A
De Unie groeit!
1
I5CH DAGBLAD - Tweede Blad
Donderdag 1 Augustus 1940
Het goud in de menschelijke
samenleving
Westlandsche bloemen verliezen
het afzetgebied in 't Binnenland
mogelijk groenten op den bloemengrond.
bver de vooruitzichten wordt niet gesproken.
Reeds een millioen adhaesie-
betuigingen ontvangen
RACIC
:ntfi
De ideeën van Rijksminister Funk over
de toekomstige economie
Duitschland en de
autarkie
O—
piangen de prachtige, donkere trossen. Reeds hanteeren vlugge, geroutineerde
de scharen. Het valt te hopen, dat het binnenland dit gezonde product op
prijs zal weten te stellen.
*an onzen specialen verslaggever)
•(II).
Jaar 1939 zal bij de Westlandsche
iwers als een der ongunstigste be
llij ven. De arbeid van de kweekers
ln de opbrengst van de voortgc-
producten geen belooning gevon-
iladercnd in het Jaarverslag over 1939
n „Bond Westland" is het deze zin,
lar voren springt, vooral omdat on-
lijk daarop volgt, dat de door de
ing getroffen steunmaatregelen in *39
fl onveranderd van kracht gebleven
Deze maatregelen bestonden in een
:ellng, welke er op gericht was om
Iding van den tuinbouw tegen te gaan
regeling van den minimumprijs,
ten doel had te voorkomen dat de
fmen producten tegen een te lagen
lan de markt kwamen en in een toe-
ip het product, dat voor een te lagen
'erkocht moest worden. Uit het Land-
islsfonds was voor een toeslag op
luct en voor uitbetaling van de ver-
voor het doorgedraaide
:t van den oogst 1939 een bedrag van
10.000.ter beschikking gesteld. De
fers mogen en dit wordt ook alge-
erkend daarvoor dankbaar zijn.
t zwarte Jaar '39, dat de Westlanders
en andere deelen van ons land, welke an
ders trouwe koopers leveren, verscheen
thans niemand. „We hebben", aldus de
heer Barendse, „tijdens den oorlog en
voor zoover dat ln verband met de rijpheid
ging de aangevoerde groente (sla voor
namelijk) zoo veel mogelijk opgehouden.
En omdat Nederland na 5 dagen reeds tot
capitulatie gedwongen was, waarna het
prijspeil tot een behoorlijker niveau steeg,
is op die wijze gelukkig nog eenige red
ding mogelijk gebleken.
Direct nadat de oorlog afgeloopen was,
is alles weer normaal doorgegaan. Tenmin
ste, voor zoover de koopers over de noodlge
vervoermiddelen konden beschikken.
De Westlandsche veilingen moeten het
nog altijd hebben van de menschpn, die
met hun eigen vrachtauto komen, hun in-
koopen doen en dan met den volgeladen
wagen het land in trekken. Zij schep
pen het binnenlartdsch afzetgebied, dat het
Westland zoo dringend noodlg heeft. Dit is
nu wel sterk veranderd door het benzine
gebrek. Gelukkig wijst de practijk uit dat
d? moeilijkheden bij het transport niet on
overkomelijk zijn.
Dit is anders bij de bloemenbedrijven.
Want zij, die gewend waren per vracht
wagen de Westlandsche bloemenveilingen te
bezoeken de echte scharrelaars en
die onmiddellijk met de gekochte voorra
den wegreden om deze in alle deelen van
het land aan den man te brengen, ver
keeren niet in de mogelijkheid het afzet
gebied in het binnenland voor het Westland
te behouden.
Nu heeft Aalsmeer vergunning gevraagd
om den grond, anders aangewend voor het
telen van bloemen, voor tulnbouwdoelein-
den geschikt te maken. En ln de bollen
streek Is men, na verkregen permissie, haas
tig aan den slag gegaan. Ik breng hierbij",
aldus de heer Barendse, „graag naar vo
ren. dat ook de Westlandsche bloemisten
deze gelegenheid zouden willen benutten.
Alleen zal dan de vergunning verlengd moe
ten worden. Deze loopt thans tot 1 Juli 1941
En dit nu is voor de Westlanders een on
mogelijkheid. Wanneer zij vergunning tot
eind September krijgen, zullen zij wel den
grond Intensief kunnen gebruiken. Daar
over is al te bevoegder plaatse het een en
ander gezegd. Wellicht zal deze verlenging
alsnog afkomen
En wat het drogen van groenten betreft,
het Westland heeft daarbij niet veel be
lang. Verschillende fabrieken zijn er al een
goede week geleden -mee begonnen, o. m.
met boonen. Veel voordeel beteekent dit
echter niet, al kan dit nog beter worden
dan het momenteel ls....!"
