eilen op de Loosdrechtsche Plassen - Schapen- en geitenboter ,BLOED VAN BOEDDHA" 8fs»e Jaargang LEIDSCH DAGBLAD i Tweede Blad FEUILLETON door HAROLD WAT O 45) „De schooier!" barstte Lee uit. „Ik zal niet alle details vertellen", her nam de kapitein, „om kort te zijn, Grass ontmoette Lee in Lyndon. Lee had er voor gezorgd, dat verschillende menschen in Ar- rapahoe hem gezien hadden, in Lyndon kende vrijwel niemand hem. Hij reed terug over de Sinnisipi Heights weg. Deze weg is moeilijk te berijden, hij loopt langs diepe afgronden en kronkelt sterk. Grass, die hier nooit in de buurt geweest is, kon niet weten dat hij niet op den gewonen weg naar Ar- rapahoe reed. Waarschijnlijk heeft Lee hem op een gunstig oogenblik een klap op zijn oofd gegeven. Daarna heeft hij het ge zicht van den man verminkt, zoodat her kenning onmogelijk was, waarna hij den agen in een afgrond heeft laten rijden. Het lichaam van Grass is er onder terecht gekomen en om zijn werk te voltooien, heeft hij daarna het wrak in brand gesto- en- Toen het ongeluk ontdekt werd nam eaereen natudrlijk aan, dat Lee de ver ongelukte man was. De lijkschouwing is aan ook oppervlakkig geschied. Is dit niet *00, meneer Lukens?" Lukens knikte. „Ik zie nu in, dat we ons vergist hebben", zei hij, den lijkschouwer aankijkend, die een kleur kreeg. „Lee was dus zijn identiteit kwijt", ver volgde York. „Het was dus eenvoudig ge noeg voor hem een anderen naam en een ander uiterlijk aan te nemen. Hij was de laatste jaren vrijwel niet in Arrapahoe ge weest, bovendien had hij zich nooit veel met de inwoners bemoeid. Niemand zou trouwens ook moeite doen om in een le vend persoon een ander te vermoeden, die door een ongeluk om het leven gekomen was, zooals iedereen dacht". York stopte en haalde zijn pijp voor den dag. Lee klapte in zijn handen en beval den verschijnenden Tim drank te brengen. Toen iedereen voorzien was, vatte York den draad van zijn verhaal weer op. „Lee was niet dom. Hij begreep, dat als er ooit aan zijn Identiteit getwijfeld zou worden heo eerste wat men doen zou, zou zijn, het lichaam van den zoogenaamden Lee, op graven. De vingerafdrukken van den doo- den man zouden dan alles verraden. Hij groef dus het lijk op, of liet dit door helpers doen en sneed de vingers af. Daarna voelde hij zich volkomen veilig". York opende het pak dat voor hem lag en nam er verschillende vellen met vinger afdrukken uit. „Hier heb ik de vingerafdrukken van jullie allemaal", zei hij. „Ik heb ze op ver schillende manieren te pakken gekregen, van glazen, koppen, borden enzoovoort. Ook heb ik de classificatie van wijlen Horace Anson Lee". „Hoe kwam Je daar aan?" vroeg Fenton. „Van zijn pas! Mijn chef in Washington heeft daar voor gezorgd". Voor een oogenblik zwegen allen, de aan wezigen keken gespannen tóe. „Ik begrijp het niet", zei Fenton, „je hebt daar ver schillende afdrukken Fay bukte zich over de vellen papier en gaf een uitroep van verbazing. „Dat dat zijn de afdrukken die je zoo net van het lijk van dokter Grass genomen hebt!" „Juist", stemde York toe. „Wat", schreeuwde Billy Lee, „u wilt toch niet zeggen dat Grass en „De man dien wij allen kenden als dokter Grass", viel York hem in de rede, „was nie mand anders dan Horace Anson Lee! Hij had den naam aangenomen van den man. dien hij vermoorddeop zijn beurt werd hij gedoodhij heeft zijn zonden met den dood geboet!" HOOFDSTUK XXX. Het einde van het spoor. York wachtte eenige minuten. Een op gewonden gefluister klonk om de tafel. Dore Watson die de laatste dagen het toon beeld van ellende geweest was. veerde plot seling op, zijn vollemaansgezicht, glom van genoegen. Professor Dittmars daarentegen scheen op het punt van in elkaar te zak ken, de ingehouden emotie van den laatsten tijd scheen hem nu teveel te worden. Vir ginia Lee had een zenuwaanval, tegen Adèle Lathrop geleund snikte ze onbedaar lijk. Bill Lee keek gespannen en ernstig naar het gezicht van den Intelligence-man. Fenton was de eerste die de stilte ver brak. Over zijn stoppelige kin wrijvend zei hij: „Ik kan je niet heelemaal volgen, kapi tein! Je beweert, dat het lichaam, dat ze zoo juist weggehaald hebben, dat van Horace Anson Lee is en niet van Grass, dat Lee Grass vermoord heeft en zijn plaats heeft ingenomen. Aangenomen dat dat zoo is, wie vermoordde dan Lee en de anderen? York dacht een oogenblik na, als moest hij de juiste woorden zoeken om zich dui delijk uit te