Führer en Duce confereerden op den Brenner - Opgravingen te Heerlen
81 sfe Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
Huwelijk met
modern comfort
door
Mr. CORRY STOLZ—VAN DEN KIEBOOM.
2)
Vrienden? O, dat 's heel wat anders
zegt ze luchtig. Hoe meer hoe liever. Maar
het allerliefsteze houdt even in een
koele dronk, want ik bezwijk, eindigt ze
lachend.
Kattekop, zegt Han. Morgen komt er
weer een dag. belooft hij zichzelf. Het is nu
toch geen geschikt moment om er mee voor
den dag te komen. Eerst maar de emoties
van vandaag laten bezinken.
Nick ligt lusteloos op den divan in haar
zitkamer en kijkt door de open tuindeuren
naar buiten. Jasses inpakken, denkt ze en
zucht. Wat ziet ze er tegen op om morgen
naar huis te gaan. Gezakt zij. knappe
Nicolientje, die al haar examens met glans
heeft gehaald. En het heele dorp weet er
van, natuurlijk. Zooals iedereen altijd alles
van iedereen weet. Papa, die teleurgesteld
zal zijn en nu dubbel nerveus om Rob, die
volgende week wéér voor zijn derde deel
notariaat op moet en wel wéér zal zakken.
Terwijl Papa zijn hulp op kantoor zoo hard
noodig heeft. En Mama, die natuurlijk weer
zal komen aandragen met de honderd keer
gehoorde klachten, dat ze niets aan haar
heeft, dat ze andere moeders benijdt, die
niet zulke excentrieke dochters hebben en
dat ze nu toch beter met die studie kan uit
scheideno ja, denkt Nick, het zal een
genoeglijke boel zijn thuis. Kon ze maar
hier blijven. Ze kijkt de gezellige zitkamer
rond, haar eigen vertrouwde hok, meer
eigen, meer vertrouwd na vier jaar, dan
haar ouderlijk huis. Een gewone studenten
huurkamer met veel traditioneele afgrijse
lijkheden het koeharen karpet, de mo-
quet-overtrokken stoelen, het liefgebloemde
behangetje. Maar toch de zaligheid van
zoo'n achterkamer in een oud Utrechtsch
grachtenhuis, zooiets typisch vind je ner
gens. Eerst de tocht door die lange, smalle
gang, nooit heelemaal recht, altijd met een
geken kronkel erin, altijd kil en donker en
üieens sta je in een zonnige tuinkamer met
wijd openslaande deuren je eigen kamer.
Met den antieken doek achter den divan en
het Jacobean fauteuiltje voor de tuindeu
ren. En het Minervabeeld op den schoor
steen. En de Series Lectionum met het roode
lint er over, tegen de deur gespijkerd. En de
boekenkast. Enfin, na de vacantie ziet ze
het allemaal weer terug. En de boeken moet
ze ook nog inpakken. Thuis iederen dag
vossen. Dat lamme, ellendige Staatsrecht,
aboe. Ze rekt zich uit, kruipt dan zuchtend
overeind. In vredesnaam maar beginnen
met pakken.
Een roffel op de deur. Han natuurlijk.
Nikker, ik kom je halen.
Nee, ik kan niet, ik moet nog inpakken.
Jawel, je gaat mee, zegt Han gedeci
deerd. We gaan samen eten in het Jaar
beursrestaurant, omdat het jouw laatste
avond is.
Geen denken aan. Ik moet inpakken,
zeg ik je toch. Demonstratief haalt Nick een
stapel boeken uit de kast.
Zal ik helpen? biedt Han aan. Zeg
je bent nogal wat van plan. Moet je dat
allemaal aiwerken in de vacantie? Moet
die dikkerd ook mee?
Ja dat is de ergste kluif van alle
maal.
Onze constitutie, leest Han hardop.
De grondwet van het Koninkrijk der Neder
landen. Hij staat achter haar bij de boeken
kast, slaat zijn arm on\ haar heen. Nik
ker, waar maak je je toch druk over? Laat
die rommel toch waaien, zeg.
Wat bedoel je? Ze kijkt hem koel aan.
Je weet heel goed, wat ik bedoel. Nik
ker, luister nu eens. Hij trekt haar naast
zich op den divan. Nu ik m'n semi heb
en als ik nu een beetje bof met de coassis-
tentschappen Januari kan ik zeker klaar
zijn zeg, mag ik nu Zondag bij je komen,
bij je thuis bedoel ik?
Graag, zegt Nick. Als je je hoogen
hoed maar thuis laat.
Han, dokterszoon uit een moderne fa
brieksstad, kijkt haar niet-begrijpend aan.
O, die voorwereldlijke gewoonten ken
nen ze bij jullie natuurlijk niet meer, lacht
ze. Het was als een zachte wenk bedoeld,
Han, maar nu moet ik het wel duidelijk zeg
gen. Zie je, ze durft hem niet aan te kij
ken een hoogen hoed dragen ze in ons
dorp nog bij alle officieele gelegenheden.
Ook bij een aanzoek
Dat meen je niet. Hij trekt haar heftig
naar zich toe. Nick, lieveling, ik hou toch
zoo verschrikkelijk veel van je. Geef jij dan
heelemaal niets om me?