En hiermede eindigt het gesprek met
den heer Barendse. Als voorzitter van den
„Bond Westland" heeft hij op dezen druk
ken veilingdag meer te doen. Er zijn er ve
len, die hem dringend moeten spreken. En
daaraan kan hij zich wel gedurende een
half uur onttrekken, maar niet langer.
Trouwens hij is zoo ln hart en nieren
Westlander, dat hij graag zijn plichten op
de v .'illng waarneemt. En de bezoeker, voor
wlen de veiling nog alle bekoring van het
onbekende heeft, volgt den raad om zelf
eens met koopers een praatje te maken,
maar al te graag op.
Het praatje ls gemaakt. Over ditjes en
datjes, over koetjes en kalfjes. Maar nau
welijks' v/as een rechtstreeksche vraag naar
het oordeel over den toestand in het West
land gedaan, nauwelijks was de vraag om
trent prijzen en vooruitzichten gesteld, of
de mededeelzaamheid veranderde ln ge
slotenheid. Een plaatje maken? Best! Een
praatje maken over datgene, wat de men-
schen hier toch het meest Interesseert
Ho maar. „Zulke vragen moet men ons
niet doen. Die hooren thuis bij degenen,
die het geheel kunnen overzien", conclu
deerde er een. En het instemmend geknlk
van anderen bewees, dat men den spreker
volkomen gelijk gaf.
De eigenaar van een der grootste West
landsche bedrijven zelf regelt in een wip
de rondleiding langs de eindelooze rijen
kassen. Hij weet precies waar de beste foto
gemaakt kan worden. En hij besteedt er
graag een deel van zijn tijd aan om den
nieuwsgierigen stedeling deze plaatsen te
wijzen. Maar wanneer deze, die nieuwsgie
rig kas in, kas uit meeloopt, een vraag doet
omtrent de verwachtingen van den oogst
stuit hij al weer op een stilzwijgen. De
Westlander kan nog niet zeggen, wat er
te verwachten valt. En liever dan zich te
wagen op glad ijs, wachten de kweekers
maar af, hoe het ln de practijk zal uitval
len. Als alles meeloopt en wie hoopt dit
niet! is het tijd genoeg om over de be
reikte resultaten te spreken. Dit te doen
aan het begin van de campagne der hoofd
producten druiven en tomaten wordt
niet alleen als voorbarig beschouwd, maar
eveneens als een verdeden van de huid,
vóór de beer is geschoten. En de nuchtere
kweekers die de werkelijkheid weten te on
derscheiden van den schijn, passen daar
voor wel op. Vandaar dat zij op vele vra
gen nog het antwoord schuldig blijven.
En de stedeling? Och, die let er alleen
maar op, hoe prachtig het fruit er in zoo'n
Westlandsch bedrijf voor staat. Die ziet met
goedkeurende blikken naar de rijpende per
ziken, naar de tomaten en naar de donkere
druiven-trossen: een „boomgaard", die een
lust voor de oogen is, een verzamelplaats
van oergezond fruit, dat in hooge mate den
lust tot plukken opwekt. En niet zoodra
neemt de Westlandsche gids daarvan ken
nis of hij biedt den bezoeker, die niets komt
koopen en die eigenlijk alleen maar last
veroorzaakt, een paar perziken aan, waar
tegen het buitenlandsche goed het glans
rijk af moet leggen.
De belangstelling voor de „Nederland-
sche Unie" groeit met den dag en gis
teravond meende men te mogen ver
klaren dat een millioen adhaesiebetui-
gingen bereikt was. Hiertoe werd ge
rekend een getal van 214.500 leden van
het R.-K. Werkliedenverbond, die door
het bestuur collectief werden aange
meld! Ook de Aartsdiocesane R.K. Boe-
ren- en Tuindersbond, welke te Deven
ter vergaderde met afgevaardigden van
204 afdeelingen, heeft zijn instemming
betuigd.
0 0
In het „Christelijk Sociaal Dagblad", het
welk onder redactie staat van het bestuur
van het Christelijk Nationaal Vakverbond,
wordt de lezers aangeraden, achter de Ne-
derlandsche Unie te gaan staan. De redac
tie meent met vrijmoedigheid te kunnen
advlseeren tot persoonlijke aansluiting bij
deze Nederlandsche Unie.