drukken. „Ik heb eens een boek gelezen," begon hij, „waarin de hoofdpersoon, een kleermaker, trachtte te bewijzen dat kleeren maken even góed een wetenschap is als misdaden bedrijven. Hij beweerde, dat kleermakers het goed volgens een patroon knippen en daarna in elkaar zetten, terwijl de crini- noloog voor het omgekeerde vraagstuk staat. De laatste krijgt het kleedingstuk gereed, in casu de misdaad, en hij moet het uit elkaar halen, teneindè de samenstel lende deelen te ontdekken. Ik ben het daar mee eens. De kleermaker speculeert op een menschelijke zwakheid, zijn ij delheid en zoo moet de detective speculeeren op andere zwakheden van het menschdom. Het ont dekken van een misdaad hangt daar nauw mee samen. Het is zuiver een kwestie van toegepaste menschenkennis en gezond ver stand. Als je maar voldoende doordenkt, behoeft er geen misdaad onopgehelderd te blijven! Van het oogenblik af dat ik het onder zoek hier begon voelde ik dat de dader op een buitengewoon slimme manier ons op het dwaalspoor trachtte te brengen, maar zijn handelwijzen waren tè listig! Als ik maar kans zag op een enkele plaats door den sluier te kijken, waarmee hij zijn daden bedekte, dan was ik er zeker van dat ik het heele complot gemakkelijk zou kunnen doorgronden. Dat is me tenslotte gelukt en plotseling zag ik de waarheid duidelijk voor oogen. Er bleven nog enkele kleinere détails na te gaan, maar de stukken van de schijn baar zoo onontwarbare puzzle kwamen zon der eenige verdere moeite op hun plaats." Hij wachtte een oogenblik, toen niemand hem echter iets vroeg vervolgde hij: .Ho race Anson Lee was heelemaal niet van plan een zoo kostbaar bezit als de „Bloed- druppelen van Boeddha" aan zijn erfgena men na te laten! Hij had twee manieren, om zich er van te ontdoen, hij kon de stee- nen stuk voor stuk verkoopen, of hij kon, door bemiddeling van derden, met een re geering onderhandelen, want als een van die Tibetaansche priesters er achter kwam, dan was zijn doodvonnis geteekend. Hij liet dus een imitatie van het snoer maken. Dit zou hem tijd geven te ontsnappen. Daar hij wist, dat het snoer gestolen zou worden, engageerde hij twee detectives, in zijn vermomming als.dokter Grass, teneinde zichzelf te beschermen. Ik heb met Blu- menthal, het hoofd van het .New Yorksche bureau, gepraat en die heeft me een be schrijving van zijn opdrachtgever gegeven. Het laat geen twijfel of het was Lee in de vermomming als Grass „Maar waarom deed hij dat?" viel Lan caster den kapitein in de rede. „Hij vertelde Blumenthal dat hij van plan was de robijnen op de komende vendutie te koopen en daar hij vermoedde, dat er po gingen gedaan zouden worden om het hals snoer te stelen, wilde hij een paar detec tives engageeren. die. in de rol van juwe liers. een oog in het zeil zouden houden. Blumenthal wees hiervoor aan Caroi Spencer enHal Lewis!" Uitroepen van verbazing klonken om de tafel. ■.Jij een detective!" riep Lydia Vaughan uit. ..dat had ik nooit vermoed York nam de interruptie te baat om zijn PUP te stoppen. Hij keek glimlachend naar Carol, die bloosde zonder iets te zeggen (Nadruk verboden). (Wordt vervolgd). OP DE LOOSDRECHTSCHE PLASSEN zijn.de zeilwedstrijden in het kader van de Holland-week 1940 voort gezet. Links vol belangstelling volgen watersportliefhebsters de verrichtingen der scheepjes. Rechts de internationale 12 m2 klasse in actie. (Polygoon) EEN AUTOBUS-ONDERNEMING IN KOPENHAGEN heeft haar bussen laten ombouwen, zoodat zij nu door paarden getrokken kunnen worden. Bespannen met vier paarden rijden de bussen door de schoone omgeving van de Deensch^ hoofdstad. (Sclierl) HET KARNVERBOD is niet van toepassing op houders van schapen en geiten, die de melk vrij kunnen verwerken tot schapen- of geitenboter en kaas. Een kijkje op een boerderij in de omgeving van Purmerend waar men bezig is met het bereiden van schapen boter. Terwijl de dochter de kam doet, kijkt de boerin toe. (Pol.) DE NIEUWE R. K. KERK VAN WIERINGERWERF welke gebouwd is van keien afkomstig van den voormaligen^ Zuiderzee dijk tusschen Aards woud en Medemblik, wordt Zondag a.s. plechtig ingewijd. Polygoonf. ALS HET HOOI WORDT BINNENGEHAALD NEMEN OP NAUWE LANDWEGEN DE WAGENS MET HOOI DEN GEHEELEN WEG IN BESLAG EN PASSEEREN IS DAN HEEL MOEILIJK. TWEE FIETSERS, DIE EEN DUIK LANGS EEN RIJDENDEN HOOIBERG MOÉSTEN NEMEN. (Polygoon)

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1940 | | pagina 5