Dankfeest voor den oogst - Het maken van zaklantaarn-batterijen
81 s?e LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
Huwelijk met
modern comfort
VELE GEZINNEN verlaten thans het
zoo zwaar door de Engelsche bombarde
menten getroffen tuindorp Oostzaan te
Amsterdam. Zelfs op bakfietsen wordt het
huisraad weggebracht
(Polygoon).
door
Mr. CORRY STOLZ—VAN DEN KIEBOOM.
11)
Ja kind, allemaal mooi en prachtig.
Maar waar wil je in deze tijden aan be
ginnen? Je weet toch goed genoeg, hoe het
in de advocatie gesteld is. En verder er
zijn zelfs voor mannen al bijna nergens
plaatsen open en voor meisjes heelemaal
niet.
Als juriste misschien niet. Jammer ge
noeg. Maar misschien vind ik wel iets
anders. Ik ga in ieder geval eens informee-
rer links en rechts. En voorloopig wil ik toch
nog graag wat hier blijven, als u tenminste
niet boos bent. Ze steekt haar hand uit.
Leeiijke meid, zegt Oom Victor, maar
ni. lacht. Maar op één voorwaarde, hoor.
Je haalt me zulke streken niet meer uit.
Ik beloof het u, zegt ze. Ik zal nooit
nieer met iemand van het mannelijk ge
slacht in „Royal"
77 ^thans in eenige herberg of taveerne...
vuit Com Victor nauwkeurig aan.
Gaan lunchen, althans dineeren, sou-
peeren of ontbijten, raffelt Nick verder.
^enalve met u, lieve ouwe brompot. U staat
boven de wet.
Heb je plezier om me straks van kan
toor te komen halen? vraagt Frank aan
de koffietafel.
Hangt er van af, zegt Lies. Als het
alleen om de gezonde wandeling over en
weer te doen is, blijf ik liever thuis. Ik heb
hier beweging genoeg.
Wat een enthousiasme! Dat zou Je
een paar jaar geleden ook niet gezegd
hebben.
Een paar jaar geleden was er zoovéél
anders, zegt Lies ontevreden.
Ben ik met je eens. Maar aan wie de
schuld?
Aan mij natuurlijk, valt ze uit. Dat
weet ik toch allang. Ik ben een ontevreden,
ondankbaar schepsel geworden. Ik heb een
huis van vier kamers met keuken en een
man, dien ik af en toe eens een paar uur te
zien krijg en genoeg geld om niet van hon
ger dood te gaan
En veel te veel vrije tijd om te zitten
kankeren en piekeren, vult Frank aan.
En daar zit het hem juist. Bij jullie al
lemaal. Jullie vrouwen hebt het tegen
woordig veel te makkelijk. Als jullie wat
meer om handen hadden, zou het gauw uit
zijn met dat gezanik over onvoldaanheid
en ontevredenheid en leege levens en weet
ik wat.
Waar haal je die wijsheid opeens van
daan? vraagt Lies verbaasd. Van kan
tor? Ik wist niet, dat meneer Van West-
hove zoo'n vrouwenkenner was.
Wel van kantoor, maar niet van West-
hove, denkt Frank, maar hij vraagt::
Hoezoo? Waarom vraag je dat?
Omdat ik je nog nooit zulke algemeene
waarheden heb hooren verkondigen. En
wou je nu gaan probeeren om mij nuttig
bezig te houden? Was dat de bedoeling van
die afhalerij vanmiddag?
Nee, dat vroeg ik, omdat ik iets leuks
bedacht had, zegt Frank verdrietig. Maar
daar is het plezier nu alweer van af.
Ja, we schijnen tegenwoordig alleen
maar eikaars plezier en eikaars humeur te
kunnen bederven, zucht Lies.
Den eenen avond zit ik jou hier op te
wachten, boordevol met goeie voornemens.
En dan kom jij thuis en begin direct te
mopperen, omdat we alwéér gehakt eten of
omdat de radio het nu heelemaal vertikt
en dan is alles mis. En nu wil jij mij een
En dan kom jij thuis en begint direct te
rabel. Wat had je voor een plan, vraagt ze
er nieuwsgierig achteraan.
Och, niets bijzonders, zegt Frank lus
teloos. Ikik wilde een nieuwe jurk
met je gaan koopen. Voor dat diner vol
gende week. Ik heb een meevallertje ge
had, zie je.
Och, schat, zegt Lies geroerd. Als
ik dat geweten hadDat is alweer ver
keerd, weet ze. Net alsof ze zich voor een
nieuwe jurk wél wil opschroeven.
Nee, zegt ze. Een nieuwe jurk hoeft
niet. Die zwarte kan nog best, ik heb haar
vandaag bekeken. Bewaar dat geld maar,
voor een nieuw pak voor jezelf. Een grijs,
je moet nu eens een donkergrijs pak nemen,
Frankie.
Dat pak kan er ook nog wel af, zegt
Frank. En ik heb gisteren een jurk zien
staaneen blauwe, echt iets voor jou.
De engel, denkt Lies en ze heeft nog
meer spijt.