„ZIJ moet, door massale aansluiting, het
orgaan worden waardoor het Nederland
sche volk als geheel spreekt. Zij moet, door
nauw contact met alle volksdeelen het ech
te Nederlandsche geluld laten hooren van
geünieerde samenwerking, zonder de ver
vlakkende eenheid. Zij moet, ook door uit
breiding van het aantal mannen, dat zich
publiekelijk met hun naam achter haar
stelt, een beeld geven van de bonte geva
rieerdheid, maar toch ook van de krach
tige samenbinding van het Nederlandsche
volk. Slaagt de Unie er in, zich in dezen
geest te blijven ontwikkelen, dan kan zij
voor het contact met de Dultsche Over
heid, voor de bewaring van het eigen ka
rakter van ons volksleven en in dit alles
voor de toekomst van ons volk groote be-
teekenis hebben."
Het dagelljksch bestuur der R.-K. Staats
partij heeft tot de kring- en afdeelings-
besturen een rondschrijven gericht, waar
in tot aansluiting bij „De Nederlandsche
Unie" wordt geadviseerd.
In dit rondschrijven stippen wij het vol
gende aan
„Ook ln onzen kring heeft zich het ver
langen van de overgroote meerderheid van
ons volk, om zich in sterke eensgezindheid
in een waarlijk nationale eenheidsbeweging
aaneen te sluiten, duidelijk geopenbaard.
Dat. Juist met het oog op het optreden van
enkele kleinere politieke groepen, waaraan
elke grondslag en waarborg voor de tot
standkoming van een zoodanige eenheids
beweging ontbraken, dit verlangen ook in
onzen kring steeds levendiger werd. is ons
in de afgeloopen weken nimmer ontgaan."
„Ons bestuur hecht er aan u langs dezen
weg te doen weten, dat het in de mannen
die de leiding van de „Nederlandsche
«Unie" hebben aanvaard, vertrouwen stelt,
en dat het, in dat vertrouwen, venvacht,
dat zij de gevaren die ongetwijfeld een
dergelijke beweging bedreigen, zullen we
ten te overwinnen. Daarenboven ls naar
ons oordeel het nut van een nationale een
heidsbeweging zóó groot, dat wij onzen
aangesloten leden en aanhangers aanra
den: doet mee, sluit u aan. en steunt!"
De Westlander kan zwijgen. Maar dat
neemt niet weg, dat hij daaraan een niet
genoeg te waardeeren gastvrijheid paart.
En dat laatste is een eigenschap, welke
hem ten volle tot eer strekt
(Nadruk verboden)
NOG GEEN PLAATSELIJKE
AFDEELINGEN.
Van de zijde der Unie schrijft men ons:
In verband met het allerwegen tot uit
drukking komende streven om tot oprich
ting van plaatselijke afdeelingen der Ne
derlandsche Unie te geraken, acht de Ne
derlandsche Unie het gewenscht, het vol
gende te doen uitkomen.
Abusievelijk Ls ln enkele gevallen aan een
plaatselijk comité, dat zich met het verza
melen van adhaesie-betuigingen aan de
Nederlandsche Unie belast, de naam van
oprichtingscomité of zelfs van plaatselijke
afdeellng gegeven.
Het is evenwel onjuist, deze plaatselijke
groepeeringen als afdeelingen der Neder
landsche Unie aan te merken, aangezien
nog geen plaatselijke afdeelingen der Ne
derlandsche Unie gesticht zijn en de oprich
ting hiervan slechts kan geschieden in
overleg met en onder leiding van het cen
traal bureau der Nederlandsche Unie, ge
vestigd te 's-Gravenhage.
Indien particulieren zich belasten met
het verzamelen van adhaesie-betuigingen,
zullen deze natuurlijk gaarne op het cen
trale bureau worden ingewacht. Ter infor
matie diene voorts, dat men de Nederland
sche Unie veel strafport kan besparen door
adhaesiebetuigingen. welke op visitekaarten
worden ingezonden, niet als drukwerk, doch
als brief te frankeeren.
