De ontmoetingen dan den Fiihrer met Pétain en Franco - Boerderijbrand
**%imËÊBSm
gfsie Jaarnarii
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
li»
%J V i 1
1 O 1
7 L 4 - V
*f|
V
vl
Huwelijk met
nodern comfort
.{F' M -v *1
V (M i dj;
v
DE HISTORISCHE ONTMOETING TUSSCHEN DEN FÜHRER EN GENERAAL FRANCO. DE FÜHRER EN GENE
RAAL FRANCO BIJ DE INSPECTIE OP HET GRENSSTATION IN HET BEZETTE FRANSCHE GEBIED VAN
HET DAAR AANGETREDEN EERE-BATALJON. (Hoffmann)
TIJDENS DE ONTMOETING VAN DEN FÜHRER MET GENERAAL FRANCO.
Generaal-veldmaarschalk von Brauchitsch, de opperbevelhebber van het Leger,
Generaal-veldmaarschalk Keitel, de chef van het opperbevel van de Weermacht
en Generaloberst Dollmann in gesprek met den Spaanschen gezant in Berlijn,
generaal Espinosa de los Monteros. (Hoffmann)
AMSTERDAM heeft een 4-jarig sportwonder. Haalde hij
laatst met groot gemak zijn zwemdiploma, ook als turner
heeft meneer" heel wat in zijn mars en zijn dagelijksche
oefeningen, onder toezicht van zijn vader, op het dak zijn
een attractie voor de buurt. (Polygoon)
MAANDAG brak brand uit in een paar hooibergen aan den Ringweg, nabij
Sloterdijk. Circa 9000 k.g. hooi en stroo gingen verloren, hetgeen voor den vee
voeder-voorraad van den eigenaar een zeer groote schadepost is.
Tijdens het blusschingswerk. Polygoony
door
t CORRY STOLZ—VAN DEN KIEBOOM.
I)
zal nu tenminste zijn hooge goedkeu-
wel wegdragen.
- Hoe bedoel Je? Waarom zeg Je dat zoo
zoo gek? is er dan wel eens iets niet naar
Dn zin?
Wel eens? Och kindjeFrank heeft
Mt, dat hii zich de woorden heeft laten
wallen, maar tegelijk verlangt hij er
«r, om zich eens te kunnen uitspreken
y aHes wat hem bij zijn werk dwars zit,
I® Westhove's houding in de eerste
la, zegt hij, zie je, het is moeilijk
het allemaal uit te leggen, maar het
°®t hier op neer, dat Westhove een oude
jj™ is en ontzettend conservatief en er
blijiobaar nogal menschen, die liever
;h longen advocaat hebben met een beetje
oaerne kük op eh alles. Zooals ook
1 jnenschen een jongen dokter preferee-
-jj teven een oude. En ja. dat geeft dan
eens wrijving, eindigt hij vaag.
nies begrijpt er niets van. Maar hij
n .er toch geen bezwaar tegen hebben,
njj'zolf ook cliënten hebt. Dat is toch
lo de bedoeling geweest.
Nee, dat Is het hem ook niet. Hoe meer
eigen zaken ik heb, hoe beter voor het kan
toor. Maar hij is een beetje voorwereldlijk
en daarom bevalt het sóórt zaken hem wel
eens niet. Van strafzaken bijvoorbeeld moet
hij heelemaal niets hebben.
En heb jij die dan zooveel?
Neeehdat niet. Maar zie je.
hij is ook erg anti-echtscheidingen, en die
krijg ik juist wel veel den laaitstén tijd.
Frank is opgelucht, dat het er uit is, hoort
toch met verbazing Dies' hartelijken lach.
O wat mal, zegt zie. Zoo'n ouwe vrij
gezel met scrupules. Wat kan het hem sche
len? Als de menschen van elkaar af willen,
laten ze zich immers door geen honderd
advocaten tegenhouden. Daar zou ik me
maar niets van aantrekken, zeg.
Nouhli kan er soms verduiveld
onaangenaam over doen. Duszegt
Frank met een weifelend lachje, jij hebt
er geen bezwaar tegen, dat je man specia
liseert in echtscheidingen, zooals confrère
Van Westhove het zoo vriendelijk noemt?
Ik? Waarom in 's hemelsnaam? Als je
in privé maar anti blijft, mag je in Je prak
tijk, wat mij betreft, net zooveel mannen
van hun vrouw afhelpen, als je de kans
krijgt.
—Omgekeerd, zegt Frank nadrukkelijk.
Hoe bedoel je?
Als regel zijn het niet de mannen, die
beginnen. Als ze het onderling eens zijn, is
1 het zelfs usance, dat alleen de vrouw een
advocaat neemt. En meestal zijn ze het
samen eens.
Duszegt Lies.
Dus de cliënten, die meester Van
Westhove liever niet op ons kantoor zag
komen, zijn allemaal dames, dat is het.
Waarom is er nu ineens weer die angst,
die vreemde angst van vanmiddag? Onzin,
het feit, dat Frank er uit zichzelf zoo kalm
over spreekt, bewijst immers.Ja, jij
bent een geschikter type voor dames-advo
caat dan meneer Van Westhove, zegt ze
luchtigDe geverfde mevrouw, die het
kantoor uitkiwam, toen ze Frank opwachtte.
