning Boris opent het Parlement
LEbDSCH DA6BÜD
Tweede Blad
Huwelijk met
modern comfort
81sie Jaargang
FEUILLETON
EEN DUITSCHE BLOKKADEBREKER PASSEERT OP WEG NAAR
OPEN ZEE EEN DÜITSCHEN TORPEDOJAGER, welke het schip een
veilig geleide waarborgt door het mijnengebied. (Polygoon)
OP PLECHTIGE WIJZE WERD DEZER DAGEN IN SOFIA HET BOEL-
GAARSCHE PARLEMENT DOOR KONING BORIS GEOPEND. De
koning onderhoudt zich na de inspectie van de eerewacht
met een der soldaten. (Scherl)
HET SEIZOEN IN ARTIS IS VOORBIJ. DE KALKOENEN WORDEN
DOOR DEN OPPASSER UIT DE KINDERBOERDERIJ GEHAALD EN
NAAR HET WINTERVERBLIJF OVERGEBRACHT. (Polygoon)
BOMMEN VOOR ALBION.
BOM NA BOM WORDT VOOR DE VLUCHT NAAR ENGELAND GE
LADEN ZIJ ZULLEN DE LÖNDENAARS WEER VAN EENIGE UREN
SLAAP BEROOVEN. (Hoffmann)
OOK IN NOORD-HOLLAND IS HET WATER STERK GESTEGEN. WAAR ANDERS DE KOEIEN GRAZEN,
ONTWAART MEN NU EEN „MEER". EEN KIJKJE IN DE OMGEVING VAN AVENHORN. (Polygoon).
MAATSCHAPPELIJK HULPBETOON IN ROTTERDAM heeft een
enorme uitbreiding van zijn taak gekregen, nu zooveel duizenden per
sonen in aanmerking komen voor de goederen, welke uit het geheele land
zijn samengestroomd. In een groote loods aan de Lekhaven
worden de goederen gesorteerd. (Polygoon)
door
Mr. CORRY STOLZ—VAN DEN KIEBOOM.
29)
Ze eten In een lunchroom. Wat is alles
toch direct gezelliger als je met je tweeën
geniet Nick. Het lijkt nu weer op
utrecht. Utrecht met Loes of Elly aan een
tafeltje bij Van Angeren. Verhalen over de
colleges, over roeien, tennissen
■- Wel? vraagt Erna. Je bent bekaf
zeker?
Heelemaal niet, zegt Nick Ik zat
alleen in stilte te genieten, omdat ik het
200 fijn vind, gezelschap te hebben. Ik heb
hier in die heele maand geen kip gesproken.
Ken ik. Heb ik ook meegemaakt. Re
gelrecht van Rotterdam nog wel. Maar zoo
oeroerd als jij heb ik het natuurlijk niet
gehad.
Waarom natuurlijk? vraagt Nick ver
wonderd.
TT Nou' op konden ze alléén tegen
nej jen. dat ik van de Hoogeschool kwam.
fh Jij. ja, je kunt het ze niet heelemaal
rn t- nemen. Als je bedenkt, hoeveel ge-
outineerde nienschen met rissen diploma's
of 0pi*e keien staan en ze moeten dan een
andere nieuwbakken juffrouw aannemen
«Teen omdat een van de Heeren Commis
sarissen dat verkiest.
Ja, maar ik moet toch ook leven, zegt
Nick verdrietig.
Ik bedoel er ook niets persoonlijks
mee. Ik vind het juist leuk, dat er iemand
van mijn eigen slag bij gekomen is. Maar
ja meester in de rechten èn een proté-
géétje van een commissarisvan wien?
vraagt ze nieuwsgierig.
Van Jonkheer de Laet van Neerduynen.
O. Familie van je?
Nee, een studievriend, zegt Nick kortaf
Clubgenoot, zou je kunnen zeggen, als
ik een jongen was.
Ja-a, als je een jongen waszegt
de ander nadenkend. Erg op je gesteld
zeker?
Nee waarom? Moet dat nou beslist?
vraagt Nick geprikkeld.
Moeten heelemaal 'niet. Maar het zou
allicht prettiger voor je zijn. Dan kon je
misschien met hem trouwen en was je van
het heele gezeur af.
Jasses, kom jij daar ook al mee aan
dragen? En jijzelf dan?
Ik ben al vier jaar verloofd, zegt Erna
Maar we kunnen niet trouwen. Mijn ver
loofde is tandarts. Ook al zoo'n genoeglijk
vak tegenwoordig.
O ja? Ik dacht, dat dat nog zoowat de
eenige menschen waren, die geld ver
dienden.
Verdienen ja. Maar krijgen ho maar.
Hoe voller ze de monden van hun patiënten
met goud stoppen, des te leeger worden hun
eigen zakken. Enfin, dat zal je niet interes
seeren.
Natuurlijk wel, zegt Nick. En ik
vind het kranig, dat je het zoo volhoudt.
Wat? De verloving of het werk?
Nou allebei. En ik wou, dat je me een
paar tips gaf om het ook vol te kunnen
houden. Het werk, bedoel ik. Voor verlovin
gen hoop ik ten eeuwige dage bewaard te
blijven.