VRIJDAG 2 AUGUSTUS
Jaarsveld 414,4 M. VARA-Uitzending. 8.00
Berichten ANP. gr am .muziek 10.00 Piano-
voordracht 10.30 Declamatie 10.50 Gram -
muziek 11.00 Bont programma (opn.) 12.00
Esmeralda en solist 1245 Berichten ANP
1.00 VARA-orkest (opn.) 1.30 Orgelspel en
zang 2.00 VARA-Strijkorkest (opn.) 2.30
3.00 Declamatie 3.20 „Een zuinig gebruik van
gedistribueerde artikelen", causerie 3.40
Grammuzlek 4.00 Gramjnuzlek (met toelich
ting) 4.30 Voor de kinderen 5.00 Gram.-
muziek 5.15 Berichten ANP 5.30 Viool en
piano 600 .Barnsteen en zwanen" causerie
6.20 Orgelspel en zang 6.30 VPRO: „De dich
ter A. C. W. Staring", lezing 6.45 Orgelspel
en zang 7.00 Vragen van den dag (ANP)
7.15 Berichten 7.20 Felicitaties 7.30 Voor
de kinderen 7.50 Gram.muzlek 8.00 Berich
ten ANP 8.15 Declamatie 8.30 VARA-
Meisjeskoor ..De Krekels" en soliste 8.50 Es
meralda en soliste 9.15 Radlotooneel 9.30
De Ramblers 10.00 Grammuzlek 10.15
10.25 Berichten ANP.
Kootwijk 1875 M.: NCR V-Uit zending: 7.00
Berichten (Dultsch) 7.15 Berichten (En-
gelsch) 7.30 Grammuzlek 8.00 Berichten
ANP 8.10 Schriftlezing, meditatie 8.25 Ge
wijde muziek (gr. pi.) 8.35 Gram.muzlek
9.45 Celesta-ensemble en grammuzlek 11.15
Berichten (Engelsch) 11.30 Gram.muziek
12.30 Berichten (Dultsch) 12.45 Berichten
ANP 1.00 Haagsch Harmonie-orkest en gram.
muziek 2.00 Berichten (Dultsch) 2.15
Grammuzlek 2.45 Haagsch Harmonie-orkest
3.15 Berichten (Engelsch) 3.30 Zang met
pianobegeleiding en grammuzlek 4.15 Gram.
muzlek 4.30 Jac. Stoffer's Sextet (5.00—5.15
Berichten Dultsch; 5.155A0 Berichten ANP)
6.15 Berichten (Engelsch) 630 Grammuzlek
7.00 Vragen van den dag (A.NP.) 7.15 Be
richten 7.25 Orgelconcert 8.00 Berichten
(Dultsch) 8.15 Berichten ANP 8.30 Berich
ten (Engelsch) 8.45 Grammuzlek (9.15—
9.30 Berichten Engelsch) 10.00 Berichten
(Dultsch) 10.1510.30 Berichten ANP 10.30
—10.45; 11.15HBO; 0.15—0.30 en 1.15—1.30
Berichten (Engelsch).
•edingsraad ziet dit graag: tomaten
Westlandsche stelling bevatten
Öie grondstoffen, welke voor het men-
|jk lichaam onontbeerlijk zijn. Geluk-
er dit Jaar een overvloed ln het
jand. En de kweekers rekenen er op,
ïederland de tomaten ln groote hoe-
Jden zal afnemen tegen een behoor
lijken prijs I
le door Engeland en Duitschland
tfdafnemers getroffen maatregelen
zich voornamelijk op het binnen-
richten, zou anders voor velen den
i§9j.ariS gebracht hebben,
stellig zal het Westland ook nu nog met
de toekomst tegemoet zien.
Ll^t'voorJaar-1940 zette al heel slecht
zoodat de stookbedrljven nauwelijks
jKjSuntrek kwamen. Hierop volgde een
«Ode van mooi weer, maar op 10 Mei
ra ons land in den oorlog medegesleept.
B<Ln eeft het Westland toen niets
innen doen. De heer Bareridse, de voor-
•w van den ..Bond Westland" heeft tlj-
oorlo& ln Poeldijk nog gepoogd
op gang te brengen. Er waren
ajjS^Sge an schrijve twee kooplieden,
BMLi kans toe Zftgen om naar Den
8 te komen. Maar uit Limburg, Utrecht
Onze Berlljnsdhe correspondent schrijft
ons d.d. 29 Juli:
Het ls alweer een Jaar of wat geleden.