Dames, mevrouwen, die van haar man afwil
len. Die bij Frank komen om raad, om hulp.
lederen dagDe oranje brief van Yvonne
de Faucourt. Yvonne de Faucourt. Die naam
roept het ineens weer allemaal op. Het ge
vaar, dat ze vanmldddag vaag voelde drei
gen en de angst, dien ze heeft wegge
lachen, dien ze nu weer moet weglachen
Geef me een sigaret, zegt Lies heesch.
Ze steekt haar hand uit naar Frank's siga
rettenkoker. Hij ziet haar vingers trillen.
Hondje toch, zegt hij. Trek je het
je nu toch aan? Ik vond je juist zoo alle
machtig sportief. Je moet zóó denken, Lies:
als ik nu blivoorbeeld dokter was zooals
jij immers zoo graag zou willen dan zou
ik misschien ook wel bijna uitsluitend
vrouwelijke patiënten hebben. Kijk eens
naar de vrouwenartsen en de psychiaters
En de tandartsen niet ie vergeten. Die heb
ben immers allemaal veel meer vrouwelijke
dan mannelijke patiënten. En ik geloof niet,
dat één verstandige doktersvrouw zich daar
ook maar een seconde druk over maakt. En
dat komt toch allemaal op hetzelfde neer.
Wie zeg je dat ik me er wel druk over
maak? zegt Lies dapper. Die mevrouw
de Faucou-t. is lie. rok gescheiden? vraagt
ze er vlak overheen.
Ja.... dat is te zeggennog niet,
zegt Frank, die de vraag al verwacht heeft
en nu weer spijt krijgt, dat hij over dit pré
caire onderwerp is begonnen. Die pro-|
cedure hangt nog. Waarom vraag je dat?
O, zoo maar. Nergens om.
Zwijgen. Weg is de stemming, verdwenen
de vertrouwelijkheid. Stommeling, scheldt
Frank zichzelf. Een dag, die zoo goed is ge
weest, zóó te bederven. Hoe komt hij zoo
ezelachtig? Alsof Lies alsof één vrouw
dat zou kunnen begrijpen, hoe dat allemaal
vast zit aan je werk, aan de praktijk. Hoe
je je af en toe wel eens een beetje móét
uitsloven. Dat Je het graag doet, dat je wel
eens méér doeït, dan strikt ncodig, nu ja,
dat is een tweedeWaarom is hij er
in 's hemelsnaam over begonnen? Had hij
bij Lies troost willen zoeken voor West-
hove's gebrek aan waardeering? Beetje veel
gevergd. Juist van Lies juist in dit
geval. Die critiek van Westhove moet hij
maar op den koop toe nemen. Lieske
Hij wil haar toch geen verdriet doen
Over de tafel grijpt hij haar hand. Lie
veling, zullen we eens opstappen, het is
al over tienen. Hij kijkt haar aan schuld
bewust. denkt Lies. Alsof hij iets wil goed
maken
Zwijgend beginnen ze de terugreis. Lies
legt haar hoofd tegen Franks schouder.
Vasthouden, denkt ze Vasthouden dit zij
beiden samen, daar kan toch niets of nie
mand ter wereld tusschen komen.
Frank voelt, hoe de wind door het open
raampje telkens haar krullen tegen zijn!
wang blaast. En dat brengt hem, sneller'
dan de gang van zijn min of meer verwarde
gedachten, tot de slotsom, dat misschien de
carrière van meester Frank Robberts toch
niet van een zoo allesoverheerschende be-
langrijkheld is, als hij zelf soms wel
meentEn dat LiesHij trapt het
rempedaal in.
Ongelukken maken wil ik niet, zegt
Frank. En ik moet Je nog even iets ver
tellen.
Kan dat niet wachten tot we thuis
zijn?
Beslist niet. Want zie je, Je vroeg me
vanmiddag, of ik nog evenveel van je hield
als vroeger. En dat is niet zoo. Ik hou veel
meer van je. Ik heb nog nooit zooveel van
je gehouden als vandaag.
Ik van jou ook niet, zegt Lies. En
zoolang als we in Amsterdam wonen, heb
ik niet zoo'n heerlijken dag gehad
Ondanks de confidenties? plaagt
Frank.
Misschien ook wel dank zij de confiden
ties, zegt Lies En laten we nu alsjeblieft
naar huis gaan. Ik bibber als ik aan de
garagerekening denk.
Streep haal krulletje streep
krulletje streep streep. Zonder op
houden vliegt Nicks potlood over het steno-
blok. Nog twee dagen. Streep krulletje
haal streep.Als ze er maar komt.
Zelfs voor haar doctoraal heeft ze niet zoo
in angst gezeten, als voor dit simpele
examentje. Omdat er zooveel van afhangt.
Alles, de kans om hiei weg te komen. Als ze
maar eenmaal hier weg is, weg van hier,
waar het toch nooit iets wordt. Waar nie
mand haar voor honderd procent au sérieux
neemt, waar ledereen haar werken min of
meer als een aardigheid schijnt te beschou
wen, als een 'n beetje eigenaardige tijd-
passeering voor een jong meisje. Waar de
vriendelijksten uithaar omgeving altijd
schijnen te denken: kind, waar vermoei je
je mee, zie liever, dat Je aan den man komt.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
