Jeugdluchtüaartkamp - Uitbreiding politiecorpsen - Voetbaltraining
Een viool
verdween
81 tie Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
RHENEN KRIJGT LANGZAMERHAND ZIJN GEWONEN AANBLIK WEER TERUG. EEN ONDER
NEMENDE KAPPER HEEFT ZIJN BEDRIJF IN EEN GARAGE VOORTGEZET. (Polygoon)
DE NED. VEREENIGING VOOR LUCHTVAART
heeft nabij Ermelo een kamp gesticht, waar voor de
jeugd lessen en wedstrijden worden gegeven. Een
prachtig 3 M. groot model-zweefvliegtuig. Polygoon
ONGEVEER 300 ROTTERDAMSCHE KIN
DEREN die gedurende een viertal weken
bij ingezetenen van Arnhem waren onderge
bracht, gingen weer naar huis. (Polygoon)
HET ROTTERDAMSCHE POLITIECORPS wordt uit
gebreid met 250 agenten. Den agenten worden speciale
handgrepen bijgebracht, waardoor zij recalcitrante
arrestanten de baas kunnen blijven. (Polygoon)
AAN DE KANAAL-KUST STAAN DE ZWARE BAT
TERIJEN DER DUITSCHE MARINE-ARTILLERIE.
(Hoffmann)
RIJKSMINISTER FUNK (RECHTS) VIERDE 18 AUG.
ZIJN 5 OEN VERJAARDAG. RIJKSMINISTER
DR. GÖBBELS KOMT HEM GELUKWENSCHEN.
(Hoffmann)
HET VOETBALSEIZOEN NADERT EN HIERMEDE OOK DE TRAININGSTIJD. WIM TAP (DE BE
KENDE OUD-INTERNATIONAAL), TRAINER VAN A.D.O., MAAKT DE TRAININGS-
VOETBALLEN IN ORDE. (Polygoon).
door
PAUL SCHOTT-
8)
„En als een van de bedienden haar ge
roofd heeft? Misschien is die wel een mu
ziekliefhebber!" Toen het na een poosje
nog niet gelukte om een lach op Grangg's
lippen te brengen, ging zij verder: „Zoo'n
bediende kan het ding toch alleen maar
aan den een of anderen kleinen handelaar
verkoopen. Misschien kunnen wij dien op
sporen? In het havenkwartlèr? Ais het niet
allemaal zoo treurig was, zou het ver
schrikkelijk spannend zijn! „Lena Plitsch-
muth als detective, of de schurkachtige
Maleier."
Weer keek ze Grangg van terzijde aan,
hiaar die scheen niets gehoord te hebben.
De auto bleef voor het hoofdpostkantoor
staan en Grangg verzond twee telegram
men, een aan Victoria in Zürlch en een
aan Lloyd's in Londen, beid" van denzelf
den inhoud:
Stradivarius op s.s. van Houten ge
stolen, doe aangifte na concert van
hedenavond stop, verdenk een der
Maleische bedienden stop, pianiste ge
chloroformeerd stop heeft niets kunnen
zien stop diefstal kort voor landing
stop bovendien passagiers reeds gede-
barkeerd.
GRANGG.
Daarna vroeg hij den imnresario tele
fonisch zoo vroeg mogelijk bij hem in het
hotel te komen
De antiquiteitenhandelaar Bozzl, wiens
kleine winkeltje in de buurt van de be
roemde, door vele vreemdelingen bezochte
fruitmarkt nabij de kathedraal was gelegen
was druk bezig een „antiek kastje" nog wat
antieker te maken, door er met een fijn
drilboortje wormgaatjes in te maken. Ook
wreef hij het meubel met een soort was,
een mengsel van vernis en roet in, waar
door het op slag geschikt voor een museum
werd. In deze bezigheden werd hij gestoord
door het klingelen van de winkelbel. Nadat
hij haastig zijn vingers aan een smerigen
doek had afgeveegd, trad hij uit het
duistere in het spaarzaam verlichte win
keltje.
Voor de toonbank stond echter geen klant
maar een havelooze jongeman, die een
oneindigen stroom woorden op hem losliet.
Hij herkende in hem den oudsten zoon van
een prullenkoopman uit het havenkwartier,
die hem wel eens exotische curiositeiten
bezorgde, die hij dan meestal van matrozen
gekregen had. Bozzi vond het het beste om
den jongeman niet in de rede te vallen,
maar hem met de hand in het eens witte
vest en een goedmoedigen glimlach om de
lippen, tot het einde toe aan te hooren.
„U kent mij toch, cavaliere?" had de
jongen gevraagd, hoewel Bozzi geenszins
recht op dezen titel had. „Ik ben de zoon
van Annibale Modena uit de Vicolo Santa
Croce, U herinnert zich wel, dat Mexicaan-
sche beeldhouwwerk". Bozzi knikte gena
diglijk. De „Azteeksche plastiek" was een
goede gipsafdruk geweest, die echter zoo
smerig was. dat men de duizend jaren tus-
schen origineel en copie gemakkelijk over
het hoofd kon zien. „Vader zendt mij naar
U toe hij heeft daarnet iets heel bijzon
ders gekocht maar hij laat U zeggen, dat
het niet goedkoop is".