Afgesproken dan? vraagt Frank.
Zullen we de strijdbijl maar weer begra
ventot den volgenden keer?
Achter zijn stoel legt ze haar armen om
zijn hals, duwt haar gezicht in zijn haar.
Je bent lief, zegt ze. Veel te lief
voor me. Ik schaam me weer zoo. Wat wil
je vanmiddag eten?
We eten in de stad. En daarna gaan
we naar de bioscoop. Ik heb de kaartjes al
in mijn zak, kijk maar.
Oooo, zegt Lies. Nu ben ik heele
maal sprakeloos. Zeg, wat dol, wat geven
ze? En wat zal ik aantrekken? En hoe laat
zal ik je afhalen?
Frank duwt haar handen tegen zijn
ooren. Uit voorzorg tegen dat je je spraak
weer terug hebt, lacht hij. Dag apekop,
zorg maar, dat je om half vijf present bent.
Ik trek er eens vroeg tusschenuit vandaag.
Om half vijf loopt Lies voor Franks kan
toor op en neer. Ze zal maar niet naar
boven gaan. Het is de moeite niet waard.
Leuk toch dat naambordje: „Mr. F. Rob-
berts, advocaat en procureur". Dat is haar
man Frank. Toch wel eenig. En dadelijk
komen zijn lange beenen de stoep afstor
men langzaam loopen heeft hij nog niet
weer aangeleerd.
De deur gaat opennee, mis. Een
dame niet gering: een wandelend
schoonheidsinstituut.
Zeg, die opgedirkte mevrouw, die zoo
juist de deur uitkwam, hoorde die bij jullie
thuis? is haar eerste vraag, als Frank er
eindelijk Is.
Nou, thuishooren goddank niet, zegt
Frank. Maar het was wel een cliënte,
als je dat bedoelt.
Van meneer Westhove of van jou?,
Van mij.
O. En heb je er meer van dat soort?
Van welk soort bedoel je?
Nou, van die geverfde exemplaren en
zoo.
Ja, lieve kind, dat nemen we zooals
het valt, zegt Frank. We kunnen moei
lijk een bordje ophangen: „Geverfde dames
worden niet toegelaten". Trouwens, dan
kwam jij ook niet verder dan de stoep.
Ik? zegt Lies verontwaardigd. Van
wege dat beetje poeder op mijn neus zeker?
En die mooie blosjes op je wangen?
Die komen van vreugde, dat ik met
jou uit mag. Ben je nu tevreden?
Dubbel en dwars, zegt Frank, die het
onderwerp maar matig vond.
En nu de blauwe jurk. Ik ben zóó be
nieuwd.
Daar vind je die niet leuk? wijst
Frank even later.
Mmmm, zegt Lies. Erg meisjesach
tig. Ik had me iets anders voorgesteld, meer
zooals die bijvoorbeeld.
Die??? vraagt Frank ontsteld. Maar
daar zit heelemaal geen rug in.
Nou, het is toch voor een diner. In
Carlton nog wel.
Carlton is geen strandbad. Je kunt
evengoed je badpak aantrekken als zoo'n
ding. En ik vin het leelijk oc... Nee, weet
je, die blauwe, die deed me nu juist den
ken aan die andere blauwe van je, die je
toen in het „Wapen van Gelderland" al
tijd aan had. Op onze tweede huwelijksreis,
weet je nog wel?
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
AL NAAR DE DAGEN KORTEN wordt de vraag naar zaklantaarns grooter. Het resultaat is, dat er een
ongekende drukte heerscht in de fabricage van batterijen, bestemd voor verduisterings- en zaklantaarns.
De vervaardigde batterijen worden doorgemeten. (Polygoon)
EEN DUITSCHE ONDERZEEËR keert van een tocht in een steunpunt aan de
Fransche kust terug. Commandant en bemanning zijn verheugd over de succesrijke
reis en gelukkige thuiskomst. De wimpels zijn overwinningsteekens. Elke wimpel
is een tot zinken gebracht schip. (Polygoon).
IN DEN NACHT VAN 9 OP 10 OCTOBER J.L. HEBBEN ENGEL
SCHE VLIEGERS WEER BOMMEN LATEN VALLEN OP
ROTTERDAM. EENIGE WONINGEN WERDEN ZEER ZWAAR
BESCHADIGD. EEN DER PANDEN. (Polygoon)
DUITSCH OOGSTFEEST IN NOORWEGEN. In tegenwoordigheid van den Rijkscommissaris
voor de bezette Noorsche gebieden, Terboven, en van den Duitschen militairen bevelhebber,
Generaloberst von Falkenhorst, vierde Oslo zijn dankfeest voor den oogst.'
De dans onder de oogst-kroon. (Holland)
DE NED. HERV. KERK te Scherpen-
zeel, dateerend uit pl.m. 1300, welke
kerk geheel gerestaureerd is geworden,
is thans zoo goed als gereed. Exterieur
van het geheel gerestaureerde
kerkgebouw.
(Polygoon)
BUURPRAATJE OP MARKEN.
(Holland)