Kernachtige mannentaal, hoor, lacht
de ander. Ik vind jou anders heelemaal
niet het type van de vrije vrouw. Dat heb
je of je hebt het niet. Je kunt ze er in je
studententijd al uitpikken, heb je dat ook
gemerkt? Zeg, wat vind je, zullen we op
mijn kamer nog wat doorboomen, of heb
je andere plannen?
Ik heb niets te doen. Nooit, zegt Nick.
En ik vind het dol om met je mee te
gaan.
Zoo ging het in Utrecht ook altijd, peinst
ze, terwijl ze naar Erna's kamers fietsten.
Je zat, van je novitiaatstijd af, midden tus-
schen de meisjes; twee-driehonderd, die je
zag, die je kende. En dan ineens, toevallig,
liep je tegen iemand aan je at aan het
zelfde tafeltje of je fietste eens samen van
college naar huis. En je ontdekte van el
kaar: dat is mijn slag en dan was je met
een vriendinnen, dikwijls voor jaren.
Ja, zegt Erna. als ze bij de thee zitten.
En nu vroeg je om tips om het op kan
toor te kunnen bolwerken. Ik kan je wel
een paar wenken geven, maar die zijn na
tuurlijk gebaseerd op mijn eigen systeem.
En ik weet niet, of je het daar mee eens
bent. Het is niet bepaald een heldhaftige
methode.
Ik voel me allesbehalve heldhaftig,
zucht Nick.
Nee, dat begrijp ik, maar het gaat hier
om het principe. Ik vind namelijk, dat de
aggressieve, de ellebogen-methode, zal ik
maar zeggen, voor een meisje nooit aan te
bevelen is.
Nou, die ligt ook niet in mijn lijn, zegt
Nick.
Des te beter. Dan kan ik je alleen dit
aanraden: Hou je vooral de eerste maan
den nog vijftig procent docieler en tammer,
dan je van nature al bent. Laat je alles ge
dwee aanleunen en protesteer nergens
tegen. Doe je uiterste best om zoo negatief
mogelijk te zijn, ik bedoel, laat ze alleen
merken, dat je wérkt en niet, dat je er
bént. Des te eerder zijn ze aan je gewend
en des te eerder zullen ze je opmerken en
dat op een prettiger manier, dan wanneer
je jezelf naar voren zoudt dringen.
Prachtig, zegt Nick Zoo heb ik het
tot dusverre ook gedaan. Ik zou trouwens
niet anders durven ik ben als de dood
voor iedereen.
Kan geen kwaad. Beter dan dat Je
denkt: hier ben ik meester Lenswaerdt, ik
zal jullie wel eens zeggen hoe het moet.
Bewaar me, lacht Nick.
Is heelemaal niet onwaarschijnlijk. Zoo
heb ik er twee meegemaakt, op ditzelfde
kantoor. Ook juristjes. Regelrecht van de
academie en een air van: „jullie kantoor-
harken", je snapt wel. Maar of ze er uit
vlogen na drie maanden!
Daar ben ik niet bang voor. We voor
het er uit vliegen natuurlijk, maar niet om
die reden.
Mooi, dat is dat dan. Ja en verder.
Dat je nooit een vinger mag uitsteken naar
de telefoon, als er een hoogere autoriteit in
de kamer is, weet je natuurlijk. Kalm laten
bellen desnoods. Dat in de eerste maanden,
iedereen, die langer op kantoor is dan jij,
ook méér is dat wee», je allemaal. Ja
één ding nog: Pas op voor de liefde of de
vriendschap, als je dat liever hoort dat
is taboe, in kantoortijd en met kantoormen-
schen althans. De rest is jouw zaak. Ja,
lach maar, ik meen het toch. Wel, ben je
nu voldoende ingelicht?
Méér dan, zegt Nick En hartelijk
dank voor al je noodige en overbodige raad
gevingen. En voor de thee en de rest nou
je begrijpt het wel. Ik heb het al dien tijd
nog niet zoo fijn gehad. Tabeh.
En het went, denkt Nick, als dë eerste
maand achter den rug is. Het went werke
lijk.
Het knetterend lawaai van de typekamer.
Het werken op de „spitsuren", als je
soms'twintig brieven achter elkaar hebt af
te werken.
Het doorloopend binnen zitten op de
mooiste zomerdagen, terwijl je mag toekij
ken, hoe de anderen een voor een met va-
cantie gaan.
Het geratel in de vrije oogenblikken van
de andere meisjes, waar je buiten staat
hier zoo goed als in Doornenburg. Alleen
Erna is geweldig. Erna staat daar ook bui
ten, of liever ze houdt zich er buiten. Er
gert zich ook af en toe. Eiken morgen, vóór
„de heeren" de post hebben doorgelezen,
dus vóór de typistes geroepen kunnen wor
den om op te nemen, is het groote bijeen
komst in de toiletkamer. Daar, bij de
luxueuze waschtafels en de groote wand
spiegels, vinden ze elkaar, de meisjes van
de typekamer, van de boekhouding en het
archief. Soms verdringen ze er zich met
twintig tegelijk, wasschen, poederen,
schminken, lakken hun nagels en kletsen..
Tot in het oneindige. Over kantoor. Over
menetr zus met juffrouw zoo En de bio
scoop. Dat duurt van half negen tot kwart
voor tien. Dan bevolkt de typekamer zich
weer, zitten Erna en Nick niet langer al
leen met meneer Lammers.
(Nadruk verboden). .(Wordt vervolgd).