Bozzi wond zich in het geheel niet op,
zijn linkeroog, onder de harige wenkbrauw
slobt zich als dat van een kameleon en hij
ging iets opzij, daar de negerjongen voor
hem in zijn opwinding wat vochtig begon
te spreken. ..Hier, ik heb het bij me U
zult verbaasd zijn Vader wilde het na
tuurlijk direct naar één van de groote han
delaren brengen maar
„Maar?" faoeg Bozzi. zonder een spier
van zijn gezicht te vertrekken. „Maar het is
toch zekerder om met Bozzi te onderhan
delen, nietwaar?"
De jongen werd rood tot achter zijn
ooren, toen hij het pak te voorschijn
haalde, het ontdeed van een geweldige hoe
veelheid papieren en eindelijk, toen hij het
laatste papier wegtrok, met een breeden
zwaai van zijn arm riep: „Een viool heel
oud. zegt mijn vader."
Bozzi schoof zijn onderlip naar voren,
waardoor zijn gezicht iets van het konink
lijke van de Habsburgers kreeg.
„Een viool? Zeker van een Zigeuner ge
kocht, hè? Een Amati? Een Guarneri? Di
rect uit Cremona, persoonlijk door den
ouden Stradivari hier naartoe gestuurd,
hè? Kost alles bij elkaar honderd lire, niet
waar?" De jonge Modene sproeide naar alle
kanten: „Neen, dertigduizend, het is wer
kelijk een oude viool, zegt mijn vader er
staat een oude handteekening in den bo
dem: Stradivari en een jaartal."
Met een gezicht of hij iets heel vies aan
pakte, nam Bozzl het instrument, klemde
een loupe in zijn oog, en legde de viool
weer neer.
„Zonder twijfel: er staat Stradivari in.
Zeer goed nagemaakt. De viool is", hij nam
haar op, bekeek en beklopte haar van alle
kanten, aarzelde toen een seconde en be
sloot ineens zeer beslist: „De viool is waar
schijnlijk Italiaansch of Duitsch. Je vader
weet niets van violen en weet, dat ik een
kenner ben.
Ik koop haar voor tienduizend lire, geen
stuiver, geen cent en geen halve cent meer,
Giavonetto! Zou ik ook mogen weten, wie
deze geraffineerde vervalsching bij jullie
verkocht heeft? Wanneer ik het ding zou
koopen zou ik voor alles den naam „Stradi
vari" eruit halen, waardoor deze oyerigens
zeer goede viool ontsierd wordt." De jongen
had de belde handen ten hemel geheven.
„Cavaliere! De viool komt van een ver
armden aristocraat, die haar bij ons heeft
gebracht, omdat hij zich schaamde" Bozzi
viel hem dadelijk in de rede en zijn dunne
mond vertrok zich tot een minachtenden
grijns, alsof zijn vrouw hem bedorven spa-
getti had voorgezet:
„Hoe oud ben je, Giavonotto? Vertel Je
vader maar, dat je mij zoo'n verhaal op
de mouw hebt durven spelden, mij, die al
zevenendertig jaar in Genua in antiqui
teiten handelt. Dan zal hij je waarschijn
lijk in den leer doen bij een schoenmaker".
En plotseling, alsof hij haast had: „Dus
tienduizend lire voor deze Staineryiool, van,
laten we zeggen 1630. Want ik acht het
zeer waarschijnlijk, dat het een Stainer-
viool is. Drie weken geleden heeft men mij
een dergelijke viool, een Weensche aange
boden voor 800 lire en ik heb haar niet ge
kocht, knaapje!"
„Twintigduizend?' vroeg de verkooper
onzeker en bloosde weer. Tot zijn verbazing
begon Bozzi de viool zorgvuldig in te pak
ken en zeide: „Gaat U toch heen, waarde
Modena, gaat U gerust. Misschien doen wij
eens een anderen keer zaken met elkaar.
Als ik voor deze viool meer dan tienduizend
lire zou geven, zou het een misdaad tegen
over mijn vrouw en kinderen zijn! Tot
ziens!"
Maar daar pakt de jongen het instrument
met trillende vingers weer uit en fluistert:
„Vijftienduizend, minder mag ik niet
nemen, zegt vader. Hij heeft er zelf tien
duizend voor betaald. Het is een oude viool,
dat geeft U zelf toe. Vijftienduizend lire,
dat is niets!"
Op deze manier werd men het na onge
veer anderhalf uur eens op een bedrag van
dertienduizend lire.. Bozzi had nog eenige
malen tevergeefs geprobeerd te weten te
komen, waar het instrument vandaan
kwam, maar de jongen, die ongetwijfeld
zijn instructies had gekregen, had gewei
gerd er verder iets over los te laten, het
geen voor Bozzi aanleiding was, om direct
weer honderd lire af te dingen zonder
dat hij wist waar het ding vandaan
kwam, was het zoo goed als waardeloos,
had hij dramatisch uitgeroepen.
Nauwelijks had Modena den winkel ver
laten. of Bozzl liep naar zijn buurman, die
een zaak in zout en tabak dreef en belde
vandaar een nummer op:
(Nadruk verboden).
(Wordt vervolgd).