O jawel. Een heeleboel zelfs, zegt Nick
troostend. Je bent de beste vriend, dien
ik heb. Maar ik heb doodeenvoudig geen zin
om te trouwen, met jou niet en met nie
mand anders. Ik wil eerst een beetje leven.
Als je met mij trouwtbegint Han.
Hou op, ik weet al, wat je verkondigen
wilt. Het huwelijk is de natuurlijke bestem
ming van de'vrouw. Werken is alleen goed
voor vrouwen, die geen man kunnen krijgen.
Allemaal ouwe koek. Ik wil werken, omdat
ik er zin in heb, zegt ze heftig. En mijn
studie opgeven doe ik vast en zeker niet,
voor niemand. Ik wil afstudeeren en dan
wil ik iets gaan uitvoeren ik wil leven,
écht leven.
Ja, zegt Han, zoo treurig, dat Nick zich
bijna schaamt over hair heftige woorden,
ja als je daar zoo naar verlangt, dan
moet ik wel aannemen, dat je niets om
me geeft
Verslagen zit hij naast haar, ellebogen op
de knieën, het hoofd in de handen. Nick
haat zichzelf. Ze strijkt hem schuldbewust
over zijn haar. Lieve jongen, het spjjt me
zoo.Het volgende oogenblik heeft ze
berouw van haar uiting van medelijden,
want Han kijkt haar aan met een blik, die
haar tegelijk bedroefd en angstig maakt.
Ze staat op. loopt naar de tuindeuren.
Ik heb liever, dat je nu maar naar huis
gaat, Han, zegt ze.
Hij staat bedremmeld midden in de ka
mer. Ik ik kan er niets aan doen,
hakkelt hij.
Ja, goed. Ga nu naar. Na de vacantie
zien we elkaar terug. Vanaf den drempel
steekt ze hem haar hand toe. Tot ziens
Han. Prettige vacantie.
Ik geef het niet op. Nooit, zegt Han
gesmoord. Hij knijpt haar hand, holt dan
de deur uit.
Warempel Lies nu heb je weer mijn
schoenen niet gepoetst. Nijdig keilt Frank
Robbèrts zijn schoenen de zitkamer binnen.
Lies, in een kimono, zit met gekruiste
beenen op den divan en lakt haar nagels.
Morgen komt Marie, zegt ze laconiek.
Die poetst de heele verzameling tege
lijk. Acht paar heb ik al klaar staan. Mo
derne arbeidsbesparing, weet je. Efficiency
in de huishouding. Dat is tegenwoordig een
hobby van, me.
Mooie hobby, tiert Frank Ik de heele
week met vuile schoenen loopen en jij van
's morgens tot 's avonds aan je nagels zit
ten knoeien en je gezicht volkliederen, tot
je er uit ziet als een straatmeid. Maar ik
heb er genoeg van, zeg ik je
Toe maar, denkt Lies. Met de vuist op
tafel, des morgens om half negen, het kan
weer goed worden vandaag. Maar ze kruipt
toch overeind, vischt de schoenen op en
kleppert op haar muiltjes naar de keuken.
Alsjeblieft, zegt ze even later. Kijk
ze eens glimmen, zeg. Nog mooier dan mijn
nagels. Je kunt je er in spiegelen. Ze komt
achter zijn stoel staan, strijkt door zijn
haar. Maar Frank is verdiept in het och
tendblad, werkt tegelijk zijn boterham naar
binnen en zwijgt.
Kom je thuis koffiedrinken? probeert
ze nog eens.
Weet ik niet. Ik moet naar de Recht
bank. Ik bel je nog wel. Hij vliegt overeind,
rent het halletje in. Met jas aan en hoed
op komt hij weer binnen stuiven Die
stukken, zeg, zoo'n lange gele enveloppe, je
weet wel. Help eens zoeken.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
DE BIJEENKOMST OP DEN BRENNER.
DE FÜHRER, MUSSOLINI EN MINISTER VON RIBBENTROP
IN DEN SALONWAGEN, WAAR BELANGRIJKE BESPRE
KINGEN WERDEN GEHOUDEN. (Hoffmann)
TIJDENS DE ONTGINNING VAN GEMEENTEGRONDEN TE DE EXPORT VAN BLOEMBOLLEN
HEERLEN is men op de overblijfselen van een Romeinsche naar Duitschland is door vermeerdering
vesting gestooten. Onder leiding van dr. H. J. Beckers worden van de beschikbaar gestelde som geld
thans opgravingen gedaan. (Polygoon) zeer gestegen. (Holland)
DE BOUW VAN DE MAASTUNNEL VORDERT GESTADIG. Het 8ste tunnelstuk is van de Waalhaven ver
sleept naar de plaats waar het tot zinken zal worden gebracht tegen het 9de tunnelelement, dat reeds op de
definitieve plaats tegen het ventilatiegebouw op den linker Maasoever ligt. Overzicht van het transport,
(Polygoon).
TIJDENS DE LES in split
sen en knoopen op den cursus
van het onderwijsfonds voor
de binnenscheepvaart.
Polygoon
EEN AAN DE FRANSCHE KANAALKUST
door Duitsche afweer neergeschoten
Spitfire-jachtvliegtuig. (Holland)
ENGELSCHE SOLDATEN BIJ DE RESTEN VAN EEN DOOR EEN DUITSCHEN
JAGER IN BRAND GESCHOTEN VERSPERRINGSBALLON. (Soherl)