We maakten een gezellige dienstreis door
Oost-Pruisen en landden op een goeden
dag te Trakenen. De daar gefokte hengsten
genieten een wereldreputatie, welke voor
die der Hannoversche werkpaarden niet
onderdoet. We troffen het bijzonder goed,
want juist was er bezoek uit Berlijn ge
arriveerd: de toenmalige pers-chef van het
Propaganda-Ministerie Walther Funk. We
volgden van dichtbij de hartelijkheid,
waarmede deze hier ontvangen werd en
weldra kwamen we te weten, dat hij zich
hier in zijn geboorteplaats bevond. Nu be
grepen we alles plotseling veel beter. Want
Oost-Pruisen is een stukje land „fiïr sich".
Het lag onder den druk van den Poolschen
Corridor sedert den Vrede van Versailles
vrijwel geïsoleerd en de van huls-uit
eenigszdns stugge terughoudendheid der
bevolking was er onder die omstandigheden
stellig niet beter op geworden. Wij hadden
dat reeds omstreeks 1920 vastgesteld, dus
kort na den wereldoorlog, toen we van Ber
lijn naar Koningsbergen getogen waren om
vandaar langs de Duitsch-Russische grens
het gerestaureerde gebied, waai* eenmaal de
Russische troepen over de Dultsche grens
gekomen waren, te bezoeken. Men begroette
er den vreemdeling met argwaan, begreep
niet al te best. wat hij hier kwam zoeken
en pa* bij nadere kennismaking b^ron men
dat wantrouwen te begrijpen. De b-volklng
voelde zich als het ware aan haar lot over
gelaten en Oost-Pruisen heeft onder Pool
schen invloed een reeks van moeUUke Jaren
doorgemaakt.
Wij kennen den huldigen President van
de Duitsche Rijksbank nog uit den tijd,
toen bij de „Berliner Börsen-Zeitung" de'
financieele af deeling onder zijn redactio-
neele leiding had. En toen wij omstreeks
1935 door hem in zijn nieuwe functie als
pers-chef in de Wilhelmstrasse ontvangen
werden, herinnerde hij persoonlijk aan dien
tijd. begroette hij ons. een zestal Neder
landsche journalisten, min of meer als col
lega's. Die natuurlijke voorkomendheid is
hem bijgebleven tot op den huldigen dag.
Het duurt even voor het discours in gang
komt, hij neemt zijn .Pappenheitffer" eerst
eens- goed op, wil precies weten, wat men
nu eigenlijk van hem wil, maar heeft hij
eenmaal gemerkt, dat oprechte belangstel
ling het uitgangspunt is. dan overwint hij
zlin Oost-Pruisische terughoudendheid met
één slag en hij begint te vertellen op de
korte, zakelijke manier, d-ie in zijn volks
aard ligt. Dat wil zeggen: hij gaat direct
op het doel af en slaat den spijker op zijn
kop.
Dienzelfden indruk deden wij thans ook
weer op. nu de Rijksminister van Econo
mische Zaken on President van de Rijks
bank. Walther Funk. voor de te Berlijn go-
accrediteerde vertegenwoor*i«rers dor bui-
tt-nlandschc pers een causerie hield over
een der belangrijkste problemen van den
huidigen lijd: het e^nomi^eh en finan
cieel systeem, hetwelk Duitschland. te
zamen met zijn bondgenoot Italië, na af
loop van dezen oorlog in het kader van de
nieuwe Europer^he ordening aan F-nrooa
zal onl^Ten. Minister Funk in
b*d r^cht v»n s-rohen. hij k*n r,n"c
z*dd*^n in vr» r,Q p—""-l'ik"
pi,,y->rf pu j- C r"'-v
;*wonr C om wm
de ollom?prt« t~oh~rpsf ec-> flnancieel-
e-coucmisch stH-el uit werken.
In zijn uiterlijk ontreden en in zijn nuch
tere formuleering heeft Funk ongetwijfeld
iets gemeen met zijn voorganger dr. Hjal-
mar Schacht: zijn uiteenzettingen over een
der meest gecompliceerde vraagstukken
gaan gepaard met geestige opmerkingen,
die niet van ironie ontbloot zijn en als vak
man houdt hij rekening met de moeilijk
heden. welke er juist voor den leek op dit
gebied bestaan. Een duidelijk voorbeeld:
het netelige goudprobleem wordt ter sprake
gebracht, het feit, dat meerdere Europe e-
sche staten hun goudvoorraad ..bijtijds"
naar Amerika hebben overgebracht in de
hoop, daarmede het belang van land en
volk te dienen. Men wil haarfijn weten, wat
minister Funk daar nu van denktZijn
antwoord luidt:
HET GOUD EN DE KNIKKERS.
„Ergens in den Bijbel staat te lezen: Uit
stof zijt gij en tot stof zult gij weder-
keeren! Het goud is onder den invloed van
de gebeurtenissen der laatste jaren allang
geen basis meer voor den muntstand ln
Europa. Het is ermee gegaan als met de
knikkers, waar wij als jongens zoo graag
mee speelden. Tenslotte kon het gebeuren,
dat een van ons alle knikkers in zijn zak
gestoken had en danwas het immers
uit met het spel. Misschien zou het wel
het beste zijn. wanneer men al het goud
van deze wereld naar een onbewoond
eiland zou overbrengen, in geval van een
natuurcatastrofe zou dat eiland dan plot
seling met het goud verdwijnen en we zou
den gedwongen zijn. alles van voren af aan
te beginnen!" Nadat wij allen stevig ge
lachen hebben om deze zoo al niet waar
schijnlijke, dan toch geestige oplossing van
een netelig probleem, voegt minister Funk
er dadelijk ernstig aan toe: „Ik wil daar
mee natuurlijk niet gezegd hebben, dat het
goud geen doelmatig middel is ter vereffe
ning van de betalincssaldi der verschillende
landen, maar dan moet het veel minder co
één hoop liggen en ln ieder geval mag de
economische regeline niet meer van het
goud afhankelijk zijn."
Al van te voren hoorden wij den mi
nister nadrukkelijk verklaren, dat wij op
deze perseonferentie van hem geenerlei
sensationeele mededeelingen moesten ver
wachten. een waarschuwing, welke hoogst
waarschijnlijk verhand hield met de vele
sensationeel b<wi~ht°n. welke er in ver
band met. dit vrT~«duk d°n laatster* th'd
in ren deel van de buitenlandsche soe-
ciaal de Amerikaansche pers verschenen
zijn.
Waarom deze voordracht, welke ongeveer
anderhalf uur in beslag nam en nog ge
volgd werd door allerlei vragen, welke op
minzame wijze beantwoord werden dan
toch op ons een min of meer sensationee-
len indruk maakte? Waarschijnlijk, omdat
we nu pas van bevoegde zijde een vrij dui
delijk beeld voor ons zagen oprijzen van
het toekomstige Europa, gebaseerd op
continentale economie zonder de medewer
king of den invloed van Engeland, maar
niet onvoorwaardelijk gescheiden van het
overzeesche gebied. „Wij nationaal-socia
listen aldus minister Funk doen niet
aan starre dogmatiek, maar richten ons
steeds zooveel mogelijk naar de practiik
van een bepaalde periode. Ook in de naaste
toekomst zullen wij gaarne met andere
landen samenwerken, maar hierbij dient
voorop te staan, dat Duitschland zich aan
de methodes zal houden, waarbij het voor
en tijdens dezen oorlog het beste baat be
vonden heeft. De toekomstige Europeesche
volkshuishouding zal gebaseerd zijn op een
geboden economisch beleid en met het
spel van de vrije krachten zal onherroe
pelijk gebroken worden".
HET AUTARKISCH STREVEN.
Over een volledige handhaving van de
autarkische gedachte hoorden wij minister
Funk niet spreken, maar wel wenscht hij
Duitschland geheel en al onafhankelijk te
zien van leveranties, die slechts uit het
buitenland betrokken kunnen worden. Men
heeft te dien opzichte reeds in den vorigen
oorlog zijn bittere ervaringen opgedaan"en
de gang van zaken ln den huidigen oorlog
heeft duidelijk bewezen, dat Duitschland
inderdaad bij machte is. voor een zeer be
langrijk deel in zijn eigen behoeften te
voorzien. Het Duitsche volk heeft ln den
loon van een maand of tien geleerd, ronder
koffie en thee te leven, met betrekkelijk
weinig groente uit te komen, zich streng
te houden aan de vele en vaak harde voor
schriften der distributie en het heeft daar
bij niet meer gemopperd dan noodig w$s,
want het besefte, dat deze maatregelen ten
slotte het algemeen belang ten goede zou
den komen. Het verloop van den strijd
heeft tot dusver bewezen, dat deze gedach-
tengang de juiste was en als het zoo mocht
blijven voortgaan, dan zal het ons niet ver
bazen. wanneer de thans ongedane erva-
rir.een een basis zullen vormen vc*r *»**e
landen van Furor® om d° t^ans pc*? v"u-
g°nde moeilijkheden tot een voor allen be
vredigende oplossing te brengen.
(Nadruk verboden).
3—2
